Είμαστε όλοι…

Είμαστε όλοι…

Αναρτήθηκε από τον/την redship 












Ως Έλλην, ως καθαρόαιμος Έλλην, ως Έλλην που τα τελευταία 20 χρόνια αντιδρώ ενεργά, σε κάθε τι στραβό, και κυρίως ως Έλλην που αντιδρώ και αγανακτώ συστηματικά, τα τελευταία 2 χρόνια, ευχαριστώ πολύ τους ευρωπαίους και αμερικάνους που μου συμπαραστάθηκαν, χτές και προχτές. Ευχαριστώ πολύ, αλλά ως εδώ.


Είναι πολύ χρήσιμη η εκδήλωση και έκφραση αλληλεγγύης προς όλους εμάς, αλλά εμένα προσωπικά δεν μου φτάνει. Δεν μου αρκεί μια συγκέντρωση με συρτάκι και ελληνικές σημαίες, στις κεντρικές πλατείες, με το απλοϊκό σύνθημα «είμαστε όλοι έλληνες». Και δεν μου φτάνει, όχι επειδή είμαι αχάριστος, ή αγνώμονας, όπως θα έλεγε ο Κίμων Κουλούρης, αλλά επειδή νομίζω ότι αυτή δεν είναι πραγματική αλληλεγγύη.


Διότι το αίτημα και το σύνθημα μιας εκδήλωσης, δεν μπορεί να είναι ότι, όλοι θα γίνουμε σαν τον αδύναμο, ότι όλοι νιώθουμε και συμπονούμε τον αδύναμο. Το σύνθημα θα έπρεπε να είναι ότι δεν πρέπει να είναι κανείς μας, αδύναμος.


Το σύνθημα και το αίτημα, από την πλευρά των ευρωπαίων, θα έπρεπε να είναι, να σταματήσουν οι επιλογές και οι πολιτικές που κάνουν αδύναμο τον Έλληνα, τον Πορτογάλο, τον Ιρλανδό, τον Ισλανδό…


Το σύνθημα και το αίτημα, θα έπρεπε να είναι δικαιοσύνη, ισότητα, ίσες ευκαιρίες, αξιοπρεπείς μισθοί, εξαφάνιση της ανεργίας και της αδικίας. Εξαφάνιση των αστέγων, παντού στην Ευρώπη και στην Αμερική.


Το σύνθημα και το αίτημα θα έπρεπε να είναι, εξαφάνιση των αδηφάγων τραπεζών, των αχόρταγων επιχειρηματικών ομίλων, των ανθρωποφάγων μηχανισμών, που μπροστά στο κέρδος κατασπαράζουν υπάρξεις και αξιοπρέπειες. Εσχάτως και ζωές.


Δεν θα ξαφνιαστώ αν μάθω πως ανάμεσα σε αυτούς που φώναζαν, ότι «είμαστε όλοι έλληνες», ήταν και κάποιος τραπεζίτης με ενοχές, ή κάποιο αδίστακτο μεγαλοστέλεχος με τύψεις. Είναι τέτοιο το αίτημα άλλωστε που μπορεί να συσπειρώσει από τον Πάπα της Ρώμης, μέχρι τον έμπορο ναρκωτικών, από τον Ρομπάι, μέχρι τον άστεγο της γέφυρας στον Σηκουάνα.


Ως Έλλην, διωκόμενος, έγκλειστος σε μια πολιτική και οικονομική φυλακή, δεν θέλω επισκεπτήρια από φίλους και συγγενείς. Θέλω ελευθερία, γιατί ξέρω βαθειά μέσα μου πως είμαι άδικα φυλακισμένος. Και το ξέρουν όλοι. Και αυτοί που μου συμπαραστέκονται και κυρίως αυτοί που με φυλάκισαν.


Δεν αντέχω άλλο τις ξενέρωτες αντιδράσεις, τις επίπεδες σκέψεις και τις επιφανειακές εκδηλώσεις. Δεν αντέχω άλλο αυτή τη χαλαρότητα στα ανθρώπινα αντανακλαστικά. Τα αποτελέσματα που ζούμε σήμερα, έχουν αιτίες που τα δημιούργησαν. Είναι συγκεκριμένες επιλογές, συγκεκριμένος τρόπος οικονομικής και κοινωνικής «ανάπτυξης», που είναι στη φύση του ΑΔΙΚΟΣ. Γεννά ανισότητα, εκμετάλλευση, αδικία, φτώχεια και εξαθλίωση. Κυρίως στην εποχή της κρίσης, αλλά και πρίν.


Γι αυτά διαδηλώστε. Αυτά είναι αιτήματα και στόχοι, για πάλη και σύγκρουση. Πανευρωπαϊκή και παγκόσμια.


Αγωνιστείτε εσείς γι αυτά από εκεί, εμείς από εδώ, χωρίς να χρειάζεται να αλλάξουμε εθνικότητες. Μπορούμε ο καθένας από το σπίτι του, την χώρα του. Αυτό που θα μας ενώσει, πραγματικά, θα είναι ο ίδιος στόχος.