«Αυτή είναι η Ευρώπη που θέλουμε, η Ευρώπη της αλληλεγγύης», έλεγε και ξανάλεγε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, διαφημίζοντας στο λαό τη συνδρομή της πυρόσβεσης με πτητικά μέσα από άλλα κράτη – μέλη, στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Προστασίας» (μηχανισμός «RescΕU»). Για την «αλληλεγγύη» της ΕΕ, αρκεί να θυμηθεί κανείς αυτά που γράφει στα εγχειρίδιά της για την αντιπλημμυρική προστασία: «Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία».
Δείγμα «αλληλεγγύης» είναι όμως και η λειτουργία αυτού καθαυτού του μηχανισμού «RescΕU», ο οποίος λειτουργεί σαν «ομπρέλα» για δραστικές περικοπές σε κρατικές δαπάνες που αφορούν τις ανάγκες του λαού. Ο μηχανισμός αυτός δεσμεύει ένα μέρος από τον ελάχιστο στόλο αεροσκαφών και μέσων πυρόσβεσης που διαθέτουν ακόμα τα κράτη – μέλη για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, ενώ η απόφαση για το πού και πότε θα διατεθούν αυτά τα μέσα ανήκει στην ΕΕ. Ενώ δηλαδή όλο και πιο συχνά εκδηλώνονται ταυτόχρονες πυρκαγιές παντού στην Ευρώπη, τα μέσα αυτά θα διατίθενται με αναπόφευκτη χρονοκαθυστέρηση, που σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχθεί μοιραία. Ολα αυτά, για να «εξοικονομεί» το κράτος λεφτά από υποδομές και μέσα που είναι αναγκαία για την προστασία του λαού και να τα «επενδύει» σε μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, στο όνομα της ανάπτυξης και της …«αλληλεγγύης» προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους.
Πηγή: Ριζοσπάστης