Εκτός πραγματικότητας

 

Μέσα στον αντεστραμμένο κόσμο που ζούμε, ο μικροαστισμός ανθεί και βασιλεύει. Αν η πραγματικότητα είναι δυσάρεστη, δεν την κοιτάμε.

1. Μέσα στον αντεστραμμένο κόσμο που ζούμε, ο μικροαστισμός ανθεί και βασιλεύει. Αν η πραγματικότητα είναι δυσάρεστη, δεν την κοιτάμε. Ασχολιόμαστε μόνο με τις διαδόσεις που έχουν κάποια ελαφράδα, και η είδηση παίρνει το χαρακτήρα κουτσομπολιού ώστε να γίνει πιο ενδιαφέρουσα. Ζούμε σε ξένα σώματα και ξένες ζωές. Το ένστικτο απαγορεύεται να εμφανίζεται και να μας ταράζει. Η όποια επικοινωνία έχει κάτι από θεατρική παράσταση, και κρυφά μέσα μας κλείνουμε το μάτι στον εαυτό μας, γιατί φυσικά είμαστε οι καλύτεροι. Και όλη η οικογένεια φροντίζει να μας κρατά εκτός πραγματικότητας μέσα στο κλειστό μας σπίτι. Ετσι κι αλλιώς, δεν εμπιστευόμαστε κανέναν, ούτε εμάς.

 

2. Νοθευμένα πολιτικά σχήματα διεκδικούν με κάθε τρόπο την ψήφο μας. Δεν αρκούνται όμως σε αυτήν, απαιτούν και τη συγκατάθεσή μας, χωρίς όρους. Οταν πουλάς τρέλα, πρέπει να γνωρίζεις ότι εκεί έξω υπάρχουν και πιο τρελοί από εσένα, που καλύτερα να μην τους συναντήσεις.

 

3. Κι όμως, τα πολιτικά σχήματα θα έπρεπε να μην ξετυλίγουν τόσο γρήγορα την ατραξιόν τους. Η βιασύνη σε καθιστά ευάλωτο, παρορμητικό και στο τέλος δεν ξέρεις τι κάνεις, δίνεις ό,τι έχεις και δεν έχεις στον εχθρό σου και, στην προσπάθειά σου να ξεφύγεις από τα τετριμμένα, καταλήγεις σε αυτά. Για μία ψήφο. Και για μία ψήφο παρακολουθώ προσεκτικά αυτές τις μέρες πώς διάφοροι βουλευτές μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Οι λόγοι για τους οποίους εγκαταλείπουν το καράβι την ώρα που βουλιάζει δεν τους προστατεύουν, αντιθέτως αναδεικνύουν τη φτήνια τους, τα ελαττώματά τους, και αποκαλύπτουν τα έσχατα όρια ενός βολεμένου πολιτικού που περνιέται για πατριώτης. Αυτά τα ανθρωπάρια, που λειτουργούν μόνο με τις ορέξεις τους, είναι καχύποπτοι, κυνικοί, επικίνδυνα αμνήμονες, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η αδηφάγα φιλοδοξία τους τους οδηγεί στη μωρία. Ούτως ή άλλως δεν τους πιστεύει κανείς, και η πελατεία τους τους χρησιμοποιεί για να κάνει τη δουλειά της. Ετσι καταφέρνουν να γίνουν μιας χρήσης και να μας διασκεδάζουν κάθε φορά με τις γελοιότητές τους.

 

4. Μολύνει τη ζωή μας αυτή η κατάσταση. Αποβλακωνόμαστε μπροστά σε μια τηλεοπτική διαταραχή, η οποία αποτελεί αστείρευτη πηγή ηλιθιότητας. Απόρροια αυτής είναι ένας πολίτης που υπάρχει μεν, αλλά δεν έχει ύπαρξη. Οταν περάσει η γελοιότητα των ημερών, θα βρεθεί σε μια μόνιμη κατάσταση απορίας, που σύντομα θα εξελιχθεί σε απέχθεια. Αλλά τότε θα είναι αργά. Πριν το καταλάβει, θα έχει ήδη πνιγεί. Ο χρόνος που έχασε δεν επιστρέφει.

 

5. Ο Ρόμπερτ Μούζιλ στο βιβλίο του «Περί βλακείας» γράφει: «Δεν υπάρχει σημαντική σκέψη που να μη βρίσκει τρόπο η βλακεία να τη χρησιμοποιήσει, δεδομένου ότι η βλακεία μπορεί να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις και να ενδύεται ολόκληρη την γκαρνταρόμπα της αλήθειας. Αντιθέτως, η αλήθεια διαθέτει κάθε φορά μονάχα ένα δρόμο, πράγμα που είναι πάντα εις βάρος της».

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ