ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Διαπάλη για την καπιταλιστική διαχείριση
 |
Την επόμενη Κυριακή 22/9 πραγματοποιούνται οι βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία, που από διάφορες αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, παρουσιάζονται ως «σημείο καμπής» που δήθεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση και των λαών της ΕΕ, αν λένε... «ηττηθεί η Μέρκελ, αν χαλαρώσει η πολιτική της λιτότητας», αν τελικά επιλεγεί ένα άλλο μείγμα αστικής διαχείρισης. Ετσι καλλιεργούνται διάφορες αυταπάτες και προσδοκίες που δεν πρέπει να εγκλωβίσουν λαϊκές συνειδήσεις.
Οι εκλογές γίνονται σε μια περίοδο που το γερμανικό κεφάλαιο επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την κρίση, καθώς και να αποφύγει να επιβαρυνθεί από τη ζημιά σε βάρος των ανταγωνιστών του που προκαλείται από την καταστροφή κεφαλαίων στην Ευρωζώνη και σε χώρες που βρίσκονται σε πορεία ελεγχόμενης χρεοκοπίας, όπως η Ελλάδα. Ταυτόχρονα επιδιώκει να επωφεληθεί από την ηγετική θέση που έχει στο πλαίσιο της ΕΕ, να ενισχύσει τις εξαγωγές του, καθώς σήμερα βρίσκεται στη δεύτερη θέση μετά την Κίνα. Επιπλέον η Γερμανία (η αστική τάξη) βρίσκεται και σε κόντρα με τις ΗΠΑ, που την πιέζουν να επωμιστεί μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς που προκαλεί η κρίση.
Στην ίδια τη χώρα διευρύνεται η φτώχεια. Συνολικά 16 εκατομμύρια άνθρωποι, το 1/5 του πληθυσμού, ζουν στα όρια της φτώχειας ή κάτω από αυτά. Οι περικοπές των κρατικών δαπανών σε Παιδεία, Υγεία και κοινωνικές υπηρεσίες, η όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή των οικογενειών στις δαπάνες αυτές σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές των ενοικίων και της Ενέργειας συμπιέζουν το λαϊκό εισόδημα. Ο αριθμός των «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων τριπλασιάστηκε στα 10 τελευταία χρόνια κι έφτασε σχεδόν το 1 εκατομμύριο. 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι πληρώνονται με μισθούς κάτω των 450 ευρώ το μήνα, 4,5 εκατομμύρια ζουν με τα πενιχρά επιδόματα πρόνοιας. 2,6 εκατομμύρια εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν και δεύτερη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα (όταν το όριο της φτώχειας είναι 869 ευρώ για έναν που ζει μόνος του και 1.826 ευρώ για μια οικογένεια με 2 παιδιά κάτω των 14 ετών).
Η αναιμική ανάπτυξη φέρνει ανησυχία
Παρά την προβαλλόμενη αισιοδοξία η επιβράδυνση στη γερμανική οικονομία είναι ήδη πραγματικότητα. Οι αστοί και τα κόμματά τους βέβαια αποκρύπτουν ότι ο κύκλος της καπιταλιστικής κρίσης είναι αναπόφευκτος και για τη Γερμανία κι ότι αυτός που θα πληρώσει σε κάθε περίπτωση θα είναι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία, τα έσοδα του κράτους (κεντρική διοίκηση, δήμοι, ασφαλιστικά ταμεία) εισέπραξαν παραπάνω έσοδα ίσα με το 0,6% του ΑΕΠ, αλλά κρύβουν ότι αυτό το «πλεόνασμα» προήλθε από τις περικοπές κοινωνικών παροχών.
To AΕΠ είχε αύξηση στο δεύτερο τρίμηνο του 2013 κατά 0,7%, ενώ στο πρώτο τρίμηνο είχε μείνει αμετάβλητο. Τα ίδια στοιχεία έδειξαν ότι οι κατασκευαστικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 2,6% από το προηγούμενο τρίμηνο, ενώ οι επενδύσεις σε εξοπλισμό και μηχανήματα ενισχύθηκαν κατά 0,9% έπειτα από έξι διαδοχικά τρίμηνα υποχώρησης. Η ιδιωτική κατανάλωση αυξήθηκε κατά 0,5% από το προηγούμενο τρίμηνο, οι εξαγωγές κατά 2,2% και οι εισαγωγές κατά 2,0%. Αυτοί οι δείκτες, παρά τα θετικά πρόσημα, δε σηματοδοτούν σταθεροποίηση της γερμανικής οικονομίας.
Γνωρίζοντας τις προοπτικές αναιμικής ανάπτυξης και για να δώσει το στίγμα για την πολιτική που θα ακολουθήσουν όποιοι κυβερνητικοί εταίροι αναδειχτούν από τις εκλογές, ο Σύνδεσμος Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) εξέδωσε το πλαίσιο κριτηρίων ψήφου με τίτλο «Προκλήσεις 2013 - 2020 από τη σκοπιά της Βιομηχανίας - Για μια νέα κοινωνική συναίνεση«. Προβάλλοντας την εξασφάλιση της «ανταγωνιστικότητας των γερμανικών μονοπωλίων» ζητάνε ακόμη περισσότερα προνόμια για την κερδοφορία τους, επενδυτικές διευκολύνσεις, πιο ελαστικές μορφές εργασίας, περισσότερες φοροαπαλλαγές. Ενώ θεωρούν σαν δεδομένο τη διατήρηση του κλίματος συναίνεσης και ταξικής συνεργασίας που τους εξασφαλίζουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες των DGB (μεταφορές), IGMetal (μέταλλο), VERDI (δημόσια διοίκηση).
Προγράμματα με βάση συμφέροντα μερίδων του κεφαλαίου
Στις παρούσες εκλογές τα κόμματα που κονταροχτυπιούνται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι:
Το CDU/CSU (χριστιανοδημοκράτες, χριστιανοκοινωνιστές) στη διακήρυξη των 10 σημείων για το μέλλον της Γερμανίας μιλάειε για τη διασφάλιση της ισχυρής θέσης της Ευρώπης στον κόσμο και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Προβάλλειν τη διαιώνιση εργασιακών σχέσεων τύπου μαθητείας με όρους γαλέρας, με στόχο από την αρχή της εργασιακής τους εμπειρίας οι εργαζόμενοι να εξοικειώνονται στους εντατικούς ρυθμούς εκμετάλλευσής τους. «Η δημοσιονομική πολιτική χωρίς σπατάλες», δηλαδή η δραματική περικοπή των όποιων εναπομεινάντων εργατικών παροχών, αποτελεί βασική επιλογή τους. Απορρίπτει κάθε αύξηση φόρων των επιχειρήσεων στο όνομα ότι έτσι απειλείται η ανταγωνιστικότητα. Για τη λεγόμενη «εσωτερική ασφάλεια» πρόκειται να δοθεί ώθηση στον κρατικό μηχανισμό καταστολής πρώτα και κύρια ενάντια σε κάθε σκίρτημα του εργατικού κινήματος. Ο αντικομμουνισμός είναι επίσης στην πρώτη γραμμή, όπως και η συκοφάντηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, που -σύμφωνα με μετρήσεις- το 57% των Ανατολικογερμανών αντιμετωπίζουν θετικά.
Το SPD ταυτίζεται με τους χριστιανοδημοκράτες ως προς την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και του τσακίσματος των εργατών και δεν αποκλείει μεγάλο συνασπισμό μαζί τους μετεκλογικά. Η κριτική του κόμματος που καθιέρωσε την «Ατζέντα 2010» και το «Hartz 4» («Χαρτς 4», το γνωστό κοινωνικό βοήθημα) εστιάζεται στην αλλαγή του μείγματος της διαχείρισης. Προβάλλει τη λογική μιας ΕΕ που θα είναι υπέρ των... υγειών επιχειρηματιών (αυτό θυμίζει το ΣΥΡΙΖΑ), και μάλλον προωθεί τις σχέσεις με τις ΗΠΑ παρά με τη Ρωσία εκφράζοντας συγκεκριμένα τμήματα του κεφαλαίου. Μιλά για εξίσωση μισθών σε ανατολική και δυτική Γερμανία προς τα κάτω με ωρομίσθιο 8,50 ευρώ μεικτά. Προβάλλει ως φιλολαϊκό μέτρο τον καλύτερο έλεγχο της ενοικιαζόμενης εργασίας, δηλαδή τη γενίκευση των δουλεμπορικών γραφείων και την ένταση της απλήρωτης δουλειάς.
Το Κόμμα των Πρασίνων, εκφράζοντας μερίδα του κεφαλαίου που έχει άμεσα οφέλη από τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αναπαράγει γνωστές διαχειριστικές προτάσεις που αφήνουν ανέγγιχτα τα μονοπώλια, συμπλέοντας σε γενικές γραμμές με τους σοσιαλδημοκράτες.
Στην προεκλογική συνθηματολογία του FDP (φιλελεύθεροι) κυριαρχεί το ζήτημα «φορολογικών ελαφρύνσεων των μεσαίων στρωμάτων» και συγκεκριμένες θέσεις προστασίας του μεγάλου κεφαλαίου από την αύξηση φορολογίας με αιχμή την εναντίωσή του στη θέσπιση φόρου μεγάλης περιουσίας. Προσπαθεί να δημιουργήσει το προφίλ του κόμματος - ρυθμιστή της συνέχισης της «αναπτυξιακής πορείας» μαζί με τους χριστιανοδημοκράτες, και του «λαγού» στην πίεση για νέες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις με παράλληλες εθνικιστικές κορόνες ενάντια στα «πακέτα σωτηρίας για την Ελλάδα». Δείχνει στον αντικομμουνισμό. Καθόλου τυχαία οι δυνάμεις του FDP πρωτοστάτησαν σε πρόσφατη καμπάνια για την ανατίναξη του αγάλματος του ηγέτη του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ερνστ Τέλμαν, που απέτρεψαν με αποφασιστική παρέμβασή τους το Γερμανικό ΚΚ με τη συμβολή και των μελών και φίλων του ΚΚΕ στη Γερμανία.
Το οπορτουνιστικό κόμμα «Η Αριστερά» (Λίνκε - στην προεδρία του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με αντιπροεδρία ΣΥΡΙΖΑ), εκφράζει την προθυμία του να συμμετέχει στην αστική διακυβέρνηση με τους σοσιαλδημοκράτες του SPD και τους Πράσινους. Προτείνει 10 ευρώ ελάχιστο ωριαίο μισθό (αντί 8,5 που προτείνουν οι σοσιαλδημοκράτες), αύξηση του «Χαρτς 4» στα 500 ευρώ (από 450), κατάργηση του όριου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, απαγόρευση επεμβάσεων του γερμανικού στρατού εκτός Γερμανίας και απαγόρευση της πώλησης όπλων, αύξηση της ανώτατης φορολογίας στα 53%, να επιστρέψουν άμεσα τα γερμανικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν. Το στέλεχος του κόμματος Γκ. Γκίζι είπε: «Σε περίπτωση διαπραγματεύσεων για κυβέρνηση συνασπισμού, μπορεί να υπάρξουν συμβιβασμοί, αλλά μόνο για το μήκος του βήματος, όχι για την κατεύθυνση»...
Ποια ήταν η κατεύθυνση εκεί που συγκυβέρνησαν οι σοσιαλδημοκράτες με το Λίνκε; Στα κρατίδια του Βερολίνου και του Βρανδεμβούργου έκοψαν τη χρηματοδότηση στεγαστικού προγράμματος, ιδιωτικοποίησαν τη δημοτική επιχείρηση κατοικιών, με αποτέλεσμα 65.700 διαμερίσματα και επαγγελματικοί χώροι να πουληθούν στην «Goldman Sachs» ξεσπιτώνοντας εργατικές λαϊκές οικογένειες. Επίσης ιδιωτικοποίησαν τη δημοτική επιχείρηση ύδρευσης και πετσόκοψαν κονδύλια για την Πρόνοια, ενώ η γερμανική «κυβερνώσα αριστερά» επέβαλε και χαράτσι 100 ευρώ για τα σχολικά βιβλία. Ταυτόχρονα προβάλλει το σύνθημα για την «επανεκκίνηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική, φιλειρηνική κατεύθυνση» καλλιεργώντας αυταπάτες για την Ενωση του μεγάλου κεφαλαίου. Σπέρνει σκόπιμα αυταπάτες για «δημοκρατία» και φιλολαϊκή πολιτική σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων. Βγαίνει λοιπόν πείρα, που επιβεβαιώνει τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και τις λεγόμενες «αριστερές κυβερνήσεις».
Το νεοϊδρυμένο κόμμα της Εναλλακτικής λύσης για τη Γερμανία (Alternative fur Deutschland) εκφράζει ένα τμήμα της γερμανικής αστικής τάξης και των ανώτερων μεσαίων στρωμάτων, που εναντιώνονται στο κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης της κρίσης, εστιάζοντας στο αν η Ευρωζώνη θα πρέπει να διατηρήσει τη σημερινή της μορφή ή όχι. Η συγκρότηση του συγκεκριμένου κόμματος, που δημοσκοπικά μέχρι τώρα δε φαίνεται να μπαίνει στη Βουλή, έρχεται ακόμα πιο φανερά να αναδείξει τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της γερμανικής αστικής τάξης.
Οι Πειρατές, στη βάση υπαρκτών προβλημάτων, κυρίως στον τομέα της παρακολούθησης των επικοινωνιών από κρατικές υπηρεσίες, διατυπώνουν αιτήματα όπως το δικαίωμα απορρήτου, περισσότερη διαφάνεια και δημοκρατία, καλλιεργώντας αυταπάτες για τη δυνατότητα εξανθρωπισμού και εκδημοκρατισμού του καπιταλιστικού συστήματος. Αποκρύπτουν ότι και το διαδίκτυο όπως και συνολικά τα μέσα παραγωγής είναι στην ιδιοκτησία των επιχειρηματικών ομίλων, την οποία με τη δημαγωγία τους αφήνουν απείραχτη.
Εμφάνιση κάνουν και οι φασίστες του NPD, με προσπάθεια να βάλουν σύνθημα για επιστροφή στο μάρκο και προβάλλουν τις απελάσεις μεταναστών δηλητηριάζοντας την εργατική τάξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου