Για την κατάσταση στην Ελλάδα και τον αντιλαϊκό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ (του Γιώργου Μαρίνου)

 Για την κατάσταση στην Ελλάδα και τον αντιλαϊκό ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ (του Γιώργου Μαρίνου)

Του Γιώργου Μαρίνου.

μέλος του Πολιτικού Γραφείου της 

ΚΕ του ΚΚΕ.

Πηγή: Κυριακάτικος Ριζοσπάστης.

Σε άρθρο του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ στις ξενόγλωσσες ιστοσελίδες του ΚΚΕ, αποκαλύπτονται με πολλά παραδείγματα η ταξική, αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τα σκληρά μέτρα της συμφωνίας κυβέρνησης - τρόικας και οι οδυνηρές συνέπειες του 3ου μνημονίου σε βάρος του λαού, η προσπάθεια εξαπάτησης των λαϊκών δυνάμεων στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, η παραπέρα ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Στη βάση αυτής της πορείας, το άρθρο καταλήγει σε ορισμένα συμπεράσματα χρήσιμα για την πάλη του κομμουνιστικού κινήματος.

Ορισμένα συμπεράσματα.

 

Οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο μπορούν να βγάλουν σημαντικά συμπεράσματα για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, να καταδικάσουν τις πολιτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι εργάτες και οι εργάτριες έχουν υποχρέωση να εξετάσουν τις εξελίξεις, στη βάση των πραγματικών δεδομένων.

Να εκτιμήσουν τη στάση των δεκάδων Κομμουνιστικών Κομμάτων που προσπάθησαν να αναλύσουν με ταξικά κριτήρια τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τηρώντας την αρχή του Προλεταριακού Διεθνισμού συνέβαλαν στη στήριξη της πάλης του ΚΚΕ, φιλοξένησαν τα ενημερωτικά του Δελτία και σχετικές συνεντεύξεις, έγραψαν άρθρα και αντιπάλεψαν τις συγχύσεις που έσπειραν ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ).

Το ΚΚΕ ευχαριστεί πολύ τα δεκάδες Κομμουνιστικά Κόμματα και τις δεκάδες Κομμουνιστικές Νεολαίες σε όλο τον κόσμο που εξέφρασαν πολύμορφα την αλληλεγγύη τους και στάθηκαν δίπλα στην πάλη του κόμματος μας και της ΚΝΕ.

Ευχαριστούμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, συνδικάτα και άλλους φορείς του λαϊκού κινήματος από το εξωτερικό που στηρίζουν την πάλη του ταξικού κινήματος στην Ελλάδα.

Το κόμμα μας θα συνεχίσει να δίνει σκληρούς αγώνες και να τιμάει την εμπιστοσύνη τους.

Πραγματικά, στις συνθήκες της ισχυρής πίεσης που άσκησε ο αστικός ιδεολογικός μηχανισμός και η παρέμβαση των δυνάμεων του οπορτουνισμού, είναι πολύ σημαντικό στοιχείο η μαζική εκδήλωση της Διεθνιστικής Αλληλεγγύης. Είναι συμβολή στον κοινό μας αγώνα, αποτελεί πολύτιμη πείρα που η αξιοποίησή της θα δώσει καρπούς την επόμενη περίοδο.

Ταυτόχρονα, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες επιβάλλεται να εξετάσουν προσεκτικά και να καταδικάσουν τις δυνάμεις του οπορτουνισμού και συνολικά τις δυνάμεις που απέκρυψαν όλη αυτήν την περίοδο τις θέσεις του ΚΚΕ και συντάχθηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ωραιοποιώντας την ταξική - αντιλαϊκή ουσία της πολιτικής του, το σοσιαλδημοκρατικό του χαρακτήρα.

Ιδιαίτερα επικίνδυνο ρόλο στη χειραγώγηση των εργαζομένων εκπληρώνει το ΚΕΑ, το «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» που στις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είδε τη δική του μεταλλαγμένη στρατηγική αστικής διαχείρισης, τις δικές του θέσεις ενσωμάτωσης στην ΕΕ.

Ηταν αναμενόμενο.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι με ορισμένα ΚΚ που αναπαρήγαγαν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τον παρουσίασαν ως δύναμη αντίστασης απέναντι στην ΕΕ, αποσιωπώντας ότι είναι υπερασπιστής της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας και του ΝΑΤΟ, διαχειριστής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.

Οι δυνάμεις αυτές χαιρέτισαν το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, αλλά έκρυψαν ότι πίσω από αυτό πρόβαλλε το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ σε νέο μνημόνιο, σε νέα μέτρα που συνεχίζουν να ματώνουν το λαό μας.

Παραπληροφόρησαν - ηθελημένα ή άθελα - τους εργαζόμενους στις χώρες τους. Συνέδεσαν τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης με την υπεράσπιση της «λαϊκής κυριαρχίας», ενώ η πραγματικότητα τονίζει ότι δεν μπορεί να είναι κυρίαρχος ο λαός που είναι περικυκλωμένος από τους εκβιασμούς των δυνάμεων του κεφαλαίου, που πεινάει, που είναι άνεργος, θύμα του καπιταλισμού και των καπιταλιστών που έχουν την εξουσία και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, ληστεύοντας τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.

Η στάση των κομμάτων αυτών στράφηκε αντικειμενικά ενάντια στην πάλη του ΚΚΕ και λειτούργησε σε βάρος των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα, σε κάθε χώρα, γιατί η στήριξη της νέας σοσιαλδημοκρατίας ισχυροποιεί τον αντίπαλο των εργαζομένων, καλλιεργεί αυταπάτες και συγχύσεις.

Οι ευθύνες είναι μεγάλες. Τα κόμματα που απέκρυψαν τις θέσεις του ΚΚΕ, οργάνωσαν εκδηλώσεις στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ και χαιρέτισαν τη σοσιαλδημοκρατία, έχουν εκτεθεί.

Στην πράξη, οι συγκεντρώσεις π.χ. στο Παρίσι, στη Ρώμη, στις Βρυξέλλες, στη Λευκωσία, στη Λισσαβόνα και σε άλλες πόλεις, ανεξάρτητα από τους οργανωτές και τα συνθήματα, χρησιμοποιήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «αριστερό» άλλοθι, για να ισχυροποιήσει τη θέση του, να εμφανιστεί ως «Σωτήρας» και να επιβάλλει στους Ελληνες εργαζόμενους νέα σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα.

Για τα ζητήματα αυτά δεν μιλάμε για πρώτη φορά. Οι συνέπειες της οπορτουνιστικής επίδρασης στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, οι συνέπειες της αντεπανάστασης συνεχίζονται και είναι οδυνηρές.

Το κόμμα μας, όπως είναι γνωστό, έχει εκφράσει σταθερά (για πολλά χρόνια) τη διεθνιστική του αλληλεγγύη, ακόμα και σε ΚΚ που συντάσσονται σήμερα με τους πολιτικούς αντιπάλους του. Το ΚΚΕ ακολουθεί στάση αρχών και έτσι θα συνεχίσουμε.

Ομως, για τις επιλογές των ΚΚ που τάχθηκαν με το μέρος της Σοσιαλδημοκρατίας επιβάλλεται να ανοίξει συζήτηση στο Ευρωπαϊκό και Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και να βγούνε συμπεράσματα.

Οποιος χάνει την ταξική, επαναστατική πυξίδα οδηγείται σε διαχείριση του καπιταλισμού ακόμα κι αν διατηρεί το κομμουνιστικό όνομα, ακόμα κι αν τυπικά αναφέρεται στο σοσιαλισμό.

Αυτό έχει επιβεβαιώσει η ιστορική πείρα, αυτό είναι το πρόβλημα ορισμένων κομμάτων που χρησιμοποιούν την περί σεχταρισμού συκοφαντία, για να ενοχοποιήσουν την επανασταστική πάλη, να κρύψουν τη δική τους υποχώρηση από τις αρχές του Μαρξισμού - Λενινισμού, την επιλογή της αστικής διαχείρισης.

Οι τελευταίες εξελίξεις έχουν ανοίξει σοβαρά θέματα που πρέπει να συζητηθούν ακόμα περισσότερο.

Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα π.χ. τύπου ΣΥΡΙΖΑ και «Ποδέμος» δουλεύουν για τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης, την εξασφάλιση της καπιταλιστικής διαχείρισης με ψευτο-αριστερά συνθήματα.

Στην πράξη, με το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά, ότι οι λεγόμενες «αριστερές κυβερνήσεις» αποτελούν μορφή διαχείρισης και αναπαραγωγής της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, καλλιεργούν αυταπάτες, αφοπλίζουν λαϊκές δυνάμεις και οδηγούν στην ενίσχυση συντηρητικών δυνάμεων, στην επάνοδο των δεξιών κυβερνήσεων. Τα παραδείγματα των «αριστερών κυβερνήσεων» στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Κύπρο, στη Δανία, αλλά και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής επιβεβαιώνουν αυτήν την εκτίμηση.

Η πάλη του ΚΚΕ

 

Το ΚΚΕ τράβηξε μπροστά έχοντας εμπλουτίσει τη στρατηγική του με βάση τις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, ξεπερνώντας «τα ενδιάμεσα στάδια» διαχείρισης του εκμεταλλευτικού συστήματος και τις διάφορες παραλλαγές διατήρησης της αστικής δημοκρατίας, υπερασπίζοντας τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης.

Το Κόμμα μας αξιοποίησε την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, τη γραμμή της συγκέντρωσης και προετοιμασίας εργατικών - λαϊκών δυνάμεων για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την εργατική - λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό, απορρίπτοντας τη συνεργασία με το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε συμμετοχή σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης.

Εδωσε αποφασιστική απάντηση στις εκλογές του 2012, συνεχίζοντας, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, την αυτοτελή πολιτική - ιδεολογική και μαζική πάλη με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Εδωσε τη μάχη των εκλογών του 2015, αύξησε τις δυνάμεις του και αξιοποιεί την 15μελή Κοινοβουλευτική Ομάδα του για την ανάδειξη των λαϊκών προβλημάτων.

Αξιοποιεί την Ευρωκοινοβουλευτική του Ομάδα στο πλευρό των εργαζομένων, κατακτώντας νέο επίπεδο σημαντικών πολιτικών παρεμβάσεων μετά την αποχώρηση από την GUE/NGL, η οποία έχει μετατραπεί σε παράρτημα του ΚΕΑ.

Συνέχεια αυτής της πολιτικής πάλης είναι η περήφανη στάση του ΚΚΕ στο πρόσφατο δημοψήφισμα, στο οποίο αποκάλυψε την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της τρόικας και των αστικών κομμάτων που υποστηρίζουν το «πάση θυσία στην ΕΕ», καταθέτοντας τη δική του πρόταση στο λαό.

Το Κόμμα μας παρεμβαίνει αποφασιστικά στις πολιτικές εξελίξεις, αντιπαλεύει δυσκολίες και αδυναμίες και δουλεύει ακούραστα στους χώρους δουλειάς, μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, πρωτοστατεί στους αγώνες της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων, της νεολαίας, συνεχίζει τη διεθνιστική του δράση, δυναμώνει τις σχέσεις του με δεκάδες ΚΚ σε όλο τον κόσμο και προσπαθεί να συζητήσει την πείρα του με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, με πρωτοπόρες εργατικές δυνάμεις στο εξωτερικό.

Τα καθήκοντα είναι πολύ σοβαρά. Το ΚΚΕ ρίχνει βάρος στην οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων ενάντια στην αντιλαϊκή συμφωνία, το 3ο μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για να ανέβει η λαϊκή απαιτητικότητα και να αναπτυχθεί διεκδικητικό κίνημα που θα απαιτεί μαζικά την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και οι άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις, κλιμακώνουν τις μαζικές κινητοποιήσεις, καταβάλλουν προσπάθειες για την οργάνωση κινήματος αλληλεγγύης για τη στήριξη αυτών που υποφέρουν από την ανεργία και τη φτώχεια, τη στήριξη των συνταξιούχων, των εργαζομένων που στέκονται στις ουρές των τραπεζών για να πάρουν ένα μικρό μέρος της σύνταξης ή του μισθού εξαιτίας του πλαφόν στις τραπεζικές συναλλαγές.

Με Επιτροπές Αγώνα, στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στα σούπερ μάρκετ, στις υπηρεσίες, με την κινητοποίηση των Λαϊκών Επιτροπών στις γειτονιές.

Αυτά είναι πολύτιμα εργαλεία για την ενίσχυση της λαϊκής πάλης.

Στο δρόμο αυτό συνεχίζουμε και καλούμε την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να υιοθετήσουν μαζικά την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την καλύτερη δυνατή οργάνωση των εργατών και των εργατριών, την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για να ισχυροποιηθεί η λαϊκή συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη, στην αγροτιά, στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, ώστε να δυναμώσει ο αγώνας για βαθιές, ριζικές αλλαγές. Για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, την αποδέσμευση από την ΕΕ - ΝΑΤΟ και την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών σχέσεων με άλλα κράτη και λαούς, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με την εργατική τάξη, το λαό μας πραγματικά στην εξουσία.