Η μεγάλη κινητοποίηση με πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία, ενάντια στην επίσκεψη Πομπέο το Σάββατο 5 Οκτώβρη, όπου χιλιάδες λαού και νεολαίας διαδήλωσαν ενάντια στην ανανέωση της συμφωνίας Ελλάδας – ΗΠΑ για τις στρατιωτικές βάσεις
που μετατρέπει τη χώρα σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο για επεμβάσεις και
πολέμους ενάντια σε άλλους λαούς και με ελληνική συμμετοχή, εκθέτοντας
σε τεράστιους κινδύνους το λαό μας, αποτέλεσε μια μεγάλη στιγμή του λαϊκού κινήματος.
«Φυσική» συνέπεια το «θάψιμο» της αντιιμπεριαλιστικής διαδήλωσης από όλα (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τα αστικά ΜΜΕ προβάλλοντας τον Πομπέο και τις βόλτες με τους κυβερνητικούς εταίρους του, αποκρύπτοντας παράλληλα το ρόλο που οι αμερικάνοι φονιάδες των λαών διαδραματίζουν στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και η αντιστροφή της πραγματικότητας σε σχέση με την απρόκλητη και άγρια επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές με τη στοχοποίηση δημοσιογράφου για ανάρτησή του σε προσωπικό του λογαριασμό γιατί τάχθηκε υπέρ των διαδηλωτών κά.
Όλ’ αυτά (και πολλά ακόμη), προκειμένου να μην υπάρξει ενημέρωση του κόσμου για τις οργανωμένες λαϊκές αντιδράσεις κατά της κατάπτυστης συμφωνίας που αναβαθμίζει την παρέμβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τη Β. Αφρική και τον Περσικό Κόλπο με στόχο τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και αγωγών στον οξύτατο ανταγωνισμό τους με Ρωσία και Κίνα.
Και «αναρωτιέται»:
✔️ Συλλήψεις; Καμία. Γιατί άραγε; Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που φέρνει τον «νόμο και την τάξη» στα Εξάρχεια έχει κάποια εξήγηση;
H χθεσινή πορεία του ΠΑΜΕ με τα βίαια επεισόδια που ακολούθησαν και την απουσία συλλήψεων έστειλαν ένα λάθος μήνυμα. Το μήνυμα της ατιμωρησίας και μάλιστα οργανωμένων ομάδων, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με αυτό που επιδιώκει να στείλει το Υπουργείο Προστασίας Του Πολίτη εφαρμόζοντας το σχέδιο ανακατάληψης των Εξαρχείων.
✔️ Στη χθεσινή πορεία στη θέση του ΠΑΜΕ θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε ομάδα διαδηλωτών. Οπαδοί του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ και του ΠΑΟΚ, αναρχικοί και Ιεχωβάδες.
Το ερώτημα είναι ένα, αν πρέπει να συλλαμβάνονται ή όχι αυτοί που καταφεύγουν στην βία. Αν πρέπει να συλλαμβάνονται όσοι επιχειρούν δια της βίας να επιβάλλουν θέσεις και απόψεις…
✔️ Το κράτος εξετέθη. Όπως εκτίθεται κάθε φόρα που επιλέγει να κλείσει τα μάτια μπροστά σε οργανωμένες ομάδες που δρουν με ανάλογο τρόπο ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή άλλης προσέλευσης. Και το ερώτημα παραμένει. Τι συνέβη τελικά χθες κ. Χρυσοχοΐδη που απέτρεψε τις συλλήψεις;
Το κράτος έδειξε να κάνει πίσω μπροστά στο ΠΑΜΕ και να κλείνει τα μάτια στη βία…
◾ Εμφανίστηκε από το πουθενά μέχρι και η Χ. Σιδέρη, -πρώην στέλεχος της ΝΔ, πρόεδρος της οργάνωσης «ΜΚΟ Εθνική Αλληλεγγύη», της «εθνικής δεξιάς» (έτσι αυτοπροσδιορίζεται), που -διαθέτοντας «πόρους» (;;), παλεύει «γραφικά» νυν και αεί για την ελληνική Μακεδονία και ξεχειλίζει -φυσικά, για το ρατσισμό της (όπως κάθε φασισταριό που “σέβεται” τον εαυτό του) και επομένως κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν (αξίζει να) ασχολείται μαζί της
◾ Τελευταία (6-Οκτ) τα ΜΚΔ την έφεραν στο προσκήνιο με την «Wanted» ανακοίνωση «επικήρυξης» … του ΠΑΜΕ! |> Η
Εθνική Αλληλεγγύη δίνει ως επιβράβευση 2000 ευρώ σε όποιον μας φέρει
αποδεδειγμένες πληροφορίες για το ονοματεπώνυμο και τη διεύθυνση των
μελών του ΠΑΜΕ, που κλωτσάνε τον αστυνομικό»,
και αμέσως μετά βοηθούντος πιθανά και του Μπογδάνου ανεβάζει στο
διαδίκτυο φωτογραφία με το πρόσωπο του μέλους του ΠΑΜΕ και της ΚΝΕ, με ονοματεπώνυμο κλπ προσωπικά στοιχεία ζητώντας από τον Χρυσοχοΐδη να τον συλλάβει…
Τα παραπάνω -κάποια φαινομενικά «φαιδρά», αποτελούν όλα κομμάτι ενός ενιαίου παζλ μιας στρεβλής εικόνας virtual πραγματικότητας, με προφανείς -πολλαπλές τις στοχεύσεις (στην καρδιά και στο μυαλό)
Τέτοιου είδους πράξεις, όσο κατανοητές κι αν είναι για συναισθηματικούς λόγους, δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αποτελέσουν την ultima ratio ενός λαού που αγωνίζεται για την επιβίωσή του.
Η ατομική βία εκφράζει περισσότερο την άρνηση μιας παρούσας κατάστασης και δεν μπορεί να υποκαταστήσει σε καμιά περίπτωση την υλική δύναμη της πολιτικά και κοινωνικά συνειδητοποιημένης μάζας.
Το ερώτημα είναι, αν και σε ποιο βαθμό κοινωνικά κινήματα, στο βαθμό που υφίστανται, μπορούν να αντιμετωπίσουν την αλαζονεία των ισχυρών του κόσμου. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις, όσο κι αν διατείνονται ότι αποτελούν την πρωτοπορία του αγωνιζόμενου λαού, υπηρετούν σε τελευταία ανάλυση, ανεξάρτητα από τα θεωρητικά και ιδεολογικά τους προτάγματα, συνειδητά ή ασυνείδητα τη λογική του κατεστημένου, στο βαθμό που λειτουργούν ως άλλοθι για την περαιτέρω ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους σε βάρος των ατομικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Με αφορμή την πάταξη της τρομοκρατίας, υπονομεύονται βασικές αρχές ακόμη και αυτού του αστικού κράτους δικαίου, όπως π.χ. στην περίπτωση της δημοσιοποίησης των καταθέσεων των συλληφθέντων, εξέλιξη που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους σε ό,τι αφορά το μέλλον των κοινωνιών μας.
Σε αντίθεση με άλλες εποχές, όταν η εξουσία ήταν προσωποποιημένη, ταυτιζόταν δηλαδή στη συνείδηση του λαού με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όπως πχ. ο μονάρχης, η εξόντωση του οποίου θα μπορούσε να λειτουργήσει συμβολικά, δρομολογώντας πιθανές πολιτικές εξελίξεις, στις οργανωμένες κοινωνίες, όπως οι δικές μας, η ατομική βία είναι όχι μόνον πολιτικά αναποτελεσματική, αλλά και αδιέξοδη, δεδομένου ότι κανείς στους κόλπους του συστήματος δεν είναι αναντικατάστατος, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται στην ιεραρχία της εξουσίας. Ετσι, η ατομική βία που ασκούν οι τρομοκρατικές οργανώσεις, αφαιρώντας τη ζωή συγκεκριμένων ατόμων, είναι όχι μόνον ηθικά καταδικαστέα, αλλά και από κάθε άποψη αντεπαναστατική.
1) Καταρχήν στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες και φυσικά στη δική μας (με τις όποιες ιδιομορφίες, που πηγάζουν από τη θέση της στο μέσον της καπιταλιστικής πυραμίδας), όπως και παντού στον καπιταλισμό κυριαρχεί το «δίκιο» της άρχουσας τάξης, των αστών, των μεγάλων μονοπωλιακών ομάδων, των Forbes [ There are a record 2,208 billionaires in the world, according to Forbes’ 2018 rich list. There are more billionaires than ever and they are richer than ever too…]
2) Είναι γεγονός ότι γίνονται συχνά αναφορές για το «ουδέτερο» κράτος, όχι μόνο από τις διάφορες πολιτικές δυνάμεις, αλλά και από απλούς ανθρώπους του μόχθου, από την εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα, από τη λαϊκή οικογένεια γενικότερα, με διάφορες αφορμές.
✔️ Οι χιλιομασημένες καραμέλες «κοινωνικό κράτος», «σπάταλο κράτος», «λιγότερο κράτος», πλασάρονται σκόπιμα προκειμένου να συσκοτίσουν το χαρακτήρα και το ρόλο του κράτους. Η ύπαρξη και ο ρόλος του οποίου είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα της ιδεολογικής πάλης, ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη.
✔️ Η αστική τάξη υποστηρίζει ότι το κράτος είναι ουδέτερος ρυθμιστής των κοινωνικών αντιθέσεων, ότι δήθεν στέκει πάνω από την κοινωνία σε όφελος ολόκληρης της κοινωνίας.
3) Το κράτος όμως γεννήθηκε μέσα στην πάλη των τάξεων, προκειμένου να επιβάλει με τη δύναμη, τη θέληση της οικονομικά κυρίαρχης τάξης (αστοί-καπιταλιστές) απέναντι στους παραγωγούς του πλούτου (εργαζόμενοι), τον οποίο πλούτο και καρπώνεται.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, που τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης βρίσκονται σε κίνδυνο, ολόκληρος ο κατασταλτικός μηχανισμός (στρατός, αστυνομία κλπ.) δρα ενάντια στο λαό, με σκοπό την περιφρούρηση της εξουσίας της αστικής τάξης και του συστήματός της💰💱💲, σε έναν αγώνα ζωής ή θανάτου, αν δεν επιλέξει ακόμη πιο αυταρχικές – |> ναζιφασιστικές) <|- λύσεις
Εκτός από τις οργανωτικές λειτουργίες του κράτους, η επίπλαστη αυτοτέλεια από την τάξη της οποίας είναι όργανο εξουσίας, συγκαλύπτει ακριβώς αυτό που είναι. Δηλαδή όργανο εξουσίας της, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες αστικοδημοκρατικές μορφές.
📍 Κυρίαρχο ρόλο παίζει η λεγόμενη δημόσια / κρατική εξουσία, δηλαδή το σύστημα οργάνων και θεσμών που συγκροτούν τον ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ και πρώτ’ απ’ όλα τον ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟ, όπως στρατός, αστυνομία, δικαστήρια, φυλακές, ΕΥΠ, «αντιτρομοκρατική» … «ΕΛΑΣ & ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα» κλπ. που εξασφαλίζουν την πολιτικο-οικονομική κυριαρχία, όπως και η ύπαρξη (αστικού) ΔΙΚΑΙΟΥ, δηλαδή των ΝΟΜΩΝ, που καθορίζουν και το πλαίσιο λειτουργίας της κοινωνίας και έχουν καθιερωθεί και επικυρωθεί από το κράτος.
📍Εν ολίγοις στον καπιταλισμό τα σώματα ασφαλείας, ο στρατός κλπ. αλλά και η δικαιοσύνη δεν μπορεί παρά να υπηρετούν τα αφεντικά 💰💱💲,δηλ «το κέρδος του κεφαλαιοκράτη» 📌 … «και όχι 🚩το δίκιο του εργάτη»
📍Όσο για τα διάφορα «χτυπήματα πελαργού …Ντάνιελ Σαν-Ματατζής 1-0» -που πολύ «έπαιξαν» αυτές τις μέρες καλό είναι να τα βλέπουμε σε βάθος -dietro le quinte, πίσω από τα karate-kid και τη μυθοπλασία ταινιών Bruce Lee ή «τίγρης και δράκος» (όπου εμείς απολαύσαμε βασικά τα εφέ της), γιατί αλλιώς ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ το ΔΕΝΤΡΟ🏴☠️, ΧΑΝΟΥΜΕ το ΔΑΣΟΣ💰
Με τον ορισμό αυτό της βίας, ο Μαρξ δίνει το στίγμα της επαναστατικής βίας, την οποία και συνδέει άμεσα με την ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας, τις οικονομικές σχέσεις, τις μορφές εξουσίας που αυτές συνεπάγονται και τέλος με τη διαδικασία συνειδητοποίησης των μαζών.
Με το ίδιο πνεύμα θεωρούσε το κράτος ως εργαλείο βίας στα χέρια της άρχουσας τάξης -τονίζοντας παράλληλα πως η πραγματική της δύναμη δε συνίστατο ούτε στηριζόταν στη βία, αλλά στον έλεγχο της διαδικασία παραγωγής.
Η αναγκαιότητα της βίαιης / ένοπλης σύγκρουσης με το πολιτικό σύστημα, φαίνεται και από τη ρήση του «το όπλο της κριτικής δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κριτική των όπλων» (ΣΣ -|> χονδροειδής μηχανιστική μεταφορά αποτελεί το σλόγκαν του Μάο Τσε-Τουνγκ «η δύναμη απορρέει από την κάννη του κανονιού», πολύ επίκαιρη -σε συνδυασμό και με τον χαρακτηρισμό του ιμπεριαλισμού σαν «χάρτινο τίγρη» για την σημερινή -καπιταλιστική Κίνα)
Σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένο -και προφανές ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα δε σκοπεύει να παραιτηθεί εθελοντικά από την οικονομική και πολιτική εξουσία του και θα χρησιμοποιήσει με κάθε τρόπο τους μηχανισμούς καταστολής που διαθέτει (αστυνομία – στρατός, αλλά και -Γκεμπελικός συχνά, έλεγχος της πληροφορίας, ΜΜΕ, ΜΚΔ κλπ)
📍 Ο Λένιν στην αντιπαράθεσή του με τους οπαδούς της ατομικής τρομοκρατίας 📍
«Η
σοσιαλδημοκρατία θα συνιστά πάντα την αποφυγή του τυχοδιωκτισμού και θα
ξεσκεπάζει αλύπητα τις αυταπάτες που καταλήγουν αναπόφευκτα στην πλήρη
απογοήτευση. Πρέπει να θυμούμαστε ότι
το επαναστατικό κόμμα τότε μονάχα είναι άξιο του ονόματός του, όταν
καθοδηγεί στην πράξη το κίνημα της επαναστατικής τάξης. Πρέπει να θυμούμαστε πως κάθε λαϊκό κίνημα παρουσιάζει ατελείωτη ποικιλία μορφών,
επεξεργαζόμενο συνεχώς νέες, απορρίπτοντας τις παλιές, τροποποιώντας
είτε συνδυάζοντας παλιές και νέες μορφές. Και χρέος μας είναι να
παίρνουμε ενεργό μέρος σ’ αυτό το προτσές της επεξεργασίας των μεθόδων
και των μέσων πάλης».
📍 Χωρίς επαναστατική βία, έλεγε ο Λένιν για την Οκτωβριανή Επανάσταση, το προλεταριάτο δεν μπορούσε να νικήσει. Αποτελούσε όμως απαραίτητη και δικαιολογημένη μέθοδο σε ορισμένες μόνο στιγμές της, μόνο όταν υπήρχαν ορισμένες και ειδικές συνθήκες, «…ενώ η οργάνωση των προλεταριακών μαζών, η οργάνωση των εργαζομένων ήταν και παραμένει η πολύ πιο βαθιά, μόνιμη ιδιότητα αυτής της επανάστασης και όρος της νίκης της … η πιο βαθιά πηγή των νικών της»
📍 Η ιστορία έχει δείξει ότι καμιά κοινωνική επανάσταση δεν πραγματοποιείται δίχως μαζική πολιτική δράση, δίχως άσκηση επαναστατικής βίας, ακόμη και ένοπλης λαϊκής πάλης όταν το κράτος των εκμεταλλευτών στρέφει όλους τους μηχανισμούς του, ιδεολογικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς για την καταστολή της θέλησης του λαού. Ο βαθμός και οι μορφές της βίας όμως πάντα καθορίζονται κυρίως από το βαθμό και τις μορφές επίθεσης των κυρίαρχων τάξεων.
✔️ Αφού δοκίμασαν -χωρίς επιτυχία, να παρεισφρήσουν και στο ΠΑΜΕ, ξεκίνησαν τις «τριβές» στην Καραγιώργη Σερβίας, -καμιά 40αριά ήταν αυτοί (μπροστά στο ΤΕΕ) με την αστυνομία, που ως συνήθως βρίσκεται «σε σύγχιση», ενώ κάθε τόσο «μπρατσωμένοι» με πολιτικά έκαναν ανενόχλητοι συνεννοήσεις.
✔️ Και ενώ η αστυνομία «απωθήθηκε» οι δυνάμεις περιφρούρησης του ΠΑΜΕ κρατούσαν οργανωμένα τα μπλοκ τους μέσα σε βροχή από πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ, με τα ΜΑΤ & ΜΕΑ (για μια Ελλάδα νέα) να παρακολουθούν με απάθεια και να μην επεμβαίνουν (βλ & Ριζοσπάστης 23-Οκτ-2011, 25-Οκτ-2011 & επόμενους
Ήταν τότε που το «ΒΗΜΑ» έγραφε 🔻
Το ΚΚΕ (…) είναι αυτό που σε κάθε περίπτωση απεργιών ή κοινωνικών συγκρούσεων νομιμοποιεί την άσκηση βίας. Είναι τα μέλη του που μπλοκάρουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο υπουργεία, πανεπιστήμια, λιμάνια, αεροδρόμια, επιχειρήσεις, διόδια, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες (…) Η αντισυστημική λογική που κυριαρχεί στην Αριστερά (…) εκτρέφει και υποθάλπει εκ των πραγμάτων τη βία» (Σ. Πολυμήλης).
…το «ΕΘΝΟΣ» 🔻
Οι κουκουλοφόροι και οι μπαχαλάκηδες δεν αποτελούν περιθωριακό φαινόμενο, ούτε είναι προβοκάτορες και κινούμενα της αστυνομίας “για να συκοφαντήσουν το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ” (…) Εκμεταλλεύονται μια διάχυτη ατμόσφαιρα ανομίας, ζουν και αναπνέουν κάτω από την ομπρέλα του συνθήματος της ανυπακοής (…) τι νόμιζε το ΚΚΕ, ότι θα προπαγανδίζει αφορολόγητα την ανυπακοή (…) πρέπει να κατάλαβαν (;) ότι όταν ανοίξεις τον ασκό του Αιόλου της ανομίας δεν μένει τίποτα όρθιο (…) Δεν είναι δουλειά της περιφρούρησης του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ η αντιμετώπιση των κουκουλοφόρων στις πορείες (…) αυτοί που τους θαυμάζουν για την οργάνωσή τους πρέπει να αντιληφθούν ότι μια τέτοια υποκατάσταση της πολιτείας θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε πολλά ανθρώπινα θύματα» (Ν. Μπίστης)
… στη «Ζούγκλα» 22-Οκτ, 🔻
ο δημοσιολόγος της στην κουκούλα Μ. Τριανταφυλλόπουλος ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό του στην προστασία των προβοκατόρων και τη συκοφάντηση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ (πλέκοντας βρώμικα σενάρια περί συνεργασιών του ΠΑΜΕ με την αστυνομία, και όταν η Αλέκα Παπαρήγα παρενέβη στην εκπομπή, κατέφυγε σε έναν οχετό ενάντια στο ΚΚΕ …ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι «τα παιδιά που συγκρούστηκαν με το ΠΑΜΕ είναι εργαζόμενοι», βάζοντας τους προβοκάτορες στην ίδια μοίρα με τους διαδηλωτές και πως «είναι λυπηρό ο πολίτης να βλέπει τους εργαζόμενους να συγκρούονται»! και κατέληξε λέγοντας ότι το ΚΚΕ «στο παρελθόν κρέμασε στον αέρα κομμουνιστές τους οποίους ήρθατε τώρα να τους τιμήσετε», μιλώντας για τις πρόσφατες αποκαταστάσεις που περιλάμβανε η τότε απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κόμματος
Η «17 Νοέμβρη» -που υπήρξε «άλλου παπά ευαγγέλιο» στην 25ετία της δράσης της (1975-2000) πραγματοποιεί 23 δολοφονίες και περίπου 35 τυφλά χτυπήματα (απόπειρες, ληστείες τραπεζών, βομβιστικές επιθέσεις, χτυπήματα με ρουκέτες, αρπαγές όπλων και πυρομαχικών κλπ)
✔️ Είναι η ίδια περίοδος, που η ατομική -τυφλή βία, δίνει και παίρνει στην Ευρώπη
Rote Armee Fraktion [RAF] |> Φράξια Κόκκινος Στρατός
Έδρασε στη Γερμανία, γνωστή και ως «Ομάδα Μπάαντερ-Μάινχοφ»
Μεταξύ των ιδρυτών της, το 1970 ήταν ο Andreas Baader, αργότερα εμφανίστηκε η Ulrike Meinhof -που πιάστηκε το 1972, δικάστηκε το 1974 και βρέθηκε κρεμασμένη -δολοφονημένη στο «λευκό» κελί της το 1976
Υπήρξε οργάνωση του «αντάρτικου πόλεων», με βομβιστικές επιθέσεις κά., κηρύσσοντας «τον ένοπλο αγώνα για την εξουδετέρωση του καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού κρατικού μηχανισμού» με αναφορές στον «Ιαπωνικού Κόκκινο Στρατό» ως «φόρος τιμής στον Κόκκινο Στρατό» -το Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό
Οι ηγέτες της Μπάαντερ, Ένσλιν και Ράσπε πέθαναν σε συνθήκες απομόνωσης στα περίφημα «λευκά κελιά» της φυλακής του Σταμχάιμ το 1977.
Οι «Brigate Rosse» – Ερυθρές Ταξιαρχίες οργάνωση που έδρασε στην Ιταλία.
Η δράση της περιελάμβανε δολοφονίες, απαγωγές και ληστείες με στόχο την αποσταθεροποίηση και “δημιουργία ενός «επαναστατικού» κράτους μέσα από τον
ένοπλο αγώνα” και πρότυπα τις λατινοαμερικάνικες ομάδες αντάρτικου πόλης.
Έγιναν «διάσημες» -μεταξύ άλλων για την απαγωγή και τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Άλντο Μόρο το 1978. Είχε προηγηθεί η strategia della tensione, με τις εκατόμβες των νεκρών (που ξεκίνησε με τη βομβιστική επίθεση 12-Δεκ-1969 + τέσσερις ακόμα την ίδια μέρα σε Ρώμη – Μιλάνο), εν μέσω μεγάλων κινητοποιήσεων από τα συνδικάτα στις μεγάλες ιταλικές αυτοκινητοβιομηχανίες με τους εργάτες να αναστέλλουν τη λειτουργία των εργοστασίων ζητώντας μείωση του ωραρίου και αύξηση των μισθών και διασταύρωση με τους φοιτητικούς αγώνες, που από τότε συγκροτούν κοινό αντικυβερνητικό μέτωπο
…
Και, κάπως έτσι, φτάνουμε στις πρώτες αεροπειρατείες …στο 2001 με τους δίδυμους πύργους -που αποτέλεσαν την αφορμή για τη νέα pax americana του τρόμου και στα σημερινά αδιέξοδα των τυφλών χτυπημάτων των λεγόμενων «φονταμενταλιστών» κλπ.
Ο αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του –πρώτα με το νου και μετά με την καρδιά: ποτέ και πουθενά η ατομική ένοπλη επίθεση στο αστικό κράτος, “μεγάλης” ή “μικρής” «ισχύος» ανεξάρτητα από αφετηρίες, «ευγενείς» σκοπούς, προθέσεις και ιδεολογήματα δεν απέβη σε όφελος των λαών. Πολύ περισσότερο δεν αποτέλεσε λύση, αντίθετα υπήρξε έτσι ή αλλιώς βούτυρο στο ψωμί των εκάστοτε δυναστών των λαών
πηγές – [δείτε] (ενδεικτικά)
«Φυσική» συνέπεια το «θάψιμο» της αντιιμπεριαλιστικής διαδήλωσης από όλα (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τα αστικά ΜΜΕ προβάλλοντας τον Πομπέο και τις βόλτες με τους κυβερνητικούς εταίρους του, αποκρύπτοντας παράλληλα το ρόλο που οι αμερικάνοι φονιάδες των λαών διαδραματίζουν στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και η αντιστροφή της πραγματικότητας σε σχέση με την απρόκλητη και άγρια επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές με τη στοχοποίηση δημοσιογράφου για ανάρτησή του σε προσωπικό του λογαριασμό γιατί τάχθηκε υπέρ των διαδηλωτών κά.
Όλ’ αυτά (και πολλά ακόμη), προκειμένου να μην υπάρξει ενημέρωση του κόσμου για τις οργανωμένες λαϊκές αντιδράσεις κατά της κατάπτυστης συμφωνίας που αναβαθμίζει την παρέμβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τη Β. Αφρική και τον Περσικό Κόλπο με στόχο τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και αγωγών στον οξύτατο ανταγωνισμό τους με Ρωσία και Κίνα.
✔️ Για να έρθει στη συνέχεια η χαφιέδικου
τύπου προπαγάνδα του βουλευτή της ΝΔ, Κ. Μπογδάνου, με την επικούρηση
του ραδιοτηλεοπτικού ΣΚΑΪ που πρόβαλαν τα προσωπικά στοιχεία διαδηλωτή,
παραβιάζοντας και αυτή την αστική νομοθεσία περί προσωπικών δεδομένων.
ℹ️ Το liberal.gr, «στο ύψος του» ως κατ’ εξοχή ΜΜΕ του κεφαλαίου στο |> Όταν ο Μιχάλης «έκλεισε» τα μάτια στη βία των… ΚΝΑΤ! <|, αφού κάνει πρώτα «ιστορική αναδρομή» … τι «ΚΝΑΤ τι ΜΑΤ»
φώναζαν το 1979 στο Χημείο όταν οι οργανωμένες δυνάμεις της ΚΝΕ
επέβαλαν την… τάξη δια της πειθούς στις διαμάχες που είχαν ξεσπάσει
κατά τη διάρκεια καταλήψεων, διαπιστώνει πως «τα ΚΝΑΤ (όμως) στρέφονται και κατά των ΜΑΤ»
με τη φωτογραφία του «διαδηλωτή» που ρίχνει κλωτσιά στον αέρα με στυλ
επαγγελματία των πολεμικών τεχνών σε αστυνομικό χαρακτηριστική.Και «αναρωτιέται»:
✔️ Συλλήψεις; Καμία. Γιατί άραγε; Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που φέρνει τον «νόμο και την τάξη» στα Εξάρχεια έχει κάποια εξήγηση;
H χθεσινή πορεία του ΠΑΜΕ με τα βίαια επεισόδια που ακολούθησαν και την απουσία συλλήψεων έστειλαν ένα λάθος μήνυμα. Το μήνυμα της ατιμωρησίας και μάλιστα οργανωμένων ομάδων, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με αυτό που επιδιώκει να στείλει το Υπουργείο Προστασίας Του Πολίτη εφαρμόζοντας το σχέδιο ανακατάληψης των Εξαρχείων.
✔️ Στη χθεσινή πορεία στη θέση του ΠΑΜΕ θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε ομάδα διαδηλωτών. Οπαδοί του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ και του ΠΑΟΚ, αναρχικοί και Ιεχωβάδες.
Το ερώτημα είναι ένα, αν πρέπει να συλλαμβάνονται ή όχι αυτοί που καταφεύγουν στην βία. Αν πρέπει να συλλαμβάνονται όσοι επιχειρούν δια της βίας να επιβάλλουν θέσεις και απόψεις…
✔️ Το κράτος εξετέθη. Όπως εκτίθεται κάθε φόρα που επιλέγει να κλείσει τα μάτια μπροστά σε οργανωμένες ομάδες που δρουν με ανάλογο τρόπο ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή άλλης προσέλευσης. Και το ερώτημα παραμένει. Τι συνέβη τελικά χθες κ. Χρυσοχοΐδη που απέτρεψε τις συλλήψεις;
Το κράτος έδειξε να κάνει πίσω μπροστά στο ΠΑΜΕ και να κλείνει τα μάτια στη βία…
◾ Εμφανίστηκε από το πουθενά μέχρι και η Χ. Σιδέρη, -πρώην στέλεχος της ΝΔ, πρόεδρος της οργάνωσης «ΜΚΟ Εθνική Αλληλεγγύη», της «εθνικής δεξιάς» (έτσι αυτοπροσδιορίζεται), που -διαθέτοντας «πόρους» (;;), παλεύει «γραφικά» νυν και αεί για την ελληνική Μακεδονία και ξεχειλίζει -φυσικά, για το ρατσισμό της (όπως κάθε φασισταριό που “σέβεται” τον εαυτό του) και επομένως κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν (αξίζει να) ασχολείται μαζί της
Η Σιδέρη τους παλιούς καλούς καιρούς: ΝΔ – Σαμαράς – Φαήλος
Τα παραπάνω -κάποια φαινομενικά «φαιδρά», αποτελούν όλα κομμάτι ενός ενιαίου παζλ μιας στρεβλής εικόνας virtual πραγματικότητας, με προφανείς -πολλαπλές τις στοχεύσεις (στην καρδιά και στο μυαλό)
Ατομική βία & βία των μαζών
🔻🔻
📍 Η λογική της ατομικής βίας, είναι ξένη προς τη Μαρξιστική-Λενινιστική σκέψη που έχει ως αρχή και τέλος τον άνθρωπο, τον πνευματικά, πολιτικά και κοινωνικά χειραφετημένο άνθρωπο. Όπως ο σκοπός δεν «αγιάζει τα μέσα», έτσι και τα μέσα δεν αγιάζουν το σκοπό. Η χρήση της ατομικής βίας, ως μέσου για την επίτευξη πολιτικών στόχων, εκθέτει τους ίδιους τους πολιτικούς στόχους. Δεν αμφιβάλλει κανείς πως σε περιπτώσεις που οι καταπιεσμένοι «δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο εκτός από τις αλυσίδες τους», και τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν δυστυχώς στην εποχή μας πάρα πολλές, προσφεύγουν, ενόψει της υπεροχής του αντιπάλου σε πολεμικά μέσα εξόντωσης, στη λύση της ατομικής βίας, θυσιάζοντας συχνά τον ίδιο τον εαυτό τους.Τέτοιου είδους πράξεις, όσο κατανοητές κι αν είναι για συναισθηματικούς λόγους, δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να αποτελέσουν την ultima ratio ενός λαού που αγωνίζεται για την επιβίωσή του.
Η ατομική βία εκφράζει περισσότερο την άρνηση μιας παρούσας κατάστασης και δεν μπορεί να υποκαταστήσει σε καμιά περίπτωση την υλική δύναμη της πολιτικά και κοινωνικά συνειδητοποιημένης μάζας.
Το ερώτημα είναι, αν και σε ποιο βαθμό κοινωνικά κινήματα, στο βαθμό που υφίστανται, μπορούν να αντιμετωπίσουν την αλαζονεία των ισχυρών του κόσμου. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις, όσο κι αν διατείνονται ότι αποτελούν την πρωτοπορία του αγωνιζόμενου λαού, υπηρετούν σε τελευταία ανάλυση, ανεξάρτητα από τα θεωρητικά και ιδεολογικά τους προτάγματα, συνειδητά ή ασυνείδητα τη λογική του κατεστημένου, στο βαθμό που λειτουργούν ως άλλοθι για την περαιτέρω ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους σε βάρος των ατομικών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Με αφορμή την πάταξη της τρομοκρατίας, υπονομεύονται βασικές αρχές ακόμη και αυτού του αστικού κράτους δικαίου, όπως π.χ. στην περίπτωση της δημοσιοποίησης των καταθέσεων των συλληφθέντων, εξέλιξη που εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους σε ό,τι αφορά το μέλλον των κοινωνιών μας.
Σε αντίθεση με άλλες εποχές, όταν η εξουσία ήταν προσωποποιημένη, ταυτιζόταν δηλαδή στη συνείδηση του λαού με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όπως πχ. ο μονάρχης, η εξόντωση του οποίου θα μπορούσε να λειτουργήσει συμβολικά, δρομολογώντας πιθανές πολιτικές εξελίξεις, στις οργανωμένες κοινωνίες, όπως οι δικές μας, η ατομική βία είναι όχι μόνον πολιτικά αναποτελεσματική, αλλά και αδιέξοδη, δεδομένου ότι κανείς στους κόλπους του συστήματος δεν είναι αναντικατάστατος, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται στην ιεραρχία της εξουσίας. Ετσι, η ατομική βία που ασκούν οι τρομοκρατικές οργανώσεις, αφαιρώντας τη ζωή συγκεκριμένων ατόμων, είναι όχι μόνον ηθικά καταδικαστέα, αλλά και από κάθε άποψη αντεπαναστατική.
Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη
1) Καταρχήν στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες και φυσικά στη δική μας (με τις όποιες ιδιομορφίες, που πηγάζουν από τη θέση της στο μέσον της καπιταλιστικής πυραμίδας), όπως και παντού στον καπιταλισμό κυριαρχεί το «δίκιο» της άρχουσας τάξης, των αστών, των μεγάλων μονοπωλιακών ομάδων, των Forbes [ There are a record 2,208 billionaires in the world, according to Forbes’ 2018 rich list. There are more billionaires than ever and they are richer than ever too…]
2) Είναι γεγονός ότι γίνονται συχνά αναφορές για το «ουδέτερο» κράτος, όχι μόνο από τις διάφορες πολιτικές δυνάμεις, αλλά και από απλούς ανθρώπους του μόχθου, από την εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα, από τη λαϊκή οικογένεια γενικότερα, με διάφορες αφορμές.
✔️ Οι χιλιομασημένες καραμέλες «κοινωνικό κράτος», «σπάταλο κράτος», «λιγότερο κράτος», πλασάρονται σκόπιμα προκειμένου να συσκοτίσουν το χαρακτήρα και το ρόλο του κράτους. Η ύπαρξη και ο ρόλος του οποίου είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα της ιδεολογικής πάλης, ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη.
✔️ Η αστική τάξη υποστηρίζει ότι το κράτος είναι ουδέτερος ρυθμιστής των κοινωνικών αντιθέσεων, ότι δήθεν στέκει πάνω από την κοινωνία σε όφελος ολόκληρης της κοινωνίας.
3) Το κράτος όμως γεννήθηκε μέσα στην πάλη των τάξεων, προκειμένου να επιβάλει με τη δύναμη, τη θέληση της οικονομικά κυρίαρχης τάξης (αστοί-καπιταλιστές) απέναντι στους παραγωγούς του πλούτου (εργαζόμενοι), τον οποίο πλούτο και καρπώνεται.
✔️ Είναι το ΟΡΓΑΝΟ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ της κυρίαρχης τάξης, προκειμένου να ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΙ το δικό της τρόπο παραγωγής.
📍 Διαφορετικά, χωρίς αυτό το εργαλείο, αυτό το μοχλό, η κυρίαρχη τάξη δε θα μπορούσε να πραγματοποιεί τα συμφέροντα της. Επομένως, το κράτος είναι από τη φύση του όργανο καταστολής και αυτός ο χαρακτήρας και ο ρόλος του για την επιβολή με κάθε μέσο της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης, γίνεται φανερός σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης και ιδιαίτερα όταν η ταξική πάλη βάζει στην επικαιρότητα το «ποιος – ποιον», με την έννοια ότι
η πολιτική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της επικεντρώνει
στο κύριο, που είναι η ανατροπή του αστικού κράτους και η κατάληψη της
εξουσίας.Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, που τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης βρίσκονται σε κίνδυνο, ολόκληρος ο κατασταλτικός μηχανισμός (στρατός, αστυνομία κλπ.) δρα ενάντια στο λαό, με σκοπό την περιφρούρηση της εξουσίας της αστικής τάξης και του συστήματός της💰💱💲, σε έναν αγώνα ζωής ή θανάτου, αν δεν επιλέξει ακόμη πιο αυταρχικές – |> ναζιφασιστικές) <|- λύσεις
Εκτός από τις οργανωτικές λειτουργίες του κράτους, η επίπλαστη αυτοτέλεια από την τάξη της οποίας είναι όργανο εξουσίας, συγκαλύπτει ακριβώς αυτό που είναι. Δηλαδή όργανο εξουσίας της, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες αστικοδημοκρατικές μορφές.
📍 Κυρίαρχο ρόλο παίζει η λεγόμενη δημόσια / κρατική εξουσία, δηλαδή το σύστημα οργάνων και θεσμών που συγκροτούν τον ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ και πρώτ’ απ’ όλα τον ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟ, όπως στρατός, αστυνομία, δικαστήρια, φυλακές, ΕΥΠ, «αντιτρομοκρατική» … «ΕΛΑΣ & ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα» κλπ. που εξασφαλίζουν την πολιτικο-οικονομική κυριαρχία, όπως και η ύπαρξη (αστικού) ΔΙΚΑΙΟΥ, δηλαδή των ΝΟΜΩΝ, που καθορίζουν και το πλαίσιο λειτουργίας της κοινωνίας και έχουν καθιερωθεί και επικυρωθεί από το κράτος.
📍Εν ολίγοις στον καπιταλισμό τα σώματα ασφαλείας, ο στρατός κλπ. αλλά και η δικαιοσύνη δεν μπορεί παρά να υπηρετούν τα αφεντικά 💰💱💲,δηλ «το κέρδος του κεφαλαιοκράτη» 📌 … «και όχι 🚩το δίκιο του εργάτη»
📍Όσο για τα διάφορα «χτυπήματα πελαργού …Ντάνιελ Σαν-Ματατζής 1-0» -που πολύ «έπαιξαν» αυτές τις μέρες καλό είναι να τα βλέπουμε σε βάθος -dietro le quinte, πίσω από τα karate-kid και τη μυθοπλασία ταινιών Bruce Lee ή «τίγρης και δράκος» (όπου εμείς απολαύσαμε βασικά τα εφέ της), γιατί αλλιώς ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ το ΔΕΝΤΡΟ🏴☠️, ΧΑΝΟΥΜΕ το ΔΑΣΟΣ💰
✔️ Ταξική βία & “πολιτική” τρομοκρατία
Με βάση τα παραπάνω, οι (αστικές) κοινωνίες μας εδραιώνουν το θετικο-δικαιικό τους σύστημα στην «καθολική νομιμοποιητική ισχύ του κράτους». Κατ’ αυτήν, ως «κοινωνία των πολιτών» αποτελεί το μοναδικό ιστορικο-κοινωνικό υποκείμενο δικαίου, στο οποίο ο άνθρωπος, σε συγκεκριμένη ιστορική στιγμή (εθελοντικά ή «κατ’ ανάγκη»), εκχωρεί το δικαίωμα του «νόμου και της τάξης», της τιμωρίας και -μαζί το αποκλειστικό δικαίωμα της άσκησης της βίας. Πίσω όμως απ’ αυτά τα «έννομα», υπάρχει η άλλη όψη του νομίσματος, που αποκαλύπτει το συγκρουσιακό χαρακτήρα του συστήματος παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης, τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους και στην αναγκαιότητα αναίρεσης «των ηθικών και δικαιικών σκοπών του»
📍 Ο ρόλος της βίας στην ιστορία αποτελεί, κεντρικό σημείο στην κοινωνική θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού📍
«Η βία, γράφει ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο», είναι «η μαμή κάθε παλαιάς κοινωνίας που κυοφορεί μέσα της μια καινούρια. Η ίδια αποτελεί οικονομική δύναμη». Με τη γνωστή του φράση πως «κλειδί της ιστορίας είναι ο συντηρητισμός των μαζών», έβαλε τα θεμέλια της σκέψης «μάζες-υποκείμενο της ιστορίας», η πολιτική συνειδητοποίηση των οποίων αποτελεί, κατά την άποψή του, conditio sine qua non (ΣΣ |> εκ των ων ουκ άνευ) για την υλοποίηση της νέας κοινωνίας, που συγκεκριμενοποιήθηκε και πήρε «πρακτικό» ανατρεπτικό χαρακτήρα από τον Λένιν, που ανέδειξε την επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης (το ΚΚ -«κόμμα νέου τύπου»).Με τον ορισμό αυτό της βίας, ο Μαρξ δίνει το στίγμα της επαναστατικής βίας, την οποία και συνδέει άμεσα με την ιστορική εξέλιξη της ανθρωπότητας, τις οικονομικές σχέσεις, τις μορφές εξουσίας που αυτές συνεπάγονται και τέλος με τη διαδικασία συνειδητοποίησης των μαζών.
Με το ίδιο πνεύμα θεωρούσε το κράτος ως εργαλείο βίας στα χέρια της άρχουσας τάξης -τονίζοντας παράλληλα πως η πραγματική της δύναμη δε συνίστατο ούτε στηριζόταν στη βία, αλλά στον έλεγχο της διαδικασία παραγωγής.
Η αναγκαιότητα της βίαιης / ένοπλης σύγκρουσης με το πολιτικό σύστημα, φαίνεται και από τη ρήση του «το όπλο της κριτικής δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κριτική των όπλων» (ΣΣ -|> χονδροειδής μηχανιστική μεταφορά αποτελεί το σλόγκαν του Μάο Τσε-Τουνγκ «η δύναμη απορρέει από την κάννη του κανονιού», πολύ επίκαιρη -σε συνδυασμό και με τον χαρακτηρισμό του ιμπεριαλισμού σαν «χάρτινο τίγρη» για την σημερινή -καπιταλιστική Κίνα)
Σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένο -και προφανές ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα δε σκοπεύει να παραιτηθεί εθελοντικά από την οικονομική και πολιτική εξουσία του και θα χρησιμοποιήσει με κάθε τρόπο τους μηχανισμούς καταστολής που διαθέτει (αστυνομία – στρατός, αλλά και -Γκεμπελικός συχνά, έλεγχος της πληροφορίας, ΜΜΕ, ΜΚΔ κλπ)
✔️ «Η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας όταν αυτή εγκυμονεί τη νέα. Η ίδια η βία είναι οικονομική δύναμη» (Κ. Μαρξ)
Οι κομμουνιστές είναι αντίθετοι και πολέμιοι κάθε μορφής ατομικής «τρομοκρατίας» και τυχοδιωκτισμού, υπερασπίζονται όμως το δικαίωμα της εργατικής τάξης και του λαού να χρησιμοποιήσουν κάθε μορφή πάλης για να καμφθεί η εκδήλωση κρατικής βίας που στρέφεται ενάντια στο λαϊκό κίνημα.
Ο Μαρξ όμως
Μας έδειξε
Τους νόμους της ιστορίας
Κι έβαλε το προλεταριάτο
Στο τιμόνι μπροστά
Τα βιβλία του Μαρξ
δεν είναι του τύπου στοιχεία,
δεν είναι στήλες γεμάτες στεγνούς αριθμούς.
Ο Μαρξ έταξε ορθόν τον εργάτη στην πορεία
μέσα σε φάλαγγες πιο σφικτές
Κι απ’ τους σφιχτούς ζυγούς
οδηγούσε τις φάλαγγες
και φώναξε:
σωστά πολεμάτε
Βλ. Μαγιακόφσκι
Μας έδειξε
Τους νόμους της ιστορίας
Κι έβαλε το προλεταριάτο
Στο τιμόνι μπροστά
Τα βιβλία του Μαρξ
δεν είναι του τύπου στοιχεία,
δεν είναι στήλες γεμάτες στεγνούς αριθμούς.
Ο Μαρξ έταξε ορθόν τον εργάτη στην πορεία
μέσα σε φάλαγγες πιο σφικτές
Κι απ’ τους σφιχτούς ζυγούς
οδηγούσε τις φάλαγγες
και φώναξε:
σωστά πολεμάτε
Βλ. Μαγιακόφσκι
📍 Ο Λένιν στην αντιπαράθεσή του με τους οπαδούς της ατομικής τρομοκρατίας 📍
«Η
σοσιαλδημοκρατία θα συνιστά πάντα την αποφυγή του τυχοδιωκτισμού και θα
ξεσκεπάζει αλύπητα τις αυταπάτες που καταλήγουν αναπόφευκτα στην πλήρη
απογοήτευση. Πρέπει να θυμούμαστε ότι
το επαναστατικό κόμμα τότε μονάχα είναι άξιο του ονόματός του, όταν
καθοδηγεί στην πράξη το κίνημα της επαναστατικής τάξης. Πρέπει να θυμούμαστε πως κάθε λαϊκό κίνημα παρουσιάζει ατελείωτη ποικιλία μορφών,
επεξεργαζόμενο συνεχώς νέες, απορρίπτοντας τις παλιές, τροποποιώντας
είτε συνδυάζοντας παλιές και νέες μορφές. Και χρέος μας είναι να
παίρνουμε ενεργό μέρος σ’ αυτό το προτσές της επεξεργασίας των μεθόδων
και των μέσων πάλης».📍 Χωρίς επαναστατική βία, έλεγε ο Λένιν για την Οκτωβριανή Επανάσταση, το προλεταριάτο δεν μπορούσε να νικήσει. Αποτελούσε όμως απαραίτητη και δικαιολογημένη μέθοδο σε ορισμένες μόνο στιγμές της, μόνο όταν υπήρχαν ορισμένες και ειδικές συνθήκες, «…ενώ η οργάνωση των προλεταριακών μαζών, η οργάνωση των εργαζομένων ήταν και παραμένει η πολύ πιο βαθιά, μόνιμη ιδιότητα αυτής της επανάστασης και όρος της νίκης της … η πιο βαθιά πηγή των νικών της»
📍 Η ιστορία έχει δείξει ότι καμιά κοινωνική επανάσταση δεν πραγματοποιείται δίχως μαζική πολιτική δράση, δίχως άσκηση επαναστατικής βίας, ακόμη και ένοπλης λαϊκής πάλης όταν το κράτος των εκμεταλλευτών στρέφει όλους τους μηχανισμούς του, ιδεολογικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς για την καταστολή της θέλησης του λαού. Ο βαθμός και οι μορφές της βίας όμως πάντα καθορίζονται κυρίως από το βαθμό και τις μορφές επίθεσης των κυρίαρχων τάξεων.
Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα.
Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί;
Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα!
Και κέρδισε μονάχος το ψωμί
Κ. Χατζόπουλος – 1920
Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί;
Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα!
Και κέρδισε μονάχος το ψωμί
Κ. Χατζόπουλος – 1920
✔️ Πολύ περισσότερο σήμερα που η δύναμη του συστήματος δε συνίσταται τόσο και αποκλειστικά στην ύπαρξη κατασταλτικών μηχανισμών όσο στις διάφορες μορφές «συμβολικής βίας», όπως πχ. ο καταναλωτισμός, η μόδα και πάνω απ’ όλα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας γενικά και της τηλεόρασης + ΜΚΔ ειδικότερα, που αποτελούν και τα πλέον αποτελεσματικά μέσα συνειδητής χειραγώγησης και ενσωμάτωσης των μαζών στη λογική του συστήματος.Η τρομοκρατική βία δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να υποκαταστήσει την επαναστατική πράξη των συνειδητοποιημένων μαζών και με την έννοια αυτή δε νομιμοποιείται πολιτικά.
◾ Οι “μπαχαλάκηδες”🏴
Πίσω από τους «αντιεξουσιαστές» με τις μαύρες κουκούλες και τα «περιεκτικά» σακίδια στην πλάτη δεν είναι τόσο και κατ’ εξοχή τα μέλη μιας από τις λίγες (10-15) «οργανώσεις», που δεν αριθμούν πάνω από καμιά 300αριά νομάτους, αλλά οι μηχανισμοί του οργανωμένου κράτους και παρακράτους που στα γεγονότα του Μαΐ-2010 (τη μέρα με τους 3 νεκρούς στη Marfin Σταδίου) και στη συνέχεια τον Οκτ-2011, όταν «μαύρο μπλοκ», από το «πουθενά» με πάνω 2.000 βγήκε από το σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μοναστηράκι ανέβηκε οργανωμένα στο Σύνταγμα, χωρίστηκε μεθοδικά σε ομάδες (Β. Σοφίας, Αμαλίας κλπ) με τις εμπροσθοφυλακές των ομάδων κρούσης να ξεφυτρώνουν μέσα από τους «Δεν Πληρώνω».✔️ Αφού δοκίμασαν -χωρίς επιτυχία, να παρεισφρήσουν και στο ΠΑΜΕ, ξεκίνησαν τις «τριβές» στην Καραγιώργη Σερβίας, -καμιά 40αριά ήταν αυτοί (μπροστά στο ΤΕΕ) με την αστυνομία, που ως συνήθως βρίσκεται «σε σύγχιση», ενώ κάθε τόσο «μπρατσωμένοι» με πολιτικά έκαναν ανενόχλητοι συνεννοήσεις.
✔️ Και ενώ η αστυνομία «απωθήθηκε» οι δυνάμεις περιφρούρησης του ΠΑΜΕ κρατούσαν οργανωμένα τα μπλοκ τους μέσα σε βροχή από πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ, με τα ΜΑΤ & ΜΕΑ (για μια Ελλάδα νέα) να παρακολουθούν με απάθεια και να μην επεμβαίνουν (βλ & Ριζοσπάστης 23-Οκτ-2011, 25-Οκτ-2011 & επόμενους
Ήταν τότε που το «ΒΗΜΑ» έγραφε 🔻
Το ΚΚΕ (…) είναι αυτό που σε κάθε περίπτωση απεργιών ή κοινωνικών συγκρούσεων νομιμοποιεί την άσκηση βίας. Είναι τα μέλη του που μπλοκάρουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο υπουργεία, πανεπιστήμια, λιμάνια, αεροδρόμια, επιχειρήσεις, διόδια, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες (…) Η αντισυστημική λογική που κυριαρχεί στην Αριστερά (…) εκτρέφει και υποθάλπει εκ των πραγμάτων τη βία» (Σ. Πολυμήλης).
…το «ΕΘΝΟΣ» 🔻
Οι κουκουλοφόροι και οι μπαχαλάκηδες δεν αποτελούν περιθωριακό φαινόμενο, ούτε είναι προβοκάτορες και κινούμενα της αστυνομίας “για να συκοφαντήσουν το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ” (…) Εκμεταλλεύονται μια διάχυτη ατμόσφαιρα ανομίας, ζουν και αναπνέουν κάτω από την ομπρέλα του συνθήματος της ανυπακοής (…) τι νόμιζε το ΚΚΕ, ότι θα προπαγανδίζει αφορολόγητα την ανυπακοή (…) πρέπει να κατάλαβαν (;) ότι όταν ανοίξεις τον ασκό του Αιόλου της ανομίας δεν μένει τίποτα όρθιο (…) Δεν είναι δουλειά της περιφρούρησης του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ η αντιμετώπιση των κουκουλοφόρων στις πορείες (…) αυτοί που τους θαυμάζουν για την οργάνωσή τους πρέπει να αντιληφθούν ότι μια τέτοια υποκατάσταση της πολιτείας θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε πολλά ανθρώπινα θύματα» (Ν. Μπίστης)
… στη «Ζούγκλα» 22-Οκτ, 🔻
ο δημοσιολόγος της στην κουκούλα Μ. Τριανταφυλλόπουλος ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό του στην προστασία των προβοκατόρων και τη συκοφάντηση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ (πλέκοντας βρώμικα σενάρια περί συνεργασιών του ΠΑΜΕ με την αστυνομία, και όταν η Αλέκα Παπαρήγα παρενέβη στην εκπομπή, κατέφυγε σε έναν οχετό ενάντια στο ΚΚΕ …ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι «τα παιδιά που συγκρούστηκαν με το ΠΑΜΕ είναι εργαζόμενοι», βάζοντας τους προβοκάτορες στην ίδια μοίρα με τους διαδηλωτές και πως «είναι λυπηρό ο πολίτης να βλέπει τους εργαζόμενους να συγκρούονται»! και κατέληξε λέγοντας ότι το ΚΚΕ «στο παρελθόν κρέμασε στον αέρα κομμουνιστές τους οποίους ήρθατε τώρα να τους τιμήσετε», μιλώντας για τις πρόσφατες αποκαταστάσεις που περιλάμβανε η τότε απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κόμματος
Η «17 Νοέμβρη» -που υπήρξε «άλλου παπά ευαγγέλιο» στην 25ετία της δράσης της (1975-2000) πραγματοποιεί 23 δολοφονίες και περίπου 35 τυφλά χτυπήματα (απόπειρες, ληστείες τραπεζών, βομβιστικές επιθέσεις, χτυπήματα με ρουκέτες, αρπαγές όπλων και πυρομαχικών κλπ)
✔️ Είναι η ίδια περίοδος, που η ατομική -τυφλή βία, δίνει και παίρνει στην Ευρώπη
Rote Armee Fraktion [RAF] |> Φράξια Κόκκινος ΣτρατόςΜεταξύ των ιδρυτών της, το 1970 ήταν ο Andreas Baader, αργότερα εμφανίστηκε η Ulrike Meinhof -που πιάστηκε το 1972, δικάστηκε το 1974 και βρέθηκε κρεμασμένη -δολοφονημένη στο «λευκό» κελί της το 1976
Υπήρξε οργάνωση του «αντάρτικου πόλεων», με βομβιστικές επιθέσεις κά., κηρύσσοντας «τον ένοπλο αγώνα για την εξουδετέρωση του καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού κρατικού μηχανισμού» με αναφορές στον «Ιαπωνικού Κόκκινο Στρατό» ως «φόρος τιμής στον Κόκκινο Στρατό» -το Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό
Οι ηγέτες της Μπάαντερ, Ένσλιν και Ράσπε πέθαναν σε συνθήκες απομόνωσης στα περίφημα «λευκά κελιά» της φυλακής του Σταμχάιμ το 1977.
Οι «Brigate Rosse» – Ερυθρές Ταξιαρχίες οργάνωση που έδρασε στην Ιταλία.
Η δράση της περιελάμβανε δολοφονίες, απαγωγές και ληστείες με στόχο την αποσταθεροποίηση και “δημιουργία ενός «επαναστατικού» κράτους μέσα από τον
ένοπλο αγώνα” και πρότυπα τις λατινοαμερικάνικες ομάδες αντάρτικου πόλης.Έγιναν «διάσημες» -μεταξύ άλλων για την απαγωγή και τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Άλντο Μόρο το 1978. Είχε προηγηθεί η strategia della tensione, με τις εκατόμβες των νεκρών (που ξεκίνησε με τη βομβιστική επίθεση 12-Δεκ-1969 + τέσσερις ακόμα την ίδια μέρα σε Ρώμη – Μιλάνο), εν μέσω μεγάλων κινητοποιήσεων από τα συνδικάτα στις μεγάλες ιταλικές αυτοκινητοβιομηχανίες με τους εργάτες να αναστέλλουν τη λειτουργία των εργοστασίων ζητώντας μείωση του ωραρίου και αύξηση των μισθών και διασταύρωση με τους φοιτητικούς αγώνες, που από τότε συγκροτούν κοινό αντικυβερνητικό μέτωπο
…
Και, κάπως έτσι, φτάνουμε στις πρώτες αεροπειρατείες …στο 2001 με τους δίδυμους πύργους -που αποτέλεσαν την αφορμή για τη νέα pax americana του τρόμου και στα σημερινά αδιέξοδα των τυφλών χτυπημάτων των λεγόμενων «φονταμενταλιστών» κλπ.
Ο αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του –πρώτα με το νου και μετά με την καρδιά: ποτέ και πουθενά η ατομική ένοπλη επίθεση στο αστικό κράτος, “μεγάλης” ή “μικρής” «ισχύος» ανεξάρτητα από αφετηρίες, «ευγενείς» σκοπούς, προθέσεις και ιδεολογήματα δεν απέβη σε όφελος των λαών. Πολύ περισσότερο δεν αποτέλεσε λύση, αντίθετα υπήρξε έτσι ή αλλιώς βούτυρο στο ψωμί των εκάστοτε δυναστών των λαών
πηγές – [δείτε] (ενδεικτικά)
- ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΠΟΛΕΜΟΣ – ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ Βία και ταξική πάλη
- Ατέχνως» «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ» & «STRAGE DI STATO» Όταν το αστικό κράτος δείχνει τα δόντια του
- Γιατί ασχολούνται με την «επαναστατική βία»;
- επίσης … Τρομοκρατία,πόλεμος, ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ του «Ρ»
Επιμέλεια Ομάδα ¡H.lV.S!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου