Χ. Φλωράκης, Β. Τσιτσάνης, Γ. Φαρσακίδης: Τα σύρματα του στρατοπέδου και ο «φαντάρος που τραγουδούσε στα γραμμόφωνα»

Κατιούσα

Στο βιβλίο του «Ο ξακουστός Τσιτσάνης » (εκδ. Κοχλίας), ο συγγραφέας Σώτος Αλεξίου εκτός από εφημερίδες, χειρόγραφα, γράμματα, φωτογραφίες, δισκογραφικά ντοκουμέντα και σπάνιες φωτογραφίες παραθέτει ζωντανές αφηγήσεις – μαρτυρίες ανθρώπων που γνώρισαν ή συνεργάστηκαν με τον Βασίλη Τσιτσάνη.
Από τις μαρτυρίες αυτές ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν του επίτιμου προέδρου του ΚΚΕ Χαρίλαου Φλωράκη και του αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης, κομμουνιστή εικαστικού και λογοτέχνη Γιώργου Φαρσακίδη, που παράθεσε η Αριστούλα Ελληνούδη παρουσιάζοντας τη συγκεκριμένη έκδοση με άρθρο της στο Ριζοσπάστη (18/1/2004).
Το 1938 ο στρατευμένος πια Τσιτσάνης , υπηρετεί στο Τάγμα Τηλεγραφητών στη Θεσσαλονίκη, όπου στάλθηκε και ο Χαρίλαος Φλωράκης. Τότε πρωτογνωρίζονται και ξανασυναντώνται το 1940 στο Τάγμα Μηχανικών στα Γιαννιτσά, πριν αναχωρήσουν για το μέτωπο.

Χ. Φλωράκης, Β. Τσιτσάνης, Γ. Φαρσακίδης: Τα σύρματα του στρατοπέδου και ο «φαντάρος που τραγουδούσε στα γραμμόφωνα»

Ο Χαρίλαος Φλωράκης διηγείται για τη ζωή τους στο Τάγμα Τηλεγραφητών: «Οταν πήγα εγώ στο Τάγμα, ο Τσιτσάνης ήταν ήδη γνωστός και αγαπητός στους φαντάρους. Συχνά τα βράδια μετά το προσκλητήριο πηδούσε τα συρματοπλέγματα με κάποιον άλλο και πήγαιναν στις ταβέρνες που ήταν γύρω από το στρατόπεδο και δούλευαν μέχρι αργά το βράδυ. Με τον ίδιο τρόπο ξαναγύριζαν και ούτε γάτος ούτε ζημιά. Κάποια φορά όμως ο επιλοχίας τού έστησε καρτέρι και τον έπιασε στα πράσα, που πηδούσε το φράχτη. Την άλλη μέρα το πρωί στην αναφορά τον ρωτάει ο λοχαγός: “Τι γύρευες στα σύρματα τέτοια ώρα, Τσιτσάνη ;”. Κι αυτός με χιούμορ και ετοιμόλογος του απαντά: “Ασυρματιστής δεν είμαι κυρ λοχαγέ; Πήγα να τα επιθεωρήσω, να δω αν είναι εντάξει”».
Το 1938, με επταήμερη άδεια από το στρατό, κατεβαίνει στην Αθήνα και ηχογραφεί την «Αρχόντισσα» και άλλα τραγούδια. Αυτή τη χρονιά δισκογράφησε 25 τραγούδια στην Odeon, 7 στην Columbia και 9 στη HMV. Το 1939, με άδειες του στρατού κατεβαίνει συχνά στην Αθήνα και ηχογραφεί τραγούδια του. Στη Θεσσαλονίκη, νοικιάζει ένα δωματιάκι στην οδό Στρωμνίτσης 20, στο Ντεπό. Γείτονάς του, είναι ο έφηβος τότε, Γιώργος Φαρσακίδης, ο οποίος θυμάται ότι κοντά στη γειτονιά ήταν το Τάγμα Τηλεγραφητών. Οτι τις Κυριακές «τα φαντάρια τρώγανε πατάτες με κρέας» κι ότι μέχρι να γίνει το φαγητό, «παίζανε ποδόσφαιρο στο γήπεδο. Πολλές φορές είδα τον Τσιτσάνη πάνω στις κερκίδες, ανάμεσα στους αξιωματικούς, να παίζει το μπουζούκι και να τραγουδά μαζί τους. Εμείς, τα μαγκάκια της γειτονιάς, όταν βλέπαμε τον Τσιτσάνη με το μπουζούκι, δίναμε σύρμα και στους άλλους και τρέχαμε ν’ ακούσουμε τον φαντάρο που, όπως λέγαμε, τραγουδούσε στα γραμμόφωνα».