ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Βλέπουμε τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας συνενωμένες με τους εργαζόμενους
Η παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συζήτηση της Επερώτησης του Κόμματος για την οικονομία και το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης
 Eurokinissi |
 |
Και είναι φυσικό αυτό. Εμείς μιλάμε βεβαίως από τη σκοπιά της δικής μας ιδεολογίας και εσείς της δικής σας. Αυτό δε σημαίνει ότι είτε εσείς είστε έξω από το έδαφος της πραγματικότητας και εμείς είμαστε μέσα ή ανάποδα. Δεν καταλαβαίνω, δηλαδή, γιατί είναι ψόγος ότι εμείς βλέπουμε από μια αντικαπιταλιστική σκοπιά την πολιτική της κυβέρνησης.
Στο έδαφος, όμως, του καπιταλισμού μιλάμε και στο έδαφος του καπιταλισμού και του σημερινού συσχετισμού δύναμης προβάλλουμε και αιτήματα και στόχους πάλης, χωρίς βεβαίως να παραιτούμαστε από αυτό που έχουμε δικαίωμα, όταν ο ελληνικός λαός αποφασίσει και οι συνθήκες επιτρέψουν, να φτάσουμε ως την ανατροπή αυτού του συστήματος. Δεν είναι της ώρας, ούτε κρίνεται αυτό το πράγμα σήμερα, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό αυτό.
Η αντιπαράθεση μεταξύ μας πρέπει να είναι ουσιαστική και με επιχειρήματα. Και το λέω αυτό, γιατί δεν μπορεί να γίνεται αντιπαράθεση με εξυπνακισμούς. Με συγχωρείτε πάρα πολύ, αλλά εκεί εγώ εντάσσω το ζήτημα που έβαλε το πρωί ο πρωθυπουργός, (σ.σ. είχε προηγηθεί η συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στον πρωθυπουργό για την προστασία των ανέργων, σ' αυτήν αναφέρεται), ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θέλει τη χρεοκοπία της Ελλάδας, θέλει την καταστροφή της Ελλάδας για να γίνει διεθνής επανάσταση.
Εμείς τον Τρότσκι, πάντως, δεν τον έχουμε κρεμάσει στα γραφεία μας, ούτε τον Πάμπλο, ούτε τον Καστοριάδη, ούτε τον Μαρκούζε. Δεν μπορείτε να αλλοιώνετε τις απόψεις μας. Διαφωνούμε, διαφωνούμε. Το αντίθετο. Εμείς βλέπουμε το ζήτημα "αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας" συνενωμένες με τους εργαζόμενους και όχι σε αντίθεση με τους εργαζόμενους. Είναι άλλη οπτική αυτή.
Και αν είναι κάτι, που, αν θέλετε, μας ξεχωρίζει και από τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, είναι πως δε θα μας ακούσετε ποτέ να λέμε μόνο "τόση ανεργία, τόση ακρίβεια, τόσο εκείνο, τόσο το άλλο". Ταυτόχρονα, μας ενδιαφέρει ποιος κάνει τις επενδύσεις, πού γίνονται οι επενδύσεις, με ποιο σκοπό γίνονται οι επενδύσεις, τι θα αποφέρουν οι επενδύσεις, τι αναπτύσσεται, τι δεν αναπτύσσεται στην Ελλάδα, ποια είναι η αναλογία ή η δυσαναλογία ανάμεσα στους διάφορους κλάδους της βιομηχανίας, γενικότερα της ελληνικής οικονομίας, ποια είναι η σχέση της οικονομίας με την παιδεία, τις υπηρεσίες κ.λπ., παρακολουθώντας όλες τις σύγχρονες εξελίξεις.
Ο σοσιαλισμός κατάργησε την ανεργία
Να πάρουμε ένα παράδειγμα, το είπαμε και το πρωί στον πρωθυπουργό. Οσο χρησιμοποιούνται οι νέες τεχνολογίες - και πρέπει να χρησιμοποιούνται στην παραγωγική διαδικασία - μειώνεται αντικειμενικά - αυτό και στο σοσιαλισμό θα γίνεται - η ανθρώπινη δύναμη, η ζωντανή ανθρώπινη εργασία. Τι θα κάνουμε; Θα πάμε με το σφυρί και το δρεπάνι, για να έχουμε απασχόληση του εργατικού δυναμικού; Εκμηχάνιση κ.λπ. και ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει.
Αλλά βλέπετε πώς το ζήτημα αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί στον καπιταλισμό, πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί στο σοσιαλισμό. Παραδείγματος χάριν, επειδή φέρατε το θέμα της Κούβας, η Κούβα κάνει ανακατανομή. Η Κούβα είναι μια χώρα που από το '59 είναι σε εμπάργκο. Και δεν είναι απλώς σε ένα πολιτικό εμπάργκο. Είναι και σε οικονομικό και σε μεθοδευμένη καταστροφή της Κούβας. Και δεν είναι εμπάργκο μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι επιβάλλει και σε όλες τις άλλες χώρες να μην έχουν σχέσεις με την Κούβα. Επομένως, πραγματικά είναι μια χώρα που μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες του σοσιαλισμού βρίσκεται σε μια διεθνή απομόνωση.
Και εμείς δεν υποστηρίζουμε ότι μια χώρα που βρίσκεται σε διεθνή απομόνωση μπορεί μόνη της να λύσει όλα τα προβλήματα, πολύ περισσότερο που δεν ήταν και στην πρώτη γραμμή των ανεπτυγμένων σοσιαλιστικών χωρών, εξαιτίας και ιστορικών παραγόντων κ.λπ.
Η Κούβα, λοιπόν, τι κάνει; Ανακατανέμει δυναμικό. Θέλει να αντιμετωπίσει την εξάρτηση σε εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα, να δώσει ώθηση στην αγροτική παραγωγή. Δοκιμάζει διάφορα τέτοια προγράμματα και μεταφέρει ένα τέτοιο δυναμικό. Δεν τους διώχνει στην ανεργία, ούτε στο επίδομα ανεργίας.
Και αυτό το είχε κάνει και παλαιότερα. Οταν, για παράδειγμα, είχε πολλά εργοστάσια ζάχαρης, γιατί έκανε εξαγωγή ζάχαρης, όταν άλλαξαν οι εξελίξεις στη ζάχαρη και στην τιμή και αναγκάστηκε να κλείσει τρία εργοστάσια, πήρε το εργατικό δυναμικό από τα τρία εργοστάσια της ζάχαρης και τους έκανε κοινωνικούς λειτουργούς ανά γειτονιά, για να αντιμετωπίζουν σε τοπικό επίπεδο, να συλλέγουν προβλήματα και να συμβάλουν στην αντιμετώπιση με πληρωμή κανονική.
Κατάργηση της ανεργίας. Αυτό είναι το κυριότερο. Ανακατανομές θα χρειαστεί να γίνουν είτε κάτω από την επίδραση αρνητικών παραγόντων του εξωτερικού είτε, αν θέλετε, και κάτω από αντικειμενικά προοδευτικές εξελίξεις. Μην μπερδεύουμε, λοιπόν, τα πράγματα. Οι πεντακόσιες χιλιάδες δε θα είναι άνεργοι στην Κούβα.
Αλλά θέλετε να σας πω και κάτι άλλο με την ευκαιρία; Δεν έχετε παράπονο, κύριε Παπακωνσταντίνου. Στις σοσιαλιστικές χώρες, ξεκινώντας από τη Σοβιετική Ενωση, δοκιμάστηκαν να εμβολιαστούν ιδέες της οικονομίας της αγοράς στη σοσιαλιστική οικονομία. Η ιδιοσυντήρηση, η χαλάρωση του κεντρικού σχεδιασμού, οι απευθείας επαφές με τις επιχειρήσεις για αγορά - πώληση πρώτων υλών, η λογική του κέρδους πέρασε σε αυτές τις επιχειρήσεις. Και τι έγινε; Αποδυναμώθηκε ο σοσιαλισμός και δημιουργήθηκαν και εκείνες οι δυνάμεις, οι οποίες εμπόδισαν τη συνεχή ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και πισωγύρισε η κατάσταση.
Και αυτό να το πάρουμε υπ' όψιν, αλλά εν πάση περιπτώσει κλείνω αυτήν την τοποθέτηση, γιατί δεν είναι καλό με εξυπνάδες να αντιμετωπίζει ο ένας τον άλλο, και με συγχωρείτε που χρησιμοποιώ αυτό τον όρο.
Μια απάντηση για την «Τυποεκδοτική»
Φέρατε το θέμα της "ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗΣ". Εσείς το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα το θέμα αυτό. Τι θέλετε, δηλαδή, να πείτε; Από μία άποψη μας δίνετε την ευκαιρία να το θέσουμε το ζήτημα, γιατί εδώ έχει διαφορά. Βεβαίως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας μέσα στον καπιταλισμό δρα. Πού δρα; Στο δικό του κόσμο; Και βεβαίως στήσαμε μία επιχείρηση, που να μπορούμε φασόν να εκδίδουμε τα προϊόντα μας - με συγχωρείτε που το λέω έτσι, δεν είναι προϊόν βεβαίως κερδοσκοπικό - εφημερίδες, βιβλία, έντυπα, προεκλογικό υλικό, για να μην εξαρτόμαστε από τυπογραφεία και από τις συγκυρίες πολλών πραγμάτων.
Και, βεβαίως, έπρεπε να βρούμε και μία πελατεία. Ξέρετε ότι είχαμε πελάτες μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα. Αργότερα, τα εκδοτικά συγκροτήματα έκαναν τα δικά τους εργοστάσια και τη δική τους παραγωγή. Εμείς δεν έχουμε παραγωγή για την αγορά, έχουμε δική μας παραγωγή και είμαστε φασόν και επομένως άρχισε η επιχείρηση να έχει λιγότερο κύκλο εργασιών. Αυτό είναι περίεργο; Αυτό γίνεται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Βεβαίως μέσα στην καπιταλιστική αγορά λειτουργούσε. Και έχουμε και "φέσια" μεγάλων επιχειρήσεων και μετά από χρόνια καταφεύγουμε στα δικαστήρια. Μας έβαλαν "φέσια" εκατομμύρια ευρώ και ενδεχομένως ξέρετε ποιοι είναι αυτοί και μπορείτε να μάθετε ποιοι είναι αυτοί. Δεν είναι "φτωχαδάκια".
Τρίτον, δεχτήκαμε πρωτοφανή πολιτική επίθεση με κοινή οργάνωση ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. από το 2007. Δεν μπαίνω τώρα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και στο τι έχει ακουστεί για την "Τυποεκδοτική". Ποιος πελάτης θα υπερνικούσε το φόβο και το δισταγμό; Με όποιον συνεργαζόμαστε, μας τον βγάζατε ότι ήταν μπατζανάκης μας και συνεταίρος. Βεβαίως, δε θέλαμε να πάμε ούτε να κάνουμε συμπράξεις με επιχειρηματίες που μας πρότειναν, ούτε να πουλήσουμε το 50% των μετοχών και να μπούμε στο Χρηματιστήριο. Επομένως, η λύση είναι να "νοικοκυρέψεις" - χρησιμοποιώ το δικό σας όρο - και να αντιστοιχίσεις τον κύκλο των εργασιών.
Εμείς, όμως, δεν είμαστε υπερασπιστές του καπιταλιστικού συστήματος. Λειτουργούμε μέσα σ' αυτό. Τι να κάνουμε; Να πάμε να ζήσουμε στο φεγγάρι μόνοι μας; Δε γίνεται. Αλλωστε, έχουν προηγηθεί άλλοι στην κατοχή και στην εκμετάλλευση της σελήνης. Μη λέτε τέτοια πράγματα. Να σας πω κάτι; Μέσα απ' αυτές τις εμπειρίες γινόμαστε ακόμα πιο φανατικοί πολέμιοι του καπιταλιστικού συστήματος.
Δε φταίει η διαφθορά για την κρίση
Κύριε υπουργέ, εγώ θέλω να σταθώ στο εξής ζήτημα γιατί νομίζω ότι μίλησαν εμπεριστατωμένα και οι προηγούμενοι σύντροφοί μου: Εχετε πιάσει το θέμα της διαφθοράς. Εγώ δεν νομίζω ότι πιστεύετε πως η κρίση στην Ελλάδα έχει σχέση με τη διαφθορά. Είναι αδύνατον αυτό. Δεν μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τελειώσει πανεπιστήμια και οικονομικές σχολές και που, μπορεί να μην έχουν την ίδια αντίληψη με μας, αλλά που να πιστεύουν ότι η οικονομική κρίση μπορεί να οφείλεται στη διαφθορά.
Να σας πω και κάτι άλλο; Αν είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα, οι διαφθορείς πρέπει να πάνε φυλακή. Καθαρά πράγματα. Δεν αυτοδιαφθείρεται κανένας λαός, διότι ο λαός δεν έχει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του, δεν κλείνει συμφωνίες, δεν κινεί "πακέτα". Στην "ψιλοδιαφθορά", βεβαίως, μπορεί να πέσει κανείς, αλλά στα ζητήματα της πολιτικής διαφθοράς εμείς δε θεωρούμε ότι η αιτία της κρίσης είναι η διαφθορά, όπως η αιτία της κρίσης δεν είναι το χρέος που λέει η Νέα Δημοκρατία. Το χρέος είναι αποτέλεσμα. Αλλωστε, η Ελλάδα δεν είναι τώρα υπερχρεωμένη. Είναι έτσι από τα πρώτα χρόνια που έγινε το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά. Υπερχρεωμένες δεν είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Αλλες χώρες με πολύ λιγότερο δημόσιο χρέος δεν πέρασαν βαριά κρίση;
Τι εννοείτε "διαφθορά"; Εγώ θα σας πιάσω μία πλευρά. Εννοείτε ως διαφθορά τις κατακτήσεις των εργαζομένων, τις οποίες θέλουν να υπερασπιστούν; Συνήθως όταν λέμε "διαφθορά" εννοούμε τους μισθούς, τα επιδόματα, το δικαίωμα στη δουλειά. Κοιτάξτε να δείτε: Υπάρχουν προβλήματα - ας το πούμε - συντεχνιακών αντιλήψεων; Βεβαίως. Οταν το δικαίωμα στη δουλειά δεν εντάσσεται σ' ένα συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο και δε διεκδικείται, αν θέλετε, σε αντιμονοπωλιακή και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, οδηγεί στο "συντεχνιασμό" όταν ο "συντεχνιασμός" καλλιεργείται από τα πάνω.
Εμείς, όμως, δεν πρόκειται να τιμωρήσουμε αυτούς τους εργαζόμενους. Ενα μεγάλο μέρος των εργαζομένων έχει διαπαιδαγωγηθεί συντεχνιακά και όσο έχουν συντεχνιακές αντιλήψεις, εμείς δεν προσδοκούμε ότι θα πάρουμε ψήφο.
Πολιτική εξαγοράς κι ενσωμάτωσης
Ας δούμε πώς καλλιεργήθηκε αυτό. Βεβαίως, είχαν υψηλότερους μισθούς οι εργαζόμενοι στη Δημόσια Διοίκηση και στις ΔΕΚΟ, όχι υψηλότερους μισθούς από τα δικαιώματά τους αλλά υψηλότερους μισθούς σε σχέση με τους κακοπληρωμένους του ιδιωτικού τομέα. Πρέπει να σας πω βέβαια ότι υπάρχει εργατική αριστοκρατία και μέσα στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί έγινε αυτό;
Θυμάμαι ότι στη δεκαετία του 1950 όταν μία γυναίκα παντρευόταν έναν δημόσιο υπάλληλο την κλαίγανε και λέγανε: "Ενα δημοσιοϋπαλληλάκο, ένα δάσκαλο" πήρε. Ηταν κακός γάμος.
Από τις αρχές του 1980 και μετά, ο δημόσιος υπάλληλος ήταν μια καλή ευκαιρία. Γιατί; Να το πούμε καθαρά. Διότι ύστερα από σαράντα χρόνια του "κράτους της δεξιάς", όπως λέγατε, ανοίξατε το δημόσιο τομέα σ' ένα μεγάλο μέρος του λαού, γιατί θέλατε να αλλάξετε το συσχετισμό δύναμης εκεί μέσα, ο οποίος ήταν για χρόνια εδραιωμένος στο γνωστό μετεμφυλιακό καθεστώς και δώσατε περισσότερες παροχές.
Υστερα διογκώσατε τον δημόσιο τομέα με τις κρατικοποιήσεις. Καμία σχέση με σοσιαλισμό, βεβαίως. Ετσι αυξήθηκε ο αριθμός τους και διαμορφώσατε θύλακες μέσα στους εργαζόμενους, όχι όμως δίνοντας υπερβολικά χρήματα και κάνοντάς τους πλούσιους. Διαμορφώσατε μία σειρά από θύλακες, για να μπορείτε να κρατάτε διασπασμένο το εργατοϋπαλληλικό κίνημα, δημόσιοι, ιδιωτικοί, ΔΕΚΟ κ.λπ. Ηταν η πολιτική συμμαχιών.
Εμείς δεν τους λέμε διεφθαρμένους αυτούς. Τους λέμε ενσωματωμένους στο σύστημα. Αν θέλετε, μπορεί κανείς να πει ότι ένα μέρος απ' αυτούς είναι και εξαγορασμένοι, αλλά οι περισσότεροι είναι ενσωματωμένοι. Δε θα βγούμε όμως εμείς αφ' υψηλού να τους λέμε διεφθαρμένους, παρά το γεγονός ότι και σήμερα αυτό το κομμάτι των εργαζομένων είναι εμπόδιο στη "ριζοσπαστικοποίηση" του κινήματος. Εμείς δε θα το πούμε έτσι.
Δε μου λέτε: Οταν έθαβαν οι αγρότες τις πέτρες και τα φρούτα στις χωματερές και έπαιρναν τις επιδοτήσεις, αυτό δεν το ξέρατε εσείς ως κυβέρνηση ή η Νέα Δημοκρατία; Δεν το ήξερε η Ευρωπαϊκή Ενωση; Το ήξερε, αλλά σου λέει: "Ασε να είναι έτσι". Γιατί; Διότι μ' αυτόν τον τρόπο μακρύνατε, επιμηκύνατε - είναι και της μόδας η επιμήκυνση - το διάστημα εκείνο όπου δε θα εμφανίζονταν οξυμένα τα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς από την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Δεν το ήξερε η Ευρωπαϊκή Ενωση; Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ήξερε τη διασπάθιση των κοινοτικών ποσών που πήγαιναν για τα διάφορα σεμινάρια ή για διάφορες επιτροπές και μελέτες; Τα ήξερε δεκαπέντε χιλιάδες φορές.
Πρόκειται λοιπόν για μία - θέλετε να την πούμε - διαφθορά; Εμείς τη λέμε πολιτική συμμαχιών για την εξαγορά και την ενσωμάτωση εργατικών λαϊκών αγροτικών μαζών. Ετσι τη λέμε. Θέλετε να το πούμε και διαφθορά; Να το πούμε, αλλά αυτή η διαφθορά καλλιεργήθηκε από πάνω. Εμείς δεν πρόκειται να πιάσουμε άλλες πλευρές της πολιτικής ζωής που επίσης υπάρχουν και που φθάνουν ή δε φτάνουν μέχρι τις Εξεταστικές Επιτροπές. Μιλάμε για την επίσημη πολιτική διαφθοράς.
Η οικονομική κρίση δεν έχει σχέση με τη διαφθορά. Η διαφθορά είναι σύμπτωμα, είναι πλευρά της και η διαφθορά φαίνεται περισσότερο σε συνθήκες κρίσης. Σε συνθήκες όπου υπάρχουν αναπτυξιακοί ρυθμοί δε φαίνεται. Ψάξτε να δείτε πώς διεξάγονται οι τοπικές εκλογές, οι εκλογές για τα τοπικά όργανα. Ψάξτε και τα στελέχη σας και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. "Θα σε βάλω στη Δημοτική Αστυνομία". Οι ρουσφετολογικοί μηχανισμοί είναι τεράστιοι. Φόβος, απειλή, άνθρωποι που φοβούνται να μπουν στα ψηφοδέλτια. "Θα σου βρω δουλειά". Ερχεται το ΕΣΠΑ. Πηγαίνετε να ψάξετε. Δυστυχώς, αν οι ίδιοι δε θα βγουν να το πουν δημόσια, εμείς καταδότες δε γινόμαστε, γιατί θα βρουν τον μπελά τους οι άνθρωποι. Δείτε τι έχει να γίνει με την αναπαραγωγή της διαφθοράς στο τοπικό επίπεδο με τον "Καλλικράτη".
Η πρότασή μας κοιτάζει μπροστά όχι πίσω
Τέλος, επειδή είπατε για τα κλειστά επαγγέλματα, μάλλον δεν ξέρετε τη θέση μας. Να την παρακολουθείτε. Ποτέ η θέση δεν φαίνεται στο "ναι" ή "όχι" σ' ένα νομοσχέδιο. Εμείς τι είπαμε; Αυτή τη στιγμή έρχονται οι πολυεθνικές της μεταφοράς - και εγχώριες θα υπάρξουν αναμεμειγμένες με ξένο κεφάλαιο - και εκτοπίζουν τους μικρούς επιχειρηματίες σ' αυτόν τον τομέα.
Ποια είναι η θέση μας; Εμείς την έχουμε πει στους ίδιους. Εχουμε κάνει και συγκέντρωση. Εμείς θα υποστηρίζουμε τα δημόσια μέσα μεταφοράς να είναι δημόσια και δε θα υπάρχουν ιδιοκτήτες δημοσίων μέσων μεταφοράς, αλλά θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι, κρατικοί υπάλληλοι, λαϊκοί υπάλληλοι, πείτε το όπως θέλετε.
Ισα - ίσα εμείς πάμε εντελώς κόντρα στο αίσθημα της ατομικής ιδιοκτησίας. Την περασμένη βδομάδα κάναμε συγκέντρωση κι εγώ ήμουν ομιλήτρια σ' αυτήν τη συγκέντρωση. Οχι ότι εγώ είπα τα δικά μου. Τις θέσεις του Κόμματος είπα, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τους είπαμε αυτά και τους είπαμε ότι στη δική μας αντίληψη θα υπάρχει κρατικό εμπόριο και δε θα υπάρχουν εμπορικά μαγαζιά. Θα υπάρχουν μόνο παραγωγικοί συνεταιρισμοί των μικρών παραγωγών που δεν μπορεί να κοινωνικοποιηθούν. Εμείς ίσα - ίσα τους λέμε πολύ πιο διαφορετικά πράγματα από τη νοοτροπία που έχει και ο μικρός φορτηγατζής. Κοιτάμε εμπρός, δεν κοιτάμε πίσω.
Εμείς σας είπαμε το εξής πράγμα: Αυτοί που έχουν πενήντα φορτηγά "παζαρεύουν" μαζί σας και σας άσκησαν πολύ μεγάλη πίεση για να μπορέσουν να διατηρήσουν ένα μερίδιο της αγοράς ή ένα μερίδιο στις μετοχές των καινούργιων επιχειρήσεων. Γι' αυτό σας "πάλευαν" οι επικεφαλής. Εμείς είμαστε με τους μικροϊδιοκτήτες και τους λέγαμε: "Οταν εμείς θα είμαστε εξουσία δεν θα υπάρχετε ως μικροϊδιοκτήτες αλλά θα είστε δημόσιοι υπάλληλοι". Εχουμε μία διαφορετική αντίληψη, αλλά πού υποστηρίζουμε το παλιό; Αυτό που υποστηρίζουμε εμείς είναι το παλιό; Το μπροστά είναι.
Επομένως, κύριε Παπακωνσταντίνου, η κρίση είναι κρίση καπιταλιστική. Οσον αφορά τα μέτρα διεξόδου από την κρίση που φέρνετε, εσείς θέλετε να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Εμείς δε λέμε ότι δεν το θέλετε. Αλλοι σας τα λένε αυτά. Αυτά τα μέτρα όμως θα αναπαράξουν και θα φέρουν νέο κύκλο κρίσης με τα ίδια "γιατροσόφια".
Οι παράγοντες που οδήγησαν στην κρίση, η κερδοφορία του κεφαλαίου, η συγκέντρωση κ.λπ., η ανισομετρία, ο ανταγωνισμός, η υπόσκαψη της αγοραστικής ικανότητας, όλα αυτά θα αναπαράξουν τον καινούργιο κύκλο κρίσης που θα είναι πολύ πιο βαθύς. Από αυτή τη λογική λέμε ούτε ένα ευρώ οι εργαζόμενοι.
Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να χρεοκοπήσει η λαϊκή οικογένεια για να μη χρεοκοπήσουν οι επιχειρηματίες. Δε γίνεται αυτό το πράγμα. Κάποιος πρέπει να χάσει. Και πρέπει να χάσει αυτός που έχει περιθώρια να χάσει, όχι αυτός που δεν έχει κανένα περιθώριο.
Δεν σκοπεύω να απαντήσω σε όλα, απλώς θέλω να εξηγήσω το εξής: Εσείς, κύριε Παπακωνσταντίνου, είστε ρεαλιστές προσπαθώντας να βγάλετε το σύστημα από την κρίση, δηλαδή να εξασφαλίσετε τους επιχειρηματίες. Και εμείς, αν είχαμε τη δική σας ιδεολογία, αυτό θα κάναμε.
Εμείς είμαστε ρεαλιστές, παίρνοντας υπόψη ότι υπάρχουν επείγοντα προβλήματα των εργαζομένων και δεν μπορούμε να κοιτάμε το αύριο χωρίς να προσπαθούμε να βγάλουμε και από τη μύγα ξίγκι σήμερα στην οποιαδήποτε μικρή ή μεγαλύτερη κατάκτηση, αλλά ρεαλισμός είναι να θέλεις οι λαοί να κινήσουν την ιστορία προς τα εμπρός, όπως είχε γίνει σ' όλη τη διάρκεια της Ιστορίας της ανθρωπότητας. Αυτό επιτρέψτε μας να σας πούμε ότι είναι ρεαλισμός. Ρεαλισμός είναι να παλεύεις και για το επίδομα ανεργίας, ρεαλισμός είναι να παλεύεις και για την κατάργηση της ανεργίας».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
16/10/2010
-- Η διαφθορά είναι σύμπτωμα της πολιτικής που προκαλεί την κρίση
23/1/2010
-- Είμαστε δίπλα στους αγωνιζόμενους αγρότες
12/2/2009
-- Καιρός να γίνει επικίνδυνο και το λαϊκό κίνημα!
24/10/2008
-- Συνεχής μελέτη, εξακρίβωση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου