Δύο νέες εκθέσεις ιμπεριαλιστικών Οργανισμών ήρθαν τη βδομάδα που μας πέρασε να επιβεβαιώσουν ότι πίσω από τα ιδεολογήματα περί «κρίσης χρέους», που συγχρονισμένα αναμασούν σε Ελλάδα και ΕΕ οι αστοί και οι οπορτουνιστές, κρύβεται μια βαθιά καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, η διαχείριση της οποίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για τα αστικά επιτελεία, καθώς οξύνονται οι ανταγωνισμοί για το ποια αστική τάξη και ποιες μερίδες της πλουτοκρατίας θα περάσουν λιγότερο λαβωμένες στη φάση της αναιμικής ανάπτυξης.
Ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη διαπιστώνει «αυξημένα ρίσκα» και «αβεβαιότητες» στην Ευρωζώνη από την «αδυναμία» της πολιτικής διαχείρισης να δώσει «επαρκείς απαντήσεις» στη βύθιση των οικονομικών της Ευρωζώνης σε «ύφεση» κατά τους προσεχείς μήνες. Για την κρίση στην Ευρωζώνη, η έκθεση του ΟΟΣΑ επισημαίνει: «Εχει περάσει σε νέα φάση και εξαπλώνεται πέρα από τις θεωρούμενες ευάλωτες χώρες» και ακόμη ότι οι «δημοσιονομικές αστοχίες δεν είναι η μόνη κινητήρια δύναμη στην εξάπλωση της κρίσης».
Μεταξύ άλλων, σημειώνει με έμφαση ότι «σε αντίθεση με αυτό που περιμέναμε νωρίτερα φέτος, η παγκόσμια οικονομία δεν την έχει γλιτώσει» και προβλέπει ότι ο ρυθμός του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη, από ενίσχυση 1,6% για το 2011 που υπολογίζονταν, θα περιοριστεί στο 0,2% για το 2012. Αντίστοιχα, στο σύνολο των κρατών του ΟΟΣΑ, από 1,9% σε 1,6%. Βλέπουν ακόμα αύξηση της επίσημης ανεργίας στο 10,3%, τόσο για το 2012 όσο και για το 2013 για τα κράτη της Ευρωζώνης, έναντι ποσοστού 8% στο σύνολο του ΟΟΣΑ.
Το μέγεθος της κρίσης έρχεται να επιβεβαιώσει και ο τραπεζικός όμιλος «Citigroup», σε ειδική έκθεση για τις παγκόσμιες οικονομικές προοπτικές από το 2012 και ύστερα. Η τράπεζα εκτιμά ότι τα επόμενα δυο - τρία τρίμηνα περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης θα υποβαθμιστούν ή θα υποβαθμιστούν εκ νέου, ανάμεσά τους και η Αυστρία, το Βέλγιο, η Ιταλία, η Γαλλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, ενώ μέσα στα επόμενα δυο - τρία χρόνια θα υποβαθμιστούν και οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Ισπανία.
Για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, η τράπεζα εκτιμά ότι μέσα στο 2012 - 2013 θα προχωρήσουν σε μια «τακτική αναδιάρθρωση του χρέους», δηλαδή θα χρεοκοπήσουν. Μάλιστα, εκτιμά ότι η κρίση στην Ελλάδα θα συνεχιστεί όχι μόνο το 2012 και το 2013, αλλά μέχρι και το 2015. Συγκεκριμένα, προβλέπει ότι η ύφεση θα είναι 4,9% και 3,1% του ΑΕΠ το 2012 και 2013, ενώ η ανεργία θα φθάσει το 21% το 2013. Προβλέπει ακόμα ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της ΕΕ θα είναι αρνητικός 1,2% το 2012.
Επίσης, η τράπεζα βλέπει «πολιτικούς κινδύνους που θα ενταθούν το 2012 και εκλογικές αναμετρήσεις σε μερικές από τις μεγαλύτερες οικονομίες», ενώ με νόημα καταγράφει και «γεωπολιτικές ανησυχίες για τις χώρες της Μέσης Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και της Ασίας». Πρόκειται για σημεία κλιμακούμενων ενδοϊμπεριαλιστικών εντάσεων, που δεν είναι καθόλου απίθανο να αποτελέσουν το θέατρο ενός γενικευμένου πολέμου το επόμενο διάστημα.
Ολα ανοιχτά για το μέλλον του ευρώ
Αυτή είναι η πραγματικότητα, που φωνάζει ότι η κρίση που ζούμε είναι βαθιά, συγχρονισμένη και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα εργαλεία του παρελθόντος. Η διαχείρισή της, μάλιστα, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο από τα μεγάλα χρέη που δημιούργησε όλα τα προηγούμενα χρόνια η επιδότηση από το κράτος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με προνόμια και ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο. Τώρα που ο κύκλος της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου έσπασε βίαια, το κράτος των καπιταλιστών δε διαθέτει το αναγκαίο χρήμα για να κινήσει ξανά προς όφελός τους την παραγωγή, με αποτέλεσμα η κρίση να βαθαίνει και στο πλαίσιο της ευρωζώνης να απειλείται έντονα η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων και του ευρώ.
Αυτός είναι ο πονοκέφαλος που έχουν να διαχειριστούν τα αστικά επιτελεία και γι' αυτό αναζητούν τρόπους ώστε με ελεγχόμενο τρόπο να καταστραφεί κεφάλαιο και να ζεσταθεί ξανά η καπιταλιστική οικονομία. Στη βάση αυτή εκδηλώνονται οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας, αλλά και ανάμεσα σε μερίδες της πλουτοκρατίας μέσα στην ίδια χώρα. Στην ίδια βάση εδράζονται και οι φυγόκεντρες τάσεις κρατών μελών από την Ευρωζώνη, καθώς η ανισομετρεία είναι αγιάτρευτη στον καπιταλισμό και οι ισχυρότερες οικονομικά χώρες καίγονται να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων τους διεθνώς.
Μ' αυτά τα δεδομένα, Μέρκελ και Σαρκοζί συναντιούνται αύριο για να καταλήξουν στο σχέδιο αναμόρφωσης της Ευρωζώνης που θα προτείνουν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στις 8 και 9 Δεκέμβρη. Τα σχέδιά τους αφορούν την αυστηροποίηση των κανόνων που ισχύουν για τα δημοσιονομικά στη ζώνη του ευρώ, αντανακλούν όμως τις συνολικότερες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο σε όλα τα κράτη μέλη, προκειμένου να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του με φτηνότερους εργατοϋπάλληλους και το άνοιγμα νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης.
Αυτό που μέχρι πριν από μερικά χρόνια έμοιαζε απίθανο για τους προπαγανδιστές της αστικής τάξης, η διάσπαση δηλαδή της Ευρωζώνης, ενδεχόμενα και της ΕΕ, τώρα είναι μια κοντινή πραγματικότητα, που καταρρίπτει τον ένα μύθο μετά τον άλλο και εκθέτει τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα στα μάτια του λαού. Αποδείχτηκε ότι η ΕΕ ούτε της ευημερίας είναι για το λαό, ούτε της αλληλεγγύης και πως σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούσε μονόδρομο για τα λαϊκά στρώματα, αλλά μόνο για τη ντόπια πλουτοκρατία.
Καθόλου τυχαία, ο λαός πλήρωσε με αιματηρές θυσίες την είσοδο στο ευρώ και τώρα, σε συνθήκες κρίσης καλείται να στραγγίσει στην κυριολεξία για να διασφαλίσει η πλουτοκρατία την παραμονή της στην Ευρωζώνη. Κι όλα αυτά, στο φόντο σεναρίων που φουντώνουν για διάσπαση της λυκοσυμμαχίας.
Σενάρια και πραγματική διέξοδος
Τέτοια είναι, για παράδειγμα, τα σενάρια που αφορούν στην πρόταση Μέρκελ - Σαρκοζί για μια πιο σφιχτή και ανταγωνιστική Ευρωζώνη, με έναν πυρήνα χωρών που βρίσκονται ψηλότερα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και δυνάμεις που θα κινούνται στις παρυφές της, ενδεχόμενα με το ίδιο νόμισμα, αλλά με περιορισμένα δικαιώματα στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, Γαλλία και Γερμανία προωθούν ένα νέο σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας ανάμεσα στις ισχυρότερες οικονομικά χώρες της Ευρωζώνης, κατά τα πρότυπα της Σέγκεν, το οποίο φιλοδοξούν να υπογράψουν αρχικά 8 έως 10 μέλη της Ευρωζώνης.
Η «Ενωση Σταθερότητας», όπως γράφτηκε ότι θα ονομαστεί η νέα συμμαχία, προωθείται σαν εναλλακτική λύση στην τροποποίηση των συνθηκών της ΕΕ για αυστηρότερη οικονομική διακυβέρνηση, η οποία θα απαιτούσε περισσότερο χρόνο, μέχρι να επέλθουν νέοι συμβιβασμοί ανάμεσα στις 27 χώρες της Ευρωένωσης. Είναι φανερό ότι το μέγεθος της κρίσης και ο κίνδυνος να καταπέσει το ευρώ υπό το βάρος των ανταγωνισμών και των αδιεξόδων στην αστική διαχείριση, καθιστούν αναγκαίους άμεσους συμβιβασμούς, οι οποίοι ωστόσο θα αποδειχτούν εξίσου πρόσκαιροι και αναιμικοί.
Σύμφωνα με τις ίδιες διαρροές, πρώτη επιλογή Γαλλίας και Γερμανίας είναι το νέο Σύμφωνο να υιοθετηθεί απ' όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Η δεύτερη λύση είναι να προχωρήσουν με 8 έως 10 μέλη από τα «17». Το τρίτο σενάριο προβλέπει μια διμερή συμφωνία μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, την οποία θα μπορούν να συνυπογράψουν αργότερα κι άλλες χώρες. Η πρωτοβουλία της Γαλλίας και της Γερμανίας λέγεται ότι έχει τη στήριξη και της Ιταλίας, καθώς επίσης της Ολλανδίας και της Φινλανδίας, ενώ οι συνομιλίες και με άλλες χώρες βρίσκονται σε εξέλιξη.
Υπάρχουν και άλλα σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας καθ' οδόν προς τη Σύνοδο Κορυφής και τα οποία, ανεξάρτητα από το βαθμό εγκυρότητας, είναι δηλωτικά της συζήτησης που έχει ανοίξει στα αστικά επιτελεία για την αναμόρφωση της λυκοσυμμαχίας σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Για παράδειγμα, προβλέπεται η ΕΚΤ να τυπώσει πληθωριστικό χρήμα ή να αυξήσει την προσφορά χρήματος μέσω χαμηλότερων επιτοκίων, ώστε να εξυπηρετηθούν τα χρέη των κρατών - μελών που βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Αλλο σενάριο προβλέπει ότι το χρέος των κρατών - μελών μέχρι το 60% του ΑΕΠ τους θα εξυπηρετείται από την Ευρώπη και το ποσοστό άνω του 60% από τα ίδια τα κράτη.
Τα πιο προωθημένα σενάρια μιλάνε για δημιουργία ζώνης γερμανικού μάρκου, με παράλληλη ύπαρξη άλλων 11 εθνικών νομισμάτων στην Ευρωζώνη. Επί της ουσίας, η Γερμανία και άλλες 5 χώρες θα φτιάξουν μια δική τους νομισματική ζώνη και τα υπόλοιπα κράτη θα φροντίζουν για τη δική τους οικονομική κατάσταση, ενώ δε λείπουν και οι προβλέψεις για οριστική διάλυση της Ευρωζώνης.
Οι αντιθέσεις δεν περιορίζονται στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, αλλά κορυφώνονται και με τις εκτός ευρώ χώρες της ΕΕ. Αλλά και με τις ΗΠΑ, οι οποίες θέλουν την αποδυνάμωση της ανταγωνίστριας Ευρωζώνης, όχι όμως με τρόπο και σε βαθμό που να πλήττονται ανεπανόρθωτα τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων. Πλευρά αυτής της κόντρας είναι και η άρνηση των ΗΠΑ να καταβάλουν αυξημένη εισφορά στο ΔΝΤ, προκειμένου αυτό με τη σειρά του να χρηματοδοτήσει την ελεγχόμενη χρεοκοπία κρατών μελών της Ευρωζώνης.
Το επόμενο διάστημα οι εξελίξεις αναμένονται ραγδαίες και η προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού θα ενταθεί. Τίποτα δεν έχει να φοβάται ο λαός, στο βαθμό που θα οργανώνεται και θα αξιοποιεί κάθε εξέλιξη για το δικό τους αντικειμενικό όφελος, που δεν είναι άλλο από την ανατροπή της αστικής εξουσίας, την αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, για μονομερή διαγραφή του χρέους, όπως προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ.
Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου