«Παιδιά ενός κατώτερου θεού», της Μαργαρίτας Φρονιμάδη – Ματάτση

Από herko

21 Μάρτη: Παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων – Παγκόσμια μέρα Ποίησης. «Αγαπούν οι ποιητές τους μετανάστες;»
Αφιέρωμα (2)

Με αφορμή την Παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων φιλοξενούμε ένα ποιητικό αφιέρωμα στους μετανάστες που εγκατέλειψαν τις χώρες τους σπρωγμένοι από τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, από τη φτώχεια, ψάχνοντας για καλύτερη ζωή στη χώρα μας ή σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Αδημοσίευτη ποιητική σύνθεση της Μαργαρίτα Φρονιμάδη – Ματάτση εμπνευσμένη από τους μετανάστες στο στρατόπεδο κράτησης Κορίνθου. μεταναστών Κορίνθου.
«Παιδιά ενός κατώτερου θεού»
Γυναίκες
πού ακούτε στ’ όνομα
«μάμα»,
που «μάμα» σας φωνάζουν
στις «φυλακές»του στρατοπέδου
όσοι τη «μάμα» νοσταλγούνε..
Απλώστε χέρι
Αλληλεγγύης
σ’ αυτούς που
χέρι ικεσίας
σας προτείνουν,
Ρακένδυτοι,
Γυμνοί
Μες το χειμώνα,
Με δυο πατούσες παγωμένες?
στα βρώμικα λασπόνερα,
χωμένες…

παραμονή πρωτοχρονιάς
στη χειμωνιά του
σκλαβοπάζαρου
με τ’ άδεια τους τα χέρια,
τεταμένα
τα γυμνά τους ποδάρια,
ξυλιασμένα
μετανάστες που κρυώνουν
στη χώρα του ήλιου,
μετανάστες που από ασιτία
πεθαίνουν
στου ξένιου Δία
την επίπλαστη,
μυθική φιλοξενία,
χωρίς παπούτσι,
χωρίς ρούχο
χωρίς κάλτσα,
χωρίς χλαίνη
μόνο
με το λαίμαργο βλέμμα
της πείνας του θηρίου
να βαραίνει,
μόνο
με την απεγνωσμένη πάλη,
πιο πολύ,
για της μπουκιάς τη μοιρασιά
να καρτερεί…

ψίχουλο
η αλληλεγγύη μας
στα πεινασμένα
στόματά τους
τα χέρια της ικεσίας τους πολλαπλάσια
της πενιχρής μας
προσφοράς…
Πώς
Να χορτάσουν
Τόσα λαίμαργα
Βλέμματα;
Πώς
Τόσες χούφτες
Άδειες
Να γεμίσουν;
Tόσα ζευγάρια
Πόδια
Πώς να ντυθούν;
Και
Τόσα μπράτσα
Γδαρμένα και ισχνά
Πώς στη θυρίδα του ελέους
Να χωρέσουν;

3.000 στην Κορινθία
Ινδοί, Πακιστανοί
500.000 στην Ελλάδα!
7.500 το κεφάλι
Οι Πακιστανοί,
1.000 ευρώ φτηνότερα
οι Ινδοί,
Σε μια παλάντζα
άνισης αξίας,
σε δόσεις ισομέρειας
και τρεις
η πληρωμή της αβαρίας…
Ποιοι θησαυρίσανε
στ΄όραμα μιας
καλύτερης ζωής
που τους τάξανε;
Καινούργιο σκλαβοπάζαρο
η γη και
Η Ελλάδα,
χώρα του φωτός,
έγινε ο πρώτος τους σταθμός
με έμπορους
ανθρώπινης σαρκός
παντού να ενεδρεύουν,
το αίμα τους να πιούνε
να γυρεύουν
και
πουθενά λογαριασμός….

Διάπλατα παράθυρα,
ανοιχτά,
κι ένας ήλιος
χλωμός
παίζοντας κρυφτό
με τα σύννεφα
και
του Ξένιου Δία
την οργή,
περιφρονεί
τ’ απλωμένα σας ράκη
στων κελιών την παγωνιά..
στου χειμώνα μέσα,
τη ψυχρή καρδιά,
τ’απλωμένα σας ράκη
δεν στεγνώνουν,
νωπά..
και πάτε γυμνοί
σ΄ ένα άγνωστο μέλλον
με τζάμια θολά..
τούτος ο Δίας
ο μεταλλαγμένος
απο-δε-δειγ-μέ-να
δεν είναι «Ξένιος».
Είναι αίσχος, ντροπή
για όποιον στ’ αλήθεια
κατάματα δει..

Ξένιος Ζευς,
Μετάλλαξη…
Όχι ένα χέρι
Που απλώνεται
Να περισώσει
Την ανάσα σου
από βέβαιο
Πνιγμό…
Όχι μια καρδιά
Που ανοίγεται
Να περικλείσει
Μέσα της
Θαλασσοδαρμένα
Κορμιά…
Όχι μια συνείδηση
Ποτισμένη
Με μνήμες προσφυγιάς…
Μόνο ένα άκρο
γεροδύναμο και
ποδεμένο
με φιρμάτα παπούτσια
και γκλάμουρ κάλτσες
και τατουάζ
να σε κλωτσάει
και να σε καρφώνει
σ’ αγκαθωτό συρματόπλεγμα….

Συρία..
Έχεις κι εσύ
μια πατρίδα,
αλλά
την ψάχνεις…
Πώς να τη βρεις
Έτσι
Αγνώριστη
Που κατάντησε,
Στρωμένη με
Πτώματα
Και
Ποτισμένη
Με αίμα;

Πακιστάν,
Έχεις κι εσύ
Μια «μάμα» εκεί,
Με καρφωμένο
Το πληγωμένο της
Βλέμμα
Στον ορίζοντα
Της ερήμου..
Έχεις μια «μάμα» εκεί,
με τραύμα βαθύ
σε νου και ψυχή…
Στην απόλυτη ερημιά της
«αντικατοπτρίζεσαι»,
Όαση, νερό και ψωμί!!

Ινδία!
Έφυγες
Και
Το πλήρωσες
Ακριβά…
Όμως
Το μάτι του Βούδα
Άγρυπνο
Σε παραστέκει…
Το χνώτο
Της αγελάδας
Ζεστό
Σε νοτίζει..
Το πνεύμα του Γκάντι
Σπινθηροβόλο
Σε ακολουθεί στην εκτροχιασμένη σου
Πορεία …
Έφυγες
Και το πληρώνεις
Πολύ ακριβά
Μέχρι σήμερα…

Η Μαργαρίτα Φρονιμάδη – Ματάτση, γεννήθηκε από γονείς αγρότες στη Στιμάγκα Κορινθίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία και εργάστηκε για 26 χρόνια στο δημόσιο , από όπου πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε. Παντρεμένη και μητέρα 3 παιδιών, εδώ και πάνω από 40 χρόνια ενταγμένη ενεργά στην κοινωνικο-πολιτική και πολιτιστική ζωή της Κορινθίας με ιδιαίτερη συμμετοχή και προσήλωση στο γυναικείο κίνημα. Πάνω από μία δεκαετία διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Κορίνθου τον οποίο και εκπροσώπησε στο Δ.Σ. της Ο.Γ.Ε. και στη Ν.Ε.Ι. Κορινθίας επί σειρά ετών. Μαθήτρια ακόμα στο Γυμνάσιο Κιάτου και Ν. Ηρακλείου, έκανε τα πρώτα της βήματα στον κόσμο της Λογοτεχνίας και της ποίησης. Η ποιήτρια Λιλή Ιακωβίδη ήταν αυτή που την ενθάρρυνε αρχικά, αλλά σταθμό στην πορεία της αποτέλεσε ο ποιητής Νίκος Μπλέτας – Δούκαρης. Είναι αντιπρόεδρος της εταιρίας Ελλήνων λογοτεχνών και ιδρυτικό μέλος του σωματείου λόγου και τέχνης ‘’ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ’’ και της Εταιρείας Κορίνθιων Συγγραφέων. Υπήρξε παραγωγός ραδιοφωνικής εκπομπής και αρθρογραφεί τακτικά στον τοπικό Κορινθιακό τύπο.
Έως σήμερα έχει εκδώσει πέντε (5) ποιητικές συλλογές, από τις οποίες οι τέσσερις (4) είναι δίγλωσσες, μεταφρασμένες στα Ιταλικά, στα Ρουμάνικα και στα Αλβανικά. Έχει συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της είναι οι ποιητικές συλλογές: «Γόρδιος δεσμός», «Θωπεία», «Ευαγγελισμός», «Οι Αιρετοί» και «Κυοφορώντας την ελπίδα», ενώ εκκρεμούν για έκδοση ποιητικές συλλογές, διηγήματα, δοκίμια, μεταφράσεις κ.α.