Αποθέωση της γραμμής κυβέρνησης και εργοδοσίας

Την περασμένη βδομάδα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής της Επιτροπής, απέρριψε την πρόταση της ΔΑΣ για κήρυξη απεργιακής κινητοποίησης στις 8 Νοέμβρη. Προχτές, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, «Δημοσιοϋπαλληλική Ανατροπή», που προέρχεται από την ΠΑΣΚ, και ΕΑΕ, δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ) στην πανελλαδική της συνδιάσκεψη απέρριψε την ίδια πρόταση, για την οποία υπάρχουν ήδη αποφάσεις από δεκάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα. Αντ' αυτού, αποφάσισε απεργία για τις 14 Νοέμβρη, υπονομεύοντας και με αυτόν τον τρόπο την προσπάθεια να δοθεί ενιαία απάντηση από τους μισθωτούς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου που κλιμακώνεται.
Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχωρά στην εφαρμογή του μνημονιακού νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, με τον οποίο ενταφιάζονται οριστικά οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτερο μισθό, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ απορρίπτει την προκήρυξη απεργίας και αντ' αυτού δηλώνει ότι κάπου, κάποτε «θα εξετάσει τρόπους αντίδρασης»! Θυμίζουμε ότι με τον συγκεκριμένο νόμο, μετά από επτά ολόκληρα χρόνια που ο κατώτερος μισθός παραμένει «παγωμένος» στα 586 και 511 ευρώ μεικτά, προβλέπεται να αυξηθεί κατά μερικά μόλις ευρώ με απόφαση της κυβέρνησης, με κριτήριο τη θωράκιση της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας και την τήρηση των συμφωνηθέντων με τους δανειστές. Επίσης, στο όνομα της κατάργησης του υποκατώτερου μισθού, η κυβέρνηση ετοιμάζει «δωράκι» στους εργοδότες την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους νεοπροσλαμβανόμενους νέους μέχρι και 100%, κόστος που θα επωμιστεί τελικά ο λαός, μέσα από τη φορολογία.

* * *

Με τη στάση της απέναντι στην πρόταση για απεργία, η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιβεβαιώνει ότι παίζει το παιχνίδι της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν έναν από τους χειρότερους και πιο αντεργατικούς νόμους των μνημονίων, με στόχο να παραμείνουν οι εργατικοί μισθοί στα Τάρταρα, να βελτιωθεί η προσαρμοστικότητά τους στα σκαμπανεβάσματα της οικονομίας και στις ανάγκες του κεφαλαίου, να απαξιωθεί ο ρόλος των συνδικάτων, συνολικά του συνδικαλιστικού κινήματος στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, είτε αυτές αφορούν τον κατώτερο μισθό είτε τον κλαδικό, ο οποίος έτσι κι αλλιώς αξιοποιείται ως βάση από τους εργοδότες. Απέναντι σ' αυτήν την επίθεση, η ΓΣΕΕ κάνει σήμα στους εργαζόμενους «να βάλουν την ουρά στα σκέλια», να μην αντιδράσουν, να αφεθούν έρμαια στο κλίμα αναμονής και ψεύτικων προσδοκιών που καλλιεργεί η κυβέρνηση για τη «μεταμνημονιακή εποχή».
Το ίδιο υπονομευτική ήταν η στάση της ΓΣΕΕ και όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περνούσε τον νόμο για το χτύπημα της απεργίας. Το ίδιο έκανε, όμως, και απέναντι στην προσπάθεια των ταξικών συνδικάτων και άλλων δυνάμεων να οργανωθεί η πάλη για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων. Ηταν τότε που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ υπέγραφε «κοινές δηλώσεις» με τους εργοδοτικούς φορείς για την ανάγκη να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας με σκοπό να διασφαλιστεί η «ανάκαμψη». Ηταν τότε που η ΓΣΕΕ έβαζε την υπογραφή της στην ανανέωση της Εθνικής Γενικής ΣΣΕ μαζί με τον ΣΕΒ, νομιμοποιώντας τον κατώτερο μισθό της πείνας και δίνοντας συγχωροχάρτι στους αντεργατικούς μνημονιακούς νόμους.
Αλλωστε, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ήταν αυτός που μέσα στο Γενικό Συμβούλιο ξεστόμισε το αμίμητο: «Ποιος εργοδότης θα δώσει 751 ευρώ;». Ηταν αυτός που δήλωνε ότι «η απεργία έφαγε τα ψωμιά της» και ότι «μια καπιταλιστική οικονομία μπορεί να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά όταν το κεφάλαιο και η εργασία μοιράζονται ίσα μερίδια διαπραγμάτευσης» και όχι «όταν υπάρχει ταξική πόλωση και σύγκρουση»... Αν όλα αυτά δεν είναι αποθέωση της γραμμής της εργοδοσίας στο κίνημα, τότε τι είναι;

* * *

Για άλλη μια φορά γίνεται φανερό ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και όσοι στα συνδικάτα υπηρετούν την ίδια γραμμή, στέκονται απέναντι από τα εργατικά συμφέροντα, βάζουν εμπόδια στην αναγκαία οργάνωση της εργατικής πάλης. Εχουν συγκεκριμένο ρόλο και αποστολή. Είναι πλέον καιρός κάθε εργαζόμενος να βγάλει συμπεράσματα. Είναι η ώρα κάθε τίμιος συνδικαλιστής, που τιμά την εμπιστοσύνη των συναδέλφων του, να πάρει θέση.
Μπροστά στην απεργία στις 8 Νοέμβρη, οι εργαζόμενοι, οι συνδικαλιστές που κατανοούν τη σημασία αυτής της αναμέτρησης, την ανάγκη η εργατική τάξη να δώσει τη δική της αποφασιστική απάντηση, να κάνουν το βήμα. Να συμπαραταχθούν με τις ζωντανές, με τις μαχητικές δυνάμεις στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, να βάλουν πλάτη στην οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας. Για τους εργαζόμενους δεν υπάρχουν «σωτήρες». Μόνο η ενότητά τους και η οργάνωση της πάλης στη βάση των ταξικών τους συμφερόντων, ο αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες τους και όχι για τα κέρδη των λίγων μπορούν να δώσουν διέξοδο και προοπτική.