Μπροστά στις εκλογές εμπιστευτείτε, ενισχύστε το ΚΚΕ

Μπροστά στις εκλογές εμπιστευτείτε, ενισχύστε το ΚΚΕ

ΒΟΥΛΓΑΡΗ

Ο κύβος ερρίφθη. Πάμε για εκλογές. Το ζήτημα των εκλογών το αντιμετωπίζουμε από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Είναι και αυτές μια ταξική πολιτική αναμέτρηση και ως τέτοια πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο για την ενίσχυση του ΚΚΕ. Τώρα υπάρχει ακόμη πιο πλούσια πείρα από τις εναλλαγές κομμάτων στην κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα από τις τελευταίες εκλογές του Γενάρη 2015 και τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Απ' αυτή την άποψη και επειδή το αποτέλεσμα διαμορφώνεται από την ψήφο του λαού, ο λαός πρέπει να σταθμίσει τις συνθήκες στις οποίες γίνονται οι εκλογές, τα δικά του συμφέροντα, να διαμορφώσει δηλαδή τα δικά του κριτήρια ψήφου.

Τι πρέπει να κρίνει ο λαός;

Ο πρωθυπουργός με το διάγγελμά του ζήτησε να ψηφίσει ξανά ο λαός ΣΥΡΙΖΑ κρίνοντας όλα τα θετικά που έκανε αλλά και τα λάθη του! Δεν πρόκειται για αυτοκριτική αλλά για ένα από τα άλλοθι που χρησιμοποιούν και θα χρησιμοποιούν για να χειραγωγούν το λαό στην πολιτική του κεφαλαίου, που τον χρεοκοπεί συνεχώς. Το νέο μνημόνιο, η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει και αυτή η κυβέρνηση, που αρχικά διακήρυττε το τέλος των μνημονίων, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων λαθών (π.χ. στη διαπραγμάτευση). Είναι αποτέλεσμα ταξικής επιλογής, της προσπάθειας στήριξης με κάθε μέσο των σχεδίων ανάκαμψης του κεφαλαίου.

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι μέσα στο πλαίσιο της εφαρμογής του νέου μνημονίου για την ανάκαμψη του κεφαλαίου μπορεί να φέρει μέτρα ανακούφισης του λαού. Λένε περίπου τα εξής: «Το αποτέλεσμα της συμφωνίας δεν είναι αυτό που θα θέλαμε βεβαίως. Θα πρέπει να το συγκρίνει κανείς με το τι μας περίμενε σε περίπτωση μη συμφωνίας, με τη γενίκευση δηλαδή της ανθρωπιστικής κρίσης. Να εφαρμόσουμε τη συμφωνία με όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο κοινωνικά τρόπο και ταυτόχρονα να δημιουργούμε τους όρους απεμπλοκής από αυτήν».
Τα επιχειρήματά τους προκειμένου να πείσουν το λαό έχουν ξεπεράσει και αυτά τα όρια της εξαπάτησης. Υποσχέθηκαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια, θα εφαρμόσουν μέτρα ανακούφισης του λαού, ότι μπορούν να τα κάνουν αυτά με το κεφάλαιο κυρίαρχο στην εξουσία και την οικονομία, εντός Ευρωζώνης και ΕΕ, αν και ήξεραν ότι δε γίνεται. Τώρα του υπόσχονται, σκορπώντας φρούδες ελπίδες, ότι με την εφαρμογή του μνημονίου θα απεγκλωβιστεί απ' αυτό! Αυτό δα είναι απάτη στη νιοστή. Με τέτοια διλήμματα πασχίζουν να καθηλώσουν το λαό, να μη διεκδικεί, να μην αντιστέκεται, να μην αντιδρά. Είναι μεγάλη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλαιο, στην αστική τάξη.
Ο πρωθυπουργός ζήτησε ψήφο έγκρισης της έως τώρα πολιτικής της κυβέρνησης για να τη συνεχίσει. Ζητά, δηλαδή, από το λαό ψήφο για να συνεχίσει τη βάναυση αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική με τα προηγούμενα μνημόνια αλλά και το νέο μνημόνιο, που ψήφισε μαζί με ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ. Αυτά είναι τα «θετικά» της διακυβέρνησής του που προπαγανδίζει. Ομως, τώρα η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν πείρα. Αλλωστε, οι εκλογές του Γενάρη 2015 δεν είναι και μακριά. Μπορούν να θυμηθούν τις τότε προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, θυμούνται τα δικά τους ζητούμενα τότε, ιδιαίτερα τα τμήματα των λαϊκών δυνάμεων που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, ταυτίζοντάς τα με τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα έχουμε πείρα

Στις εκλογές του Γενάρη 2015, με την ψήφο του ο λαός έφερε τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση, προσδοκώντας μια διαφορετική πολιτική διαχείρισης της κρίσης, χωρίς μνημόνια που, αν μην τι άλλο, μπορεί να μην έφερνε αισθητά καλύτερες μέρες άμεσα αλλά θα σταματούσε τη λαϊκή χρεοκοπία, θα φρόντιζε την ακραία φτώχεια, και σε μια πορεία, όταν θα ερχόταν καπιταλιστική ανάπτυξη, θα καταργούσε μνημονιακούς νόμους για να καλυτερεύει η ζωή των εργαζομένων, του λαού. Αυτό ήταν το παραμύθι που πούλαγε ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό.
Ομως, τα πράγματα ήρθαν αλλιώς, και έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έφερε ένα τρίτο μνημόνιο - θάνατο για όσα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα είχαν αφήσει τα προηγούμενα δύο μνημόνια.
Υπάρχει πείρα όμως και από τις άλλες αστικές δυνάμεις, ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ, που συμπολιτεύτηκαν στηρίζοντας και το νέο μνημόνιο. Αλλωστε, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ εφάρμοσαν τα δύο προηγούμενα μνημόνια, ενώ το Ποτάμι έχει την ίδια στρατηγική. Ετσι, η συμπολίτευση έγινε πράξη με την ψήφιση της συμφωνίας της 12ης Ιούλη, των προαπαιτούμενων, καθώς και του τρίτου μνημονίου που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Η κυβέρνηση, ασκώντας πολιτική διαχείρισης εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, υπηρετώντας την καπιταλιστική ανάπτυξη, αντικειμενικά, για να μην πούμε υποχρεωτικά, έφερε το νέο μνημόνιο. Τα άλλα αστικά κόμματα, επίσης, υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα και στη δοσμένη στιγμή με την οικονομική κρίση στο προσκήνιο δεν είχαν άλλο δρόμο. Ετσι, αποκαλύφθηκε στην πράξη η στρατηγική τους σύμπλευση, εχθρική για την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Τώρα, πασχίζουν να εκφράσουν αντιπολιτευτικό τάχα λόγο, προς το συμφέρον του λαού, κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση ότι παραιτείται, εγκαταλείπει, δραπετεύει, ότι κάνει εκλογές για να λύσει το εσωκομματικό της πρόβλημα, προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν από το κύριο ζήτημα, αυτό της στρατηγικής τους σύμπλευσης.
Η κυβέρνηση προβάλλει την άποψη ότι μία αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά από νέα λαϊκή εντολή, όχι μόνο θα εφαρμόσει τη νέα συμφωνία οδηγώντας στην ανάπτυξη, αλλά θα εφαρμόσει και μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης, αντισταθμίζοντας αντιλαϊκές πλευρές του μνημονίου, μέσω διαπραγματεύσεων.
Από την άλλη, η «Αριστερή Πλατφόρμα», που έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας νέο κόμμα («Λαϊκή Ενότητα»), αναμασά τα παλιά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ, αναπαράγοντας όλες τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να υπάρξει άλλη φιλολαϊκή διαχείριση και φιλολαϊκή κυβέρνηση που θα την εφαρμόσει, εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και με το κεφάλαιο στην εξουσία. Δηλαδή, όλα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 μέχρι το 2014 επιδιώκοντας να αναδειχθεί στην κυβέρνηση. Βεβαίως, ούτε «νέο σχήμα» είναι ούτε από παρθενογένεση προέκυψαν. Εβαλαν πλάτη από κυβερνητικές θέσεις σε όλες τις προηγούμενες συμφωνίες που έφεραν το μνημόνιο, όπως της 20ής Φλεβάρη, στήριξαν όλη την πολιτική της κυβέρνησης, την αθέτηση ακόμα και των υποσχέσεων - ψίχουλα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια αυταπατών, ειδικά σε ανθρώπους με πιο ριζοσπαστικές διαθέσεις, για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του. Τώρα, σηκώνουν τη σημαία του εθνικού νομίσματος (αν χρειαστεί, όπως είπε προχτές, ο Π. Λαφαζάνης), δηλαδή μιας επιλογής εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ενδεχομένως και εντός της ΕΕ, με την οποία φλερτάρουν τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, και στην ΕΕ. Μια επιλογή που το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος με τον οποίο θα χρεοκοπήσει ο λαός.
Στήνουν, λοιπόν, όλοι μαζί κάλπικα διλήμματα με στόχο τη χειραγώγηση του λαού στο αστικό πολιτικό σύστημα, στη στήριξη της πολιτικής της συνεχούς χρεοκοπίας του. Ολοι μαζί στοχοπροσηλωμένοι στον ίδιο σκοπό: Τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, στόχος που είτε έτσι είτε αλλιώς προϋποθέτει το τσάκισμα του λαού.
Οι εξελίξεις αξιοποιούνται από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή να το «παίζει» αντιμνημονιακή, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον αντικομμουνισμό. Ελίσσεται σαν το χαμαιλέοντα, ανάλογα με την περίσταση. Πότε λέει ότι δεν θα χαρίσουμε στους Γερμανούς το ευρώ γιατί το έχουμε πληρώσει. Πότε λέει ότι αν μας αναγκάσουν με τα «αποικιοκρατικά μνημόνια, να πάμε και στη δραχμή». Αλλά πάνω απ' όλα στηρίζει με κάθε τρόπο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Η ΧΑ συμπεριλαμβάνει στο λαό και το κεφάλαιο προσπαθώντας να ακυρώσει τις ταξικές διαφορές, να συσκοτίσει ότι από τα μνημόνια κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η αστική τάξη και χάνουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα. Να εμφανίσει ότι υπερέχει το εθνικό συμφέρον για όλους, ανεξάρτητα αν είναι επιχειρηματίες ή εργάτες. Θα προσπαθήσει με λαϊκίστικη δημαγωγία να συγκαλύψει τη ναζιστική της ιδεολογία, πολιτική και δράση, να συσκοτίσει το ρόλο της ως δύναμης κρούσης του κεφαλαίου ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Σε αυτή την προσπάθεια της συμβάλλουν και όσες δυνάμεις τής δίνουν άλλοθι νομιμοποίησης. Ο λαός πρέπει να απομονώσει το ναζιστικό ερπετό και με την ψήφο του.

Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος

Το ΚΚΕ και πριν από τις εκλογές του Γενάρη, αλλά και στη συνέχεια αποκάλυπτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από την προεκλογική του προπαγάνδα με το φιλολαϊκό περιτύλιγμα, είναι υποχρεωμένος να βαδίσει σε δρόμο ανάλογο με την προηγούμενη κυβέρνηση. Ελεγε ακόμη ότι το διαβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έδινε ψίχουλα στην ακραία φτώχεια, ως άλλοθι για τη στρατηγική της καπιταλιστικής ανάκαμψης με μέτρα που έδινε απλόχερα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Και επιβεβαιώθηκε, με το χειρότερο τρόπο δυστυχώς.
Το ΚΚΕ καλούσε και καλεί το λαό να βγάλει συμπεράσματα με τα εξής:

• Δεν μπορεί να υπάρξουν διέξοδος από την κρίση και δίκαιες λύσεις προς όφελος του λαού μέσα στην ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
• Οποιαδήποτε κυβέρνηση διαχειρίζεται το καθεστώς της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή - φιλεργατική κυβέρνηση, όσο κι αν διακηρύσσει ότι είναι «αριστερή».
• Η κυβέρνηση, όπως και η αστική τάξη γενικά, κοροϊδεύει όταν μιλά για «λαϊκή κυριαρχία». Συνειδητά εξαπατά αφού γνωρίζει ότι όλοι οι νόμοι και οι θεσμοί στην Ελλάδα, στην ΕΕ, οι διεθνείς συμφωνίες, είναι φτιαγμένοι έτσι, ώστε να κατοχυρώνουν την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων, την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης, να χειραγωγούν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, να τις οδηγούν σε αδράνεια. Και είναι φτιαγμένοι έτσι, γιατί ακριβώς γνωρίζουν ότι η εργατική - λαϊκή δύναμη, όταν αντιδράσει, μπορεί να ανοίξει δρόμο προς τα εμπρός, να ανατρέψει τους εκμεταλλευτές της.

Αλλά το ΚΚΕ δεν έμενε και δε μένει μόνο στην κριτική και στην αποκάλυψη καλώντας το λαό να βγάλει συμπεράσματα.
Το ΚΚΕ προτείνει τη μόνη διέξοδο που συμφέρει το λαό και το δρόμο που πρέπει να βαδίσει γι' αυτή τη διέξοδο. Λένε ότι το ΚΚΕ δεν έχει πρόταση στο σήμερα. Λένε ψέματα. Δεν έχει πρόταση που να συμβαδίζει με τον αντιλαϊκό καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπου κάθε «λύση» είναι αντιλαϊκή. Η πρόταση του ΚΚΕ, ο δρόμος που καλεί το λαό σήμερα να πάρει, βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση.
Καλεί το λαό να αντισταθεί στο νέο μνημόνιο και στα σκληρά μέτρα, παλεύοντας για κάλυψη όλων των απωλειών της περιόδου της κρίσης, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των λαϊκών αναγκών.
Ετσι θα ανοίξει ο δρόμος όχι μόνο για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση αλλά και για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο. Η πρότασή του για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με εργατική, λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα βάλει την οικονομία στην υπηρεσία των εργαζομένων με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει διέξοδο στο λαό. Επιλογή που απαιτεί σύγκρουση, ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους. Προϋποθέτει όχι εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση αλλά αλλαγή τάξης στην εξουσία.
Μόνο με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ μπορούν να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας και όχι μόνο αυτοί που φέρνουν μεγάλα κέρδη. Μόνο έτσι μπορούν να ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες, να μειώνεται η εξάρτηση από εισαγωγές, να υπάρχει λαϊκή ευημερία, αφού όλ' αυτά θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία, θα αναπτύσσονται από τους εργαζόμενους για τους ίδιους. Η εργατική - λαϊκή εξουσία θα φροντίζει την κατανομή των παραγόμενων προϊόντων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Θα κατανέμει πόρους από την ανάπτυξη για τη δωρεάν ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, Αθλητισμό, σε έργα υποδομής, όπως αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία και λαϊκή κατοικία. Θα αναπτύσσει την έρευνα και την επιστήμη με βάση τις λαϊκές ανάγκες, προκειμένου να αναπτύσσονται γοργά οι παραγωγικές δυνάμεις ώστε να μπορούν να ικανοποιούνται οι ολοένα αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες.
Σ' αυτό το δρόμο ανάπτυξης μόνο μπορεί να υπάρξει λαϊκή ευημερία. Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση την πρόταση του ΚΚΕ, αυτοί θα την επιβάλουν. Και πρέπει γι' αυτό το σκοπό να δυναμώσουν το ΚΚΕ και με την ψήφο τους μπροστά στις εκλογές.