Γράφει ο 2310net //
Και να που η αποφράδα 12 Φλεβάρη, η επέτειος της συμφωνίας της Βάρκιζας, έτυχε να είναι Πέμπτη και με κάνει να νιώθω πως πρέπει να γράψω κάτι για αυτό. Και ας με πρόλαβε ο Σφυροδρέπανος χτες με το κείμενο του με τίτλο Βάρκιζα Τέλος. Από εκεί θα πιαστώ και θα γράψω κι εγώ κάτι, από το “Βάρκιζα τέλος”, το σύνθημα των τελευταίων ετών, ένα σύνθημα που υποδηλώνει την άρνησή μας να συνθηκολογήσουμε εναντίον των καταπιεστών μας.
Σήμερα, στις μέρες του ανάδρομου Ερμή και του αριστερού παροξυσμού, το Βάρκιζα τέλος λαμβάνει μια άλλη διάσταση. Αυτοί που κάποτε δε σηκώναν μύγα στο επαναστατικό σπαθί τους τώρα υπολογίζουν πόσο τοις εκατό μνημονιακοί είναι, ανάλογα με τις νέες δηλώσεις του πρώην συμβούλου του “κουισλινγκ ΓΑΠ” και νυν υπουργού Οικονομικών.
Τα ΣΥΡΙΖΟτρολ που από την ημέρα που ανέλαβε η νέα κυβέρνηση, μεταμορφώνονται σε κακεντρεχείς διαδικτυακούς τραμπούκους που μετέρχονται όλα τα μέσα που μέχρι χτες κατηγορούσαν. Σύγχρονες μονταζιέρες, έμμισθα τρολ, και υπερεπαναστάτες σε υπερδιέγερση. Δεν αφήνουν τα όπλα. Για αυτούς Βάρκιζα Τέλος! Δεν θα αφήσουν τη μάχη της διαπραγμάτευσης. Δεν θα παραδώσουν τα όπλα τους, το ποντίκι, το πληκτρολόγιο, το ταμπλετ τους.
Όταν η διαπραγμάτευση για την αποπληρωμή ενός δυσβάσταχτου χρέους ταυτίζεται με τον εθνικό στόχο της απελευθέρωσης από την ναζιστική κατοχή, τότε το τρολ αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως αντάρτη που σαμποτάρει τον εχθρό.
Και παράλληλα υπάρχει μια τεράστια μάζα κόσμου που προέρχεται από την Αριστερά, αισθάνεται προοδευτικός, στηρίζει την νέα κυβέρνηση, πιθανά ψιθυρίζει το “Βάρκιζα Τέλος” και παράλληλα έχει παραδώσει τα όπλα τα δικά του οικειοθελώς. Όχι το τουφέκι, όχι το ποντίκι, ούτε τα πόδια του τα οποία μπορεί να έχουν περπατήσει ίσαμε το γύρο της γης σε διαδηλώσεις. Έχει παραδώσει τις απαιτήσεις του, την προοπτική για μια καλύτερη ζωή, την αξιοπρέπειά του σε μια αναμονή μιας καλύτερης αποπληρωμής ενός δανείου, μιας ακόμα διαπραγμάτευσης για το πόσο λιγότερα θα χάσει.
Η υπόσχεση της εύκολης επανάστασης, της μη κατάθεσης των όπλων προκύπτει από την εθελοτυφλία να βλέπουμε και να αναγνωρίζουμε τους πραγματικούς καταπιεστές. Όταν ο εχθρός μας γίνεται η ΕΕ της λιτότητας, η κακιά Μέρκελ, το αναποτελεσματικό Μνημόνιο, η μη υγιής επιχειρηματικότητα, η διαφθορά και η φοροδιαφυγή τότε η επανάσταση είναι εύκολη και το “Βάρκιζα τέλος” ισοδυναμεί με μια αυθόρμητη ή “αυθόρμητη” παρουσία στο χωρίς κάγκελα Σύνταγμα για να στηρίξουμε την πορεία της διαπραγμάτευσης, στον ίδιο χώρο που όταν το σύστημα πραγματικά ένιωσε να απειλείται άνοιξε πυρ στο ψαχνό.
βαρκιζα1
Σκότωσε τη Βάρκιζα που κρύβεις μέσα σου. Μην περιορίζεις τις επιθυμίες σου, μην συνηθίζεις την φτώχεια. Στην εποχή της τεχνολογίας, του αμύθητου παραγόμενου πλούτου, ο λιτός βίος δεν είναι τίτλος τιμής, κατάντια είναι. Στην εποχή της χειρότερης ταξικής επίθεσης από το κεφάλαιο, η αποφυγή να το αναγνωρίσεις ως εχθρό και να το πολεμήσεις είναι φυγομαχία, είναι Βάρκιζα. Είναι δύσκολο, θέλει θυσίες, δεν σε αφήνει να υποκύψεις στην γλυκιά αγκαλιά της αυταπάτης, αλλά έτσι είναι. Για να απελευθερωθείς πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι ελεύθερος, έλεγε κάποιος. Πρέπει επίσης να καταλάβεις ποιος είναι αυτός που σε κρατάει δέσμιο.

 Ατεχνως