Φασισμός: Η οπισθοφυλακή του Καπιταλισμού που γίνεται εμπροσθοφυλακή

Ο φασισμός που απλώνεται επικίνδυνα πάνω από τον κόσμο, δεν είναι αυτόκλητος ούτε παρθενογένεση.  Γεννιέται και θρέφεται από πολιτικές.
Στην οργανωμένη ξεκάθαρη μορφή που λαμβάνει  ή στην παρακρατική μορφή του, αποτελεί και αποτέλεσε εργαλείο του καπιταλισμού. Αποτέλεσε την οπισθοφυλακή του και τώρα γίνεται η εμπροσθοφυλακή του.
Είναι οι πολιτικές του καπιταλισμού που οργανώνουν τον φασισμό και τον νεοναζισμό σήμερα.ως εμπροσθοφυλακή ,  μετά τον 2^ο Π.Π.
Ο φασισμός- νεοναζισμός, είναι επίσημα μέρος του αστικού συστήματος, της αστικής εξουσίας, λαμβάνει μέρος στις εκλογές για ανάδειξη κυβερνήσεων, εκλέγεται. Παλαιότερα, χρειαζόταν πραξικόπημα για την κατάληψη της εξουσίας. Τώρα ο φασισμός, με στρατιωτική ισχύ, παρελαύνει νικηφόρα εκλεγμένος (βλ. Βραζιλία)
Η χρησιμοποίηση του όρου «ακροδεξιά» για τον φασισμό, δεν είναι τίποτα άλλο από κάλυψη που παρέχει η πολιτική αστική εξουσία στον φασισμό για να ξεπλύνει την πολιτική της ως μη ακραία ή ως «δημοκρατική».
Έτσι, βαφτίζοντας τον φασισμό «ακροδεξιά», κρατά τα προσχήματα  αποδεχόμενη την ύπαρξη του ως εταίρο στην αστική εξουσία, αποδεχόμενη την ύπαρξη του σε αυτό που ονομάζει δημοκρατία που ο φασισμός ο ίδιος καταλύει. (βλ. Χρυσή Αυγή)
Το κεφάλαιο, η αστική εξουσία η ίδια ,δίνει στις κοινωνίες που διαβιούν σε καθεστώς ταξικής επίθεσης, ακραίας λιτότητας και φτώχειας, εναλλακτική τον φασισμό, ο οποίος από τη μια εξυπηρετεί ακριβώς τα συμφέροντα του καπιταλισμού, του κεφαλαίου, είναι καπιταλισμός στην ακραία και άγρια μορφή του, κι από την άλλη αφομοιώνεται εύκολα από αυτές μέσα στην καθημερινότητα της βίας της ταξικής επίθεσης.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός του μοιράσματος της φτώχειας με τους πρόσφυγες- μετανάστες είναι ενας από τους διαδρόμους φασιστοποίησης της κοινωνίας. με πρώτο το κράτος να δείχνει τον δρόμο.
Η «εθνική περηφάνια», ο εθνικισμός, δεν είναι μόνο το «όπιο» του φτωχού» αλλά  αποτελεί και εργαλείο εκφασισμού της κοινωνίας επίσης.
Από την άλλη, στις κοινωνίες με υψηλό βιοτικό επίπεδο, ο κίνδυνος μη μοιραστούν με τους πρόσφυγες τον πλούτο, δημιουργεί αποδοχή του ρατσισμού, του φασισμού και νεοναζισμού ως εναλλακτική και «άρια δημοκρατία».
Το πλαίσιο του αφηγήματος του καπιταλισμού, της «τάξης» και της «ασφάλειας» των πολιτών, είναι το πεδίο ανάδειξης όχι μόνο αντιθέσεων με την ακαδημαϊκή έννοια της αστικής  δημοκρατίας όπως την περιγράφει, αλλά και νομιμοποίησης της βίας που ο ίδιος χρησιμοποιεί για την επιβολή του. ,
Έτσι, όσο αγριεύει ο καπιταλισμός, γίνεται φασιστικός, τόσο οργανώνει ως εμπροσθοφυλακή «εναλλακτική» τον επίσημο φασισμό, αποσοβώντας ανεξέλεγκτες λαϊκές εξεγέρσεις.
Τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, οι πόλεμοι, είναι το δίχως άλλο η μήτρα πρωτογενούς φασισμού, συνδεδεμένα σε συγκοινωνούντα δοχεία με το κεφάλαιο, αποτελούν την αιματηρή διέξοδο του…
o-dromos.blogspot.com