Ο ΣΕΒ απαιτεί...
Στην
περίπτωση του ΣΕΒ δεν ισχύει το «δώσε θάρρος...». H ηγεσία του ΣΕΒ δεν
περίμενε καμία ενθάρρυνση από την κυβέρνηση. Πριν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ
αναλάβει τη διακυβέρνηση είχε διαβεβαιώσει με κάθε τρόπο ότι θα στηρίξει
τους στόχους του ελληνικού κεφαλαίου για την καπιταλιστική ανάκαμψη.
Ετσι και τώρα: Μόλις προχτές με επιστολή του ο ΣΕΒ ζήτησε νέες ενισχύσεις για τους επενδυτές και πριν νυχτώσει η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει την απόφαση για τη «διακοψιμότητα», μια ειδική ρύθμιση για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Συνιστά πρόκληση - μια διαρκή πρόκληση - το γεγονός ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου από την εκάστοτε κυβέρνηση παρουσιάζεται ως ταξικά αδιάφορη αν όχι και συμφέρουσα για το λαό. Μόλις χτες, η «Αυγή» έσπευσε να χαρακτηρίσει τη νέα αξίωση του ΣΕΒ για την «ενθάρρυνση των επενδύσεων» ως «δημοσιονομικά ουδέτερη», δηλαδή να μην ανησυχεί ο λαός, ενώ κάθε αξίωση του κεφαλαίου σημαίνει με μαθηματική ακρίβεια και νέα δεινά σε βάρος του.
«Επανεξέταση των ειδικών φόρων κατανάλωσης επί των ενεργειακών προϊόντων βιομηχανικής χρήσης και κατάργηση του ειδικού φόρου στο φυσικό αέριο ηλεκτροπαραγωγής», ζήτησε ανάμεσα σε άλλα προχτές ο ΣΕΒ για να εξειδικεύσει τις απαιτήσεις που εν είδει γενικής διακήρυξης είχε ανακοινώσει μόλις δύο μήνες πριν, όταν ο πρόεδρός του δήλωνε τη διάθεση του Συνδέσμου να «συνδράμει» το έργο της κυβέρνησης, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία και μακρά εμπειρία του ΣΕΒ, με στόχο την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη υλοποίηση του προγράμματος της κυβέρνησης (17 Οκτώβρη 2015). Από τότε απαιτούσε αυτό που ήδη η κυβέρνηση υλοποιεί: «Λήψη μέτρων εξορθολογισμού των λειτουργικών δαπανών και σε βάθος μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος» και «μια νέα πολιτική ενίσχυσης των επενδύσεων, που θα κάνει χρήση σύγχρονων εργαλείων (φορολογικά κίνητρα, αποσβέσεις, κ.λπ.)». Επί της ουσίας ο ΣΕΒ έχει καταθέσει και η κυβέρνηση ήδη υλοποιεί το μόνο πραγματικό «παράλληλο - με το 3ο μνημόνιο - πρόγραμμα». Οπως ο ίδιος ο πρόεδρός του είχε δηλώσει, το τρίτο μνημόνιο απαιτεί εξειδίκευση και λεπτομερή σχεδιασμό, ώστε να μετατραπεί από ένα κείμενο δημοσιονομικών στόχων και δεσμεύσεων σε ένα ολοκληρωμένο και υλοποιήσιμο μεταρρυθμιστικό σχέδιο.
Σ' αυτήν τη ρότα μία προς μία οι προτάσεις του ΣΕΒ είναι ήδη κυβερνητική πολιτική. Αφορά αυτό και στο Ασφαλιστικό, όπου ο ΣΕΒ ζήτησε «διατήρηση της μακροβιότητας του ασφαλιστικού συστήματος μέσω της άμεσης εφαρμογής κατάλληλων μεταρρυθμίσεων» και η κυβέρνηση νομοθετεί τώρα. Και στο θέμα των αγορών «ενέργειας, εργασίας, υπηρεσιών, μεταφορών, εφοδιαστικής κ.τ.λ., που σχετίζονται με την παραγωγή, είναι ανοικτές και ανταγωνιστικές, ώστε να επιτρέπουν στη βιομηχανία και τη μεταποίηση να είναι ανταγωνιστικές στο διεθνές περιβάλλον», που επίσης η κυβέρνηση νομοθετεί. Και στο Φορολογικό, όπου ο ΣΕΒ ζήτησε «παροχή φορολογικών κινήτρων για τις ασφαλιστικές εισφορές, τόσο για τα επαγγελματικά Ταμεία όσο και για τις ασφαλιστικές εταιρείες» (αντικείμενο κι αυτό της νέας επιδρομής στο Ασφαλιστικό). Η λίστα με τις υποδείξεις των βιομηχάνων μακραίνει τόσο που να μη μένει όρθιο τίποτα απ' όσα οι εργαζόμενοι έως πρόσφατα θεωρούσαν «ένα το κρατούμενο». Κι αυτή η λίστα κάθε άλλο παρά «δημοσιονομικά ουδέτερη» είναι, όπως διατείνεται η κυβερνητική προπαγάνδα.
Πολιτική «ουδέτερη», που να υλοποιεί τις απαιτήσεις των βιομηχάνων, του κεφαλαίου γενικότερα δεν υπάρχει. Ο λαός την πληρώνει. Γι' αυτό και ο λαός, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να σταθούν «ουδέτεροι» απέναντι σε αυτές τις απαιτήσεις και την υλοποίησή τους. Πρέπει οργανωμένα να τις αντιπαλέψουν.
Ετσι και τώρα: Μόλις προχτές με επιστολή του ο ΣΕΒ ζήτησε νέες ενισχύσεις για τους επενδυτές και πριν νυχτώσει η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει την απόφαση για τη «διακοψιμότητα», μια ειδική ρύθμιση για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Συνιστά πρόκληση - μια διαρκή πρόκληση - το γεγονός ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου από την εκάστοτε κυβέρνηση παρουσιάζεται ως ταξικά αδιάφορη αν όχι και συμφέρουσα για το λαό. Μόλις χτες, η «Αυγή» έσπευσε να χαρακτηρίσει τη νέα αξίωση του ΣΕΒ για την «ενθάρρυνση των επενδύσεων» ως «δημοσιονομικά ουδέτερη», δηλαδή να μην ανησυχεί ο λαός, ενώ κάθε αξίωση του κεφαλαίου σημαίνει με μαθηματική ακρίβεια και νέα δεινά σε βάρος του.
«Επανεξέταση των ειδικών φόρων κατανάλωσης επί των ενεργειακών προϊόντων βιομηχανικής χρήσης και κατάργηση του ειδικού φόρου στο φυσικό αέριο ηλεκτροπαραγωγής», ζήτησε ανάμεσα σε άλλα προχτές ο ΣΕΒ για να εξειδικεύσει τις απαιτήσεις που εν είδει γενικής διακήρυξης είχε ανακοινώσει μόλις δύο μήνες πριν, όταν ο πρόεδρός του δήλωνε τη διάθεση του Συνδέσμου να «συνδράμει» το έργο της κυβέρνησης, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία και μακρά εμπειρία του ΣΕΒ, με στόχο την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη υλοποίηση του προγράμματος της κυβέρνησης (17 Οκτώβρη 2015). Από τότε απαιτούσε αυτό που ήδη η κυβέρνηση υλοποιεί: «Λήψη μέτρων εξορθολογισμού των λειτουργικών δαπανών και σε βάθος μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος» και «μια νέα πολιτική ενίσχυσης των επενδύσεων, που θα κάνει χρήση σύγχρονων εργαλείων (φορολογικά κίνητρα, αποσβέσεις, κ.λπ.)». Επί της ουσίας ο ΣΕΒ έχει καταθέσει και η κυβέρνηση ήδη υλοποιεί το μόνο πραγματικό «παράλληλο - με το 3ο μνημόνιο - πρόγραμμα». Οπως ο ίδιος ο πρόεδρός του είχε δηλώσει, το τρίτο μνημόνιο απαιτεί εξειδίκευση και λεπτομερή σχεδιασμό, ώστε να μετατραπεί από ένα κείμενο δημοσιονομικών στόχων και δεσμεύσεων σε ένα ολοκληρωμένο και υλοποιήσιμο μεταρρυθμιστικό σχέδιο.
Σ' αυτήν τη ρότα μία προς μία οι προτάσεις του ΣΕΒ είναι ήδη κυβερνητική πολιτική. Αφορά αυτό και στο Ασφαλιστικό, όπου ο ΣΕΒ ζήτησε «διατήρηση της μακροβιότητας του ασφαλιστικού συστήματος μέσω της άμεσης εφαρμογής κατάλληλων μεταρρυθμίσεων» και η κυβέρνηση νομοθετεί τώρα. Και στο θέμα των αγορών «ενέργειας, εργασίας, υπηρεσιών, μεταφορών, εφοδιαστικής κ.τ.λ., που σχετίζονται με την παραγωγή, είναι ανοικτές και ανταγωνιστικές, ώστε να επιτρέπουν στη βιομηχανία και τη μεταποίηση να είναι ανταγωνιστικές στο διεθνές περιβάλλον», που επίσης η κυβέρνηση νομοθετεί. Και στο Φορολογικό, όπου ο ΣΕΒ ζήτησε «παροχή φορολογικών κινήτρων για τις ασφαλιστικές εισφορές, τόσο για τα επαγγελματικά Ταμεία όσο και για τις ασφαλιστικές εταιρείες» (αντικείμενο κι αυτό της νέας επιδρομής στο Ασφαλιστικό). Η λίστα με τις υποδείξεις των βιομηχάνων μακραίνει τόσο που να μη μένει όρθιο τίποτα απ' όσα οι εργαζόμενοι έως πρόσφατα θεωρούσαν «ένα το κρατούμενο». Κι αυτή η λίστα κάθε άλλο παρά «δημοσιονομικά ουδέτερη» είναι, όπως διατείνεται η κυβερνητική προπαγάνδα.
Πολιτική «ουδέτερη», που να υλοποιεί τις απαιτήσεις των βιομηχάνων, του κεφαλαίου γενικότερα δεν υπάρχει. Ο λαός την πληρώνει. Γι' αυτό και ο λαός, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να σταθούν «ουδέτεροι» απέναντι σε αυτές τις απαιτήσεις και την υλοποίησή τους. Πρέπει οργανωμένα να τις αντιπαλέψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου