Μια βδομάδα που μας μαθαίνει πολλά

Μια βδομάδα που μας μαθαίνει πολλά

Μια νεροποντή έφτασε και πάλι για να μετατρέψει τα ρέματα σε ποτάμια, τις λαϊκές συνοικίες -ειδικά της Δυτικής Αθήνας και του Πειραιά- σε λίμνες, κάτω από την επιφάνεια των οποίων βούλιαξαν και πάλι τα λιγοστά υπάρχοντα των νοικοκυριών. Αυτήν τη φορά ήταν μέρα όταν ξεκίνησε το κακό και ίσως αυτό βοήθησε να μην υπάρχουν θύματα. Το θέμα όμως παραμένει. Η πόλη είναι ανοχύρωτη. Οπως σημείωσε ο «Ρ» στο χτεσινό φύλλο, οι καταστροφές που σημειώθηκαν δεν είναι μοιραίο αποτέλεσμα μιας μεγάλης βροχής αλλά το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους. Τα αντιπλημμυρικά, για τα οποία το ΚΚΕ χρόνια και χρόνια πιέζει να γίνουν με απόλυτη προτεραιότητα, είτε γίνονται αποσπασματικά είτε είναι ακόμα στα χαρτιά. Η επόμενη μέρα για τους πληγέντες είναι εξαιρετικά οδυνηρή. Προέχει η καταγραφή των ζημιών και η άμεση καταβολή των αποζημιώσεων. Η υπόλοιπη Ελλάδα βρέθηκε ειδησεογραφικά στη σκιά της νεροποντής της Αθήνας, όμως τα προβλήματα είναι εξίσου σοβαρότατα, με την αιτία ίδια και απαράλλαχτη.

Ο προστάτης

Στη μεγάλη εικόνα, είχαμε μια βδομάδα όπου η Ευρωπαϊκή Ενωση αναδείχθηκε: Σε «δύναμη ειρήνης» με αποφάσεις πολέμου. Σε «προστάτη των αδυνάτων» με αποφάσεις για την επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων σε όλα τα κράτη - μέλη, την προώθηση νέων μέτρων για παραπέρα μείωση μισθών και συντάξεων, χτύπημα των ΣΣΕ, άγριες περικοπές των κοινωνικών δαπανών. Και μ' αυτήν τη Σύνοδο Κορυφής αποδείχτηκε ότι οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και οι δημοσιονομικοί στόχοι αποτελούν κοινό παρονομαστή για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις.
Στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ αποφασίστηκε στρατιωτική διείσδυση και παρουσία της ΕΕ σε μια σειρά γεωγραφικές ζώνες σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, για διασφάλιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών συμφερόντων, σε αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Από την άλλη, στη Σύνοδο Κορυφής εκφράστηκαν η έντονη ανησυχία όλων των κυβερνήσεων της ΕΕ για το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και η ανάγκη αναζήτησης συμβιβασμών για το μείγμα της αντιλαϊκής διαχείρισης που θα εμπεριέχει τόσο την τόνωση των επενδύσεων με νέα κονδύλια στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, όσο και τη συνέχιση με αμείωτη ένταση της αντεργατικής πολιτικής για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
Από το σύνολο των εξελίξεων στη βδομάδα που πέρασε έγινε ακόμα πιο καθαρό αυτό που εκτίμησε το ΚΚΕ, ότι: Οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της ΕΕ και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρές καπιταλιστικές χώρες για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, αυξάνουν τους κινδύνους γενικευμένης σύγκρουσης. Σημαδεύουν το ματοκύλισμα λαών σε Ουκρανία, Ιράκ, Συρία, Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και της Β. Αφρικής, όπου εξελίσσονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Αυτοί οι ανταγωνισμοί χαρακτηρίζουν και το νέο γύρο της τουρκικής επιθετικότητας απέναντι στην Κύπρο αυτές τις μέρες, που δεν αντιμετωπίζεται με τις «ευχές» και τις ανέξοδες συστάσεις της ΕΕ, αυτές κινούνται στα πλαίσια των ισορροπιών και της μη διατάραξης των σχέσεων με την Τουρκία.

Επικίνδυνες εξελίξεις στη Κύπρο

Στην περίπτωση της Κύπρου είχαμε ένταση των τουρκικών προκλήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ παράλληλα αυξάνονταν οι εταιρείες που εκφράζουν ενδιαφέρον για τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες και στην ευρύτερη περιοχή εξελίσσονταν πολεμικές ασκήσεις από Ρωσία και Κύπρο - Ισραήλ. Εδώ, η στάση της ΕΕ στο ζήτημα διέψευσε όσους την πρόβαλλαν ως δήθεν προστάτη του κυπριακού λαού. Διαψεύστηκαν επίσης και οι πανηγυρισμοί ότι η εύρεση φυσικού αερίου θα αποτελούσε «εργαλείο» επίλυσης του Κυπριακού. Αντίθετα, οι οξυμένοι ανταγωνισμοί περιπλέκουν το πρόβλημα, που φέρει ήδη τη σφραγίδα των ευθυνών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή.

Τα κέρδη του τουρισμού

Στο εσωτερικό μέτωπο είχαμε στη βδομάδα που πέρασε τα πανηγύρια για τα οφέλη από τον τουρισμό. Ο «Ριζοσπάστης», με αφορμή τη σχετική φιέστα, αποκάλυψε ότι στις τουριστικές επιχειρήσεις επιβάλλεται εργασιακό καθεστώς γαλέρας. Οτι ο αστικός μύθος πως αν μεγαλώσει η «πίτα» θα φάνε ψωμί και οι εργάτες δεν επιβεβαιώνεται. Αντίθετα, η αύξηση των κερδών των μεγάλων τουριστικών ομίλων φέρνει νέα δεινά στις πλάτες των εργαζομένων του κλάδου. Ο κλάδος έχει μετατραπεί σε «θερμοκήπιο» της πιο σκληρής εκμετάλλευσης και ειδικά για νέους, που, με το πρόσχημα της «πρακτικής» και της «εκπαίδευσης», ξεζουμίζονται στην κυριολεξία. Αποτέλεσμα αυτού του ξεζουμίσματος είναι και τα κέρδη που καταγράφονται.

Τα ληξιπρόθεσμα

Σημαντικό στοιχείο της επικαιρότητας ήταν και η κυβερνητική τροπολογία για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία. Οπου αποκαλύφθηκαν οι εξόφθαλμες ομοιότητές της με την αντίστοιχη πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό άλλωστε δεν καταψήφισε την κυβερνητική πρόταση επιλέγοντας το «παρών». Και οι δύο προτάσεις έδειξαν ότι τους απασχολεί μόνο ένα ζήτημα: Πώς θα καταφέρουν να εισπράξουν με κάθε τρόπο τις «οφειλές» των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών που αδυνατούν να τις αποπληρώσουν. Ούτε ένα σεντ από τα δυσβάσταχτα χαράτσια που φορτώθηκαν με μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους στις πλάτες του λαού δε χαρίζεται. Το μόνο που τους απασχολεί είναι η πορεία των φορολογικών εσόδων του αστικού κράτους, το γεγονός ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές «απογειώνονται» με ρυθμό 1 δισ. το μήνα. Η έγνοιά τους είναι πώς θα εισρεύσει περισσότερο χρήμα στα κρατικά ταμεία για την παραπέρα στήριξη του εγχώριου κεφαλαίου και για άλλες κρατικές λειτουργίες, όπως η στήριξη του κρατικού μηχανισμού, η διαχείριση της ακραίας φτώχειας κλπ. Χαρακτηριστικά, ο «Ρ» σημείωσε ότι η λύση για τα λαϊκά στρώματα δεν είναι η «εκτέλεση σε δόσεις», οι «ρυθμίσεις» τύπου... οικογενειακού μνημονίου για κάθε νοικοκυριό, που προτείνουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

Η συνεννόηση

Η βδομάδα που πέρασε ήταν αποκαλυπτική και για την επί της ουσίας συναίνεση των κομμάτων της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις κοκορομαχίες. Ισα που κούνησε το δαχτυλάκι της η αστική τάξη με τον ισχυρισμό ότι «τρομάζουν οι αγορές» από την πολιτική αστάθεια και αμέσως έσπευσαν να ανταποκριθούν τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση. Κοκορομάχησαν για το ποιος «αποσταθεροποιεί τη χώρα» και ύμνησαν την ανάγκη για «εθνική συνεννόηση» για έναν και μοναδικό στόχο: Τη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τη συνέχιση του αντιλαϊκού δρόμου της ΕΕ και της ανάπτυξης, με σκοπό τα κέρδη του κεφαλαίου. Σ' αυτήν την κατεύθυνση και οι δυο επιχειρούν μια μαζική εκπαίδευση των εργαζομένων στην ανάγκη της «εθνικής συναίνεσης», δηλαδή στην πλήρη υποταγή των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου.

Η πράξη

Εκεί που η ομοθυμία για «εθνική συνεννόηση» έδωσε ρέστα ήταν στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, όταν ήρθε η ώρα να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός της. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, έγινε κατανοητό τι εννοούσε λίγες μέρες πριν ο Αλ. Τσίπρας ότι το «κράτος έχει συνέχεια». Εκεί όπου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «κυβέρνηση» κατέθεσε έναν προϋπολογισμό ίδιο και απαράλλαχτα αντιλαϊκό με αυτόν της «μνημονιακής» (έτσι τη χαρακτήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ) διοίκησης Σγουρού, περιλαμβάνοντας όλες του τις δεσμεύσεις απέναντι στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Γι' αυτό, άλλωστε, η πρόταση προϋπολογισμού στηρίχτηκε και υποστηρίχτηκε από τον «μνημονιακό» Σγουρό, τον «δεξιό» Μαντούβαλο και τον «νεοφιλελεύθερο» Τζήμερο. Και έμεινε ο καθένας χωρίς τη μάσκα του.

Ο δρόμος των εργατών

Απέναντι στον καλπασμό της αντεργατικής πολιτικής και την, επί της ουσίας, συναίνεση σ' αυτήν, η βδομάδα που πέρασε κατέγραψε και μια άλλη σημαντική εξέλιξη: Ο αριθμός των οργανώσεων που καλούν στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη ξεπέρασε τις 850! Καρπός μιας σημαντικής δράσης που αναπτύσσεται τις τελευταίες 50 μέρες, με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ, της ΠΑΣΥ και του ΜΑΣ, σωματείων και συλλόγων που ανέπτυξαν πολύμορφη δραστηριότητα για τα λαϊκά - εργατικά προβλήματα.
Παρά τις αντιξοότητες, ενάντια στο γενικό κλίμα της κούφιας κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης, την εντεινόμενη τεχνητή εκλογολογία, με την καθημερινή ακούραστη δράση, πέφτει ο σπόρος των αυριανών μεγάλων ταξικών αναμετρήσεων. Ενας δρόμος που δεν είναι εύκολος, είναι όμως μονόδρομος για το λαϊκό κίνημα.