Λαθροχειρίες της «Αυγής»

Η «Αυγή», σε χτεσινό της ρεπορτάζ για τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αναδοχή και την υιοθεσία, στη Βουλή, συνεχίζοντας την προσπάθεια των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να διαστρεβλώσουν τη θέση του ΚΚΕ, κατασκεύασε καταπώς την βόλευε την τοποθέτηση της Αλέκας Παπαρήγα, στην οποία καταλογίζει ότι «υποστήριξε την ιδρυματική πολιτική της Σοβιετικής Ενωσης, λέγοντας ότι έτσι λύθηκε το πρόβλημα "νέες γυναίκες, λιγότεροι άνδρες" και των μονογονεϊκών οικογενειών που προέκυψε μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο...». Η λαθροχειρία της «Αυγής» είναι προκλητική, μπροστά στην αδυναμία της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ να αντιπαρατεθούν με επιχειρήματα στον επιστημονικά τεκμηριωμένο λόγο του ΚΚΕ.

Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε αυτούσιο το συγκεκριμένο απόσπασμα από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή: «Επιπλέον, κάνετε δύο πολιτικές απάτες... Η πρώτη είναι η εξής: "Στο δίλημμα, λέει, οικογένεια ή ίδρυμα, το ΚΚΕ είναι με το ίδρυμα" (...) Η λέξη "ίδρυμα" είναι απαράδεκτη... Επειδή είπατε ότι και στον σοσιαλισμό υπάρχουν ζητήματα, θα σας παρακαλέσω να μελετήσετε ένα θέμα, γιατί όντως τα κοινωνικά ζητήματα που προκαλούνται δεν λύνονται με "αυτόματους πιλότους" ούτε έτσι απλά. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκε ένα τεράστιο πρόβλημα στη Σοβιετική Ενωση. Υπήρξαν 20 εκατ. νεκροί στρατιώτες, που ήταν νέοι σε ηλικία. Αυτοί είχαν παιδιά - παντρεύονταν και νωρίς εν τω μεταξύ - και έμειναν 20 εκατομμύρια γυναίκες κατά βάση χωρίς άντρα, αλλά και με παιδιά. Δεν μιλάμε, βέβαια, για τους τραυματισμένους, τους ανάπηρους, κ.λπ., που ήταν νέοι άνθρωποι στην ηλικία... Το σύνθετο ζήτημα ότι ήταν πολύ λιγότεροι οι άντρες και πολύ περισσότερες οι γυναίκες δημιούργησε μία ολόκληρη κατάσταση, η οποία λύθηκε - επειδή κοιτάζετε πολύ αφ' υψηλού τον σοσιαλισμό - με κριτήριο την κυριαρχία της αντίληψης για τον αμοιβαίο έρωτα. Δεν λύθηκε με κριτήριο το αν είχε γίνει γάμος ή όχι. Ετσι, λοιπόν, λύθηκε. Ούτε με δικαστήρια ούτε με φασαρίες ούτε με ηθικολογίες. Ηταν ένα υπαρκτό πρόβλημα. Νέες γυναίκες, λιγότεροι άντρες, οι άντρες έφευγαν εύκολα από τη σχέση που είχαν και αυτό πια αντιμετωπίστηκε κοινωνικά. Ούτε με το Ευαγγέλιο ούτε με τον νόμο ούτε με τα δικαστήρια. Εχει και μια σημασία το ότι τα κοινωνικά ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται με έναν αφηρημένο μοντερνισμό και νεωτερισμό. Είναι πολύ πιο βαθιά και ουσιαστικά, όταν έχουν να κάνουν με τον ανθρώπινο παράγοντα και ιδιαίτερα με το παιδί».