Εκεί που ανήκουν όσων τους ανήκουν

Πέτρος Σκυθιώτης

Είναι λογικό όσο τα πράγματα πληθαίνουν
θα άνοιγε σιγά σιγά ο ουρανός
χρόνια τώρα πέφτουν
απ’ τις τσέπες που βάρυναν
λογής λογής θεοί εικόνες καμπάνες και μιναρέδες
οι πρώτοι διδάξαντες
με ιματιωμένες ανάσες σε μικρά μπουκαλάκια
φυλαγμένα τέρατα στα θησαυροφυλάκια
της πολιτικής θεωρίας
κάπου κάπου η παγκόσμια ιδέα ρέει
από το παγκόσμιο μυαλό
φέρνοντας βόλτες στον αέρα
σηκώνοντας ανθρώπους χαρτονομίσματα
στο διάβα της
επίσημες ενδυμασίες
για επίσημες θυσίες
σε επίσημες ημέρες
που
κεφάλαια
πήραν
κεφάλια
ανάλογης αξίας γιατί έτσι
σφραγίζονται οι φιλίες
ονόματα φυλών που εφηύραν βασιλιάδες
ή το ανάποδο
παιδιά που πλούτισαν πριν γεννηθούν
από παιδιά που δούλεψαν πριν περπατήσουν
ή το ανάποδο
οι ψυχολογίες του πλήθους
κι η πληθώρα των κινήσεων στο χάρτη
όλων των ειδών τελοσπάντων οι βόμβες
αρχαίες σύγχρονες μα όχι αιώνιες

σκεφτήκαμε τότε στα πυκνά σκοτάδια
τούτης της γνώσης
να ορίσουμε μια ελάχιστή τους χρήση
– γνωρίζουμε τώρα τη χρήση –
να τα κλειδώσουμε εκεί πάνω
με όσους βέβαια
θέλουν να ακολουθήσουν