Ιμιτασιόν

Ιμιτασιόν 

 Αρχές δεκαετίας τού '80. Η ώρα τού ΠαΣοΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου και της "Αλλαγής". Η ώρα που δικαιώθηκαν οι αγώνες τού λαού για σοσιαλισμό. Πράγματι, ο Ανδρέας τα άλλαξε όλα:
- Έβαλε την δεξιά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Κάποιοι κακοήθεις λένε πως ξέχασε να κλειδώσει εκείνο το ρημάδι το χρονοντούλαπο αλλά δεν θα ασχοληθώ τώρα με την μιζέρια τους.
- Ο λαός πήρε την εξουσία στα χέρια του. Ελπίζω ότι δεν έχει λησμονηθεί το εμβληματικό σύνθημα "το ΠαΣοΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία".
- Κατάργησε την καραμανλικής εμπνεύσεως ενισχυμένη αναλογική (ένα εκλογικό σύστημα που φαλκίδευε την δημοκρατία κι αλλοίωνε την λαϊκή εντολή) και στην θέση της έφερε ένα "σύστημα απλής αναλογικής", εμπνεύσεως Κουτσόγιωργα.
 Οι κακοήθεις, στους οποίους αναφέρθηκα πρωτύτερα, επιμένουν ότι αυτό το "σύστημα απλής αναλογικής" ήταν πιο ενισχυμένο από την δεξιά "ενισχυμένη αναλογική" αλλά είπαμε ότι δεν θα ασχοληθώ μαζί τους.
- Στον χώρο τής παιδείας, αντικατέστησε τις "Πανελλήνιες" (το ραλλικής εμπνεύσεως σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων από το λύκειο στο πανεπιστήμιο, το οποίο έθαβε τα όνειρα χιλιάδων παιδιών για ανώτατες σπουδές) με τις σοσιαλιστικώτατες "Πανελλαδικές". Οι ως άνω κακοήθεις, βέβαια, επιμένουν ότι με το πασοκικό σύστημα φούντωσε η παραπαιδεία των φροντιστηρίων αλλά ποιός ασχολείται μαζί τους τώρα;
- Υλοποίησε το όνειρο δεκαετιών και έδιωξε -επί τέλους!- τις αμερικανονατοϊκές "βάσεις τού θανάτου" από την Ελλάδα. Φυσικά, η γνωστή κακοήθεια υποστηρίζει ότι οι δυο εκσυγχρονισμένες βάσεις που κράτησαν οι αμερικανοί (Άκτιο και Σούδα) έκαναν περιττή για το ΝΑΤΟ την ύπαρξη των βάσεων που έκλεισαν (Ελληνικό, Νέα Μάκρη κλπ) αλλά, είπαμε...


Για να μη πολυλογούμε, λοιπόν, ο Ανδρέας και το ΠαΣοΚ εκείνης της εποχής αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις για "μια Ελλάδα περήφανη, κοινωνικά δίκαιη και εθνικά ανεξάρτητη που να ανήκει στους έλληνες" και νοιάστηκαν όσο κανείς ως τότε για τα "περήφανα νιάτα" και τα "τιμημένα γηρατειά" αυτού του ταλαίπωρου τόπου.


Τριάντα τόσα χρόνια αργότερα, όταν όλες αυτές οι "ομορφιές" προκαλούν πικρά χαμόγελα στην θύμησή τους και με το ΠαΣοΚ να φυλλορροεί (πολιτικά, κοινωνικά και εκλογικά), είναι η σειρά τού ΣυΡιζΑ να συμπληρώσει το κενό. Βέβαια, επειδή ο ΣυΡιζΑ δεν διαθέτει λαοπλάνο ρήτορα με το μέγεθος τού -αξεπέραστου σ' αυτά τα κόλπα- Ανδρέα, τα αντίστοιχα πομπώδη και κενά συνθήματά του δεν μπορούν να ξεγελάσουν παρά μόνο όσους είναι πολιτικά τυφλοί.


Κατ' αρχάς, η αντιμνημονιακή στάση τού ΣυΡιζΑ προκαλεί γέλιο. Θα επαναδιαπραγματευτεί -λέει- το μνημόνιο. Μα, αν δεν κάνω λάθος, το μνημόνιο και ο σχετικός εφαρμοστικός νόμος αποτελούν εθνική νομοθεσία. Τί θα κάνει, δηλαδή, ο ΣυΡιζΑ; Θα πάει να κουβεντιάσει με κάποιους ξένους το αν και πώς θα εφαρμόσει η Ελλάδα τους νόμους της; Ήμαρτον! Πώς διάβολο γίνεται να επαναδιαπραγματευτεί κάποιος έναν ισχύοντα νόμο; Με δυο τρόπους: ή προτείνει στην βουλή σχέδιο νόμου που τροποποιεί τον υφιστάμενο νόμο ή φέρνει στην βουλή πρόταση για κατάργησή του, ώστε να ξεκινήσει άλλη συζήτηση επί μηδενικής βάσεως. Είτε στην μια περίπτωση είτε στην άλλη, τί θα κάνει ο ΣυΡιζΑ, μιας και ο πρόεδρός του διακηρύσσει ότι το κόμμα του δεν θα κάνει μονομερείς ενέργειες; Θα ζητήσει την έγκριση των ευρωπαίων ή της τρόικας για να φέρει νομοσχέδιο ή πρόταση για κατάργηση νόμου στην βουλή; 


Ας δεχτούμε ότι ο ΣυΡιζΑ είναι ειλικρινής όταν υποστηρίζει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο. Πάει, λοιπόν, ο Τσίπρας, πιάνει από το πέτο τούς ευρωτροϊκανούς νταραβεριτζήδες και τους υποχρεώνει να επαναδιαπραγματευτούν. Ναι, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι οι εν λόγω νταραβεριτζήδες θα τουν πουν "έχεις δίκιο, ρε συ Αλέξη, το παραχέσαμε το θέμα και πρέπει να βάλουμε μπόλικο νερό στο κρασί μας". Για επαναδιαπραγμάτευση μιλάμε, οπότε παίζει και το ενδεχόμενο να του πουν, ξύνοντας το υπογάστριό τους, "ρε συ Αλέξη, άει φτυσ' τα μπούτια σου να τα κάνεις ποτιστικά, αυτό είναι το παιχνίδι κι άμα σ' αρέσει". Έτσι δεν είναι; Δεν παίζει και η πιθανότητα να μη συγκινηθούν η Μέρκελ κι η Λαγκάρντ από την κλάψα τού φερέλπιδος πολιτικού νεοσσού; Οπότε, τί κάνει σ' αυτή την περίπτωση ο ΣυΡιζΑ; Ποιο είναι το πλαν μπι; Δεν έχω ακούσει λέξη πάνω σ' αυτό.


Τί άλλο λέει ο ΣυΡιζΑ; Ότι θα ακυρώσει οποιαδήποτε περαιτέρω μείωση σε μισθούς και συντάξεις. Ναι, αλλά στο μεταξύ οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν μειωθεί κάπου στο μισό, σε σχέση με το 2009. Οπότε, τί ακριβώς εγγυάται ο ΣυΡιζΑ; Ότι έχουμε πιάσει πάτο και δεν πάει παρακάτω; Αυτό το ξέρουμε, ρε γαμώτο! Εκείνο που δεν ξέρουμε είναι πώς θα γίνει να ξεκολλήσουμε από τον πάτο...


Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, έχουμε και τον Δραγασάκη να προτείνει, ως έξοδο από το αδιέξοδο, την περαιτέρω ενίσχυση των τραπεζών με 50 δισεκατομμυριάκια. Μάλιστα δε, επειδή το κράτος δεν έχει λεφτά, αυτά τα 50 δισ θα τα πάρει δανεικά. Αλλά σε καμμιά εικοσαριά χρόνια (κατά τον Δραγασάκη πάντα!), όταν θα έχουμε ξεπεράσει την κρίση, θα κάτσουμε να κουβεντιάσουμε με τους τραπεζίτες για το πώς θα ασκηθεί δημόσιος έλεγχος στις τράπεζες(!) Ρε Δραγασάκη, γαμώ τον μπελά μου μέσα, τόσος ριζοσπαστισμός πια; Μήπως το παρακάνετε;


Τελικά, φοβάμαι ότι σε λίγο θα νοσταλγήσω τον Ανδρέα και τα ανεπανάληπτα συνθήματά του. Στο κάτω-κάτω, εκείνος ήταν αυθεντικός λαοπλάνος. Όχι ιμιτασιόν, σαν τον Αλέξη.
Cogito ergo sum 
 Αναρτήθηκε απο  tasos