Δ. Κουτσούμπας: «Ανέκδοτο» τα περί «απομονωμένης» Τουρκίας – «Κομφετί» και «σερπαντίνες»

Από iraklis3

Ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα in.gr αναφέρει πως εθελοτυφλεί όποιος δεν βλέπει την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, υπογραμμίζοντας πως «η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων, και της Ελλάδας, στην περιοχή, σε μια φάση όπου οι δύο χώρες, με ευθύνη των κυρίαρχων κύκλων, εντείνουν τη συμμετοχή τους στο γενικότερο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για τις ενεργειακές πηγές και αγωγούς».
Προσθέτει ότι «οι εξελίξεις καταρρίπτουν πως στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, της “ στρατηγικής συμμαχίας” με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, “ έχουμε εξασφαλίσει την ειρήνη και την ασφάλεια” για το λαό».
Είπε επίσης ότι η αστική τάξη της Τουρκίας προωθεί μεθοδικά τους σχεδιασμούς της σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου και έχει αποδειχθεί πως «μπορεί να πάρει αυτό που θέλει τόσο μέσα από την χρησιμοποίηση των ενόπλων δυνάμεών της, π.χ. με την εισβολή στην Κύπρο, ή με το επεισόδιο στα Ίμια, όσο και κυρίως στα “ στρογγυλά τραπέζια” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ».
«Οι δηλώσεις “ συμπάθειας”, που κατά καιρούς αποσπούν οι ελληνικές κυβερνήσεις από τους “ ισχυρούς εταίρους” μας, για την επιθετικότητα της Τουρκίας, είναι παραπλανητικές, “ κομφετί” και “ σερπαντίνες” των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Υπογραμμίζει ότι η πρόταση του ΚΚΕ είναι η οργάνωση της κοινής πάλης των λαών Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας ενάντια στις αιτίες που προκαλούν αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς.
Ως προς το πρόσωπο του νέου προέδρου της ΓΣ του ΟΗΕ, Τούρκου διπλωμάτη Βολκάν Μποζκίρ, υπογραμμίζει τον «εντυπωσιακό συμβολισμό για τον σημερινό ΟΗΕ και την σημερινή κατάσταση του λεγόμενου διεθνούς δικαίου», καθώς, όπως εξηγεί, «πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αναλαμβάνει ο εκπρόσωπος μιας χώρας, της Τουρκίας, που έχει εισβάλει στρατιωτικά σε μια άλλη χώρα μέλος του ΟΗΕ, στην Κύπρο, που εδώ και 46 χρόνια έχει εκεί στρατεύματα κατοχής, παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και τις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Μιας χώρας, που έχει εισβάλει επίσης στη Συρία και στο Ιράκ. Μιας χώρας, που καθημερινά παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, που αρνείται να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας».
Χαρακτηρίζει «ανέκδοτο» τα περί «απομονωμένης» Τουρκίας και κάνει λόγο για «μυλόπετρες» ισχυρών ανταγωνισμών στην περιοχή μεταξύ διαφορετικών και αντικρουόμενων συμφέροντων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, οι οποίοι διεμβολίζουν και ανασυνθέτουν τις εξελίξεις.
«Γι’ αυτό το ΚΚΕ απαιτεί να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικάνικες και νατοϊκές βάσεις στην Ελλάδα, να επιστρέψουν οι αποστολές των ενόπλων δυνάμεων, που βρίσκονται εκτός συνόρων, καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και συμμαχίες» τονίζει.
Ο Δ. Κουτσούμπας αναφέρεται στις τραγικές επιπτώσεις της πανδημίας στους λαούς διαφόρων χωρών, μεταξύ αυτών και χωρών του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου ως «αποτελέσματα της υποβάθμισης και της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων συστημάτων υγείας».
Σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι το νέο ΕΣΥ που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός «μόνο “ νέο” δεν είναι, αφού χτίζεται με τα παλιά υλικά της συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, τα ΣΔΙΤ. Είναι η πολιτική που εξοπλίζει με κέρδη τους επιχειρηματικούς ομίλους της Υγείας και όχι το δημόσιο σύστημα για την υγεία του λαού».
Χαρακτηρίζει υποκριτικές τις «ανησυχίες» της ΕΕ για τον κίνδυνο ελέγχου της κοινωνικής ζωής γιατί η ΕΕ και πριν από την πανδημία «είχε μόνιμα στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία και στις διαδηλώσεις με προώθηση μέτρων στις χώρες της».
Τονίζει ότι όλη η δραστηριότητα του ΚΚΕ με σύνθημα «Μένουμε δυνατοί – δεν μένουμε σιωπηλοί», και η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ αποτελεί «παρακαταθήκη και συνάμα προειδοποίηση ότι δεν θα γίνουν αποδεκτά τα διάφορα σχέδια φίμωσης του εργατικού λαϊκού κινήματος».
Χαρακτηρίζει επίσης πρόκληση την προβολή της ΕΕ ως υπερασπιστή των προσωπικών δεδομένων, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «με πρόσχημα την πανδημία η ΕΕ προωθεί εφαρμογές ιχνηλάτησης επαφών από τα κινητά που εγκυμονούν νέους τεράστιους κινδύνους μαζικής παρακολούθησης χωρίς καν τεκμηριωμένες μελέτες που να αποδεικνύουν ότι η χρήση τους είναι αποτελεσματική για τη μείωση της εξάπλωσης της πανδημίας».
Ως προς τις επιπτώσεις του lockdown επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «διαμορφώνεται πλέον ένα νέο εργασιακό τοπίο ακόμα πιο εχθρικό για τους εργαζόμενους» και τονίζει ότι «οι εργαζόμενοι που έχουν πληρώσει πολλά και τώρα πρέπει να πουν δεν θα πληρώσουμε ξανά».
Αναφορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ ως «αριστερή αντιπολίτευση» είπε «ούτε ως σκέτη αντιπολίτευση δεν μπορεί να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ αφού σε όλα τα κρίσιμα για το λαό ζητήματα βάζει πλάτη στην κυβέρνηση της ΝΔ, στο ίδιο το σύστημα».
Ως προς τις κυβερνήσεις συνεργασίας, τονίζει πως τα δεδομένα για το λαό μπορούν να αλλάξουν «με τη δική του επιλογή να οργανώσει τον αγώνα του για να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης το μεγάλο κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, τα λαϊκά στρώματα».
Επίσης ο κ. Κουτσούμπας αναφέρεται στις προτάσεις του ΚΚΕ για την υγεία και στη δράση του ενάντια στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και για την προστασία εργαζομένων και λαϊκών οικογενειών, σημειώνοντας «για όλα αυτά προϋπόθεση είναι να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο, η άρνηση πληρωμής του κρατικού χρέους που δεν δημιούργησε ο λαός, η απόσυρση από τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια που μας κοστίζουν 4 δισ. ευρώ κάθε χρόνο».
«Όλα αυτά βάζουν στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, του λαού το κεφάλαιο και την εξουσία του, ανοίγουν το δρόμο της αποδέσμευσης από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για να έρθει πραγματικά ο λαός στην εξουσία» καταλήγει στη συνέντευξή του ο γγ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Επεκτείνονται οι διαδηλώσεις στις ΗΠΑ μετά το φόνο του Τζορτζ Φλόιντ – Στους δρόμους η Εθνοφρουρά

Από iraklis

Υπόθεση Τζορτζ Φλόιντ : Οι ταραχές στις ΗΠΑ επεκτείνονται μετά τον φόνο του Τζορτζ Φλόιντ και απαγόρευση κυκλοφορίας επιβλήθηκαν χθες Σάββατο σε αρκετές μεγάλες πόλεις καθώς δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους για να εκφράσουν την οργή τους για την αστυνομική βία που οδήγησε στον θάνατο αυτού του Αφροαμερικανού.
Από το Λος Άντζελες ως το Μαϊάμι και το Σικάγο οι διαδηλώσεις με βασικό σύνθημα το “ Δεν μπορώ να αναπνεύσω”-τα τελευταία λόγια του Φλόιντ όταν βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος με το γόνατο ενός αστυνομικού στον λαιμό του-, ξεκίνησαν ειρηνικά, όμως στη συνέχεια ξέσπασαν επεισόδια με τους διαδηλωτές να κλείνουν δρόμους, να βάζουν φωτιές και να συγκρούονται με την αστυνομία, η οποία έκανε χρήση δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών για να αποκαταστήσει την τάξη.
Το θέαμα των διαδηλωτών που έχουν πλημμυρίσει τους δρόμους τροφοδότησε μια αίσθηση κρίσης που ολοένα και αυξάνει στις ΗΠΑ έπειτα από εβδομάδες lockdown λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, εξαιτίας της οποίας εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μείνει άνεργοι, με τις μειονότητες να πλήττονται περισσότερο.
Στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν κοντά στο υπουργείο Δικαιοσύνης φωνάζοντας “ Οι ζωές των μαύρων μετρούν”. Πολλοί στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς τον Λευκό Οίκο όπου ήρθαν αντιμέτωποι με την αστυνομία.
Ο ίδιος ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε δηλώσει χθες ότι αν οι διαδηλωτές, που την προηγουμένη είχαν συγκεντρωθεί στην Λαφαγιέρ Σκουέρ απέναντι από τον Λευκό Οίκο, παραβίαζαν τον φράκτη, θα τους είχαν υποδεχθεί “ τα αγριότερα σκυλιά και τα απειλητικότερα όπλα που έχει δει ποτέ”.
Αργότερα, κατά την επίσκεψή του στο το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι, στη Φλόριντα, ο Τραμπ επεσήμανε ότι: “ Ο θάνατος του Τζορτζ Φλόιντ στους δρόμους της Μινεάπολiς είναι μεγάλη τραγωδία”. Πρόσθεσε όμως ότι η μνήμη του Φλόιντ “ ατιμάζεται από τους ταραχοποιούς, τους πλιατσικολόγους και τους αναρχικούς” και απηύθυνε έκκληση να υπάρξει “ συμφιλίωση, όχι μίσος”, και να αποδοθεί “ δικαιοσύνη”, αντί να επικρατεί “ χάος”.

Κινητοποίηση τη Εθνικής Φρουράς για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Οι πλήρεις δυνάμεις της Εθνοφρουράς της Μινεσότα κινητοποιήθηκαν για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έπειτα από τέσσερις νύκτες ταραχών στη Μινεάπολις, τη μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας και στη γειτονική Σεντ Πολ.
Ο κυβερνήτης της Μινεσότα Τιμ Γουόλτς δήλωσε ότι η ανάπτυξη της Εθνοφρουράς είναι αναγκαία διότι ξένα στοιχεία εκμεταλλεύονται τις διαδηλώσεις για να σπείρουν το χάος και ότι περιμένει πως οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του Σαββάτου θα είναι οι βιαιότερες μέχρι σήμερα.
“ Δεχόμαστε επίθεση. Πρέπει να επιβληθεί η τάξη (…) Θα χρησιμοποιήσουμε όλη την δύναμη της καλοσύνης και της δικαιοσύνης για να διασφαλίσουμε ότι αυτό θα τελειώσει”, δήλωσε κατά την διάρκεια ενημέρωσης των δημοσιογράφων ο κυβερνήτης, προσθέτοντας ότι πιστεύει πως ξένα στοιχεία, ορισμένοι υπέρμαχοι της λευκής κυριαρχίας και μέλη καρτέλ ναρκωτικών ευθύνονται για ορισμένα από τα βίαια επεισόδια στην Μινεάπολις.
Όταν του ζητήθηκε από τους δημοσιογράφους να δώσει διευκρινίσεις, δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει την σκέψη του.
Ο Αμερικανός υπουργός Δικαιοσύνης Ουίλιαμ Μπαρ κατηγόρησε επίσης “ ομάδες εξωτερικών ακραίων στοιχείων και ταραξιών εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να υπηρετήσουν την δική τους χωριστή και βίαιη ατζέντα”.

Εθνική δυσαρέσκεια

Ακτιβιστές υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων εκτίμησαν ότι η σύλληψη και ο φόνος του Τζορτζ Φλόιντ από λευκούς αστυνομικούς πυροδότησε την οργή που υποβόσκει εδώ και καιρό στη Μινεάπολις και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ για τον ρατσισμό που επικρατεί στο σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης.
Όμως οι ταραχές που εξαπλώθηκαν πάρα πολύ γρήγορα συμπίπτουν και με μια βαθιά αίσθηση δυσαρέσκειας για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της covid-19.
Απαγόρευση κυκλοφορίας επιβλήθηκε σε πολλές μεγάλες πόλεις όπου σημειώθηκαν επεισόδια τις τελευταίες ημέρες, ανάμεσά τους η Ατλάντα, το Λος Άντζελες, η Φιλαδέλφια, το Ντένβερ, το Σινσινάτι, το Πόρτλαντ, το Όρεγκον, το Κεντάκι και η Λούισβιλ.
Διαδηλώσεις ξέσπασαν το Σάββατο στο Ντάλας, το Σικάγο, το Σιάτλ, τη Σολτ Λέικ Σίτι και το Κλίβελαντ.
Σε μια πρωτόγνωρη κίνηση το Πεντάγωνο έθεσε στρατιωτικές μονάδες σε ετοιμότητα τεσσάρων ωρών σε περίπτωση που ζητηθεί η συνδρομή τους από τον κυβερνήτη της Μινεσότα για την αντιμετώπιση των ταραχών.
Μονάδες της Εθνοφρουράς κινητοποιήθηκαν επίσης στο Οχάιο, το Μιζούρι, το Ουισκόνσιν και το Τενεσί.

“ Θα μπορούσαν να τους σκοτώσουν”

Η οργή για τον φόνο του Φλόιντ είναι εκτεταμένη.
Χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν χθες στους δρόμους του Σικάγο για δεύτερη ημέρα. Εικόνες που τραβήχτηκαν από κινητό δείχνουν διαδηλωτές να ανατρέπουν ένα SUV, να πυρπολούν ένα περιπολικό, έναν άνθρωπο να καίει την αμερικανική σημαία και κάποια επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και της αστυνομίας.
Στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης περιπολικό πέρασε μέσα από το πλήθος των συγκεντρωμένων διαδηλωτών, που είχαν βγει στους δρόμους για δεύτερη ημέρα, αφού την Παρασκευή έγιναν περισσότερες από 200 συλλήψεις.
“ Θα μπορούσαν να τους έχουν σκοτώσει και δεν γνωρίζουμε πόσοι τραυματίστηκαν”, κατήγγειλε η βουλευτής Αλεξάντρια Οκάζιο- Κόρτες στο Twitter, ζητώντας να λογοδοτήσουν οι εν λόγω αστυνομικοί.
Διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία στη συνοικία Φέρφαξ, όπου πλήθος ανθρώπων προσπάθησε να εισβάλει στο στούντιο CBS Television City, όμως απωθήθηκαν από την αστυνομία.

Υπόθεση Τζορτζ Φλόιντ: Ο Τραμπ απειλεί με «τα αγριότερα σκυλιά και τα απειλητικότερα όπλα»

Από iraklis3

Υπόθεση Τζορτζ Φλόιντ: Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε σήμερα ότι «τα αγριότερα σκυλιά και τα απειλητικότερα όπλα που έχει ποτέ δει» θα είχαν υποδεχθεί τους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν έξω από τον Λευκό Οίκο για την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από λευκό αστυνομικό, εάν είχαν παραβιάσει τον φράκτη.
Σε μία σειρά από tweet, ο Τραμπ φάνηκε επίσης να καλεί τους υποστηρικές του να διαδηλώσουν το βράδυ του Σαββάτου, λέγοντας: «ΑΠΟΨΕ, ΥΠΟΘΕΤΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΥΚΤΑ MAGA ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ;;» (MAGA εκ του “Make America Great Again.” ! )
Ο Λευκός Οίκος σφαγίσθηκε χθες το βράδυ όταν εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην Λαφαγέτ Σκουέρ. Αφού αρχικά αποχώρησαν, οι διαδηλωτές επέστρεψαν και ακολούθησαν αψιμαχίες με την αστυνομία. Τελικά η διαδήλωση έξω από τον Λευκό Οίκο διαλύθηκε νωρίς το πρωί.
Ο Τραμπ επαίνεσε τα μέλη της Μυστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ που είναι επιφορτισμένη με την φύλαξη του Λευκού Οίκου: «Και πολύ πρώτοι. Ημουν μέσα, παρακολουθούσα κάθε κίνηση, και δεν θα μπορούσα να έχω αισθανθεί πιο ασφαλής».
Ο ένοικος του Λευκού Οίκου κατηγόρησε την δήμαρχο της Ουάσινγκτον Μιούριελ Μπάουζερ (μαύρη και Δημοκρατική) ότι αρνήθηκε να στείλει αστυνομία για να βοηθήσει την Μυστική Υπηρεσία του Λευκού Οίκου. Ομως, στην πραγματικότητα, αστυνομική δύναμη της πόλης Ουάσινγκτον είχε αναπτυχθεί στον χώρο και βοήθησε στον έλεγχο της δεύτερης συγκέντρωσης έξω από τον Λευκό Οίκο.

Νεκρός 19χρονος διαδηλωτής στο Ντιτρόιτ

Ένας άνθρωπος σκοτώθηκε στο κέντρο του Ντιτρόιτ όταν ένας άγνωστος ο οποίος επέβαινε σε όχημα τύπου SUV άνοιξε πυρ εναντίον πλήθους που διαδήλωνε για τον θάνατο στην αρχή της εβδομάδας ενός Αφροαμερικανού, του 46χρονου Τζορτζ Φλόιντ, κατά τη διάρκεια της βίαιης προσαγωγής του από την αστυνομία στη Μινεάπολη, ανακοίνωσε σήμερα η εκπρόσωπος της αστυνομίας του Ντιτρόιτ και μετέδωσε το Associated Press.
Το περιστατικό σημειώθηκε στις 11:30 μμ της Παρασκευής (τοπική ώρα) κοντά στη συνοικία με χώρους ψυχαγωγίας του Ντιτρόιτ, Γκρίκταουν, όπου οι αστυνομικοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με δεκάδες διαδηλωτές, δήλωσε η εκπρόσωπος Νικόλ Κέρκγουντ και διευκρίνισε ότι στους πυροβολισμούς δεν εμπλέκεται κάποιος αστυνομικός.
Το θύμα ήταν ένας 19χρονος, σύμφωνα με την ίδια, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Η εκπρόσωπος της αστυνομίας είπε ότι ο δράστης επέβαινε σε ένα αυτοκίνητο Dodge Durango και πυροβόλησε εναντίον του πλήθους.
Σύμφωνα με την εκπρόσωπο, δεν υπάρχουν πληροφορίες για το θύμα ή για τον δράστη.
Στη διάρκεια των διαδηλώσεων τραυματίστηκε από πέτρα ένας διοικητής της αστυνομίας του Ντιτρόιτ, ο οποίος διακομίστηκε στο νοσοκομείο.
Δεκάδες συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν και σύμφωνα με την αστυνομία πολλοί από τους διαδηλωτές δεν ήταν κάτοικοι του Ντιτρόιτ, μετέδωσε το δίκτυο WJBK.

ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ

Την έναρξη της περιόδου του εγκλεισμού και των περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας σηματοδότησε το πρώτο διάγγελμα του γεμάτου αγωνία πρωθυπουργού, όπως και τη λήξη της η θριαμβολογούσα συνέντευξη του στη Μ. Ζαχαρέα, σε ρόλο δημοσιογράφου που με τις  κατάλληλες ερωτήσεις της φρόντισε  να υποστηρίξει αυτόν τον θρίαμβο. Στα ενδιάμεσα προστέθηκαν κάποια ακόμα διαγγέλματα του Κ. Μητσοτάκη που έχτιζαν τον θρίαμβο της επιτυχίας του και οι καθημερινές ενημερώσεις του Υπουργείου Υγείας με επικεφαλής τον καθηγητή Σ. Τσιόδρα. Ενημερώσεις,  που πολλές φορές, ιδιαίτερα στην αρχή αυτής της περιόδου, με λόγο λυρικό και έντονα συναισθηματικό, όπως και στην τελευταία ενημέρωση, γινόταν προσπάθεια να υπερκεραστούν οι αντιφάσεις στην αντιμετώπιση της πανδημίας, με τους δημοσιογράφους σε ρόλο κομπάρσου και ερωτήσεις που  δεν ξεδιάλυναν καταστάσεις, μα περισσότερο βοηθούσαν στο χτίσιμο της ιστορίας για την επιτυχία της κυρίαρχης εξουσίας και των παρακλαδιών της. 

         Και σ’ αυτούς τους μήνες, κάτι οι λυρικές εξάρσεις στους δημόσιους λόγους των κυβερνώντων και επιστημόνων, κάτι οι επαναλαμβανόμενοι κατάλογοι αριθμημένων κρουσμάτων της πανδημίας και των νεκρών της, κάτι οι διαβεβαιώσεις κυβερνώντων για  ασφάλεια και νίκη χάθηκε η υλική πραγματικότητα πίσω από τις αναπαραστάσεις ενός τμήματός της. Η κυρίαρχη εξουσία αναπαρήγαγε την πραγματικότητα μετατρέποντάς τη  σε συμβολικές εικόνες που  συγχρόνως ήταν και ερμηνεία της σύμφωνα με τη δική της οπτική. Ο αποφασιστικός ηγέτης, ο ευαίσθητος επιστήμονας. ο ακούραστος γιατρός, ο πειθαρχημένος πολίτης αντικατέστησαν σαν εικόνες τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό  με την  ταξική πολιτική, τους συγκεκριμένους επιστήμονες με τις ανεπάρκειές τους και τις ανταμοιβές τους, τους συγκεκριμένους γιατρούς με τις αντίξοες συνθήκες εργασίας, τους συγκεκριμένους πολίτες με τους φόβους και την επισφαλή διαβίωσή τους.

        Κι  ενώ είναι η υλική πραγματικότητα των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων που καθορίζει επιλογές, δράσεις και συμπεριφορές, κρυμμένη όμως πίσω από τις συμβολικές αναπαραγωγές της δεν μας επιτρέπει να τη διακρίνουμε και  ανοίγει το δρόμο για κάθε είδους θεωρία συνωμοσίας, για να προσφέρει εξηγήσεις σε καταστάσεις ακραίες και ανεξέλεγκτες, όπως τώρα με τη πανδημία.  Οι θεωρίες συνωμοσίας προέρχονται από την επιθυμία μας να κατανοήσουν έναν πολύπλοκο κόσμο με απλοϊκούς όρους, βρίσκοντας κάποιον που φταίει για τις προβληματικές του πτυχές, κάποιον αόρατο και ισχυρό εχθρό που κρύβεται ανάμεσά μας.

           Οι  θεωρίες συνωμοσίας βασίζονται στην ιδέα ενός μανιχαϊστικού αγώνα μεταξύ  των αγνών λαών και μιας  διεφθαρμένη ομάδας εξουσίας, που κάνει μυστικές ρυθμίσεις για την προώθηση των προσωπικών της συμφερόντων, προκαλώντας κατά συνέπεια βλάβη. Ως εκ τούτου, μια θεωρία συνωμοσίας είναι, πρώτα απ 'όλα, μια θεωρία για την εξουσία, αποκομμένη όμως από τους υλικούς όρους που την καθορίζουν.  Οι θεωρίες συνωμοσίας βασίζονται σε μια προκατειλημμένη ερμηνεία της πραγματικότητας, η οποία στηρίζεται στην επιλογή εκείνων των γεγονότων που  εκπληρώνουν μια συγκεκριμένη υπόθεση, ενώ η μυστικότητα είναι ο κύριος στόχος των σχεδίων που αποκαλύπτονται.  Ακόμα κι αν οι θεωρίες αυτές δεν είναι απόλυτα ψευδείς, απαιτείται όμως ένα άλμα πίστης για να γίνουν αποδεκτές, αφού δεν στηρίζονται σε αποδείξεις όσο στην ενεργοποίηση του συναισθήματος   και περιθωριοποίηση της ορθολογικής σκέψης.

           Οι θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τον κορωνοϊό εστιάζουν, όπως όλες, σε έναν εχθρό που ευθύνεται και μπορεί να είναι μια ξένη δύναμη, όπως η Κίνα, μια κακόβουλη μειονότητα, μια ομάδα, όπως αυτοί που έχουν συμφέροντα από την εγκατάσταση κεραιών  5G που καθιστούν ευάλωτα τα άτομα στον ιό. Και εφόσον η πανδημία είναι ένα παγκόσμιο γεγονός επομένως και οι ίδιες οι θεωρίες συνωμοσίες που σχετίζονται μ’ αυτήν διαχέονται σε διαφορετικές χώρες.

Η εντύπωση ότι τα πράγματα γύρω μας διαλύονται και η ανικανότητά μας να το σταματήσουμε αυτό μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε ένα παράλυτο άγχος, ασυμβίβαστο με οποιαδήποτε δράση μας  που θα μπορούσε να επηρεάσει το μέλλον μας. Όσο κλονίζονται λοιπόν όλες οι βεβαιότητες που μας στηρίζουν είναι πιο εύκολο να νιώθουμε παντού εχθρικές δυνάμεις που απειλούν, να νιώσουμε θύματα μιας συνωμοσίας ή μηχανορραφίας. Οι θεωρίες συνωμοσίας διαιωνίζουν αυτήν την παράλογη αίσθηση δυσαρέσκειας και αδυναμίας, την αίσθηση πως κάποιες κακές δυνάμεις ενεργούν εναντίον κι εμείς έχουμε λίγη δύναμη να τις σταματήσουμε. Μας απομονώνουν και μας στερούν την αίσθηση ότι μπορούμε να διαμορφώσουμε τον δικό μας κόσμο, πόσο μάλλον να τον κάνουμε καλύτερο.

            Πολιτικές αντιλήψεις που προωθεί ο κυρίαρχος λόγος ευνοούν στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων τη μονιμοποίηση της αίσθησης αδυναμίας να αντιδράσουν στον  κίνδυνο απώλειας των μέσων διαβίωσής τους,  ενώ καλλιεργούν την αποδοχή της ματαιότητας κάθε συλλογικής προσπάθειας. Δεν είναι λοιπόν δύσκολο υπό αυτές τις συνθήκες, εάν προκαλούνται μάλιστα από κυνικούς και αντιδραστικούς πολιτικούς να υποκύψουν σε κάθε παράνοια όπως είναι οι θεωρίες συνωμοσίας.  

         Σε ένα περιβάλλον που δοκιμάζεται η αξιοπιστία κάθε θεσμού, που ο ορθολογισμός της επιστήμης υποχωρεί σε σκοπιμότητες, που η υπαρξιακή απειλή γίνεται καθημερινότητα, η εμπιστοσύνη στο status quo κλονίζεται και καθίσταται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι ο κόσμος, όπως γνωρίζουμε, γίνεται μέρος του παρελθόντος και πως ό, τι βρίσκεται μπροστά θα είναι εντελώς διαφορετικό και συγχρόνως απειλητικό.

         Και η κυρίαρχη εξουσία, ακόμα και στα καθ’ ημάς,  προσπαθώντας να πείσει για τις προοπτικές αυτού του κόσμου κολακεύει, εκβιάζει, συμβουλεύει. Και η αποθέωση του Κ. Μητσοτάκη που παρομοιάζεται με Μωϋσή ή Ηρακλή μ’ έναν απλοϊκό τρόπο που αγγίζει την παρωδία,  δεν κάνει άλλο παρά να προσπαθεί υποτιμώντας μας να μας πείσει για τις δυνατότητες αυτού του παραπαίοντος συστήματος να στηθεί στα πόδια του χάρη στις αρχηγικές του ικανότητες. Στην πραγματικότητα, η κυρίαρχη προπαγάνδα κινείται στα ίδια πλαίσια με τις θεωρίες συνωμοσίες, ενισχύει κάθε ανορθολογικό στοιχείο, επιμένει  στην αδυναμία αντίδρασης, χειραγωγώντας μας.

Πανδημία αντεργατικών εξελίξεων στα βρετανικά πανεπιστήμια

Κατιούσα

Το ξέσπασμα της πανδημίας συνέπεσε χρονικά με τη λήξη της δεκατετραήμερης απεργίας των εργαζομένων στα βρετανικά πανεπιστήμια, που ήταν η κορύφωση πολύμηνων αγωνιστικών διεργασιών για φλέγοντα ζητήματα όπως το συνταξιοδοτικό, το μισθολογικό, η εντατικοποίηση και οι επισφαλείς σχέσεις εργασίας¹.
Σε συνέχεια της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και με αφορμή την πανδημία, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων έχουν ήδη προβεί σε απολύσεις εργαζομένων, εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και περαιτέρω απορρύθμιση των σχέσεων εργασίας. Αυτή η κατάσταση φέρνει στην επιφάνεια με ακόμα μεγαλύτερη επιτακτικότητα την ανάγκη να βαθύνει η συζήτηση περί της μορφής και του περιεχομένου της Ανώτατης Εκπαίδευσης, αλλά και κυρίως της κατεύθυνσής της. Αν δηλαδή ανταποκρίνεται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες από τη μια ή στις ανάγκες του κεφαλαίου να αυξάνει τα κέρδη του και να αναπαράγει και να θωρακίζει την εξουσία του από την άλλη.

Χιλιάδες απολύσεις για να καλυφθούν οι τρύπες στα έσοδα του πανεπιστημίου – επιχείρηση

Οι διοικήσεις των βρετανικών πανεπιστημίων προβλέπουν έλλειμμα πολλών δισεκατομμυρίων λιρών (υπολογίζεται από 2,5 έως 6,9 δισ. λίρες) που θα προκύψει από χαμένα δίδακτρα λόγω ματαίωσης ή αναβολής σπουδών στα βρετανικά πανεπιστήμια (κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, από φοιτητές από το εξωτερικό). Υπολογίζεται επίσης ότι οι απώλειες εσόδων από εστίες, catering και ακυρωμένα συνέδρια, καθώς και τα έξοδα για τη μετάβαση στην τηλεκπαίδευση αθροίζονται σε περίπου 790 εκατ. λίρες για τη φετινή χρονιά.
Στη βάση αυτή, η σύνοδος των πρυτάνεων ζήτησε από τη βρετανική κυβέρνηση τη «διάσωση» των πανεπιστημίων από το κράτος, μέσω πλήρους κάλυψης του ελλείμματος. Το αίτημα αυτό απορρίφθηκε, με την κυβέρνηση όμως να υπόσχεται την πρόωρη εκταμίευση 2,6 δισ. λιρών, τα οποία θα ελάμβαναν τα πανεπιστήμια στις αρχές της επόμενης ακαδημαϊκής χρονιάς. Παράλληλα, η κυβέρνηση επέτρεψε στα πανεπιστήμια να χρεώνουν το συνολικό ποσό των διδάκτρων στους φοιτητές, ακόμα και αν αυτοί δεν μπορέσουν να επιστρέψουν στις αίθουσες στο άμεσο μέλλον.
Την ίδια στιγμή, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων έχουν ήδη αρχίσει να παίρνουν τα μέτρα τους με μαζικές απολύσεις (που υπολογίζονται στις 30.000, κυρίως εργαζομένων με μη τυπικές μορφές απασχόλησης), πάγωμα σε αυξήσεις μισθών, αυξήσεις διδάκτρων αλλά και επιθετική πολιτική εισαγωγής φοιτητών (που ανάγκασε την κυβέρνηση να επιβάλει εμπάργκο εισαγωγής φοιτητών για δύο βδομάδες). Ηδη, σε αρκετά πανεπιστήμια, εργαζόμενοι με εποχιακές συμβάσεις, επισκέπτες λέκτορες, ερευνητές και εργαζόμενοι στο δυναμικό υποστήριξης φοιτητών έχουν απολυθεί, ενώ πολλοί έχουν ειδοποιηθεί ότι τα συμβόλαιά τους δεν θα ανανεωθούν. Ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι θα αντιμετωπίσουν τους επόμενους μήνες τον κίνδυνο της απόλυσης, από τη στιγμή που πάνω από το 50% απασχολούνται με τέτοια επισφαλή συμβόλαια.
Εξάλλου, οι προσλήψεις νέου προσωπικού έχουν παγώσει και οι εγκρίσεις νέων επενδυτικών προγραμμάτων έχουν ανασταλεί. Πολλά Τμήματα δεν προχωρούν σε επεκτάσεις συμβολαίων ερευνητών, ενώ έχει ζητηθεί από τους επικεφαλής ερευνητικών προγραμμάτων να εξοικονομήσουν πόρους από τις ήδη υπάρχουσες χρηματοδοτήσεις, για να καλύψουν έξοδα που θα προκύψουν σε σχέση με το προσωπικό τους. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις μεταδιδακτορικών φοιτητών, η αναστολή της σύμβασης εργασίας (furlough) χρησιμοποιείται σαν επέκταση του συμβολαίου.
Οι διοικήσεις έχουν επιδοθεί σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, προσπαθώντας να πείσουν τους εργαζομένους ότι «είμαστε όλοι μαζί σε αυτή την κρίση», ανακοινώνοντας «μέτρα» όπως την περικοπή των μισθών των πρυτάνεων κατά 20% για έξι μήνες (τη στιγμή που ο ετήσιος μισθός πολλών από αυτούς ξεπερνά τις 400.000 λίρες).

Αντεργατική επίθεση από τις πρώτες μέρες της πανδημίας

Άλλωστε, η αντεργατική επίθεση με αφορμή την πανδημία ξεδιπλώθηκε ήδη από τις πρώτες κιόλας μέρες της.
Μια χαρακτηριστική πτυχή είναι και ο αυξημένος φόρτος εργασίας, στον οποίο συμβάλλει και η σαρωτική επέκταση της τηλεργασίας. Αυτό το εργαλείο αύξησης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και, κατ’ επέκταση, της κερδοφορίας των επιχειρήσεων θέτει ουσιαστικά τον εργαζόμενο σε καθεστώς διαρκούς διαθεσιμότητας για εργασία. Οι εργοδότες ήδη έχουν έτοιμα τα επιχειρήματα: «Αφού ήδη είσαι σπίτι», «οι μέρες δεν διαφέρουν πια, άρα τι θα πει δεν δουλεύεις Σαββατοκύριακο ή αργίες;» κ.λπ. Λαμβάνοντας δε υπόψη την κατάσταση της στέγασης στη Βρετανία, συμπεραίνουμε ότι πολλοί εργαζόμενοι δεν έχουν κατάλληλο χώρο εργασίας στο σπίτι που να πληροί τους κανονισμούς ασφαλείας (ύπαρξη γραφείου, υπολογιστή κ.λπ). Σε αυτά πρέπει να συνυπολογιστεί και η επιπρόσθετη δυσκολία που η τηλεργασία ενέχει για εργαζόμενους με παιδιά στο σπίτι.
Το ίδιο ισχύει και για την εξ αποστάσεως διδασκαλία (τηλεκπαίδευση). Η εφαρμογή της έγινε κυριολεκτικά μέσα σε ένα βράδυ (θυμίζουμε ότι πολλά πανεπιστήμια ήταν ακόμα σε απεργία όταν πάρθηκε η απόφαση για τηλεκπαίδευση) και με πρόφαση την πανδημία υπήρξε η απαίτηση προς τους εργαζόμενους να δουλέψουν υπερωρίες ώστε να μη διαταραχθεί η κανονικότητα. Το μέτρο αυτό φαίνεται ότι δεν θα είναι προσωρινό. Υπάρχουν ήδη σκέψεις από πανεπιστήμια να αυξήσουν την παροχή μαθημάτων μέσω τηλεκπαίδευσης σε μόνιμη βάση. Παράδειγμα το πανεπιστήμιο του Durham, όπου η διεύθυνση σχεδιάζει να πραγματοποιείται το 25% της διδασκαλίας διαδικτυακά από τον επόμενο Σεπτέμβρη, με στόχο τη μείωση του προσωπικού. Εξάλλου, τα πανεπιστήμια δεν έχουν κρύψει την πρόθεσή τους να αξιοποιήσουν την ανάπτυξη της τηλεκπαίδευσης και σε περιπτώσεις απεργιών/κινητοποιήσεων.
Καταγγελίες για έντονες πιέσεις και παραπληροφόρηση των εργαζομένων σε σχέση με τις υποχρεώσεις τους είχαν αρχίσει και από την περίοδο της απεργίας, όταν διευθυντές έλεγαν στους εργαζόμενους ότι δεν μπορούν να αποσύρουν την εργασία τους από την τηλεκπαίδευση κατά τη διάρκεια της απεργίας, με το πρόσχημα ότι αυτή αποτελεί κομμάτι του «προσωπικού ασφαλείας».

Τα προβλήματα δεν είναι δημιούργημα της πανδημίας, αλλά της εμπορευματοποίησης

Τα παραπάνω αναδεικνύουν ήδη τη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή την εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Το έλλειμμα προκύπτει ακριβώς από τη λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων ως επιχειρήσεων, των οποίων τα έσοδα εξαρτώνται από την τσέπη των φοιτητών και την επιχειρηματική δραστηριότητα που αναπτύσσουν τα ιδρύματα. Ετσι, οι φοιτητές αντιμετωπίζονται ως πελάτες, ενώ οι εργαζόμενοι ως κόστος και ως αναλώσιμοι.
Εδώ και δεκαετίες τα δημόσια πανεπιστήμια στη Βρετανία λειτουργούν ως επιχειρήσεις, επιδιώκοντας κέρδος, το οποίο προκύπτει από την εκμετάλλευση των εργαζομένων τους και εισπράττεται μέσω της πώλησης των υπηρεσιών και των προϊόντων που διαθέτουν στην αγορά. Το αστικό βρετανικό κράτος έπαιξε βασικό ρόλο σε αυτό, διαμορφώνοντας κατάλληλα το νομοθετικό πλαίσιο για τη λειτουργία τους ως επιχειρήσεων, σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς.
Είναι, λοιπόν, σαφές ότι τα προβλήματα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωπα τα πανεπιστήμια δεν είναι δημιούργημα της πανδημίας, όπως προσπαθούν καθημερινά να πείσουν πρυτάνεις και κυβέρνηση. Αντίθετα, η πανδημία λειτουργεί και στον κλάδο αυτό σαν μεγεθυντικός φακός, που αναδεικνύει τα σάπια θεμέλια της εμπορευματοποιημένης Εκπαίδευσης, δηλαδή του πανεπιστήμιου – επιχείρησης, αλλά και ως καταλύτης της κρίσης στον κλάδο.
Τα κατ’ ουσία ιδιωτικοποιημένα πανεπιστήμια (η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι δημόσια), που στηρίζονται από την τσέπη των φοιτητών για να αποκομίζουν κέρδος, αργά ή γρήγορα θα αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της χρηματοδότησης.

Ανάγκη η οργάνωση της πάλης σε σύγκρουση με τη λογική του συμβιβασμού

Η τρέχουσα κατάσταση αναδεικνύει για μια ακόμα φορά τις ευθύνες της ηγεσίας του σωματείου², που απαρτίζεται από σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, η γραμμή των οποίων αφήνει στην πράξη ανυπεράσπιστους τους εργαζόμενους μπροστά στις εξελίξεις.
Από τη μία η μαχητικότητα της απεργίας έσβησε απότομα, καθώς μπήκε ως προτεραιότητα η παρακολούθηση των εξελίξεων που έφερε η πανδημία και, από την άλλη, υποτιμήθηκαν οι επιπτώσεις της στις εργασιακές σχέσεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά από ενάμιση μήνα το σωματείο δημοσιεύσει έκθεση για τις επιπτώσεις της πανδημίας …στα οικονομικά των πανεπιστημίων («Impact of the Covid-19 pandemic on university finances»), δηλαδή στην τσέπη των εργοδοτών!
Αυτή η στρεβλή προσέγγιση αντανακλάται στην πλήρη ταύτιση του σωματείου με τα αιτήματα των διοικήσεων των πανεπιστημίων για κάλυψη του ελλείμματος.
Εξάλλου, όλο αυτό το διάστημα το σωματείο τηρεί σιγήν ιχθύος στο ζήτημα της τηλεργασίας και τις επιπτώσεις αυτής της υπερελαστικής μορφής απασχόλησης στον φόρτο εργασίας και στην ψυχοσωματική υγεία των εργαζομένων.
Η αποπροσανατολιστική δράση του σωματείου, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων στα βρετανικά πανεπιστήμια, καλλιεργεί ψευδαισθήσεις, καθώς συσκοτίζει τον πραγματικό ένοχο και τη διέξοδο.
Μέσα από αυτές τις εξελίξεις, μια μερίδα των εργαζομένων καταλαβαίνει πως η κατάσταση στα πανεπιστήμια και το σωματείο πρέπει να αλλάξει, ότι πρέπει να αλλάξει ο προσανατολισμός των διεκδικήσεων. Στην κατεύθυνση αυτή συμβάλλουν με τη δράση τους και οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα βρετανικά πανεπιστήμια.
Μπροστά στις εξελίξεις, είναι αναγκαίο να αναβαθμιστούν η παρέμβαση και το περιεχόμενο της πάλης μέσα και στο σωματείο, στα κατά τόπους παραρτήματα, με διασαφήνιση της πραγματικής κατάστασης και των υπαιτίων, με την οργανωμένη προβολή και διεκδίκηση αιτημάτων όπως η άμεση ανάκληση όλων των απολύσεων, η αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων για όλους τους εργαζόμενους που υπέστησαν επιδείνωση το τελευταίο διάστημα, η προστασία του ωραρίου και η προσμέτρηση στον εργάσιμο χρόνο όλων των ωρών που απαιτούνται για προετοιμασία των τηλεμαθημάτων, εξετάσεις, διορθώσεις κ.λπ., η άμεση λήψη μέτρων στήριξης των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, ώστε να μη στερηθούν το δικαίωμά τους να σπουδάζουν.
Να ανέβει, δηλαδή, η συσπείρωση γύρω από αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες εργαζομένων και φοιτητών και στην ικανοποίηση των οποίων μπαίνουν εμπόδιο η λογική του κέρδους και οι κανόνες της αγοράς. Να ενισχυθεί ο αγώνας για ένα διαφορετικό πανεπιστήμιο, που δεν λειτουργεί στη βάση του κέρδους, αλλά με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Βλ. αναλυτικά: «Η απεργία στα βρετανικά πανεπιστήμια», «Ριζοσπάστης» 14-15 Μάρτη 2020, σελ. 28.
2. Πρόκειται για το σωματείο UCU (εργαζόμενοι ως διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό και ακαδημαϊκή υποστήριξη σπουδών, ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας).

Δημήτρης Κιβωτίδης – Βάσια Βαρδακαστάνη
Λέκτορας, University of East London – Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια, Imperial College 

Προκλητικός αντικομμουνισμός από Βρούτση – “Κομματικό στρατό του ΚΚΕ” χαρακτήρισε τους εργαζόμενους του τουρισμού και του επισιτισμού που διαμαρτύρονται

(VIDEO)

Κατιούσα

Tην “παλιά του τέχνη κόσκινο” εξάσκησε και πάλι ο κατ’ευφημισμό υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης στη βουλή, προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τη χθεσινή βίαιη καταστολή που επεφύλαξαν τα ΜΑΤ στους εργαζόμενους Τουρισμού – Επισιτισμού, όταν εκείνοι βρήκαν κλειστές τις πόρτες του υπουργείου
Στη διάρκεια επίκαιρης ερώτησης του βουλευτή του ΚΚΕ Χρήστου Κατσώτη, ο οποίος κατήγγειλε την επίθεση με χημικά και ζήτησε την προστασία των εποχικών εργαζομένων στον Τουρισμό – Επισιτισμό και την εξασφάλισή τους, ανεξάρτητα από το αν και με πόσο προσωπικό θα λειτουργήσουν φέτος οι επιχειρήσεις όπου εργάζονταν πέρσι.

Στην απάντησή του, ο Γιάννης Βρούτσης αρχικά επιχείρησε να αλλάξει τη συζήτηση, κάνοντας λόγο για “κομματικό στρατό του ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ”, “που δεν εκφράζει τον κόσμο του τουρισμού και του επισιτισμού”, κατηγορώντας μάλιστα τον Χρήστο Κατσώτη ότι “έδινε κατευθύνσεις στις επιθέσεις”(!). Στη συνέχεια, αφού παραδέχτηκε ότι σύμφωνα με νόμο του 1983 οι εποχικοί εργαζόμενοι του 2019 πρέπει να επαναπροσληφθούν, εξήγγειλε διάφορα μέτρα τα οποία, πέραν του ότι είναι πολύ κάτω από τις ανάγκες των εργαζομένων, αφού στην καλύτερη περίπτωση αφορούν το επίδομα των 534 ευρώ το μήνα κι αυτό ως το Σεπτέμβρη, δεν αφορούν και το σύνολό τους. Ειδικότερα δε σε ό,τι αφορά το δικαίωμα επαναπρόσληψης, αυτό ισχύει για τις αιτήσεις που έχουν υποβληθεί μέσω των σωματείων, στα οποία όμως πολλοί εργαζόμενοι δεν προσφεύγουν λόγω εργοδοτικών πιέσεων ή και τρομοκρατίας.

Το γεγονός αυτό επεσήμανε και στη δευτερολογία του ο Χρήστος Κατσώτης, αναφέροντας το χαρακτηριστικό παράδειγμα της Νάξου, ενώ παράλληλα απάντησε στη συκοφαντία ότι δεν ήταν εργαζόμενοι όσοι κινητοποιήθηκαν χθες στο υπουργείο. Αναφέροντας τη δική του πορεία στον τουρισμό και τις κινητοποιήσεις του κλάδου επί 40 χρόνια τόσο ως εργαζόμενος όσο και ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ, ξεκαθάρισε πως χθες διαδήλωναν 45 σωματεία, “σερβιτόροι, μάγειροι, καμαριέρες, λαντζέρηδες”, άνθρωποι που όπως υπογράμμισε η κυβέρνηση καταδικάζει στην εξαθλίωση και στην αναζήτηση δανεικών από εδώ κι από εκεί.

“Να μας πει πότε ο υπουργός δέχτηκε σωματεία; Πότε τα δέχτηκε;” αναρωτήθηκε ο βουλευτής, αναφέροντας ότι πάντα οι πόρτες ήταν ερμητικά κλειστές για τους εργαζόμενους, ενώ πάντα είναι ευπρόσδεκτοι ο ΣΕΤΕ και ο ΣΕΒ και ικανοποιούνται όλα τα αιτήματά τους, όπως και των ξενοδόχων που ζητούν τη μη επαναπρόσληψη του προσωπικού.

Πρόβαλε ως μοναδική λύση για τους εποχικούς, την επαναπρόσληψη, ή την αναστολή σύμβασή και στη συνέχεια επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις ως την επόμενη σαιζόν. Υπενθύμισε πως τα 22 δις που βγήκαν πέρσι στον τουριστικό κλάδο οφείλονται στους εργαζόμενους, ενώ τώρα χωρίς αυτούς “ξενοδοχεία είναι κουφάρια”.
Με πληροφορίες από 902.gr

Τσίπρας: «Μένουμε γονατιστοί, για να μείνει όρθιο το κεφάλαιο»

Ο ΣΥΡΙΖΑ... ούτε μετάνιωσε, ούτε αλλαξοπίστησε, κάτι άλλο γυρεύει...

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι λογικό να βρίσκεται σε δύσκολη θέση, εξαιτίας της στρατηγικής σύμπλευσης που έχει με τη ΝΔ, αλλά και της πικρής γεύσης που άφησε η πρόσφατη πείρα της διακυβέρνησής του ακόμα και σε κόσμο που με βαριά καρδιά τον ψήφισε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.

Σε αυτήν τη δύσκολη θέση βρέθηκε και στις συνθήκες της πανδημίας που διατυμπάνιζε ότι υπεύθυνη αντιπολίτευση είναι να μην κάνεις αντιπολίτευση και μετά λάνσαρε το περιβόητο «θα λογαριαστούμε μετά». Αυτή η στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, προβλημάτισε ευρύτερο κόσμο που κατά καιρούς τον εμπιστεύτηκε και τον ακολούθησε. Αυτός ο κόσμος αναγνώριζε ταυτόχρονα ότι αν δεν ήταν και το ΚΚΕ, η κυβέρνηση της ΝΔ θα «έπαιζε μπάλα» μόνη της.

Σήμερα, με το πέρας του πρώτου κύματος της πανδημίας, την είσοδο σε φάση νέας καπιταλιστικής κρίσης που δικαιολογημένα προκαλεί προβληματισμό σε ευρύτερο εργατικό - λαϊκό κόσμο, που γίνονται διεργασίες μέσα σε χώρους δουλειάς και κλάδους, που αναπτύσσονται ορισμένοι αγώνες, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να κάνει «υπεύθυνη αντιπολίτευση» στη ΝΔ, αφού καταθέτει προτάσεις για την ενίσχυση του κεφαλαίου και τη στήριξη της κοινωνικής συνοχής. Σε αυτήν την κατεύθυνση επιχειρεί να προσαρμοστεί και μέσα στο κίνημα.

Το πρόγραμμα «Μένουμε Ορθιοι», (με το «Ζάππειο 1» και «Ζάππειο 2») που παρουσίασε ο κ. Τσίπρας που θα μπορούσε για το λαό να μεταφραστεί «Μένουμε γονατιστοί, για να μείνει όρθιο το κεφάλαιο», περιλαμβάνει νέα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, και ουσιαστικά ανταγωνίζεται με τη ΝΔ για το ποιος προσφέρει πιο φθηνή εργασία στο κεφάλαιο και άλλα δωράκια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κ. Αχτσιόγλου, πρώην υπουργού Εργασίας, που έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζει φθηνότερους εργαζόμενους στους ομίλους απ' ό,τι αυτό της ΝΔ.

Επίσης, διάφορες προτάσεις για τη στήριξη του κεφαλαίου τις εμφανίζει σαν «πρόοδο», απέναντι στη «συντήρηση» της ΝΔ, που βέβαια δουλεύει για τον ίδιο σκοπό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως ο βασικός εκφραστής της «κρατικής παρέμβασης», αποκρύπτοντας όμως ότι η όποια κρατική παρέμβαση δεν είναι αταξική αλλά βαθιά ταξική και υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων. Την ώρα που η ΝΔ εφαρμόζει επεκτατική πολιτική γιατί αυτό απαιτεί η στήριξη του συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ «κατηγορεί» τη ΝΔ ότι δεν είναι αποτελεσματική γιατί δεν την πιστεύει, όπως ακριβώς έκανε και η ΝΔ με τη «νεοφιλελεύθερη» πολιτική που ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση.

Ταυτόχρονα, προσαρμόζει την τακτική του στο κίνημα, στοχεύοντας να ξεχαστεί το βρώμικο παρελθόν που έχει στη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί και να παρέμβει σε ορισμένες διεργασίες, επιδιώκοντας να εμφανιστεί ότι τον χωρίζει άβυσσος με τη ΝΔ. Επιχειρεί να παρέμβει στο λαϊκό κίνημα ως γνήσιος εκπρόσωπος της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, με στόχο να το βάλει στη στρούγκα της κυβερνητικής εναλλαγής, να το κάνει ακίνδυνο, να το φέρει στα μέτρα του συστήματος. 

Μάλιστα, για να γίνεται πιο πειστικός, θα αναπαράγει τα γνωστά επιχειρήματα ότι «το ΚΚΕ μιλάει για τη Δευτέρα Παρουσία», ότι «το ΚΚΕ δεν θέλει λύση στο σήμερα», «δεν θέλει να αναλάβει ευθύνες, θέλει μόνο να διαμαρτύρεται». 

Σε αυτήν την προσπάθεια δεν είναι και δεν θα είναι μόνος του. Θα αξιοποιήσει και αξιοποιεί γνωστά συνδικαλιστικά στελέχη που ήταν χρόνια στην ΠΑΣΚΕ και είναι μανούλες σε αυτήν τη δουλειά, αφού τη «σπούδασαν» καλά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, προκατόχου του ΣΥΡΙΖΑ στα ηνία της σοσιαλδημοκρατίας. Και βέβαια, θα αξιοποιήσουν τους γνωστούς πρόθυμους του οπορτουνιστικού χώρου (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.), που θα του παρέχουν κάλυψη, για να έχει «πόδι» σε ορισμένους χώρους, για να κάνει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του συστήματος. Ταυτόχρονα, όλοι μαζί, θα επιχειρούν να επιτεθούν στο ΚΚΕ, είτε με ανοιχτές επιθέσεις, είτε με επιθέσεις «φιλίας».

Αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα

Κατιούσα

….αλλά καλύτερα ας το αφήσουμε να τα καταφέρει μόνο του χωρίς καρδιοχειρουργική μονάδα.
Έχει ένα ενδιαφέρον και η σημειολογία του πράγματος. Η ΜΕΘ Καρδιοχειρουργικής Παίδων στο “Παίδων Αγία Σοφίας”, ενώ ήδη έπνεε τα λοίσθια από την υποστελέχωση, την έλλειψη κλινών και τις συνεπακόλουθες τεράστιες καθυστερήσεις στα χειρουργεία, δέχτηκε το τελειωτικό χτύπημα με την αναστολή της λειτουργίας της κατά την πανδημία, όταν το Παίδων μετατράπηκε σε νοσοκομείο αναφοράς για τον κορονοϊό. Η προς ώρας ύφεση της επιδημιολογικής καμπύλης στη χώρα μας όμως δε σημαίνει και την επιστροφή της μονάδας “στην κανονικότητα”, αφού παραμένει κλειστή, ωθώντας τους γονείς αναγκαστικά είτε στο Ωνάσσειο είτε σε ιδιωτικές κλινικές προς τέρψη των ιδιοκτητών τους. Θα έλεγε κανείς πως μοιάζει σα να θεωρούνται περιττές οι μονάδες που απευθύνονται σε γυναικόπαιδα, ομάδα του πληθυσμού που αποτελεί διαχρονικά βαρόμετρο κρατικής μέριμνας για την κοινωνία εν γένει.
Αν κάποιοι πίστευαν πως τα διδάγματα της “υγειονομικής κρίσης” ήταν πως πρέπει να θωρακίσουμε το ΕΣΥ, καλώς ήρθαν στην πραγματικότητα της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού και τη μίζερη λογιστική λογική ενός αστικού κράτους. Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις η κυβέρνηση δείχνει την ευαισθησία της και πόσο υπολογίζει επενδύει στη δημόσια υγεία.
Τα νοσοκομεία είναι κόστος που πρέπει να περικοπεί, όπως οι εργαζόμενοι θεωρούνται κόστος για μια εταιρεία και ας είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο. Δεν είναι δα και τράπεζες για να διασωθούν. Στην καλύτερη περίπτωση, η όποια αναβάθμιση περνά αξεδιάλυτα μέσα από τις συμπληγάδες της “σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα”, όπως εξήγγειλε καθαρά πριν λίγες μέρες στην – πολυσυζητημένη, αλλά για το λάθος λόγο – συνέντευξή του στο STAR ο Κυριάκος Μητσοτάκης, διαφημίζοντας τη δημιουργία ενός “νέου ΕΣΥ” – κομμένου και ραμμένου στις ανάγκες της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Όσοι συγκινήθηκαν με τους κυβερνητικούς εκπροσώπους του υπουργείου υγείας, όσοι βγήκαν πρόθυμα να χειροκροτήσουν τους γιατρούς κάνοντας πως δεν ακούν τα αιτήματα τους που χάθηκαν μες στο πολύ παλαμοκρότημα, ας μην ξεχάσουν να ορίσουν άλλη μια ημερομηνία για να βγούμε να χειροκροτήσουμε και την κυβέρνηση για το θεάρεστο έργο της.
Από τα μπαλκόνια πάντα, γιατί στο δρόμο κατεβαίνουν μόνο “κομματικοί στρατοί” που αντιδρούν στα θαυμαστά επιτεύγματα της κυβέρνησης που νοιάζεται για το καλό μας. Κι όσο τα κανάλια αναλαμβάνουν το έργο της μαζικής παραπληροφόρησης το κοινό τους καλείται να αναλάβει την ατομική ευθύνη της σιωπής. Μέχρι πότε;

ΗΠΑ: Πολλαπλασιάζονται oι διαδηλώσεις για τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ

Από Μαρία

Διαδηλώσεις ξέσπασαν σε πολλές μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ χθες βράδυ, μετά τον θάνατο στην αρχή της εβδομάδας ενός Αφροαμερικανού κατά τη διάρκεια της βίαιης προσαγωγής του από την αστυνομία στη Μινεάπολη, παρά την απαγγελία κατηγοριών για ανθρωποκτονία εξ αμελείας σε βάρος του λευκού πρώην αστυνομικού μετά τη σύλληψή του έπειτα από τρεις νύχτες ταραχών.
Στην πόλη αυτή της μεσοδυτικής πολιτείας της Μινεσότας επιβλήθηκε νωρίτερα χθες απαγόρευση της κυκλοφορίας.
Η οικογένεια του Τζορτζ Φλόιντ, 46 ετών, με την οποία ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε πως μίλησε, εξέφρασε μεν ικανοποίηση για τη σύλληψη του αστυνομικού, που είναι κατ’ αυτήν ένα πρώτο βήμα «στον δρόμο προς την απόδοση δικαιοσύνης», αλλά επισήμανε πως η εξέλιξη ήταν «καθυστερημένη» και ανεπαρκής.
«Θέλουμε να του απαγγελθεί δίωξη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και εκ προμελέτης. Και θέλουμε να δούμε και τους άλλους αστυνομικούς (που ενέχονται στην υπόθεση) να συλλαμβάνονται», τόνισε η οικογένεια σε ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα.
Προς το παρόν, μόνο ο αστυνομικός που πίεζε το αριστερό του γόνατο στον λαιμό του εκλιπόντα προκαλώντας του ασφυξία, ο Ντέρεκ Σόβιν, έχει «τεθεί υπό κράτηση», ανέφερε ο Τζον Χάρινγκτον, αξιωματούχος αρμόδιος γα τη δημόσια ασφάλεια στη Μινεσότα.
Το πρόσωπο του αστυνομικού αυτού έχει κάνει τον γύρο του κόσμου αφότου διαδόθηκε το βίντεο που καταγράφει τη βίαιη προσαγωγή του Τζορτζ Φλόιντ, διότι φερόταν να προσπάθησε να χρησιμοποιήσει ένα πλαστό εικοσαδόλαρο.
Το τελευταίο πράγμα που ακούγεται να επαναλαμβάνει ο Φλόιντ είναι «δεν μπορώ να αναπνεύσω, σε παρακαλώ, δεν μπορώ να αναπνεύσω».
Ο Σόβιν και οι υπόλοιποι τρεις αστυνομικοί που ενεπλάκησαν στην τραγωδία αποτάχθηκαν. Διενεργούνται έρευνες σε τοπικό και ομοσπονδιακό επίπεδο για να προσδιοριστούν οι όποιες ποινικές ευθύνες.
Ο Σόβιν κατηγορείται για σκληρή και επικίνδυνη ενέργεια η οποία προκάλεσε ανθρώπινο θάνατο και ανθρωποκτονία εξ αμελείας, διευκρίνισε ο εισαγγελέας της κομητείας Χένεπιν, στην οποία υπάγεται η Μινεάπολη.
Η σύλληψη και η απαγγελία κατηγοριών ακολούθησε την τρίτη νύχτα ταραχών στη μεγαλούπολη, στο βόρειο τμήμα των ΗΠΑ, όπου διαδηλωτές απαίτησαν να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Αναπτύχθηκε η Εθνοφρουρά για να επιβληθεί η τάξη και επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ της Παρασκευής, από τις 20:00 τοπική ώρα (03:00 το Σάββατο ώρα Ελλάδας) ως τις 06:00 της επομένης, αφού ένα αστυνομικό τμήμα πυρπολήθηκε την προηγούμενη νύχτα και πολλά εμπορικά καταστήματα λεηλατήθηκαν.
«Μας συνθλίβουν εδώ και πάρα πολύ καιρό. Πεθαίνουμε, αδερφέ, με το γόνατο κάποιου στον λαιμό μας, όταν δεν έχουμε κάνει τίποτα απολύτως (…). Λοιπόν, πάει, τελειώσαμε. Θέλω να πω, είμαστε ήδη νεκροί, ας πεθάνουμε υπερασπιζόμενοι μια δίκαιη υπόθεση, όχι;», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας διαδηλωτής στη Μινεάπολη.

Οδύνη και οργή
Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει μιλήσει επανειλημμένα για ένα «τραγικό» έγκλημα, στράφηκε κατόπιν εναντίον των «τραμπούκων», των «ταραχοποιών». «Όταν αρχίζουν λεηλασίες, αρχίζουν τα πυρά», διεμήνυσε σε ανάρτησή του στο Twitter, την οποία όμως η διαχείριση του ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης έκρυψε, τοποθετώντας ειδική σήμανση που επισημαίνει πως αποτελούσε εξύμνηση «της βίας». Αργότερα ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος των ΗΠΑ φάνηκε να υπαναχωρεί, λέγοντας πως δεν θέλει οι αρχές να αρχίσουν «να ρίχνουν», λέγοντας «καταλαβαίνω τον πόνο» αυτών που διαμαρτύρονται, επιμένοντας ταυτόχρονα πως δεν θα επιτρέψει να επικρατήσει η «αναρχία», οι ταραχοποιοί να «πνίξουν τη φωνή τόσων πολλών ειρηνικών διαδηλωτών».
Σε πολύ διαφορετικό τόνο, ο Δημοκρατικός προκάτοχός του Μπαράκ Ομπάμα ανέφερε ότι μοιράζεται την «απελπισία» των εκατομμυρίων Αφροαμερικανών, για τους οποίους «το ότι τυχαίνουν διαφορετικής μεταχείρισης στη βάση της φυλής τους είναι τραγικό, οδυνηρό και με εξοργιστικό τρόπο ‘κοινότοπο’».
Τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, για τρίτη φορά, οι διαδηλώσεις μετατράπηκαν σε ταραχές γύρω από το τμήμα όπου ανήκαν τα τέσσερα πρώην στελέχη της αστυνομίας της Μινεάπολης.
Όταν βρέθηκαν αντιμέτωπες με επίθεση κατά μέτωπο των διαδηλωτών, οι δυνάμεις επιβολής της τάξης εγκατέλειψαν το κτίριο, γύρω στις 22:00 τοπική ώρα. Ορισμένοι διαδηλωτές πέρασαν τα κιγκλιδώματα που είχαν τοποθετηθεί, έσπασαν παράθυρα κι έβαλαν φωτιά στο αστυνομικό τμήμα.
Εμπορικά καταστήματα στην περιοχή γνώρισαν παρόμοια τύχη ενώ βίαια επεισόδια ξέσπασαν επίσης σε ορισμένες συνοικίες της γειτονικής πόλης Σεντ Πολ, με σποραδικές συγκρούσεις ανάμεσα σε αστυνομικούς και πολίτες.

Στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, η οργή ξεχειλίζει
Η οργή εκδηλώθηκε σε πολλές αμερικανικές πόλεις. Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν μπροστά στον Λευκό Οίκο, κρατώντας πλακάτ με συνθήματα όπως «σταματήστε να μας σκοτώνετε».
Στη Νέα Υόρκη, συγκεντρώθηκαν περίπου χίλιοι διαδηλωτές που φώναζαν συνθήματα εναντίον της αστυνομίας. Στο Ντένβερ, ένας αυτοκινητόδρομος αποκλείστηκε. Στο Λούιβιλ, στην πολιτεία Κεντάκι, σημειώθηκαν επεισόδια όταν κάτοικοι απαίτησαν δικαιοσύνη για την Μπριόνα Τέιλορ, μια μαύρη που έπεσε νεκρή από πυρά της αστυνομίας στην είσοδο του διαμερίσματός της τον Μάρτιο.
Τα πάθη έχουν εξαφθεί πολύ πέραν των συνόρων των ΗΠΑ. Οι εκκλήσεις να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον Τζορτζ Φλόιντ πολλαπλασιάζονται από τους χρήστες ιστότοπων δικτύωσης σε πολλές χώρες.
Η υπόθεση θύμισε εκείνη του Έρικ Γκάρνερ, του νεαρού μαύρου που πέθανε από ασφυξία το 2014 στη Νέα Υόρκη κατά τη διάρκεια της σύλληψής του από λευκούς αστυνομικούς. Είχε πει ακριβώς την ίδια φράση, «δεν μπορώ να αναπνεύσω», που μετατράπηκε σε σύνθημα του κινήματος Black Lives Matter («Οι ζωές των μαύρων μετράνε»).
«Αρκετά», δήλωσε η μητέρα του Γκάρνερ, η Γκουέν Καρ, στη Νέα Υόρκη. Η αστυνομία πρέπει «να σταματήσει (…) να τρομοκρατεί και να σκοτώνει τους νέους μας».
Η Καρ είχε δηλώσει νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι ο θάνατος του Φλόιντ «άνοιξε μια παλιά πληγή και της έριξε αλάτι».

Κυβέρνηση: Βία και χημικά απέναντι στους εργαζόμενους σε επισιτισμό-τουρισμό Από atexnos2019

atexnos2019 

Τη βία επιστράτευσε η κυβέρνηση απέναντι στους εργαζόμενους που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Η αστυνομία απάντησε με ρίψη χημικών, πίσω από τα κατεβασμένα ρολά του υπουργείου, στο αίτημα των εργαζομένων να ανοίξει η πόρτα του υπουργείου και να συναντηθούν με τον υπουργό.
«Δεν θα κάνουμε πίσω» απαντούν οι εργαζόμενοι.
Την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η κινητοποίηση και η επίθεση της αστυνομίας στους διαδηλωτές, προσήλθε στο υπουργείο η γγ Άννα Στρατινάκη. Οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τις κλειστές πόρτες του υπουργείου και την επίθεση της αστυνομίας.
Την έντονη διαμαρτυρία του εξέφρασε και ο Χρήστος Κατσώτης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής.

Μαζικό συλλαλητήριο στην Αθήνα

Να διασφαλιστεί το εισόδημα όλων όπως προβλέπεται από τις Συλλογικές Συμβάσεις, καμία μείωση, καμία αρνητική αλλαγή, όχι στην εκ περιτροπής εργασία, να επαναπροσληφθούν όλοι οι εποχικοί, να προστατευτούν όλοι οι άνεργοι του κλάδου, απαίτησαν εκατοντάδες εργαζόμενοι στον Τουρισμό και τον Επισιτισμό, στο μαζικό συλλαλητήριο που διοργάνωσε το Συνδικάτο Εργαζομένων Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Αττικής μαζί με επιχειρησιακά σωματεία.
Εκατοντάδες εργαζόμενοι από ξενοδοχεία και από τον κλάδο του επισιτισμού πίσω από τα πανό των επιχειρησιακών του Σωματείων έστειλαν το μήνυμα: «Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά! Δε θα θυσιαστούμε για άλλη μια φορά για τα κέρδη της μεγαλοεργοδοσίας!». Στην κινητοποίηση συμμετείχαν μεταξύ άλλων τα Σωματεία εργαζομένων «Stanley», «Athens Marriott», «Grand Resort», «Royal Olympic», «Crown Plaza», «Select», εργαζόμενοι από το «Caravel», τη Σωματειακή επιτροπή από το «Electra Metropolis», εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», αυτοαπασχολούμενοι στην εστίαση, ο Σύλλογος Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ Αττικής κ.α.

Κάτω από την αποφασιστική στάση των διαδηλωτών, η ηγεσία του υπουργείου δέχθηκε να συναντηθεί με αντιπροσωπεία των Σωματείων. Μετά τη συνάντηση με τη γγ του υπουργείου Άννα Στρατινάκη, ο Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας του κλάδου και της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ σημείωσε πως «μπροστά στη δική μας αποφασιστικότητα, κανένας τσαμπουκάς δεν περνάει. Ο υπουργός των ξενοδόχων θα μας δει θέλει δε θέλει» και κάλεσε σε επαγρύπνηση, ετοιμότητα και κλιμάκωση.
Αυτή την ώρα πραγματοποιείται σύσκεψη του Συνδικάτου με επιχειρησιακά σωματεία στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Αθήνας.
Στο Σύνταγμα παραβρέθηκε και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Στη συγκέντρωση μίλησε ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Ν. Αττικής ο οποίος επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «από τα 24 δισ. ευρώ που έχουν ανακοινώσει μέχρι σήμερα ως μέτρα στήριξης, εμείς οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό και ιδιαίτερα οι εποχικοί καλούμαστε να πάρουμε και να ζήσουμε με 10 ευρώ την ημέρα, τόσα είναι τα 500 και 400 ευρώ το μήνα. Όλα τα υπόλοιπα δισεκατομμύρια θα τα δώσουν στους εργοδότες, στους πάμπλουτους μεγιστάνες». Τόνισε ότι «όσοι νομίζουν ότι θα συμβιβαστούμε με τη ζωή που μας ετοιμάζουν, είναι γελασμένοι. Για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέρα από τη διεκδίκηση όλων όσα τους ανήκουν. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από τον αγώνα που θα στοχεύει στον πραγματικό ιό. Τον αγώνα για μια άλλη οικονομία, για μια άλλη κοινωνία που κουμάντο στη ζωή μας θα κάνουμε εμείς, που οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν». 

Μετά την ομιλία ακολούθησαν χαιρετισμοί.
Ο Κώστας Ευθύμερος από τον Σύλλογο Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ (ΣΥΣΔΙΕΚ) σημείωσε ότι «στον αέρα είναι και χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι από τα Δημόσια ΙΕΚ όλης της χώρας που έκαναν ή προετοιμάζονται για την πρακτική τους άσκηση σε διάφορες επιχειρήσεις με μισθούς ψίχουλα».
«Εμείς οι εποχικοί εργαζόμενοι στον Τουρισμό πληττόμαστε περισσότερο από όλους τους άλλους κλάδους της οικονομίας. Όλα τα χρόνια μαζεύαμε λίγα χρήματα το καλοκαίρι για να ζήσουμε το χειμώνα με τρεις μήνες επίδομα ανεργίας των 400 ευρώ. Φέτος αυτά τα χρήματα δεν θέλουν να μας τα δώσουν, τα κέρδη τα παίρνουν αυτοί, τις ζημιές τις πληρώνουμε εμείς», επισήμανε ο Γιώργος Ρίγγας, πρόεδρος του Επιχειρησιακού Σωματείου στο ξενοδοχείο «Grand Resort Lagonisi». Πρόσθεσε ότι «η κινητοποίηση σε συνέχεια προηγούμενων κινητοποιήσεων και δράσεων μαζί με αυτές που θα ακολουθήσουν έχουν έναν βασικότατο σκοπό, να αντιληφθούν οι εργοδότες και οι κυβερνώντες ότι είμαστε άνθρωποι με αξίες, ανάγκες και αξιοπρέπεια» και υπογράμμισε ότι «τα μέτρα που έχουν παρουσιαστεί ως προσωρινά για την δήθεν στήριξη των εργαζομένων είναι πραγματικά γελοία και άκρως επικίνδυνα».

Από την αρχή της πανδημίας οι εργοδότες στο αεροδρόμιο της Αθήνας πήραν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να φορτώσουν τη χασούρα στους εργαζόμενους, σημείωσε η Αγάπη Καρούση, πρόεδρος του Επιχειρησιακού Σωματείου στο catering «Select». Αναφέρθηκε στις αναγκαστικές άδειες και την τρομοκρατία από τη «Σελέκτ Σέρβις Πάρτνερ», τις απολύσεις και αναγκαστικές άδειες στη «Newrest», χωρίς να έχει καταβληθεί ούτε το δώρο Πάσχα, στις εκατοντάδες απολύσεις στις εταιρείες επίγειας εξυπηρέτησης. «Και τώρα συνεχίζουν να μας έχουν στον “πάγο”, χωρίς να ξέρουμε πότε θα επιστρέψουμε στη δουλειά, ενώ ήδη στη “Newrest” η εργοδοσία έχει ανακοινώσει ότι θα προχωρήσει σε μαζικές απολύσεις», σημείωσε, προσθέτοντας πως «έναν δρόμο λοιπόν έχουμε, να οργανώσουμε τον αγώνα μας με κριτήριο τις δικές μας ανάγκες, τη διασφάλιση του εισοδήματός μας στο ύψος των ΣΣΕ με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας, αφού με βάση αυτό έχουμε σχεδιάσει τις υποχρεώσεις μας. Παλεύουμε ενάντια στις αντεργατικές ΠΝΠ που κάνουν ακόμα πιο ελαστική, πιο κακοπληρωμένη τη δουλειά μας. Δυναμώνουμε τα σωματεία μας σε αυτή την κατεύθυνση, συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά, αφού οι ανάγκες μας δεν χωράνε στη δίψα των επιχειρηματικών ομίλων για μεγαλύτερη κερδοφορία».
«Όλοι εμείς οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Τουρισμού δεν μένουμε απαθείς, δεν μένουμε στο απυρόβλητο των εξελίξεων. Δεν ξεχνάμε τις διαθεσιμότητες – απολύσεις του 2013», επισήμανε η Δέσποινα Νικηφοράκη, από το ΔΣ του Συλλόγου Υπαλλήλων υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης. Πρόσθεσε ότι «η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων αφορά και δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Και βέβαια δεν μπορούμε να μην αναλογιστούμε ότι ενώ τα τελευταία χρόνια της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης ολοένα και λιγότεροι εργαζόμενοι μπορούν να κάνουμε διακοπές λόγω της μείωσης των μισθών μας».
Η Γιάννα Δημητροκάλη, πρόεδρος του Επιχειρησιακού Σωματείου στο ξενοδοχείο «Ζαφόλια», αναφέρθηκε στις 14 διαφορετικές συμβάσεις εργασίας μέσα σε ένα ξενοδοχείο, στην ανασφάλεια στη δουλειά, στην εντατικοποίηση, στο ότι ένας δουλεύει για τρεις, στις απολύσεις μόνιμου προσωπικού, στην εκμετάλλευση της μαθητείας και στα εργολαβικά συνεργεία. «Στην εργασιακή ζούγκλα πίσω από το τουριστικό “θαύμα” των προηγούμενων ετών, προστίθεται νέα επίθεση, μπροστά στην επανεκκίνηση του τουρισμού από τους εργοδότες και την κυβέρνηση, να επιβάλουν στους εργαζόμενους να δουλεύουμε όπως και όσο θέλουν» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Ανιστόρητος αντικομμουνισμός από τον Ανδρ. Ανδριανόπουλο

Από atexnos2019 atexnos2019

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, παλιός βουλευτής και  υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, σε μια επιφυλλίδα  του με τίτλο «Η τύχη των αγωνιστών» μέσα από μια σειρά διαστρεβλώσεις, αποσιωπήσεις και μισές αλήθειες επιχειρεί να αγιοποιήσει τον Κώστα Σπέρα, με άμεσο στόχο να πλήξει το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ. Παρουσιάζει τον Σπέρα ως έναν αναρχοσυνδικαλιστή αγωνιστή, απλό και ανιδιοτελή, που το ΚΚΕ τον δολοφόνησε το 1943 επειδή είχε ιδεολογικές διαφορές με αυτό, επειδή «αρνήθηκε την κομματική μονοκρατορία». Το γραπτό του Ανδριανόπουλου, με τις αποκρύψεις που κάνει, είναι πλήρως ανιστόρητο, υπηρετεί μόνο την αντι-ΚΚΕ εμπάθεια.
Ο Κώστας Σπέρας (1893-1943) είχε γεννηθεί στη Σέριφο, μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου απέκτησε και σημαντική για την εποχή μόρφωση, αποφοιτώντας από τη Λεόντειο, όπου πρωτογνωρίστηκε με τις αναρχοσυνδικαλιστικές απόψεις τις οποίες και υποστήριξε. Το 1916 εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και του λεγόμενου Εθνικού Διχασμού στην Ελλάδα, βρέθηκε ξανά στη Σέριφο όπου πήρε μέρος στην απεργία των μεταλλωρύχων, η οποία βάφτηκε στο αίμα, δίπλα στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των εργατών, αρνητικό σημείο είναι ότι οι απεργοί ζήτησαν την προστασία των δυνάμεων της Αντάντ.
Από το 1910 είχε δραστηριοποιηθεί στο Εργατικό Κέντρο Αθηνών και το Σοσιαλιστικό Κέντρο του Νικολάου Γιαννιού,  το 1918 πήρε μέρος στο Ιδρυτικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Στο ΣΕΚΕ πήρε μέρος από την ίδρυσή του το 1918 έως τον Απρίλη 1920, οπότε επιτροπή που ασχολήθηκε με την «Υπόθεση Σπέρα» αποφάσισε τον αποκλεισμό του από το Κόμμα, για το λόγο «της δημοσιεύσεως εξυβριστικής εναντίον του Κόμματος επιστολής σε αντισοσιαλιστική εφημερίδα» («Ριζοσπάστης» 11/4/1920).
Αρχικά ο Σπέρας υποστήριζε ένα κράμα αναρχοσυνδικαλιστικών απόψεων που μείωναν την ανάγκη οργανωμένης πολιτικής δράσης της εργατικής τάξης. Σε αυτά τα πλαίσια ήταν αντίθετος στην οργανική σύνδεση ΣΕΚΕ και ΓΣΕΕ.  Η οργανική σύνδεση ούτως ή άλλως δεν ήταν σωστή, καθώς ένα εργατικό συνδικάτο που επιδιώκει να ενώσει το σύνολο των μελών της εργατικής τάξης δεν μπορεί να είναι τμήμα του Κόμματος της εργατικής τάξης που απαιτεί ανώτερο επίπεδο συνείδησης και είναι ανώτερη μορφή οργάνωσης. Ο Σπέρας όμως δεν εναντιώνονταν από αυτή τη σκοπιά, αλλά από σκοπιά που μείωνε – εξαφάνιζε το ρόλο του Κόμματος.
Παρά αυτές τις θέσεις του ο Σπέρας προσπάθησε να παίξει ένα πιο σύνθετο παιχνίδι αξιοποιώντας αντιφάσεις και καθυστερήσεις του νεαρού ΣΕΚΕ. Έτσι μαζί με τον Φανουράκη και άλλους την άνοιξη του 1921 δημιούργησε οργάνωση και ομώνυμη εφημερίδα με τίτλο «Νέα Ζωή», μέσα από την οποία αυτοπαρουσιαζόταν ως ακραιφνής υπερασπιστής «των 21 όρων της ΚΔ» που είχαν αποφασιστεί στο Δεύτερο Συνέδριο της ΚΔ το 1920 και αφορούσαν τη σφυρηλάτηση των επαναστατικών χαρακτηριστικών των ΚΚ. Αυτούς τους όρους το ΣΕΚΕ τους είχε μεν δημοσιεύσει, αλλά  τους υιοθέτησε ανεπιφύλακτα μόλις το 1924, τότε μετονομάστηκε και σε ΚΚΕ (Ελληνικό Τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς).
Το πιο πιθανό είναι πως οι διάφορες θέσεις που τυχοδιωκτικά υποστήριξε ο Σπέρας για να αποσπάσει εργάτες από το ΣΕΚΕ,  δεν τις πίστευε καν – το έκανε για λόγους διείσδυσης, προβοκαρίσματος.
Μέσα σε ένα χρόνο, το 1922, ο Σπέρας και η ομάδα του εγκατέλειψαν την κριτική στο ΣΕΚΕ με βάση τους 21 όρους και  δημιούργησαν το λεγόμενο Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα. Στις εκλογές του 1924 υποστήριξε τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου.
Στις 16 Μάη 1925 ομάδα χαφιέδων και εργατοκάπηλων με επικεφαλής τον  Σπέρα και δύναμη κρούσης τη συντεχνία των αμαξηλατών (ιδιοκτητών αμαξών), με τη συνδρομή του Στρατού και της Αστυνομίας κατέλαβαν το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, πήραν τη σφραγίδα, το Αρχείο του και ο Στρατός ανέλαβε τη φρούρησή του. Ο αστικός Τύπος σε συγχορδία πρόβαλε την ενέργεια του Σπέρα ως κίνηση υπέρ των μη κομμουνιστών εργατών, των συντηρητικών. Στις 18 Μάη 1925, ο «Ριζοσπάστης» καταγγέλλει τον Σπέρα ως χαφιέ του Α’ Σώματος Στρατού, ως λαθρέμπορο καπνού, που δεν εκπροσωπούσε τίποτα καθώς το Σωματείο των Σιγαροποιών είχε παύσει να τον εκλέγει, επίσης αποκαλύπτει το ποιόν όσων πραξικοπηματικά αυτοανακηρύχθηκαν διοίκηση του ΕΚΑ, όπως του Στρουτζάκη, προέδρου των ιδιοκτητών αμαξηλατών. Την ενέργεια του Σπέρα κατήγγειλαν η εκλεγμένη διοίκηση του ΕΚΑ, εργατικά σωματεία και ομοσπονδίες (επισιτιστές, οικοδόμοι, σιδεράδες, ξυλουργοί – επιπλοποιοί, οι εργάτες του Πουλόπουλου κ.ά.). Παρά τις διαμαρτυρίες το ΕΚΑ συνέχιζε να φρουρείται από το Στρατό, με το πρόσχημα να μην οξυνθούν οι σχέσεις «συντηρητικών και κομμουνιστών εργατών». Την ίδια στιγμή, τον Ιούνη 1925, συνελήφθη η εκλεγμένη διοίκηση του ΕΚΑ, Βλέντζας, Βγενόπουλος και Τσατσάκος. Μετά από εβδομάδες το ΕΚΑ επανήλθε στα χέρια των εργατών, για λίγες μέρες καθώς ακολούθησε η δικτατορία του Πάγκαλου (Ιούνης 1925 – Αύγουστος 1926) που συνέλαβε ξανά τη διοίκηση του ΕΚΑ.
Στην περίοδο της παγκαλικής δικτατορίας στις 23 Φλεβάρη 1926 ο Σπέρας εμφανίζεται ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των κομμουνιστών στο Α’ Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών, όπου δικάζονταν επί εσχάτη προδοσία κατηγορούμενοι ως αυτονομιστές της Μακεδονίας. Στις εφημερίδες της εποχής υπάρχουν εκτενή αποσπάσματα από την κατάθεσή του. Ανάμεσα στις αναλύσεις του για την ΚΔ  και τη συνεργασία της με τους Κομιτατζήδες κ.ά. υποστήριξε «…ότι κατά την γνώμην του οι κατηγορούμενοι ηθέλησαν να αυτονομήσουν την Μακεδονίαν και την Θράκην…».
Η δικτατορία προσπάθησε να έχει και ορισμένο φιλελεύθερο προφίλ, οργάνωσε δημοτικές εκλογές, εκλογές για  Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.ά. Σε αυτά τα πλαίσια συνήλθε και το Γ΄ Συνέδριο της ΓΣΕΕ στις 28 Μάρτη 1926. Σε αυτό το συνέδριο πήραν μέρος εκπρόσωποι από σωματεία-σφραγίδες, ενώ η δικτατορία συνέλαβε και αρκετούς συνέδρους για να αλλοιώσει τους συσχετισμούς. Ο Αβραάμ Μπεναρόγια αναφέρει τον Σπέρα ως εκείνον που καταδείκνυε τους συλληφθέντες. «Ο άλλοτε ασυγκράτητος επαναστάτης Σπέρας επικεφαλής των αστυνομικών συλλαμβάνει τους οπαδούς του Κόμματος» («Η πρώτη σταδιοδρομία του ελληνικού προλεταριάτου», εκδόσεις Ολκός, 1975,  σελ. 180). Το Γ’ Συνέδριο πήρε απόφαση για την αποχώρηση της ΓΣΕΕ από την Προφιντέρν, που μέχρι τότε ήταν μέλος της. Αυτό το συνέδριο, που μόνο κομμουνιστικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αποφάσισε τη διαγραφή του Σπέρα από τη ΓΣΕΕ για την απροκάλυπτα αντεργατική δράση του, ως εντελώς καμένο χαρτί.
«…Το Γʼ Πανελλαδικό Συνέδριο, λαβόν υπʼ όψιν την στάσιν την οποίαν ετήρησεν ο Κ. Σπέρας εις όλους τους αγώνας της εργατικής τάξεως, την δήλωσιν του ιδίου ότι έλαβεν εκ μέρους των αστών χρήματα διαα την δημιουργία αντεργατικού κόμματος και τας γενομένας επί του ζητήματος τούτου συζητήσεις αποφασίζει τον αποκλεισμό του Κ. Σπέρα εκ του Συνεδρίου και τον στιγματίζει ως εχθρό της εργατικής τάξεως. Ψηφίστηκε διʼ ανατάσεως των χειρών όλων…».
Για τη μέχρι τότε και την παραπέρα διαδρομή του ο κύριος Ανδριανόπουλος γράφει: «Η αντιπαράθεση κορυφώνεται στο συνέδριο της ΓΣΕΕ του 1926 που καταλήγει στη διαγραφή του. Το ΚΚΕ έκτοτε, παρά τους εργατικούς του αγώνες, τον θεωρεί εχθρό». Ποιοι ήταν οι «εργατικοί αγώνες» του Σπέρα μετά το 1926;
Μετά την πτώση της παγκαλικής δικτατορίας, η ομάδα που είχε οργανωθεί από τον Σπέρα, προκάλεσε νέα επέμβαση στο ΕΚΑ με αποτέλεσμα τη δολοφονία του επισιτιστή Δημήτρη  Πατλάκα, στις 19 Οκτώβρη 1926.
Παραπέρα, ο Σπέρας μαζί με τον Στρουτζάκη και άλλους οργανώνει κάποια «Επιτροπή Ανεργίας» η οποία δραστηριοποιείται ως απεργοσπαστικός μηχανισμός. Στις 9 Μάρτη 1927 η «Επιτροπή Ανεργίας» προσφέρεται στις αρχές για το σπάσιμο της απεργίας των αρτεργατών. «…ουδεμία δυσχέρεια θα προκύψη (…) έστω και αν η απεργία πραγματοποιηθή διότι η επιτροπή συνεννοηθήσα με τους ανέργους αρτεργάτας και γενικώς με τους εργάτας τροφίμων θα είνε σε θέσιν να ανταποκριθή από της πρώτης στιγμής εις τας ανάγκας του κοινού αρκεί να θελήση η Κυβέρνησις να επιτάξη τους κλιβάνους και τα λοιπά καταστήματα τροφίμων…» (εφημερίδα «Εμπρός», 10 Μάρτη 1927).
Η κυβέρνηση του Βενιζέλου, εφαρμόζοντας το Ιδιώνυμο, έβαλε στο στόχαστρο την ταξική συνομοσπονδία Ενωτική ΓΣΕΕ, οργάνωσε  δίκη και την έθεσε εκτός νόμου. Στις 19 Δεκέμβρη του 1929 ο Σπέρας ήταν  μάρτυρας κατηγορίας κατά  της  Ενωτικής ΓΣΕΕ.
Μετά το 1930 ο Σπέρας διορίστηκε υπάλληλος στους Σιδηροδρόμους και από το 1934 δραστηριοποιείται στο φασιστικό κόμμα (Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος)  του Γεώργιου Μερκούρη, το οποίο εξέδιδε την εφημερίδα «Εθνική Σημαία». Ο Σπέρας φιγουράρει  μεταξύ όσων παραβρέθηκαν στα εγκαίνια των γραφείων του Κόμματος Μερκούρη, ως εκπρόσωπος των εργατών. Ενώ επιδίδεται σε αντικομμουνιστική αρθρογραφία στην «Εθνική Σημαία», με τους γνωστούς ασφαλίτικους χαρακτηρισμούς για τους κομμουνιστές ως όργανα της Μόσχας και ως «πρόβατα» για τους εργάτες που αγωνίζονταν στο ταξικό κίνημα.
Το κόμμα του Μερκούρη διαλύθηκε από τη δικτατορία Μεταξά – είχαν και οι φασίστες τις διαφορές τους. Κάποια στιγμή ο Σπέρας συνελήφθη και εκτοπίστηκε, μόνο που δεν είχε να κάνει με πολιτικό αδίκημα. Οι περισσότερες αναφορές λένε ότι μαζί με την εργασία του στο σιδηρόδρομο ήταν και υπεύθυνος σε καφενείο- παράνομη χαρτοπαικτική λέσχη.
Στην περίοδο της Κατοχής συνδέθηκε με το περιβάλλον του Νικόλαου Καλύβα και άλλων δοσίλογων συνδικαλιστών. Ο Καλύβας έγινε διορισμένος κατοχικός πρόεδρος της ΓΣΕΕ και αργότερα υπουργός Εργασίας της κατοχικής κυβέρνησης.
Σχετικά με το τέλος του Σπέρα, ο Ανδριανόπουλος για να το κάνει ακόμα πιο δραματικό γράφει: «Το 1943 ο καπετάν Ορέστης του ΕΛΑΣ, τον κάλεσε σε συνάντηση στη Μάντρα. Φεύγοντας από το σπίτι του, χάθηκαν τα ίχνη του. Αποκεφαλίστηκε από τους εκτελεστές της ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκού Αγώνα) Είναι άγνωστο πού πετάχτηκε το πτώμα του… Κι όλα αυτά επειδή αρνήθηκε την κομματική μονοκρατορία. Ο “Ριζοσπάστης” υποδέχτηκε ως εξής την είδηση του θανάτου του: “Πιάσαμε επιτέλους το κάθαρμα τον Σπέρα…” (28-10-1943). Η τύχη των πραγματικών αριστερών αγωνιστών…».
Πράγματι, ο «Ριζοσπάστης» στις 25 και όχι στις 28 Οκτώβρη 1943 γράφει: «Το 34ο Σύνταγμα Αττικής κοντά σ’  άλλους έπιασε και το κάθαρμα Σπέρας σταλμένο για κατασκοπεία απ’ την ομάδα Λαζαρή του ΕΔΕΣ». Δηλαδή δίνει την ουσία της υπόθεσης. Προσθέτοντας ένα «επιτέλους», που δεν είχε γραφτεί, το κάνεις να φαίνεται ως ξεκαθάρισμα λογαριασμών που από το 1920 ξοφλήθηκαν το 1943. Επίσης να σημειώσουμε ότι η ΟΠΛΑ δεν υπήρχε καν τον Σεπτέμβρη 1943.
Τι είχε γίνει και ο Σπέρας έπεσε στα χέρια του ΕΛΑΣ; Τον Σεπτέμβρη 1943 μαζί  με τον αξιωματικό του Στρατού Αποστόλη Κοκμάδη κινήθηκε από την Αθήνα στη Μάνδρα. Ο  Κοκμάδης είχε σκοπό να καταταχτεί στον ΕΔΕΣ. Σύμφωνα με τις αναμνήσεις του Γιώργη Μπουτσίνη, διοικητή του 34ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Αττικοβοιωτίας, οι Σπέρας και Κοκμάδης ενώ βρισκόντουσαν σε σπίτι στη γερμανοκρατούμενη Μάνδρα Αττικής έκαναν πολλές συζητήσεις ενάντια στο ΕΑΜ, πράγμα που κίνησε τις υποψίες καθώς ήταν άγνωστοι στο χωριό, κινήθηκε ο ΕΛΑΣ τους έπιασε και τους μετέφερε στα Δερβενοχώρια. Νωρίτερα ο ΕΛΑΣ είχε πιάσει διάφορους κατασκόπους. Ο Σπέρας αναγνωρίστηκε και όπως επιβάλλουν οι νόμοι του πολέμου εκτελέστηκε. Όχι βέβαια για τις απόψεις του του 1920, αλλά για τη δοσιλογική του δράση που έστελνε τους αγωνιστές στα εκτελεστικά αποσπάσματα των ναζί.
Ο συνταξιδιώτης του Σπέρα, Απόστολος Κοκμάδης, που επίσης αιχμαλωτίστηκε, όχι μόνο δεν εκτελέστηκε από τον ΕΛΑΣ, αλλά μετά από ένα διάστημα κράτησής του, βλέποντας τον αγώνα, την αυτοθυσία, τις στερήσεις των μαχητών του ΕΛΑΣ προσχώρησε εθελοντικά στις γραμμές του. Αργότερα πολέμησε ως αξιωματικός στον ΔΣΕ και ακολούθησε το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς.