Ιστορία του ΔΣΕ, Μέρος 30: Οι πολεμικές επιχειρήσεις 1946-1947

Ιστορία του ΔΣΕ, Μέρος 30: Οι πολεμικές επιχειρήσεις 1946-1947

Οι ένοπλες συγκρούσεις μετά το Λιτόχωρο

Μετά το χτύπημα στο Λιτόχωρο οι αντάρτικες ομάδες θα συνεχίσουν τη δράση τους χτυπώντας θύλακες της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας. Και τέτοιοι θύλακες εκείνη την περίοδο ήταν οι σταθμοί Xωροφυλακής στην ύπαιθρο και οι διάφορες μοναρχοφασιστικές συμμορίες. Το αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας ήταν οι σταθμοί της Xωροφυλακής να πέφτουν ο ένας μετά τον άλλον, οι συμμορίες να δέχονται ισχυρά χτυπήματα και ο λαός της υπαίθρου, όπου ξεδιπλωνόταν αντάρτικη δράση, να αναθαρρεύει. Ετσι, στη συνέχεια, η κυβέρνηση των Αθηνών θα αναγκαστεί να αναθέσει στο στρατό την αντιμετώπιση των ανταρτών.

Οι επιχειρήσεις μέχρι την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου

Οπως γίνεται αντιληπτό, δεν είναι δυνατόν να αναφερθούμε σε όλες τις επιχειρήσεις των αντάρτικων ομάδων, που πραγματοποιούνται στο διάστημα αμέσως μετά το χτύπημα στο Λιτόχωρο και μέχρι την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου. Θα αρκεστούμε στην καταγραφή ορισμένων μόνο, ως ενδεικτικό στοιχείο του ξεδιπλώματος της αντάρτικης δραστηριότητας.

Η άνοιξη του 1946 θα περάσει με χτυπήματα των ανταρτών στους σταθμούς Xωροφυλακής. Τον Ιούνη στην περιοχή Δερελιού θα εξοντωθούν από αντάρτικες ομάδες 65 συμμορίτες του Σούρλα. Επίσης, θα χτυπηθούν οι σταθμοί Xωροφυλακής στα Θεσσαλικά χωριά Πόρλια, Δερελί, Λεπτοκαρυά, Καρυά, Νεζερό, Κοκκινοπλός κλπ. Στις 5 Ιούλη στην Ποντοκερασιά του Κιλκίς οι αντάρτες καταφέρνουν να διαλύσουν ένα λόχο στρατού και 40 φαντάροι θα προσχωρήσουν στις γραμμές τους. Το γεγονός αυτό, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί φανέρωνε ότι στις τάξεις του νεοσύστατου κυβερνητικού στρατού υπήρχαν ισχυρές δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ

Τον Αύγουστο χτυπιούνται με άριστα αποτελέσματα τμήματα του κυβερνητικού στρατού στον Πολύκαμπο και στη Μαρμάριανη. Στην περιοχή των Γρεβενών θα διαλυθούν δύο σταθμοί Xωροφυλακής με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι έξι να συμπτυχθούν στα Γρεβενά. Στις 30 Αυγούστου οι αντάρτες θα επιτεθούν με επιτυχία, στα υψώματα της Μαρμάριανης, σε μηχανοκίνητο τμήμα στρατού που ερχόταν από την Αθήνα στη Λάρισα. Το βράδυ της ίδιας μέρας θα μπουν στην πόλη της Λάρισας και θα σκορπίσουν προπαγανδιστικό υλικό.

Το Σεπτέμβρη αντάρτικα τμήματα της περιοχής Καστοριάς καταφέρνουν πετυχημένο χτύπημα σε λόχο στρατού στην Κοτύλη. Επίσης πετυχημένα χτυπήματα θα δοθούν στην Πυρσόγιαννη, στο Πεντάλοφο και στο Σκαλοχώρι, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής Καστοριάς – Βο`ϊου να περάσει υπό αντάρτικο έλεγχο και να αποκτήσουν εδαφική συνοχή τα τμήματα των ανταρτών σε Γράμμο – Βόιο – Γρεβενά – Χάσια. Σημαντικές επιχειρήσεις μέσα στο Σεπτέμβρη του 1946, μεταξύ άλλων, ήταν η μάχη της Δεσκάτης και η επιχείρηση στο χωριό Ρητίνη Πιερίας. Η μάχη της Δεσκάτης ήταν ιδιαίτερης σπουδαιότητας για τους αντάρτες, διότι όλη η περιοχή των Αντιχασίων ήταν ελεύθερη, πλην της Δεσκάτης, που την έλεγχε ο αντίπαλος, κρατώντας το ύψωμα ΤΕΡΤΙΜΟ. Η μάχη δόθηκε, με επιτυχία στις 21/9/1946. Με επιτυχία επίσης στέφθηκε και η επιχείρηση της Ρητίνης που πραγματοποιήθηκε από δυνάμεις του αρχηγείου Πιερίων και Β. Ολύμπου στις 30/9/46.

Επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού

Αξίζει επίσης να καταγράψουμε τις πιο σημαντικές από τις επιχειρήσεις που πραγματοποίησε αυτό το διάστημα ο κυβερνητικός στρατός. Τον Ιούλη του `46 σοβαρές δυνάμεις στρατού επιχείρησαν την εξόντωση των δυνάμεων των ανταρτών στο Βίτσι, τις οποίες και περικύκλωσαν. Τελικά όμως οι αντάρτικες δυνάμεις κατόρθωσαν να βγουν απ’ τον κλοιό και πέρασαν χωρίς απώλειες στα μετόπισθεν του εχθρού.

Στις 26 – 30/9/1946 τμήματα του κυβερνητικού στρατού ενήργησαν με σοβαρές δυνάμεις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις προς την περιοχή Χασίων. Κινήθηκαν από διάφορες κατευθύνσεις: Από Ελασσόνα προς Δεσκάτη, από Τρίκαλα προς Οξυά και από Γρεβενά προς Ανθρακιά. Οι αντάρτες του αρχηγείου Χασίων με χτυπήματα σε ενέδρες και σε αιφνιδιαστικές κρούσεις ανάγκασαν τελικά τις εχθρικές δυνάμεις να διακόψουν, χωρίς αποτέλεσμα, τις επιχειρήσεις τους.

Επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού εκδηλώθηκαν και στην περιοχή του Γράμμου χωρίς αποτέλεσμα. Οι πολεμικές ενέργειες των ανταρτικών δυνάμεων της περιοχής Γράμμου ανάγκασαν τον κυβερνητικό στρατό να αποσύρει όλα τα εγκαταστημένα φυλάκιά του, με συνέπεια την εξασφάλιση μόνιμης ελεύθερης σύνδεσης της περιοχής του Γράμμου με την περιοχή Βίτσι.

Επιχειρήσεις το χειμώνα 1946 – 47

Από το Νοέμβρη του 1946 ως και το Φλεβάρη του 1947 οι πολεμικές συγκρούσεις εντείνονται. Το Νοέμβρη μονάδες του κυβερνητικού στρατού ενήργησαν επιχειρήσεις στην ορεινή περιοχή του Σμόλικα. Οι επιχειρήσεις αυτές αποκρούστηκαν με επιτυχία από τους αντάρτες. Στα τέλη του 1946 σοβαρές δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού, της 22ης και της 23ης Ταξιαρχίας και της Ορεινής Ταξιαρχίας ενήργησαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στις περιοχές Πηλίου, Μαυροβουνίου, Κισσάβου με σκοπό την εξόντωση των αντίστοιχων ανταρτικών δυνάμεων. Οι αντάρτες, με πετυχημένους ελιγμούς και μετακινήσεις τους έξω από τις περιοχές τους απέφευγαν τα χτυπήματα του εχθρού και ξαναγύριζαν πίσω. Μια γενική εικόνα της πολεμικής δραστηριότητας των ανταρτών αυτό το διάστημα έχει ως εξής:

Το Αρχηγείο Ρούμελης από το Νοέμβρη του 1946 ως και το Φλεβάρη του 1947 διέλυσε έξι εχθρικές διλοχίες ή λόχους ενισχυμένους με χωροφύλακες και μοναρχοφασίστες συμμορίτες. Διέλυσε επίσης τρεις σταθμούς Χωροφυλακής και έδωσε έξι μάχες διαρκείας, προκαλώντας πολλές απώλειες στον αντίπαλο. Στο ίδιο χρονικό διάστημα το Αρχηγείο Περιοχής Θεσσαλίας διέλυσε επτά διλοχίες ή λόχους ενισχυμένους με συμμορίτες του Σούρλα. Επίσης διέλυσε τρεις σταθμούς Χωροφυλακής και αφόπλισε μοναρχοφασίστες σε 14 χωριά. Συνολικά έδωσε 28 μάχες και κρούσεις. Τέλος, αντιμετώπισε τέσσερις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού (Στον Κίσσαβο στις 7 και 24/11/46, στον Ολυμπο 22 – 23/12/46 και στο Πήλιο 7/1/47).

Το Αρχηγείο Ηπείρου, στο ίδιο χρονικό διάστημα διέλυσε δύο σταθμούς Χωροφυλακής και αφόπλισε τους μοναρχοφασίστες 16 χωριών στα Τζουμέρκα. Συνολικά έδωσε 7 μάχες στις βόρειες περιοχές της Ηπείρου. Πλούσια πολεμική δραστηριότητα αυτό το διάστημα είχε και το Αρχηγείο Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Διέλυσε 12 σταθμούς Χωροφυλακής, αφόπλισε μοναρχοφασίστες σε 16 χωριά, αντιμετώπισε συνεχείς εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του εχθρού.

Στην Πελοπόννησο, το Δεκέμβρη του ’46 οι αντάρτες αντιμετώπισαν δυναμικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του εχθρού στις οποίες και αντεπεξήλθαν. Το Γενάρη του ’47 υπήρχαν εκεί τρία συγκροτήματα ανταρτών: Το συγκρότημα του Πάρνωνα, το συγκρότημα του Ταϋγέτου και το συγκρότημα της Γορτυνίας. Επίσης υπήρχε μια ομάδα ανταρτών στην Κορινθία και μία στα Καλάβρυτα. Στο τέλος του Γενάρη, ύστερα από σύσκεψη στελεχών, συγκροτήθηκε προσωρινό Αρχηγείο.

Μία από τις σημαντικές επιχειρήσεις του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο πραγματοποιήθηκε στις 12 προς 13 Φλεβάρη του 1947 όταν τμήματα ανταρτών απελευθέρωσαν στη Σπάρτη 176 φυλακισμένους αγωνιστές. Η επιχείρηση αυτή είχε ιδιαίτερη σπουδαιότητα γιατί, εκτός των άλλων, κατέρριπτε το μύθο της αντίδρασης, ότι ο ΔΣΕ ήταν αποτέλεσμα της δραστηριότητας των γειτονικών λαϊκών δημοκρατιών σε βάρος της Ελλάδας.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 1946

Η κατάσταση του ΔΣΕ

Διάρθρωση, δύναμη και ανάγκες

Μέχρι τις αρχές καλοκαιριού του 1946 οι αντάρτες συγκροτούσαν μικρές ομάδες από καταδιωκόμενους αγωνιστές, ασύνδετες μεταξύ τους. Τον Ιούνη του ’46 πραγματοποιείται το πρώτο βήμα συνένωσης των ανταρτικών δυνάμεων. Οι ομάδες των καταδιωκόμενων συνενώνονται σε μεγαλύτερα τμήματα που ονομάζονται συγκροτήματα και έχουν δύναμη από 70 ως και 100 άνδρες. Στο διάστημα του καλοκαιριού τα συγκροτήματα θα ενωθούν με τη σειρά τους κι έτσι θα δημιουργηθούν τα Αρχηγεία Περιφερειών. Τέτοια Αρχηγεία Περιφερειών θα δημιουργηθούν στον Ολυμπο, στον Κίσσαβο, στα Πιέρια, στο Γράμμο, στα Χάσια, λίγο αργότερα στον Εβρο κ.ο.κ. Τον Οκτώβρη του ’46 η αντάρτικη δράση θα γνωρίσει ανάπτυξη στην Ηπειρο και τη Ρούμελη.

Στις 28/10/46 οι ανταρτικές δυνάμεις συνενώνονται υπό ενιαία διοίκηση με τη δημιουργία του Γενικού Αρχηγείου των Ανταρτών. Μετά την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου, ο ανταρτικός στρατός θα πάρει σιγά – σιγά την εξής μορφή οργανωτικής συγκρότησης: Ομάδα μάχης – Συγκρότημα – Περιφερειακό Αρχηγείο – Αρχηγείο Περιοχής – Γενικό Αρχηγείο. Στις αρχές Γενάρη του ’47 το Συγκρότημα μετονομάστηκε σε λόχο. Επίσης συγκροτήθηκαν και τα τάγματα που διοικούνταν από τα Περιφερειακά Αρχηγεία, ενώ υπήρχαν και τάγματα που διοικούνταν απευθείας από τα Αρχηγεία Περιοχών.

Στις 8/12/1946 στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας του Νοτίου Ολύμπου (πάνω από το χωριό Σπαρμός) εκδόθηκε πολυγραφημένο το πρώτο φύλλο της εφημερίδας “ΕΞΟΡΜΗΣΗ”, που ήταν όργανο του Γενικού Αρχηγείου των ανταρτών. Επίσης, στις 27/12 του ιδίου έτους με διαταγή του Γενικού Αρχηγείου ο αντάρτικος στρατός μετονομάστηκε σε Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ).

Η δύναμη, η προοπτική και οι ανάγκες του ΔΣΕ

Για τη δύναμη του ΔΣΕ το καλοκαίρι του ’46, την προοπτική του και τις ανάγκες του, είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική η έκθεση που παρέδωσαν οι Γ. Ιωαννίδης και Π. Ρούσος στον Δημητρόφ τον Σεπτέμβρη του ’46 (ολόκληρη η έκθεση: “Αρχείο ΚΚΕ – ΑΣΚΙ”, Κ383/Φ:20/33/1). Στο σχετικό παράρτημα της εκθέσεως αναφέρεται συγκεκριμένα:

“ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Ι. Μακεδονία

1) Χαλκιδική 250

2) Νιγρίτα – Σέρρες 150

3) Κιλκίς 70

4) Πάικο – Καϊμακτσαλάν 350

5) Βέρμιο 250

6) Πιερία – Ολυμπος 350

7) Πίνδος – Βόιο 350

8) Βίτσι – Σινάτσικο 200

9) Δράμα – Καβάλα 60

10) Εβρος 150

Σύνολο2.180

ΙΙ. Θεσσαλία

1) Νότιος Ολυμπος 300

2) Χάσια 400

3) Πίνδος (Θεσσαλική) 400

4) Πήλιο 50

5) Διάφορα συγκροτήματα 250

Σύνολο1.400

ΙΙΙ. Ηπειρος περίπου 150

IV. Στερεά περίπου 150

V. Πελοπόννησος περίπου 150

Σύνολο 450

Γενικό σύνολο 4030.

Σημ. Τα στοιχεία για την Ηπειρο – Στερεά – Πελοπόννησο είναι πριν από (2) δύο μήνες. Για τη Θεσσαλία (1) ενός μηνός περίπου

Οπλισμός: Οι πιο πάνω άνδρες έχουν ελαφρό οπλισμό. Ο,τι δηλαδή χρειάζεται στη μορφή του αγώνα που κάνουμε σήμερα. Εχουν ανάγκη από: 1)αυτόματο οπλισμό, α) οπλοπολυβόλα, β) ατομικά αυτόματα (Στεν – Στάγκερ) και πυρομαχικά, κυρίως για τα ατομικά όπλα, 2) χειροβομβίδες αμυντικές, 3) εκρηκτικά, 4) Πίατ (μπαζούκας).

Υπόδηση – Ιματισμός

Από τους (4.000) τέσσερις χιλιάδες οι περισσότεροι είναι ξυπόλυτοι και δεν έχουν γερά ρούχα.

Τροφή

Μέχρι σήμερα τρέφονται με τα τρόφιμα που προσφέρει ο λαός. Τρέφονται όχι ικανοποιητικά. Αποθέματα δεν έχουν. Η προσπάθεια που γίνεται τώρα δε θα εξασφαλίσει ό,τι χρειάζονται για τους χειμερινούς μήνες που θα είναι δύσκολοι. Πολύ περισσότερο τώρα που αυξάνουν αριθμητικά συνεχώς.

Η προσπάθεια για την αυτοσυντήρησή τους (εισφορές του λαού) βρίσκει πιότερες δυσκολίες απ’ ό,τι στην Κατοχή.

Προοπτική μας

Για να φτάσουμε μέχρι τον αριθμό των (20.000) είκοσι χιλιάδων πρέπει να έχουμε στη διάθεσή μας τα αναγκαία μέσα σε οπλισμό – ιματισμό – τρόφιμα – φαρμακευτικό υλικό. Οι δυνατότητες που έχουμε είναι:

1. Οπλισμός: Μπορούμε να οπλίσουμε το πολύ (12.000) δώδεκα χιλιάδες άνδρες με ατομικό οπλισμό και ελάχιστα αυτόματα. (Σήμερα με τους 4.000 άνδρες έχουμε ανεπάρκεια σε αυτόματα οπλισμό. Συνεπώς χρειάζεται εντελώς νέος οπλισμός για τους υπόλοιπους (8.000) οκτώ χιλιάδες και αυτόματα οπλισμός για να πλαισιωθεί η δύναμη των (20.000) είκοσι χιλιάδων με ανάλογα πυρομαχικά τους).

2. Υπόδηση – ιματισμός: Καμιά δυνατότητα. Τουλάχιστον τώρα.

3. Διατροφή: Δυνατότητες για μικρό μέρος διατροφής τους.

Μας χρειάζονται αμέσως

1) Ομαδικοί όλμοι 15

2) Ατομικοί όλμοι 50

3) Πίατ (μπαζούκα) 50

4) Πολυβόλα 50

5) Οπλοπολυβόλα 150

6) Αυτόματα ατομικά 500

7) Χειροβομβίδες αμυντικές 10.000

8) Εκρηκτικά – νάρκες

II. Υπόδηση – ιματισμός

1) Αρβυλα 10.000

2) Παντελόνια 10.000

3) Χιτώνια 10.000

4) Χλαίνες 10.000

5) Εσώρουχα 10.000

III. Τρόφιμα

Τρόφιμα ή η αξία τους για (5.000) πέντε χιλιάδες άνδρες τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες του χειμώνα.