Κανένας εφησυχασμός

Το κλίμα εφησυχασμού που επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση γύρω από την «αποκλιμάκωση» της έντασης Ελλάδας - Τουρκίας των προηγούμενων ημερών δεν πρέπει να περάσει. Χρειάζεται λαϊκή ετοιμότητα και επαγρύπνηση, όχι μόνο γιατί είναι σίγουρο πως η τουρκική αστική τάξη θα συνεχίσει τις προκλήσεις είτε στο Αιγαίο είτε στον Εβρο είτε στην κυπριακή ΑΟΖ. Αλλά πρώτα απ' όλα γιατί οι «πρωτοβουλίες» ΕΕ - ΗΠΑ, για τις οποίες πανηγυρίζει η κυβέρνηση, βάζουν όλο και πιο βαθιά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε ένα επικίνδυνο σπιράλ.
Το προπαγανδιστικό μασάζ στο λαό έχει στόχο να αποδεχτεί την ιμπεριαλιστική διευθέτηση, πάνω στα «τετελεσμένα» που δημιουργούνται με τις ευλογίες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Το ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων με τον πιο επίσημο τρόπο έχει γίνει μέρος ενός ευρύτερου παζαριού ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, Γερμανία - ΕΕ και Τουρκία, ένα πάρε - δώσε προκειμένου η τελευταία να παραμείνει βασικός στρατηγικός εταίρος των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών στην περιοχή, με το βλέμμα στραμμένο στις εξελίξεις στη Συρία, στη Λιβύη, στον Καύκασο και τον Περσικό Κόλπο. Δεν είναι τυχαίες οι διατυπώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, που λένε ότι η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να συμβάλουν ώστε η ΕΕ να αντιμετωπίζει την Τουρκία ως εταίρο και όχι ως αντίπαλο.
Το περίφημο «μορατόριουμ» δεν σημαίνει λοιπόν καμία εγκατάλειψη των τουρκικών αμφισβητήσεων και αξιώσεων, δεν σημαίνει ότι η Τουρκία βρήκε τείχος από τους «συμμάχους μας», σημαίνει ότι πίσω από όλα αυτά «τρέχουν» διάφορα παζάρια, το μενού των οποίων περιλαμβάνει σίγουρα το γκριζάρισμα θαλάσσιων ζωνών και κυριαρχικών δικαιωμάτων, που ούτως ή άλλως έχει μπει στο λεξιλόγιο της διπλωματικής γλώσσας στελεχών της ΕΕ και των ΗΠΑ, που αναφέρονται σε «διαφιλονικούμενα ύδατα». Σημαίνει ότι προχωρούν τα σενάρια για διευθετήσεις και συνεκμεταλλεύσεις υπό την αιγίδα ΝΑΤΟ και ΕΕ στην περιοχή. Αλλωστε, η Τουρκία ανοιχτά δηλώνει έτοιμη για συζήτηση εφ' όλης της ύλης, βάζοντας στο τραπέζι τα πάντα...
Επομένως, ορατή σε μας είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου» μιας σύνθετης διαπραγμάτευσης που είναι σε εξέλιξη, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ολη αυτή η εικόνα των επικίνδυνων παζαριών, της εναλλαγής των προκλήσεων, των «ψυχρών» και «θερμών» επεισοδίων, των διευθετήσεων με το πιστόλι στον κρόταφο πρέπει να κρατάει το λαό σε επαγρύπνηση. Κυρίως δείχνει ότι είναι αναγκαία όσο ποτέ η ανάπτυξη της πάλης ενάντια στους επικίνδυνους σχεδιασμούς, για καμιά αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν, για αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.