Μαστροποί και κατηγορούμενοι για trafficking ανάμεσα στους χρηματοδότες της Χρυσής Αυγής

 Μαστροποί και κατηγορούμενοι για trafficking ανάμεσα στους χρηματοδότες της Χρυσής Αυγής

Πηγή: Βαθύ Κόκκινο.

Ενδιαφέρον το δημοσίευμα του «Εθνους της Κυριακής» που υπογράφουν η Μαρία Ψαρά και ο Λευτέρης Μπιντέλας και το οποίο φέρνει στην επιφάνεια  το βούλευμα-καταπέλτη του Συμβουλίου Εφετών  στο οποίο περιγράφονται οι σοκαριστικές λεπτομέρειες του τρόπου λειτουργίας των στριπ σόου, της σωματεμπορίας και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος που γινόταν από τους ιδιοκτήτες της αλυσίδας αρτοποιίας (Σημείωση Revolution Now: Πρόκειται για την αλυσίδα με την επωνυμία "Αττικοί Φούρνοι"). και τους συνεργάτες τους.

Μια ένσταση όμως. Μπορεί το θέμα από νομική – ποινική  πλευρά να αντιμετωπίζεται επαρκέστατα στο δημοσίευμα του «Εθνους», η πολιτική και ποιο ουσιαστική του πλευρά όμως αποσιωπάται εντελώς. Ας υποθέσουμε καλοπροαίρετα ότι αυτό οφείλεται σε άγνοια των συντακτών του δημοσιεύματος.

Εχουν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που το Δίκτυο Ελευθέρων Φαντάρων «Σπάρτακος» αποκάλυπτε στην ιστοσελίδα του «Κύκλωμα εμπορίας λευκής σαρκός-ξεπλύματος μαύρου χρήματος- χρηματοδότηση Χρυσής Αυγής».

Εγραφε τότε συγκεκριμένα ότι οι επιχειρήσεις «ΤΟ ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ» & «Αττικοί Φούρνοι», των αδελφών Αντώνη Άγγελου Γιαννακόπουλου, είναι βιτρίνα για να ξεπλένονται χρήματα από την εξαναγκαστική πορνεία γυναικών, από τα στριπτιτζάδικα και από τα «ραντεβού για μασάζ».

Για την ολοκληρωμένη πληροφόρηση των αναγνωστών του μπλοκ μας, εμείς παραθέτουμε απόσπασμα από κείμενο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου που είχε δημισιευτεί στο περιοδικό  “Unfollow” και είχε τίτλο «Η χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής από ακροδεξιούς στη Ρωσία, έλληνες και ρώσους επιχειρηματίες»

Εταιρείες βιτρίνα και χρηματοδότες.

Πρώτη στη σχετική λίστα είναι εταιρεία που έχει ως αντικείμενο την παραγωγή και εμπορία προϊόντων αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής.Πρόκειται για γνωστή αλυσίδα, με δεκάδες καταστήματα στο νομό Αττικής, τα αφεντικά της οποίας έχουν στο παρελθόν προφυλακιστεί και έχουν κατηγορηθεί για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. 

Η συγκεκριμένη αλυσίδα, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, είναι βιτρίνα προκειμένου να ξεπλένονται χρήματα από την εξαναγκαστική πορνεία γυναικών με προέλευση κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη, ενώ πίσω από την εταιρεία κρύβονται μπίζνες με στριπτιζάδικα και άλλες παράνομες δραστηριότητες. Πρόκειται για κύκλωμα που ελέγχεται από τη ρωσική μαφία, η οποία -όπως είναι ευρέως γνωστό- κατά καιρούς αναλαμβάνει να «διεκπεραιώνει» υποθέσεις ρώσων ολιγαρχών και επικίνδυνες αποστολές του ρωσικού συστήματος εξουσίας.

Πέρα από την απευθείας χρηματοδότηση προς τη Χρυσή Αυγή, η συγκεκριμένη αλυσίδα καλύπτει και ανάγκες «προσλήψεων» από τη σχετική λίστα «ευρέσεως εργασίας» που διαθέτει η ελληνική ναζιστική οργάνωση προκειμένου να στρατολογεί νέα μέλη με «αντάλλαγμα» μια (κακοπληρωμένη) θέση εργασίας.

   Η αποκαθήλωση της σημαίας

Από Σφυροδρέπανος

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Το όνομα του Στίβεν Τζέραρντ είναι απ’ αυτά που έχουν συνδεθεί με την έννοια του αρχηγού. Δε γίνεται να αναφέρεις το ένα και να μη σκεφτείς αυτομάτως συνειρμικά το άλλο. Βοηθάει σε αυτό η ηγετική του φυσιογνωμία, τα αθλητικά του επιτεύγματα που μπορούν να γεμίσουν βιβλίο, η ειδική ερωτική σχέση που έχει αναπτύξει με το κοινό του Άνφιλντ· και πάνω απ’ όλα πως δεν έβαλε ποτέ φανέλα άλλου συλλόγου, πλην της κόκκινης, αγνοώντας τις σειρήνες που ήθελαν να τον παρασύρουν μακριά από το λιμάνι της καρδιάς του.
Δεν ήταν προφανώς εύκολη απόφαση, ούτε αποτελεί τον κανόνα στο σύγχρονο, επαγγελματικό ποδόσφαιρο, που βλέπει τις φανέλες μόνο ως χώρο για τη ρεκλάμα των χορηγών –γι’ αυτό και τιμωρεί με κίτρινη κάρτα όσους παίκτες τη βγάζουν, όταν πανηγυρίζουν το γκολ που πέτυχαν, όταν δηλ όλες οι κάμερες και η προσοχή είναι στραμμένες πάνω τους, προσφέροντας την καλύτερη διαφήμιση.
Δέκα χρόνια πριν, με τη Λίβερπουλ πρωταθλήτρια Ευρώπης, ο Τζέραρντ (που την είχε κρατήσει ζωντανή στους ομίλους, με έναν κεραυνό στην εστία του Νικοπολίδη, λίγο πριν το σφύριγμα της λήξης) βρισκόταν στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία και μπορούσε να ανζητήσει νέες προκλήσεις, με την αφρόκρεμα των ευρωπαϊκών συλλόγων στα πόδια του, να του προσφέρουν γη και ύδωρ για να τον αποκτήσουν. Αποφάσισε όμως να μείνει.
Δέκα χρόνια μετά, η απόφασή του δε φαίνεται να δικαιώνεται από το αποτέλεσμα. Το πρωτάθλημα Αγγλίας παραμένει άπιαστο όνειρο εδώ και είκοσι πέντε χρόνια για τους κόκκινους –για να το θέσουμε διαφορετικά, όταν η ομάδα του Μερσεσάιντ πήρε τον τελευταίο της τίτλο, υπήρχε ακόμα Σοβιετική Ένωση, ενώ πολλοί σύγχρονοι παίκτες της δεν είχαν γεννηθεί ακόμα! Στο ευρωπαϊκό μέτωπο δεν προστέθηκε άλλος τίτλος στο παλμαρέ της, ενώ η καλύτερη στιγμή ήρθε το 07’, στον τελικό της Αθήνας, με τη Μίλαν να παίρνει εκδίκηση για το χουνέρι της Πόλης και την ασύλληπτη ανατροπή από 0-3 στο πρώτο μέρος (ο αγώνας που πρόσθεσε μια καινούρια γενιά liverpoolians στους παλιούς που ερωτεύτηκαν κι αγάπησαν παντοτινά την αρμάδα των 70ς και των 80ς, που σάρωνε τα Κύπελλα Πρωταθλητριών).
Κανένα τρόπαιο όμως δε συγκρίνεται με την αναγνώριση και την αγάπη του κόσμου. Κι αυτό το διαπίστωσε από πρώτο χέρι ο Τζέραρντ στα ποδοσφαιρικά του γεράματα, όταν άρχισαν να τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του και να μην αποδίδει πια, όπως κάποτε, στον αγωνιστικό χώρο. Την τελευταία διετία ο αρχηγός εξελίχθηκε σταδιακά από ζωντανή ενσάρκωση του You ‘ll never walk alone πνεύματος, του κλασικού ύμνου της Λίβερπουλ, σε μοναχικό περιπατητή στο κέντρο του γηπέδου, κάνοντας και τους πιο φανατικούς πιστούς του να παραδεχτούν από μέσα τους πως είναι καιρός ίσως να προχωρήσουν χωρίς αυτόν.
Το πλήρωμα του χρόνου έχει έρθει για τον Τζέραρντ, που διανύει έτος την τελευταία χρονιά του στο Άνφιλντ, χωρίς να αφήνει πάντως την καλύτερη δυνατή τελική γεύση σ ατομικό κι ομαδικό επίπεδο –μια απόδειξη πως και τα πιο ωραία παραμύθια δεν έχουν πάντοτε αίσιο τέλος στην πραγματική ζωή.  Η φετινή επιστροφή της Λίβερπουλ στα σεντόνια του Τσου-Λου, μετά από μια κοιλιά διαρκείας, συνοδεύτηκε από άδοξο αποκλεισμό στους ομίλους και το Europa League κι έναν καταστροφικό πρώτο γύρο στο πρωτάθλημα, που την έθεσε πολύ νωρίς εκτός στόχων.
Πέρυσι ο Τζέραρντ ήταν ο μοιραίος παίκτης στην τελική ευθεία, στο κρίσιμο ντέρμπι με την Τσέλσι του Μουρίνιο, όπου μια δική του πτώση άνοιξε το δρόμο για τη νίκη στους φιλοξενούμενους και λεωφόρο τίτλου για τη Μάντσεστερ Σίτι. Φέτος, στο κλασικό ντέρμπι με τη μισητή αντίπαλο Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μπήκε ως αλλαγή στο παιχνίδι και κατάφερε να αποβληθεί στο πρώτο λεπτό της συμμετοχής του για ένα αψυχολόγητο, αντιαθλητικό μαρκάρισμα σε αντίπαλό του, καταδικάζοντας την ομάδα του και ψαλιδίζοντας τις ρεαλιστικές ελπίδες που είχε για μια θέση στην προνομιούχο τετράδα.
Η Λίβερπουλ έχει μια τελευταία ευκαιρία στο Κύπελλο για να φτάσει ως το τέλος και να συνοδεύσει το αντίο του Stevie G, με έναν τίτλο μες σε πανηγυρικό κλίμα. Αλλά το Kop θα αγαπά για πάντα τον Τζέραρντ, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Κι όσο κι αν ισχυρίζεται το αντίθετο ο γνωστός στίχος του ύμνου της ομάδας, κάθε οπαδός της Λίβερπουλ θα νιώσει προς στιγμήν να πορεύεται μόνος του, μετά την οριστική αποχώρηση του αρχηγού του…

BRIQ-ια κολλάμε;

 BRIQ-ια κολλάμε;

Ας προσπαθήσουμε, αντί εισαγωγής, να απαντήσουμε σε κάποια βασικά ερωτήματα της δημοσιογραφίας (θα έλεγα «δημοσιογραφικής επιστήμης», αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρος πως είναι τέτοια, οπότε το αφήνουμε έτσι).

ΠΟΥ; Στο παμμακάριστο παμακ (πανεπιστήμιο μακεδονίας), που είναι σαν ιδιωτικό κολέγιο κι όσο περνούν τα χρόνια, αποστειρώνεται και χειροτερεύει. Σε εντελώς δαπίτικο περιβάλλον, με το σύλλογο φοιτητών (δηλ τη δαπ) να διαφημίζει την εκπτωτική κάρτα (!) που δικαιούνται τα μέλη του για επιλεγμένα καταστήματα και να διαφημίζει στο τραπεζάκι του/της μια εκδήλωση (δυστυχώς δε συγκράτησα το θέμα), όπου θα δίνονταν πιστοποιητικά παρακολούθησης (!) όπως στα σεμινάρια. Η μπλε μαυρίλα έσπαγε λίγο από το δικό μας κόκκινο και κάποιες άλλες αφίσες, που από μακριά έμοιαζαν όλες ίδιες: να ξηλώσουμε τα μνημόνια (η σσπ), το μέλλον το φτιάχνουμε εμείς (τα/ η εαακ) και εμείς χτίζουμε το μέλλον (η αρεν. Ή μήπως ανάποδα;). Υπήρχε και ένα γιγαντοπανό των/της εαακ με ένα πάντα-νίντζα, σε στάση καράτε και σύνθημα τους γκρέμισε ο λαός (σσ: ναι, αλλά ποιους ακριβώς;) που περίμενα να συνδεθεί με το κλασικό λογοπαίγνιο «κατάληψη για πάντα» (με το συμπαθές τετράποδο δίπλα), αλλά δυστυχώς όχι και έμεινε κάτι κενό μέσα μου. Και μια καταγγελία της δαπ (δηλ του συλλόγου) στα/την εαακ, για κάποιους βανδαλισμούς τη μέρα που έκαναν ένα πάρτι, αλλά δεν είναι και σίγουρο πως το έκαναν όντως οι δικοί τους, κι όλη η ιστορία γίνεται για ένα τρομερά πολιτικό σύνθημα που λέει: φαχίτας πότε θα φτιάξετε;

ΠΟΙΟΣ; Οι τομεακές οργανώσεις σπουδάζουσας του παμακ και της νοπε, με ομιλητή τον ευρωβουλευτή του κκε, σωτήρη ζαριανόπουλο –απ’ τους πιο ενδιαφέροντες ομιλητές που μπορεί να πετύχει κανείς.

ΤΙ;Εκδήλωση για το τρίγωνο της αστάθειας: ουκρανία, μέση ανατολή και βόρεια αφρική. Παράλληλα τρέχουν μια σειρά ακόμα εκδηλώσεις σε αει και τει αυτή τη βδομάδα, εκ των οποίων η μία έχει τον εμπνευσμένο (από ένα σουξέ του καλοκαιρού): σαράντα βαθμοί, λιώνει το κορμί, η λύση είναι μία και δεν έχει σχέση με τη δική τους κερδοφορία. Αναφέρω επίσης μια εκδήλωση με το ζιώγα, που πιάνει μεταξύ άλλων και το θέμα των σκουριών στη χαλκιδική κι άλλη μία με το μάκη παπαδόπουλο για τα βουβάλια που πλακώνονται στο βάλτο και τα βατράχια που την πληρώνουν (αλλά για κάποιο λόγο περιμένουν να γίνουν πρίγκιπες). Στις σέρρες ο εύγλωττος τίτλος μιας πρόσφατης εκδήλωσης για την ανεργία ήταν: πληγή στο μέλλον μας βούτυρο στο ψωμί τους.

ΠΟΤΕ; Την περασμένη παρασκευή. Συνήθως αυτή η κλιμάκωση παρατηρείται προεκλογικά, αλλά τώρα ακολουθεί το πάσχα και δεν ξέρω αν έχουν οριστεί καν ή πότε θα γίνουν χοντρικά.

ΓΙΑΤΙ; Γιατί όπως είπε εισαγωγικά ο ζαριανόπουλος, μπορεί κάποιοι να πιστεύουν πως οι σελίδες των διεθνών του ριζοσπάστη είναι για μερακλήδες –όπως έγραψε κάπου και ένα κομματικό στέλεχος- και για τον ελεύθερο χρόνο, αλλά είναι αναντικατάστατη ο ρόλος κι η σημασία τους, γιατί σε καμία χώρα η ταξική πάλη δε διεξάγεται ξεκομμένη από τις διεθνείς εξελίξεις. Η συστηματική παρακολούθησή τους βοηθάει την ανάλυσή μας να αποφεύγει διάφορες παγίδες και να απαντά σε ιδεολογήματα, πχ για έναν διαφορετικό διεθνή προσανατολισμό της ελλάδας, που θα λειτουργούσε προωθητικά τάχα προς τα λαϊκά συμφέροντα ή για το μνημόνιο και την εποπτεία, που δεν αφορούν στενά τη χώρα μας ή μία κυβέρνηση, αλλά εκφράζουν συγκεκριμένες αντιθέσεις σε ένα γενικό πλαίσιο.

Παρακάτω επιχειρώ να αναπαραγάγω σε δύο μέρη κάποια βασικά σημεία της εισηγητικής παρέμβασης και της συζήτησης που ακολούθησε, με βάση κάποιες πρόχειρες σημειώσεις που κράτησα (τυχόν αβαρίες κατά τη μεταφορά είναι αυτονόητο πως βαραίνουν αποκλειστικά την κε του μπλοκ).

Ο ζαριανόπουλος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων:

-Στην προεκλογική δήλωση του τσίπρα για την αναμφισβήτητη ένταξη της ελλάδας σε εε και νατο, που δεν είχε απλώς χαρακτήρα καθησυχασμού των μονοπωλίων, αλλά της βεβαίωσης πως η δική του κυβέρνηση θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά τους. Αντίστοιχου περιεχομένου ήταν οι δηλώσεις κοτζιά για την κομβική θέση-σταυροδρόμι της χώρας και τη στρατηγική σημασία του χριστιανικού πληθυσμού στη συρία, που κατ’ ουσίαν αποτελεί ανοιχτό κάλεσμα στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα να αξιοποιήσουν πιο ενεργά την ελλάδα στους σχεδιασμούς τους με αντάλλαγμα μια ποσοτική χαλάρωση στο ζήτημα του προϋπολογισμού και του χρέους. Που με τη σειρά της δε σημαίνει τίποτα άλλο παρά ζεστό χρήμα για τα μονοπώλια κι όχι για το λαό, γιατί κανείς δε θα ερχόταν να «επενδύσει» σε μια χώρα με αυξημένους μισθούς και δικαιώματα.

-Στο κομβικό ζήτημα της ενέργειας και της μεταφοράς της, που απασχολεί σχεδόν κάθε συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίου για τη λήψη σχετικών μέτρων. Στις αναβαθμισμένες σχέσεις της ελλάδας με το ισραήλ· και στις εθνικές-θρησκευτικές διαμάχες που, αν και υπαρκτές, συνοδεύουν πάντα το κύριο, που είναι η οικονομική βάση και η εκμετάλλευση των λαών. Στους ασκούς του αιόλου που ανοίγουν με την περίπτωση της ουκρανίας και μπορεί να φτάσουν ως το αιγαίο με τα πετρελαϊκά κοιτάσματα.

Στην ενδοαστική αντίθεση για τη βαθύτερη (ή μη) πρόσδεση στην εε ή σε άλλα μεγάλα διεθνή κέντρα και για το σφιχτό, περιοριστικό ή πιο επεκτατικό δημοσιονομικό μείγμα. Δεν είναι τυχαία η σειρά των επισκέψεων του έλληνα πρωθυπουργού, που πήγε πρώτα σε γαλλία κι ιταλία (ενώ συνεννοήθηκε και με τις ηπα) πολύ πριν συναντήσει τη μέρκελ. Το ελληνικό χρέος αποτελεί μόλις ένα μικρό κλάσμα του τεράστιου χρέους της ιταλίας και της συμβασιλεύουσας στην εε γαλλίας, στην οποία επιβλήθηκε ωστόσο ένα «ελαφρύ μνημόνιο» για το έλλειμμά της.

Στις αντιθέσεις που προκύπτουν στη βάση της ανισόμετρης ανάπτυξης (που εκδηλώνεται ακόμα και στο εσωτερικό της ίδιας της χώρας). Στα κέρδη και τα οφέλη της αστικής τάξης κατά τη διάρκεια της κρίσης και τη συμμετοχή της στη διεθνή μοιρασιά, ανάλογα με τη δύναμή της και τη θέση του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Στα αβάσιμα ιδεολογήματα –που χρησιμοποιήθηκαν κατεξοχήν από το σύριζα- περί κατοχής και ελληνικής αποικίας (χρέους). Αλλά και στην αυταπάτη άλλων πιο «επαναστατικών» δυνάμεων, όπως ο αλαβάνος και η ανταρσυα, πως ο λαός μπορεί να πάρει μερικές ανάσες με μια πιθανή έξοδο από την ευρωζώνη –ή από την εε, στην πιο.. επαναστατική εκδοχή- χωρίς να χτυπηθεί η ρίζα του προβλήματος, των πολέμων και της εκμετάλλευσης.

Αναφέρθηκε παρεμπιπτόντως και στις αυταπάτες του ακελ, που υπολόγιζε σε ένα ρωσικό δάνειο για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ανάγκες της κυπριακής οικονομίας, αλλά ο πούτιν δεν είχε κανένα λόγο να θυσιάσει τα ρωσικά συμφέροντα για το πιόνι της κύπρου. Όπως κι οι λαοί γενικώς δεν έχουν κανένα λόγο να υπολογίζουν πως οι θυσίες τους θα πιάσουν τόπο αν συμμαχήσουν με το ένα ή με το άλλο ιμπιεραλιστικό μπλοκ. (Εδώ έχω σημειώσει κωδικοποιημένα ένα στίχο του άσιμου που λέει «για κανέναν πούστη, δε θυσιάζομαι», αλλά οι καιροί είναι πονηροί και δεν ξέρεις ποτέ από πού θα σου έρθει η κατηγορία περί σεξισμού).

Σημείωσα επίσης ένα σχόλιο του ζαριανόπουλου για τις φοβερές επαγγελίες που συνόδευαν το τέλος της ιστορίας και τις αντεπαναστατικές ανατροπές στα βαλκάνια και γενικώς, για σταθερότητα, ειρήνη και μια ενωμένη ευρώπη χωρίς παραπετάσματα και τεχνητά σύνορα. Και θυμάται πως όταν είχαν ξεκινήσει οδικώς από τη θεσσαλονίκη για μια συνδικαλιστική δουλειά κάπου στην κεντρική ευρώπη, μέσω γιουγκοσλαβίας, είχανε τρελαθεί να περνάνε διόδια στα (κατά τα άλλα) ενωμένα και ειρηνικά βαλκάνια…

Στο δεύτερο μέρος θα μπούμε στο ψητό για το θέμα της εκδήλωσης και το τρίγωνο της φωτιάς. Ες αύριον τα σπουδαία..

Ψήφισαν έλατα, πουρνάρια και ραχούλες!! «Πράματα και θάματα» στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας...

 Ψήφισαν έλατα, πουρνάρια και ραχούλες!! «Πράματα και θάματα» στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας...

«Πράγματα και θαύματα» έγιναν, για μια ακόμα φορά, στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας, (ΕΚΚ), που διεξήχθη, εν κρυπτώ και παραβύστω. Η λεγόμενη «ενωτική» πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΚ (παρατάξεις που υποστηρίζονται από ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΑΝΕΛ), προχώρησε σε σειρά «βαριών ανομημάτων», με στόχο να διαμορφώσει πλαστό συσχετισμό δυνάμεων στο ΔΣ του ΕΚΚ και στη ΓΣΣΕ, «λοξοκοιτάζοντας», αυτήν τη φορά προς τον ΣΥΡΙΖΑ.


Καταρχάς, αρνήθηκε να ενημερώσει τα μέλη του ΔΣ για το ποια σωματεία θα πάρουν μέρος στο συνέδριο και ποιοι αντιπρόσωποι θα ψηφίσουν. Τη μέρα του συνεδρίου συνεχίστηκε η παρωδία, όταν η υπάλληλος του ΕΚΚ μοίραζε τις κάρτες αντιπροσώπων χωρίς να έχει κατάσταση των αντιπροσώπων και χωρίς καν στοιχειώδη έλεγχο ταυτοπροσωπίας. Η διαδικασία άρχισε με οριακή απαρτία και έγινε νομιμοποίηση των αντιπροσώπων χωρίς να παρουσιαστεί κανένα στοιχείο για έλεγχο.

Εμφάνισε δεκάδες σωματεία με χιλιάδες μέλη στην Καρδίτσα, που υποτίθεται ότι «ψήφισαν» και «εξέλεξαν» αντιπροσώπους, χωρίς κανείς να τους πάρει χαμπάρι. Χαρακτηριστικά είναι μερικά στοιχεία, που είναι φανερό και «διά γυμνού οφθαλμού» ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, όπως:

• Οι ψηφίσαντες μόνο στον ιδιωτικό τομέα είναι κοντά στους 4.000, σε μια περιοχή όπου και οι επιχειρήσεις είναι, σχετικά, λίγες, όπως λίγοι είναι και οι συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι.
• Πάνω από 3.000 εργαζόμενοι φέρονται να «ψήφισαν» για τη ΓΣΕΕ, («εκλέχτηκαν» 3 αντιπρόσωποι), όταν 3 αντιπρόσωποι εκλέχτηκαν και στο Βόλο, όπου ο αριθμός επιχειρήσεων και εργαζομένων είναι πολλαπλάσιος.
• Σε δύο, τελείως άγνωστα, σωματεία ιδιωτικών υπαλλήλων (το ένα μάλιστα εμφανίζεται ως «πανθεσσαλικό») εμφανίζονται να έχουν ψηφίσει 500 εργαζόμενοι που «εξέλεξαν» 11 αντιπροσώπους, όταν στο ταξικό σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων, με καθημερινή δράση στους εργασιακούς χώρους του εμπορίου, ψήφισαν μόνο 197 μέλη. Επίσης, το ανύπαρκτο και τελείως άγνωστο στην Καρδίτσα «σωματείο εργατοτεχνιτών οικοδομικών και τεχνικών εργασιών» «έβγαλε» 3 αντιπροσώπους (τουλάχιστον 126 ψηφίσαντες).
• Σε απομακρυσμένα χωριά, που «δεν υπάρχει ψυχή», υπάρχουν δεκάδες ψηφίσαντες σε σωματεία - σφραγίδες.
• Αγνωστοι εμφανίζονται ως «αντιπρόσωποι», χωρίς να έχουν παρουσιαστεί στη Γενική Συνέλευση και χωρίς καν να ξέρουν από ποιο σωματείο «εκλέχτηκαν», ενώ σωματεία από τα οποία κάποιοι δήλωσαν ότι προέρχονται έχουν πάνω από 4 χρόνια να κάνουν εκλογές.
• Πάνω από 20 σωματεία που στέλνουν «αντιπροσώπους» δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ σε κάποια συγκέντρωση, ή με κάποια ανακοίνωση στα τοπικά ΜΜΕ για κάποιο πρόβλημα των εργαζομένων.

Ολα αυτά τα «ερωτήματα» τα έθεσε δημόσια η ΔΑΣ, η παράταξη που στηρίζεται από το ΠΑΜΕ, εκφράζοντας τις επιφυλάξεις της για τη νομιμοποίηση 54 αντιπροσώπων, από 21 που ήταν πριν. Η πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΚΚ, όχι μόνο δεν εμφάνισε στοιχεία νομιμοποίησης των αντιπροσώπων, όχι μόνο δεν είπε λέξη γι' αυτό, αλλά εξαντλήθηκε σε επίθεση κατά του ΠΑΜΕ και σε περιγραφή προσωπικών «θυσιών» που έκανε ο πρόεδρος το προηγούμενο διάστημα για διεκπεραιωτικές εργασίες.

Πάλη για αλλαγή των συσχετισμών

Σε ανακοίνωσή της, η Γραμματεία Καρδίτσας του ΠΑΜΕ σημειώνει ότι την ευθύνη για όσα γίνονται στο συνδικαλιστικό κίνημα της Καρδίτσας, την έχει η πλειοψηφία που διοικεί το Εργατικό Κέντρο τόσα χρόνια και υπογραμμίζει: «Γι' αυτό κρύβει τα πρακτικά και τον κατάλογο με τους αντιπροσώπους, γι' αυτό κάνουν κρυφά εκλογές σε σωματεία που ελέγχουν, γι' αυτό κάνουν νοθείες. Θεωρούμε ότι η μη τήρηση στο Πρωτοδικείο του προβλεπόμενου από το νόμο αρχείου πρακτικών των αρχαιρεσιών των σωματείων, αφήνει περιθώρια παραποίησης των πρακτικών και φυσικά καθίσταται σχεδόν αδύνατος ο έλεγχος από όποιον ενδιαφέρεται».

Και η ανακοίνωση καταλήγει τονίζοντας: «Απέναντι στην τακτική του κυβερνητικού συνδικαλισμού, που θέλει τους εργαζόμενους να σκύβουν το κεφάλι και να υπομένουν στωικά όλα τα αντεργατικά μέτρα που έρχονται, που θέλει τα ΕΚ να έχουν διεκπεραιωτικό ρόλο των προγραμμάτων της ΓΣΕΕ και του ΙΝΕ, των ευρωπαϊκών προγραμμάτων διαχείρισης της φτώχειας και να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους στη λογική του συμβιβασμού και του μικρότερου κακού, η ΔΑΣ απαντά δυναμικά και αγωνιστικά καλώντας τους εργαζόμενους να αλλάξουν τους συσχετισμούς στα ίδια τους τα σωματεία στηρίζοντας με όλες τους τις δυνάμεις το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Είναι ανάγκη το συνδικαλιστικό κίνημα να ανασυνταχθεί και να περάσει σε αντεπίθεση, να διεκδικήσει για λογαριασμό των εργαζομένων και των παιδιών τους, όλο τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι».

Ριζοσπάστης
(Η φωτογραφία ΔΕΝ είναι από τον Ριζοσπάστη)

KAΘΕ ΛΕΞΗ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ !!

 KAΘΕ ΛΕΞΗ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ !!

Και μέσα εκεί στον "ναο" τους 

Εκεί στον βούρκο της ακολασίας τους ,

στο βρωμερό και τρισάθλιο θεατράκι τους που ζέχνει πια σαν το συστημά τους που σάπισε ηδη .

Εκει που για αλλη μια φορά ξαναπαίξαν άτσαλα ,οι ατάλαντοι πλέον και γερασμένοι ηθοποιοί τους το ίδιο εργο των "διαφωνιών" ,των κοκορομαχιών ,των "αντεκλείσεων" ,νομίζοντας πως έτσι κρύβουν το ρεζουμέ ..."σας στηρίζουμε" ....

(το δια ταυτα δηλαδή της νέας σφαγής του λαού , χάρην των αφεντικών τους )

Και λίγο πριν η βαρεμάρα η πλήξη και η νύστα των θεατών μετατραπεί σε λαχανικά εκσφεντονιζόμενα εναντίον τους και ουρανομήκεις ακουστούν οι κραυγες των θεατων ..."ΓΡΑΜΜΑΤΑ   ρε  ΧΑΣΑΠΗΔΕΣ " ....

μια βροντερή και αποφασιστική φωνή ακούστηκε απο την γαλαρία : 

"Μας λέτε συνεχώς ότι είναι ακόμη νωρίς!

Δεν υπάρχει νωρίς ή αργότερα για μια ζωή ανθρώπινη και αξιοπρεπή. Ή θα είναι ανθρώπινη ή θα είναι άθλια, απάνθρωπη.


Μέση φτώχεια, μέση πείνα, μέση υγεία, μέση μόρφωση, μέση ζωή δεν υπάρχει.

Η ζωή ή υπάρχει ή δεν υπάρχει!
Η ζωή είναι σαν ένα θεατρικό έργο που παίζεται για μια φορά,
χωρίς μάλιστα καμία πρόβα και χωρίς επανάληψη!"

Νέοι και νέες ,κρατήστε βαθιά μέσα σας αυτά τα λόγια ,καντε τα ποιήμα και τραγούδι ,γραψτε τα στα βιβλία των σπουδών σας ,σκαλίστε τα σε παγκάκια και στα θρανία σας ,κάντε τα φάρο και οδηγό στην ζωή σας ,μαθετέ τα και αύριο στα παιδιά σας και τα σκοτάδια θα έχουν εξαφανιστεί ...και η πατρίδα που μας ανήκει και μας αξίζει ,μαζί και η ζωή θα είναι δικά σας 

“Πρώτη φορά Αριστερά” με “70-30” λιπαρά…

“Πρώτη φορά Αριστερά” με “70-30” λιπαρά…

Posted by redship

 

Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

    Στην αρχή είχαμε τον Βαρουφάκη. Που μας αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση – που θα καταργούσε με ένα νόμο σε ένα άρθρο το Μνημόνιο – τάσσεται σε ποσοστό 70% υπέρ του «καλού» Μνημονίου και σε ποσοστό 30% κατά του «κακού» Μνημονίου…
Σε συνέχεια εκείνης της τοποθέτησης τί είδαμε; Την κυβέρνηση να βαφτίζει την Lazard ως μια – κατά 100% – σπουδαία εταιρεία (την ίδια εταιρεία που έκανε το PSI…). Να συντάσσεται – κατά 100% – με τον ΟΟΣΑ (τον ίδιο οργανισμό που συνεπικουρούσε τον Στουρνάρα…). Και να βάζει φαρδιά πλατιά – και κατά 100% – την υπογραφή της στην συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου (ανανεώνοντας την Δανειακή Σύμβαση με τα όλα της: και με το αγγλικό της δίκαιο και με τις 41 αναφορές της στα Μνημόνια…).
*
Ακολούθως είχαμε τις επισκέψεις υπουργών στην Cosco όπως και τις δηλώσεις του κ.Τσίπρα στα… κινέζικα. Μετά, δε, την επίσκεψη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στην Κίνα και τις δηλώσεις Δραγασάκη που κάλεσε τους Κινέζους να… επεκταθούν στο λιμάνι, εκείνο που ακούμε είναι ότι το περίπου 70% του λιμανιού του Πειραιά που παραμένει στο Δημόσιο οδεύει κι αυτό στην κινέζικη πολυεθνική.
Όμως τι ακριβώς συμβαίνει; Αν το «70-30» της ιδιωτικοποίησης που επιβλήθηκε στο λιμάνι του Πειραιά για λογαριασμό της Cosco από τις κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά ήταν – κατά 100% – «ξεπούλημα», ήταν  «εκποίηση», ήταν «φαγοπότι», όπως έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε πως γίνεται το 100% του ξεπουλήματος τώρα να βαφτίζεται – από τον ΣΥΡΙΖΑ – «στρατηγική της επένδυσης» και «αναπτυξιακή κοινοπραξία», κατά την ορολογία του κ.Τσίπρα στην προχτεσινή «Real News»;
*
Προχτές αυτό το «70 – 30» ξανάπαιξε. Και μάλιστα σε αμερικάνικο έδαφος. Αυτή τη φορά ήταν ο υπουργός Άμυνας, ο κ.Καμμένος, που ανακοίνωσε με πλήρη επισημότητα ότι μετέφερε πρόταση στην αμερικανική κυβέρνηση για συνεκμετάλλευση μεταξύ Ελλάδας- ΗΠΑ των υδρογονανθράκων του Αιγαίου και με συγκεκριμένα, μάλιστα, ποσοστά! Ουδεμία έκπληξις: 70 – 30…
Αλλά: Πότε η κυβέρνηση πήρε εντολή από τον ελληνικό λαό να «μοιράσει» το Αιγαίο και τον ορυκτό πλούτο της χώρας; Πότε ενημέρωσε τον ελληνικό λαό γι’ αυτές τις προθέσεις της; Ποιό κυβερνητικό ή άλλο όργανο πήρε τέτοια απόφαση; Κι αν δεν υπήρξε τέτοια απόφαση, από πότε ένας υπουργός δικαιούται να προχωρά σε τέτοιες «ιδιωτικές» κινήσεις;
Και το σημαντικότερο: Η πολιτική που «μοιράζει» το Αιγαίο με τους Αμερικάνους. Που προσπαθεί να εμφανίσει τους «λύκους» σαν «προστάτες». Που βαφτίζει τον «διαμελισμό» των κυριαρχικών δικαιωμάτων σαν «σταθερότητα» και σαν «κερδοφόρα μπίζνα». Που «διαπραγματεύεται» αεροδρόμια με τους Γερμανούς. Που παζαρεύει ενεργειακά φιλέτα με τους Ρώσους. Που ξεπουλάει λιμάνια στους Κινέζους κοκ, στην πραγματικότητα πρόκειται για παλιά πολιτική. Πολύ παλιά. Εφαρμόζεται από το ελληνικό κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους από συστάσεως του ελληνικού κράτους.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πολιτική που μέχρι τώρα (από την Αριστερά τουλάχιστον) θεωρείτο και ήταν – κατά 100% – πολιτική της υποτέλειας. Θεωρείτο και ήταν μια πολιτική μετατροπής της Ελλάδας «σε πεδίο βολής ξένων φαντάρων». Θεωρείτο και ήταν μια πολιτική που στο όνομα της δήθεν «εθνικής ανάπτυξης» και των «ανταλλαγμάτων» διαμοίραζε τα ιμάτια του δημόσιου πλούτου σε ντόπιους και ξένους άρπαγες.
Συνεπώς: Αυτή η πολιτική όχι μόνο δεν έχει τίποτα το «αριστερό», όχι μόνο δεν έχει τίποτα το «σωτήριο», αλλά και το ότι κάποιοι προσπαθούν να μας την λανσάρουν σαν πολιτική «αναβάθμισης της γεωστρατηγικής δυναμικής» της χώρας δεν έχει και τίποτα το πρωτότυπο.
Πρόκειται για μια επανάληψη της γνώριμης προπαγάνδας που μέχρι τώρα βάφτιζε το κρέας – ψάρι. Αν υπάρχει μια διαφορά είναι τούτη: Στο ακατάσχετο εμπόριο επικοινωνιακής ελπίδας που παρακολουθούμε, ό,τι προηγούμενα σερβιριζόταν σε περιτύλιγμα μιας «ολίγον έγκυος» ψευδεπίγραφης ελπίδας τώρα σερβίρεται σε συσκευασία «70-30» ανεμογκάστρι…
*
Υστερόγραφο: Οι προηγούμενες κυβερνήσεις κάθε που έκοβαν μισθούς και συντάξεις, κάθε που επέβαλαν νέους φόρους, έβαζαν τους «παπαγάλους» τους να λένε ότι ο λαός άντεχε τα μέτρα διότι η κοινωνία διέθετε… «εισοδηματικό λίπος». Τώρα η νέα κυβέρνηση, με τα όσα διακινήθηκαν περί περί επιβολής «φόρου λίπους» φαίνεται ότι ανακάλυψε τις αντοχές της κοινωνίας στο… λίπος αυτό καθ’ αυτό. Ανεξαρτήτως τελικής εφαρμογής του σχετικού μέτρου πρόκειται για σημαντική αλλαγή. Που θα μπορούσε να περιγραφεί με τρεις λέξεις: «Πρώτη φορά Αριστερά»…

About these ads

Σχέδια επικίνδυνα για το λαό

Σχέδια επικίνδυνα για το λαό

Λίγες μέρες πριν καυτηριάζαμε το γεγονός ότι η κυβέρνηση τηρεί σιγή ασυρμάτου σχετικά με τα όσα συζήτησε και συμφώνησε με την Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, που βρέθηκε στην Αθήνα για να συναντηθεί με τον Αλ. Τσίπρα, και τους υπουργούς Αμυνας και Εξωτερικών, Π. Καμμένο και Ν. Κοτζιά, αντίστοιχα.
Απ' ό,τι φαίνεται, τα συμφωνηθέντα σταδιακά βγαίνουν στη φόρα. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπε το Σαββατοκύριακο ο Π. Καμμένος από τη Ν. Υόρκη, για μοιρασιά των ελληνικών υδρογονανθράκων με αμερικανικές εταιρείες, ή το ρόλο που μπορούν να παίξουν Ελλάδα και Κύπρος στην «αντιμετώπιση» των λεγόμενων ισλαμιστών. Σταδιακά γίνεται ολοένα και καθαρότερο ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναπτύσσει την περιλάλητη «πολυδιάστατη» και «ενεργητική» εξωτερική πολιτική και «στρατιωτική διπλωματία» της με γνώμονα αποκλειστικά τα συμφέροντα των ντόπιων μονοπωλίων.
Σε αυτή τη βάση, εντείνει την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς. Διατηρεί τη στρατιωτική βάση - ορμητήριο της Σούδας, το ΝΑΤΟικό στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη, το ευρωενωσιακό στρατηγείο στη Λάρισα, τη βάση των ιπτάμενων ραντάρ στο Ακτιο και άλλες υποδομές. Συμμετέχει σε ευρωατλαντικές στρατιωτικές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις, υλοποιεί στο μέτρο που της αναλογεί το «Σχέδιο Δράσης Ετοιμότητας του ΝΑΤΟ» που περιλαμβάνει και τη συγκρότηση «Στρατιωτικής Δύναμης Υψηλής Ετοιμότητας». Παίρνει έτσι ενεργά μέρος (κι ανεξαρτήτως του τι ισχυρίζεται) στην προετοιμασία του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού για ενδεχόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία, με αφορμή το Ουκρανικό, αλλά και στην ένταση των επιθέσεων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική με πρόσχημα την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών. Αλλωστε, υιοθετεί ανοιχτά τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα περί «πάταξης της τρομοκρατίας» και «ενεργειακής ασφάλειας», που χρησιμοποιήθηκαν και προηγουμένως για εξαπόλυση πολέμων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

***

Διόλου τυχαία, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταγγέλλει π.χ. τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Ιράκ και τη Συρία, που προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στους λαούς, όχι μόνο δεν καταγγέλλει ότι οι τζιχαντιστές είναι δημιούργημα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που τους εξόπλισαν και τους εκπαίδευσαν για να τους χρησιμοποιούν στον έλεγχο της περιοχής, αλλά τους επικαλείται ως πρόσχημα για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Το ίδιο ισχύει και για τη χρησιμοποίηση των μεταναστών ως διαπραγματευτικής απειλής («διευκολύνετέ μας στη χρηματοδότηση, αλλιώς η Ελλάδα καταρρέει και εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες έρχονται στη Βόρεια Ευρώπη», λέει). Δεν βγάζει λέξη, δηλαδή, για το ρόλο των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που προκαλούν κύματα αναγκαστικής μετανάστευσης και δυστυχία, αλλά επικαλείται τη δυστυχία των λαών ως ατού στα παζάρια της.
Αλλά και στις δηλώσεις της κυβέρνησης περί «αστάθειας» στην περιοχή από τη Μαύρη Θάλασσα έως τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, όπως και για το «σταθεροποιητικό» ρόλο Ελλάδας και Κύπρου, το ρόλο τους ως προπυργίου του ευρωατλαντικού άξονα στη νοτιοανατολική πτέρυγά του, αποκρύπτεται συστηματικά το γεγονός ότι η «αστάθεια» έχει αιτίες. Οτι είναι αποτέλεσμα των ενδοαστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, τους διαύλους μεταφοράς τους. Αυτή είναι η βάση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα.

***

Επιπλέον, και το χαρτί που παίζει η κυβέρνηση περί ανοίγματος σε άλλα κέντρα, π.χ. Ρωσία, Κίνα κ.λπ., επίσης έχει αφετηρία όχι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. Χώρια το γεγονός ότι, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, οι όποιες τέτοιες διαφοροποιήσεις της κυβέρνησης από τον ευρωατλαντικό άξονα έχουν ημερομηνία λήξης. Αυτό έδειξαν η υπογραφή της στην παράταση και επέκταση των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας, οι διαβεβαιώσεις που έδωσε ο Καμμένος στις ΗΠΑ περί αταλάντευτης στοίχισης της χώρας εδώ και 70 χρόνια στο «δυτικό στρατόπεδο».
Δεν περνά, επίσης, απαρατήρητο ότι η κυβέρνηση κάνει γαργάρα και το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια υπηρεσιών της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν περιόρισαν στο ελάχιστο την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την Κύπρο. Κάθε άλλο. Και πώς αλλιώς εφόσον αναπτύσσεται ακριβώς εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, με τους Αμερικανούς ως επικυρίαρχους να την τροφοδοτούν στην πράξη...
Ποιος είναι ο στόχος όλων αυτών των κινήσεων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ; Να αναγνωριστεί ο ρόλος της ελληνικής αστικής τάξης ως βασικού παράγοντα στην υλοποίηση των επικίνδυνων για το λαό ιμπεριαλιστικών ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Είναι κρίσιμο, λοιπόν, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να μη βάλουν πλάτη στις μεθοδεύσεις της. Να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στη συμμετοχή της Ελλάδας που προωθούν ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για λογαριασμό του κεφαλαίου. Λογαριασμό που πάντα πληρώνει ο λαός ακόμα και με αίμα.

Θ. Μπ.

Στη γωνία ο λαός στο τέλος της διαπραγμάτευσης, αν δεν οργανώσει την αντεπίθεσή του

Στη γωνία ο λαός στο τέλος της διαπραγμάτευσης, αν δεν οργανώσει την αντεπίθεσή του

Η πρωτολογία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα

Eurokinissi

Ο λαός μας πολύ σοφά λέει, «η καλή μέρα απ' το πρωί φαίνεται».
Και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έφερε αμέσως στη Βουλή νόμο κατάργησης των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων, αφού προεκλογικά είχε κάνει σημαία την κατάργησή τους, αλλά αντίθετα προχώρησε σε νέα συμφωνία επέκτασης του υπάρχοντος μνημονίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό.
Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά εδώ και πάνω από 40 μέρες, δεν έχει γίνει η απαραίτητη σύγκληση της Βουλής, όχι απλά για μια τυπική - φαστ τρακ - ενημέρωση, αλλά για ουσιαστική, συμμετοχή και τοποθέτηση όλων των κομμάτων και των βουλευτών για το αν μας βρίσκει σύμφωνους αυτή η νέα συμφωνία - δέσμευση που υπέγραψε η κυβέρνηση και μάλιστα με ονομαστική ψηφοφορία, «για να πάει και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του».
Σήμερα, όμως, επιτρέψτε μου να πω, ούτε καν ενημέρωση έγινε. Επανάληψη συνθημάτων, γνωστών ζητημάτων και προεκλογικά και μετεκλογικά από τις προγραμματικές δηλώσεις και τίποτα άλλο.
Βέβαια, μπορούμε να εξηγήσουμε τη στάση σας και γιατί επαναλαμβάνετε, ακόμα πιο αμήχανα, ό,τι έκαναν και οι προηγούμενοι από εσάς στις διάφορες συγκυβερνήσεις. Και γιατί οδηγήσατε στη σημερινή παρωδία - συζήτηση ουσιαστικά.
Ξέρετε ότι το πιο πιθανό είναι να χρειαστεί να σηκώσετε το χέρι και να ψηφίσετε μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για την παράταση της συμφωνίας - μνημονίου. Το «ναι σε όλα» των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ θα συναντιόταν σε αυτή την περίπτωση με το «ναι σε όλα» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Eurokinissi

Γι' αυτό και αποφεύγετε μια τέτοια συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή - όπως ζήτησε το ΚΚΕ - όπως «ο διάολος το λιβάνι».

Αλήθειες και ψέματα της «σκληρής και περήφανης διαπραγμάτευσης»

Κύριοι της κυβέρνησης,
Ο ελληνικός λαός καλό είναι να γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει, να αρχίζει να ξεχωρίζει τα ψέματα από τις αλήθειες, τα διαφημιστικά τρικ και τις απάτες από τη γνήσια ενημέρωση και άποψη. Στην ουσία πρέπει να ξέρει και να ξεκαθαρίσουμε τα εξής:
Πρώτον: Προσπαθείτε να παρουσιάσετε ως σκληρή και υπερήφανη μια διαπραγμάτευση που περιέχει ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών υποδομών της χώρας, αεροδρομίων, λιμανιών, δημόσιων επιχειρήσεων, νέο φοροκυνηγητό σε λαϊκά στρώματα και φοροαπαλλαγές για τους ομίλους, αλλαγές συντελεστών ΦΠΑ, επανεξέταση εξαιρέσεων από τις γενικές διατάξεις του συνταξιοδοτικού συστήματος και άλλα σχετικά.
Προσπαθείτε να αποκρύψετε πίσω από τα παραπλανητικά συνθήματά σας για το τέλος της λιτότητας, για αντιυφεσιακά μέτρα που θα φέρουν τάχα ευημερία για όλους, ότι στην πραγματικότητα δεσμεύεστε να προχωρήσετε στον γνωστό αντιλαϊκό δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων και της «απελευθέρωσης» τομέων στρατηγικής σημασίας.
Μας παρουσιάζετε ως νέα, τάχα, φιλολαϊκή μορφή ιδιωτικοποίησης τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, λες και δεν έχουμε αρκετή πείρα στην Ελλάδα από τις ΣΔΙΤ και τις συμβάσεις παραχώρησης.
Προβάλλετε ως δήθεν μεγάλη μάχη τις επιφυλάξεις σας να αυξηθούν και άλλο τα όρια συνταξιοδότησης και κρύβετε ότι έχετε ήδη αποδεχτεί τη μεγάλη αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης που έφεραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και προωθείτε τα αντικίνητρα σε κάθε πρόωρη συνταξιοδότηση.
Καλείτε το λαό να είναι περήφανος που θα δουλεύει έως τα βαθιά γεράματα για να πάρει μια σύνταξη πείνας.
Κάνατε ήδη με τα πρόσφατα μέτρα εσωτερικού δανεισμού το επόμενο βήμα για τη νέα ληστεία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.
Είστε έτοιμοι να προχωρήσετε σε νέες αυξήσεις των αντιλαϊκών έμμεσων φόρων, την ώρα που ανακοινώνετε νέες κρατικές δαπάνες για τα εξοπλιστικά προγράμματα από τις ΗΠΑ.
Μας καλείτε να δώσουμε τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, την ώρα που διατηρείτε τις προκλητικές φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο, για τους εφοπλιστές.
Αυτό που διαπραγματεύεστε πραγματικά είναι μια σχετική χαλάρωση της σημερινής περιοριστικής πολιτικής για να διασφαλίσετε περισσότερο κρατικό χρήμα για τους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους.
Η «υπερήφανη διαπραγμάτευσή» σας αφορά συμφέροντα της άρχουσας τάξης που επιδιώκετε να υπηρετήσετε ως κυβέρνηση, όπως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Οπως κι αν καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση, ο λαός θα βρεθεί στη γωνία, χαμένος, αν δεν οργανώσει έγκαιρα την αντεπίθεσή του.

Οδηγούν το λαό σε νέες περιπέτειες για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου

Δεύτερον: Προσπαθείτε να παρουσιάσετε ως πολυδιάστατη και συμφέρουσα εξωτερική πολιτική τα ταξίδια σας και τις συναντήσεις σας, αποκρύβοντας ότι προσπαθείτε να ισορροπήσετε, και μάλιστα επικίνδυνα, ανάμεσα σε οξυμένες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς ισχυρών παικτών, μέσα στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Προσπαθείτε να φανείτε αρεστοί και χρήσιμοι σε όλους, Ευρωπαίους και Αμερικανούς, Ρώσους και Κινέζους, αποκρύβοντας από το λαό ότι όλα αυτά τα κάνετε ακριβώς γιατί έχουν σχέση με τη μοιρασιά της πίτας των αγορών, κάτι το οποίο υπηρετεί και προσβλέπει το μεγάλο κεφάλαιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, χωρίς τίποτε σημαντικό να έχει σε τελευταία ανάλυση να κερδίσει ο λαός.
Μάλιστα, ο υπουργός Αμυνας, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αμερική, έκανε απαράδεκτες και επικίνδυνες δηλώσεις. Η κυβέρνηση έχει μεγάλη ευθύνη. Η πρόσκληση στις ΗΠΑ σε ρόλο υπερατλαντικού ρυθμιστή του ενεργειακού πλούτου της χώρας και η παρουσίασή του ως δύναμης σταθερότητας αποτελεί πρόκληση για το λαό μας. Η πείρα έχει δείξει ότι τέτοιες λύσεις όχι μόνο υπονομεύουν κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά οδηγούν το λαό μας και σε νέες περιπέτειες. Εδωσε διαπιστευτήρια λοιπόν η κυβέρνηση προς τις ΗΠΑ.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να γνωρίζει ότι εκτός από τη γνωστή διαπάλη μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, σήμερα ρόλο παίζουν ακόμα περισσότερο και άλλοι παράγοντες, όπως η διαπάλη ΗΠΑ - Γερμανίας για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη.
Οι ΗΠΑ έχουν στόχο τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία καθώς και την αποδυνάμωση της σχέσης Γερμανίας - Ρωσίας και μέσα από την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στην Ουκρανία.
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι έχουμε σε εξέλιξη την υλοποίηση των νέων ατλαντικών σχεδίων επέμβασης στην ευρύτερη περιοχή, στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, με μοχλό το «Ισλαμικό Κράτος», τους τζιχαντιστές, με στόχο τον έλεγχο των αγορών, των εξελίξεων και της περιοχής άμεσα από τις ΗΠΑ.
Προσπαθείτε να φανείτε αρεστοί και χρήσιμοι σε Αμερικάνους και Ευρωπαίους, τονίζοντας ότι είστε διαθέσιμοι για συμμετοχή σε επεμβάσεις στην περιοχή με πρόσχημα την υπεράσπιση δήθεν των χριστιανικών πληθυσμών, αποκρύβοντας όμως από το λαό ότι τέτοιες δηλώσεις σας και ενέργειες περικλείουν άμεσους κινδύνους μεγάλης εμπλοκής σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για τους οποίους μόνο θύματα θα θρηνήσει ο λαός και τα παιδιά του.

Η υλοποίηση των αξιώσεων των καπιταλιστών και των κατευθύνσεων της ΕΕ θα συνεχιστεί

Τρίτον: Προσπαθείτε 2 μήνες τώρα να δώσετε τη μάχη των ανέξοδων και επιφανειακών συμβολισμών χωρίς ουσία, για προπαγανδιστικούς λόγους, που τελικά είναι - καταντάνε - σκέτη διαφημιστική απάτη.
Δεν ξέρετε ότι υπάρχει και η λαϊκή ρήση «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα»;
Ειλικρινά, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου πώς θα ονομάσετε τα μνημόνια, για τους δικούς σας λόγους.
Ούτε πώς θα λέτε την τρόικα. Αλλωστε, από την αρχή της κρίσης, εδώ και 5 χρόνια, ήμασταν το μόνο Κόμμα που σας λέγαμε ότι μπορεί να βρεθούν πολλά ονόματα γι' αυτήν. Και τα βρήκατε. Τρεις θεσμοί, Brussels group κ.λπ. Την ίδια δουλειά κάνουν άλλωστε όλοι τους, όπως έκανε και η τρόικα, με άλλους τώρα διαχειριστές.
Και μιας και το έφερε η κουβέντα, να σας θυμίσουμε ότι εμείς από την αρχή είχαμε αντιταχθεί στον κάλπικο διαχωρισμό μνημόνιο - αντιμνημόνιο, αντιμνημονιακές - μνημονιακές δυνάμεις. Είχαμε αποκαλύψει ως ψεύτικους αυτούς τους διαχωρισμούς και ότι τους χρησιμοποιείτε για να κρύψετε από το λαό τους πραγματικούς λόγους και αιτίες που φέρνουν τα μνημόνια, όλες αυτές τις επαίσχυντες συμφωνίες.
Και αυτοί οι λόγοι και οι αιτίες δεν έπαψαν να υπάρχουν επειδή βγήκατε εσείς στην κυβέρνηση. Και δεν είναι άλλοι από το ότι τα μνημόνια είναι μόνιμες αξιώσεις του ΣΕΒ και πάγιες κατευθύνσεις της ΕΕ, γι' αυτό και τα αντιλαϊκά μέτρα τους υλοποιούνται παντού στην ΕΕ, και εκεί που έχουν μνημόνια και εκεί που δεν έχουν.
Και ακριβώς, η υλοποίηση αυτών των αξιώσεων των καπιταλιστών και των κατευθύνσεων της ΕΕ θα συνεχιστεί, με επιμέρους ίσως διαφορές στα μείγματα, χωρίς να αλλάζει η ουσία, και την επόμενη περίοδο.

Δεν υπάρχει «νωρίς» για μια ζωή ανθρώπινη και αξιοπρεπή

Κύριοι της κυβέρνησης,
Ακολουθείτε εδώ και 2 μήνες τη γνωστή συνταγή. Από τη μια καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων και προσδοκιών και από την άλλη αξιοποιείτε το εμπόριο φόβου, ανασφάλειας, τρομοκρατίας.
Ηδη πήραμε μια γεύση με τα κουτσουρεμένα, κι αυτά, μέτρα της απόλυτης εξαθλίωσης. Το δήθεν ανθρωπιστικό νομοσχέδιο έγινε νόμος, για να θωρακίσει τη νέα αντιλαϊκή καταιγίδα που έρχεται στο μέλλον. Με το νόμο λοιπόν φτωχός ο λαός πάλι, νόμιμα εκμεταλλευόμενος, εξαθλιωμένος.
Μας λέτε συνεχώς ότι είναι ακόμη νωρίς!
Δεν υπάρχει νωρίς, λέμε εμείς, ή αργότερα για μια ζωή ανθρώπινη και αξιοπρεπή. 'Η θα είναι ανθρώπινη ή θα είναι άθλια, απάνθρωπη.
Μέση φτώχεια, μέση πείνα, μέση υγεία, μέση μόρφωση, μέση ζωή δεν υπάρχει.
Η ζωή ή υπάρχει ή δεν υπάρχει! Η ζωή είναι σαν ένα θεατρικό έργο που παίζεται για μια φορά, χωρίς μάλιστα καμία πρόβα και χωρίς επανάληψη!
Και το ΚΚΕ δεν παίζει με το λαό. Ούτε προβάρει κουστούμια, ούτε γραβάτες, ούτε μιντιακά χαμόγελα αυτοϊκανοποίησης, ούτε, πολύ περισσότερο, εξαπατά το λαό.
Και από το βήμα της Βουλής σας λέμε: Οι δηλώσεις τέλειωσαν! Οι κωλοτούμπες τέλειωσαν! Σήμερα κυβερνάτε και υπογράφετε νόμους.
Είστε πλέον εταίρος στην εργαλειοθήκη της εξουσίας της αστικής τάξης. Γίνατε κυβέρνηση. Είστε υπόλογοι απέναντι στο λαό και όχι στο ΚΚΕ.
Εμείς δεν θα σας ευχηθούμε όπως η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και άλλα κόμματα, να πετύχετε. Ολοι αυτοί σας λένε να πετύχετε γιατί είστε στην ίδια γραμμή πλεύσης από την άποψη της υπεράσπισης της εξουσίας των μονοπωλίων.
Η ΝΔ, το ΠΟΤΑΜΙ, το ΠΑΣΟΚ στήριξαν, στηρίζουν, τη συμφωνία - γέφυρα των 4 μηνών, είναι στη γραμμή της επίτευξης πάση θυσία συμβιβασμού με τους εταίρους, για επίτευξη νέας συμφωνίας, όπως κι αν ονομαστεί κ.λπ. Και σε αυτό τείνουν χέρι βοήθειας στην κυβέρνησή σας.
Αλλα κόμματα, όπως δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, άλλοι ανεγκέφαλοι, η ΧΑ επίσης, μιλάνε για επιστροφή στη δραχμή, σε άλλο νόμισμα, στα πλαίσια φυσικά αυτού του συστήματος, της καπιταλιστικής του Ενωσης, της ΕΕ, της επιλογής τέτοιων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Εσείς, κύριοι της συγκυβέρνησης, ακροβατείτε ανάμεσα και στις δύο αυτές εκδοχές και τις ονομάζετε μάλιστα και τις δύο αριστερές.
Και συμβιβασμό και νέα συμφωνία επιδιώκετε, αφού άλλωστε αυτό, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, θέλουν και οι εταίροι και οι ΗΠΑ και ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης της Ελλάδας.
Και κάποια στελέχη σας, υπουργοί σας, φλερτάρουν με την ιδέα μια κάποιας έστω αποσταθεροποίησης της Ευρωζώνης, ακόμα και εξόδου από το ευρώ, πάντα φυσικά στα πλαίσια της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Αλίμονο.

Η πρόταση του ΚΚΕ στον αντίποδα όλων των εκδοχών της αστικής διαχείρισης

Στον αντίποδα και των 2 αυτών εκδοχών βρίσκεται η πρόταση του ΚΚΕ.
Γι' αυτό και λέμε από την πρώτη μέρα:
-- Καμία ανοχή στη νέα συμφωνία - γέφυρα που προετοιμάζει νέες μεγάλες μακροχρόνιες δεσμεύσεις.
-- Γι' αυτό λέμε κατάργηση εδώ και τώρα όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων.
-- Γι' αυτό λέμε πάλη για ανάκτηση των απωλειών ξεκινώντας από συγκεκριμένα άμεσα μέτρα πραγματικής ανακούφισης του λαού.
-- Γι' αυτό λέμε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
-- Γι' αυτό και η διαφορά μας είναι η μέρα με τη νύχτα, με όσους προβάλλουν τη γραμμή εξόδου από το ευρώ ξεκομμένα, αποσπασμένα, χωρίς να λένε τι θα γίνει, χωρίς να δίνουν απάντηση και λύση στο πρόβλημα της εξουσίας. Το ποιος θα κατέχει δηλαδή τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, αποδεσμεύοντας τη χώρα από την ΕΕ, για να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την οικονομία και τις κοινωνικές υπηρεσίες, έτσι ώστε να αξιοποιείται πλήρως ο πλούτος που υπάρχει στη χώρα, να κατανείμει τους πόρους και το εργατικό δυναμικό, ώστε να έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά όλοι και όλες, να έχει ως βάση την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που θα οδηγούν στην ευημερία του λαού και του τόπου.
Κι αυτός που «να πάρει πρέπει την εξουσία», όπως έλεγε και ο Μπρεχτ, δεν είναι άλλος, κατά την άποψή μας, από την ίδια την εργατική τάξη, το λαό, οικοδομώντας μια νέα, ριζικά διαφορετική κοινωνία.
Αλλιώς, και με άλλο νόμισμα, το σύστημα θα εξακολουθεί να παραδέρνει στις κρίσεις του, το αστικό κράτος θα εξακολουθεί να αναπαράγει τη σαπίλα και τη διαφθορά, τα σκάνδαλα, και εσείς θα τρέχετε να τα μαζεύετε υποτίθεται για να ξεχνιούνται μετά από λίγο καιρό, η χώρα θα μένει αλυσοδεμένη σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, σε αδιέξοδα και μια από τα ίδια για το λαό και τη νεολαία.
Το Κόμμα μας έχει καταθέσει πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων.
Εχει καταθέσει προτάσεις νόμου για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών νοικοκυριών. Η κυβερνητική πλειοψηφία, όμως, την πρόταση νόμου αυτή τη σαμποτάρει, ουσιαστικά την καθυστερεί δηλαδή. Εχει άλλες προτεραιότητες, βλέπετε...
Και αντί να φέρει στη Βουλή για ψήφιση τέτοια νομοσχέδια που πραγματικά ανακουφίζουν το λαό και ανοίγουν άλλο δρόμο, ασχολούνται όλοι τους, από τον πρωθυπουργό μέχρι τους υπουργούς των Οικονομικών και βάλε, να δίνουν σε καθημερινή βάση συνεντεύξεις σε Ελλάδα και όλη την υφήλιο.
Οχι μόνο για να παραμυθιάζουν τον κόσμο, όπως λένε ορισμένοι, αλλά και για να επιτίθενται στο ΚΚΕ, επειδή λέει δεν στηρίζει τις αντιλαϊκές αποφάσεις και τα νέα μνημόνια, τις νέες συμφωνίες που διαπραγματεύονται σκληρά. Αποκαλούν το ΚΚΕ ανιστόρητο, ένα Κόμμα που έχει δώσει τα καλύτερα παιδιά του στον αγώνα για την επικράτηση των πιο προοδευτικών ιδεών για το καλό του λαού, για το καλό της πατρίδας. Τους κατανοούμε. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως τι σας ενοχλεί. Σας ενοχλεί το γεγονός ότι το ΚΚΕ μένει σταθερός αντίπαλος του ευρωατλαντισμού, όλων εκείνων στους οποίους εσείς σήμερα δίνετε γην και ύδωρ.
Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω. Συνεχίζουμε δυναμικά, αποφασιστικά και από το βήμα της Βουλής και στους δρόμους με το λαϊκό κίνημα, μέχρι να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό και την πατρίδα μας.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Σποραδικές μάχες και προετοιμασία με στρατιωτικούς των ΗΠΑ

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Σποραδικές μάχες και προετοιμασία με στρατιωτικούς των ΗΠΑ

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Τηρείται σε γενικές γραμμές η συμφωνία - εκεχειρία, ο συμβιβασμός ανάμεσα στις δυνάμεις της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου και τις πολιτοφυλακές των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ που υπογράφτηκε στις 12 Φλεβάρη στο Μινσκ, την ίδια ώρα που δεν κρύβεται η προσπάθεια συγκέντρωσης νέων στρατιωτικών δυνάμεων. Το τελευταίο 48ωρο αναφέρονται ο θάνατος, σε μάχη κοντά στο Ντονέτσκ, ενός στρατιώτη και ο τραυματισμός άλλων τριών. Η κυβέρνηση του Αρσένι Γιατσενιούκ και του Προέδρου Πέτρο Ποροσένκο πάντως συνεχίζει να θέτει ζήτημα αποστολής όπλων από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ενώ προετοιμάζεται η λεγόμενη «εκπαίδευση της εθνοφρουράς» από Αμερικανούς στρατιωτικούς οι οποίοι φτάνουν τους 300, στη Δυτική Ουκρανία, που επίσημα θα αρχίσει στις 20 Απρίλη και θα κρατήσει έως το Νοέμβρη.
Την ίδια ώρα, έρχονται στο φως στοιχεία για τη συντριβή του μαλαισιανού αεροσκάφους «Boeing 777», στις 17 Ιούλη του 2014, που αποδόθηκε στους ρωσόφωνους πολιτοφύλακες, χωρίς να αποδειχθεί ποτέ αδιάσειστα. Το ρωσικό δίκτυο «Ρωσία σήμερα» πήρε συνέντευξη από τον Πιότρ Φεντότοφ, 58χρονο, κάτοικο του χωριού Τσερβόνιγι Σβότεν, που η μαρτυρία του ως αυτόπτη μάρτυρα παραποιήθηκε από το αμερικανικό πρακτορείο «Ρόιτερς» και αποδόθηκε το ακριβώς αντίθετο από ό,τι είπε. Η δε κλήση στο «Ρόιτερς» να τοποθετηθεί, απαντήθηκε με τον ισχυρισμό ότι υπήρχαν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες.
Επίσης, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, η προσπάθεια της αντιδραστικής κυβέρνησης να ποινικοποιήσει τη δράση του ΚΚ Ουκρανίας συνεχίζεται. Ετσι χτες έγινε γνωστό ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης, Πάβλο Πετρένκο, ανέθεσε στην Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) να επαληθεύσει τις πληροφορίες για συμμετοχή του Προέδρου του ΚΚ Ουκρανίας, Πέτρο Σιμονένκο, «σε ποινικά αδικήματα σχετικά με τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, την υποστήριξη των Λαϊκών Δημοκρατιών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας και δράσεις που αποσκοπούν στην ανατροπή του συνταγματικού καθεστώτος και ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας».

Δεκάδες νεκροί άμαχοι από την «Αποφασιστική καταιγίδα»

Δεκάδες νεκροί άμαχοι από την «Αποφασιστική καταιγίδα»

Από τους βομβαρδισμούς σε κατοικημένες περιοχές

ΣΑΝΑΑ - ΡΙΑΝΤ.--
Συνεχίζεται το αιματοκύλισμα του λαού της Υεμένης από τα βομβαρδιστικά της Σαουδικής Αραβίας, τέσσερις από τις χώρες του Κόλπου και τις άλλες πέντε μουσουλμανικές χώρες που συμμετέχουν στον 10μελή στρατιωτικό συνασπισμό που συγκροτήθηκε με πρόσχημα τον «τερματισμό» πραξικοπήματος από τους Σιίτες Χούτι και απώτερο στόχο την αποτροπή τυχόν αύξησης της επιρροής του Ιράν στη χώρα.
Σύμφωνα με ιατρικές πηγές στη νότια πόλη Αντεν, όπου χτες σημειώνονταν σφοδρές συγκρούσεις ανάμεσα σε υποστηρικτές του Προέδρου Χάντι, Σιίτες Χούτι και ενόπλους του πρώην Προέδρου Σάλεχ, οι νεκροί από τις βόμβες ξεπερνούν τους 80, οι τραυματίες τους 600 και οι άστεγοι εκτοπισμένοι τις πολλές εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες. Μεταξύ των θυμάτων χτες ήταν τουλάχιστον 40 γυναικόπαιδα που έχασαν τη ζωή τους από βομβαρδισμό στρατοπέδου εκτοπισμένων στη βόρεια πόλη Σάαντα. Ωστόσο, ο φιλοδυτικός υπουργός Εξωτερικών της Υεμένης Ριγιάντ Γιασίν κατηγόρησε τους Σιίτες μαχητές Χούτι, για την επιδρομή στον καταυλισμό εκτοπισμένων, διαψεύδοντας ότι το πλήγμα αυτό έγινε στο πλαίσιο των επιχειρήσεων της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας...
Οσον αφορά τη χτεσινή, πέμπτη μέρα των επιδρομών στην πρωτεύουσα της Υεμένης, Σαναά, τα πυρά των επιδρομέων υποτίθεται πως επικεντρώθηκαν σε στρατιωτικές βάσεις, αποθήκες πυρομαχικών, πυραύλους ΣΚΟΥΝΤ και την αεράμυνα των Σιιτών Χούτι. Ωστόσο, ορισμένοι κάτοικοι, μιλώντας σε δημοσιογράφους σημείωσαν πως αρκετές από τις επιδρομές είχαν στόχο τη διπλωματική συνοικία της πρωτεύουσας και παρομοίασαν το βράδυ Κυριακής προς Δευτέρα «νύχτα κόλασης».

Πρόταση Σαλμάν για ειρηνευτική διάσκεψη

Το ίδιο 24ωρο, ο Σαουδάραβας βασιλιάς Σαλμάν, έχοντας πάρει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του Αραβικού Συνδέσμου κατά τη διάσκεψη κορυφής στο Σαρμ ελ Σέικχ της Αιγύπτου, ανακοίνωσε πως είναι ανοικτός στη σύγκληση συνόδου για την ειρήνευση στην Υεμένη με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών κομμάτων στο πλαίσιο του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, «στο πλαίσιο της διατήρησης της νομιμότητας». Ο Σαλμάν έθεσε δύο βασικούς όρους: Οι συμμετέχοντες στις συνομιλίες να επιστρέψουν τον οπλισμό που έχει κλαπεί από το στρατό και τις υπηρεσίες ασφαλείας και αφετέρου να μην απειλούν την ασφάλεια των γειτονικών χωρών. Στο μεταξύ, η Κίνα απομάκρυνε την Κυριακή 122 Κινέζους από το Αντεν της νότιας Υεμένης μεταφέροντάς τους στο Τζιμπουτί σημειώνοντας ότι τερματίζει τις αντιπειρατικές περιπολίες στον Κόλπο του Αντεν. Στην Υεμένη παραμένουν άλλοι 400 Κινέζοι που θα απομακρυνθούν τις επόμενες μέρες. Παράλληλα, έγιναν μαζικές επιχειρήσεις απομάκρυνσης εκατοντάδων άλλων ξένων υπηκόων μεταξύ των οποίων περίπου 500 Πακιστανοί. Τέλος, το υπουργείο Εξωτερικών της Ινδίας σημείωσε ότι είναι νοσοκόμες πάνω από το 50% των συνολικά 4.000 Ινδών υπηκόων που ζουν στην Υεμένη και έχουν εγκλωβιστεί λόγω των συγκρούσεων.

Ποιοί τα φάγανε, τελικά;

 Ποιοί τα φάγανε, τελικά;

Όταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος διατύπωνε τον πασίγνωστο αφορισμό του "όλοι μαζί τα φάγαμε", δικαίως αντιδράσαμε αγανακτημένοι και τον αρχίσαμε στα φάσκελα. Όμως, η αγανάκτηση και το φάσκελο μπορεί να δίνουν διέξοδο στην οργή αλλά αφήνουν αναπάντητο το ερώτημα "Ποιοί τα φάγανε;". Διότι το μόνο σίγουρο είναι ότι, αφού λεφτά δεν υπάρχουν, κάποιοι τα φάγανε. Ποιοί;

Πρώτον, οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μονοπώλια. Καλός ο καπιταλισμός αλλά πώς να κάνεις δουλειά αν δεν βάλει και το κράτος ένα χεράκι; Να σου φτιάξω δυο δρόμους, κύριε κράτος, αλλά βάλε κι εσύ δυο φράγκα. Να σου φτιάξουμε τα έργα για τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004 αλλά ρίξε και καμμιά επιδότηση. (Ερώτημα εν παρενθέσει: Μήπως ξέρει κανείς πόσο μας κόστισαν τελικά αυτοί οι αγώνες; Η τελευταία πληροφορία έκανε λόγο για εννέα δισ. ευρώ αλλά το μέτρημα συνεχιζόταν.)

Δεύτερον, οι δαπάνες για την άμυνα. Μιλάμε για το κονδύλι τού προϋπολογισμού, το οποίο επί σειρά δεκαετιών υπερψηφιζόταν από όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ,  με την φράση "όχι σε όλα, ναι στην άμυνα". Κάπως έτσι καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε την ύψους τριών δισ. ευρώ "αγορά του αιώνα", επί υπουργείας Άκη. Κατάντησε η φτωχή Ελλαδίτσα να πληρώνει, σε σχέση με το ΑΕΠ της, το δεύτερο μεγαλύτερο ποσό (μετά τις ΗΠΑ) ανάμεσα σε όλες τις χώρες τού ΝΑΤΟ. Και πάντα η δικαιολογία ήταν η ίδια: ο κίνδυνος από την Τουρκία.

Τρίτον, το αυτοτροφοδοτούμενο χρέος. Είναι γνωστή η λαϊκή αποστροφή "παίρνω δανεικά για να ξοφλήσω τα δανεικά που είχα πάρει". Αυτή η αποστροφή έχει απόλυτη εφαρμογή στα δημοσιονομικά τής χώρας ακόμη και σήμερα. Γιατί καλέσαμε την τρόικα και υπογράψαμε τα μνημόνια; Διότι δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τα ομόλογα που έληγαν. Επομένως, μπήκαμε στην πρέσσα ως λαός για να πάρουν τα λεφτά τους εκείνοι που μας είχαν δανείσει παλιότερα. Μόνο που τα παλιά δανεικά τα είχαμε πάρει με επιτόκιο 1,5% ή 2% και τα καινούργια της τρόικας τα πήραμε με 5,5%. Μ' αυτό το "σατανικό κόλπο" καταφέραμε να μπούμε υπό επιτήρηση με χρέος 120% του ΑΕΠ και ύστερα από πέντε χρόνων ξεμάτωμα (συν ένα κούρεμα) να έχουμε φτάσει στο 180%.

Τέταρτον, το επίσημα θεσμοθετημένο δικαίωμα του κεφαλαίου να μη πληρώνει φόρους. Πριν τριάντα χρόνια, τα κέρδη των κεφαλαιουχικών εταιρειών φορολογούνταν με 63%. Αργότερα, ο συντελεστής μειώθηκε στο 45%. Στις αρχές της χιλιετίας έπεσε στο 35%. Το 2009, επί Κώστα "σεμνά και ταπεινά" Καραμανλή, κατρακύλησε στο 25%. Ο Γιώργος "λεφτά υπάρχουν" Παπανδρέου έκοψε άλλες πέντε μονάδες. Σήμερα, τα αδιανέμητα κέρδη των ανωνύμων εταιρειών φορολογούνται με 10% ενώ μένουν αφορολόγητα τα κέρδη που καταχωρίζονται σε ειδικά αποθεματικά και προορίζονται για επένδυση.

Πέμπτον, η -επίσης θεσμοθετημένη- δυνατότητα των επιχειρήσεων να μη πληρώνουν ακόμη και αυτά τα ψίχουλα, μεταφέροντας τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους, μέσω λογιστικών εγγραφών ή τριγωνικών συναλλαγών. Θυμηθείτε την περίπτωση της Μοτορ Όιλ στην οποία αναφερθήκαμε τις προάλλες (αγορά πετρελαίου από Ρωσσία - τιμολόγιο από Παναμά). Θυμηθείτε, επίσης, τον Γιώργο "νόμιμον ίσον ηθικόν" Βουλγαράκη, ο οποίος εισέπραττε τα ενοίκια των ακινήτων του μέσω οφσόρ. Και, φυσικά, θυμηθείτε την "εθελοντική φορολόγηση" των εφοπλιστών.

Έκτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συμμόρφωσή μας στις ευρωενωσιακές οδηγίες μάς οδήγησε στο κλείσιμο της ανθούσας και λίαν κερδοφόρου Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, στην εξαφάνιση της προσοδοφόρου βαμβακοκαλλιέργειας, στην απαξίωση της κτηνοτροφίας, στην καταστροφή της παράκτιας αλιείας κλπ. Εκεί όπου κάποτε ήμασταν αυτάρκεις και κάναμε κι εξαγωγές, φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε ζάχαρη, κρέατα και ψάρια. Και μη βρεθεί κανείς και μου αντιτείνει ότι η Ε.Ε. μας δίνει και λεφτά μέσω προγραμμάτων (ΕΣΠΑ κλπ), διότι αυτά τα λεφτά (α) μαζεύονται από εισφορές των κρατών-μελών, δηλαδή από τους φόρους που πληρώνουμε και (β) καταλήγουν σε κάποιους λίγους (βλέπε πιο πάνω, το "πρώτον") ενώ στους πολλούς φτάνουν μόνο κάτι ψίχουλα ανάξια λόγου.

Έβδομον, η ευρωζώνη. Μπορεί η ένταξή μας στο ευρώ να έλυσε βραχυχρόνια κάποια προβλήματα (π.χ. ελλείμματα εμπορικού ισοζυγίου) αλλά μακροχρόνια αποδείχτηκε καταστροφική κι αυτό θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο. Το νόμισμα κάθε χώρας αντανακλά την ίδια την χώρα, από τα προβλήματά της ως την κουλτούρα της. Αυτό που έγινε με το ευρώ, ήταν πρωτοφανές στην παγκόσμια ιστορία: χώρες με διαφορετικά προβλήματα, διαφορετικές δυνατότητες και διαφορετική κουλτούρα υποχρεώθηκαν να χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα. Μοιραία, η δυναμική αυτού του νομίσματος προσαρμόστηκε στις ανάγκες των ισχυρότερων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στους ασθενέστερους.

Όγδοον, το περίφημο "κούρεμα χρέους", για το οποίο τόσο περήφανος αισθάνεται ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ. Χάρη σ' αυτό το κούρεμα, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιώτεροι (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, άλλες τράπεζες, κερδοσκοπικά funds κλπ έβγαλαν μυθικά κέρδη αγοράζοντας τα ελληνικά ομόλογα στο 10%-15% της αξίας τους και ρευστοποιώντας τα είτε στην "κουρεμένη" είτε ακόμη και στην ονομαστική τιμή τους) και οι φτωχοί φτωχότεροι (εξανεμίστηκαν τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, επιμελητηρίων, πανεπιστημίων κλπ ακόμη δε και απλών ανθρώπων που είχαν τοποθετήσει τις οικονομίες τους "υπό την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου").


Όλοι αυτοί και πολλοί ακόμη (π.χ. χρηματιστήριο, τράπεζες κλπ) τα έφαγαν, άλλος πολλά κι άλλος περισσότερα. Αυτοί έχουν ακέραιη την ευθύνη για το ότι σήμερα χρωστάμε και αυτούς θα θέλαμε να μας δείξει με το δάχτυλο μια κυβέρνηση της αριστεράς. Όχι τον τυροπιττά της γωνίας, που δεν κόβει αποδείξεις.

No pasarán

 No pasarán

«Θα πας αράν το  βράδυ;» ήταν η πιο συχνή ερώτηση που άκουγες να απευθύνουν ο ένας στον άλλον. Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως κανείς τους δεν είχε ιδιαίτερα καλή άποψη (από πολιτική άποψη) για τη συμμαχική οργάνωση, και θα πήγαιναν αργά το βράδυ για τη συναυλία των social waste, που για μένα θα ήταν (social waste) of time, και θα με έκαναν να νιώθω σαν γριά εξήντα χρονών στο ιβανώφειο, μουσικό παιδί της μεταπολίτευσης γαρ. Και αν ακόμα ξεπερνούσα την προκατάληψη απέναντι στο είδος συνολικά, γιατί θεωρητικά δεν πρέπει να είμαστε αρνητικοί στις νέες μορφές που πιάνουν το σφυγμό της νεολαίας και στέλνουν το δικό σου κοντά στο μηδέν, θα σκόνταφτα σε εκείνη την αθλιότητα που έχουν γράψει για το βελουχιώτη και το κόμμα που έχει μάθει να χάνει και να προδίδει –ρώτησε και τον πλουμπίδη. Έλα ρε φίλε, σοβαρά; Μωρέ αφάζα και πάλι αφάζα, αν είναι έτσι.

Αλλά τι πλάκα θα ‘χει εφόσον δεν πας στις πολιτικές συζητήσεις από νωρίς, να ακούσεις και τον πι-πι, που στην ουσία αραν είναι ο άνθρωπος, με την πρότασή του για αριστερό μέτωπο –και γιατί να μη συμμετέχει και η δημάρ δηλ, είναι και αυτή μια αριστερή γωνιά, και δη του εξωκοινοβουλίου. Άσε τη σημειολογία με το ιβανώφειο, όπου είχε κάνει την πρώτη, νομίζω, αρχηγική εμφάνιση κι ομιλία του ο τσίπρας, τότε που νόμιζαν πως είχε έρθει η ώρα τους, αλλά έμειναν τελικά στο 4,5%. Είχαν καβαλήσει ήδη όμως το καλάμι κι είχαν βγάλει προσωποκεντρική και όχι πολιτική αφίσα, φάτσα-κάρτα η μουτσούνα του ηγέτη, που πουλούσε τρελά σαν καινούριο προϊόν (αν κι όχι ιδιαίτερα επαναστατικό). Αυτά τότε βέβαια, γιατί σήμερα που είναι κόμμα εξουσίας γεμίζουν ίσα και με το μισό αλεξάνδρειο, όπως στην προεκλογική τους. Σα να λέμε δηλ, ένα ιβανώφειο. Δηλ όσο περίπου η αράν, που δε γέμισε μεν το ιβανώφειο, αλλά δεν ξέρεις από τι θέσεις μπορεί να μιλάει σε επτά χρόνια από σήμερα κι αν θα γεμίζει κι αυτή το μισό αλεξάνδρειο.

Το ίδιο πρωί είχε γίνει και το συλλαλητήριο για τις σκουριές στην χαλκιδική, που είχε αρκετό κόσμο κι ανάμεσά τους ένα μπλοκ του παμε. Αλλά θα μπορούσε να είναι και περισσότερος, αν δεν ήταν τόσο αποθαρρυντικός ο καιρός, με βροχή και λίγο αέρα. Κι ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που τον κουράκη, με το μη αεροδυναμικό του κότσο, τον έπαιρνε προς τα πίσω ο άνεμος της αλλαγής και προσέγγιζε το μπλοκ της ανταρσυα που ακολουθούσε.

Παραφράζοντας λοιπόν ένα τσιτάτο του ραφαηλίδη για το κόμμα, θα λέγαμε πως το ρεύμα είναι ένας απίθανος, πολυσυλλεκτικός χώρος, όπου μπορείς να βρεις τα πάντα, ακόμα και σταλινικούς! Οπαδούς του ααδμ (που δεν εφαρμόστηκε λέει ποτέ στην πράξη ή εγκαταλείφτηκε γρήγορα) και ενός ενδιάμεσου σταδίου, που μπορείς να το πεις και μεταβατικό, αλλά όχι με την τροτσκιστική έννοια, όσο με τον τρόπο που το περιέγραφε το παλιό πρόγραμμα: ένα σύντομο διάστημα, όπου θα γείρει σύντομα η (γιουγκο)πλάστιγγα προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Τίμια, μπερδεμένα κουκουνάρια, που συζητάς ευχάριστα μαζί τους, αντιμετωπίζοντας τα ίδια γνωστά ερωτήματα.

Αν το κουκουέ επιδίωκε την ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς (ή μήπως της αντιιμπεριαλιστικής; εδώ σε θέλω μάστορα) δε θα έπαιρνε μαζί του και το εξωκοινοβούλιο, για να το αφομοιώσει και να μην υπάρχει καν σε μερικά χρόνια, ή να είναι καταδικασμένο στην αφάνεια, εφόσον έμενε έξω από αυτό το μετωπικό σχήμα;

Κάτι σαν αυτό που έκανε κι ο σύριζα δηλ, πριν από δέκα χρόνια, με κοε, δεα, κτλ, για να επιβιώνει εκλογικά, ξεπερνώντας οριακά το 3%; Ή αυτό που έκανε εκλογικά η ανταρσυα με τον αλαβάνο; Πόσο τίμιο όμως είναι να επιδιώκεις μια τέτοια συμμαχία για να καταπιείς έναν χώρο –κι όχι απλά για να ηγεμονεύσεις- ή με βασικό στόχο τα εκλογικά κουκιά;

Θα δεχόταν ποτέ το παμε ναρίτες στις συγκεντρώσεις του;

Γιατί (νο1), κατεβαίνει το κουκουέ ως κόμμα στο παμε και τις απεργίες;

Και γιατί νο2: θα ερχόταν δηλ ποτέ το ναρ; Και γιατί δεν το έκανε την 1^η νοέμβρη με τα σωματεία που ελέγχει-επηρεάζει; Αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα ή θέμα καπελώματος κάποιο σωματείο από όσα έκαναν τελικά τότε το βήμα και συμμετείχαν στην κινητοποίηση;

Γιατί το ρεύμα έκανε το συντονισμό πρωτοβάθμιων, ενώ υπήρχε ήδη το παμε; Και από την άλλη, γιατί να προχωρήσει σε μια τέτοια συνεργασία, εφόσον φοβάται μην το καταπιούν και να μη μείνει πρώτο στο χωριό, να καταπίνει αυτό μικρότερους συγχωριανούς;

Εξάλλου, αν το ααδμ περιελάμβανε και πολιτικές συμμαχίες, αυτές εκφράζονταν όμως πρωτίστως σε κινηματική βάση, πχ στο παμε. Τι νόημα έχει μια μετωπική συμμαχία με εκλογικό χαρακτήρα, που δεν εκφράζεται ενιαία σε κανένα άλλο ζήτημα –καλή ώρα σαν αυτές του εξωκοινοβουλίου;

Πώς να μην υπάρχει λοιπόν δικαιολογημένη καχυποψία; Εδώ δεν καταφέραμε να σπάσει σε ένα απλό μπλοκ, πόσο μάλλον για πιο σοβαρά διακυβεύματα (σόρι, επίδικα ήθελα να πω).

Αν γινόταν ένα τέτοιο μετωπικό σχήμα, θα αναπτυσσόταν μια διαφορετική δυναμική, που θα έπειθε και θα κινητοποιούσε πολύ περισσότερο κόσμο, που σήμερα μένει μακριά από το προσκήνιο, αμήχανος κι απογοητευμένος.

Δεν είμαι πολύ σίγουρος αν θα αντιστρεφόταν η βασική φορά των εξελίξεων. Άσε που αργά ή γρήγορα θα έμπαινε το κομβικό ζήτημα της κυβέρνησης, της συμμετοχής ή της (δια)κριτικής στήριξης σε μια αριστερή κυβέρνηση, κτλ. Πέρα από αυτό όμως, το ζήτημα δεν είναι να ενωθούμε εγώ κι εσύ, ακόμα κι αν συμφωνούσαμε στη γενική κατεύθυνση. Αλλά να πείσουμε τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, που παραμένει ανοργάνωτη, έξω από τα σωματεία, το ζωντανό κίνημα (που πάσχει εσχάτως από νεκροφάνεια), κτλ.

Κι αν εξαιρέσεις, το λαϊκό στρώμα, που λέει μεταξύ ασόβαρου κι αστείου ότι είναι μεταξύ 15^ου και 19^ου συνεδρίου, δηλ με το 17^ο, δηλ μεταξύ αριστερού ααδμ και δεξιάς λαϊκής συμμαχίας, το ζητούμενο προς κατάκτηση παραμένει να γίνουμε πρωτοπόρα και μαζικά στοιχεία στον χώρο δράσης μας. Δηλ ξέρεις εσύ κάποιον που πριν έπειθε αβέρτα και συσπείρωνε κόσμο, αλλά σήμερα δεν το κάνει, γιατί στένεψε η γραμμή ή γιατί έπαψε να πείθει τους άλλους με αυτά που λέει;

Και γιατί έχει αλλάξει τόσο θεαματικά το κοινό κι η θεματολογία του μπλοκ και δεν ασχολείται πια τόσο με το εξωκοινοβούλιο αλλά στοχοπροσηλώνεται σε αμιγώς κουκουέ θέματα;

Α, σας ευχαριστώ πολύ που μου κάνετε αυτή την ερώτηση. Γιατί δεν υπάρχουν πια οι ίδιοι ψυχικοί δεσμοί κι οι ίδιες παρέες –όχι στην ίδια ποσότητα τουλάχιστον. Και γιατί δεν υπήρχε λόγος να ασχολούμαι συστηματικά με έναν χώρο που δε νιώθω τόσο κοντά μου πολιτικά (για να μου απαντάνε: κράζεις; θαυμάζεις). Και η απόσταση αυτή μεγάλωσε τα τελευταία χρόνια, που οι μεταβατικές γέφυρες στο κενό ήρθαν να προστεθούν στις αντισοβιετικές αναλύσεις του ναρ που γνωρίσαμε για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Και γιατί το ναρ που γνωρίσαμε δεν είναι πια το ίδιο, ούτε κι ακριβώς ενιαίο, αλλά τέτοιο δεν ήταν ποτέ, και δεν το έκρυβε.

Ο χρόνος μπορεί να λειάνει γωνίες, διατυπώσεις, αλλά όχι τη σκέψη μας. Εγώ βλέποντας τη δική μου από μέσα, την καταλαβαίνω καλύτερα και τη θεωρώ ενιαία κι αδιαίρετη, και ας καταλαβαίνω πως κανείς δεν μένει ακίνητος στον χρόνο χωρίς να εξελίσσεται. Αλλά αν τα προηγούμενα χρόνια έφεραν ένα γερό ταρακούνημα, αφυπνίζοντας πολλές συνειδήσεις και έναν κόσμο που ήθελε να μυρίσει τα πάντα και χωνόταν παντού με ζήλο κουταβιού, σήμερα το τοπίο ξεκαθαρίζει, καθώς καταλαγιάζει η μνημονιακή άμμος, και δεν υπάρχουν περιθώρια για χαρούμενες ουρές (του σύριζα και της ένωσης κέντρου), ανέξοδα κινηματίστικα γαβγίσματα, χωρίς στρατηγική στόχευση και αυταπάτες για μεσοβέζικες λύσεις με χορτάτους σκύλους και ολάκερες πίτες κερδών που μεγαλώνουν, αφήνοντας για εμάς τα ψίχουλα. Μπορείς να ξεκινήσεις τουλάχιστον από μια καλύτερη περιφρούρηση από τους μαύρους, τους ταμ-ταμ-ταμ, να μην είναι μπάτε σκύλοι αλέστε το μπλοκ σου, ως ένα πρώτο βήμα καλής θέλησης. Και για τα υπόλοιπα βλέπουμε.

Και τελικά το ιβανώφειο; Θα πας αράν;

Χωρίς παρέα, δε νομίζω. Νο παρέα, νο πας αράν. Και ούτω πως προέκυψε κι ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης.

Ορισμένες σκέψεις για τη βελτίωση της δράσης των Λαϊκών Επιτροπών

Ορισμένες σκέψεις για τη βελτίωση της δράσης των Λαϊκών Επιτροπών

Εχουμε πλέον αρκετή πείρα από τη δουλειά των Λαϊκών Επιτροπών, από το πρόπλασμα της Λαϊκής Συμμαχίας όπως τονίσαμε ότι αποτελεί το συγκεκριμένο εγχείρημα στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος. Θυμίζουμε από την Πολιτική Απόφαση του 19ου Συνεδρίου: «Είναι βασικό καθήκον να δυναμώσει, να οικοδομείται παντού στους κλάδους, στις πόλεις η Λαϊκή Συμμαχία. Εκφρασή της στις συνοικίες αποτελούν οι Λαϊκές Επιτροπές που πρέπει να συγκροτηθούν παντού (...). Να είναι οι Λαϊκές Επιτροπές, η Λαϊκή Συμμαχία στους κλάδους και στις γειτονιές που θα εξασφαλίζουν αλληλεγγύη, ακόμη και το ψωμί που λείπει στον φτωχό, θα συμμετέχουν θα στηρίζουν την πάλη των εργαζομένων ενάντια στα βάρβαρα μέτρα (...) Να προχωρεί η σύνδεση των Λαϊκών Επιτροπών με τοπικούς φορείς και ομάδες εργαζομένων καθώς και ανέργων». Επίσης: «η Λαϊκή Συμμαχία σήμερα έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με το κοινό πλαίσιο δράσης με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ. Δεν αποτελεί συμμαχία κομμάτων».
Εχουμε καταγράψει σημαντική θετική δράση, αλλά και αδυναμίες. Εχουμε συσσωρευμένη πείρα από την εκδήλωση ταξικής αλληλεγγύης με πολλές μορφές και τρόπους σε χιλιάδες ανθρώπους. Με μαθήματα αλληλεγγύης σε παιδιά που δεν μπορούν για οικονομικούς λόγους να πάνε σε φροντιστήριο, με διανομή τροφίμων, με πολύμορφες παρεμβάσεις ενάντια στα χαράτσια, στους αφόρητους λογαριασμούς ρεύματος, στη φοροληστεία. Αυτά τα στοιχεία ήδη αποτελούν μια μεγάλη προσφορά στην πάλη του λαϊκού κινήματος. Παράλληλα, όμως, χρειάζεται να μας απασχολήσει η διεύρυνση της γκάμας των θεμάτων που καταπιάνεται η Λαϊκή Επιτροπή, το περιεχόμενο δράσης της. Αρα, μπορούμε πιο συντεταγμένα να γενικεύσουμε ουσιαστικά συμπεράσματα, να ενισχύσουμε τις θετικές πλευρές, αλλά και να δράσουμε αποφασιστικά εκεί που «πονάμε».

Η Λαϊκή Επιτροπή να «πατάει» σε υπαρκτές δυνάμεις που δρουν στο δήμο

Τι θα θέλαμε από την αρχή να τονίσουμε: Από την ίδια τη ζωή επιβεβαιώνεται η ορθότητα των χαρακτηριστικών, του περιεχομένου δράσης και της σύνθεσης που έχουμε προσδώσει στις Λαϊκές Επιτροπές. Αποτελούν την ταξική συσπείρωση και συμμαχία στο επίπεδο ενός δήμου, των σωματείων των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, των Συλλόγων των γυναικών, των φοιτητικών Συλλόγων. Βεβαίως, το συγκεκριμένο θέμα θέλει περισσότερη και πιο συγκεκριμένη διασαφήνιση όταν πηγαίνουμε να το εφαρμόσουμε σε έναν συγκεκριμένο δήμο, με δοσμένες δυνατότητες και υποδομή. Δηλαδή, δεν μπορεί σε όλους τους δήμους η σύνθεση να είναι ακριβώς η ίδια. Χρειάζεται να εξετάζονται οι συγκεκριμένες δυνατότητες σε κάθε δήμο, βεβαίως και με προοπτική και επιδίωξη διεύρυνσης. Για παράδειγμα: Ποια σωματεία μπορούν να στελεχώσουν με ουσιαστικό τρόπο αυτήν την προσπάθεια. Υπάρχουν σωματεία οικοδόμων, ΟΤΑ, εκπαιδευτικών (που έχουν και τη βάση τους, την «έδρα» τους, στο επίπεδο της γειτονιάς) που μπορούν να αποτελέσουν τον καταρχήν πυρήνα της Λαϊκής Επιτροπής, αν συμπορεύονται φυσικά με το ΠΑΜΕ. Αν αφορά κλαδικά συνδικάτα η εξέταση του θέματος πρέπει να είναι πιο σαφής. Π.χ. το Συνδικάτο Μετάλλου δεν μπορεί στις δεκάδες Λαϊκές Επιτροπές που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Αττική να έχει σε όλες κάποια ουσιαστική εκπροσώπηση, θα λέγαμε και σε ορισμένους δήμους δεν θα μπορούσε να έχει από την άποψη και έλλειψης χώρων δουλειάς, αλλά και έλλειψης μεταλλεργατών που ζουν στο δήμο. Αρα, πρέπει το ίδιο το ΔΣ του Συνδικάτου να το απασχολήσει σε ποιες Λαϊκές Επιτροπές θα συμμετάσχει ενεργά, ποιο μέλος της διοίκησης ή άλλο ενεργό μέλος θα χρεώσει εκεί. Οταν λέμε «χρεώσει», εννοούμε καταρχήν να κάνει δουλειά με βάση τον κλάδο, αλλά και αξιοποιώντας το γενικότερο πρόγραμμα της Λαϊκής Επιτροπής. Δηλαδή, να παρεμβαίνει στα αντίστοιχα εργοστάσια του μετάλλου, επίσης στους εργάτες μετάλλου που κατοικούν στο δήμο και δουλεύουν πιθανόν αλλού. Να ενημερώνει τους συναδέλφους π.χ. για τα μαθήματα αλληλεγγύης της Λαϊκής Επιτροπής, για την κινητοποίηση για το ΠΕΔΥ που κλείνει ή υπολειτουργεί, για τον παιδικό σταθμό που βάζει υπέρογκα τροφεία. Αλλά και αντίστροφα: Να συμμετέχει στη Λαϊκή Επιτροπή για να γνωστοποιεί τα προβλήματα του κλάδου, για τις απολύσεις στο τοπικό εργοστάσιο, για την απλήρωτη εργασία, τις υπερωρίες κ.λπ. Αρα, να συμβάλει ώστε η Λαϊκή Επιτροπή ως συμμαχία σε ανώτερο επίπεδο που είναι, να παρεμβαίνει ενεργητικά και στο εργοστάσιο πάντα σε συνεννόηση φυσικά με το Συνδικάτο.
Αντίστοιχα: Φοιτητικός Σύλλογος ή επιτροπή του ΜΑΣ, έχει νόημα να συμμετάσχει σε μία Λαϊκή Επιτροπή, αν στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει πανεπιστημιακό ίδρυμα ή ΤΕΙ ή έστω αν για διάφορους λόγους κατοικούν πολλοί φοιτητές (π.χ. μπορεί να υπάρχει φοιτητική Εστία). Για παράδειγμα, στο Αιγάλεω που είναι μια μεγάλη και λαϊκή περιοχή, έχει νόημα και ουσία να καταφέρουμε πιο οργανικά να εντάξουμε το ΜΑΣ από τα ΤΕΙ στη συνολική προσπάθεια της Λαϊκής Επιτροπής. Να αξιοποιηθούν και πιο συγκεκριμένα οι δυνάμεις μας στις σχολές της Νοσηλευτικής, καθώς ανοίγουμε στη Δυτική Αθήνα το οξυμένο πρόβλημα της Υγείας.
Αρα: Η σύνθεση της Λαϊκής Επιτροπής χρειάζεται να «πατάει» σε υπαρκτές δυνάμεις που δρουν στο δήμο, εκφράζουν με βάση τα κοινωνικοταξικά χαρακτηριστικά και προτεραιότητες που αφορούν τη Λαϊκή Συμμαχία, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης καταρχήν, των φτωχών αυτοαπασχολουμένων, της νεολαίας, των γυναικών. Ακόμη και εκεί που δεν υπάρχει μια τέτοια διαμορφωμένη υποδομή πρέπει από κάπου να ξεκινήσουμε. Σε ποιον κλάδο μπορεί να φτιαχτεί μια ομάδα ανθρώπων που μπορεί να πρωτοστατήσει στη δουλειά. Το θέμα δεν είναι να βιαστούμε και να χτίζουμε στην άμμο, αλλά και από την άλλη δεν μπορούμε να βλέπουμε μια αδιαμόρφωτη κατάσταση και να καθυστερούμε, να μην κάνουμε την αρχή.

Να δουλεύουμε πλατιά με ριζοσπαστική γραμμή συσπείρωσης

Κρίσιμο επιπλέον ζήτημα έχει αποδειχτεί η προσπάθεια παρέμβασης και κατά το δυνατόν διεύρυνσης της Λαϊκής Επιτροπής. Δηλαδή, η ζωντανή και ενεργητική παρέμβαση σε οξυμένα θέματα που αντιμετωπίζουν εργατοϋπάλληλοι της περιοχής που από διάφορες αφετηρίες μπορούν να προσεγγίζουν τη Λαϊκή Επιτροπή. Οι καθαρίστριες του δήμου ή των σχολείων που δεν ανανεώνεται η σύμβασή τους και απολύονται, οι εργάτες ενός εργοστασίου που κλείνει ή κάνει απολύσεις, οι υπάλληλοι ενός εμπορικού ή ενός καταστήματος επισιτισμού που δουλεύουν με τα γνωστά 4ωρα και με μισθούς - χαρτζιλίκι, απασχολούν τη Λαϊκή Επιτροπή, για να παρέμβει, να τους συμπαρασταθεί έμπρακτα, να τους βοηθήσει να οργανωθούν, να τους «συνδέσει» με το αντίστοιχο κλαδικό Συνδικάτο. Απασχολούν, επίσης, οι εκατοντάδες μισοάνεργοι που κυκλοφορούν και ταλαιπωρούνται στα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, περνάνε και ξαναπερνάνε από προγράμματα κατάρτισης, πληρώνονται όπως - όπως και μαθαίνουν σε δουλειά με όρους δουλεμπορίου. Απασχολούν τα λουκέτα και η γενικότερη κατάσταση των φτωχών αυτοαπασχολούμενων. Κανένα θέμα, δηλαδή, δεν είναι αδιάφορο για μια Λαϊκή Επιτροπή. Παρεμβαίνει όπου υποφέρει η εργατική τάξη, επίσης οι αυτοαπασχολούμενοι της περιοχής με το γενικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, με την απαιτούμενη εξειδίκευση όπου χρειάζεται. Παίζει ρόλο και έχει ενεργητική συμβολή στην επιπλέον προσπάθεια οργάνωσης εργατών ή ανέργων. Συμβάλλει, δηλαδή, με εγγραφές σε συνδικάτα, ή καλεί τους ανέργους ενός κλάδου για να στήσουν επιτροπή, να προβάλλουν τα αιτήματά τους, να διεκδικήσουν.
Η πιο ενεργητική μέθοδος φυσικά για να υπάρξει ουσιαστική διεύρυνση της δουλειάς, ζωντάνεμα της συζήτησης μέσα στο κίνημα και τους φορείς του, είναι η Λαϊκή Επιτροπή να πάρει ζωντανές και τολμηρές πρωτοβουλίες για οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και να καλέσει σωματεία και φορείς να πάρουν θέση. Για παράδειγμα η σημαντική πρωτοβουλία που πήραν οι Λαϊκές Επιτροπές της Δυτικής Αθήνας για το ζήτημα της Υγείας, έβαλε επιτακτικά το πρόβλημα σε ευρύτερες δυνάμεις, σε σωματεία της περιοχής. «Υποχρέωσε», θα λέγαμε, όλες τις δυνάμεις να πάρουν θέση, όχι για το «αν η Υγεία είναι σημαντικό αγαθό» (σε αυτό ποιος θα διαφωνήσει άραγε), αλλά για το ότι η Υγεία πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, ότι η πολιτική που εφαρμόζεται τώρα στερεί και τα στοιχειώδη δικαιώματα στο συνταξιούχο, στον άνεργο. Το κύριο θέμα φυσικά δεν είναι μόνο πώς κινήθηκε ή τι απόφαση πιθανά πήρε ένα ΔΣ, αλλά όλη αυτή η κινητικότητα τι επίδραση είχε στη βάση των χώρων δουλειάς, στα απλά μέλη ενός σωματείου ή ακόμη και σε ανοργάνωτους εργάτες. Εχουμε μια ορισμένη θετική πείρα από αυτόν τον τρόπο δουλειάς που κι άλλο χρειάζεται να ενισχύσουμε.
Γενικεύοντας: Ξεχωρίζει η ανάγκη να καταφέρουμε να δουλεύουμε πλατιά με ριζοσπαστική γραμμή συσπείρωσης με απλό εργατικό κόσμο που πρέπει μέσα από την ίδια του την πείρα να βγάζει συμπεράσματα, να το παίρνει απόφαση να συμμετάσχει στην πάλη, να οργανώνεται. Να καταφέρνει να προσπερνά και συμβιβασμένες δυνάμεις μέσα στο κίνημα, να φτιάχνει το δικό του αγωνιστικό πυρήνα κόντρα στο ρεφορμισμό, σε αντιπαράθεση με την εργοδοσία όπως και με τη γενικότερη αντίληψη της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, του τέλματος, της ανάθεσης σε «σωτήρες». Να συμπορεύεται έτσι με το όμορο ταξικό συνδικάτο, με το ΠΑΜΕ. Να αλλάζει τελικά, ή να βελτιώνει τους συσχετισμούς μέσα στο κίνημα υπέρ των ταξικών δυνάμεων. Αυτό το στοιχείο στο βαθμό που εδραιώνεται θα δίνει νέες δυνάμεις και στη Λαϊκή Επιτροπή. Αλλωστε, η πείρα μας δείχνει πως και στους πιο «άγονους» χώρους έχει νόημα και ουσία να παρεμβαίνουμε, να ρίχνουμε το σπόρο της διεκδίκησης, της πάλης.

Η σχέση με άλλους φορείς

Παράλληλα, η Λαϊκή Επιτροπή επιδιώκει να έρθει σε επαφή και με ορισμένους άλλους φορείς που αντικειμενικά δρουν στο κίνημα. Μπορεί δηλαδή να μην αποτελούν οργανικά της «μέλη», όμως να έχει νόημα να πιάσει επαφές, να επιδράσει. Για παράδειγμα, στην ανάγκη να παρέμβει στα προβλήματα των σχολείων, αντικειμενικά έρχεται σε επαφή με Ενώσεις και Συλλόγους Γονέων. Μπορεί και μια κοινή πρωτοβουλία να παρθεί αν υπάρχει φυσικά η κύρια προϋπόθεση που είναι η συμφωνία στο πλαίσιο πάλης και διεκδίκησης.
Αλλο ενδιαφέρον και συνάμα απαραίτητο στοιχείο: Για να μπορεί η Λαϊκή Επιτροπή να απλώνει τη δραστηριότητά της, να πραγματοποιεί συσκέψεις, συναντήσεις, να γίνεται ένα οργανωμένο ταξικό επιτελείο δουλειάς σε ένα δήμο, χρειάζεται να διαθέτει κάποιον χώρο, όπως και να έχει λειτουργία συγκεκριμένη, όχι δηλαδή ό,τι τύχει και όπου λάχει. Χώρο που να διασφαλίζει τις στοιχειώδεις τουλάχιστον προϋποθέσεις λειτουργίας και δράσης. Παράλληλα, λειτουργία με κατάλληλη σύνθεση μιας «γραμματείας» που θα απαρτίζεται από στελέχη των σωματείων και των άλλων επιτροπών και φορέων που συμμετέχουν στην Επιτροπή, σχεδιάζουν και υλοποιούν, οργανώνουν και ελέγχουν τη δουλειά. Η άποψη ή η πρακτική που περίπου στο κίνημα εννοεί ότι όλα μπορούν να κινηθούν «χύμα», και από την πείρα των Λαϊκών Επιτροπών διαψεύδεται πανηγυρικά.
Μπορούμε, λοιπόν, να βελτιώσουμε κι άλλο τη δουλειά μας, να γίνουμε πιο διεισδυτικοί και εύστοχοι στη δουλειά των Λαϊκών Επιτροπών. Να έχει αυτή η σημαντική δουλειά τη δική της συμβολή στο γενικότερο πλαίσιο ανασύνταξης και αναζωογόνησης του εργατικού λαϊκού κινήματος. Οι κομμουνιστές μέσω της πρωτοπόρας δράσης τους στα σωματεία και στους υπόλοιπους φορείς που εκ των πραγμάτων είναι οι ίδιοι μέλη, θα δώσουν τον τόνο, θα βάλουν τη σφραγίδα τους στην πάλη.

Του Πέτρου ΑΛΕΠΗ*
* Ο Πέτρος Αλέπης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ