ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ - ΠΑΚΙΣΤΑΝ Η δωδεκάχρονη κατοχή και η υποτιθέμενη αποχώρηση

ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ - ΠΑΚΙΣΤΑΝ

Η δωδεκάχρονη κατοχή και η υποτιθέμενη αποχώρηση

Τραγική είναι η καθημερινότητα στο Αφγανιστάν

Δώδεκα χρόνια ιμπεριαλιστικού πολέμου συμπληρώνονται φέτος στο Αφγανιστάν, με την αιματοχυσία να συνεχίζεται, τη Σαρία και το σκοταδισμό να ενισχύονται, τους Ταλιμπάν να κυριαρχούν και τις κατοχικές δυνάμεις με την εγκάθετη κυβέρνηση του Αφγανού Προέδρου, Χαμίντ Καρζάι, να ισχυρίζονται ότι προωθούν τις «ειρηνευτικές συνομιλίες». Σε αυτό το πλαίσιο διαφημίζεται και το υποτιθέμενο «τέλος» του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο οποίος διαφημίστηκε ως «απελευθέρωση» και ξεπέρασε τα 12 χρόνια αμερικανο-ΝΑΤΟικής κατοχής, με ενορχηστρωμένες και κατευθυνόμενες αντιδράσεις, τόσο στο εσωτερικό του Αφγανιστάν, όσο και στις γειτονικές χώρες, που εκφράζουν «ανησυχία» για το ενδεχόμενο ισχυροποίησης των Ταλιμπάν, μετά την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων το 2014.

Παράλληλα, ο αριθμός των νεκρών αμάχων εξακολουθεί να αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς, ως αποτέλεσμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ενώ ο λαός της χώρας δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της επιβίωσης, λόγω των συνεχών συγκρούσεων και των αποτελεσμάτων που επιβάλλει η κατοχή από τη μια και η αντίδραση την οποία πρεσβεύουν οι Ταλιμπάν από την άλλη, σε συνδυασμό με τα τεράστια ποσοστά διαφθοράς στον κρατικό μηχανισμό.

Εδραιώνεται η κατοχή, σε εξαθλίωση ο λαός

Η κατοχή εδραιώνει την επόμενη μέρα, της δήθεν αποχώρησης, προσαρμόζοντας τον στρατιωτικό μηχανισμό σε έναν πλήρη έλεγχο του κράτους, των υποδομών, με παράλληλη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, κερδοφορία μονοπωλιακών ομίλων με αφορμή τα έργα ανοικοδόμησης, αλλά και εξασφάλιση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών, όσον αφορά στους δρόμους της Ενέργειας. Χαρακτηριστικές ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, από το Πακιστάν, ο οποίος διεμήνυσε ότι μπορεί να αποσύρονται οι μάχιμες δυνάμεις, ωστόσο οι ΗΠΑ δεν αποχωρούν από το Αφγανιστάν, κάνοντας σαφείς τις προθέσεις των ιμπεριαλιστών στην περιοχή.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που ξεκίνησε στο Αφγανιστάν το 2001 υποσχέθηκε την απελευθέρωση του λαού από τους Ταλιμπάν και τον τερματισμό του σκοταδισμού των φανατικών ισλαμιστών, χωρίς ωστόσο να φέρνει κανένα «αποτέλεσμα», καθώς η Σαρία εξακολουθεί να εφαρμόζεται, η διαφθορά παραμένει στα ύψη, το εμπόριο και η καλλιέργεια ναρκωτικών συνεχίζονται όντας η βασική πηγή εσόδων των Ταλιμπάν, με τη σιωπηλή συνενοχή των κατοχικών δυνάμεων. Ο λαός της χώρας βιώνει τη «δημοκρατία» των κατοχικών δυνάμεων με αύξηση των θανάτων αμάχων και όντας το μόνιμο θύμα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.

Ο αφγανικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ενώ αναζητά μόνιμα ένα ασφαλές καταφύγιο, τόσο από τον πόλεμο όσο και από την πείνα και τις φυσικές καταστροφές. Ο χειμώνας και το ψύχος έρχονται να προστεθούν στους εχθρούς των Αφγανών, που κάθε χρόνο δίνουν μία πρόσθετη μάχη με το θάνατο, λόγω του κρύου και του υποσιτισμού. Δεκάδες παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο, στους προσφυγικούς καταυλισμούς, που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ασφαλή τους διαβίωση, λόγω του κρύου, ενώ ο ΟΗΕ ζητά πάντα με την ίδια υποκρισία «πρόσθετη βοήθεια» από τους «ευεργέτες» - σφαγείς του Αφγανιστάν.

Πρόσθετος παράγοντας που ανεβάζει κατακόρυφα τον αριθμό των αμάχων νεκρών, το τελευταίο διάστημα, είναι και το γεγονός ότι οι αμερικανο-ΝΑΤΟικές δυνάμεις αποχωρούν αφήνοντας πίσω τους ναρκοπέδια και επικίνδυνο πολεμικό υλικό, που συνεχίζουν το έργο της καταστροφής. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, ο αριθμός των θυμάτων αμάχων στο Αφγανιστάν παρουσίασε αύξηση της τάξης του 23%, λόγω των συγκρούσεων του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε σχέση με το 2012. Συγκεκριμένα, οι θάνατοι αμάχων αυξήθηκαν κατά 14%, το πρώτο εξάμηνο του 2013, σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2012, και οι τραυματισμοί κατά 28%. Οπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, «όλο και περισσότερες γυναίκες και παιδιά» σκοτώνονται στις συγκρούσεις, υποστηρίζοντας ότι η βασική αιτία θανάτου είναι οι βόμβες των Ταλιμπάν και δεύτερη οι «αυξημένες χερσαίες συγκρούσεις μεταξύ των αφγανικών δυνάμεων και αντικυβερνητικών στοιχείων».

Χαρακτηριστική είναι και η προσπάθεια του ΟΗΕ να αθωώσει πλήρως τις αμερικανο-ΝΑΤΟικές κατοχικές δυνάμεις για τη σφαγή που συνεχίζεται για 12ο χρόνο στο Αφγανιστάν, υποστηρίζοντας ότι για το 74% των θανάτων αμάχων ευθύνονται οι αντάρτες, για το 9% οι φιλοκυβερνητικές δυνάμεις και για το 12% «οι χερσαίες συγκρούσεις μεταξύ φιλοκυβερνητικών και αντικυβερνητικών στοιχείων».

Ταλιμπάν και ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί

Οι σημερινοί εχθροί των ΗΠΑ, οι Ταλιμπάν, ως παλαιότεροι σύμμαχοι, που εξοπλίστηκαν, χρηματοδοτήθηκαν και εκπαιδεύτηκαν από τη CIA, ενάντια στην ΕΣΣΔ, εξακολουθούν να «παίζουν» το παιχνίδι των ιμπεριαλιστών, ενισχύοντας τις επιθέσεις τους. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η «ανησυχία» για τις αυξανόμενες επιθέσεις που πραγματοποιούν οι Ταλιμπάν, έχοντας διεισδύσει στο εσωτερικό των αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας, που υποτίθεται ότι προκαλούν ερωτήματα για το μέλλον της «ασφάλειας» της χώρας. Ετσι, δικαιολογούνται απόλυτα οι δηλώσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ότι θα είναι παρούσες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις «για όσο χρειαστεί», με τον κατοχικό στρατό να χαρακτηρίζεται πλέον «εκπαιδευτικό προσωπικό». Οι Ταλιμπάν με αφορμή τις «ειρηνευτικές διαδικασίες» έχουν ήδη προχωρήσει στο άνοιγμα γραφείου στο Κατάρ, δηλώνοντας έτοιμοι για συνομιλίες, ενώ συνεχίζουν και εντείνουν τις επιθέσεις τους.

Το Αφγανιστάν, όντας βασικό πεδίο ανάπτυξης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δέχεται συνεχώς νέους διεκδικητές του πλούτου της χώρας, με τη Ρωσία, την Τουρκία, την Ινδία, αλλά και την Κίνα να σημειώνουν ξεκάθαρα τα συμφέροντά τους στην περιοχή.

Η Τουρκία δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν προτίθεται να αποχωρήσει από το Αφγανιστάν, ενώ αναλαμβάνει και πρωτοβουλίες συναντήσεων «υπέρ της ειρήνευσης» στην περιοχή, με τη συμμετοχή τόσο της Καμπούλ, όσο και του Ισλαμαμπάντ, δεδομένου ότι έχει ήδη ξεκινήσει να βάζει τα θεμέλια της ισχυρής παρουσίας της, με πρόσχημα το Ισλάμ. Η Τουρκία δηλώνει την επιθυμία της για οικονομική διείσδυση στο Αφγανιστάν και αύξηση των ήδη εξελισσόμενων συμβολαίων της για την ανοικοδόμηση της χώρας, στο όνομα της «κοινής θρησκείας» και πάντα προς όφελος των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.

Παράλληλα, η Κίνα συνεχίζει να ενισχύει το ρόλο της στον έλεγχο και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αφγανιστάν, έχοντας ήδη κατοχυρώσει τα ορυχεία χαλκού, των οποίων τα κοιτάσματα θεωρούνται μεγάλης σημασίας.

Σε αυτό έρχονται να προστεθούν και οι εκτιμήσεις γεωλόγων για την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς επίσης και μεγάλων αποθεμάτων σιδήρου, λιθίου, χαλκού και χρυσού, αξίας περίπου ενός τρισ. δολαρίων, που κάνουν την περιοχή εξαιρετικά «ελκυστική».

Το τίμημα πληρώνουν οι λαοί

Το τίμημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου πληρώνει ακριβά τόσο το Αφγανιστάν, όσο και το Πακιστάν, καθώς οι συγκρούσεις και ο θάνατος διαχέονται στη γειτονική χώρα, όπου θεωρείται ότι εκπαιδεύονται και βρίσκουν καταφύγιο οι Ταλιμπάν. Επί 12 χρόνια το Πακιστάν βιώνει έναν ακήρυχτο πόλεμο, με την κυβέρνησή του να συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και να βρίσκεται σταθερά στο πλευρό των ΗΠΑ, που αποτελούν και έναν εκ των βασικών χρηματοδοτών της διεφθαρμένης αστικής κυβέρνησης της χώρας. Οι ΗΠΑ συνεχίζουν επί σειρά ετών να πραγματοποιούν επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο Πακιστάν, στις οποίες χιλιάδες άμαχοι χάνουν τη ζωή τους και στη συνέχεια χαρακτηρίζονται «Ταλιμπάν». Ο λαός στο Πακιστάν, όπως και στο Αφγανιστάν, βιώνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση παράλληλα με τις συνέπειες των πολεμικών συγκρούσεων, που ενισχύονται και από τις επιχειρήσεις του πακιστανικού στρατού στις περιοχές των φυλών.

Τόσο στο Αφγανιστάν όσο και στο Πακιστάν ο λαός προσπαθεί να επιβιώσει μεταξύ κυβερνητικών και κατοχικών πυρών από τη μια και επιθέσεων των Ταλιμπάν από την άλλη, μεταξύ «ελευθερίας υπό κατοχή» και σκοταδισμού, με τις δύο πλευρές να είναι τελικά συνένοχοι στο έγκλημα εναντίον των λαών, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.

Α. Φωτ.