Βαθαίνει η γεωπολιτική εμπλοκή

Βαθαίνει η γεωπολιτική εμπλοκή

Ο τίτλος στην «Καθημερινή» της Κυριακής είναι χαρακτηριστικός: «Τι ζητούν, τι δίνουν σε Αθήνα, Ουάσιγκτον, Παρίσι, Βερολίνο». Και επεξηγηματικά αναφέρει: «ΗΠΑ: Ενεργειακός κόμβος εκτός ρωσικής επιρροής. Γαλλία: Επενδύσεις με εφαρμογή των μέτρων. Γερμανία: Συνάρτηση μνημονίου με προσφυγικό». Στο σύνολό του ο αστικός Τύπος, σ' έναν απολογισμό της πρωθυπουργικής επίσκεψης στις ΗΠΑ, δεν αναζητά μόνο απάντηση στον αν τελικά επιτεύχθηκε ο στόχος για προσέλκυση επενδύσεων, αλλά στέκεται ιδιαίτερα σ' αυτό που ονομάζεται γεωπολιτική. Οι σχετικές αναλύσεις καταγράφουν το ειδικό συμφέρον του κάθε ιμπεριαλιστικού κέντρου και σε σχέση μ' αυτό υπαγορεύουν μ' έναν τρόπο ποια πολιτική πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα. Δεν πρόκειται για μονομερείς ματιές, πατάνε σ' αυτό που και η ελληνική κυβέρνηση ονομάζει «πολυμερείς σχέσεις» και δεν είναι άλλο από την προσπάθεια να αξιοποιείται η γεωστρατηγική θέση της χώρας για την προώθηση των συμφερόντων της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή. Ενώ, όμως, δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο, στη νέα πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων, όπως διαμορφώνεται αυτή στην περίοδο της κρίσης και της όξυνσης του ανταγωνισμού, καταλήγει να γίνεται ένα όλο και πιο επικίνδυνο παιχνίδι με τη φωτιά.

***

Οι βλέψεις διαφόρων κέντρων δεν είναι αλληλοσυμπληρούμενες: Οπως φαίνεται από τις σχετικές καταγραφές, την ώρα που οι ΗΠΑ «εργάζονται» για τη «μετεξέλιξη της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο εκτός ρωσικής επιρροής», η Γαλλία προσπαθεί «να διασφαλίσει χώρο για τα γαλλικά επενδυτικά συμφέροντα στην Ελλάδα στο πλαίσιο της άτυπης κούρσας επιρροής που εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα» και η Γερμανία εμφανίζεται να είναι έτοιμη για «ευελιξία στην εφαρμογή του προγράμματος» (του μνημονίου) «με αντάλλαγμα μια αποτελεσματική διαχείριση της προσφυγικής κρίσης». Κι όλα αυτά την ίδια ώρα που στο γεωγραφικό περίγυρο όλα τα μέτωπα φουντώνουν.
Σ' αυτό το πλαίσιο, αξίζει να ξαναδιαβαστεί το σχόλιο του ΚΚΕ με αφορμή την επίσκεψη στις ΗΠΑ: «Τα νέα "ευχαριστώ τις ΗΠΑ" απ' τον πρωθυπουργό, οι επαφές της ελληνικής κυβέρνησης με Αμερικανούς κι άλλους παράγοντες, καθώς και τα εύσημα απ' τον Πρόεδρο Ομπάμα, δεν αφορούν μόνο τις διαπραγματεύσεις για το 3ο μνημόνιο και το ζήτημα του χρέους, αλλά κυρίως την ανάληψη πιο ενεργού ρόλου της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που προωθούνται στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Ανατ. Μεσογείου και των Βαλκανίων, με πρόσχημα το "Ισλαμικό Κράτος" και την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών».
Για τον Ελληνα εργαζόμενο η όλη εξέλιξη είναι αρνητική, καθώς, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, η προθυμία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αναλάβει ρόλους που ουσιαστικά στηρίζουν ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε όλο το τόξο εκδήλωσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (με τις πολεμικές συγκρούσεις από την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική) σημαίνει ολοένα και πιο ενεργό «παιχνίδι με τη φωτιά». Το γεγονός ότι η αστική τάξη της χώρας εκτιμά πως τώρα είναι η ευκαιρία να αναβαθμίσει τη θέση της ακουμπώντας στις ΗΠΑ παραπέμπει στο γνωστό «λάκκο των λεόντων».

***

«Γεωπολιτικά - επισημαίνει ο Α. Παπαχελάς στην "Καθημερινή"- η αμερικανική στήριξη είναι κρίσιμη, αρκεί η Αθήνα να μπορεί να ανταποκριθεί στις στρατηγικές και επιχειρησιακές απαιτήσεις της Ουάσιγκτον που θα κλιμακώνονται». Η τόσο ευθεία σύνδεση με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ έχει ήδη τονιστεί από το ΚΚΕ, που στην ανακοίνωσή του στις 30/9/2015 σημείωνε: «Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να ενημερώσει τον ελληνικό λαό τι είδους ανταλλάγματα έχει δώσει και ποιες δεσμεύσεις έχει αναλάβει στο ζήτημα της επέμβασης στη Συρία, το Κυπριακό, τα Ελληνοτουρκικά, το Κόσσοβο και σε μια σειρά άλλα ζητήματα, που συνθέτουν την πιο ενεργή εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους - για τους λαούς - ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή».
Οταν ο σημερινός υπουργός Αμυνας επιμένει στη θέση πως όσο περισσότερες ευρω-ΝΑΤΟικές βάσεις «σπαρθούν» σε ελληνικό έδαφος, τόσο περισσότερο... ανεβάζουμε τις μετοχές μας, μιλά για λογαριασμό της αστικής τάξης. Για την εργατική τάξη η ιστορική εμπειρία λέει πως από το Κυπριακό και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για την οποία παραμένουν τα διάφορα «σχέδια Ανάν», από τα κυριαρχικά δικαιώματα, τις «γκρίζες» ζώνες στο Αιγαίο, την αμφισβήτηση της ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας και μια σειρά άλλα, μέχρι τη συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις, σε πολεμικές επιχειρήσεις και τη χρησιμοποίηση των βάσεων στην Ελλάδα, μόνο δυστυχία και προβλήματα έχουν προκύψει (σ.σ. η τελευταία φαεινή ιδέα περί κοινών ελληνοτουρκικών περιπολιών στο Αιγαίο με αφορμή το προσφυγικό, μοιάζουν με πρόβα συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, για την οποία πιέζουν διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα...). Τίποτα δεν βεβαιώνει ότι το βάθεμα αυτής της εμπλοκής θα είναι αυτή τη φορά προς το συμφέρον του λαού.
Αντίθετα, προβάλλει πιο επιτακτικά η ανάγκη η εργατική - λαϊκή πάλη να αντιταχθεί στην περαιτέρω εμπλοκή και συμμετοχή σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να αξιοποιηθούν οι εξελίξεις ώστε ευρύτερα εργατικά - λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν ότι μέσα στο μαντρί των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών βρίσκεται ο λύκος που απειλεί το λαό!