Το Μέτωπο και ο δρόμος για το σοσιαλισμό

Το Μέτωπο και ο δρόμος για το σοσιαλισμό

Στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο γίνεται η εκτίμηση: «Το ΚΚΕ εκτιμά σήμερα ότι ο αντιιμπεριαλιστικός αντιμονοπωλιακός αγώνας συνδέεται και εντάσσεται οργανικά στον αγώνα κατά του καπιταλισμού, αφού από τη φύση του περικλείει ρήξεις που υπονομεύουν τα θεμέλια της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Ωστόσο, ο αγώνας του Μετώπου δεν οδηγεί υποχρεωτικά και αναπόφευκτα στο σοσιαλισμό». (Θέση 20). Στη Θέση 18 επίσης διατυπώνεται η εκτίμηση ότι ο δρόμος του Μετώπου «είναι ο δρόμος που δημιουργεί δυνατότητες για τη σοσιαλιστική αναγέννηση της χώρας». Γεννιέται το ερώτημα μήπως υπάρχει αντίφαση στις δύο αυτές Θέσεις;

Οχι μόνο δεν υπάρχει αντίφαση, αλλά ως προς το συγκεκριμένο θέμα, τη σχέση του ΑΑΔΜ με το σοσιαλισμό, οι Θέσεις ταυτίζονται. Στη Θέση 18 γίνεται λόγος για «το δρόμο που δημιουργεί δυνατότητες για τη σοσιαλιστική αναγέννηση» και όχι για το δρόμο που οδηγεί υποχρεωτικά στη σοσιαλιστική επανάσταση. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς αναφέρεται στη Θέση 20.

Στο Πρόγραμμα του Κόμματος, που επεξεργάστηκε και ψήφισε το 15ο Συνέδριο, αναφέρονται τα εξής:

«Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική. Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι, η φτωχή αγροτιά και τα πιο καταπιεσμένα λαϊκά μικροαστικά στρώματα της πόλης. Η νεολαία θα παίξει δραστήριο ρόλο στον αγώνα για το σοσιαλισμό και την οικοδόμησή του. Το ΚΚΕ επιδιώκει να πείσει και άλλα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων ότι τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους δεν υπηρετούνται με τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος. Οτι πρέπει να σταθούν στο πλευρό των δυνάμεων, οι οποίες παλεύουν για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό».

Επομένως στις κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης, αντικειμενικά, δε συμπεριλαμβάνεται το σύνολο των μεσαίων στρωμάτων. Τα μεσαία στρώματα δεν είναι, από την άποψη της ιδιοκτησίας που κατέχουν, του εισοδήματος που κερδίζουν, αλλά και τον τρόπο που το κερδίζουν, αλλά και από την άποψη των συμφερόντων τους, ενιαία. Ενα μέρος, το μεγαλύτερο, βρίσκεται αντικειμενικά πιο κοντά στην εργατική τάξη. Για παράδειγμα, στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο αναφέρεται: «Οι μικρές επιχειρήσεις, που αποτελούν το 91% στο σύνολο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, βαρύνονται με πολύ πιεστικά προβλήματα. Η τάση αντικειμενικά είναι η μεγάλη δυσκολία επιβίωσης, η καταστροφή». Ανάλογη είναι η κατάσταση και στη φτωχή και μεσαία αγροτιά, «η οικογενειακού χαρακτήρα εκμετάλλευση, παραμένει κυρίαρχη... Θα αυξηθεί η συγκέντρωση της γης παραγωγής και του εισοδήματος σε λίγους σε βάρος της φτωχής αγροτιάς». Ιστορικά, με την εξέλιξη του καπιταλισμού ένα μέρος αυτών των μεσαίων στρωμάτων προλεταριοποιείται. Επομένως, εκτός από τη μεγαλύτερη συγκριτικά εκμετάλλευσή τους από τα μονοπώλια σε σχέση με άλλα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων που βρίσκονται πιο κοντά στην αστική τάξη, τμήματά τους οδηγούνται βίαια στην εργατική τάξη.

Ταυτόχρονα, στο Πρόγραμμα του Κόμματος αναφέρεται: «Το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο πάλης εκφράζει αντικειμενικά μια ευρύτερη κοινωνική βάση, τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που δέχεται τις συνέπειες από τη δράση των πολυεθνικών και τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς: Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της εργαζόμενης αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων της πόλης, των κοινωνικών κινημάτων που αγωνίζονται για τα δημοκρατικά δικαιώματα, την απόκρουση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων σε βάρος των λαών και της ειρήνης. Συσπειρώνει τους εργαζόμενους στον τομέα του πολιτισμού και της επιστήμης, που αντιστέκονται στην υποκουλτούρα, στην εμπορευματοποίηση και στη χειραγώγηση».

Αντικειμενικά, λοιπόν, στο μέτωπο συμμετέχει ένα ευρύτερο φάσμα δυνάμεων, σε σχέση με τις κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης, το οποίο επίσης αντικειμενικά είναι εκμεταλλευόμενο από τα μονοπώλια, αλλά υπάρχουν τμήματά του που δε βλέπουν, δεν είναι πεισμένα, πιθανά και να μη θέλουν, ως προοπτική, το σοσιαλισμό. Από την άποψη όμως των αντικειμενικών τους συμφερόντων μπορούν να παλεύουν ενάντια στην πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων.

Επίσης στο Πρόγραμμα του Κόμματος αναφέρεται ότι «η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δημοκρατική γραμμή πάλης συμβάλλει στη συσπείρωση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, στην αντίσταση και υπεράσπιση των συμφερόντων του από την επιθετικότητα του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι ο δρόμος που βοηθά να αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων, να γίνει η προσέγγιση και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να πραγματοποιηθεί το πέρασμα στο σοσιαλισμό».

Το μέτωπο, λοιπόν, συγκεντρώνει στις γραμμές του, διαπαιδαγωγεί με την πάλη που διεξάγει και ωριμάζει για τη σύγκρουση και τη ρήξη και τις δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης, αλλά και ευρύτερες δυνάμεις που ενδιαφέρονται και αντιπαλεύουν την πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων.

Επομένως, το Μέτωπο και ο αγώνας για το σοσιαλισμό, για τη σοσιαλιστική επανάσταση, συνδέονται, αλλά δεν ταυτίζονται. Ο αγώνας του Μετώπου και οι ρήξεις που θα προκαλεί στον καπιταλισμό, δε θα μας οδηγήσουν νομοτελειακά στη δικτατορία του προλεταριάτου και στο σοσιαλισμό. Ο αγώνας του Μετώπου όμως αντικειμενικά φέρνει πιο κοντά τη σοσιαλιστική προοπτική, αφού εναντιώνεται στην πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων. Αν όμως ταυτιστεί η συγκρότηση του Μετώπου με τη σοσιαλιστική επανάσταση, τότε περιορίζεται η βάση συσπείρωσης δυνάμεων στο Μέτωπο, γεγονός που περιορίζει και τις δυνάμεις που αντικειμενικά μπορούν να αντιπαλεύουν τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Σ' αυτή την περίπτωση, λιγότερες δυνάμεις αντιπαλεύουν την πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων, άρα δυσκολεύουν και την πάλη για το σοσιαλισμό. Επίσης η ταύτιση του Μετώπου με το σοσιαλισμό μπορεί να καλλιεργεί την αυταπάτη ότι όλες οι δυνάμεις που συμμετέχουν στο Μέτωπο και δρουν οργανωμένα μέσα απ' αυτό, αποτελούν και τις κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης. Γεγονός που επίσης υπονομεύει την πάλη για το σοσιαλισμό, αφού στο Μέτωπο συμμετέχουν και δυνάμεις που δε θέλουν ως προοπτική το σοσιαλισμό.

Η συμμαχία όλων των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δημοκρατικών δυνάμεων στο Μέτωπο αντικειμενικά δημιουργεί το μεγαλύτερο δυνατό λαϊκό μπλοκ, ενάντια στην πολιτική και την εξουσία της άρχουσας τάξης, της αφαιρεί δυνάμεις με τις οποίες η ίδια επιδιώκει να συμμαχεί, υπονομεύει με τη σύγκρουση και τις ρήξεις τα θεμέλια της εξουσίας της, άρα συμβάλλει και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Αντικειμενικά συγκεντρώνει και ωριμάζει τις δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύει την εξουσία του κεφαλαίου, γεγονός που επίσης διευκολύνει στο άνοιγμα του δρόμου για το σοσιαλισμό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι υποχρεωτικά οδηγεί και στο σοσιαλισμό.

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

27/10/2000

 -- Η σχέση του Μετώπου με το ζήτημα της εξουσίας

20/9/2000

 -- Συνέδριο ιδιαίτερης σημασίας

9/6/1996

 -- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

20/4/1996

 -- ΑΤΙΤΛΟ

28/1/1996

 -- Αμεσο πολιτικό καθήκον των κομμουνιστών