CHAMPIONS LEAGUE Το κυνήγι του... θησαυρού

CHAMPIONS LEAGUE

Το κυνήγι του... θησαυρού

Η πρώτη αγωνιστική των ομίλων του φετινού Champions League που θα διεξαχθεί την ερχόμενη βδομάδα (17 - 18 Σεπτέμβρη) σηματοδοτεί και την έναρξη της ευρωπαϊκής περιπέτειας για τους 32 συλλόγους της Ευρώπης που κατάφεραν με διάφορους τρόπους (απευθείας, μέσω προκριματικών) να εξασφαλίσουν συμμετοχή στη διοργάνωση. Και εάν σε αγωνιστικό επίπεδο η πρεμιέρα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης ανεβάζει τον πήχη του ενδιαφέροντος για τους φιλάθλους απανταχού της Ευρώπης, και όχι μόνο, το ίδιο ψηλά (ή και ακόμα ψηλότερα) ανεβάζει τον πήχη των κερδών για τους επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου. Αλλωστε, η συγκεκριμένη διοργάνωση έχει μετατραπεί, με τις ευλογίες της ΟΥΕΦΑ, τα τελευταία χρόνια, σε μια «χρυσοφόρα» επιχείρηση, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ομάδες συμμετέχοντας στα εθνικά πρωταθλήματα θέτουν ως στόχο χρονιάς την εξασφάλιση (και μόνο αυτή) της συμμετοχής τους σε αυτή.

«Χρυσοφόρο» πείραμα

Το πείραμα της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας πριν περίπου 21 χρόνια με το να αλλάξει τη μορφή του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών προκειμένου να ικανοποιήσει τη θέληση των λεγόμενων ισχυρών συλλόγων για... λόγο στα κέρδη, πέτυχε και με το παραπάνω. Οι όποιες διασπαστικές τάσεις (βλ. G-14, ομοσπονδία συλλόγων) τα χρόνια που πέρασαν από τότε, αν εξαιρέσει κανείς τη διευθέτηση κάποιων επιμέρους ζητημάτων (π.χ. αποζημιώσεις συλλόγων όταν τραυματίζεται παίκτης τους με εθνικές ομάδες), δεν ίδρωσαν και πολύ τους αξιωματούχους της UEFA. Στην αντίπερα όχθη, οι χορηγικές συμφωνίες με πολυεθνικές - κολοσσούς, η αύξηση των μπόνους που παίρνουν οι ομάδες (συμμετοχής, νικών κατάκτησης του τροπαίου) έχουν ισχυροποιήσει κατά πολύ τη θέση της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου.

Είναι πολλά τα λεφτά...

Η κατάκτηση του τροπαίου ισοδυναμεί με τεράστια κέρδη για τον νικητή

Eurokinissi

Μάλιστα, όσον αφορά το τελευταίο τα παραδείγματα της περσινής αγωνιστικής σεζόν για τον τζίρο της διοργάνωσης είναι χαρακτηριστικά για το πού έχουν φθάσει τα μεγέθη. Η περσινή χρονιά αποτέλεσε το άνοιγμα του 3ετούς κύκλου που εφαρμόζει η UEFA όσον αφορά στις οικονομικές συμφωνίες του Champions League (συμβόλαια χορηγών, χρήματα ομάδων) και έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Συγκεκριμένα, η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία μοίρασε 500.700.000 ευρώ στις 32 ομάδες που συμμετείχαν (στη φάση των ομίλων) στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ως πριμ και 409.600.000 ευρώ από έσοδα που προκύπτουν από την εκμετάλλευση των τηλεοπτικών και εμπορικών δικαιωμάτων, χορηγούς και βελτιωμένες τηλεοπτικές συμβάσεις.

Σύμφωνα με τους κανονισμούς, το 75% των συνολικών εσόδων της UEFA για τη διοργάνωση μέχρι το ποσό των 530.000.000 ευρώ καταλήγει στους συλλόγους και το υπόλοιπο 25% στη συνομοσπονδία, για να καλύψει λειτουργικά κόστη και πληρωμές αλληλεγγύης σε ομοσπονδίες, συλλόγους και πρωταθλήματα. Επίσης, από τα έσοδα που προκύπτουν πέραν του ορίου που έχει θεσπιστεί, το 82% πηγαίνει εκ νέου στους συλλόγους που συμμετέχουν στο Champions League, ενώ το υπόλοιπο 18% στη διοργανώτρια αρχή.

Πλούσιοι και... πλουσιότεροι

Βέβαια, η κατανομή των εσόδων δεν αφορά μόνο τα παραπάνω καθώς όσο η διοργάνωση εξελίσσεται συνεχώς δημιουργούνται ...νέα κόλπα εξίσου κερδοφόρα με όλα τα προηγούμενα. Ενα από αυτά είναι το περίφημο «market pool». Αυτό το σύστημα επί της ουσίας αφορά την αναλογική αξία της τηλεοπτικής αγοράς κάθε χώρας των συλλόγων που λαμβάνουν μέρος στο Champions League, αποφέροντας σημαντικά κέρδη στις ομάδες. Οχι όμως για όλους τα ίδια αφού σε ένα εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο κομμένο και ραμμένο στα ήθη και τις αξίες του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος τα πράγματα και δε θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Ετσι, τα κέρδη των εκάστοτε συλλόγων σχετίζονται με τα οικονομικά μεγέθη κάθε χώρας όσον αφορά στο τηλεοπτικό πεδίο (π.χ. η Αγγλία είναι η χώρα με τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά συμβόλαια, άρα τα μεγαλύτερα έσοδα σε αυτήν την κατηγορία), καθώς και στον αριθμό των συλλόγων από τις οποίους εκπροσωπείται η κάθε χώρα και κατά συνέπεια διανέμονται τα χρήματα. Βέβαια, εκτός του market pool διαφορά στα έσοδα των συλλόγων προκύπτουν και από την αγωνιστική πορεία τους αφού για όλους τα λεφτά δεν είναι ίδια, με τις λεγόμενες ισχυρές ομάδες να είναι και σε αυτόν τον τομέα οι πρωταγωνιστές εξαιτίας της αγωνιστικής διαφοράς με τους υπόλοιπους μιας και η μεγαλύτερη πορεία στη διοργάνωση αποφέρει και περισσότερα κέρδη. Και το τελευταίο αφορά συνήθως μια ελίτ ομάδων αφού είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία οι προημιτελικοί, οι ημιτελικοί και ο τελικός αποτελούν υπόθεση εκπροσώπων 3 - 4 χωρών (κυρίως Ισπανία, Αγγλία, Γερμανία και Ιταλία).

Κυρίαρχη η UEFA

Οι διακρίσεις άρα και τα περισσότερα κέρδη στο Τσάμπιονς Λιγκ αφορούν επί της ουσίας υπόθεση μιας ελίτ ομάδων προερχόμενη από 3 - 4 χώρες της Ευρώπης (φωτ. από τον περσινό γερμανικό τελικό Μπάγερν Μ. - Ντόρτμουντ)

Βλέποντας κάποιος τα ποσά που κερδίζουν οι σύλλογοι εύλογα θα αναρωτηθεί τελικά τι μένει στην UEFA... Η γαλαντομία της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας προς τις ομάδες μπορεί να αποτελεί το βασικότερο όπλο για να προλαβαίνει αντιδράσεις, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η ίδια αρκείται προκειμένου να έχει το κεφάλι της ήσυχο στο ρόλο του φτωχού συγγενή. Κάθε άλλο μάλιστα... Για παράδειγμα, τα έσοδα για την περσινή σεζόν, 2011-12, άγγιξαν τα 2.795.751.000 ευρώ, ενώ επίσημα τα καθαρά κέρδη της έφθασαν τα 128.765.000 ευρώ για το ίδιο οικονομικό έτος.

Οι ισολογισμοί του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού οργανισμού είναι διαρκώς αυξανόμενοι τα τελευταία χρόνια δείχνοντας ότι παρά τον πλουτισμό των συλλόγων της διοργάνωσης και η ίδια βρίσκεται σε μια συνεχιζόμενη οικονομική ανάπτυξη. Επί της ουσίας η ίδια η UEFA δεν έχει πρόβλημα να αδειάσει τα ταμεία της στη λήξη της σεζόν προκειμένου να πληρώσει το λογαριασμό στις ομάδες αφού τα ίδια τα ταμεία θα γεμίσουν ξανά (και με περισσότερα) αμέσως μετά από τις συμφωνίες με χορηγούς (παλιές και νέες), την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και των αντίστοιχων που αφορούν τις διαφημίσεις κ.τ.λ. Το συγκεκριμένο «αλισβερίσι» είναι αυτό που προσφέρει το «υπερκέρδος» στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία χωρίς αυτή τη φορά να προκύπτει αντίδραση των συλλόγων (όπως, π.χ., παλιότερα που ίσχυε άλλο καθεστώς) αφού και οι ίδιοι δεν πήραν και λίγα.

Η σταθερή παρουσία στη διοργάνωση ισοδυναμεί με τεράστια κέρδη στα ταμεία σε ετήσια βάση για ομάδες όπως η Μίλαν και η Τσέλσι