Η ιστορία γράφεται από τους νικητές

 Η ιστορία γράφεται από τους νικητές

Τις προάλλες έπεσε στα χέρια μουτο περιβόητο πόνημα του γεώργιου –sic- κρίκα για το παμε, που είχε το προνόμιο να διαφημιστεί (γιατί άραγε;) από το γνωστό σταυρόπουλο και τις σελίδες του βήματος.

Αν (λέω αν) πρέπει οπωσδήποτε να στύψουμε το βιβλίο, για να βρούμε κάτι θετικό, μπορούμε να πούμε πως έχει συγκεντρωμένους αρκετούς στατιστικούς πίνακες για διάφορους δείκτες στο εργατικό κίνημα και κάποια ενδιαφέροντα ντοκουμέντα του παμε –που μεταφέρονται σχεδόν αυτούσια στις σελίδες του και καταλαμβάνουν πολλές από αυτές. Και κάπου εκεί τελειώνουν τα καλά κι αρχίζουν τα μαργαριτάρια.

Ξεκινώντας καταρχάς από τον τίτλο «απομόνωση ή συσπείρωση», που συμπυκνώνει το πραγματικό δίλημμα και τη βασική αντίφαση της εποχής μας –κάτι άλλα του τύπου «ρήξη ή ενσωμάτωση» είναι ξεπερασμένα κι εξάλλου έχουν απαντηθεί κατά καιρούς από τον μπιτσάκη με όλους τους πιθανούς τρόπους.

Έχουμε όμως και δεύτερο γκολ από τα αποδυτήρια, 2-0 πριν ξεκινήσει καν το κυρίως μέρος του βιβλίου. Στο σύντομο βιογραφικό σημείωμα για το συγγραφέα διαβάζουμε ότι «εσωτερικές ιδεολογικές διαμάχες και τακτικές οδηγούν στη διαγραφή μου από το ΚΚΕ το Νοέμβριο του 2012. Αφορμή αποτέλεσε η κριτική μου, μέσα στα κομματικά όργανα και πουθενά αλλού, για τη στάση της ηγεσίας του κόμματος στις διπλές βουλευτικές εκλογές του 2012, τα σοβαρά λάθη που έγιναν και την τακτική απομονωτισμού που ακολουθούσε η ηγεσία του ΚΚΕ. Αποκαταστάθηκα λίγους μήνες αργότερα, το Μάρτιο του 2013, και επέστρεψα οργανωτικά στην οργάνωση από την οποία διαγράφηκα. Στη συνέχεια λόγω μιας ιδιόμορφης και εχθρικής συμπεριφοράς που διαμορφώθηκε στη σχέση με το κόμμα, αναγκάστηκα να αποχωρήσω».

Η υπογράμμιση είναι δική μου. Κι αν τώρα εσείς, δε θυμάστε καμία τέτοια απόφαση αποκατάστασης –sic- από κάποιο κομματικό σώμα, αυτό οφείλεται πιθανότατα στην κακή (και κακεντρεχή) επιλεκτική σας μνήμη.

Ξεκινώντας το πόνημα του κρίκα, σκοντάφτει κανείς σε μια σειρά αστικά κλισέ στη μορφή (διατύπωση) και το περιεχόμενο, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι είδος πάθησης κατατρύχει πολλούς πρώην και σβήνει από το σκληρό δίσκο τους όλες τις εμπειρίες και τον τρόπο σκέψης που κέρδισαν από την επαφή τους (και κάτι παραπάνω) με το κομμουνιστικό κίνημα. Εκτός και αν ξέρεις σφε αναγνώστη πολλούς κομμουνιστές, που αναφέρουν πχ την αλέκα ως «σιδηρά κυρία του περισσού» -για να μείνω σε ένα μόνο παράδειγμα, που βρωμάει σταυρόπουλο από χιλιόμετρα.

Ακόμα κι αν κάποιος πάρει το βιβλίο, για να ικανοποιήσει την κουτσομπολίστικη διάθεσή του, πιθανότατα θα μείνει με την όρεξη, χωρίς να έχει γίνει πολύ «σοφότερος», κι αυτό παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του συγγραφέα να μην τηρήσει σε κανένα σημείο την υπόσχεσή του να μιλήσει μόνο για όσα ξέρει κι έζησε από πρώτο χέρι.

Κι όσο για το πολιτικό του στίγμα; Η εισαγωγική αναφορά στις συζητήσεις του με άτομα που διαγράφτηκαν από το κκε και «σήμερα συμμετέχουν σε αγωνιστικές κινήσεις, όπως ο ‘Εργατικός Αγώνας’, η ‘Νέα Σπορά’ και ο Σύλλογος διάδοσης της μαρξιστικής σκέψης ‘Γιάννης Κορδάτος’», θα ήταν ίσως αρκετή (δεν χρειάζονται περσότερα). Αλλά πολλές φορές χάνεται η μπάλα και ο αναγνώστης ψάχνει στην κερκίδα να βρει το νόημα.

Παραθέτω στη συνέχεια ένα ενδεικτικό, εκτενές απόσπασμα, που είναι πολιτικό περιβόλι και έχει τίτλο «οι δύο γραμμές στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και η στάση του ΚΚΕ».

«Στα συνδικαλιστικά στελέχη του ΚΚΕ μετά το 22^ο δημοκρατικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ (Δεκέμβριος 1983) υπάρχουν δύο βασικές λογικές που βρίσκονται σε σύγκρουση. Η μία, την οποία εκφράζουν ο Δημήτρης Κωστόπουλος, Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ μετά το 22^ο Συνέδριό της, και ο «πασοκογενής» Γιάννης Θεωνάς, υποστηρίζει τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, με σοσιαλδημοκράτες και ευρωκομουνιστές. Η δεύτερη τάση, την οποία υποστηρίζει μία πιο ισχυρή ομάδα με επικεφαλής τον Κυριάκο Κερασουνλή και το Γιώργο Μαυρίκο, υποστηρίζει την «καθαρή γραμμή» μέσα στο ΚΚΕ, για πλήρη ρήξη και σύγκρουση με τη σοσιαλδημοκρατία. Οι συγκρούσεις των δύο ιδεολογικών γραμμών που εκφράζονται μέσα στο ΚΚΕ οξύνονται και παίρνουν δημοσιότητα στις μέρες του πραξικοπήματος στη ΓΣΕΕ και το διορισμό Διοίκησης από την κυβέρνηση Α. Παπανδρέου, το 1985. Το κτίριο της ΓΣΕΕ βρίσκεται σε κατάληψη δύο μήνες και οι συζητήσεις για το πού πρέπει να οδηγηθούν οι εξελίξεις είναι αιτία ιδεολογικών αντιπαραθέσεων. Από αυτή τη στιγμή και μετά η «ομάδα» Κωστόπουλου-Θεωνά συνεχίζει να υποστηρίζει ανοιχτά τις απόψεις της μέσα στο ΚΚΕ.

Η εκτενής αναφορά σε όλα αυτά τα γεγονότα, όπως και σε άλλα που θα ακολουθήσουν, γίνεται για να παρουσιαστούν με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα, ώστε να κατανοήσει κάθε αναγνώστης πώς λειτουργούσε και πώς λειτουργεί η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ και η ελεγχόμενη από αυτήν κομματική καθοδήγηση. Να αντιληφθεί ο αναγνώστης πώς λειτουργούν οι λεγόμενες ισορροπίες μέσα στο κόμμα και πώς συμπεριφέρθηκε η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ στη χρονική περίοδο πριν και μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991. Να καταλάβει κάθε αγωνιστής πώς συμπεριφέρεται σήμερα η ηγεσία του ΚΚΕ με τη δίωξη κάθε αντίθετης σκέψης και με το «πογκρόμ» διαγραφών που δυστυχώς συνεχίζεται. «Οι βιολιτζήδες άλλαξαν, μα ο χαβάς έμεινε ο ίδιος». Είναι η καταγραφή κάποιων περιπτώσεων, κύρια συνδικαλιστικών στελεχών αλλά και άλλων κομματικών συελεχών, που παρά την εκδίωξή τους από το ΚΚΕ και την ακολουθούμενη κατασυκοφάντησή τους, συνεχίζουν να πιστεύουν στην ύπαρξη δυνατού κομμουνιστικού κόμματος και ανοιχτού πολυσυλλεκτικού ΠΑΜΕ.

Επιλέγονται δύο ξεχωριστές και αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις και επιχειρείται η μεταξύ τους αντικειμενική σύγκριση για την εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων. Πρέπει να αποτυπωθούν οι συνθήκες «καρατόμησης» ανιδιοτελών υπερασπιστών των κομμουνιστικών ιδεών, τις οποίες συνεχίζουν να υπερασπίζονται. Πρέπει να καταδειχθούν ξεκάθαρα οι περιπτώσεις του «χαϊδέματος» πολέμιων αυτών των ιδεών, που ευνοήθηκαν και εκμεταλλεύτηκαν προς όφελός τους την εμπιστοσύνη απλών ανιδιοτελών αγωνιστών του κινήματος.

Κάποιοι (Κ. Κάππος, Κ. Κερασουνλής κ.ά.) μετά την «εξορία» τους συνέχισαν να υπερασπίζονται το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και κάποιοι άλλοι (Δ. Κωστόπουλος, Γ. Θεωνάς κ.ά.) μετά την αποπομπή τους και την «αλληλοεξόφληση πολιτικών γραμματίων» βρίσκονται απένατί του. Πού βρίσκεται και ποια είναι η σημερινή στάση του Κυριάκου Κερασουνλή και ποια είναι η συμπεριφορά των Κωστόπουλου-Θεωνά-Ματζουράνη. Για να μπορεί να «διαχωρίζει την ήρα από το στάρι» ο πραγματικός αγωνιστής, να ξεχωρίζει τους φίλους από τους εχθρούς και το βλαβερό από το χρήσιμο για το αγωνιστικό κίνημα.

Γίνεται μια σύγκριση για να φανερωθεί η εχθρική αντιμετώπιση και η βίαια απομάκρυνση των επαναστατικών ιδεών και η περίθαλψη των οπορτουνιστικών αντιλήψεων από την ηγετική ομάδα του ΚΚΕ. Πώς δηλαδή απομακρύνθηκε βίαια, αντιδημοκρατικά και σε πολλές περιπτώσεις με απειλές για τη σωματική τους ακεραιότητα, το επαναστατικό κομμάτι της ΚΝΕ (Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας) το 1989, για απόψεις που σήμερα αποκαθίστανται πολιτικά στη συνείδηση των μελών και οπαδών του ΚΚΕ. Δε δικαιώνονται όμως επίσημα από το ΚΚΕ. Αντίθετα, ακόμα μέχρι σήμερα, όλοι αυτοί «είναι μισητοί αντίπαλοί του και εχθροί της εργατικής τάξης». Η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ότι δεν έχουν θέση στις διεργασίες ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος και δε μπορεί να αποτελέσουν σύμμαχοι του ΠΑΜΕ.

Γίνεται αναφορά πραγματικών γεγονότων όπως τα έζησα, τα οποία ο μελλοντικός ιστορικός του ΚΚΕ θα δικαιώσει. Γιατί η ιστορία του ΚΚΕ σήμερα γράφεται από τους νικητές».

Δηλαδή ο συγγραφέας είναι με τη συσπείρωση (αντί της απομόνωσης) αλλά και με τον κάππο ενάντια στον κωστόπουλο (που ήταν κι αυτός με τη συσπείρωση ενάντια στην απομόνωση) και με την κνε του 89’, αλλά σήμερα που το κκε τοποθετείται αυτοκριτικά για το 89’, ο κρίκας μας λέει πως οι βιολιτζήδες άλλαξαν, μα ο χαβάς έμεινε ο ίδιος, και μας διηγείται το δικό του χαβά, γιατί την ιστορία του κκε τη γράφουν λέει οι νικητές. Εντάξει, και μόνο για αυτή την τελευταία φράση-μαργαριτάρι, πώς να μην εξεμέσεις πάνω στο βιβλίο;

Συμπέρασμα: έστω ότι έχεις λίγο χρόνο για χάσιμο και μαζοχιστική διάθεση-παρόμοια με τη δική μου. Σου περισσεύουν όμως και 17 ευρώ για χάσιμο, για να το αγοράσεις; Αν όχι –που είναι και το πιο πιθανό- περίμενε καλύτερα κάποιο φίλο-γνωστό σου, που την έχει ήδη πατήσει να σου το δανείσει και να το ξεφυλλίσεις.