Η ελληνική κόλαση – Δέκα χρόνια κρίση διαρκείας

Κατιούσα

Το χθεσινό ομότιτλο άρθρο της γερμανικής έκδοσης του RT μας παρακίνησε το ενδιαφέρον όχι μόνο λόγω του τίτλου και της κεντρικής φωτογραφίας του, από την κινητοποίηση του ΚΚΕ στην Ακρόπολη στο ξεκίνημα της κρίσης, αλλά και λόγω της λεζάντας που επέλεξε ο αρθρογράφος Χασάν Ποσντνιάκοφ, αναφέροντας πως: “Ακτιβιστές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας ομόρφυναν το έτος 2010 την Ακρόπολη των Αθηνών με την προτροπή στους λαούς της Ευρώπης να εξεγερθούν”.

Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζουν και τα υπόλοιπα στοιχεία του άρθρου, το οποίο ρητά αντιτίθεται στο αφήγημα περί εξόδου από την κρίση και ανάκαμψης το συντομότερο. Τα στατιστικά στοιχεία είναι αμείλικτα, αναδεικνύοντας το μέγεθος της καταστροφής που έχει συντελεστεί και παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, δε δείχνει να έχει αντιστραφεί.

Ένα από τα πιο σοκαριστικά στοιχεία είναι η αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Προγράμματος ανάπτυξης του ΟΗΕ, από 3,2 ανά 1000 βρέφη σε 4,3 το 2017. Το ίδιο δραματική είναι η επιδείνωση του δείκτη παιδικής θνησιμότητας, δηλαδή μετά το 5ο έτος ηλικίας, καθώς από 3,9 ανά 1000 παιδιά το 2011, πλέον έχει ανέλθει σε 5,3 με αυξητικές τάσεις.

Ο δείκτης ανισότητας που χρησιμοποιείται από τον ΟΗΕ, αυξήθηκε από 10,5 το 2013 σε 13,1 το 2017. Ο αριθμός του απασχολούμενου πληθυσμού έπεσε από 48% το 2005 σε κάτω από 40% το 2013, με τη νεανική ανεργία να διπλασιάζεται την ίδια εποχή σε πάνω από 58%. Πλέον σύμφωνα με το άρθρο, υπάρχει ελαφρά πτώση στους δείκτες ανεργίας, χωρίς να υπάρχει πραγματική ανάκαμψη της αγοράς εργασίας ενόψει. Αναφέρεται η φυγή εκατονάδων χιλιάδων, κυρίως νέων Ελλήνων σε άλλες χώρες της ΕΕ, ωραιοποιώντας επιφανειακά τα ποσοστά της ανεργίας, οδηγώντας όμως παράλληλα σε δραματική απώλεια πληθυσμού για τη χώρα.

Σε ό,τι αφορά το ΑΕΠ, από 350 δις δολάρια το 2008 έπεσε σε μόλις 190 δις το 2016, με το κατά κεφαλήν εισόδημα να πέφτει από περίπου 32.000 δολάρια σε 18.000. Αντίθετα, το εξωτερικό χρέος, για το οποίο υποτίθεται πως μπήκαμε από τα μνημόνια από το 2008 που βρισκόταν στα 275 δις δολάρια ανήλθε σε 350 δις ευρώ το 2018, χρονιά υποτιθέμενης διεξόδου από το πρόγραμμα.
Τέλος αναφέρονται αποτελέσματα του “Ευρωβαρόμετρου” σύμφωνα με το οποίο το 60% των ερωτηθέντων που ήταν ικανοποιημένοι με τη “δημοκρατία στην ΕΕ” έχει αντιστραφεί σε 65% δυσαρεστημένων. Ακόμα μεγαλύτερα είναι πλέον τα ποσοστά δυσπιστίας προς την ΕΕ και την Κεντρική Ευρωπαϊκή τράπεζα, με 70%, σε αντίθεση με τις θετικές απόψεις που κυριαρχούσαν το 2007. Μεγάλες είναι οι αλλαγές και στην υποκειμενική αίσθηση των Ελλήνων για τη ζωή τους, με τους μισούς πλέον να μη δηλώνουν ικανοποιημένη από αυτή το 2018, έναντι του συντριπτικού 70% το 2006.

Αμερικανικές ΜΚΟ χρηματοδοτούν την “Εβραϊκή Κου Κλουξ Κλαν” σύμφωνα με έρευνα

Κατιούσα

Τις σχέσεις αμερικανικών ΜΚΟ με ακροδεξιές οργανώσεις του Ισραήλ αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα της ισραηλινής οργάνωσης «Δημοκρατικό Μπλόκο». Σύμφωνα με τα στοιχεία, μια σειρά ομάδων, ατόμων και ιστοσελίδων διασυνδέονται ως προς τη στήριξη ακροδεξιών πολιτικών μορφωμάτων με κύρια την «Εβραϊκή Κου Κλουξ Κλαν», όπως είναι γνωστή η οργάνωση «Εβραϊκή Δύναμη». Με ακραία ρατσιστικές, αντιαραβικές και ομοφοβικές θέσεις, η οργάνωση έχει απαγορευτεί από 1994 μετά τη δολοφονία 29 Παλαιστινίων.  Επιπλέον, ένας από τους ηγέτες της, ο Μιχαήλ Μπεν – Άρι απαγορεύεται να εισέλθει στις ΗΠΑ λόγω της σύνδεσής του με «τρομοκρατική οργάνωση».
Σύμφωνα με τον Ραν Κοέν, εκ των ιδρυτών του «Δημοκρατικού Μπλοκ»: Αν στο παρελθόν [οι ακροδεξιές οργανώσεις] βασίζονταν σε πολιτικούς μηχανισμούς για την άντληση πόρων και μελών, σήμερα μιλάμε για ένα δίκτυο οργανώσεων υπό τον μανδύα των φιλανθρωπικών οργανώσεων που συλλέγουν χρήματα από το κράτος του Ισραήλ και το εξωτερικό για να συνεχίσουν να πυροδοτούν και να υπονομεύουν τα θεμέλια της δημοκρατίας.
Μια από αυτές τις οργανώσεις είναι οι «Αμερικανοί φίλοι της Ιδέας Γεσιβάτ» που δώρισαν μεταξύ 44.000 και 136.000 δολάρια στην ομώνυμη τρομοκρατική οργάνωση μεταξύ 2012 και 2015. Στόχος της ΜΚΟ, η οποία ως τέτοια απαλλάσσεται από φόρους , είναι «να δημιουργήσει Εβραίους ηγέτες ικανούς να δρουν με εβραϊκό τρόπο στα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το κράτος του Ισραήλ και ο εβραϊκός λαός». Η οργάνωση αυτή συνδέεται με άλλες ΜΚΟ που έχουν τον ίδιο στόχο, δηλαδή τη δημιουργία ενός δικτύου που θα κατορθώσει να φέρει μια ακόμα πιο ακροδεξιά κι από τη σημερινή κυβέρνηση πολιτική δύναμη στο ισραηλινό κοινοβούλιο στις ερχόμενες εκλογές του Απρίλη. Οι οργανώσεις αυτές εμφανίζονται να αλληλουποστηρίζονται οικονομικά μεταξύ τους, όπως και να χρηματοδοτούν μικρότερες εξτρεμιστικές δυνάμεις στο Ισραήλ.
Το 2018, η οργάνωση «Τ’ruah», που αποτελείται από Αμερικανοεβραίους ραββίνους και ψάλτες υπέβαλε μήνυση σε δυο αμερικανικές ΜΚΟ, ανάμεσά τους και τους «Αμερικανούς φίλους της Ιδέας Γεσιβάτ» για τη στήριξή τους σε ακροδεξιές ισραηλινές ομάδες.
Σε ό,τι αφορά την Αμερικανοϊσραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων (AIPAC), εξέδωσε την Παρασκευή δήλωση καταδίκης κατά της «Εβραϊκής Κου Κλουξ Κλαν», χαρακτηρίζοντας την κόμμα ρατσιστικό  που προκαλεί αποστροφή, αλλά ως τώρα δεν έχει αρθρώσει ούτε λέξη κατά του προέδρου Νετανιάχου που στηρίζει τον πολιτικό αυτό φορέα.
Με πληροφορίες από telesur

Την επέμβαση των ΗΠΑ στην Βενεζουέλα καταγγέλλει ο Danny Glover

Από Panos 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Ο γνωστός Αμερικάνος ηθοποιός Danny Glover σε συνέντευξή του στις 13 Φεβρουαρίου στο τηλεοπτικό κανάλι The Real News Network καταφέρεται εναντίων των κυβερνήσεων των ΗΠΑ για την στάση τους απέναντι στον λαό της Βενεζουέλας. Ο Αμερικανός ηθοποιός τόνισε ότι με αυτές τις συνεχείς ενέργειες, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να “ελέγξουν τους φυσικούς πόρους της χώρας”.
Καταγγέλλει ότι οι πολυεθνικές εταιρείες πετρελαίου και μεταλλείων των ΗΠΑ και του Καναδά, βρίσκονται πίσω από την εντατικοποίηση της σύγκρουσης στο έδαφος της Βενεζουέλας.
“Τώρα αυτό που κάνει η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι ότι παίρνει τα δισεκατομμύρια δολάρια που δικαιωματικά ανήκουν στον λαό της Βενεζουέλας και βάζει κυρώσεις, ώστε να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δικά τους χρήματα, τους δικούς τους πόρους και τότε θα έρθουν οι ΗΠΑ σαν ιππότης με λαμπερή πανοπλία για να τους  σώσουν με τα λίγα εκατομμύρια δολάρια της «ανθρωπιστικής βοήθειας».
“Οι κυρώσεις των ΗΠΑ επηρεάζουν μόνο τα πιο ευάλωτα άτομα και θέτουν σε κίνδυνο τις επιτεύξεις που κατακτήθηκαν από την Βολιβαριανή Επανάσταση τα τελευταία 20 χρόνια.
Αυτό είναι, πολύ συνοπτικά το σχέδιο, ένα σχέδιο που είχε εκπονηθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, το οποίο ξεκίνησε με κυρώσεις από τον πρώην Πρόεδρο Ομπάμα, αλλά έχει τώρα κλιμακωθεί”.

Έχει καλό Σύστημα Υγείας η Σουηδία;

Έχει καλό Σύστημα Υγείας ηΣουηδία; 

Από Panos στο Φεβ 28, 2019 Διεθνή

 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Τα κέντρα Υγείας και τα Νοσοκομεία της Σουηδίας ανήκουν από το 1990 στις Νομαρχίες, είναι Εταιρίες δημοσίου δικαίου και μπορεί να εκχωρηθούν σε ιδιώτες κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού μαζί με τα κτίρια και τους ασθενείς(φορολογούμενους).

• Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας (Socialstyrelsen) και της κρατικής Στατιστικής Υπηρεσίας, μεταξύ 2006 και 2017 αυξήθηκαν τα ιδιωτικά επιχειρηματικά ιατρεία με 82%. Από τα 1145 συνολικά Κέντρα Υγείας, τα 492 (43%) τα διαχειρίζονται εργολάβοι Υγείας.

• Το 12% των υπηρεσιών Υγείας αγοράζονται από εργολαβικές επιχειρήσεις Υγείας. Το 16% των υπηρεσιών παρέχονται από ενοικιαζόμενο προσωπικό από ιδιωτικές ιατρικές επιχειρήσεις. Στα μικρά ιατρεία οι αριθμοί είναι συνταρακτικοί. Πάνω από το 90% των υπηρεσιών καλύπτεται από ενοικιαζόμενο προσωπικό και εργολαβικές εταιρίες!

• Στην Νομαρχία Στοκχόλμης πχ το 68% των Κέντρων είναι εργολαβικά.  

Για την παροχή Υγείας ο κάθε δημότης πληρώνει φόρο 9-15% από το εισόδημά του, ανάλογα σε ποια Νομαρχία ανήκει.

To σύστημα Υγείας στην Σουηδία είναι επομένως ανταποδοτικό! Στηρίζεται στην αρχή κόστους-οφέλους. Όταν δεν υπάρχει ισοσκελισμένος προϋπολογισμός κλείνουν Ιατρικά τμήματα, υποβαθμίζονται οι υπηρεσίες ή αυξάνεται η φορολογία. Κάθε Νομαρχία έχει τις δικές της οικονομικές δυνατότητες, ανάλογα με την φορολογητέα ύλη, δηλαδή τον πληθυσμό της.

Η Σουηδία είναι ο «λαγός» της Ευρώπης, που εδώ και 30 χρόνια έχει υλοποιήσει την πολιτική παραγωγής κέρδους και ιδιωτικοποιήσεων που προωθεί η ΕΕ και ενστερνίζεται και η ελληνική κυβέρνηση, μια πολιτική που έχει βάλει τους Εργολάβους να θησαυρίζουν εις βάρος της Υγείας. Οι αλλαγές έχουν στενή χρονική σύνδεση με τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες και την εγκατάλειψη στην πράξη της εφαρμογής της μέχρι τότε «γεναιόδωρης» Σουηδικής κοινωνικής πολιτικής. Από τότε αρχίζει η αντεπίθεση του κεφαλαίου και σαρώνει τις περισσότερες κατακτήσεις με ελάχιστη έως και μηδενική συνδικαλιστική αντίδραση.

Από το 1990 μέχρι το 1994 που μπήκε η Σουηδία στην ΕΕ ψηφίστηκαν νόμοι και διατάξεις που απελευθέρωσαν τις υπηρεσίες Υγείας επιτρέποντας στους Ιδιώτες να συμμετέχουν στην παροχή Υγείας. Το νομοθετικό οπλοστάσιο για την ιδιωτικοποίηση της Υγείας συνεχίζεται. Πχ από το 2007 είναι προσωπική επιλογή αν ο ασθενής επιλέξει ιδιωτικό ή κρατικό Κέντρο Υγείας.

Σημειωτέον ότι η Σουηδία μπήκε στην ΕΕ επί προεδρίας Ελλάδας με διαπραγματευτή τον Πάγκαλο και διερμηνέα βοηθητικό τον Γιωργάκη Παπανδρέου.

Προληπτική Ιατρική

Η προληπτική Υγεία εφαρμόζεται στα σχολεία με υποχρεωτική παρουσία σχολικής νοσοκόμας και με τους δωρεάν οδοντιατρικούς ελέγχους μέχρι την ηλικία των 19 ετών. Για τις γυναίκες γίνονται έλεγχοι μαστογραφίας και τεστ Παπ που από πέρσι είναι δωρεάν, όπως και ο έλεγχος του προστάτη για τους άντρες.

 Πρωτοβάθμια παροχή Υγείας

Παρέχεται στα Κέντρα Υγείας και στα μικρότερα ιατρεία, για τις πρώτες εξετάσεις και θεραπείες που δεν απαιτούν Νοσοκομείο. Η πρώτη επίσκεψη κοστίζει 15 ευρώ. Οι επόμενες επισκέψεις για το ίδιο πρόβλημα υγείας, αν προκύψουν στο διάστημα ενός χρόνου, είναι δωρεάν.

 Δευτεροβάθμια 

Παρέχεται στα Νοσοκομεία μετά από παραπομπή από την πρωτοβάθμια και εδώ υπάρχει αντίτιμο της ίδιας τάξης (15 ευρώ) και ένα τελικό μικρό ποσό σε περίπτωση παραμονής στο Νοσοκομείο. Σε σοβαρές περιπτώσεις ο ασθενής μεταφέρεται με ασθενοφόρο από την επαρχία στο νοσοκομείο της Νομαρχίας. Στις σοβαρές περιπτώσεις στην μακρινή επαρχία ή στις τουριστικές περιοχές η μεταφορά μπορεί να γίνει και με ελικόπτερο.

 Τριτοβάθμια

Σε όλη την χώρα υπάρχουν 7 εξειδικευμένα Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία για βαριές περιπτώσεις όπως καρκινοπάθειες, μεταμοσχεύσεις, κλπ., όπου μεταφέρεται ο ασθενής όταν η δευτεροβάθμια δεν αρκεί.

Φαρμακευτική πολιτική 

Τα φάρμακα δεν είναι δωρεάν, μέσα από ένα δαιδαλώδες σύστημα πληρώνει ο ασθενής ποσοστό επί της αξίας τους. Η ίδια συμμετοχή δεν πρέπει να ξεπερνά τα 220 ευρώ τον πρώτο χρόνο για την ίδια όμως ασθένεια. Τον δεύτερο ισχύει έκπτωση 50%.

Περιορισμοί και συνέπειες

• Εαν κάποιος ασθενήσει και βρίσκεται εκτός της δικής του Νομαρχίας πρέπει να γίνει συννενόηση μεταξύ των Νομαρχιών για να καλυφθούν τα έξοδα εξετάσεων και νοσηλείας από την οικεία Νομαρχία. Σε περίπτωση διαφωνίας ο ασθενής ή θα πληρώσει από την τσέπη του ή θα μεταφερθεί σε Νοσοκομείο της περιοχής του.

• 15 από τις 18 Νομαρχίες δηλώνουν έλλειψη εξειδικευμένων νοσοκόμων και γιατρών ιδιαίτερα ψυχίατρων και μαιευτήρων.

• Υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί να προσληφθούν 39 με 45.000 νοσοκόμες την επόμενη 10ετία, την στιγμή που οι Σχολές βγάζουν 200 με 300 τον χρόνο.

• Παρόλο που η Σουηδία ειναι η 4^η χώρα σε πυκνότητα Γιατρών στην ΕΕ, λείπουν 2700 γιατροί ειδικότητας και σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας τελευταία παρουσιάζεται έλλειψη και στους γιατρούς Γενικής Ιατρικής.

• Εφαρμόζονται διαφορετικού επιπέδου και ποιότητας θεραπείες και διαφέρει ο εξοπλισμός από Νοσοκομείο σε Νοσοκομείο. Τα παραπάνω δημιουργούν τεράστιες ουρές αναμονής για την εισαγωγή σε Νοσοκομείο και ιδιαίτερα για εγχειρήσεις.

• Ακόμη και αν το κράτος επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, ποσό δυσανάλογα μικρό, για τα 102 Νοσοκομεία, 1145 Κέντρα Υγείας και 5200 μικρά ιατρεία, η υστέρηση των προυπολογισμών είναι μεγάλη ακόμη και σε μεγάλες πόλεις που έχουν πολλούς «πελάτες» όπως θέλει εδώ το σύστημα να αποκαλεί τους φορολογούμενους. Για παράδειγμα 60 εκατομμύρια έλλειμμα στην Στοκχόλμη, 10 εκατομμύρια στην Ουψάλα και από 20 μέχρι 60 εκατομμύρια στα Νοσοκομεία του Βορρά.  Αυτός είναι ο λόγος, όπως αναφέρουμε και παραπάνω που κλείνουν σταδιακά Ιατρικά τμήματα ή υποβαθμίζονται οι υπηρεσίες, με το χειρότερο να παραπέμπονται οι ασθενείς σε Νοσοκομεία που απέχουν εκατοντάδες χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας.

• Ο σημαντικότερος λόγος που δεν μπορεί να κρατηθεί ο Προυπολογισμός είναι πως δεν γίνονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού λόγω του αδυσώπητου ανταγωνισμού, των ελλείψεων ειδικευμένων και της νοοτροπίας του Public manager, κόστους οφέλους, που στηρίζεται στην επιχειρηματικότητα. Παραδείγματος χάριν δεν εξετάζεται ο ασθενής για όλα τα συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν διαφορετικές παθήσεις αλλά για να εισπραχθεί το αντίτιμο, κλείνονται ξεχωριστά ραντεβού για το κάθε σύμπτωμα.

• Προτιμούνται οι «ενοικιάσεις» γιατρών και νοσοκόμων για λίγο χρονικό διάστημα από ιατρικά γραφεία απασχόλησης που στοιχίζουν τριπλάσια. Δεν γίνεται μετεκπαίδευση και εξειδίκευση του ήδη υπάρχοντος προσωπικού. Αυτό έχει σοβαρή επίπτωση στους ασθενείς που σχεδόν ποτέ δεν έχουν τον ίδιο γιατρό να τους παρακολουθεί.
  

• Ένας άλλος παράγοντας που δεν προλαβαίνουν οι γιατροί είναι πως στα πλαίσια της λιτότητας έχει εξαφανιστεί από τις Μονάδες Υγείας όλο το διοικητικό προσωπικό και όλα τα διοικητικά καθήκοντα μεταφέρθηκαν πια στο ιατρικό προσωπικό. Είναι άπειρες οι καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τους ίδιους τους γιατρούς.

 

Απαντήσεις των ίδιων των Γιατρών για την παροχή περίθαλψης στα Επείγοντα στην Σουηδία, εφημερίδα “Γιατρός η καριέρα του μέλλοντος” Απρίλιος 2017.

• Το κυνηγητό εξειδικευμένου προσωπικού καταλήγει πάντα υπέρ των μεγάλων πόλεων, των μεγάλων εγκαταστάσεων, των ισχυρών ιδιωτικών εταιριών Υγείας που προσφέρουν μεγαλύτερους μισθούς και προνόμια, αφού θα εισπράξουν τα τριπλάσια από τις ενοικιάσεις προσωπικού και την πώληση υπηρεσιών στα Νομαρχιακά Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.

• Οι τεράστιες αποστάσεις της Σουηδίας, μιας χώρας τρεις φορές μεγαλύτερη σε έκταση από την Ελλάδα με τον ίδιο περίπου πληθυσμό, η έλλειψη γιατρών και εξειδικευμένου προσωπικού στα Κέντρα Υγείας δημιουργεί σοβαρά αλλά και τραγελαφικά ζητήματα. Έχουμε ξαναγράψει πως στην πόλη Σελέφτεο, όπου η μαιευτική κλινική βρίσκεται σε κατάληψη εδώ και δύο χρόνια, γίνονται μαθήματα γέννας στο αυτοκίνητο(!) αφού καταργήθηκε η κλινική λόγω ελλειμματικού προϋπολογισμού και οι δημότες διανύουν 300 χιλιόμετρα για να φτάσουν στην πλησιέστερη κλινική.

• Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την επαρχία με υπαρκτά δραματικά παραδείγματα όπως καθυστέρηση θεραπείας καρκίνου του μαστού επί 8 μήνες (χάθηκε η γυναίκα), ένα χρόνο για εγχείρηση πέτρας στην χολή και πάνω από χρόνο για εγχείρηση καρκίνου στον προστάτη.

• Σκάνδαλα εμφανίζονται όλο και πιό συχνά, όπως οι κακοτεχνίες στην κατασκευή ή στην ανακαίνιση νοσοκομείων, για παράδειγμα 60 εκατομμύρια ευρώ παραπάνω στην κατασκευή του υπερσύγχρονου νοσοκομείου Καρολίνσκα στην Στοκχόλμη. Πληθαίνουν και οι δημόσιες καταγγελίες για λάθος διαγνώσεις, θεραπείες και πλαστά διπλώματα ιδιαίτερα στα Κέντρα Υγείας και στα μικρά ιατρεία.

• Επομένως οι διαφορές από Νομαρχία σε Νομαρχία αλλά και από εγκατάσταση σε εγκατάσταση στην ίδια Νομαρχία είναι τεράστιες. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει δυο ταχύτητες στην παροχή υπηρεσιών Υγείας. Το σύνολο των οικονομικά ασθενέστερων στρέφεται στις Νομαρχιακές υπηρεσίες ενώ οι υψηλόμισθοι προτιμούν τα ιδιωτικά ή εργολαβικά κέντρα Υγείας.

Τα Νοσοκομεία αγοράζουν Υπηρεσίες, όπως ακριβώς από τους ιδιώτες έτσι και από τα υπόλοιπα Νοσοκομεία ιδίως από τα 7 Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία σε τιμές αγοράς. Ο ανταγωνισμός της αγοράς που θα έφερνε καλύτερα και πιο ποιοτικά αποτελέσματα έχει αποτύχει. Οι εργαζόμενοι υφίστανται μια βαριά φορολογία για την παροχή Υγείας και βλέπουν κάθε μέρα οι παροχές να γίνονται χειρότερες και ακριβότερες. Ένα τεράστιο αλλισβερίσι αγοράς και πώλησης υπηρεσιών, ένα εμπόριο με θύμα την Υγεία ιδιαίτερα από τότε που μπήκε η ιδιωτική πρωτοβουλία στην παροχή υπηρεσιών Υγείας έχει δημιουργήσει τα προβλήματα που αναφέρονται παραπάνω με τις ουρές και την έλλειψη κατάλληλου προσωπικού. Ο καπιταλισμός βρίσκει τρόπους με τους πρόθυμους πολιτικούς υπηρέτες του να δημιουργεί κέρδη σε βάρος της υγείας και της ζωής μας. Η Σουηδία είναι πάλι πρωτοπόρα και «μοντέλο» προς αποφυγήν!

Στοιχεία: Socialstyrelsen

Χρυσή Αυγή – εφοπλιστές: Οι φασίστες και τα αφεντικά τους…

Από atexnos3 

Μόνο ως αναίσχυντη κοροϊδία και εμπαιγμός ενάντια στους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό μπορεί να θεωρηθεί η χθεσινή συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών. 

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ οι εφοπλιστές, αν και απολαμβάνουν πλειάδα προνομίων και φοροαπαλλαγών και με συνταγματική πρόβλεψη, θα «επιβαρυνθούν» με 10% επί των εισαγόμενων μερισμάτων των μελών της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, όταν ο εργαζόμενος φορολογείται με 22% και το κεφάλαιο καταβάλλει μόλις το 6% των συνολικών φορολογικών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού. Την ώρα λοιπόν που ο λαός κυριολεκτικά “ματώνει” από την φοροεπιδρομή της κυβέρνησης Τσίπρα υπέγραψαν συνυποσχετικό για την… «εθελοντική συνεισφορά» των εφοπλιστών στην οικονομία, της τάξης των… 75 εκατ. ευρώ! 

Μιας και αναφερθήκαμε σε εφοπλιστές, θυμηθήκαμε και το “μαντρόσκυλα” τους, τη ναζιστική, εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής που, εδώ και χρόνια, έχει αναδειχθεί στον καλύτερο πολιτικό εκπρόσωπο του εφοπλιστικού κεφαλαίου, μέσα και έξω απ’ τη Βουλή. Όταν οι εφοπλιστές βήχουν, φταρνίζονται οι χρυσαυγίτες.

Από το 2012 που βρίσκεται στη Βουλή, η συμμορία των φασιστοειδών (που παριστάνουν τους “πατριώτες”) έχουν καταθέσει περί τις 150 ερωτήσεις υπέρ των συμφερόντων του εφοπλιστικού κεφαλαίου! Αυτή ήταν και είναι η πρεμούρα τους! Μην τυχόν και χάσουν τα υπερκέρδη τους οι εφοπλιστές και οι μεγαλοβιομήχανοι. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Ο χρυσαυγίτης Παναγιώταρος ζητούσε να επιδοτηθούν με νέες φοροαπαλλαγές οι εφοπλιστές, λέγοντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής: «Λέτε ότι από φορολόγηση των πλοίων υπό ελληνική σημαία θα αποκομίσουμε 80 εκατ. ευρώ… Ε, το πιο εύκολο που θα κάνουν οι Ελληνες πλοιοκτήτες είναι να αλλάξουν τη σημαία για να γλιτώσουν τα λεφτά, αντί να βρεθεί μια χρυσή τομή κι από δυο – τρεις Ελληνες που είναι μάξιμουμ σε κάθε πλήρωμα, ο καπετάνιος και ο πρώτος μηχανικός, να δοθούν κίνητρα για να είναι και οι υπόλοιποι ναύτες Ελληνες (…)».

Ο Γερμενής (Καιάδας) σημείωνε: «(…) Ο επιχειρηματικός κόσμος στενάζει (…) Λέτε ότι θα φορολογήσετε τα πλοία του ελληνικού στόλου με βάση το τονάζ (…) Την ίδια μέρα που θα εφαρμοστεί το μέτρο τα περισσότερα πλοία του εμπορικού στόλου θα υποστείλουν την ελληνική σημαία και με μεγάλη ευκολία θα επιλέξουν μια σημαία άλλη που θα εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους. Και ενώ ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικονομία κατά το παρελθόν, εσείς πάλι συμβάλλετε καθοριστικά στην καταστροφή του».

Ο Λαγός, σαν… “λαγός” του κεφαλαίου, έλεγε σε συνέντευξη του πριν τη δολοφονική επίθεση των φασιστών στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα το 2013: «Τα ναυπηγεία κλείνουν (…) γιατί τα αριστερίστικα εργατικά σωματεία φρόντιζαν τόσα χρόνια, ώστε ο Ελληνας εργαζόμενος να χάσει όλα τα δικαιώματά του». Ενώ, σε παρέμβαση του στη Βουλή, ένας άλλος χρυσαυγίτης, ο Κούζηλος, σημείωνε:  «Τράπεζες όπως η Εμπορική, η Εθνική και η Marfin διαθέτουν ναυτιλιακά χαρτοφυλάκια αξίας 6 δισ. ευρώ που πρέπει να τα κατευθύνουν για την ενίσχυση των ναυτιλιακών εταιρειών». Και ζητούσε «να δοθούν εγγυητικές επιστολές από το κράτος για να μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα ρευστότητας οι ναυτιλιακές εταιρείες».

Την ίδια στιγμή που λειτουργούν ως ορντινάτσες του εφοπλιστικού κεφαλαίου (των αφεντικών τους δηλαδή), οι χρυσαυγίτες έχουν βάλει στο στόχαστρο φτωχούς μετανάστες, κατατρεγμένους από τους πολέμους πρόσφυγες, εργάτες, πρωτοπόρους εργαζόμενους συνδικαλιστές κλπ. 

Βέβαια, διόλου τυχαία, τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής βαδίζουν το δρόμο που άνοιξε η, πολυλατρεμένη γι’ αυτούς και το κεφάλαιο, Χούντα. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος ήταν άλλωστε που, απευθυνόμενος στους εφοπλιστές, έλεγε το 1968: «…θα σας προσφέρω οποιανδήποτε άλλην υλικήν συμπαράστασιν ζητήσετε δια να θεμελιώσετε το μεγαλείον της μεγάλης Ελλάδος, να κυματίζη η κυανόλευκος εις τα πέρατα της οικουμένης». 

Έτσι λειτουργεί η Χρυσή Αυγή – ως μπράβος, ως λυσσασμένο μαντρόσκυλο ταγμένο στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Γι’ αυτό και μισούν θανάσιμα τους εργαζόμενους και όσους προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι ενάντια στην καπιαταλιστική βαρβαρότητα. 

Νέο σοβιετικό χτύπημα στους Έλληνες εφοπλιστές – Παρατείνεται η εθελοντική συνεισφορά τους στον κρατικό κορβανά επ’ αόριστον

Κατιούσα

Μπορεί η τοποθέτηση του Φώτη του Κουβέλη στο υπουργείο Ναυτιλίας να περάσε σχεδόν απαρατήρητη από τα ΜΜΕ, συγκριτικά πάντα με την “πολύκροτη” τοποθέτησή του ως υφυπουργού άμυνας στο πλευρό του τέως ΥΠΕΘΑ Καμμένου, εκείνος όμως απέδειξε πως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας επιδόθηκε σε δουλειά μυρμηγκιού, που γρήγορα έφερε καρπούς. Έτσι λοιπόν, υπεγράφη νέο συνυποσχετικό εθελοντική συνεισφοράς μεταξύ Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και ελληνικού κράτους και μάλιστα αορίστου διάρκειας. Μια τεράστια επιτυχία της αριστεράς, αφού υπενθυμίζεται πως το προηγούμενο σχετικό σύμφωνο είχε υπογραφεί επί Σαμαρά το 2014 (βασισμένο σε προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου τον Οκτώβρη του 2012, που όριζαν ως πρώτο έτος εθελοντικής συνεισφοράς το 2013) και είχε τριετή διάρκεια, η οποία επιμηκύνθηκε ως το 2018 χάρη στη γενναιοδωρία της ΓΣ της ΕΕΕ. Εκτιμάται μάλιστα πως 95% ως 96% του εγχώριου αφοπλισμού θα ανταποκριθεί σε αυτή τη βαθιά κίνηση ανθρωπιάς προς τους πτωχούς τεμπέληδες πολίτες που πληρώνουν υποχρεωτικά φόρους καθώς δεν ήταν αρκετά άριστοι ώστε να γίνουν πλοιοκτήτες και να έχουν 56 φοροαπαλλαγές.  Δεν ξέρουμε ποιο είναι το υπόλοιπο 5% που κρίνει δυσβάστακτο ακόμα και το 10% επί των εισαγόμενων μερισμάτων, ίσως πρόκειται για τους “μικρομεσαίους εφοπλιστές” που δε βρίσκουν επαρκή χρηματοδότηση.
Αν ανοίξατε ήδη σαμπάνιες για να γιορτάσετε τα 75 εκ. που θα εισρέουν στον προϋπολογισμό χάρη στην αυτοθυσία των ευπατρίδων μας, οφείλετε να το κάνετε για να γιορτάσετε την ιστορική συμφιλίωση του εφοπλισμού με τους σταλινικούς κομμουνιστές μαδουρικούς του Σύριζα. Μετρήστε πόσες φορές αναφέρει τη λέξη “κυβέρνηση” ο πρόεδρος της ΕΕΕ, Θεόδωρος Βενιάμης και κερδίστε λίγη εφοπλιστική σκέψη από αυτή που απλόχερα μοίρασαν στους πυροπαθείς το περασμένο καλοκαίρι.
«Είναι μια προσπάθεια που κάναμε μαζί με την κυβέρνηση να μείνουμε οικειοθελώς στην προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης για να βοηθηθεί η εθνική οικονομία. Είναι κάτι που είχαμε συμφωνήσει και στην τελευταία τετραετία, οι δύο προηγούμενες συμφωνίες που είχαμε υπογράψει με την κυβέρνηση έληξαν και τώρα υπογράψαμε τη νέα που έχει αόριστη διάρκεια» και στη συνέχεια πρόσθεσε πως:
«Ευχαριστούμε τον πρωθυπουργό για την συνεργασία που είχαμε μέσα σε ένα πολύ πολιτισμένο περιβάλλον», και ότι «το να υπογράψουν το 95%-96% των Ελλήνων εφοπλιστών δείχνει πόσο ο εφοπλισμός είναι πάντα παρόντες στην προσπάθεια της κυβέρνησης για ένα καλύτερο μέλλον της Ελλάδας.”
Αν ο ΣΕΒ μας είχε συνηθίσει σε εκδηλώσεις λατρείας στην πρώτη φορά αριστερά, πλέον πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο. Κι ενώ τα προσκείμενα στο Σύριζα μέσα διαφημίζουν την “αύξηση της εθελοντικής εισφοράς” σήμερα, έχει ένα ενδιαφέρον να δούμε τι έλεγε η Αυγή και βουλευτές του Σύριζα (ανάμεσά τους και ο μετέπειτα υπουργός Ναυτιλίας, Παναγιώτης Κουρουμπλής) όταν ο Σαμαράς καθιέρωνε την εθελοντική φορολογία των εφοπλιστών:

* Γιατί επελέγη η διαδικασία της οικειοθελούς «φορολόγησης» των εφοπλιστών αντί της υποχρεωτικής φορολόγησης, όπως συμβαίνει με όλους τους πολίτες.
* Με ποια διοικητική πράξη (Προεδρικό Διάταγμα, Υπουργική Απόφαση) συστάθηκε το Γραφείο Υποδοχής Εκπροσώπων Ναυτιλιακών Ποντοπόρων Εταιρειών, ποιες είναι οι αρμοδιότητές του και αν λειτουργεί αυτοτελώς.
* Πόσες εφοπλιστικές εταιρείες δήλωσαν την πρόθεσή τους να συμβάλουν οικειοθελώς στα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου, πόσα πλοία αντιστοιχούν σε αυτές τις εταιρείες και ποιο είναι το ποσό που έχει δηλωθεί πως θα καταβληθεί από τη διαδικασία εθελοντικής συνεισφοράς που έχει επιλεγεί.

Ναι, αλλά για το Μαρινάκη – που δεν ξέρουμε αν είναι στο 95% – και τα γραφεία της ΝΔ δε λέτε τίποτε.
Για να καταλάβουμε το μέγεθος της επιτυχίας, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία που ήρθαν στο φως πέρσι σχετικά με την ως τώρα πορεία της εθελούσιας συνεισφοράς, σύμφωνα με τα οποία μόλις το 1/5 του αρχικού στόχου έχει εισπραχθεί, ενώ οι αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας ζητούν να καταβάλλεται η εισφορά σε δόσεις.

Καπιταλισμός: το σύστημα που μία γάτα ζει καλύτερα από το 99,4% του πληθυσμού!

• 
  

Κατερίνα Κλείτσα

Είναι φανερό ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν θα πάψει να μας εκπλήσσει και να μας να προκαλεί με τις ανισότητες, τις αδικίες και τους παράλογους τρόπους που οι πλούσιοι ξοδεύουν τις περιουσίες τους, περιουσίες που αποκτούν από την δουλειά και την εκμετάλλευση των πολλών, της εργατικής τάξης και των φτωχών.

Ο θάνατος του Καρλ Λάγκερφελντ, γνωστού σχεδιαστή μόδας, συνοδεύτηκε με το σενάριο ότι η γάτα του πιθανότατα θα είναι η κύρια κληρονόμος της περιουσίας του, που υπολογίζεται να ανέρχεται περίπου στις 150 εκατομμύρια λίρες! Ακόμα και αν τελικά η γάτα δεν κληρονομήσει τον Καρλ Λάγκερφελντ, και μόνο η ύπαρξη αυτού του σεναρίου ανέδειξε πόσο παράλογος είναι ο κόσμος που ζούμε…
Σύντομα κυκλοφόρησαν άρθρα για να γνωρίσουμε καλύτερα την «χρυσή κληρονόμο», ονόματι Choupette, με το υπέροχο άσπρο τρίχωμα και τα καταγάλανα μάτια (για να μεταφέρουμε αυτολεξεί κάποια από τα ρεπορτάζ). Η Choupette λοιπόν, δεν είναι μία τυχαία γάτα, όπως αυτές που υιοθετούμε εμείς οι «κοινοί θνητοί» και φυσικά η ζωή της δεν μοιάζει σε τίποτα με τις ζωές των τετράποδων φίλων μας και τις δικές μας.
Έχετε βαρεθεί να αλλάζετε συχνά-πυκνά την άμμο της γάτας σας; Ο Λάγκερφελντ είχε απαλλαγεί από αυτήν την λίγο σιχαμερή και αρκετά βαρετή δουλειά, αφού η Choupette έχει όχι μία, αλλά δύο προσωπικές υπηρέτριες!
Η γάτα σας, σας κάνει «νούμερα» και αρνείται να φάει τις καινούργιες της κροκέτες; Αν είχατε φροντίσει να της εξασφαλίσετε τον δικό της σεφ, όπως έχει η Choupette, δεν θα σας απασχολούσαν τέτοια «δεύτερα» προβλήματα!
Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι ενώ τα δικά σας τετράποδα δεν είναι τίποτα άλλο από χνουδωτές μπάλες που ξοδεύουν το μισθό σας με επισκέψεις σε κτηνίατρο, εμβόλια, τροφή, άμμο, και παιχνίδια που δεν θα εκτιμήσουν ποτέ, η Choupette είναι άλλο είδος κατοικίδιου. Η Choupette είναι κλασάτη. Η Choupette κάνει καριέρα ως μοντέλο. Η Choupette έχει προσωπική περιουσία (!) 2,5 εκατομμύρια λίρες, έχει 255.000 ακόλουθους στο Instagram, έχει δική της συλλογή διαμαντιών. Η Choupette ζει μέσα σε πλούτη και ανέσεις που εμείς δεν θα τολμούσαμε καν να φανταστούμε.

«Γατίσια ζωή»…

Σύμφωνα με την Έκθεση για τον Παγκόσμιο Πλούτο του 2012, της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse, οι άνθρωποι που κατέχουν περιουσία μεγαλύτερη από 1 εκατομμύριο δολάρια, είναι 29 εκατομμύρια άτομα, αριθμός που αντιστοιχεί στο 0,6% του ενήλικου πληθυσμού του πλανήτη! Με άλλα λόγια, η γάτα του Λάγκερφελντ, πριν καν γίνει κληρονόμος, έχει περιουσία μεγαλύτερη από το 99,4% του ενήλικου πληθυσμού των ανθρώπων!
Η Choupette τρώει σε πορσελάνινα σερβίτσια, ενώ πάνω από 100.000 μωρά πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας των ένοπλων συρράξεων, από ασιτία, έλλειψη υγιεινής ή πρόσβασης σε υγειονομική φροντίδα, ή ακόμη και από άρνηση βοήθειας.
Η Choupette έχει την δική της σουίτα στη Γαλλία, ενώ έναν χρόνο πριν καταμετρήθηκαν 3.000 άστεγοι μόνο στο Παρίσι.
Η Choupette έχει δικό της ηχοσύστημα και μπάνιο, ενώ ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής.

Οι παράλογες ανισότητες του καπιταλισμού

Σε ένα σύστημα όπου το 71% του πληθυσμού ζει με λιγότερα από 10 δολάρια ημερησίως και 8 άνθρωποι να κατέχουν περιουσία ίση με το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού, η είδηση της γάτας-κληρονόμου αποτελεί πρόκληση που δεν μπορεί να χωνευτεί! Παράλληλα αποδεικνύει τον κυνισμό και την βαρβαρότητα των πλουσίων που θεωρούν «φυσιολογικό» μία γάτα να έχει τον προσωπικό της κομμωτή και την ίδια ώρα 2,6 δισ. άνθρωποι να μην έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό.
Πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσουμε με αυτό τον παραλογισμό!

«Ούτε στα πιο εφιαλτικά μου όνειρα δεν περίμενα ότι ο Τσίπρας θα πρόδιδε τις δεσμεύσεις…»

Από iraklis3

Το ψέμα και η διαστρέβλωση, οι λεκτικές και πολιτικές ακροβασίες, είναι μέσα επιβίωσης των πολιτικών καιροσκόπων. Και ο Π. Λαφαζάνης στον πολιτικό καιροσκοπισμό και στο ψέμα «μανούλα». Μόνο που το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, η Iskra μνήμη χρυσόψαρου (ίδιον των καιροσκόπων) και το θράσος της μαϊμουδίστικης (λαφαζάνικης) αριστεράς, η οποίαευτυχώς αυτοαποκαλύπτεται.

Μας ψέγει (εμάς στο «Ατέχνως») ότι «λιβελογραφούμε» κατά του Π. Λαφαζάνη («Ατέχνως» το ΚΚΕ λιβελογραφεί κατά Λαφαζάνη) και μάλιστα με τραβηγμένες και ανύπαρκτες συσχετίσεις προσπαθεί να ψαρέψει σε θολά νερά και να επιτεθεί (για μια ακόμη φορά) στο ΚΚΕ (παλιά του τέχνη κόσκινο).

Γράφει η Iskra: «Ο Παν. Λαφαζάνης, κατ’ αρχήν, ουδέποτε είπε, όπως ισχυρίζεται ο λιβελογράφος του «Ατέχνως», πως δεν μπορούσε να διανοηθεί ποτέ ότι ο Αλ. Τσίπρας θα πρόδιδε τις δεσμεύσεις του. Αυτό που είπε πως δεν μπορούσε να διανοηθεί είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας θα έφθανε στο σημείο να θέλει να στείλει στην φυλακή τον ίδιο και τα στελέχη της ΛΑ.Ε».

Ας ακούσουμε τι λέει στο βίντεο:

Δεν λέει επί λέξει «…Ούτε στα πιο εφιαλτικά μου όνειρα δεν περίμενα ότι ο Τσίπρας όχι μόνο θα πρόδιδε τις δεσμεύσεις αλλά θα ήθελε να μας πάει και φυλακή…»; (Αλήθεια, συμπληρώθηκαν 24 ώρες από τη δήλωση μέχρι την άρνησή της;)

Γράφει η Iskra: «Ο Παν. Λαφαζάνης, επίσης, ουδέποτε ψήφισε το Μάαστριχτ, όπως γράφει το λιβελογράφημα. Αντίθετα, ο ίδιος ο Λαφαζάνης και το το τότε “Αριστερό Ρεύμα” του ΣΥΝ καταψήφισαν και πολέμησαν στην ΚΕ του Κόμματος και παντού την Συνθήκη του Μαάστριχτ και έχασαν την σχετική ψηφοφορία για ελάχιστους ψήφους».

Τι δε θέλει να θυμάται η Iskra: Ο Π. Λαφαζάνης ήταν στέλεχος ενός κόμματος που με την ψήφο του στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ΟΝΕ, αλλά κυρίως με την τακτική και στρατηγική του, στήριξε την ΕΕ και τον ευρωμονόδρομο. Όσον αφορά το Μάαστριχτ, το 1996, ο Π. Λαφαζάνης,  έλεγε ότι στο Συνασπισμό αποφάσισαν να υπογράψουν κριτικά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για να μη διαλυθεί η ΕΕ σ’ εκείνη τη δύσκολη συγκυρία διαλυόταν η Ανατολική Ευρώπη. Αργότερα, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ «έβλεπε» εξουσία και ήθελε να ψαρέψει σε θολά νερά «αριστερές ψήφους» το γύρισε σε άλλο ο Συνασπισμός άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ. Ή με τη λαφαζανική αντίληψη περί παραγραφής προέβαλε το ακαταμάχητο επιχείρημα ότι έχουν περάσει χρόνια από την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ και κακώς το ΚΚΕ επισήμανε τη συνευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ σε ότι απέρρεε από αυτή (τέτοιο πόλεμο της έκανε της Συνθήκης του Μάαστριχτ!!!). Και ποια είναι η θέση του σήμερα για την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Όσο για τα περί παπάδων και ακροδεξιών (που λέει ότι κακώς του καταλογίζεται) του υπενθυμίζουμε τη διαδρομή του (απόλυτα ταυτισμένη με τον ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ) από το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη στα 1992 μέχρι και την πρόσφατη παρουσία του στο φασιστοκάναλο του Πλεύρη (ως ΛΑΕ πλέον).

Τέλος, για το «καθημερινά βρίσκεται στο δρόμο» ο Π. Λαφαζάνης, θα τους υπενθυμίσουμε ότι με παρόμοιες «δράσεις» ξεγέλασαν – από κοινού με τα συντρόφια στο ΣΥΡΙΖΑ – τα λαϊκά στρώματα πριν τις εκλογές του 2015. Παρ’ όλα αυτά, τις διώξεις που υφίσταται, τις καταδικάζουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Ας αφήσουν λοιπόν τις λαφαζανιές οι πρώην συνοδοιπόροι του Τσίπρα και του Καμμένου, αυτοί που τον Ιούλιο του 2015 ανερυθρίαστα δήλωναν ότι «δεν ψηφίζουμε τα μέτρα, αλλά στηρίζουμε την κυβέρνηση»(!), οι ίδιοι που όσο παρέμειναν στην κυβέρνηση δεν στήριξαν ούτε μια τροπολογία του ΚΚΕ υπέρ της ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων. 

Ο καθένας μπορεί αβίαστα να κάνει συγκρίσεις και κυρίως να βγάλει συμπεράσματα για την εμπιστοσύνη που μπορεί κανείς να έχει για τους «αριστερούς» που έχουν κάνει τον οπορτουνισμό και τον πολιτικό καιροσκοπισμό επάγγελμα. 

Σφυρίζει κλέφτικα...

Επιχειρώντας να κρύψει αυτό που με αφορμή και τις φετινές αγροτικές κινητοποιήσεις έχει πλήρως αποκαλυφθεί, ότι δηλαδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στέκεται εχθρικά απέναντι στα δίκαια αιτήματα και τις διεκδικήσεις των εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών και κτηνοτρόφων, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Στ. Αραχωβίτης, σε πρόσφατη συνέντευξή του (εφημερίδα «Εθνος»), επαναλαμβάνει όλα τα γνωστά ψεύδη και τις συκοφαντίες που ξεστόμισε πολλές φορές, πριν και κατά τη διάρκεια των μπλόκων. Αν και προκλητικός, καταντάει πλέον πληκτικός ο υπουργός όταν επιμένει να λέει πως τάχα η κυβέρνηση ικανοποίησε πολλά από τα αγροτικά αιτήματα και ότι το επόμενο διάστημα θα ικανοποιήσει κι άλλα. Οι αγωνιζόμενοι αγρότες τον έχουν προκαλέσει πολλές φορές να πει συγκεκριμένα ποιο από τα αιτήματα που τέθηκαν στη συνάντηση της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων με το κυβερνητικό κλιμάκιο έγινε δεκτό, αλλά συγκεκριμένη απάντηση δεν δίνει. Αντίθετα, προσπαθεί να ξεγλιστρήσει με παραπλανητικές και προκλητικές για τους αγρότες δηλώσεις, του τύπου «τα προβλήματα δεν λύνονται με ανέξοδους λαϊκισμούς και συνθήματα»!

* * *

Ο Στ. Αραχωβίτης στη συνέντευξή του αναφέρεται σε κάποια αιτήματα που, όπως λέει, η κυβέρνηση έχει ικανοποιήσει, τα οποία όμως ποτέ δεν τέθηκαν από τους αγωνιζόμενους αγρότες, αλλά αποτελούν επιλογή της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της αντιλαϊκής ΚΑΠ της ΕΕ. Για παράδειγμα:

• Οι ενισχύσεις «de minimis», που είναι ψίχουλα και αφορούν δυο - τρία προϊόντα και λίγους παραγωγούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι χιλιάδες παραγωγοί αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, όπως το βαμβάκι, το λάδι, το γάλα κ.ά., δεν παίρνουν ούτε αυτά τα ψίχουλα. Το πραγματικό αίτημα των αγροτών είναι αναπλήρωση από το κράτος του εισοδήματος που έχασαν οι παραγωγοί όλων των προϊόντων, εξαιτίας των πολύ χαμηλών τιμών που επέβαλαν οι εμποροβιομήχανοι, των καταστροφών στην παραγωγή από την κακοκαιρία και τις αρρώστιες, όπως και των συνεπειών από το εμπάργκο της Ρωσίας. Επ' αυτού του συγκεκριμένου αιτήματος, η κυβέρνηση δεν απαντάει και «περί άλλα τυρβάζει».
• Η θέσπιση του εργόσημου και για τους μετανάστες που δεν διαθέτουν τα απαιτούμενα έγγραφα για τη νόμιμη παραμονή τους στη χώρα μας. Ομως οι αγρότες άλλα ζήτησαν για τη μείωση του κόστους παραγωγής: Αφορολόγητο πετρέλαιο, μείωση 50% στην τιμή του αγροτικού ρεύματος, φτηνό νερό άρδευσης και να μην επιβληθεί το «περιβαλλοντικό τέλος» που επιβάλλει τώρα η κυβέρνηση παρά τις υποσχέσεις για πενταετή αναστολή, χτύπημα της κερδοσκοπίας των μονοπωλίων στα αγροτικά εφόδια και κατάργηση του ΦΠΑ, έργα υποδομής κ.ά. Για όλα αυτά, βέβαια, η κυβέρνηση δεν βγάζει τσιμουδιά.
• Οι μικροπιστώσεις με χαμηλό επιτόκιο που - όπως είπε - η κυβέρνηση επεξεργάζεται αυτή τη περίοδο, ενώ θυμήθηκε και την «κάρτα του Αγρότη». Αλλο ζητούν, όμως, οι αγρότες, και συγκεκριμένα, άτοκα καλλιεργητικά δάνεια, ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν τη νέα καλλιεργητική περίοδο. Οσον αφορά τη διαβόητη «κάρτα του Αγρότη», αυτή μένει στα αζήτητα, καθότι όλοι έχουν αντιληφθεί ότι στόχο έχει την εξυπηρέτηση του τραπεζίτη και όχι του αγροτοκτηνοτρόφου.

* * *

Τέλος, ο ισχυρισμός του υπουργού ότι «η αναβίωση των συνεταιρισμών που προωθεί η κυβέρνηση μπορεί να δώσει σαφή πλεονεκτήματα στους μικρούς παραγωγούς έναντι των μεγάλων εκμεταλλεύσεων» δεν πατάει πουθενά και ένα μόνο παράδειγμα, αυτό της χρεοκοπίας του συνεταιρισμού αγελαδοτρόφων «ΘΕΣ ΓΑΛΑ πιες», τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε ως «μοντέλο» προς αυτήν την κατεύθυνση, φτάνει για να τον διαψεύσει πανηγυρικά. Η συνέντευξη του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική, η οποία, σε συνδυασμό με τις βαριές επιπτώσεις από την ΚΑΠ της ΕΕ, οδηγεί την αγροτιά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Την απάντησή τους οι αγρότες την έδωσαν στα μπλόκα και στις άλλες κινητοποιήσεις. Κι αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν...

«Ψήνονται» εξελίξεις

Η στρατιωτική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα», που ξεκίνησε χτες, στόχο έχει να υπογραμμίσει τις τουρκικές διεκδικήσεις κυρίως στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου, όπου πυκνώνουν οι εξελίξεις στα Ενεργειακά.
Στην πραγματικότητα, η Τουρκία «υπενθυμίζει» σε όλους ότι η «σταθερότητα», και επομένως η ασφάλεια των επενδύσεων που σχεδιάζονται, περνάει αναπόφευκτα μέσα και από τη δική της συμμετοχή στη μοιρασιά της ενεργειακής λείας, είτε μιλάμε για την εξόρυξη των υδρογονανθράκων είτε για τη μεταφορά τους προς τις μεγάλες αγορές της Ευρώπης και της Ασίας.
Η κλιμάκωση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο και οι προειδοποιήσεις ότι δεν πρόκειται να απεμπολήσει «ζωτικά της συμφέροντα» στην περιοχή έρχονται τη στιγμή που η αμερικανική «ExxonMobil» ετοιμάζεται να ανακοινώσει τα αποτελέσματα των ερευνών στο «οικόπεδο 10» της κυπριακής ΑΟΖ.
Σύμφωνα με διαρροές, τα κοιτάσματα είναι «καλά και εκμεταλλεύσιμα», γεγονός που αναβαθμίζει κι άλλο το ενδιαφέρον ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλίων τα οποία δραστηριοποιούνται ήδη σε κυπριακή, αιγυπτιακή και ισραηλινή ΑΟΖ.
Κι όχι μόνο αυτό. Η εύρεση εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων στο «οικόπεδο 10» ερμηνεύεται από ειδικούς ως επέκταση του ίδιου «γεωλογικού μοντέλου» προς τα δυτικά. Αυτό σημαίνει ότι ενισχύονται οι πιθανότητες να βρεθούν εξίσου μεγάλα και κερδοφόρα κοιτάσματα στη θαλάσσια περιοχή που εκτείνεται μέχρι και νότια της Κρήτης.
Απ' αυτήν την άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία επικεντρώνει τις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις της στον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στον 28ο μεσημβρινό, ανατολικά της Κρήτης, μέχρι ανοιχτά της Πάφου, απαιτώντας να της αναγνωριστούν δικαιώματα συνεκμετάλλευσης στην περιοχή.
Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει η Τουρκία να αποκτήσει λόγο στα κοιτάσματα της κυπριακής ΑΟΖ και ταυτόχρονα να μειώσει ή να εξαλείψει τελείως την επιρροή του Καστελόριζου στον καθορισμό των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών.
Γι' αυτό η Τουρκία δεν αρκείται μόνο στις απειλές, αλλά αναλαμβάνει και με άλλα μέσα να στείλει μήνυμα ότι θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο τη συμμετοχή της στο παιχνίδι της Ενέργειας που φουντώνει στην περιοχή. Εκεί εντάσσονται οι έρευνες με το «Μπαρμπαρός» και βέβαια οι μεγάλης έκτασης στρατιωτικές ασκήσεις.
Είναι φανερό ότι η επιδίωξη αυτή της Τουρκίας επιδρά άμεσα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό, που αποτέλεσαν κεντρικό ζήτημα στην τελευταία συνάντηση Τσίπρα - Ερντογάν στην Αγκυρα.
Τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν, περί «συνεκμετάλλευσης» των ενεργειακών κοιτασμάτων σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, αλλά και η αναθέρμανση της διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό, με πρώτο βήμα την οικοδόμηση «Μέτρων Εμπιστοσύνης» ανάμεσα σε Τουρκία και Κύπρο, επιβεβαιώνουν την κινητικότητα που υπάρχει στην κατεύθυνση ενός συμβιβασμού ο οποίος θα ανοίξει το δρόμο για την ανεμπόδιστη «εφόρμηση» των μονοπωλίων στον ενεργειακό πλούτο της περιοχής, από την οποία τόσο η ελληνική όσο και η τουρκική αστική τάξη προσδοκούν οφέλη, ενώ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια θα παίξει ρόλο κόμβου από και προς την Ευρώπη.
Καταλύτης στις εξελίξεις, που θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα, είναι βέβαια ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός στην περιοχή, που επιδιώκει από τη μια να ελέγξει τον ενεργειακό πλούτο, ανταγωνιστικά προς άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, και από την άλλη να διατηρήσει την Τουρκία στο «δυτικό» στρατόπεδο.
Για να το πετύχουν αυτό, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ παίζουν ρόλο «ομπρέλας» στις διαπραγματεύσεις και στους συμβιβασμούς που «ψήνονται» σε Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό, με δραστήριο ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που μετά τις Πρέσπες δεσμεύεται για «ιστορικά βήματα» και στα Ελληνοτουρκικά, προκειμένου να δώσει ώθηση στη γεωπολιτική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή.
Το «τυράκι» που πετάνε όλα τα αστικά κόμματα στο λαό, ότι έχει τάχα να κερδίσει από την επέλαση των ενεργειακών κολοσσών και την ανάδειξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, κρύβει τη «φάκα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των κινδύνων που παραμονεύουν από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Κι αυτό πρέπει να αποτελέσει κριτήριο δράσης για το λαό, τόσο στο κίνημα όσο και στην κάλπη των επερχόμενων εκλογών.

Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες

Παναγιώτης Κολέλης

«Ο θόρυβος δεν αποδεικνύει τίποτα. Συχνά, η κότα που έκανε απλά ένα αβγό κακαρίζει λες και έχει γεννήσει έναν αστεροειδή», έχει πει ο σπουδαίος αμερικανός συγγραφέας, Μαρκ Τουαίην. Αυτή η φράση αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή για να αναφερθώ στα «κακαρίσματα» που ακούγονται με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του Γιώργου Αγγελόπουλου, με τίτλο «Ντάνος: Μια αφήγηση στην Αυγή Σαββίδου». «Κακαρίσματα» ετερόκλητα, που από τη μία μεριά είναι καλοπροαίρετα από ανθρώπους που βρίσκουν ένα πάτημα να ασκήσουν για πολλοστή φορά κριτική στα κακώς κείμενα ή να διακωμωδήσουν τη γενικότερη κατάσταση στην κοινωνία μας, και από την άλλη μεριά ζηλόφθονα από ανθρώπους που θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση του Ντάνου, που κατηγορούν το βιβλίο του αλλά το διαβάζουν κρυφά τα βράδια πριν κοιμηθούν ή κοιτούν τις ουρές στην επίσημη παρουσίασή του και σκάνε από το κακό τους. Αλλά ας τα πάρουμε όλα με τη σειρά.

Ας αρχίσουμε πρώτα απ’ όλα με τον ίδιο τον συγγραφέα (;), που δήλωσε πρόσφατα πως έχει διαβάσει όλα κι όλα οχτώ βιβλία. Ειλικρινής, αν μη τι άλλο…

Ο Ντάνος έγινε γνωστός από το Survivor, το οποίο κέρδισε κιόλας. Παρουσιάστηκε ως ο ντόμπρος, ο τσαμπουκάς, ο μάγκας, ο τύπος που δεν μασάει, ο μαχητής, ο εραστής που θα ήθελαν όλες οι γυναίκες. Δεν γίνεται να μην θυμόσαστε το πάθος με το οποίο κέρδιζε τα αγωνίσματα και πηδούσε – το πιάσατε το υπονοούμενο, ε; – τα εμπόδια. Μπορεί να θυμάστε, ακόμα, και τη στιγμή που ο Ντάνος, σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού, επέλεξε να τραγουδήσει τη «μπαλάντα του Κυρ-Μέντιου από τον Σφακιανάκη». Έτσι είπε. Φαίνεται πως ανάμεσα στα οχτώ βιβλία που έχει διαβάσει δεν περιλαμβανόταν η ποιητική συλλογή «Τα Ποιητικά» (1956) του Κώστα Βάρναλη που εμπεριέχει το ποίημα «Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου», που έγινε βέβαια ευρέως γνωστό από τη μουσική μεταφορά του, σε μελοποίηση Λουκά Θάνου και ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη.

«Οι άσχημες κριτικές είναι το αντίθετο από τις καλές κριτικές», δήλωσε, επίσης, ο Ντάνος μιλώντας για το βιβλίο του σε τηλεοπτική εκπομπή. Ίσως αυτό που να εννοούσε να είναι πως προτιμά μία κακή κριτική από καθόλου κριτική. Και ίσως αυτό το καθόλου, που ισοδυναμεί για κάποιους με ανυποληψία και ανυπαρξία, εφόσον δεν μιλάνε γι’ αυτούς ή δεν παίρνουν, ούτε καν βρε αδερφέ, ένα τριπλάσιο αριθμό σε likes στο facebook ή στο instagram, να είναι αυτό που τους ενοχλεί. Να ταυτίζουν τον θόρυβο που κάνει ο Ντάνος με τον θόρυβο που θα ήθελαν να κάνουν αυτοί για να βρεθούν στο προσκήνιο και να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας.

Πρόκειται γι’ αυτούς που θα «πέθαιναν» να βρίσκονται στη θέση του Ντάνου. Μπορεί να τους βρείτε να καμώνονται τους μετρημένους, τους μορφωμένους, ακόμα και τους αυτοδημιούργητους και τους επιτυχημένους. Δεν ξέρω… Έχουν πολλά προσωπεία, που τα αλλάζουν κατά καιρούς, έτσι όπως τους συμφέρει. Σίγουρα πάντως θα τους ακούσετε να λένε εκφράσεις του τύπου «μνημόνια μέχρι να δύσει ο ήλιος» ή «με αυτό τον κόσμο πώς να αλλάξουν τα πράγματα στην κοινωνία;» κ.τ.λ. Σας διαβεβαιώνω πως είναι όλοι τους υποκριτές, που λατρεύουν να παριστάνουν πως μισούν οτιδήποτε πάει πίσω αυτή την κοινωνία, αλλά να μην κουνούν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για ν’ αλλάξει κάτι. Κομφορμιστές όσο δεν πάει, με απολιτίκ ματιά στα πράγματα, που δε διστάζουν να μετατρέπουν τον καθωσπρεπισμό τους σε εθελοδουλία και αντίστροφα.

Για να τελειώνουμε, λοιπόν: δεν έχω κανένα πρόβλημα με το παλικάρι. Να είναι υγιής και να συνεχίσει να γράφει, να παίζει σε σίριαλ, να πηδάει εμπόδια και να κάνει τέλος πάντων αυτό που θέλει, από τη στιγμή μάλιστα που ο κόσμος το επικροτεί. Με αυτούς που έχω πρόβλημα είναι με όλους αυτούς του χειροκροτητές του σάπιου συστήματος που φτιάχνουν πρότυπα σαν τον Ντάνο, προτιμώντας να αφήνουν σπουδαίους επιστήμονες στην αφάνεια. Σου λένε, μάλιστα, σαν δικαιολογία πως «αυτό θέλει ο κόσμος». Όχι, αγαπητοί… Δεν θέλει αυτό ο κόσμος. Αυτό θέλετε εσείς για να κρατήσετε καθηλωμένο τον κόσμο.

Και για να συνειδητοποιήσετε πως η κατηφόρα αυτού του συστήματος δεν έχει τελειωμό, σκεφτείτε μόνο πως πριν μερικά χρόνια – πριν την κρίση και τα μνημόνια – δημιουργούσε είδωλα που ήταν τραγουδιστές, ηθοποιοί ή αθλητές, ενώ σήμερα λατρεύει και αποθεώνει παίκτες από ριάλιτι. Σημείο των καιρών κι αυτή η έκπτωση. Όπως κι όλα τα υπόλοιπα…

Υ.Γ: Όσοι βιαστούν να ισχυριστούν πως «ναι, αλλά ο Ντάνος αποφάσισε μέρος των εσόδων από το βιβλίο του να δοθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς», ας σκεφτούν πως θα ήθελαν να λειτουργεί εν γένει μία κοινωνία. Με φιλανθρωπίες και με ελεημοσύνες από επιχειρηματίες που προσπαθούν να δείξουν τάχα μου πως είναι δίπλα στην κοινωνία ή με την αλληλεγγύη; Να θυμάστε αυτό που έλεγε ο ουρουγουανός συγγραφέας, Εντουάρντο Γκαλεάνο: «Δεν πιστευτώ στην φιλανθρωπία. Πιστεύω στην αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλον. Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους».

Η iskra και οι λαφαζανιές της (Μια οφειλόμενη απάντηση)

Από iraklis3

Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //

Αφού διάβασε άρθρο μου, σχετικό με λαφαζανιές η iskra, πέρασε στην επίθεση θαρρώντας πως αν πιαστεί από τα μαλλιά της θα σηκωθεί ψηλότερα. Με αποκαλεί δε «λιβελογράφο».

Ας ξαναδούμε, λοιπόν, τα κατά iskra «χονδροειδή ψεύδη» :

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αποπειράθηκε ατυχώς να διασπάσει το ΚΚΕ και επιτυχώς βρέθηκε απ’ έξω και μάλιστα κακήν-κακώς.

Έξω απ’ τη ΓΑΔΑ στις 25/2/19 ο Π. Λαφαζάνης μεταξύ άλλων ηρωικών δήλωσε αυτολεξεί στους δημοσιογράφους:

«…Ούτε στα πιο εφιαλτικά μου όνειρα δεν περίμενα ότι ο Τσίπρας όχι μόνο θα πρόδιδε τις δεσμεύσεις αλλά θα ήθελε να μας πάει και φυλακή…»

Αυτό ακριβώς ανάφερα κι εγώ στο άρθρο μου. Τουτέστιν ο Λαφαζάνης εξαπατήθηκε από τον Τσίπρα. Επί το λαϊκότερο, πιάστηκε κορόιδο.

Να θυμίσουμε εδώ πως από το 2008 ο Λαφαζάνης συμμετείχε στα ανώτατα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ συγχρωτισμένος στενά και στηρίζοντας τον Τσίπρα.

Αργότερα βοήθησε να γίνει πρωθυπουργός και στην κυβέρνησή του πήρε υπουργείο μεσοτοιχία με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ.

Αναφέρθηκα στη στάση του Λαφαζάνη και του κόμματός του στην υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ (ΣτΜ).

Ο Λαφαζάνης ήταν στην Πολιτική Γραμματεία του Συνασπισμού όταν το κόμμα του υπερψήφισε μαζί με όλα τα αστικά κόμματα τη Συμφωνία του Μάαστριχτ. Αποδέχτηκε το γεγονός και συνέχιζε να παραμένει εκεί. Στήριξε την ΕΕ και την ΟΝΕ καθώς και το νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει τις τύχες μας σήμερα. Ο Λαφαζάνης τότε δεν διαχώρισε τη θέση του και μη μου πείτε πως πειθάρχησε στον ανύπαρκτο “δημοκρατικό συγκεντρωτισμό” του Συνασπισμού ή υπερέβην την γενική του αδυναμία προς κάθε συγκεντρωτισμό και… συγκέντρωση.

Το 1996, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ο Π. Λαφαζάνης το ‘ριξε στις… λαφαζανιές. Υποστήριζε ότι στο Συνασπισμό αποφάσισαν να υπογράψουν κριτικά (!!!) τη Συνθήκη του Μάστριχτ – εδώ σας διαψεύδει πανηγυρικά, για να μη διαλυθεί η ΕΕ σ’ εκείνη τη δύσκολη συγκυρία που διαλυόταν η Ανατολική Ευρώπη. Τέτοιο δράμα ταλάνιζε τον Παναγιώτη!

Προσπαθήστε κ.κ. της iskra να μας εξηγήσετε τι σημαίνει αυτό το «κριτικά», σε τι μειώνει τη σημασία υπερψήφισης και αποδοχής της ΣτΜ και την κάψα του “Παναγιώτη” σας όσον αφορά την ύπαρξη και την… αρτιμέλεια της ΕΕ.

Αργότερα, και καθ’ όσον ο ΣΥΡΙΖΑ «έβλεπε» εξουσία και ήθελε να ψαρέψει σε θολά νερά «αριστερές ψήφους» το γύρισε σε, άλλο ο Συνασπισμός άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνέχεια του Συνασπισμού με άλλο όνομα και ο Λαφαζάνης ο ίδιος κι απαράλλακτος.

Κατά τον ρουν των γεγονότων και με τη λαφαζανική αντίληψη περί… παραγραφής των πολιτικών ακροβατισμών του και σφυρίζοντας αδιάφορα, προέβαλε το ακαταμάχητο επιχείρημα ότι έχουν περάσει χρόνια από την ψήφιση της ΣτΜ και κακώς το ΚΚΕ επισήμανε τη συνευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι απέρρεε από αυτή.

Θα μου πείτε αυτός είναι ο Λαφαζάνης κι ανάλογες οι λαφαζανιές του. Αλλά ας συνεχίσω:

Στη μαύρη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης το 1992 ο Κύρκος είχε δηλώσει: «Όλοι πλην Λακεδαιμονίων». Δεν είπε και πλην Λαφαζάνη. Και πράγματι ήταν “όλοι” εκεί. Είτε φυσικώς είτε στηρίζοντας το μαύρο εθνικιστικό μέτωπο. Μήπως υπάρχει κάποια καταγεγραμμένη αντίθεση του Λαφαζάνη ως προς το εθνικιστικό συλλαλητήριο και μου διαφεύγει; Προς διευκόλυνσή σας σάς θυμίζω το πρωτοσέλιδο της τότε ΑΥΓΗΣ. Επί τη ευκαιρία αυτό το «εθνική πατριωτική αντίληψη» του Λαφαζάνη που επισείσατε το βρίσκω άκρως αποκαλυπτικό. Δεν γνωρίζω αν ο “εθνικο-πατριώτης” Λαφαζάνης ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη τότε και αν πορεύτηκε με τους παπάδες και τους ακροδεξιούς που εναγκαλιστήκατε, αλλά το κόμμα του (σας), στο οποίο ο ίδιος ήταν στην Πολιτική Γραμματεία, το έκανε και μάλιστα έβγαζε και γλώσσα αυθάδικη απέναντι σ’ όσους διαφωνούσαν.

Μήπως κατά την γνωστή του τακτική εξαπατήθηκε ο “Παναγιώτης” σας ή να ισχύσει κι εδώ το «πέρασαν τόσα χρόνια, αυτά θα θυμόμαστε;»

Όπως δεν «γνώριζε» (έτσι τουλάχιστον δηλώσατε – άρα εξαπατήθηκε) και όταν συνεντευξιάστηκε στο κανάλι του Πλεύρη ή όταν συνεργαζόταν με την ακροδεξιά των ΑΝΕΛ;

Αν όλα αυτά δεν είναι καιροσκοπισμός (=πολιτική απάτη) τότε – αλίμονο, θα πρόκειται για ανοησία.

Προσωπικά κύριοι της iskra δεν διακατέχομαι από κανένα «φόβο και πανικό» και απορώ πως διαπιστώσατε κάτι τέτοιο. Απεναντίας διασκεδάζω με τις κίτρινες ενδυματολογικές προτιμήσεις του Π. Λαφαζάνη, τις αναρριχητικές του ικανότητες και τις κατά καιρούς λαφαζανιές του, αλλά ουδόλως με εντυπωσιάζει η πολιτική του αντίληψη στην οποία εντοπίζω πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι το δικό σας. Για κάποιο λόγο δεν κατανοείτε το αυτονόητο. Το κάθε κείμενο που γράφω απηχεί τις προσωπικές μου και μόνο απόψεις για τις οποίες φέρω ακέραια την ευθύνη. Ουδείς άλλος! Κι όσο για τις «παραφυάδες» το βρήκα εξόχως σύνηχο με τις… καταβολάδες που ως μέθοδος πολλαπλασιασμού σας ή απόκτησης εκτοπίσματος, κρίνεται και αυτή αναποτελεσματική.

Όταν το ανέκδοτο γίνεται ιστορία – Ο Μπέρια, η Σπαρτάκ Μόσχας και οι πίπες του Στάλιν στο Gazzetta

Κατιούσα

Έχουμε ξαναγράψει από εδώ ότι είναι δύσκολο να ψάξει κανείς για το Λαβρέντι Μπέρια χωρίς να πέσει πάνω σε ιστορίες για βιασμούς παρθένων και θυσίες βρεφών κάτω από την πανσέληνο. Σύμφωνα με συντάκτη του gazzetta.gr, που με τη σειρά του επιμελήθηκε κείμενο βασισμένο σε ξένες ιστοσελίδες, χωρίς να μπει στον κόπο να δώσει ενεργό λινκ σε αυτές, ο ηγέτης της NKVD, όταν δεν έσφαζε τον κοσμάκη, ο Λαβρέντι έκανε τα πάντα για την ομάδα του, Ντιναμό Μόσχας (την οποία στο κείμενο ο συντάκτης μπερδεύει με την Ντιναμό Τιφλίδας, στην οποία κάποτε είχε αγωνιστεί ο Μπέρια), εκδικούμενος όποιον τολμούσε να της πάρει την πρωτοκαθεδρία, ιδίως τον ιδρυτή της μεγάλης αντιπάλου της, Σπαρτάκ Μόσχας, τον Νικολάι Σταρόστιν και τα αδέρφια του.
Ένα στοιχείο θα ήταν αρκετό για να καταλάβει κανείς την εγκυρότητα και τη σοβαρότητα του άρθρου, καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ, το κείμενο, για να μας αποδείξει το “σταλινικό κλίμα τρόμου” της εποχής, αναφέρει ως ιστορικό γεγονός ένα πασίγνωστο ανέκδοτο, αυτό για την πίπα του Στάλιν. Θαυμάστε ιστορική έρευνα και επιστημονική βιβλιογραφία:

Κάποτε ο Στάλιν δέχτηκε στο γραφείο του μια αντιπροσωπεία βιομηχανικών εργατών από τα Ουράλια. Μόλις έφυγαν έψαχνε την πίπα του για να καπνίσει, την οποία όμως δεν έβρισκε πουθενά. Φωνάζει τον Μπέρια και του λέει: «Λαβρέντι, ήταν εδώ οι εργάτες από τα Ουράλια, μόλις έφυγαν και δεν μπορώ να βρω την πίπα μου». Ο Μπέρια αμέσως τρέχει πίσω από την αντιπροσωπεία. Ο Στάλιν ψαχουλεύει λίγο ακόμα στο γραφείο του, ανοίγει ένα συρτάρι, σηκώνει κάτι χαρτιά και βρίσκει από κάτω την πίπα. Παίρνει τηλέφωνο. «Λαβρέντι, άκυρο, τη βρήκα τελικά την πίπα. Στο συρτάρι ήταν», με τον Μπέρια να απαντάει: «Α ναι; Γιατί εδώ έχουν ήδη όλοι ομολογήσει».

Κάπου εδώ θα αρκούσε να σταματήσουμε την προσπάθεια “αποδόμησης”, αλλά η διασκέδαση μόλις ξεκινάει. Ας πάρουμε το αριστούργημα από την αρχή:

Ο διαιτητής μόλις είχε σφυρίξει την λήξη. Οι ποδοσφαιριστές της Σπαρτάκ Μόσχας πανηγύριζαν σαν μικρά παιδιά. Κόντρα σε όλες τις πιθανότητες είχαν επικρατήσει της Ντιναμό Τιφλίδος με 3-2 στον ημιτελικό του ρωσικού Κυπέλλου. Δεν είναι μικρό πράγμα να κερδίζεις παρότι ουσιαστικά ήσουν χαμένος πριν την έναρξη του αγώνα. Στις εξέδρες του γηπέδου ο Νικολάι Σταρόστιν, ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της Σπαρτάκ, δέχεται τα συγχαρητήρια των γύρω του.
Δεν χαίρονται όλοι όμως, αφού λίγο πιο κάτω ένας κοντός κύριος με γυαλιά, τον κοίταζε με ένα βλέμμα που θα έκανε ακόμα και τον Ηλιο να παγώσει. Ξαφνικά η καρδιά του Σταρόστιν άρχισε να χτυπά τρελά κι ένας κόμπος να δένει το στομάχι του. Ο άνθρωπος με το δολοφονικό βλέμμα ήταν ο Λαβρέντι Πάβλοβιτς Μπέρια, ο αρχηγός της διαβόητης μυστικής υπηρεσίας NKVD (μετέπειτα KGB), ο δήμιος του Στάλιν, και ο Σταρόστιν μόλις είχε συνειδητοποιήσει πως θα έπρεπε να ετοιμαστεί για ένα ταξίδι με έναν όχι και τόσο ειδυλλιακό προορισμό, από τον οποίο συνήθως δεν επέστρεφες ποτέ.

Αν η Χρυσηίδα Δημουλίδου αποφάσιζε να γράψει πολιτικό μυθιστόρημα, δε θα το ξεκινούσε καλύτερα. Ποια ήταν λοιπόν η υπόθεση; Προσπερνάμε ότι σε όλο το κείμενο, όπου λέει για ματς Ντιναμό – Σπαρτάκ εννοεί Ντιναμό Μόσχας, κι όχι Τιφλίδας όπως είπαμε. Η Τιφλίδα μάλλον του κόλλησε από τον ισχυρισμό του Νικολάι Σταρόστιν, πως είχε έρθει προσωπικά στα νιάτα του αντιμέτωπος με το Γεωργιανό Μπέρια ως μέσο στην ομάδα της πρωτεύουσας της καυκασιανής αυτής σοβιετικής δημοκρατίας. Κατά το Σταρόστιν από τότε είχαν τεθεί τα θεμέλια της αντιζηλίας του με τον μετέπειτα αρχηγό των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών. Σύμφωνα πάντα με την αφήγηση του Σταρόστιν, ο Μπέρια δεν μπορούσε με τίποτε να χωνέψει τη νίκη της Σπαρτάκ επί της Ντιναμό στον ημιτελικό του ρωσικού κυπέλλου (που λογικά δε θα λεγόταν έτσι, αλλά αυτό έχει ελάχιστη σημασία), διατάσσοντας να επαναληφθεί το παιχνίδι, κι ενώ ήδη είχε γίνει ο τελικός με νικήτρια τη Σπαρτάκ. Νωρίτερα είχε απορριφθεί προσφυγεί της Ντιναμό κατά του γκολ του Προτάσοφ, είναι λοιπόν λογικό να υποθέσει κανείς πως η ομάδα εξάντλησε ό,τι μέσα της έδιναν οι σοβιετικοί κανονισμοί ποδοσφαίρου μήπως καταφέρει να αλλάξει το αποτέλεσμα. Σύμφωνα με το κείμενο όμως, αφού ο Μπέρια ούτε και τότε πέτυχε το στόχο του (γιατί μπορεί να ήταν αιμοσταγής τύρρανος, αλλά αντί να απειλήσει με γκούλαγκ τους παίχτες της Σπαρτάκ ή να τους δωροδοκήσει, περίμενε απλά να χάσουν από μόνοι τους), τουλάχιστον φρόντισε να κάνει το Σταρόστιν να πληρώσει ακριβά την αναίδεια της ομάδας του:

  Είναι το τελειωτικό χτύπημα για τον Μπέρια ο οποίος αποχωρεί από το γήπεδο γεμάτος οργή. Ετσι, αποφασίζει να εκδώσει ένταλμα σύλληψης για τον Νικολάι. Μάλιστα, αναλαμβάνει ο ίδιος την ανάκριση, αφού του άρεσε να «σπάει» τον άνθρωπο που είχε απέναντι του. Οι ανακρίσεις αυτές έχουν μείνει στην ιστορία ως: «πίνοντας καφέ με τον Μπέρια» για τον τρόπο με τον οποίο πάντα κατάφερνε να αποσπάσει ομολογία.

Μπορεί αν έχετε ήδη ανατριχιάσει σύγκορμοι, το μόνο προβληματάκι στην υπόθεση είναι πως ο ημιτελικός έγινε το 1939, ενώ τα αδέρφια Σταρόστιν συνελήφθησαν μεσούντος του πολέμου, το 1942. Ας πούμε όμως ότι ο Μπέρια ήταν απλά μνησίκακος και αποφάσισε πως η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Υποτίθεται βέβαια, πάντα σύμφωνα με το κείμενο, πως ο Μπέρια ήδη πριν από το ’39 έψαχνε ενοχοποιητικά στοιχεία για το Σταρόστιν και μάλιστα τα είχε ήδη βρει:

Ο Μπέρια έδωσε εντολή για την εύρεση και συλλογή στοιχείων που θα του έδιναν την δικαιολογία για την σύλληψή τους. Εκείνο το διάστημα υπήρχαν έντονες φήμες περί παρέκκλισης από τα κομμουνιστικά ήθη του κόμματος και της Σοβιετικής Ένωσης της αποστολής της Σπαρτάκ όταν είχε λάβει μέρος σε αγώνες στο Παρίσι το 1937, ενώ και ο δυτικός και ιμπεριαλιστικός τρόπος ζωής του Νικολάι Σταρόστιν με το έντονο lifestyle και την διείσδυσή του στα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας της Μόσχας δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τη NKVD. Η εύρεση ενοχοποιητικών στοιχείων είχε αγγίξει και το αγωνιστικό τμήματα της ομάδας, και το γεγονός πως η Σπαρτάκ είχε υιοθετήσει και αγωνιζόταν με το διάσημο τακτικό σύστημα WM του Χέρμπερτ Τσάπμαν της Άρσεναλ, ένα σύστημα δυτικό και ξένο για την Σοβιετική Ένωση ήταν κάποια από τα στοιχεία που είχαν εμπλουτίσει τον φάκελο του προέδρου της Σπαρτάκ. Το θέμα πλέον είχε γίνει προσωπικό για τον ηγέτη της NKVD ο οποίος δεν άντεχε να βλέπει την δημοφιλία που απολάμβανε ο Νικολάι Σταρόστιν από τους Μοσχοβίτες.

Εδώ ο συντάκτης έχει βάλει προφανώς τις δικές του πινελιές στις αφηγήσεις του ίδιου του Σταρόστιν, που υποτίθεται πως αρχικά συνελήφθη για συνωμοσία κατά της ζωής του Στάλιν, ενώ αργότερα καταδικάστηκε σε 10 χρόνια στη Σιβηρία για “επαίνους στον αστικό αθλητισμό και απόπειρα εισαγωγής αστικών ηθών στο σοβιετικό αθλητισμό. Η μικρή λεπτομέρεια που ποτέ δεν αφήνουμε να χαλάσει μια όμορφη αντισοβιετική ιστορία, είναι πως το 2003 δημοσιεύτηκαν τα πρακτικά της δίκης ( ο Νικολάι Σταρόστιν είχε πεθάνει το 1996). Εκεί αποδεικνύεται ότι η καταδίκη δεν αφορούσε πολιτικά αδικήματα, αλλά εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου. Συγκεκριμένα, ο Σταρόστιν και τα αδέρφια του καταδικάστηκαν για κλοπές από καταστήματα αθλητικών ειδών, τα οποία είχαν οριστεί να επιβλέπουν και στη συνέχεια τα μεταπωλούσαν στη μαύρη αγορά. Ο Νικολάι Σταρόστιν επίσης καταδικάστηκε για δωροδοκία ενός στρατιωτικού επιτρόπου στη Μόσχα, ώστε να μη στρατολογηθούν στην πρώτη γραμμή υπάλληλοι υπεύθυνοι για τη διανομή τροφίμων, με αντάλλαγμα ο ίδιος να λάβει δεκάδες κιλά βούτυρο και κρέας από τους ίδιους. Κάπου εκεί τελειώνει η ιστορία του ηρωικού αντισταλινικού αντιφρονούντα, ο οποίος εξάλλου πέρασε με αρκετά χαλαρούς όρους την ποινή του, προπονώντας ομάδες στα στρατόπεδα κράτησης (γιατί τόσο απάνθρωπα ήταν τα πράγματα, που έβαζαν τους τρόφιμους να παίζουν και αθλήματα) και διατηρώντας καλές σχέσεις με το γιο του Στάλιν, Βασίλι, που τον βοήθησε σε διάφορες περιστάσεις.
Το πόνημα κλείνει ευφάνταστα όπως άρχισε, μιλώντας για υπονόμευση της ΤΣΣΚΑ από τον Μπέρια, γιατί ζήλευε που δεν είχε πάρει παράσημα για τη δράση του στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ενώ στο τέλος, μετά το θάνατο του Στάλιν, ο μοχθηρός συμπατριώτης του συνελήφθη από κάποιον “στρατάρχη Ζούρκοφ”, το οποίο ελπίζουμε να είναι απλά ένα από τα πολλά για επαγγελματική σελίδα τυπογραφικά και ορθογραφικά λάθη, αν και μετά από αυτά που είδαν τα ματάκια μας δεν είμαστε και τόσο σίγουροι.