ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΤΟΥ 1956
Θεσμοθέτηση του αντικομμουνισμού από την ΕΕ
Ψήφισμα στα χνάρια του περιβόητου μνημονίου εξίσωσης ναζισμού - κομμουνισμού ψήφισε η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ
Associated Press
|
Το αντικομμουνιστικό μνημόνιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, οι επιθέσεις στην Κομμουνιστική Ενωση Νεολαίας (ΚΕΝ) Τσεχίας, που η κυβέρνηση πρόσφατα απαγόρευσε τη δράση της, οι διώξεις των κομμουνιστών στις Βαλτικές χώρες, οι χρηματοδοτήσεις ιδρυμάτων και μουσείων προς τιμήν ναζιστικών λεγεώνων, η ανάδειξη φασιστών και ναζιστών σαν ηρώων και η κατάταξή τους ως βετεράνων του Ψυχρού Πολέμου, η απαγόρευση πρώην μελών των Κομμουνιστικών Κομμάτων και Κομμουνιστικών Νεολαιών να κατέχουν σημαντικές θέσεις στο δημόσιο τομέα, είναι απλά λίγα απ' όσα μπορεί κανείς να αναφέρει από το μακρύ κατάλογο των αντικομμουνιστικών επιθέσεων που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη για να προωθήσει τα σχέδιά της. Σχέδια που αφορούν στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας, στην προσπάθεια να ξεχαστούν τα επιτεύγματα και οι κατακτήσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
ΕΕ: Στην πρώτη γραμμή του αντικομμουνισμού
Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ), που την προηγούμενη Τρίτη και Τετάρτη έκανε συζήτηση για την επέτειο της αντεπανάστασης στην Ουγγαρία και με κοινό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών, των Φιλελευθέρων, των Πράσινων - συμπεριλαμβανομένων και των ψήφων των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - θεσμοθετεί τον αντικομμουνισμό και υιοθετεί στην ουσία το αντικομμουνιστικό μνημόνιο που δεν είχε κατορθωθεί να υιοθετηθεί πλήρως. Συγκεκριμένα, ζητά από «τις δημοκρατικές χώρες να καταδικάσουν σαφώς τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί από όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα», εξισώνοντας έτσι τον κομμουνισμό και τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις με τους ναζί και άλλα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Εισηγείται δε «τη συγκρότηση ευρωπαϊκού προγράμματος για συνεργασία των ερευνητικών κέντρων και κέντρων τεκμηρίωσης σχετικά με τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων».
Απαράδεκτη στάση κράτησε και η ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (GUE), της οποίας ο πρόεδρος, Φράνσις Βιρτς, χαρακτήρισε την αντεπανάσταση «λαϊκή εξέγερση», ενώ δήλωσε υπέρ της «καταδίκης του σταλινισμού» και κατά της δαιμονοποίησης του κομμουνισμού...
Μιλώντας για «έθνη που αγωνίστηκαν για την ελευθερία», στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, με αναφορά στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες που επανήλθαν στο... σωστό δρόμο του καπιταλισμού, όπως η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Πολωνία, η Ανατολική Γερμανία, η Εσθονία, η Λιθουανία και η Λετονία, οι βουλευτές του ΕΚ υπογράμμισαν πως η δημοκρατική κοινότητα θα πρέπει «να απορρίψει την αυταρχική και αντιδημοκρατική κομμουνιστική ιδεολογία, εξυψώνοντας τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της έννομης τάξης, και να παίρνει ξεκάθαρη θέση όταν αυτά παραβιάζονται».
Την αντικομμουνιστική υστερία κατήγγειλε στην Ευρωβουλή το ΚΚΕ, που υπογράμμισε ότι πρόκειται για ξεκάθαρη προσπάθεια ξαναγραψίματος της Ιστορίας και καθαγιασμού της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Για την ιστορική αλήθεια
Εξετάζοντας όμως την κατάσταση εκείνης της περιόδου θα πρέπει κανείς να πάρει υπόψη του ότι πρόκειται για τα χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, χρόνια που σε μια σειρά από χώρες η εργατική τάξη σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά και άλλα λαϊκά στρώματα κατέκτησαν την εξουσία και ακολούθησαν το δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, τόσο λόγω του πολέμου και των καταστροφών όσο και της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης. Φυσικά, την εξέλιξη αυτή τα ιμπεριαλιστικά κράτη την έβλεπαν αρνητικά και αναμενόμενη ήταν η προσπάθειά τους για την ανατροπή της.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι την περίοδο 1949-1953, παρ' όλες τις μεγάλες αναμφισβήτητες επιτυχίες, υπήρξαν και αρνητικά φαινόμενα, και μάλιστα σε συνεχώς αυξανόμενο βαθμό, όπως διαβάζουμε στην έκθεση της ΚΕ του Ουγγρικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος στις 27 του Ιούνη του 1957. Οπως αναφέρει ο Γιάνος Κάνταρ στο βιβλίο «Για μια σοσιαλιστική Ουγγαρία» (εκδ. «Μαρξίστισε Μπλέτερ», 1996),«στοιχεία όπως αυταρέσκεια και έπαρση, λάθη που έγιναν στον προγραμματισμό, στην αγροτική πολιτική και με παραβίαση των νόμων είχαν αρνητικό αντίκτυπο στο λαό, ενώ ιδιαίτερα αρνητικός παράγοντας ήταν η συνεχής επανάληψη στην αναφορά των λαθών, ήδη γνωστών και φανερών, η οποία οδήγησε στην καταστροφή του κύρους της κομματικής ηγεσίας, του κύρους της κρατικής ηγεσίας, προξενώντας πολύ μεγαλύτερη ζημιά στις σχέσεις του κόμματος με τις μάζες απ' ό,τι τα λάθη που διαπιστώθηκαν το 1953. Η όλη αυτή κατάσταση, αλλά και η καθυστέρηση της επίλυσης των λαθών, δημιούργησε μια βαθιά και δικαιολογημένη οργή στα μέλη του κόμματος και σε ένα μεγάλο μέρος του εργαζόμενου λαού».
Με τις οδηγίες και τον εξοπλισμό των ΗΠΑ και άλλων καπιταλιστικών κρατών
Ολα τα παραπάνω εκμεταλλεύτηκε ανάλογα ο ταξικός εχθρός μέσα στη χώρα και ο διεθνής ιμπεριαλισμός. Ετσι, ήδη στα μέσα του Οκτώβρη του 1956, οι αντεπαναστατικές δυνάμεις είχαν προετοιμαστεί για ένοπλο πραξικόπημα, έχοντας στη διάθεσή τους ένοπλα σώματα και λεπτομερή σχέδια για τη διεξαγωγή της ένοπλης εξέγερσης. Στην αρχή, στη λεγόμενηπρώτη φάση, μεταξύ 23 και 30 του Οκτώβρη, η αντίδραση δεν τόλμησε να εμφανιστεί ανοιχτά με αντισοσιαλιστικά συνθήματα και στηρίχτηκε με αιτήματα όπως «αποσταλινοποίηση», «εκδημοκρατισμός και αποκέντρωση», «ουγγρικός εθνικός κομμουνισμός», κ.ά., πετυχαίνοντας με αυτόν τον τρόπο να εκμεταλλευτεί την πλατιά δυσαρέσκεια των μαζών. Η φοιτητική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 23 του Οκτώβρη αξιοποιήθηκε από τις αντεπαναστατικές δυνάμεις για να προκληθούν ένοπλες συγκρούσεις. Ανοιξαν τα σύνορα με την Αυστρία και μπήκαν ανεξέλεγκτα όλα τα φασιστικά, αντιδραστικά στοιχεία που είχαν εγκαταλείψει την Ουγγαρία μετά την επανάσταση και τη νίκη της λαϊκής δημοκρατίας. Ετσι διείσδυσαν στην Ουγγαρία χιλιάδες οπλισμένοι φυγάδες από το εξωτερικό, δηλαδή δυνάμεις οργανωμένες από τους καπιταλιστές και τους τσιφλικάδες της Ουγγαρίας που εγκατέλειψαν τη χώρα μετά την επανάσταση. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο εξοπλισμός και ο ανεφοδιασμός των πραξικοπηματιών γινόταν μέσω της αερογέφυρας Βιέννης - Βουδαπέστης, κυρίως από αμερικανικά αεροπλάνα, ενώ διπλωματικοί εκπρόσωποι των ΗΠΑ και άλλων καπιταλιστικών κρατών έδιναν άμεσες οδηγίες στην ηγεσία των πραξικοπηματιών. Στη δεύτερη φάση, η αντίδραση, ενθαρρημένη από την εξωτερική υποστήριξη, στις 30 του Οκτώβρη πέρασε στην ανοιχτή τρομοκρατία, δολοφονώντας ομαδικά κομμουνιστές και προοδευτικούς ανθρώπους, ενώ κατά χιλιάδες φυλακίζονταν οι αγωνιστές του κόμματος, πρόεδροι αγροτικών ενώσεων, πρόεδροι συμβουλίων, οπαδοί του σοσιαλισμού και προετοιμαζόταν η σφαγή τους. Επανεμφανίστηκαν οι καπιταλιστές στο χώρο της πολιτικής και χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι μέσα σε μόλις 2 μέρες ίδρυσαν 28 αντεπαναστατικά κόμματα.
Ωστόσο, ο λαός βλέποντας αυτή την επίθεση ενάντια στις σοσιαλιστικές κατακτήσεις άρχισε να ανασυγκροτείται μαζί με τις επαναστατικές δυνάμεις. Στις 3 του Νοέμβρη του 1956δημιουργήθηκε, με επικεφαλής τον Γιάνος Κάνταρ, η επαναστατική εργατοαγροτική κυβέρνηση, και για να υπερασπιστούν τη λαϊκή εξουσία οι πιο συνειδητές δυνάμεις της εργατικής τάξης αναδιοργάνωσαν το ΚΚ ως μαρξιστικό - λενινιστικό Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Το κόμμα και η επαναστατική εργατοαγροτική κυβέρνηση απευθύνθηκαν στην εργατική τάξη κάνοντας έκκληση για υπεράσπιση της λαϊκής εξουσίας από την αντίδραση. Παράλληλα η Σοβιετική Ενωση ανταποκρίθηκε στην παράκληση της νέας ουγγρικής κυβέρνησης για διεθνιστική βοήθεια και συνέβαλε στη συντριβή των ένοπλων αντεπαναστατικών ομάδων.
Βλέπουμε δηλαδή ότι η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, την αγροτιά και τα λαϊκά στρώματα ενόχλησε τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος, καιρό πριν, είχε ξεκινήσει εκστρατεία υπονόμευσης της νεαρής σοσιαλιστικής κυβέρνησης, είχε οργανώσει την άμεση επέμβαση στη χώρα δίνοντας οδηγίες και εξοπλισμό στις αντεπαναστατικές δυνάμεις που βρίσκονταν και στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο εξωτερικό. Δημοσιεύματα εφημερίδων εκείνης της εποχής ανέφεραν πως τα γεγονότα στην Ουγγαρία τα προετοίμαζε από πολύ καιρό πριν και με επιμέλεια η αντίδραση, πως αμερικανικοί ραδιοσταθμοί μετέδιδαν «εκκλήσεις για ανταρσίες», αλλά και εκπαιδεύονταν άνθρωποι σε εκρηκτικά και όπλα, οι οποίοι μεταφέρονταν από τα ουγγρικά σύνορα στα βουνά για να μάθουν την τέχνη της μάχης...
Μετά από τόσα χρόνια, και με τις εξελίξεις που έχουν σημειωθεί στη Σοβιετική Ενωση και τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπου κυρίως με την ξεκάθαρη παρέμβαση του ιμπεριαλισμού και τις αντιδραστικές δυνάμεις ήρθαν οι ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων, μπορούμε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας για το τι πραγματικά έγινε πριν 50 χρόνια στην Ουγγαρία και ποιος πραγματικά παρενέβη στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας και προσπάθησε να εισβάλει και να εγκαθιδρύσει τη δική του εξουσία.
Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
21/6/2009
-- Αντικομμουνισμός. Χτες και σήμερα
9/11/2008
-- Επέτειος των 90χρονων του ΚΚ Ουγγαρίας
19/8/2007
-- Νέες αντικομμουνιστικές διώξεις
26/10/2003
-- Ο ιμπεριαλισμός και η αντεπανάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου