ΗΠΑ Μιλούν ανοιχτά για πιθανό πόλεμο με «μεγάλη δύναμη»

ΗΠΑ

Μιλούν ανοιχτά για πιθανό πόλεμο με «μεγάλη δύναμη»

Από παλιότερες ασκήσεις των ΗΠΑ με τη Νότια Κορέα, μια από τις στενότερες συμμάχους των Αμερικανών ιμπεριαλιστών

«Το 2014 το χρηματοοικονομικό σύστημα των ΗΠΑ αντιμετώπισε "μέτριες" διεθνείς απειλές. Πρώτη ήταν η γεωπολιτική ένταση στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, ενώ ακολουθούν η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία και την Κίνα». Αυτά εκτιμά το Συμβούλιο Εποπτείας του Χρηματοοικονομικού Συστήματος των ΗΠΑ (FSOC).

Το νέο στρατιωτικό δόγμα

Κοντά σ' αυτές τις εκτιμήσεις ήρθε στη δημοσιότητα ντοκουμέντο με τη νέα παγκόσμια στρατηγική του αμερικανικού Πενταγώνου, που κατονομάζει Ρωσία και Κίνα ως «επιθετικά και απειλητικά κράτη για την ασφάλεια και τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ». Το έδωσε στη δημοσιότητα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ, και αναφέρεται στο νέο στρατιωτικό δόγμα, το οποίο μιλά για μικρή, αλλά αυξανόμενη πιθανότητα ενός πολέμου με μια άλλη μεγάλη δύναμη. Αν συνδυαστεί με το ότι στο ίδιο ντοκουμέντο οι ΗΠΑ έχουν χαρακτηρίσει τη Ρωσία και την Κίνα επιθετικές και απειλητικές για την ασφάλεια και τα εθνικά συμφέροντά τους δυνάμεις, γίνεται κατανοητό για ποιους εχθρούς μπορεί να ετοιμάζεται ένας πιθανός πόλεμος με μεγάλη δύναμη.
Τη Ρωσία τη θεωρούν ως τον υπ' αριθμόν 1 εχθρό. Γιατί; Οπως αναφέρει το ντοκουμέντο, «η Ρωσία απέδειξε κατ' επανάληψη ότι δεν σέβεται την κυριαρχία των γειτόνων της και ότι επιθυμεί να χρησιμοποιήσει βία για να πετύχει τους στόχους της», όπως η ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, ενώ καταγγέλλει ρωσική ανάμειξη στον ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο υπέρ των ρωσόφωνων στα ανατολικά. Αυτό, όταν την ίδια ώρα οι ΗΠΑ, μαζί με τη Γερμανία βεβαίως, υποδαύλισαν την ανατροπή από τις φασιστικές δυνάμεις της εκλεγμένης κυβέρνησης της Ουκρανίας, οδήγησαν στον εμφύλιο, προκαλώντας μια επικίνδυνη κρίση που βαθαίνει και εξοπλίζοντας με βαριά όπλα την κυβέρνηση της Ουκρανίας, όταν την ίδια ώρα ο πόλεμος και η οικονομική κρίση εξαθλιώνουν το λαό της Ουκρανίας. Αλλωστε, οι ΗΠΑ δεν κρύβουν ότι θέλουν την Ουκρανία στο δικό τους ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και στο ΝΑΤΟ.
Το ίδιο ντοκουμέντο για την Κίνα, τον άλλο εχθρό των ΗΠΑ, αναφέρει τα εξής: «Οι ενέργειες της Κίνας αποτελούν πηγή εντάσεων στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού». Ουσιαστικά, αναφέρεται σε εδαφικές διαφορές της Κίνας με γειτονικά της κράτη, για διαφιλονικούμενα νησιά στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και τις προσπάθειές της για ενίσχυση της αμυντικής της ικανότητας.

Πίσω από τα προσχήματα

Η παραπάνω εικόνα αποκαλύπτει από τη σκοπιά των ΗΠΑ κλιμάκωση στη στρατηγική της για έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο και προετοιμασία γι' αυτόν, απειλώντας δύο κράτη ισχυρά που διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Μπορεί να μιλήσει κανείς για χίλια δυο προσχήματα, όπως π.χ. αυτά που αναφέρουν ως αιτίες για την επικινδυνότητα της Ρωσίας απέναντί τους με επίκεντρο τη σύγκρουση στην Ουκρανία, ή της Κίνας για τα διαφιλονικούμενα νησιά, αλλά η Ρωσία επίσης μιλά για επέμβαση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ενώ η Κίνα για παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε μια περιοχή μακριά τους. Αλλά ο πόλεμος είναι πολιτική με άλλα μέσα. Και η πολιτική υπηρετεί την οικονομία. Και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος υπηρετεί την οικονομία. Επομένως, πρέπει να δούμε την κλιμάκωση των επιθετικών διαθέσεων των ΗΠΑ στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για μερίδια στη διεθνή αγορά, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η Ενέργεια και οι δρόμοι μεταφοράς της, ο έλεγχός τους και οι συμμαχίες που οικοδομεί κάθε ισχυρό καπιταλιστικό κράτος σ' αυτό το έδαφος, στις γεωγραφικές περιοχές όπου ήδη υπάρχει τεράστια όξυνση ανάμεσα σ' αυτά τα κράτη και που έχουν γεωστρατηγική σημασία, όπως η Ουκρανία, η Αν. Μεσόγειος και η Νοτιοανατολική Ασία.
Ανταγωνισμοί που οξύνονται στο έπακρο λόγω καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που δεν έχει οριστικά ξεπεραστεί. Οι ΗΠΑ μετά την ανάπτυξη με ρυθμούς 2,6% έχουν μεγάλη επιβράδυνση, 0,2% το πρώτο 3μηνο του 2015. Και οι Ρωσία, Κίνα έχουν επιβράδυνση, αν και η Κίνα αναπτύσσεται με ρυθμούς 7%. Η Ρωσία όμως υπόκειται και στις συνέπειες των κυρώσεων λόγω Ουκρανίας.
Για την Αν. Μεσόγειο ως ενεργειακή περιοχή, τη Μεσόγειο συνολικότερα (Μ. Ανατολή, Βόρεια Αφρική κ.λπ.), η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Εδώ συγκρούονται τα μονοπωλιακά συμφέροντα ΗΠΑ - Ρωσίας αλλά και ΗΠΑ - Κίνας. Αν θυμηθούμε το παράδειγμα της Λιβύης, ο πόλεμος του ΝΑΤΟ έγινε όταν ο Καντάφι καταργούσε συμβόλαια για τους υδρογονάνθρακες με αμερικανικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια και έκανε νέα συμβόλαια με ρωσικά μονοπώλια και κινεζικούς επιχειρηματικούς ομίλους, αυτούς πέταξαν έξω οι ΝΑΤΟικοί.
Στην Ουκρανία το ζήτημα είναι ακόμη πιο βαθύ. Οι ΗΠΑ πάνε να «πνίξουν» τα συμφέροντα των ρωσικών μονοπωλίων στην Ευρώπη. Το ένα πεδίο είναι το ενεργειακό. Οχι τόσο και μόνο η πώληση ρωσικού φυσικού αερίου, όσο η μοιρασιά των κοιτασμάτων της Αρκτικής. Στην περιοχή υπάρχουν άφθονοι ανεκμετάλλευτοι φυσικοί πόροι, τόσο στη θάλασσα όσο και στην ξηρά. Εκτιμάται ότι το ένα τέταρτο των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που έχουν εντοπιστεί στον κόσμο βρίσκεται στην Αρκτική, ότι στην περιοχή βρίσκονται το 13% των ανεξερεύνητων κοιτασμάτων πετρελαίου στον κόσμο, το 30% των ανεξερεύνητων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και το 20% των ανεξερεύνητων κοιτασμάτων φυσικού υγραερίου. Και είναι πεδίο οξύτατων ανταγωνισμών για τη μοιρασιά αυτής της λείας.
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υποτιμηθούν οι σχέσεις Γερμανίας - Ρωσίας παρά τις κυρώσεις στη Ρωσία. Η Γερμανία διαφοροποιείται από τις ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία, λόγω ενεργειακής, και όχι μόνο, εξάρτησης. Η Γερμανία προσβλέπει, μέσω των σχέσεων με Ρωσία, στην ενίσχυση της θέσης της στην Ευρώπη, την πρωτοκαθεδρία στην οποία θέλουν οι ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ επιδιώκουν επίσης την υπογραφή της Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων με την ΕΕ, ανοίγοντας μια τεράστια ελεύθερη αγορά. Η Ρωσία είναι εχθρική σ' αυτή την προοπτική γιατί αποβαίνει σε βάρος της δράσης των δικών της μονοπωλίων στην Ευρώπη.
Ο Ρώσος πρέσβης στην ΕΕ, Βλαντιμίρ Κίζοφ, έχει δηλώσει στην ιστοσελίδα «EUobserver» ότι συζητούν με τη Γερμανία την έναρξη διαλόγου με τη συμμετοχή και όλων των χωρών της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης της ΕΕ (Ουκρανία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν) με στόχο τη δημιουργία ενός χώρου ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των ενδιαφερομένων στην Ευρασία. Σύμφωνα με τον Κίζοφ, η υλοποίηση αυτού του σχεδίου δεν εμποδίζεται από τις κυρώσεις της ΕΕ εναντίον της Ρωσίας. Σύμφωνα δε με το ίδιο ρεπορτάζ, η γερμανική διπλωματία διακινεί την ιδέα να παρακαμφθεί το αδιέξοδο στις σχέσεις ΕΕ - Ρωσίας μέσω του διαλόγου με την Ευρασιατική Ενωση.
Αν ένας τέτοιος διάλογος ξεκινήσει, πολύ περισσότερο αν ευοδωθεί, ουσιαστικά προκαλεί ρήγμα στις ευρωατλαντικές σχέσεις, και κυρίως στις σχέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας. Ο Κίζοφ αναφέρει ότι η πρότασή τους για διάλογο αντιπαρατίθεται στη δρομολογούμενη Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ. Να τι λέει: «"Είναι σοφό να ξοδεύετε τόση πολιτική ενέργεια για τη δημιουργία ενός ενιαίου χώρου συναλλαγών με τις ΗΠΑ όταν έχετε πιο "φυσικούς" εταίρους πολύ πιο κοντά σας;". "Εμείς πάντως δεν χλωριώνουμε τα κοτόπουλά μας", πρόσθεσε, υπενθυμίζοντας ένα από τα πιο γνωστά σημεία τριβής μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ ως προς τις υγειονομικές προδιαγραφές που θα υπερισχύσουν σε έναν διατλαντικό χώρο ελεύθερου εμπορίου».

Πώς προσδιορίζουν τους εχθρούς

Να λοιπόν αιτίες ώστε οι ΗΠΑ να στοχοποιούν ως εχθρό τη Ρωσία. Και να την πολιορκούν στρατιωτικά τόσο από τη Μαύρη Θάλασσα όσο και με τα όπλα στην Πολωνία και στις Βαλτικές χώρες.
Οσο για την Κίνα, ήδη βρίσκεται στη δεύτερη θέση της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας και όλες οι δεξαμενές σκέψης, και οι αμερικανικές, ακόμη και το «Στράτφορ», εκτιμούν ότι έως το 2030 θα ξεπεράσει και τις ΗΠΑ και θα βρίσκεται στην κορυφή. Επίσης, έχει την πρωτοκαθεδρία στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας, με τη δημιουργία της Τράπεζας των BRICS κόντρα στην Παγκόσμια Τράπεζα, την οργάνωση Αποθεματικού Ταμείου κόντρα στο ΔΝΤ, την ενίσχυση της σχέσης με την ASEAN και την Ευρασιατική Ενωση (διακρατική συμμαχία που οργάνωσε η Ρωσία με πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες) και την αφαίρεση ζωτικού οικονομικού χώρου τόσο από την Ιαπωνία, όσο και από τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν ισχυρούς συμμάχους στην περιοχή (Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Φιλιππίνες κ.λπ.), συμμετέχουν στην Ασιατική Τράπεζα με επικεφαλής την Ιαπωνία, διατηρούν επίσης σχέσεις με την ASEAN. Αλλά τα σχέδια της Κίνας για αναβίωση του «Δρόμου του μεταξιού» προσελκύουν μια σειρά κρατών από τη Νοτιοανατολική Ασία έως τη Μέση Ανατολή σε ανάπτυξη οικονομικών, και όχι μόνο, σχέσεων, σε κατασκευές υποδομών, στις μεταφορές, στην αξιοποίηση πρώτων υλών και Ενέργειας αυτών των κρατών κ.λπ. Η Κίνα διαχειρίζεται μεγάλο μέρος του κρατικού χρέους των ΗΠΑ, αρκετών τρισ. δολαρίων, ενώ το νόμισμά της (γιουάν) κατακτά την παγκόσμια αγορά ως διεθνές νόμισμα, σε βάρος δολαρίου - ευρώ.
Οι ΗΠΑ επιδιώκουν επίσης δημιουργία χώρου ελεύθερου εμπορίου του Ειρηνικού με συμμετοχή 12 κρατών και από την Αμερική και από την Ασία, όπως Μεξικό, Καναδάς, Ιαπωνία, Ν. Κορέα κ.λπ.
Ενδεικτικό της όξυνσης των ανταγωνισμών είναι το άρθρο του Σάσι Ταρούρ, ο οποίος είναι πρώην βοηθός γενικός γραμματέας του ΟΗΕ και πρώην υπουργός Ανάπτυξης Ανθρωπίνων Πόρων της Ινδίας («Το Βήμα» 23/6/2015), όπου έγραφε:
«Η Κίνα και η Ινδία επιδιώκουν παγκόσμια επιρροή ανάλογη με την οικονομική τους βαρύτητα. Η Βραζιλία και η Νότια Αφρική εμφανίζονται ως υπερδυνάμεις στις ηπείρους τους και η πλούσια σε Ενέργεια Ρωσία ενοχλείται επειδή βρέθηκε στο περιθώριο του δυτικού συστήματος (...) Θέλουν μια θέση στο τραπέζι των ισχυρών.
Αν δεν τους δοθεί, τότε δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δημιουργήσουν το δικό τους σύστημα. Οι ηγέτες του σημερινού κόσμου (...) με την πεισματική προσκόλληση στο σύστημα στο οποίο κυριαρχούν και το οποίο κλείνει την πόρτα σε νεοεισερχομένους έχουν αφήσει λίγες επιλογές σε όσους βρίσκονται εκτός. Αυτό που έχουν κοινό οι χώρες BRICS είναι ο αποκλεισμός τους από τη θέση που πιστεύουν ότι τους αξίζει στην τρέχουσα παγκόσμια τάξη.
Το γεγονός είναι ότι, αν δεν επιτραπεί στις χώρες BRICS να βοηθήσουν στην ηγεσία μέσα στο υπάρχον παγκόσμιο σύστημα, τότε αναπόφευκτα θα δημιουργήσουν το δικό τους. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την παγκόσμια τάξη που ιδρύθηκε το 1945 μόνο ο χρόνος θα το δείξει». Ηδη οι πρωτοβουλίες των BRICS φέρνουν αναταράξεις.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ πέρασαν από την καπιταλιστική οικονομική κρίση στην ανάκαμψη, αλλά τώρα υπάρχει επιβράδυνση, άρα η ανάκαμψη δεν είναι οριστική.
Τέτοια ζητήματα αποτελούν την πραγματική βάση για τον προσδιορισμό εχθρών και αντιπάλων στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. Η όξυνση των ανταγωνισμών είναι φανερή και αυξάνεται. Αυτή είναι και η μήτρα εξαπόλυσης ιμπεριαλιστικών πολέμων ανάμεσα σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη ή συμμαχίες, όπως προσδιορίζει το νέο στρατιωτικό δόγμα των ΗΠΑ.

Ι.
Πηγές:1. Εφημερίδα «Καθημερινή»2. Ιστοσελίδα «Capital.gr»