«Προοδευτικοί» στυλοβάτες του κεφαλαίου στην Ελλάδα και στην ΕΕ

INTIME NEWS

Από τη συμμετοχή του Αλ. Τσίπρα στο Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD) τον περασμένο Νοέμβρη

Το νέο προπαγανδιστικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρωτότυπο. Αποτελεί μια προσπάθεια να ξανασερβίρει με νέα συσκευασία το παραμύθι του 2015, στις νέες συνθήκες μιας αναιμικής ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Στις προηγούμενες εκλογές διακήρυξε ότι «η Ευρώπη αλλάζει, η ελπίδα έρχεται» και καλούσε σε αντιμνημονιακό μέτωπο. Ολοι ξέρουμε πλέον τι επακολούθησε, τι έφεραν τα 4 χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Το νέο προεκλογικό προσκλητήριο καλεί στη συγκρότηση ενός «προοδευτικού μετώπου» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που οδηγεί στην άνοδο της άκρας δεξιάς και του εθνικισμού.
Ποιους καλεί; Τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που «απαγκιστρώνονται απ' τη νεοφιλελεύθερη πολιτική» αλλά και της μετριοπαθούς φιλελεύθερης κεντροδεξιάς. Για να μην πονοκεφαλιάζουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ μάς προσφέρει ήδη ορισμένα πρακτικά παραδείγματα λαμπρών εκπροσώπων της κοινωνικής προόδου:
Στην Ευρώπη απευθύνεται στη γερμανική σοσιαλδημοκρατία που συγκυβερνά με την Μέρκελ και στον Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν.
Στην Ελλάδα προβάλλονται ως προοδευτικοί πολιτικοί οι υπουργοί της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου του 1ου μνημονίου Λ. Κατσέλη, Γ. Ραγκούσης, Θ. Μωραΐτης και οι υπουργοί των ακροδεξιών ΑΝΕΛ Κουντουρά και Τέρενς Κουίκ.
Το νέο κυβερνητικό αφήγημα προσφέρεται για γέλιο, όμως δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για το κεφάλαιο

Η κυβερνητική προπαγάνδα εξηγεί τις εξελίξεις που προηγήθηκαν ως ένα δύσκολο συμβιβασμό, τον οποίο υποχρεώθηκε τάχα να κάνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, κάτω απ' την ασφυκτική πίεση των δανειστών. Η προβολή της αντιλαϊκής καταιγίδας της τετραετίας του 3ου μνημονίου ως ενός «επώδυνου συμβιβασμού» είναι αναγκαία, ώστε να φαίνεται πειστικό το νέο παραμύθι του «αριστερού ΣΥΡΙΖΑ», που τάχα κάνει ό,τι μπορεί για το λαό σε δύσκολες συνθήκες και θα δώσει προσεχώς περισσότερα στο λαό, στις νέες συνθήκες ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε και κάνει ό,τι μπορεί για το κεφάλαιο, σε βάρος του λαού. Ασφαλώς η πλήρης μετεξέλιξη στο βασικό σοσιαλδημοκρατικό πόλο του αστικού πολιτικού συστήματος απαίτησε κάποιο χρόνο, δεν έγινε στιγμιαία. Ομως, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον το σημαιοφόρο της επίθεσης του κεφαλαίου στην Ελλάδα και της προώθησης των σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή. Δεν αποτελεί μια αριστερή δύναμη που απλά συνθηκολόγησε και συμβιβάστηκε με την άρχουσα τάξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχτηκε απλά την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Προώθησε και προωθεί ενεργά τα σχέδια του ΝΑΤΟ απ' τα Δυτικά Βαλκάνια μέχρι την Κύπρο και τη Μέση Ανατολή. Γέμισε την Ελλάδα αμερικανικές και ΝΑΤΟικές βάσεις. Γι' αυτό επιβραβεύεται απ' τον Πρόεδρο Τραμπ, τον Αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα και τον συντηρητικό πρωθυπουργό της Βαυαρίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε και προωθεί την πολιτική των ματωμένων πλεονασμάτων σε βάρος του λαού στους ετήσιους κρατικούς προϋπολογισμούς, σε ύψος μεγαλύτερο και απ' τις απαιτήσεις της τρόικας. Επέβαλε τη μεγάλη αύξηση των αντιλαϊκών έμμεσων φόρων, όπως ο ΦΠΑ, ενίσχυσε την κρατική χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων, επέκτεινε τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, πετσόκοψε τις συντάξεις, προώθησε τις ιδιωτικοποιήσεις.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έστειλε τα ΜΑΤ στις κινητοποιήσεις των εργατών, των συνταξιούχων, των αδιόριστων εκπαιδευτικών, των μαθητών. Με τη στήριξη της ΝΔ προωθεί την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος για να διασφαλιστεί ότι θα συνεχίζεται σταθερά, απρόσκοπτα η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, ακόμα και αν η κυβέρνηση χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή.
Τώρα προβάλλει ως φόβητρο την άνοδο των εθνικιστικών κομμάτων, της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη. Και τι αντιπροτείνει; Την «ΕΕ με θετικό κοινωνικό πρόσημο», την οικονομική και πολιτική ολοκλήρωσή της.

Η ΕΕ των μονοπωλίων δεν εξανθρωπίζεται

Η ΕΕ και η Ευρωζώνη δεν αποτελούν ένα ουδέτερο γήπεδο όπου τάχα αναμετριούνται οι δυνάμεις του κεφαλαίου και της εργασίας. Η ΕΕ είναι μια ένωση κρατών που εκφράζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Ηταν, είναι και θα είναι εχθρός των λαών. Δεν εκδημοκρατίζεται ούτε εξανθρωπίζεται, όπως ισχυρίζεται η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.
Γι' αυτό σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ εφαρμόζονται σταθερά οι ίδιες κατευθύνσεις που θυσιάζουν τις ανάγκες του λαού για να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Γι' αυτό σ' όλα τα κράτη - μέλη εφαρμόζεται πολιτική μνημονίου διαρκείας, παρότι αλλάζουν οι συνθέσεις των κυβερνήσεων.
Γι' αυτό και όλες οι διακηρύξεις της ΕΕ για τη διασφάλιση της σύγκλισης και κοινωνικής συνοχής θρυμματίστηκαν απ' τη σκληρή πραγματικότητα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης των κρατών - μελών της. Η διεύρυνση του χάσματος προς όφελος της Γερμανίας και σε βάρος της Ιταλίας και της Γαλλίας καταγράφεται ακόμα και στο σκληρό ηγετικό πυρήνα της Ευρωζώνης. Η υπόσχεση της κοινωνικής συνοχής ακούγεται σήμερα σαν κακόγουστο αστείο μπροστά στα συνεχή πακέτα μέτρων με στόχο να γίνει φτηνότερη η εργατική δύναμη και να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της ΕΕ.
Η φυγή προς τα εμπρός, τα ταχύτερα βήματα προς την οικονομική και πολιτική ενοποίηση, που προτείνουν ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες και ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν ήταν δυνατόν να υλοποιηθούν προσωρινά, θα οδηγούσαν στην ενιαία αποφασιστική εφαρμογή των σημερινών αντιδραστικών κατευθύνσεων της πολιτικής της ΕΕ σε βάρος των λαών.

Δύο όψεις του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος

Δεν μπορείς να πολεμήσεις το φασισμό με τη σημαία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η εφαρμογή της πολιτικής της ΕΕ, του σφαγιασμού του εισοδήματος και των δικαιωμάτων των λαών, επιτρέπει στην εθνικιστική και φασιστική άκρα δεξιά να ψαρεύει στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας που αυξάνεται.
Η επίσημη πολιτική της ΕΕ στην πραγματικότητα τροφοδοτεί τις θέσεις της λεγόμενης άκρας δεξιάς. Ο αντισοβιετισμός και ο αντικομμουνισμός δεν εκφράζονται μόνο απ' τα ακροδεξιά, εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη. Η ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων», που εξισώνει το φασισμό με τον κομμουνισμό, αποτελεί κυρίαρχη ιδεολογία και συστατικό στοιχείο της πολιτικής της ΕΕ. Τα ιστορικά συνέδρια που βαφτίζουν «απελευθερωτές» τα ναζιστικά τάγματα εφόδου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χρηματοδοτούνται απ' την ΕΕ.
Η ρατσιστική πολιτική σε βάρος των μεταναστών δεν αποτελεί εξαίρεση που περιορίζεται στην Ουγγαρία του ακροδεξιού Ορμπαν. Στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης - hot spots - στα κολαστήρια τύπου Μόριας.
Ο αντιδραστικός Κανονισμός του Δουβλίνου και η καταστολή της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής αποτελούν επίσημη πολιτική της ΕΕ. Η ΕΕ, ως ιμπεριαλιστική συμμαχία, στηρίζει τη δικτατορία του κεφαλαίου σ' όλα τα κράτη - μέλη. Στηρίζει το σύστημα που γεννά και αξιοποιεί πολύμορφα το φασιστικό ρεύμα ως φόβητρο, ως μηχανισμό χτυπήματος του ταξικού εργατικού κινήματος, ως βολική υποδοχή ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, ακόμα και ως εναλλακτική λύση στις δύσκολες στιγμές.
Στις αστικές δημοκρατίες στις χώρες της Βαλτικής, που ανήκουν στην ΕΕ, είναι ήδη παράνομα τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Η ΕΕ στήριξε τη δράση των ένοπλων φασιστικών δυνάμεων και συνολικά το πραξικόπημα στην Ουκρανία. Η ΕΕ στηρίζει σήμερα την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Βενεζουέλα.
Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι οι όποιες πολιτικές διαφορές ανάμεσα στις εθνικιστικές, ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις και στις δυνάμεις που σηκώνουν σήμερα τη σημαία του κοσμοπολιτισμού και της ολοκλήρωσης της ΕΕ δεν αφορούν την προστασία των δικαιωμάτων των λαών. Αντανακλούν διαφορετικές επιλογές για τη στήριξη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου σε κάθε κράτος - μέλος. Αντανακλούν τις αποκλίσεις συμφερόντων μεταξύ των αστικών τάξεων όσο αυξάνεται η ανισόμετρη ανάπτυξη των κρατών - μελών. Εκφράζουν την προσπάθεια των αστικών πολιτικών κομμάτων να διασφαλίσουν μεγαλύτερη κρατική στήριξη των εγχώριων ομίλων τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι πιέσεις προς τη γερμανική κυβέρνηση να αναλάβει ρόλο εγγυητή των υπερχρεωμένων κρατών και των προβληματικών τραπεζών της Ευρωζώνης.

Ελλάδα και Ευρώπη του σοσιαλισμού: Ο μόνος προοδευτικός δρόμος

Οι προτάσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ για φιλολαϊκό πρόσημο της ΕΕ είναι απατηλές και προκλητικές.
Απατηλές γιατί καλλιεργούν την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που να ωφελεί τόσο τους θύτες όσο και τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Απατηλές γιατί κρύβουν ότι η αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων προϋποθέτουν το ξεζούμισμα των εργαζομένων, την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς.
Απατηλές γιατί η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων που υπόσχονται μεταφράζεται στην πράξη σε αναδιανομή της φτώχειας, σε αύξηση της αφαίμαξης των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων για να επιβιώσουν στοιχειωδώς οι ομάδες ακραίας φτώχειας, την ώρα που το κράτος διασφαλίζει την πολύμορφη ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου.
Απατηλές γιατί η δικτατορία του κεφαλαίου, την οποία στηρίζουν στην Ευρώπη, θα γίνεται όλο και πιο αντιδραστική για να μην κλονιστεί το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Παράλληλα, όμως, αυτές οι διακηρύξεις είναι προκλητικές όταν προσδιορίζουν ως προοδευτικούς αυτούς που μάτωσαν και ματώνουν τους λαούς στα κράτη της Ευρώπης. Αποτελεί πρόκληση να χαρακτηρίζεται προοδευτική η κυβέρνηση Μακρόν που ηγείται της άγριας αντεργατικής επίθεσης του κεφαλαίου στη Γαλλία και αντιμετωπίζει με όργιο κρατικής καταστολής τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων».
Αποτελεί πρόκληση να εμφανίζεται ως προοδευτική η πρόταση συμπόρευσης με τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, που πρωταγωνίστησε απ' τη δεκαετία του '90 έως σήμερα σε όλες τις αστικές κυβερνήσεις που κατεδάφισαν τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Κανένα φράγμα στην άνοδο της εθνικιστικής άκρας δεξιάς δεν έφερε η διακυβέρνηση των σοσιαλιστών και των Podemos στην Ισπανία. Αντίθετα, αναμένεται η ενίσχυσή της στις πρόωρες εκλογές.
Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ εκπροσωπούν την πιο επικίνδυνη μορφή της αντιδραστικής αστικής πολιτικής γιατί φορούν τη μάσκα του προοδευτικού. Προοδευτικό στην Ιστορία ήταν και είναι να παλεύεις για την κοινωνική απελευθέρωση. Προοδευτικό σήμερα είναι να μην υποτάσσεσαι στους αρνητικούς συσχετισμούς, να παλεύεις για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για την κατάργηση των μνημονιακών νόμων.
Το ΚΚΕ προβάλλει αγωνιστικά ότι υπάρχει άλλος δρόμος και επιλογή για το λαό. Η ΕΕ δεν είναι η Ευρώπη. Η παραμονή στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη δεν είναι μονόδρομος.
Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει και μπορεί τόσο στην Ελλάδα όσο και σ' όλη την Ευρώπη να οργανώσει την αντεπίθεσή του, να αξιοποιήσει τις φυγόκεντρες τάσεις της ΕΕ, να συνδέσει την πάλη για την αποδέσμευση απ' την ΕΕ με τον αγώνα για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα.
Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις ερχόμενες ευρωεκλογές μπορεί να συμβάλει στο να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου, να υπάρξει ευρωπαϊκός συντονισμός για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι μήνυμα και συμβολή για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, του σοσιαλισμού, στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα στην Ευρώπη.

Του
Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μ. Παπαδόπουλος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ