Επιδρομές με στόχο τη διασφάλιση του ρόλου του Ισραήλ στην περιοχή

Επιδρομές με στόχο τη διασφάλιση του ρόλου του Ισραήλ στην περιοχή

Ο Ραμαντάν Αμπού Γκαζάλ είναι μόνο ένας από τους δεκάδες Παλαιστίνιους γονιούς που κράτησαν στα χέρια, για τελευταία φορά, τα παιδιά τους, λίγο πριν εναποθέσουν, για πάντα, τα άψυχα κορμιά τους στην αιματοβαμμένη γη της Λωρίδας της Γάζας

Στο στόχαστρο των ισραηλινών βομβαρδιστικών αεροσκαφών βρίσκεται, για μία ακόμη φορά, η Λωρίδα της Γάζας, καθώς βάλλεται ανηλεώς και επίσημα από τις 8/7, στο πλαίσιο της ισραηλινής στρατιωτικής επιχείρησης «Προστατευτική Αιχμή». Αυτό το κομμάτι γης των 360 τ.χλμ, που συνορεύει δυτικά με την Αίγυπτο και νότια και ανατολικά με το Ισραήλ (απόλυτα αποκομμένο από τα Παλαιστινιακά Εδάφη της Δυτικής Οχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ) έχει ήδη, μέσα στην πρώτη βδομάδα των βομβαρδισμών, μεταβληθεί σε άμορφο τόπο συντριμμιών και ερειπίων.
Από τους εκατοντάδες τόνους ισραηλινών πυραύλων, που είχαν χτυπήσει ως προχτές πάνω από 1.700 «στόχους», έχουν ισοπεδωθεί δεκάδες οικοδομικά τετράγωνα. Εχουν καταστραφεί μερικώς ή ολοσχερώς πολλές εκατοντάδες διαμερίσματα, σχολεία, υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας, κυβερνητικές υπηρεσίες καθώς και όλα τα σπίτια των διοικητών της «Χαμάς». Εχουν σκοτωθεί πάνω από 100 άνθρωποι (ανάμεσά τους δεκάδες παιδιά και γέροντες). Πάνω από 700 άλλοι τραυματίστηκαν, μένοντας εγκλωβισμένοι σε μία μικρή έκταση γης με λιγοστά νοσοκομεία, ακόμη λιγότερα ιατροφαρμακευτικά υλικά, έχοντας στο πλευρό μόνο ένα ολιγάριθμο ιατρο-νοσηλευτικό προσωπικό, που δίνει υπεράνθρωπη μάχη ενάντια στο θάνατο που σκορπούν τα ισραηλινά βομβαρδιστικά.

Προσχηματικές αφορμές

Οποιος μείνει ζωντανός, θα πρέπει να βρει κουράγιο να επιβιώσει μέσα στα συντρίμμια της νέας ισραηλινής θηριωδίας...

Το πρόσχημα που χρησιμοποίησαν και αυτή τη φορά οι ισραηλινές δυνάμεις, όπως είχαν πράξει και στο πρόσφατο παρελθόν με τις εισβολές του 2009 και του 2012 (που και στις δύο περιπτώσεις συνοδεύτηκαν από χερσαία επέμβαση με χιλιάδες νεκρούς), είναι «η ρίψη ρουκετών από τη "Χαμάς" και την "Ισλαμική Τζιχάντ"» στο Νότιο Ισραήλ.
Οπως τότε, έτσι και τώρα, η ισραηλινή κυβέρνηση αποσιώπησε πως οι ρουκέτες ήταν «απάντηση» στην προκλητική στρατιωτική πυγμή των κατοχικών δυνάμεων που προηγήθηκε της σημερινής επιχείρησης. Αποσιώπησε ότι χρησιμοποίησε ως αφορμή την περίεργη υπόθεση «εξαφάνισης» των τριών Ισραηλινών εφήβων το βράδυ της 12ης Ιούνη, τη δολοφονία και το μετέπειτα εντοπισμό των σορών τους στις 30 Ιούνη, για να κλιμακώσει τις επιχειρήσεις τρομοκράτησης του παλαιστινιακού λαού, όπως: Ημερήσιες και ολονύχτιες εισβολές σε σπίτια και καταυλισμούς τάχα για τη σύλληψη «υπόπτων». Καταστροφή και αρπαγή παλαιστινιακών περιουσιών. Χρήση σφαιρών (από αυτές που συναντά κανείς στα πεδία πολέμου) κατά νεαρών που διαμαρτύρονται. Μπαράζ συλλήψεων και άγριοι ξυλοδαρμοί συλληφθέντων και μετέπειτα κράτησή τους στα λεγόμενα διοικητικά κρατητήρια, δίχως δίκη, όπως έδειξε η χαρακτηριστική περίπτωση της βάρβαρης επίθεσης Ισραηλινών στρατιωτών στις 5/7 έναντι του 15χρονου Ταρέκ Κχντέιρ. Ενός Αμερικανο-παλαιστίνιου που ξυλοκοπήθηκε άγρια επειδή βρέθηκε μπροστά σε συγκρούσεις νεαρών με τις κατοχικές δυνάμεις και κατά τραγική σύμπτωση απεδείχθη ξάδελφος του 17χρονου Μοχάμεντ Αμπού Κντέιρ. Του Παλαιστίνιου εφήβου που απήχθη από την Ανατολική Ιερουσαλήμ, βασανίστηκε και κάηκε ζωντανός το βράδυ της 1ης Ιούλη στη διάρκεια τυφλής επίθεσης μίσους Εβραίων ακροδεξιών εποίκων...

Απώτερος στόχος η «ναρκοθέτηση» της ειρήνης...

Οι «ρουκέτες» της «Χαμάς» χρησιμοποιήθηκαν και σε αυτή την επίθεση ως βολικό πρόσχημα. Οι αιτίες όμως για το ξεκίνημα μίας ακόμη σφαγής του παλαιστινιακού λαού δεν βρίσκονται στις ρουκέτες. Η χρονική διαδοχή των γεγονότων σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις της ισραηλινής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας υπέδειξαν από νωρίς πως η αιτία για τη σημερινή στρατιωτική επιχείρηση βρίσκεται πιθανώς στην ενδοπαλαιστινιακή πολιτική συμφωνία ανάμεσα στη «Χαμάς» στη Λωρίδα της Γάζας και τη «Φατάχ» του Παλαιστίνιου Προέδρου Μαχμούτ Αμπάς στη Δυτική Οχθη για το σχηματισμό κοινής παλαιστινιακής κυβέρνησης, για πρώτη φορά μετά από περίπου έξι χρόνια. Η ορκωμοσία της κυβέρνησης προσωπικοτήτων στις 2 Ιούνη σήμανε για την κυβέρνηση Νετανιάχου το εναρκτήριο λάκτισμα για την εξαπόλυση της σημερινής επίθεσης, καθώς ένα μέρος της ισραηλινής αστικής τάξης δείχνει πως προτιμά το διχασμό της παλαιστινιακής κοινότητας, ώστε να εξασφαλιστεί η εξασθένιση της διαπραγματευτικής της ισχύος σε οποιεσδήποτε «ειρηνευτικές» συνομιλίες χαράξουν, με σημαδεμένα φύλλα, δυτικές ή και αραβικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις...
Αξίζει άλλωστε να σημειωθεί πως πριν τη συγκρότηση της παλαιστινιακής κυβέρνησης ενότητας είχε προηγηθεί το εννιάμηνο ναυάγιο της «ειρηνευτικής» πρωτοβουλίας του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, που τερματίστηκε άδοξα στις 29 του περασμένου Απρίλη, με υποτιθέμενο στόχο την επίτευξη ισραηλινοπαλαιστινιακής συμφωνίας. Τελικά, η πρωτοβουλία του Κέρι αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση Νετανιάχου για να πολλαπλασιάσει τους εποικισμούς σε Α. Ιερουσαλήμ και Δυτική Οχθη, αναγγέλλοντας συνολικά (όπως έγραφε η ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτζ») τη δημιουργία 55.000 νέων κατοικιών για ισάριθμες οικογένειες Εβραίων...
Οι παραπάνω εξελίξεις, σε συνδυασμό με τις προσπάθειες του Παλαιστίνιου Προέδρου να πετύχει την περασμένη άνοιξη την αναγνώριση των Παλαιστινιακών Εδαφών ως παρατηρητής χώρα - μη μέλος του ΟΗΕ από την πλειοψηφία της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού στη Ν. Υόρκη και οι έμμεσες πλην σαφείς «απειλές» ορισμένων χωρών της ΕΕ για μποϊκοτάρισμα των ισραηλινών προϊόντων που εισάγονται από τους παράνομους εβραϊκούς εποικισμούς (σε μια προσπάθεια «συγκράτησης» του Τελ Αβίβ), εξηγούν γιατί η κυβέρνηση Νετανιάχου διάλεξε στην παρούσα φάση μια νέα εγκληματική επίθεση σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Διαστρεβλώνοντας βεβαίως τα γεγονότα, δημιουργώντας προσχηματικά αφορμές και δικαιολογώντας πρακτικές συλλογικής τιμωρίας και επιθέσεις κατά αμάχων, που συνιστούν εγκλήματα πολέμου. Βεβαίως αυτή την εξέλιξη, δηλαδή τις πολεμικές ενέργειες του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, δεν μπορεί κανείς να τις αντιμετωπίσει έξω από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και ιδιαίτερα το γεγονός της εμφανιζόμενης αναβάθμισης του ρόλου του Ιράν, με δεδομένη την υπόθεση του «Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε» που οδηγεί σε διαμελισμό του Ιράκ, την κατάσταση στη Συρία που επίσης συνεχίζει να είναι πολεμικά ρευστή και ανησυχεί τα κράτη της περιοχής, ιδιαίτερα τη Σαουδική Αραβία, αλλά και τις ΗΠΑ. Αλλωστε το Ιράν ως αντίβαρο σ' αυτές τις εξελίξεις το βλέπουν οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές. Αλλά το Ισραήλ συναισθάνεται να χάνει πόντους με αυτές τις εξελίξεις.
Ιδιαίτερα στη σημερινή κρίσιμη γεωπολιτικά συγκυρία, κατά την οποία έρχονται στο προσκήνιο τα σημαντικά υποθαλάσσια (και μη...) κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και με δεδομένο ότι οι εξελίξεις στην περιοχή υπονομεύουν την πρωτοκαθεδρία του Ισραήλ, αυτό ανέλαβε δράση.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη γιατί στηρίζει το Ισραήλ, προωθώντας την ενίσχυση των μεταξύ τους σχέσεων σε κάθε επίπεδο, όπως έδειξαν προ ημερών τα κοινά ελληνο-ισραηλινά ναυτικά γυμνάσια...

Αμεση η αντίδραση του ΚΚΕ!

Οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ με παρέμβασή τους στις 9/7 κατήγγειλαν τις εγκληματικές επιθέσεις, απαιτώντας άμεσα να σταματήσουν οι επιδρομές και οι εγκληματικές επιθέσεις ενάντια στους Παλαιστίνιους, να αποσυρθούν τα ισραηλινά στρατεύματα κατοχής από όλα τα Παλαιστινιακά Εδάφη, να ακυρωθούν οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και όλες οι στρατιωτικές συμφωνίες της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και των άλλων κυβερνήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ με το Ισραήλ και να ανασταλούν άμεσα όλες οι πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές συμφωνίες ΕΕ - Ισραήλ.
Σημείωσαν ότι ειρήνη στην περιοχή δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και τη δημιουργία ανεξάρτητου, βιώσιμου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, που θα αναγνωριστεί ως κράτος - μέλος του ΟΗΕ.
Υπογράμμισαν πως «τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η εγκληματική δράση του ισραηλινού κράτους ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης ενθαρρύνεται από την πολιτική της ΕΕ και των ΗΠΑ, που εξισώνει τους θύτες με τα θύματα» και ότι «στο έδαφος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της αναβαθμίζουν πολύμορφα και συστηματικά τις πολιτικές, οικονομικές, εμπορικές και στρατιωτικές της σχέσεις με το Ισραήλ, τόσο στα πλαίσια της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ - Ισραήλ, της ένταξης του Ισραήλ στο χώρο του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού, αλλά και κοινών στρατιωτικών ασκήσεων των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων με αυτές των κρατών - μελών της ΕΕ, όπως η Ελλάδα κ.ά.».

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ