Η σχέση του Μετώπου με το ζήτημα της εξουσίας
 |
Στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο αναφέρεται ότι «η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δημοκρατική γραμμή πάλης... είναι ο δρόμος που βοηθά να αλλάξει ο συσχετισμός των δυνάμεων, να γίνει η προσέγγιση και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να πραγματοποιηθεί το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ο αγώνας αυτός συνδέεται περισσότερο και εντάσσεται οργανικά στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού. Περικλείει από τη φύση του ρήξεις, οι οποίες υπονομεύουν τα θεμέλια της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Δημιουργεί προϋποθέσεις για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της».
Γιατί όμως η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δημοκρατική γραμμή πάλης δημιουργεί προϋποθέσεις για την κατάχτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της για το πέρασμα στο σοσιαλισμό; Ο ιμπεριαλισμός είναι ο καπιταλισμός στο ανώτατο στάδιό του, στο οποίο κυριαρχούν τα μονοπώλια, το χρηματιστικό κεφάλαιο. Η ανώτατη βαθμίδα του είναι ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός. Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βρίσκεται στο ανώτατο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή βαθμίδα. Επομένως οι υλικές προϋποθέσεις είναι ώριμες για το σοσιαλισμό. Αλλά για να γίνει το πέρασμα στο σοσιαλισμό, απαιτείται η ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα,(η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της), δηλαδή των δυνάμεων που θα συγκρουστούν με την αστική τάξη, θα την ανατρέψουν από την εξουσία, θα τσακίσουν το κράτος της και θα εγκαθιδρύσουν τη δική τους εξουσία, τη δικτατορία του προλεταριάτου. Επομένως το ζητούμενο είναι η ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα. Ταυτόχρονα για την πραγματοποίηση της επανάστασης απαιτείται να υπάρχουν και αντικειμενικές προϋποθέσεις, δηλαδή επαναστατική κατάσταση.
 |
Σύμφωνα με τη λενινιστική διδασκαλία είναι αδύνατο να γίνει επανάσταση δίχως επαναστατική κατάσταση, τα γνωρίσματα της οποίας είναι:
1. Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους. Συνήθως για να ξεσπάσει η επανάσταση δεν είναι αρκετό τα «κάτω στρώματα» να μη θέλουν, μα χρειάζεται ακόμα και οι «κορυφές να μην μπορούν» να ζήσουν όπως παλιά.
2. Επιδείνωση απότομη και μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζόμενων τάξεων.
3. Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε «ειρηνική εποχή» αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο από όλες τις συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις «κορυφές» σε αυτοτελή ιστορική δράση.
Αυτό δε σημαίνει ότι κάθε κυβερνητική κρίση, ακόμα και η δυσκολία σχηματισμού μιας σταθερής κυβέρνησης είναι σημάδι πάντα ότι οι «επάνω δεν μπορούν». Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως πχ στην Ιταλία τα προηγούμενα χρόνια, που εκδηλώθηκαν στοιχεία πολιτικής κρίσης, αλλά αυτό δε σήμαινε επαναστατική κατάσταση, αδιέξοδα στο πολιτικό σύστημα. Η άρχουσα τάξη βρίσκει μορφές σωτηρίας και διάσωσης του συστήματος σε συνθήκες ευνοϊκού ή σχετικά ευνοϊκού συσχετισμού γι' αυτή. Ο συσχετισμός γέρνει ακόμα πιο αποφασιστικά υπέρ της άρχουσας τάξης μιας χώρας και λόγω της εξωτερικής στήριξης από τον ιμπεριαλισμό. Επίσης η αστική τάξη δεν πέφτει από μόνη της, δεν παραδίδεται εθελοντικά, καταφεύγει στη βία κατά του λαού, άρα μόνο ανατρέπεται με την επαναστατική θέληση και δύναμη των λαϊκών μαζών.
 |
Στο πρόγραμμα του Κόμματος αναφέρεται ότι: «Η ωρίμανση των προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επαναστατική αλλαγή δε θα είναι έργο μιας πράξης, αλλά αποτέλεσμα μιας διαδικασίας με ανοδικές και καθοδικές στιγμές και φάσεις, στροφές και καμπές, οι οποίες θα καθορίζονται: Από το συσχετισμό των δυνάμεων, την ετοιμότητα και τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική προετοιμασία, τη δύναμη και την ετοιμότητα του ΚΚΕ, το βαθμό αναζωογόνησης των ιδανικών του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού».
Το ΑΑΔΜ συμβάλλει στην ωρίμανση των προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση, με δεδομένη την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ, στην κατεύθυνση ο αντιιμπεριαλιστικός, αντιμονοπωλιακός αγώνας να έχει έκβαση το σοσιαλισμό. Με την ενίσχυση της δύναμής του, τη δουλιά του για την αναζωογόνηση των ιδανικών του ταξικού αγώνα, του σοσιαλισμού. Γιατί το Μέτωπο συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις που αντικειμενικά έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν την πολιτική και την εξουσία της άρχουσας τάξης, άρα και τις κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης. Η πορεία συγκρότησής του στο έδαφος του αγώνα για λύσεις στα οξυμένα προβλήματα του λαού και της χώρας σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όλων των οργανωμένων στο Μέτωπο λαϊκών δυνάμεων, η ενίσχυση της δύναμης του ΚΚΕ θα προκαλεί αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων. Η πάλη του στην κατεύθυνση της σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, υπονομεύει την εξουσία του κεφαλαίου. Οι ίδιοι οι στόχοι του (πχ για τη λαϊκή οικονομία), μπορούν να πυροδοτήσουν επαναστατική εξέγερση, ως αναγκαιότητα, μέσα από την πείρα των μαζών.
Σχετικά με τις πιθανές εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της εξουσίας, στις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 16ο Συνέδριο του Κόμματος αναφέρεται ότι: «O αγώνας του Μετώπου θα αντανακλάται στο επίπεδο της εξουσίας ανάλογα με την όξυνση της ταξικής πάλης, τη σταθερότητα της συμμαχίας των αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων και την ύπαρξη ή όχι πανεθνικής κρίσης.
Το KKE, με βάση το Πρόγραμμά του, υποστηρίζει ότι το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, μπορεί να πάρει χαρακτηριστικά επαναστατικού μετώπου που συγκρούεται για να ανατρέψει την εξουσία των μονοπωλίων, με ετοιμότητα και ικανότητα να εναλλάσσει όλες τις μορφές πάλης. Μέσα σε αυτόν τον αγώνα, με την πείρα και την αποφασιστικότητα της λαϊκής πλειοψηφίας, διαμορφώνονται νέοι λαϊκοί θεσμοί, που μπορεί να φτάσουν ως το επίπεδο και μιας επαναστατικής κυβέρνησης. Με τη νικηφόρα έκβαση της πάλης αυτής, θα ολοκληρωθούν και θα σταθεροποιηθούν τα χαρακτηριστικά της επαναστατικής αυτής κυβέρνησης ως εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, δηλαδή της δικτατορίας του προλεταριάτου, που αποτελεί τον αντίποδα της δικτατορίας της αστικής τάξης και των μονοπωλίων.
Σε συνθήκες ταξικών αναμετρήσεων και μεγάλης φθοράς της επιρροής των αστικών κομμάτων και των συμμάχων τους, και ενώ δε θα έχουν διαμορφωθεί όροι για ριζική κοινωνική ανατροπή και επαναστατικό πέρασμα, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, με βάση το Κοινοβούλιο. H κυβέρνηση θα κριθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα κατά πόσο, με όπλο τη μέγιστη λαϊκή κινητοποίηση, θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την αντίδραση της κυρίαρχης τάξης, με στόχο την ανατροπή ή την εξουδετέρωσή της και να συμβάλει στην ωρίμανση και στην έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας. Σε κάθε περίπτωση το AAΔM πρέπει να έχει διασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή ενότητά του, ώστε να μπορεί να πετύχει την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, τη συσπείρωση των εργαζομένων γενικότερα, την οργανωμένη λαϊκή παρέμβαση».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
16/11/2001
-- 8ο Συνέδριο ΚΝΕ
9/6/1996
-- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
4/4/1996
-- 30496r.106
28/1/1996
-- ΑΤΙΤΛΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου