NEW STATESMAN. Ελλάδα. Ο θάνατος ενός «τζαμπατζή»: Πότε θα αποδεχθούμε τα αποτελέσματα της λιτότητας;
The death of a "freeloader": When will we accept the results of austerity?
As an eighteen year old dies trying to flee a ticket inspector in Athens, police in Britain boast of apprehending a mother shoplifting to feed her two children. All across Europe, people are struggling to survive.
By Yiannis Baboulias Published 14 August 2013
Ένας άστεγος άντρας κοιμάται επάνω σε έναν εξαερισμό, έξω από εναν κλειστά σταθμό του μετρό στο κέντρο της Αθήνας. Φωτογραφία: Getty Images.
Ο θάνατος ενός «τζαμπατζή»: Πότε θα αποδεχθούμε τα αποτελέσματα της λιτότητας;
Καθώς ένας δεκαοκτάχρονος πέθανε προσπαθώντας να ξεφύγει από εναν ελεγκτή εισιτηρίων στην Αθήνα, η αστυνομία στην Βρετανία καυχιόταν για την σύλληψη μιαςμητέρας που έκλεβε από καταστήματα για να ταΐσει τα δύο παιδιά της. Σε όλη την Ευρώπη, οι άνθρωποι αγωνίζονται να επιβιώσουν.
"Ας μην συνηθίσουμε τον θάνατο" διαβάζεις σε μια αφίσα που βλέπεις στους τοίχους γύρω στην Αθήνα. Είναι ένα απλό μήνυμα: δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να είμαστε σοκαρισμένοι από το θάνατο και τη δυστυχία που προκαλείται από τις επιλογές των ευρωπαίων ηγετών και της Ελληνικής κυβέρνησης. Από αυτοκτονίες εως «ατυχήματα», ο κατάλογος των θυμάτων έχει ονόματα που προστίθενται σε αυτόν καθημερινά.
Από τον Δημήτρη Χριστούλας, τον 77χρονο ο οποίος, τον Απρίλιο του περασμένου έτους,αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος, έως τον Babakar Diaye, τον 39χρονο από την Σενεγάλη, ο οποίος έπεσε στις γραμμές του τρένου από μεγάλο ύψος και πέθανε κυνηγημένος από τη δημοτική αστυνομία στο κέντρο της Αθήνας, το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: η απώλειαανθρώπινων ζωών.
Αλλά μερικές φορές τα πράγματα ξεφεύγουν. Μερικές φορές οι πρωινές ειδήσεις διαβάζονται σαν να έχουν βγει από τους Άθλιους.
Χθες το βράδυ, ένας 18χρονος έχασε τη ζωή τους στους δρόμους της Αθήνας. Παγιδευμένος χωρίς εισιτήριο σε ένα τρόλεϊ, προσπάθησε να ξεφύγει από τον ελεγκτή, ο οποίος είχε μόλις επιβιβαστεί, πιέζοντας το κουμπί έκτακτης ανάγκης και να πηδώντας έξω από την πόρτα. Έχασε την ισορροπία του και χτύπησε το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο. Αφού μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, οι γιατροί διέγνωσαν τον θάνατό του.
Οι σκηνές που περιγράφονται από έναν αυτόπτη μάρτυρα κάνουν την υπόθεση να ηχεί πραγματικάτρομακτική. Λέει για το πώς το αγόρι προσπαθούσε να εξηγήσει ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι γονείς του ήταν άνεργοι, και ότι απλά δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά το εισιτήριο ή το πρόστιμο. Λέει οτι ο ελεγκτής του επιτέθηκε σωματικά και του έσκισε την μπλόυζα του, και ο οδηγός του λεωφορείου συμμετείχε και αυτός, πριν από το θύμα κάνει μια απελπισμένη προσπάθεια ναξεφύγει.
Και μιλάει για συγκλονιστικές σκηνές όπου οι άλλοι επιβάτες σχεδόν περικύκλωσαν τον ελεγκτή,φωνάζοντας του: "μόλις πήρες την ζωή ενός παιδιού για ένα ευρώ».
Πιο συγκλονιστική είναι η αντίδραση από κάποιους που χρησιμοποιούν τα Ελληνικά social media -σχολιαστές, συγγραφείς, πολιτικοί. «Ο ελεγκτής έκανε μόνο τη δουλειά του», λένε. «Δεν είναι δικό του λάθος αν ένας τζαμπατζής αποφάσισε να πηδήξει από το λεωφορείο». Αυτό ήταν ο θάνατος ενός «τζαμπατζή». Όχι ενός άνεργου παιδιού χωρίς μέλλον, αλλά ενός τύπου που απλά δεν γούσταρε να πληρώσει το εισιτήριο του.
Αυτό αντικατοπτρίζει τη στάση που ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν επιδείξει στο παρελθόν, όπως τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους ο νεοδιορισθείς υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης. «Όσοι δεν προσαρμόζονται πεθαίνουν», έχει πει.
Σε έναν τραγικό παράλληλισμό που αψηφά τα σύνορα, σχεδόν την ίδια στιγμή που γινόταν είδηση το περιστατικό στην Ελλάδα, το αστυνομικό τμήμα του Cheetham & Crumpsall (Μάντσεστερ)έγραφε στο τουίτερ:
«Μόλις ασχοληθήκαμε με μια κλέφτρα καταστημάτων στα σούπερμάρκετ Tesco. Η κυρίαπροσπάθησε να φύγει χωρίς να πληρώσει για ορισμένα βαζάκια με παιδικές τροφές, είχε μαζί τηςτα δύο μικρά παιδιά της».
«Μόλις ασχοληθήκαμε με μια κλέφτρα καταστημάτων στα σούπερμάρκετ Tesco. Η κυρίαπροσπάθησε να φύγει χωρίς να πληρώσει για ορισμένα βαζάκια με παιδικές τροφές, είχε μαζί τηςτα δύο μικρά παιδιά της».
Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, αλλά το ύφος είναι αυτό που με πληγώνει. Τοφαινομενικά ασύνδετο γεγονός ότι προσπαθούσε να κλέψει παιδικά τρόφιμα με δύο παιδιά στην αγκαλιά της. Ακριβώς όπως στην περίπτωση του 18χρονου, το θέμα έχει αποσυνδεθεί από την αιτία. Η φτώχεια και η αδυναμία να πληρώσεις για τη μεταφορά ή για την τροφή, δεν περνάει απ την μεριά του νόμου.
Οι πλούσιοι δεν πρέπει να συμπάσχουν με τους μη έχοντες. Έτσι, ο κατάλογος των θυμάτωνμεγαλώνει.
Στη Βρετανία, η ποινικοποίηση των καταλήψεων κοστίσε ζωές τον περασμένο χειμώνα. Η φτηνήστέγαση είναι ανύπαρκτη στο Λονδίνο, και τα αχρησιμοποίητα ακίνητα ασφαλίστηκαν με ξύλινες σανίδες για να κρατήσουν τους ανεπιθύμητους άχρηστους απέξω, ενώ οι ιδιοκτήτες σχεδίαζαν πώς να ρουφήξουν κάθε δεκάρα από τους φτωχούς.
Από τον επόμενο χειμώνα, τα εισιτήρια των τρένων, αναμένεται να αυξηθούν κατά 4% περισσότερο,κάνοντας την μετακίνηση για εργασία ακόμη πιο δύσκολη για εκείνους που έχουν εκτοπιστεί στα προάστια. Αυτό το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα, κάνοντας την αναζήτηση εργασίας αδύνατη για πολλούς, ακόμη και αν υπήρχαν θέσεις εργασίας στην ερειπωμένη αγορά εργασίας της χώρας. Τι θα συμβεί στην Βρετανία;
Είναι γελοίο.
Είναι γελοίο.
Οι ανισότητες που πυροδότησαν την Αραβική Άνοιξη – της οποίας το ξήλωμα βλέπουμε σήμεραστην Αίγυπτο - επαναλαμβάνονται στη λιτότητα της Ευρώπης. Ο κοινωνικός ιστός, που το κράτος πρόνοιας τον κρατούσε ενωμένο, έχει κατεδαφιστεί. Εάν μείνεις άνεργος, οι πιθανότητες να γυρίσεις πίσω στη δουλειά γίνονται λιγότερες και περισσότερο λιγότερες, αν δεν έχεις κάποιου είδους υποστήριξη.
Σε μέρη όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και τώρα η Βρετανία, αυτή είναι η νέο, ακραίαπραγματικότητα. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, θα μπορούσαμε όλοι να καταλήξουμε απόβλητοι ως "τζαμπατζήδες". Και στους θανάτους μας, είτε πρόκειται για το αποτέλεσμα του κρύου, δίωξης ή απελπισίας, θα μας επισημαίνουν ότι «απέτυχαν να προσαρμοστούν».
Σε μέρη όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και τώρα η Βρετανία, αυτή είναι η νέο, ακραίαπραγματικότητα. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, θα μπορούσαμε όλοι να καταλήξουμε απόβλητοι ως "τζαμπατζήδες". Και στους θανάτους μας, είτε πρόκειται για το αποτέλεσμα του κρύου, δίωξης ή απελπισίας, θα μας επισημαίνουν ότι «απέτυχαν να προσαρμοστούν».
Μετάφραση: LEFTeria-news
ΔΙΑΒΑΣΤΕ - ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
Μια Καταγραφή τραμπουκισμών και ανεξέλεγκτου ακροδεξιού παροξυσμού, ελεγκτών & οδηγών ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ-ΟΑΣΘ
People's Daily και Washington Post. Τραγωδίες απο σόμπες λόγω του ακριβού πετρελαίου. ΑΙΣΧΡΕΣ δηλώσεις Τζήμερου-Άδωνι Γεωργιάδη
WASHINGTON POST.Σε τραγωδία που σχετίζεται με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, 3 νεαρά αδέρφια νεκρά απο πυρκαγιά στο σπίτι.
VIDEO.RT.Τι έφεραν 3 χρόνια μνημονίου στην Ελλάδα.Ανεργία, μείωση ΑΕΠ,αυτοκτονίες και ρεπορτάζ για τα φάρμακα.
REUTERS.Οι απόπειρες αυτοκτονίας αυξάνονται στην Ελλάδα της κρίσης.
“Let’s not get used to death” reads a poster you see on walls around Athens. It’s a simple message: we should never stop being shocked by the death and suffering caused by the choices of European leaders and the Greek government. From suicides to “accidents”, the list of casualties has names added to it daily.
From Dimitris Christoulas, the 77-year-old who, in April last year, took his own life in Syntagma square, to Babakar Diaye, the 39-year-old man from Senegal who fell on the train tracks from a great height and died after being chased by the municipal police in downtown Athens, the end result is always the same: loss of human lives.
But sometimes the going gets too much. Sometimes the morning news reads like a page out of Les Misérables.
Last night, an 18-year-old died in the streets of Athens. Caught without a ticket on a trolley bus, he tried to escape the inspector who had just stepped on board by pushing the emergency button and jumping out of the door. He lost his balance and hit his head on the curb. After being taken to the hospital, the doctors pronounced him dead.
The scenes described by an eyewitness make the case sound truly appalling. He speaks of how the boy was trying to explain that both he and his parents were unemployed, and that he simply couldn’t afford the ticket or the fine. He speaks of the inspector physically assaulting him and ripping his shirt, and the bus driver joining in before the victim made a desperate attempt to escape.
And he speaks of shocking scenes where the other passengers almost mobbed the inspector, shouting at him: “you just took a kid's life for one euro”.
More shocking is the reaction seen by some using Greek social media - commentators, authors, politicians. “The inspector was only doing his job,” they say. “It’s not his fault if a freeloader decided to jump off the bus”. This was the death of a “freeloader”. Not of an unemployed kid with no future, but of a guy who simply didn’t feel like paying his fare.
This mirrors the attitude some government officials have shown in the past, such as the newly appointed Minister of Health, Adonis Georgiadis, who took up the post in December last year. “Those that cannot adapt, die,” he has said.
In a tragic parallel that defies borders, almost at the same time as the incident in Greece hit the news, the Cheetham & Crumpsall (Manchester) police station account tweeted:
Just dealt with a Shoplifter at Tesco. The lady tried to leave without paying for some jars of baby food, two young children with her.
I don’t know the specifics of the case, but the tone is what gets me. The seemingly unconnected fact that she was trying to steal baby food with two kids in her arms. Just as in the case of the 18-year-old, the subject is disconnected from the cause. Poverty and the inability to pay for transportation or food, does not get in the way of the law.
The haves are not supposed to empathise with the have-nots. So the list of victims gets bigger.
In Britain, the criminalisation of squatting cost lives last winter. Cheap housing is non-existent in London, and unused properties are boarded up to keep unwanted no-goods out, while landlords plot how to squeeze every penny out of the poor. Come next winter, train fares are expected to rise by more than four per cent, making commuting work even harder for those displaced to the suburbs. This same thing happened in Greece, making job-seeking impossible for many, even if there were jobs to be had in the nation's ruined job market. What will it come to in Britain?
It's farcical.
The inequalities that triggered the Arab spring - whose unravelling we are witnessing today in Egypt - are being repeated in austerity Europe. The social fabric, the welfare state that held it together, is being torn down. If you become unemployed, the chances of you getting back to work get slimmer and slimmer if you don’t have some sort of back-up.
In places like Greece, Spain, Portugal and now Britain, this a new, extreme reality. In this new reality, we could all end up being cast as “freeloaders”. And our deaths, be they the result of cold, persecution or despair, will be labelled as a “failure to adapt”.
Αναρτήθηκε από oko
Στα χέρια του λαού βρίσκεται η λύση
Ο κουρνιαχτός που σήκωσε η κυβέρνηση με τις προκλητικές θριαμβολογίες για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, αποσκοπούσε στο να κρύψει ότι το «επίτευγμα» οφείλεται στην αιμορραγία που υφίσταται ο ελληνικός λαός. Συγχρόνως στο να κρύψει ότι νέα μέτρα βρίσκονται προ των πυλών στο όνομα της διατήρησης αυτή τη φορά και μεγέθυνσης του πλεονάσματος, προκειμένου να προχωρήσει η «δημοσιονομική προσαρμογή» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Η ιστορία έχει επαναληφθεί στο παρελθόν, όταν κάθε στόχος της αστικής τάξης και του κράτους της, βαφτιζόταν «εθνικός», επιβάλλονταν θυσίες για την επίτευξή του και στη συνέχεια νέες θυσίες για τη διατήρησή του. Εξάλλου είναι πλέον πανθομολογούμενο - ακόμα κι απ' όσους ελεεινά κορόιδευαν το λαό - ότι τα αντιλαϊκά μέτρα ήρθαν, ώστε να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των καπιταλιστών και θα μείνουν, ώστε να διασφαλίσουν ότι η φάση της αναιμικής ανάκαμψης θα είναι όσο το δυνατόν αποδοτικότερη για τα κέρδη τους.
***
Τα σενάρια για σύναψη νέου δανείου άρα και νέου μνημονίου ανατροφοδότησε το περιοδικό «Spiegel» που επικαλείται έγγραφο της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας για το υπουργείο Οικονομικών και το ΔΝΤ, σύμφωνα με το οποίο οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «σίγουρα θα συμφωνήσουν σε νέο πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα το αργότερο στις αρχές του 2014», το οποίο υπολογίζεται σε τουλάχιστον 12 δισεκατομμύρια ευρώ (κατ' άλλους 14 δισ. ευρώ)! Η Bundesbank εκτιμά ακόμα ότι οι κίνδυνοι που διατρέχει το τρέχον πρόγραμμα είναι «πολύ μεγάλοι», ενώ κατακρίνει την έγκριση της τελευταίας δόσης των 5,8 δισ. ευρώ σαν «απόφαση με πολιτικά κίνητρα». Επικρίνει ακόμα και τις επιδόσεις της κυβέρνησης στην υλοποίηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων σαν «ελάχιστα ικανοποιητική», δίνοντας μια γεύση των σαρωτικών ανατροπών που μένουν ακόμα να συντελεστούν. Ενισχύοντας το συγκεκριμένο σενάριο και ο διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Μ. Φράτσερ, δηλώνει ότι «σύντομα η Ελλάδα θα χρειαστεί περαιτέρω βοήθεια».
***
Καλά προετοιμασμένος πρέπει να βρεθεί το φθινόπωρο ο λαός, με δεδομένα όλα τα παραπάνω, αλλά και τα νέα μέτρα με τα οποία ετοιμάζεται η κυβέρνηση να υποδεχτεί την τρόικα το Σεπτέμβρη. Η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, ενδεχομένως και ένα νέο «κούρεμα» του χρέους, όχι μόνο δε σηματοδοτεί την ανακοπή της επίθεσης σε βάρος του λαού αλλά ακριβώς το αντίθετο, την κλιμάκωσή της. Η κρίση είναι πολύ βαθιά, η διαχείρισή της δύσκολη υπόθεση, μαίνονται οι ανταγωνισμοί για το ποιας χώρας τα μονοπώλια θα ζημιωθούν λιγότερο και η κόντρα για το ποιο μείγμα είναι κατάλληλο να επισπεύσει την έξοδο και το πέρασμα σε αναιμική ανάκαμψη. Μέσα σ' αυτό το αξεδιάλυτο κουβάρι το μόνο βέβαιο είναι ότι η επίθεση στους λαούς θα ενταθεί, η χρεοκοπία τους θα επιταχυνθεί. Αλλωστε και με το ευρωενωσιακό μείγμα διαχείρισης και με το αμερικανικό, οι λαοί στενάζουν. Ο τερματισμός της λιτότητας, για τον οποίο πολλή συζήτηση γίνεται, δεν αφορά στη φτωχολογιά αλλά στα μονοπώλια, η ενίσχυση των οποίων με παραδάκι έχει μπει στον πάγο στο πλαίσιο της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής που προκρίνει η ΕΕ, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.
***
Οταν μιλάνε για «τέλος της λιτότητας» δεν εννοούν άλλο από το να μπορέσει το κράτος να δαπανήσει περισσότερα χρήματα για το κεφάλαιο. Με δημόσιες επενδύσεις για υποδομές που έχουν ανάγκη οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις για να κάνουν όμιλοι επενδύσεις. Γι' αυτό και καίγονται, νυν και επίδοξοι διαχειριστές, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, για διευθέτηση του χρέους που θα επιτρέψει στο αστικό κράτος να ενισχύσει τα μονοπώλια.
Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, τα παιδιά τους, οι γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν να πιαστούν παρά μόνο από τη δύναμη της συσπείρωσης, της οργάνωσής τους σε μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία. Με την αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή της πάλη μπορεί να ανοίξει δρόμο, να διαμορφώσει όρους εξόδου από την κρίση προς όφελος του λαού και προϋποθέσεις μιας ανάπτυξης που στο κέντρο της θα έχει τον εργαζόμενο και τις ανάγκες του και όχι την πλουτοκρατία και τα κέρδη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου