Να σταματήσουν τώρα οι διώξεις στο Μέταλλο
Με ιδιαίτερη ένταση το τελευταίο δίχρονο, συνδικαλιστές από τον κλάδο του Μετάλλου σέρνονται συστηματικά από δίκη σε δίκη, ύστερα από εκατοντάδες μηνύσεις που έχει καταθέσει σε βάρος τους η εργοδοσία του Βιομηχανικού Πάρκου Σχιστού (ΒΙΠΑΣ). Σε πολλές περιπτώσεις, οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης ήταν καταδικαστικές, ενώ το επόμενο διάστημα εκκρεμούν πολλές ακόμα δίκες, σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό.
Το κατηγορητήριο στις περισσότερες υποθέσεις είναι πανομοιότυπο. Αρωγός της εργοδοσίας, όμως, είναι και η ταξική Δικαιοσύνη, που επιτρέπει να συνεχίζεται αυτό το μπαράζ των διώξεων, παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες συνδικάτων και φορέων στις αρμόδιες αρχές και παρά το γεγονός ότι έχουν καταπέσει στο ακροατήριο δεκάδες υποθέσεις με το ίδιο κατηγορητήριο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η Δικαιοσύνη επαναφέρει υποθέσεις που είχαν μπει στο αρχείο και ήταν στο όριο της παραγραφής. Σε άλλες δίκες, οι κατηγορούμενοι συνδικαλιστές καταδικάζονται με απόφαση του προέδρου, παρά την αθωωτική πρόταση του εισαγγελέα, ενώ υπάρχουν και καταδίκες εντελώς ανυποστήρικτες, πραγματική πρόκληση για την εργατική τάξη.
Το ιστορικό αυτών των διώξεων είναι το εξής: Το 2006 ξεκίνησε η λειτουργία του ΒΙΠΑΣ με τη μετεγκατάσταση σε αυτό 80 μεταλλουργικών επιχειρήσεων από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Οι περισσότερες από αυτές έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Στο τέλος του 2007, το σύνολο των επιχειρήσεων στο ΒΙΠΑΣ είχαν ξεκινήσει πλήρως τη λειτουργία τους και ταυτόχρονα το σωματείο είχε αρχίσει τις προσπάθειες για να ιδρύσει παράρτημα μέσα στο χώρο του Βιομηχανικού Πάρκου.
Η προσπάθεια αυτή προκάλεσε τη λυσσαλέα αντίδραση της εργοδοσίας, που έκανε ό,τι μπορούσε για να μην μπουν στην «αυλή» της το ταξικό σωματείο και η συνδικαλιστική δράση. Η εργοδοτική τρομοκρατία κορυφώθηκε όταν το 2007 έγινε απεργία στο χώρο, που κράτησε 2,5 μήνες, με αίτημα την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και την επέκταση του 7ωρου - 5ήμερου - 35ωρου στα μηχανουργεία που σχετίζονται με τη Ζώνη (μέχρι τότε ίσχυε μόνο στα επισκευαζόμενα πλοία).
Καθόλου τυχαία, σε μία από αυτές τις υποθέσεις έγινε προσπάθεια από την πλευρά της εργοδοσίας (με τη γνωμοδότηση γνωστού καθηγητή του Ποινικού Δικαίου) να αποσπάσει καταδικαστική απόφαση που θα χαρακτηρίζει το Συνδικάτο «εγκληματική οργάνωση»!
Σε άλλη δικογραφία, αναφέρονται επί λέξει τα παρακάτω: «Τα τελευταία χρόνια, όπως είναι γνωστό, το ως άνω Συνδικάτο (σ.σ. Μετάλλου) αναπτύσσει τη συνδικαλιστική του δράση κατευθυνόμενο απροκάλυπτα από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, με αποτέλεσμα να μετέρχεται πολλές φορές μεθόδους και πρακτικές που αναμφισβήτητα νοθεύουν την έννοια της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης και τη μετατρέπουν σε μακρύ και ευέλικτο βραχίονα πολιτικών επιδιώξεων εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και την ιδεολογία μιας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας»!
Είναι φανερό ότι η εργοδοσία προσπαθεί να δώσει πολιτική χροιά στις δίκες που προκαλεί με τις μηνύσεις της και, σε τελική ανάλυση, να ποινικοποιήσει την ίδια την ταξική πάλη.
Από αυτήν τη σκοπιά, το ζήτημα δεν αφορά στενά το Συνδικάτο Μετάλλου, το οποίο απειλείται από την εργοδοσία και με οικονομική εξόντωση, εξαιτίας του μεγάλου κόστους που έχουν οι δίκες. Η «βιομηχανία» των διώξεων πρέπει να συνεγείρει τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη όλων των Συνδικάτων και των φορέων του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να ορθώσει τείχος προστασίας στο Συνδικάτο Μετάλλου και συνολικά στη συνδικαλιστική δράση.
Το κατηγορητήριο στις περισσότερες υποθέσεις είναι πανομοιότυπο. Αρωγός της εργοδοσίας, όμως, είναι και η ταξική Δικαιοσύνη, που επιτρέπει να συνεχίζεται αυτό το μπαράζ των διώξεων, παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες συνδικάτων και φορέων στις αρμόδιες αρχές και παρά το γεγονός ότι έχουν καταπέσει στο ακροατήριο δεκάδες υποθέσεις με το ίδιο κατηγορητήριο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η Δικαιοσύνη επαναφέρει υποθέσεις που είχαν μπει στο αρχείο και ήταν στο όριο της παραγραφής. Σε άλλες δίκες, οι κατηγορούμενοι συνδικαλιστές καταδικάζονται με απόφαση του προέδρου, παρά την αθωωτική πρόταση του εισαγγελέα, ενώ υπάρχουν και καταδίκες εντελώς ανυποστήρικτες, πραγματική πρόκληση για την εργατική τάξη.
***
Ολα συνηγορούν ότι πρόκειται για μια «βιομηχανία» διώξεων σε βάρος συνδικαλιστών του ταξικού κινήματος, με σαφείς πολιτικές προεκτάσεις, που στήθηκε από μηχανισμούς της εργοδοσίας στο ΒΙΠΑΣ, για να τρομοκρατήσουν το κλαδικό Συνδικάτο και γενικότερα τους εργαζόμενους που σηκώνουν κεφάλι και αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους.Το ιστορικό αυτών των διώξεων είναι το εξής: Το 2006 ξεκίνησε η λειτουργία του ΒΙΠΑΣ με τη μετεγκατάσταση σε αυτό 80 μεταλλουργικών επιχειρήσεων από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Οι περισσότερες από αυτές έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Στο τέλος του 2007, το σύνολο των επιχειρήσεων στο ΒΙΠΑΣ είχαν ξεκινήσει πλήρως τη λειτουργία τους και ταυτόχρονα το σωματείο είχε αρχίσει τις προσπάθειες για να ιδρύσει παράρτημα μέσα στο χώρο του Βιομηχανικού Πάρκου.
Η προσπάθεια αυτή προκάλεσε τη λυσσαλέα αντίδραση της εργοδοσίας, που έκανε ό,τι μπορούσε για να μην μπουν στην «αυλή» της το ταξικό σωματείο και η συνδικαλιστική δράση. Η εργοδοτική τρομοκρατία κορυφώθηκε όταν το 2007 έγινε απεργία στο χώρο, που κράτησε 2,5 μήνες, με αίτημα την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και την επέκταση του 7ωρου - 5ήμερου - 35ωρου στα μηχανουργεία που σχετίζονται με τη Ζώνη (μέχρι τότε ίσχυε μόνο στα επισκευαζόμενα πλοία).
***
Από το τέλος εκείνης της χρονιάς, οι μηνύσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή... Στη θέση του κατηγορούμενου εναλλάσσονται όλα σχεδόν τα στελέχη του Συνδικάτου Μετάλλου και στη θέση του κατήγορου «φιγουράρουν» επιχειρήσεις εργολάβων, ορισμένοι από τους οποίους διατηρούν στενές επαφές με τη Χρυσή Αυγή.Καθόλου τυχαία, σε μία από αυτές τις υποθέσεις έγινε προσπάθεια από την πλευρά της εργοδοσίας (με τη γνωμοδότηση γνωστού καθηγητή του Ποινικού Δικαίου) να αποσπάσει καταδικαστική απόφαση που θα χαρακτηρίζει το Συνδικάτο «εγκληματική οργάνωση»!
Σε άλλη δικογραφία, αναφέρονται επί λέξει τα παρακάτω: «Τα τελευταία χρόνια, όπως είναι γνωστό, το ως άνω Συνδικάτο (σ.σ. Μετάλλου) αναπτύσσει τη συνδικαλιστική του δράση κατευθυνόμενο απροκάλυπτα από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, με αποτέλεσμα να μετέρχεται πολλές φορές μεθόδους και πρακτικές που αναμφισβήτητα νοθεύουν την έννοια της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης και τη μετατρέπουν σε μακρύ και ευέλικτο βραχίονα πολιτικών επιδιώξεων εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και την ιδεολογία μιας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας»!
Είναι φανερό ότι η εργοδοσία προσπαθεί να δώσει πολιτική χροιά στις δίκες που προκαλεί με τις μηνύσεις της και, σε τελική ανάλυση, να ποινικοποιήσει την ίδια την ταξική πάλη.
Από αυτήν τη σκοπιά, το ζήτημα δεν αφορά στενά το Συνδικάτο Μετάλλου, το οποίο απειλείται από την εργοδοσία και με οικονομική εξόντωση, εξαιτίας του μεγάλου κόστους που έχουν οι δίκες. Η «βιομηχανία» των διώξεων πρέπει να συνεγείρει τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη όλων των Συνδικάτων και των φορέων του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να ορθώσει τείχος προστασίας στο Συνδικάτο Μετάλλου και συνολικά στη συνδικαλιστική δράση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου