Βάση Ντιέγκο Γκαρσία: οι ΗΠΑ εξόρισαν τους κατοίκους του νησιού και μετέτρεψαν σε πολεμική κόλαση έναν εξωτικό παράδεισο

Από Πάνος Αλεπλιώτης 

3000 κατοίκους των νησιών Chagos φόρτωσαν στα αμπάρια φορτηγών πλοίων το 1973 μέσα σε μια νύχτα, όπως παλιά τους σκλάβους προγόνους τους οι στρατιώτες των ΗΠΑ. Δεν τους άφησαν να πάρουν μαζί τους άλλο εκτός από τα ρούχα τους. Τους ξεφόρτωσαν στον Μαυρίκιο χωρίς άλλη φροντίδα. Οι άνθρωποι ζούσαν σε σταύλους και νεκροταφεία, όπου έβρισκαν στέγη, διηγούνται εξορισμένοι νησιώτες. Πολλοί έπαθαν κατάθλιψη και οδηγήθηκαν στον αλκοολισμό. Όλα αυτά για να χτίσουν την στρατιωτική βάση με την ησυχία τους χωρίς να έχουν στα πόδια τους τους ντόπιους ιθαγενείς κατοίκους.
Η στρατιωτική- πολεμική βάση των ΗΠΑ Ντιέγκο Γκαρσία βρίσκεται σε ένα μικρό νησάκι του Ινδικού Ωκεανού μήκους 38 χιλιομέτρων που ανήκει στο κράτος του Αγίου Μαυρίκιου που είναι παραθεριστικό θέρετρο πολυτελείας. Το νησί έχει απίστευτη φυσική ομορφιά που την κατέστρεψε η μετατροπή του σε τσιμεντένιο αβύθιστο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ.

Από τη Σιγκαπούρη στο Τζιμπουτί και από το Μπαχρέιν στη Βραζιλία, οι ΗΠΑ έχουν σήμερα περίπου 800 στρατιωτικές βάσεις και υλικοτεχνικές παροχές εκτός του εδάφους τους, περισσότερες από κάθε άλλο κράτος.
«Αν προσθέσεις όλες τις βάσεις σε ξένο έδαφος, όλων των χωρών του κόσμου είναι περίπου 30. Οι 800 Αμερικάνικες βάσεις αν τις προσθέσεις καταλαμβάνουν χώρο 14.350 τετραγωνικά χιλιόμετρα» λέει ο Daniel Immerwahr, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Northwestern.
Έκταση μεγαλύτερη από όλη την Θεσσαλία που είναι στα 14.000!

Οι δικαιολογίες των ΗΠΑ για την κατασκευή και συντήρηση όλων των βάσεων ήταν φυσικά η προστασία από τον «κομμουνιστικό» κίνδυνο. Οι αγώνες των λαών και η αυξανόμενη επιρροή του Σοβιετικού κράτους και συστήματος, η ταυτόχρονη συρίκνωση της παγκόσμιας παρουσίας των πάλαι ποτέ δυνατών της Ευρώπης έφερε τις ΗΠΑ στην πρώτη θέση της ιμπεριαλιστικής ιεραρχίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και που συνεχίζει στρατιωτικά να κατέχει από τότε. Οι βάσεις είναι ένα από τα εργαλεία της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ και στις χώρες όπου είναι εγκαταστημένες.
Το 1966 η Αγγλία παραχώρησε στις ΗΠΑ μια μικρή κουκίδα στεριάς στον Ινδικό Ωκεανό, τα νησιά Chagos, για την ανέγερση της στρατιωτικής βάσης Ντιέγκο Γκαρσία «μέχρι όσο είναι απαραίτητο». Το κράτος του Άγιου Μαυρίκιου όπου ανήκει το μεγαλύτερο νησί πήρε αποζημείωση περίπου 4 εκατομμύρια ευρώ και η Αγγλία υποβρύχια βλήματα Polaris αξίας 14 εκατομμυρίων δολλαρίων. Δεν μπήκαν φυσικά στον κόπο να ρωτήσουν ούτε το κράτος του Αγίου Μαυρικίου ούτε τους κατοίκους που ζούσαν εκεί.

Υπήρχε ένα «μικρό» πρόβλημα. Στο νησί κατοικούσαν 3000 ιθαγενείς Chagos. Όπως αναφέρει ένας διπλωμάτης Άγγλος της εποχής, «μαζί με τις πέτρες και τα πουλιά ζούνε εδώ και μερικοί Ταρζάν. Ελπίζω να θέλουν να πάνε να ζήσουν στον Μαυρίκιο»
Οι Chagos ήταν απόγονοι σκλάβων από την Αφρική που δούλευαν στις φυτείες καρύδας των Γάλλων. Μετά τους Ναπολεόντιους πολέμους πέρασαν στην κυριαρχία της Βρετανίας. Ζούσαν ειρηνικά, όσοι επέζησαν την σκλαβιά, εξέλιξαν την δική τους γλώσσα, έφτιαξαν σχολεία και είχαν διακριτή παρουσία ειρηνικού, ήσυχου τρόπου ζωής στον Μαυρίκιο.
Μέχρι που τα βασανά τους άρχισαν με τα σχέδια εκτοπισμού που έβαλαν σε εφαρμογή οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι. Αρχικά απαγόρευσαν σε όσους πήγαιναν για ιατρική περίθαλψη στον Μαυρίκιο να γυρίσουν πίσω. Έτσι μια μητέρα που γεννούσε το παιδί τους στον Μαυρίκιο έμενε εκεί και η υπόλοιπη οικογένεια στα Chagos. Οι προμήθειες τροφίμων και φαρμάκων άρχισαν να μειώνονται ώσπου το 1973 τους ανακοίνωσαν ότι σε μια νύχτα να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και το νησί. Τους φόρτωσαν στα αμπάρια φορτηγών πλοίων, όπως και τους σκλάβους προγόνους τους και στρατιώτες των ΗΠΑ δηλητηρίασαν όλα τα κατοικίδια ζώα που άφησαν πίσω τους. Τα σπίτια τα άφησαν στην ζούγκλα.

Τους ξεφόρτωσαν στον Μαυρίκιο χωρίς άλλη φροντίδα. Οι άνθρωποι ζούσαν σε σταύλους και νεκροταφεία, όπου έβρισκαν στέγη, διηγούνται εξορισμένοι νησιώτες. Πολλοί έπαθαν κατάθλιψη και οδηγήθηκαν στον αλκοολισμό. Την δεκαετία του ‘80 η Βρεττανία έδωσε 5,2 εκατομύρια σε 1300 παλιούς κατοίκους των νησιών υπό την προυπόθεση να παραιτηθούν του δικαιώματος να γυρίσουν πίσω.
Οι κατασκευές της βάσης άρχισαν μετά τον εκτοπισμό των κατοίκων. Έγινε εκβάθυνση του λιμανιού ώστε να φιλοξενεί ολόκληρα αεροπλανοφόρα. Κατασκευάστηκε αεροδιάδρομος για βομβαρδιστικά. Εγκαταστάσεις φιλοξενίας μιας ταξιαρχίας Πεζοναυτών και μετά τις 9/11 ταχύτατα κατασκευάστηκε χώρος 30 στρεμμάτων, συγκέντρωσης κρατουμένων που ονομάστηκε «Χώρος Δικαίου».
Διαθέτει πλέον υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις επικοινωνίας και κατασκοπίας και μπορεί να εποπτεύει όλο τον ωκεανό. Τα πρώτα οφέλη της ύπαρξης της βάσης φάνηκαν το 1979 με την πτώση του Σάχη στο Ιράν όπου όλες οι κινήσεις των ΗΠΑ γινόταν μετά από συντονισμό από την βάση.

Οι τεράστιες εγκαταστάσεις που χτίστηκαν μετά την 9/11 χρησιμοποιήθηκαν για κράτηση και φυλάκιση κρατουμένων από το Αφγανιστάν με τον ίδιο τρόπο όπως η βάση του Γκουαντάναμο στην Κούβα. Ανακρίσεις, βασανιστήρια, κράτηση χωρίς δίκη είναι η δραστηριότητα στην βάση όπως αποκαλύπτει έκθεση της CIA προς το Κογκρέσσο.
Αυτά παρά την απαγόρευση επισκέψεων στο νησί από συγγενείς και φίλων των στρατιωτών, αλλά και δημοσιογράφων σε αντίθεση με τις άλλες βάσεις. Τα μυστικά της βάσης Ντιέγκο Γκαρσία δεν είναι εύκολο να φανούν σήμερα. Το σίγουρο είναι ότι ο ιμπεριαλισμός μετέτρεψε έναν ειρηνικό και μαγευτικό σε φύση παράδεισο σε μια σύγχρονη κόλαση πολέμου και βασανιστηρίων και εξόρισε τους ίδιους τους κατοίκους του.