Αν το όνομα “Μαύροι Πάνθηρες” σας φέρνει στο νου την υψωμένη γροθιά
των Αφροαμερικανών αθλητών Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος από το βάθρο των
μεταλλείων στους Ολυμπιακούς του Μεξικού το 1968, κατά πάσα πιθανότητα
δεν είστε ψηφοφόρος της παρούσας κυβέρνησης. Η αλήθεια είναι πως δεν
υποτιμούμε κανέναν για το μορφωτικό του επίπεδο, και δεν μπορούμε να
αποκλείσουμε καθόλου το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήθηκε επίτηδες η
ονομασία του πιο ριζοσπαστικού ρεύματος του κινήματος χειραφέτησης των
μαύρων της δεκαετίας του ’60 και ’70 για να ονοματιστεί ένα σώμα “ράμπο”
που στόχο έχουν- υποτίθεται – να κάνουν τη ζωή των επιβατών στο μετρό
της Αθήνας ασφαλέστερη.
Σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τη ΝΔ πως υπαναχωρεί από τις προεκλογικές της δεσμεύσης για ενίσχυση του δόγματος “Νόμος και Τάξη”. Από την πρώτη στιγμή ανάληψης της εξουσίας της, πέρα από την άμεση εξαγγελία της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, ώστε η αστυνομία να μπορεί να μπαίνει στα ιδρύματα με τηλεφώνημ’από λίτη, όπως προσφυώς είχε γράψει το Λαϊκό Στρώμα, είναι φανερή η ενίσχυση της – ήδη έντονης εδώ και χρόνια, ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητά της – αστυνομικής παρουσίας στο κέντρο της πρωτεύουσας, ειδικότερα σε τουριστικά σημεία, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της “βιτρίνας” της πόλης. Την ίδια ώρα, από το Σάββατο διεξάγονται επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ, με την εύγλωττη ονομασία “Δίχτυ”. Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς, κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει. Τα μαυροφορεμένα κομάντα όμως δε θα περιοριστούν στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης. Οι “Μαύροι Πάνθηρες” θα περιπολούν και στο μετρό, επισήμως για την αποτροπή τσαντάκηδων και πορτοφολάδων.
Η αλήθεια είναι πως μικροεγκληματικότητα υπάρχει αρκετή στο μετρό, όπως και σε όλα τα ΜΜΜ, παρότι ειδικά το πρώτο συγκαταλέγεται μεταξύ των ασφαλέστερων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, για να μη μιλήσουμε καθόλου για την άλλη όχθη του Ατλαντικού. Σίγουρα όμως δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο χρειάζονται πάνοπλοι σαν αστακοί αστυνομικοί στους σταθμούς, ούτε υπάρχει κάποια εγγύηση ότι θα αποτρέπει σημαντικά τους αετονύχηδες, που σίγουρα ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να ασκήσουν την “τέχνη” τους. Στην τελική, όπως λέει κι ο Ελευθέριος Ριλοάδης, “Ναι, αλλά γιατί όχι Sniperαδες που θα σε σημαδεύουν με λέιζερ μέσα από το τούνελ του μετρό; Πιο αποτελεσματικό.”
Στόχος είναι η απόλυτη εξοικείωση βαριά οπλισμένων σωμάτων καταστολής σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής και της καθημερινότητας των πολιτών, η απόλυτη κανονικοποίηση της καταστολής, δυνητικής κυρίως σε αυτή τη φάση και πραγματικής όπου κριθεί απαραίτητο.
Τα αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης, τα έχουμε δει με τον πιο τραγικό στο Λονδίνο το 2005. Ήταν λίγες βδομάδες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Ιούλη σε μέσα μεταφοράς της πόλης, με 52 νεκρούς και μια μέρα μετά από μία ακόμα αποτυχημένη απόπειρα βομβιστικής επίθεσης, οι φερόμενοι δράστες της οποίας είχαν καταγραφεί από κάμερες ασφαλείας. Ένα τεράστιο ανθρωποκυνηγητό εξαπολύθηκε εναντίον τους, με μια ομάδα αξιωματικών να θεωρεί πως αναγνώρισε έναν από τους δράστες στο πρόσωπο του Ζαν Τσαρλς Μενέντες, ενός νεαρού Βραζιλιάνου μετανάστη που δούλευε ως ηλεκτρολόγος. Αιτία της πεποίθησής τους ήταν πως ύποπτος είχε “μογγολικά μάτια”, όπως καταγράφηκε να είπε ένας από τους αστυνομικούς, φανερώνοντας τις βαθιές ρατσιστικές του προκαταλήψεις. Οι αστυνομικοί παρακολούθησαν τον Μενεντές και τον δολοφόνησαν με 5 ή κατ’ άλλους 11 σφαίρες μέσα στο μετρό, όπου είχε επιβιβαστεί για να πάει να επισκευάσει ένα χαλασμένο συναγερμό. Για την ιστορία, η οικογένεια του θύματος έλαβε την προσβλητική αποζημίωση των 100.000 λιρών, ενώ δεν ασκήθηκε καμία δίωξη εναντίον οποιουδήποτε εμπλεκόμενου αξιωματικού, απόφαση την οποία δικαιολόγησε το 2016 και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου είχαν προσφύγει οι Μενέντες.
Σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τη ΝΔ πως υπαναχωρεί από τις προεκλογικές της δεσμεύσης για ενίσχυση του δόγματος “Νόμος και Τάξη”. Από την πρώτη στιγμή ανάληψης της εξουσίας της, πέρα από την άμεση εξαγγελία της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, ώστε η αστυνομία να μπορεί να μπαίνει στα ιδρύματα με τηλεφώνημ’από λίτη, όπως προσφυώς είχε γράψει το Λαϊκό Στρώμα, είναι φανερή η ενίσχυση της – ήδη έντονης εδώ και χρόνια, ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητά της – αστυνομικής παρουσίας στο κέντρο της πρωτεύουσας, ειδικότερα σε τουριστικά σημεία, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της “βιτρίνας” της πόλης. Την ίδια ώρα, από το Σάββατο διεξάγονται επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ, με την εύγλωττη ονομασία “Δίχτυ”. Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς, κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει. Τα μαυροφορεμένα κομάντα όμως δε θα περιοριστούν στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης. Οι “Μαύροι Πάνθηρες” θα περιπολούν και στο μετρό, επισήμως για την αποτροπή τσαντάκηδων και πορτοφολάδων.
Η αλήθεια είναι πως μικροεγκληματικότητα υπάρχει αρκετή στο μετρό, όπως και σε όλα τα ΜΜΜ, παρότι ειδικά το πρώτο συγκαταλέγεται μεταξύ των ασφαλέστερων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, για να μη μιλήσουμε καθόλου για την άλλη όχθη του Ατλαντικού. Σίγουρα όμως δεν είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο χρειάζονται πάνοπλοι σαν αστακοί αστυνομικοί στους σταθμούς, ούτε υπάρχει κάποια εγγύηση ότι θα αποτρέπει σημαντικά τους αετονύχηδες, που σίγουρα ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να ασκήσουν την “τέχνη” τους. Στην τελική, όπως λέει κι ο Ελευθέριος Ριλοάδης, “Ναι, αλλά γιατί όχι Sniperαδες που θα σε σημαδεύουν με λέιζερ μέσα από το τούνελ του μετρό; Πιο αποτελεσματικό.”
Στόχος είναι η απόλυτη εξοικείωση βαριά οπλισμένων σωμάτων καταστολής σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής και της καθημερινότητας των πολιτών, η απόλυτη κανονικοποίηση της καταστολής, δυνητικής κυρίως σε αυτή τη φάση και πραγματικής όπου κριθεί απαραίτητο.
Τα αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης, τα έχουμε δει με τον πιο τραγικό στο Λονδίνο το 2005. Ήταν λίγες βδομάδες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Ιούλη σε μέσα μεταφοράς της πόλης, με 52 νεκρούς και μια μέρα μετά από μία ακόμα αποτυχημένη απόπειρα βομβιστικής επίθεσης, οι φερόμενοι δράστες της οποίας είχαν καταγραφεί από κάμερες ασφαλείας. Ένα τεράστιο ανθρωποκυνηγητό εξαπολύθηκε εναντίον τους, με μια ομάδα αξιωματικών να θεωρεί πως αναγνώρισε έναν από τους δράστες στο πρόσωπο του Ζαν Τσαρλς Μενέντες, ενός νεαρού Βραζιλιάνου μετανάστη που δούλευε ως ηλεκτρολόγος. Αιτία της πεποίθησής τους ήταν πως ύποπτος είχε “μογγολικά μάτια”, όπως καταγράφηκε να είπε ένας από τους αστυνομικούς, φανερώνοντας τις βαθιές ρατσιστικές του προκαταλήψεις. Οι αστυνομικοί παρακολούθησαν τον Μενεντές και τον δολοφόνησαν με 5 ή κατ’ άλλους 11 σφαίρες μέσα στο μετρό, όπου είχε επιβιβαστεί για να πάει να επισκευάσει ένα χαλασμένο συναγερμό. Για την ιστορία, η οικογένεια του θύματος έλαβε την προσβλητική αποζημίωση των 100.000 λιρών, ενώ δεν ασκήθηκε καμία δίωξη εναντίον οποιουδήποτε εμπλεκόμενου αξιωματικού, απόφαση την οποία δικαιολόγησε το 2016 και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου είχαν προσφύγει οι Μενέντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου