Όταν το ΚΚΕ προειδοποιούσε για τις συνέπειες τη συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας

Κατιούσα

Όταν στις αρχές του 2016 η τότε ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πανηγύριζε για τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας σχετικά με το προσφυγικό, λίγοι ήταν εκείνοι που αμφισβητούσαν το κλίμα ευφορίας. Από τους πρώτους που έσπευσαν να προειδοποιήσουν το λαό για το πραγματικό περιεχόμενο και τις συνέπειες της συμφωνίας, ήταν το ΚΚΕ, που επισήμανε ότι “Δεν λύνει το πρόβλημα των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα, ούτε πρόκειται να σταματήσει τα προσφυγικά – μεταναστευτικά κύματα. Επιδεινώνει τις συνθήκες εγκλωβισμού και καταστολής για ακόμη περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες. Καταπατά βάναυσα τα δικαιώματα των προσφύγων”. Οι εξελίξεις τέσσερα χρόνια μετά, με το θέμα να βρίσκεται σε επιχείρηση καμπή, καθώς η τουρκική κυβέρνηση εκβιάζει στην πλάτη αθώων τους συμμάχους της σε ΗΠΑ και ΕΕ, ενώ η ελληνική κυβέρνηση, πιστή στην ευρωενωσιακή αντιμεταναστευτική πολιτική, πετάει δακρυγόνα στα πλήθη των δυστυχισμένων και δηλώνει έτοιμη να χρησιμοποιήσει “όλα τα μέσα”. Η παράθεση της ανακοίνωσης που είχε εκδώσει τότε το Γραφείο τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, δεν γίνεται για να προβληθεί η συγκεκριμένη πρόβλεψη με υψωμένο δάχτυλο, αλλά γιατί διατηρεί την επικαιρότητά της, όχι μόνο ως προς την περιγραφή του προβλήματος, αλλά και τη στάση που πρέπει να έχει ο λαός μας, ειδικά τώρα που οι σειρήνες της ξενοφοβίας και του μίσους ηχούν ολοένα και πιο εκκωφαντικά.

«Η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ – Τουρκίας επικύρωσε το άθλιο παζάρι της λυκοσυμμαχίας που λέγεται ΕΕ με την άρχουσα τάξη της Τουρκίας. Δεν λύνει το πρόβλημα των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα, ούτε πρόκειται να σταματήσει τα προσφυγικά – μεταναστευτικά κύματα. Επιδεινώνει τις συνθήκες εγκλωβισμού και καταστολής για ακόμη περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες. Καταπατά βάναυσα τα δικαιώματα των προσφύγων.
Για άλλη μια φορά, ο Έλληνας πρωθυπουργός προσπάθησε να παρουσιάσει το μαύρο – άσπρο. Οι δυσνόητες και στρογγυλεμένες διατυπώσεις της συμφωνίας που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν μπορούν να κρύψουν ότι:
1. Το κλείσιμο των βόρειων συνόρων για τους πρόσφυγες αποτελεί κοινή απόφαση της ΕΕ, όχι αποτέλεσμα μονομερών ενεργειών, όπως συνεχίζει να ψεύδεται ο Έλληνας πρωθυπουργός. Οι χιλιάδες πρόσφυγες – μετανάστες που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, αλλά και όσοι θα εξακολουθήσουν να έρχονται, θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι. Το πρόγραμμα επιλεκτικής μετεγκατάστασης από την Ελλάδα σε άλλα κράτη της ΕΕ, ενός ελάχιστου αριθμού προσφύγων, που γίνεται με ρυθμούς χελώνας, δεν αποτελεί λύση, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του κ. Τσίπρα.
2. Η απόφαση της Συνόδου, ότι για κάθε “επιστροφή” από την Ελλάδα στην Τουρκία ενός Σύρου πρόσφυγα, ένας άλλος θα επανεγκαθίσταται από την Τουρκία σε χώρα της ΕΕ, μέχρι να συμπληρωθεί το όριο των 72.000 προσφύγων, αποτελεί ένα απαράδεκτο πιγκ – πογκ, που παίζεται στις πλάτες των προσφύγων, παραβιάζοντας ωμά και απροκάλυπτα τα δικαιώματά τους. Η απόφαση για υποχρεωτική κατάθεση των αιτήσεων ασύλου και fast – track εξέτασή τους στην Ελλάδα σημαίνει επαναφορά σε ισχύ και αυστηρή εφαρμογή του απαράδεκτου Κανονισμού του Δουβλίνου. Αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων θα είναι να αυξηθούν τα κυκλώματα και οι ταρίφες των δουλεμπόρων, τα δρομολόγια να γίνουν πιο επικίνδυνα, να ανέβει ο αριθμός των νεκρών προσφύγων – μεταναστών, οι συνθήκες κυνηγητού και παρανομίας θα δημιουργήσουν και άλλα προβλήματα με επιπτώσεις στον ντόπιο πληθυσμό στα νησιά, την ενδοχώρα και τα σύνορα προς τις άλλες χώρες της ΕΕ.
3. Η απόφαση να “ανοίξει” ακόμη ένα κεφάλαιο για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, στην πραγματικότητα, αποτελεί επιβράβευση, με δεδομένη τη συνεχιζόμενη επιθετικότητα και προκλητικότητα της τουρκικής κυβέρνησης, τόσο απέναντι στο Κυπριακό πρόβλημα όσο και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Αιγαίο. Το ίδιο ισχύει και για την έναρξη εκταμίευσης των 3 δισ. ευρώ καθώς και για την υπόσχεση καταβολής ακόμη άλλων 3 δισ. μέχρι το τέλος του 2018.
4. Με τη συμφωνία, η άρχουσα τάξη της Τουρκίας πήρε από την ΕΕ αυτό που επιδιώκει εδώ και καιρό, δηλαδή να “βάλει πόδι” στην περιοχή της Συρίας που βρίσκονται οι Κούρδοι, στο όνομα δήθεν του να δημιουργηθούν “ασφαλέστερες περιοχές” για τους πρόσφυγες “σε ορισμένες περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα”.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, για ακόμη μια φορά προκλητικός στις θριαμβολογίες του, με αναφορές στο σεβασμό, δήθεν, του διεθνούς δικαίου, προσπαθεί να αποκρύψει ότι έβαλε την υπογραφή του σε μια ακόμη συμφωνία – ταφόπλακα για τα δικαιώματα των προσφύγων, που επιτείνει τον εγκλωβισμό τους στην Ελλάδα. Έφτασε στο σημείο να ζητά την αποτελεσματικότητα των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, δηλαδή στα “γκριζαρισμένα” σύνορα του Αιγαίου, όπου θα διαφεντεύει το ΝΑΤΟ, μετά από πρόσκληση και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Καλούμε το λαό να ενισχύσει ακόμα πιο αποφασιστικά τον αγώνα του απέναντι στην πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ. Να δυναμώσει την αλληλεγγύη του προς τους πρόσφυγες – μετανάστες, να διεκδικήσει ανθρώπινους χώρους προσωρινής φιλοξενίας και ασφαλή μετάβασή τους στις χώρες τελικού προορισμού τους. Να παλέψει για να σταματήσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και άλλων κρατών, που έχουν συνυπογράψει και οι ελληνικές κυβερνήσεις».

Τι φοβάμαι

Κατιούσα

Απόβαση στα νησιά Λέσβου και Χίου, κάνανε τα ΜΑΤ. Γιατί; Για να επιβάλλουν την απόφαση της κυβέρνησης, στους νησιώτες που αντιδρούν στον εγκλωβισμό των μεταναστών στα νησιά, με τα κλομπ τους και τα χημικά.
Αυτά τα όργανα της τάξης, αν τους έλεγαν να πάνε να σκοτώσουν τους πρόσφυγες ή να τους ρίξουν στην θάλασσα και να τους πνίξουν, θα το έκαναν με χαρά. Έτσι τους εκπαιδεύει το σύστημα, του νόμου και της τάξης τους.
                                                                        Φ Ο Β Α Μ Α Ι
Ότι και κάποιοι νησιώτες, όχι μόνο δε θα αντιδρούσαν, αλλά θα τους βοηθούσαν κιόλας στο θεάρεστο έργο τους. Είναι οι άνθρωποι, που όχι μόνο μένουν απαθείς αλλά χαίρονται, όταν αυτά τα καλά παιδιά, χτυπούν απεργούς εργάτες. Όταν ματώνουν με χειροβομβίδες κρότου λάμψης και πνίγουν με χημικά ασπρομάλληδες συνταξιούχους που αντιδρούν στις περικοπές των συντάξεων, εκπαιδευτικούς, γιατρούς κλπ.
Είναι οι ίδιοι “μεγάλοι πατριώτες “ που χαίρονταν όταν τσάκιζαν και έριχναν δακρυγόνα  στα παιδιά τις ΚΝΕ, τους αγωνιστές του ΠΑΜΕ και του φιλειρηνικού κινήματος και άλλους δημοκρατικούς πολίτες της Θεσσαλονίκης, που έβαζαν τα στήθια τους για να μην περάσουν τα ΝΑΤΟΪΚΑ στρατεύματα κατοχής από την ελεύθερη χώρα μας υποτίθεται, για να διαλύσουν την Γιουγκοσλαβία του “κακού” Μιλόσεβιτς.   
                                                                         Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η
Αυτά τα φίδια που έσπασαν το τσόφλι του αυγού τους, κι’ έβγαλαν πάλι το κεφάλι τους έξω, πρέπει να απομονωθούν. Δεν έχουν θέση στους τίμιους αγώνες, είναι φονιάδες και χρήσιμοι ηλίθιοι του κεφαλαίου. Βέβαια υπάρχουν και πολλοί άλλοι, που φορούν την μάσκα του δημοκράτη, για να κρύψουν  αυτό το αποτρόπαιο πρόσωπο. Έχουν πρώτη θέση στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, είτε ως δημοσιογράφοι, σοφοί καθηγητάδες, πολιτικοί κι’ είναι ίσως ακόμη πιο επικίνδυνοι, γιατί σταλάζουν το δηλητήριο του φασισμού ζαχαρωμένο με υποτιθέμενη λογική και ρεαλισμό. 
Ο δικός μας αγώνας, είναι η αντίσταση ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε, από το σάπιο σύστημά τους. Ορθώνουμε το ανάστημα μας ενάντια  στα ΜΑΤ, όταν βλέπουμε στριμωγμένο διαδηλωτή να χτυπιέται από ματατζήδες για να το γλυτώσουμε. Σε κείνους που μπαίνουν μέσα στις διαδηλώσεις μας  και ρίχνουν χημικά, για να προστατεύσουμε τα παιδιά που πορεύονται μαζί μας. Σ’ αυτούς που κλωτσάνε τον κάθε ανυπεράσπιστο Ζακ, στους φονιάδες του Παύλου Φύσσα. Στον μαυροφορεμένο κρανοφόρο, που με την μεγάλη κυβισμού μοτοσυκλέτα του, προσπαθεί να εμβολίσει πορεία ειρήνης, στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη και θα του φωνάξουμε δυνατά, “φασίστα ντροπή σου”.  Στον αστυνόμο που θα κλωτσήσει την τάβλα με τα κουλούρια του “παράνομου” γεράκου κουλουρτζή.
Επιθέσεις για να επιδείξουμε απλώς την ύπαρξή μας δεν κάνουμε. Μέσα βέβαια από την αντίσταση, γεννιούνται και επιθέσεις ανάλογα με τις συνθήκες, όπως  π.χ σε περιόδους πολέμου, σκλαβιάς – κατοχής και επαναστάσεων.
Τι δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί, όταν με ύφος περισπούδαστο, ρωτούν και ξαναρωτούν τους εκπροσώπους του ΚΚΕ. -Καλά τα λέτε, όμως τώρα τι κάνουμε.
Δεν καταλαβαίνουν ότι “όσοι δε φοβούνται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζουν” όπως είπε ο Μάνος Χατζηδάκις;
Λοιπόν το τέρας είναι ο απάνθρωπος καπιταλισμός, επιτέλους καταλάβετέ το.
Πρέπει να τον καταδικάσουμε, να τον πετάξουμε κι’ όχι να λέμε ό,τι είπε  ο πρωθυπουργός μας: “Πως δεν τρέφει αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες κι’ ότι κάτι τέτοιο είναι αντίθετο με την ανθρώπινη φύση κι’ όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια την δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα”.
Δηλαδή είμαστε ζούγκλα, είμαστε όντα χωρίς νόηση; Αυτό μας είπε.
                                                                  Φ Ο Β Α Μ Α Ι
-Τους  α δ ι ά φ ο ρ ο υ ς.
-Όλους τους δήθεν: χριστιανούς, φιλάνθρωπους, ευεργέτες, πατριώτες, μορφωμένους, δημοκράτες, αριστερούληδες που αυτοχαρακτηρίζονται ενίοτε κι’ ως κομμουνιστές.
-Τους ηλίθιους και εαυτούληδες. Αυτοί είναι ο πιο επικίνδυνος ιός.
Από αυτούς κινδυνεύει η “ανθρωπότητα”. Γιατί εξοστρακίζουν την αγάπη, την καλοσύνη, την αλληλεγγύη, την αλήθεια και το φως.
Και ζωή στα σκοτάδια δεν υπάρχει.
Μετά την σύσκεψη με τους αιρετούς των νησιών, ο κύριος Μηταράκης απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου, ότι “όλες οι ανοιχτές δομές θα κλείσουν οριστικά, σύμφωνα με την εφαρμογή του σχεδίου της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό και θα γίνουν κλειστές, αλλά διαφωνούν ως προς το μέγεθος της χωρητικότητας” κλπ.
Στημένα παιχνίδια όλα κι’ η ζωή μας, η ζωή του λαού μπαλάκι στις κόντρες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των υποτακτικών τους.
Ακούστηκε ότι υπάρχει κίνδυνος να αυξηθούν οι ροές των προσφύγων στον Έβρο και στα νησιά μας.
Ε, λοιπόν δεν φοβάμαι τον κοροναϊό, για μένα προσωπικά μιλάω. Κι’ όχι δεν παριστάνω τη γενναία.
Για τα δυό παιδιά μου που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και για όλα τα παιδιά, όχι απλώς φοβάμαι, αλλά τρέμω.
Αλλά, όταν σκέφτομαι ότι στις ακτές του νησιού μου, θα ξεβράζονται άπειρα πτώματα προσφύγων κι’ ανάμεσα τους αθώα βρέφη και παιδιά πονάω σύγκορμη.
Γιατί δε θα πεθαίνουν από κάποιον ιό, αλλά από την αμυαλιά, την ακαρδία  και την αδιαφορία όλων εμάς, που θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.
Και τότε Χριστούλη  μου καλώ εσένα, που η γιαγιάκα μου μου είπε, να μη σε φιλώ στα εικονίσματα τα σημαδεμένα από  κραγιόν, αλλά να σε φυλάω στην καρδούλα μου, να κάνεις την δεύτερη παρουσία σου και να στείλεις όλους τους διαβόλους στην κόλαση.
Θα μου πεις, γιατί δεν καλώ τον Μαρξ. Γιατί ο Μαρξ δεν πίστευε σε θαύματα, ούτε στην δευτέρα παρουσία σου, αλλά στη νόηση του ανθρώπου. Γιατί ήξερε πως το κεφάλαιο εκμεταλλεύτηκε κι’ εσένα, που σ’ έκανε εμπόρευμα και σε πουλάει πανάκριβα για το κέρδος.  Γιατί τον έχω μόνο στο μυαλό μου.
Ενώ από μικρή, μόλις άρχισα να καταλαβαίνω, από σένα έμαθα τι θα πει αγάπη, ισότητα, αλληλεγγύη, αδικία. Γιατί άδικη ήταν η σταύρωση σου κι’ ήμουν πάντα θυμωμένη μ’ εκείνο τον όχλο που φώναζε “σταύρωσον – σταύρωσον αυτόν”.
Γιατί σ’ έχω πάντα στην καρδούλα μου και πιστεύω… ακόμη στα θαύματα!                                                          
                                                           Ο Μ Ω Σ    Φ Ο Β Α Μ Α Ι
                       Πως εσύ πια, δεν πιστεύεις σε τίποτα Χριστούλη μου, γιατί μας σιχάθηκες !

Μόνο η λαϊκή πάλη μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο

Η κλιμάκωση της στρατιωτικής αντιπαράθεσης της Τουρκίας - η οποία έχει εισβάλει στη Βόρεια Συρία με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ - με τη Συρία και τη Ρωσία και οι ραγδαίες εξελίξεις μετά την επίθεση στις τουρκικές δυνάμεις στο Ιντλίμπ το βράδυ της Πέμπτης, οι «προειδοποιήσεις» για γενικευμένη ανάφλεξη από τη Μ. Ανατολή και την Ανατ. Μεσόγειο έως τη Λιβύη, η «ταχύτητα» με την οποία παίζονται τα γεωπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των λαών της περιοχής και των ξεριζωμένων προσφύγων και μεταναστών, απαιτούν λαϊκή επαγρύπνηση και δράση.

 Οι εξελίξεις αναδεικνύουν ότι το «σπιράλ» της εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στα οποία η αστική τάξη έχει μπλέξει το λαό μας για τα συμφέροντά της, ξεδιπλώνεται όλο και πιο γρήγορα. Σε αυτήν τη «μεγάλη εικόνα» πρέπει να έχει στραμμένα τα μάτια του ο ελληνικός λαός, για να παλέψει πιο αποτελεσματικά απέναντι στην εμπλοκή και στους μεγάλους κινδύνους που σηματοδοτεί για τον ίδιο, για να απαιτήσει να μη γίνουν τα νησιά μας φυλακές της ΕΕ για τους ξεριζωμένους από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, για να υψώσει τείχος απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Για να «σημαδέψει σωστά» η λαϊκή πάλη τον ένοχο, να βάλει στο επίκεντρο τη «ρίζα του κακού», τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που οδηγούν το λαό όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο βαθιά στο «σπιράλ» των επικίνδυνων ανταγωνισμών.


Μια πλευρά της μεγάλης αυτής εικόνας έδινε λίγο πριν επισκεφτεί την περασμένη Δευτέρα την Ελλάδα, για να συζητήσει με την κυβέρνηση την οριστικοποίηση της «στρατηγικής εταιρικής σχέσης ασφαλείας» Ελλάδας - Γαλλίας, ζητώντας μόνιμη στάθμευση γαλλικών μαχητικών, αποστολές ελληνικών στρατευμάτων εκτός συνόρων από τα Στενά του Ορμούζ έως την υποσαχάρια Αφρική, η Γαλλίδα υπουργός Αμυνας, λέγοντας: «Την τελευταία δεκαετία γίναμε μάρτυρες μιας βαθιάς αμφισβήτησης των στρατηγικών, οικονομικών και στρατιωτικών ισορροπιών. Οι εξελίξεις αυτές είναι βαθύτατα αποσταθεροποιητικές. Ο ανταγωνισμός μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας θα καθορίσει τις μελλοντικές εξελίξεις», συμπληρώνοντας βέβαια από τη σκοπιά των συμφερόντων της γαλλικής αστικής τάξης πως «μια αδύναμη Ευρωπαϊκή Ενωση θα μας καταδίκαζε σε αδυναμία. Οφείλουμε να αποκτήσουμε τα μέσα, ακόμη και τα στρατιωτικά, ώστε (...) να προστατεύονται τα συμφέροντά μας».

Αποτύπωνε δηλαδή το πώς οι ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με Κίνα, Ρωσία, Ιράν, οι αντιθέσεις που εκδηλώνονται και στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα, καθορίζουν όχι μόνο τις μελλοντικές αλλά και τις σημερινές εξελίξεις, δρομολογούν την επιτάχυνση της εμπλοκής στα μέτωπα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δίνουν τον τόνο της αντιπαράθεσης που απλώνεται από το Ιράκ και τη Συρία έως τη Λιβύη και τα Βαλκάνια για τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου της περιοχής και το πέρασμα των αγωγών και δρόμων μεταφοράς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με θύματα τους λαούς της περιοχής.

Σε αυτά τα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ μπλέκει η αστική τάξη το λαό μας για τα συμφέροντά της, με την κυβέρνηση να αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες στέλνοντας για τα συμφέροντα αυτά στρατιωτικές δυνάμεις σε Σαουδική Αραβία, στα ανοιχτά της Λιβύης, στην Ανατολική Μεσόγειο, έως και το Μάλι.

Ολο και μεγαλύτερα τα αδιέξοδα στο «δίχτυ» της εμπλοκής

 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υπό το πρίσμα των σημερινών εξελίξεων, γίνεται και πιο κατανοητό το τι κινδύνους σηματοδοτεί η προσπάθεια για «πάση θυσία» παραμονή της Τουρκίας στο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο, ως μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη που μπορεί να «γείρει την πλάστιγγα» του συσχετισμού δυνάμεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Με συνεχείς αναφορές όπως αυτές του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάθιου Πάλμερ, το περασμένο Σαββατοκύριακο, πως Ελλάδα και ΗΠΑ «κάνουμε ό,τι μπορούμε για (...) να διατηρήσουμε την Τουρκία αγκυροβολημένη στο ΝΑΤΟ και τη Δύση».

Επιπλέον, οι τελευταίες εξελίξεις στη Συρία επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά ότι οι «κόμποι» των ανταγωνισμών δεν λύνονται με τις εύθραυστες κάθε φορά και πρόσκαιρες συμφωνίες, τις λυκοφιλίες ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, τις «ισορροπίες τρόμου» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Αντίθετα αυτές συσσωρεύουν περισσότερη «εύφλεκτη ύλη», προετοιμάζουν τον επόμενο γύρο των ανταγωνισμών και των ιμπεριαλιστικών αναμετρήσεων που πληρώνουν και πάλι οι λαοί.

Η πείρα αυτή είναι πολύτιμη σήμερα, που τα αστικά επιτελεία επιστρατεύουν το κάλπικο δίλημμα «πολεμική εμπλοκή ή επώδυνοι συμβιβασμοί», παρουσιάζουν την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης με ορίζοντα τη Χάγη και με βασικό μπούσουλα τη συνοχή του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική του πτέρυγα, ως τάχα τη λύση απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, κρύβοντας δηλαδή ότι οι συμφωνίες αυτές είναι ανάμεσα σε αστικές τάξεις και επιχειρηματικούς ομίλους και γι' αυτό σε βάρος των λαών, ενώ φέρουν μόνιμα το «σπέρμα» των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων.

Ταυτόχρονα η κατάσταση στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας, με την Τουρκία να αξιοποιεί το Προσφυγικό ως «χαρτί» για τη στήριξη από ΝΑΤΟ και ΕΕ και την ενεργότερη εμπλοκή τους στη Συρία, δείχνει ότι η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν είναι η ασπίδα απέναντι στα προβλήματα, αλλά η πηγή των προβλημάτων.

Δείχνει ότι τα αδιέξοδα σε όλα τα μέτωπα αναπαράγει ακριβώς η εμπλοκή στα γρανάζια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.

Αποκαλύπτει την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα, που κάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα για το «φόνο», παρουσιάζουν περίπου ως «φυσικό φαινόμενο» τους πρόσφυγες και μετανάστες, για να κρύψουν ότι οι ξεριζωμένοι είναι αποτέλεσμα της διάλυσης κρατών, των αλλαγών συνόρων, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που τροφοδότησε ο σχεδιασμός των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.

Σχεδιασμός στον οποίο συμμετέχει με τα μπούνια η αστική τάξη, μετατρέποντας την Ελλάδα σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, στέλνοντας δυνάμεις εκτός συνόρων, για να διεκδικήσει ένα κομμάτι από τη μοιρασιά του ενεργειακού της πλούτου και το πέρασμα των ενεργειακών και άλλων δρόμων.

Ενώ τα όσα μεσολάβησαν μέσα στη βδομάδα, με την κυβέρνηση να στέλνει τα ΜΑΤ ως δυνάμεις κατοχής για να επιβάλουν «διά ροπάλου» τη μετατροπή των νησιών σε φυλακές της ΕΕ, όπως ακριβώς προβλέπει η Συμφωνία της ΕΕ με τον «στρατηγικό εταίρο» Τουρκία, την οποία υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει να υλοποιεί η σημερινή, επιβεβαιώνουν από μια ακόμα πλευρά το πώς η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια πηγαίνει χέρι χέρι με την καταστολή απέναντι στον «εχθρό λαό», ότι η αντιλαϊκή πολιτική είναι ενιαία «εντός κι εκτός» συνόρων.

Αυτήν την πολιτική παρουσιάζουν στο λαό ως μονόδρομο όλοι, από την κυβέρνηση της ΝΔ που επιστρατεύει κάθε λογής εκβιασμούς, έως τον ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνει και από τη θέση της αντιπολίτευσης διαθέσιμος «να βάλει πλάτη» στα επικίνδυνα σχέδια, τις «διευθετήσεις» και τη «διαχείριση» των όσων φέρνει η εμπλοκή όπως είναι το Προσφυγικό.

Απέναντι στην αντιλαϊκή αυτή ομοφωνία, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τη θέση του ΚΚΕ ότι μόνη διέξοδος στο Προσφυγικό είναι το κλείσιμο όλων των δομών στα νησιά, η γρήγορη απόδοση ασύλου και ταξιδιωτικών εγγράφων για τον απεγκλωβισμό των προσφύγων και μεταναστών προς τις χώρες προορισμού τους, η κατάργηση του Δουβλίνου, της κατάπτυστης Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας. Πάλη που, όπως δείχνουν και οι ίδιες οι εξελίξεις, πρέπει να συνδεθεί και με τον αγώνα ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που φέρνουν πολέμους και προσφυγιά.

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος

 

Συνολικά επιβεβαιώνεται ότι μέσα στον φαύλο κύκλο της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τα κάλπικα και εκβιαστικά διλήμματα προς το λαό θα γίνονται όλο και χειρότερα, τα αδιέξοδα για το λαό όλο και πιο μεγάλα και επικίνδυνα.

Για να σπάσει ο φαύλος αυτός κύκλος, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να απορρίψουν τα καλέσματα να «ομονοήσουν» στην πολιτική της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που μακελεύει τους λαούς της περιοχής, ξεριζώνει χιλιάδες που μετά τους εγκλωβίζει σε νησιά - φυλακές, «χτυπάει στο ψαχνό» όσους αντιστέκονται σε αυτήν την πολιτική. Να πάρουν διαζύγιο από τα αστικά κόμματα, από τις δυνάμεις που υπηρετούν την πολιτική αυτή προς όφελος του κεφαλαίου, παρουσιάζοντάς την ως μονόδρομο. Να αξιοποιήσουν την τεράστια δύναμη που επιβεβαιώνεται ξανά τις μέρες αυτές ότι έχει η λαϊκή πάλη, δυναμώνοντας την πάλη για την απεμπλοκή και την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για να κλείσουν οι βάσεις και να πάψει η χώρα να είναι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών. Να περάσουν στην αντεπίθεση για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για να πάρουν την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, τον μοναδικό φιλολαϊκό δρόμο, ικανό να βάλει τέλος στην εκμετάλλευση, στους πολεμικούς κινδύνους, στην προσφυγιά.

Ριζοσπάστης  Σάββατο 29 Φλεβάρη 2020 - Κυριακή 1 Μάρτη 2020

Χρυσαυγίτικη γλώσσα από το ΑΠΕ: «Εισβολείς» οι πρόσφυγες και μετανάστες!!!!

Από iraklis3

Καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας οι επίδοξοι «εισβολείς» παρέμεναν στην τουρκική πλευρά της συνοριογραμμής, εκτεθειμένοι στην ισχυρή βροχόπτωση που σημειώθηκε στον Έβρο». Έτσι τελειώνει τηλεγράφημα του ΑΠΕ με θέμα την ενίσχυση των δυνάμεων της Αστυνομίας στον Έβρο για να αποτρέψουν τους «εισβολείς»!!!

Γλώσσα όχι απλά «αυτιστική», αντιδραστική, αλλά «χρυσαυγίτικη» το να χαρακτηρίζεις τα θύματα των πολέμων και της φτώχειας «εισβολείς». Θύματα στην παρούσα στιγμή των ανταγωνισμών και των παζαριών, πίστεψαν ότι είναι η ευκαιρία να πάνε στην Ευρώπη περνώντας από τη χώρα μας. Βρέθηκαν απέναντι σε λοκατζήδες και ΜΑΤ και δέχτηκαν μαζί με τα παιδιά τους χημικά (Αυτό δεν το είδε το ΑΠΕ).
Η κατάντια της δημοσιογραφίας στην υπηρεσία των πιο αντιδραστικών ιδεολογιών και πολιτικών. ΝΤΡΟΠΗ…

“Είναι κομμουνιστής κοπρίτης” – Οχετός Μπέου εναντίον Πελετίδη (VIDEO)

Κατιούσα

Ξαναχτύπησε ο μειλίχιος δήμαρχος Βόλου, βάζοντας στο στόχαστρό του αυτή τη φορά το δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη. Η απίστευτη επίθεση του δημάρχου έγινε πριν ένα μήνα στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου, άρχισε όμως να γίνεται τώρα πιο γνωστό μέσω της διάδοσής του επίμαχου βίντεο στο διαδίκτυο.
Ο άνθρωπος που χαριεντιζόταν με τη Χρυσή Αυγή, που έχει επιδοθεί σε όργια σεξισμού και αντικομμουνισμού (μερικά μόνο παραδείγματα δείτε εδώ), δεν είναι παράξενο που εξαπολύει χυδαιότητες σε βάρος ενός δημάρχου που πρεσβεύει ακριβώς τα αντίθετα από τον ίδιο.

Η συζήτηση αφορούσε το Πανθεσσαλικό στάδιο, ώσπου κάποιος από τους συμβούλους ανέφερε το παράδειγμα του Παμπελοποννησιακού Σταδίου, που έχει παραχωρηθεί σε ερασιτεχνικούς συλλόγους. Τότε ο Μπέος κυριολεκτικά εξερράγη, λέγοντας πως “Στην Πάτρα, επειδή είναι κομμουνιστής ο δήμαρχος, άλλος κοπρίτης αυτός, το έχει ερημώσει”, κάνοντας λόγο για “σάπια εγκατάσταση”, “ντροπή της πόλης” που είναι “τρεις φορές χειρότερη από το πανθεσσαλικό”. Ο δήμαρχος Βόλου δεν ανακάλεσε τους χυδαίους υβριστικούς χαρακτηρισμούς, παρά την επιμονή του συμβούλου που έθεσε το θέμα.

Οι Πατρινοί βέβαια γνωρίζουν την αλήθεια για το Παμπελοποννησιακό, όπως και για το υπόλοιπο έργο της αγωνιστικής δημοτικής αρχής του Κώστα Πελετίδη, γι’ αυτό εξάλλου τον επιβράβευσαν με τη θριαμβευτική επανεκλογή του στις περσινές εκλογές. Ο Μπέος από την άλλη, έχει κάθε λόγο να θέλει να συκοφαντήσει μια διαχείριση πραγματικά φιλολαϊκή, που βλέπει τις υποδομές μιας πόλης όχι σα φιλέτο προς “αξιοποίηση”, όπως ο ίδιος το πανθεσσαλικό, αλλά σαν στοιχεία που μπορούν να βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών, χωρίς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Η χυδαιότητα του Μπέου είναι τέτοια, που αναγκάστηκε να καταδικάσει το συμβάν ακόμα και ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Δήμο Πατρέων, Γρηγόρης Αλεξόπουλος μέσω ανάρτησής του στο facebook.
Όσο για το δήμαρχο, συνεχίζει απλά να επιβεβαιώνει πόσα εύστοχα καίτοι τετριμμένα είναι τα λογοπαίγνια με το όνομά του. Μετά την κοσμοϊστορική ομιλία του για τα στημένα παιχνίδια, ίσως έχει έρθει ώρα να μιλήσει και στο Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός.
Με πληροφορίες από sportin.gr

Ο κύριος Σ. για το λιντσάρισμα των αστυνομικών…

        

28-02-2020

Πηγή: Eurokinissi

Σε μια παρέα συζητούσαν για τις αποκρουστικές εικόνες μιας εισβολής κατοίκων ενός νησιού σ’ ένα ξενοδοχείο, στο οποίο κοιμούνταν αστυνομικοί. Την εισβολή ακολούθησε λιντσάρισμα των αστυνομικών. Όλοι συμφωνούσαν ότι αυτές οι εικόνες ήταν απαράδεκτες και ότι τον λιντσάρισμα των αστυνομικών ήταν καταδικαστέο. Μάλιστα μιλούσαν για τους νησιώτες με βαρύτατους χαρακτηρισμούς όπως τραμπούκοι, χούλιγκανς, βάρβαροι, κανίβαλοι και άλλα παρόμοια. Αναγνώριζαν βέβαια στους τραμπούκους νησιώτες το ελαφρυντικό ότι κάποιου από αυτούς οι αστυνομικοί έστειλαν τη γυναίκα στο νοσοκομείο χωρίς δόντια αφού πέταξαν στα μούτρα της δακρυγόνο σε ευθεία βολή, κάποιου από αυτούς έσπασαν το αυτοκίνητο και έδειραν το παιδί του που ήταν μέσα στο αμάξι και κάποιων από αυτούς διέλυσαν τα αυτοκίνητα!

Ο κύριος Σ. άκουγε τα όσα λέγονταν χωρίς να μιλήσει. Όταν πια η συζήτηση σταμάτησε, πήρε το λόγο και είπε:

Κάποτε σ’ έναν μεγάλο πόλεμο κάποιοι επέλεξαν να πάνε με τον κατακτητή και να προδίδουν συμπατριώτες τους, που βγήκαν στα βουνά πολεμώντας το εισβολέα. Μια φορά ένας τέτοιος προδότης πήγε με τον γιο του στο δάσος για ξύλα. Ο Χ., που πολεμούσε τον κατακτητή, τον στόχευσε με το όπλο του. Ο προδότης μάζεψε τα ξύλα μαζί με το γιο του και έφυγαν. Ο Κ., μικρότερος σε ηλικία από τον Χ., ρώτησε τον Χ. γιατί δεν σκότωσε τον προδότη και τον γιο του.

 – Γιατί δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς, απάντησε ο Χ.

 – Μα εξαιτίας αυτού πιάστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν πατριώτες, επέμεινε ο Κ.

 – Ναι αλλά εμείς δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς, επέμεινε ο Χ.

Πέρασε λίγος καιρός και οι κατακτητές με προδοσία έπιασαν τον αδελφό του Χ. και τον εκτέλεσαν μαζί με την γυναίκα και την κόρη του. Μερικές μέρες αργότερα ο προδότης ξαναβγήκε με τον γιο του στο δάσος για ξύλα. Ο Χ. πυροβόλησε και σκότωσε πρώτα τον γιο του προδότη και μετά τον προδότη.

 – Τώρα δεν γίναμε σαν κι αυτούς, ρώτησε ο Κ.

 – Όχι βέβαια, απάντησε ο Χ. Αυτοί βασάνισαν τον αδελφό μου, βίασαν την γυναίκα του και την κόρη του πριν τους εκτελέσουν. Εγώ τους εκτέλεσα χωρίς να υποφέρουν.

Ο κύριος Σ. έκανε μια μικρή παύση, κοίταξε έναν έναν τους συνομιλητές του στα μάτια και κατόπιν τους ρώτησε:

 – Καταλάβατε τι θέλω να πω;

Αγγίφς

29 Φεβρουαρίου και τα γρουσούζικα δίσεκτα έτη

Από iraklis3

Η τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου για το 2020 έχει 29 ημέρες, κάτι πολύ σπάνιο. Αυτό συμβαίνει κάθε τέσσερα χρόνια, όταν προσθέτουμε ένα 24ωρο, προκειμένου να διορθωθούν οι ατέλειες του πολιτικού ημερολογίου σε σχέση με το αστρονομικό. Αν δεν συνέβαινε αυτή η διόρθωση, σε βάθος χρόνου θα είχαμε τον Ιανουάριο καλοκαίρι και τον Ιούλιο χειμώνα.
Το 1584 έχουμε την πρώτη εμφάνιση της 29ης Φεβρουαρίου ως πρόσθετης ημέρας κάθε δίσεκτου έτους. Η προσθήκη αυτή αποφασίστηκε το 1581 από τον Πάπα Γρηγόριο ΧΙΙΙ, ο οποίος αφαίρεσε και 11 ημέρες, μετονομάζοντας την 4η Οκτωβρίου 1582 σε 15η Οκτωβρίου 1582 και εγκαινιάζοντας το ημερολόγιο που πήρε το όνομά του. Η επιπλέον ημέρα του Φεβρουαρίου υφίσταται ήδη από το 45 π.Χ. βάσει της ρύθμισης του Ιουλίου Καίσαρα, με τη διαφορά ότι εμφανιζόταν μεταξύ 24ης και 25ης ημέρας, δηλαδή 6 ημέρες πριν από την ρωμαϊκή πρωτομηνιά και ταυτόχρονα πρωτοχρονιά (καλένδες) του Μαρτίου, ονομάστηκε δις έκτη ημέρα (δεύτερη έκτη ημέρα) ή αλλιώς δίσεκτη, εξ ου και το δίσεκτο έτος, αφού στο ρωμαϊκό ημερολόγιο υπήρχαν κάθε 4 χρόνια δύο φορές έκτες καλένδες (δις έκτες).
«Δίσεκτο» ονομάζουμε το έτος που αριθμεί 366 ημέρες, αντί των 365 που έχουν τα κοινά. Για να βρούμε ποιο έτος είναι δίσεκτο, δεν έχουμε παρά να το διαιρέσουμε με το 4. Αν διαιρείται ακριβώς, σημαίνει ότι είναι δίσεκτο και το έτος αυτό έχει 366 ημέρες.
Για το δίσεκτο ή βίσεκτο χρόνο επικρατούν πλήθος προλήψεων και δεισιδαιμονιών, απόρροια της ρωμαϊκής επιρροής. Η δις έκτη εμβόλιμη μέρα θεωρείτο αποφράς και κατ’ επέκταση όλο το έτος. Σ’ αυτό πρέπει να συνετέλεσε το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τον Φεβρουάριο ως μήνα των νεκρών και πίστευαν ότι άφηναν τον Άδη και κυκλοφορούσαν για λίγες μέρες ανάμεσα στους ζωντανούς. Έτσι, το δίσεκτο έτος δεν γινόταν η έναρξη εργασίας με μακροχρόνια διάρκεια, όπως φύτευση αμπέλων, θεμελίωση οικιών και σύναψη γάμου. Η πίστη για το δίσεκτο έτος μεταδόθηκε και στους Έλληνες, ύστερα από τη ρωμαϊκή κατάκτηση.
Γι’ αυτό και το έτος κατά το οποίο συμβαίνουν μεγάλα δεινά (πόλεμοι, λιμοί, μεγάλες φυσικές καταστροφές κ.ά.) καλείται «χρόνος δίσεχτος». Η αντίληψη αυτή απηχείται και στα δημοτικά τραγούδια, όπως στην παραλογή «Του νεκρού αδελφού», με τους στίχους:
Κι εμπήκε χρόνος δίσεκτος και μήνες οργισμένοι

Μεγάλη «τρύπα» στη Φυσική το πρόβλημα της μη διατήρησης της πληροφορίας

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

Η πρώτη και μοναδική έως σήμερα φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας και συγκεκριμένα της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία M87. Την ιστορική φωτογραφία κατέγραψε πέρσι το Τηλεσκόπιο Ορίζοντα Γεγονότων

Για πρώτη φορά η ανθρωπότητα είδε μια μαύρη τρύπα στις 10 Απρίλη του 2019. Οι ερευνητές του Τηλεσκοπίου Ορίζοντα Γεγονότων (ΤΟΓ), που χρησιμοποιεί ένα δίκτυο συνεργαζόμενων ραδιοτηλεσκοπίων απλωμένων στην υδρόγειο, δημοσίευσαν εικόνες της μαύρης τρύπας, που έχει μάζα 6,5 δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ηλιου και βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία M87, ενός γαλαξία σχετικά κοντινού στον δικό μας. Ηταν μια μεγάλη επιστημονική επιτυχία, καθώς είδαμε για πρώτη φορά ένα από τα πιο μυστηριώδη ουράνια σώματα, που είχε προβλεφθεί από τη θεωρία εδώ και δεκαετίες, αλλά δεν το είχαμε δει ποτέ «απευθείας». Οι εικόνες και οι παρατηρήσεις που θα ακολουθήσουν αυτό το επίτευγμα, ίσως προσφέρουν στοιχεία για την απάντηση σε ένα από τα βαθύτερα αινίγματα της Φυσικής.
Το αίνιγμα είναι το «παράδοξο» του τι συμβαίνει στην πληροφορία μέσα σε μια μαύρη τρύπα. Διερευνώντας αυτό το ερώτημα, οι φυσικοί ανακάλυψαν πως και μόνο η ύπαρξη των μαύρων τρυπών είναι ασύμβατη με τους νόμους της Κβαντομηχανικής. Η επίλυση αυτής της ασυνέπειας ίσως απαιτήσει μια θεμελιώδη εννοιολογική επανάσταση, τόσο θεμελιώδη, όσο η «ανατροπή» της κλασικής Φυσικής από την Κβαντομηχανική. Οι θεωρητικοί φυσικοί έχουν δουλέψει σε διάφορες κατευθύνσεις και ιδέες, αλλά καμιά δεν φαίνεται προς το παρόν ότι μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Μελλοντικές παρατηρήσεις του ΤΟΓ, ιδίως αυτές που μπορούν να δείξουν πώς εξελίσσονται οι μαύρες τρύπες στο πέρασμα του χρόνου, αλλά και οι πρόσφατες ανιχνεύσεις συγχωνεύσεων μαύρων τρυπών από παρατηρητήρια βαρυτικών κυμάτων (LIGO), θα μπορούσαν να προσφέρουν σημαντικά δεδομένα και να οδηγήσουν σε μια νέα εποχή τη Φυσική.

Καταβόθρες

Αν και μυστηριώδεις, οι μαύρες τρύπες φαίνεται να βρίσκονται παντού μέσα στο σύμπαν. Οι αστρονομικές παρατηρήσεις των τελευταίων ετών μέσω του ΤΟΓ και του LIGO, είναι απλώς οι πιο πρόσφατες και ισχυρές αποδείξεις ότι οι μαύρες τρύπες, παρότι φαντάζουν απίθανες, είναι πραγματικές και αξιοσημείωτα μη σπάνιες. Ομως όταν οι νόμοι της Κβαντομηχανικής εφαρμοστούν στις μαύρες τρύπες οδηγούν σε αντίφαση, αποκαλύπτοντας ένα ελάττωμα στην ισχύουσα διατύπωση αυτών των νόμων, αν όχι βαθύτερα στη θεωρία.
Το πρόβλημα προκύπτει λόγω μιας από τις απλούστερες ερωτήσεις που μπορεί να κάνει κανείς για τις μαύρες τρύπες: Τι συμβαίνει στο υλικό που πέφτει μέσα σ' αυτές; Σύμφωνα με την Κβαντομηχανική, η ύλη, όπως εκφράζεται ως μάζα και Ενέργεια μπορεί να πάρει πολλές μορφές: σωματίδια μπορούν π.χ. να μεταμορφωθούν σε διαφορετικά είδη σωματιδίων. Αλλά εκείνο που δεν καταστρέφεται ποτέ είναι η κβαντική πληροφορία. Αν γνωρίζουμε την πλήρη κβαντική περιγραφή ενός συστήματος κάποια χρονική στιγμή, τότε θα μπορούμε πάντα να προσδιορίσουμε την κβαντική του περιγραφή, που προηγείται ή έπεται αυτής της χρονικής στιγμής. Τι συμβαίνει στην κβαντική πληροφορία όταν πέφτει μέσα σε μια μαύρη τρύπα;
Η κατανόησή μας για τις μαύρες τρύπες προέρχεται από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν, που περιγράφει τη βαρύτητα ως προερχόμενη από την καμπύλωση του χώρου και του χρόνου. Συνήθης οπτικοποίηση της θεωρίας είναι μια βαριά μπάλα που κυρτώνει την επιφάνεια ενός τραμπολίνο. Αυτή η στρέβλωση του χωροχρόνου κάνει τις τροχιές των σωμάτων και του φωτός να καμπυλωθούν και αυτό είναι που αποκαλούμε βαρύτητα. Αν μεγάλη ποσότητα μάζας είναι συγκεντρωμένη σε έναν μικρό χώρο, τότε η παραμόρφωση του γειτονικού χωροχρόνου είναι τόσο ισχυρή, που ούτε και το φως μπορεί να ξεφύγει από μια περιοχή γύρω από το σημείο, η οποία αποκαλείται ορίζοντας γεγονότων. Εχουμε δηλαδή μια μαύρη τρύπα. Και αν τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει πιο γρήγορα από το φως - ούτε και η πληροφορία - τότε όλα πρέπει να βρίσκονται εγκλωβισμένα μέσα σε αυτό το όριο. Οι μαύρες τρύπες γίνονται κοσμικές καταβόθρες, που παγιδεύουν την πληροφορία μαζί με το φως και τις πιο χειροπιαστές μορφές της ύλης.

Εξάτμιση

Αλλά η ιστορία αυτή γίνεται στην πορεία ακόμη πιο παράξενη. Ισως η μεγαλύτερη ανακάλυψη του Στίβεν Χόκινγκ, να είναι η πρόβλεψη που έκανε το 1974, ότι οι μαύρες τρύπες εξατμίζονται. Αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι μαύρες τρύπες καταστρέφουν κβαντική πληροφορία. Σύμφωνα με την Κβαντομηχανική, ζεύγη «εικονικών σωματιδίων» εμφανίζονται από το «κενό» συνεχώς και οπουδήποτε. Συνήθως, ένα τέτοιο ζεύγος αποτελείται από ένα σωματίδιο και το αντισωματίδιό του, τα οποία ταχύτατα αλληλεπιδρούν και μετασχηματίζονται, αλλά από τα ζεύγη που θα δημιουργηθούν ακριβώς στο άκρο του ορίζοντα γεγονότων, ένα σωματίδιο μπορεί να προκύψει στο εσωτερικό του και ένα στο εξωτερικό του. Το σωματίδιο στο εσωτερικό είναι καταδικασμένο να μείνει εκεί, αλλά το εξωτερικό σωματίδιο μπορεί να διαφύγει, μεταφέροντας μαζί του Ενέργεια. Η αρχή διατήρησης της Ενέργειας λέει ότι με αυτόν τον τρόπο η μαύρη τρύπα χάνει Ενέργεια και έτσι η εκπομπή τέτοιων σωματιδίων κάνει τη μαύρη τρύπα να μικραίνει όσο περνάει ο χρόνος, μέχρι να εξαφανιστεί τελείως. Το πρόβλημα είναι ότι τα διαφεύγοντα σωματίδια, που είναι γνωστά ως ακτινοβολία Χόκινγκ, δεν μεταφέρουν καθόλου πληροφορία σχετική με την ύλη που μπήκε στη μαύρη τρύπα. Ετσι, οι υπολογισμοί του Χόκινγκ φαίνεται να δείχνουν ότι η κβαντική πληροφορία που μπαίνει σε μια μαύρη τρύπα, τελικά καταστρέφεται, αντιβαίνοντας στην Κβαντομηχανική.

Κυοφορία

Αυτό το συμπέρασμα ξεκίνησε μια βαθιά κρίση στη Φυσική, που συνεχίζεται ακόμα. Μεγάλες επιστημονικές πρόοδοι προέκυψαν στο παρελθόν από ανάλογες κρίσεις. Για παράδειγμα, στην αρχή του εικοστού αιώνα, η κλασική Φυσική έδειχνε να προβλέπει την αναπόφευκτη αστάθεια των ατόμων, σε προφανή αντίθεση με τις κυρίαρχες τότε αντιλήψεις περί σταθερής (με τη μεταφυσική έννοια) ύλης. Το πρόβλημα αυτό έπαιξε ρόλο κλειδί στην κβαντική επανάσταση. Η κλασική Φυσική προέβλεπε ότι επειδή τα ηλεκτρόνια που περιφέρονται γύρω από τον πυρήνα του ατόμου αλλάζουν συνεχώς κατεύθυνση, θα έπρεπε να εκπέμπουν συνεχώς φως, χάνοντας Ενέργεια και πέφτοντας τελικά στον πυρήνα. Αλλά το 1913 ο Ν. Μπορ διατύπωσε τη θεωρία ότι τα ηλεκτρόνια κινούνται μόνο μέσα σε προσδιορισμένες κβαντικές τροχιές και δεν μπορούν να καταλήξουν σπειροειδώς πάνω στον πυρήνα. Αυτή η ριζοσπαστική ιδέα βοήθησε να μπουν οι βάσεις της Κβαντομηχανικής, αποκαλύπτοντας βαθύτερα χαρακτηριστικά και εκφράσεις της ύλης και της κίνησης, που αποτελεί αδιαίρετο χαρακτηριστικό της. Ολο και περισσότερο φαίνεται ότι η κρίση που προκάλεσαν οι μαύρες τρύπες, μπορεί να οδηγήσει σε μια αλλαγή παραδείγματος στη Φυσική, ένα νέο μοντέλο, που θα επιτρέψει την κατανόηση του φυσικού κόσμου σε μεγαλύτερο βάθος, εξηγώντας τα στατιστικά χαρακτηριστικά των κβαντομηχανικών νόμων.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Από την «επανεκκίνηση» στο ίδιο έργο... μια μελέτη δρόμος

ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Eurokinissi

Η εφαρμογή καινοτομιών όπως αυτή του VAR δεν εμπόδισε να παιχτεί ξανά το ίδιο «έργο» στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Στις αρχές της βδομάδας που πέρασε έγινε τελικά η περιβόητη και πολυαναμενόμενη συνάντηση της κυβέρνησης με τους διοικούντες τους ποδοσφαιρικούς οργανισμούς UEFA και FIFA για τα ζητήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρόεδρο της UEFA Αλεξάντερ Τσέφεριν και τον αντιπρόεδρο της FIFA Γκρεγκ Κλαρκ, με σκοπό το πρώτο βήμα για τη σύναψη του εξίσου περίφημου ποδοσφαιρικού μνημονίου μεταξύ των δύο πλευρών.
Το ποδοσφαιρικό μνημόνιο είχε προαναγγελθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και μάλιστα διαφημίστηκε από το βήμα της Βουλής ως η τελική λύση για τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, αμέσως μετά την πρόσφατη νέα όξυνση του κλίματος η οποία ακολούθησε την εισήγηση της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού για υποβιβασμό του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης για το αδίκημα της πολυ-ιδιοκτησίας, μετά από καταγγελία του Ολυμπιακού.
Εξαρχής από πλευράς κυβέρνησης δόθηκε μεγάλη βαρύτητα στις πρωτοβουλίες για λύση των προβλημάτων του ελληνικού ποδοσφαίρου και στο νέο εγχείρημα, και μάλιστα κυβερνητικό κλιμάκιο με επικεφαλής τον υπουργό Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτη μετέβη άμεσα στις έδρες της FIFA και της UEFA στην Ελβετία, προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος.

Συνώνυμες του «προϊόντος» οι παθογένειές του

Eurokinissi

Το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου ήταν αυτό που «έκαιγε» τους εκπροσώπους των UEFA και FIFA στη συνάντηση με την ελληνική κυβέρνηση

Μ' αυτά και μ' αυτά, οι υπογραφές έπεσαν στις αρχές της βδομάδας αλλά τα αποτελέσματα όχι μόνο δεν προκαλούν κάποια αίσθηση, αντίθετα δείχνουν να οδηγούν και πάλι σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο χρόνων με τις προθέσεις και πρωτοβουλίες όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) για επίλυση των προβλημάτων του ποδοσφαίρου. Πρωτοβουλίες που φυσικά, όπως και η πρόσφατη της κυβέρνησης ΝΔ, πρωταρχικό στόχο έχουν την προστασία του «προϊόντος» από τα «κακώς κείμενα» και τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις που απαξιώνουν την εικόνα και επιφέρουν συνέπειες στα κέρδη. Πρωτοβουλίες και μέτρα που αποδεικνύονται σχέδια επί χάρτου, μένοντας μακριά από την ουσία του προβλήματος, αποφεύγοντας να χτυπήσουν τη γενεσιουργό αιτία του:
Την επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο και τα όσα αυτή συνεπάγεται, δηλαδή τις κόντρες συμφερόντων, τους πολύπλευρους ανταγωνισμούς οι οποίοι δεν περιορίζονται στο πεδίο του ποδοσφαίρου, την καλλιέργεια και συντήρηση του φανατισμού που οδηγεί στη βία. Φαινόμενα που όσο κι αν κρύβεται επιμελώς από την κυβέρνηση και τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες, είναι συνώνυμα των λογικών και πρακτικών που επικρατούν στο «προϊόν», μέρος του οποίου αποτελεί και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Νέο «φρούτο» η «ολιστική μελέτη»...

Βάσει των όσων συζητήθηκαν και υπογράφηκαν μεταξύ της κυβέρνησης και των UEFA - FIFA, το ποδοσφαιρικό μνημόνιο σε πρώτη φάση περιλαμβάνει την εκπόνηση από τις δεύτερες, εντός του επόμενου τριμήνου, μιας «ολιστικής μελέτης για τη βελτίωση και αναβάθμιση» του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπως ονομάστηκε.
Θα περιλαμβάνει συγκεκριμένες προσαρμοσμένες προτάσεις, με βάση διεθνείς πρακτικές, και θα εστιάζει στους εξής τομείς: 1) Στη δομή και οργάνωση των διοικητικών οργάνων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. 2) Στην αδιαβλητότητα των αγώνων και στην αντιμετώπιση του κινδύνου για στημένους αγώνες, της διαφθοράς στο χώρο και του ντόπινγκ. 3) Στην αποτελεσματική αντιμετώπιση δυσφημιστικών δηλώσεων και κάθε είδους βίας και διάκρισης στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Οι UEFA - FIFA θα πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι προτάσεις θα τύχουν περαιτέρω επεξεργασίας και θα εφαρμοστούν από την ΕΠΟ. Από την πλευρά της η κυβέρνηση αναλαμβάνει τη δέσμευση να ενσωματώσει, στο πλαίσιο της πολιτικής της για τον Αθλητισμό, τις προτάσεις UEFA - FIFA στην ελληνική έννομη τάξη.

...για τα παλιά και γνωστά προβλήματα

Παρά τα παραπάνω καινούργια «φρούτα» και την ανάλογη διαφήμιση που τους έγινε από τους αρμόδιους, σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με καινούργια κατάσταση. Πολλές φορές στο παρελθόν έχουν παρθεί «αυστηρά μέτρα» και έχει «μπει το μαχαίρι στο κόκαλο», κατά τη γνωστή πομπώδη ρητορική των αστικών κυβερνήσεων, χωρίς όμως ποτέ να λύσουν το πραγματικό πρόβλημα.
Επί της ουσίας η κυβέρνηση, θέλοντας να ...απειλήσει τους επιχειρηματίες των ΠΑΕ, κάλεσε τις UEFA - FIFA να δώσουν «λύσεις» στα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, του ίδιου που εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια έχουν υπό το καθεστώς επιτήρησης, προχωρώντας μάλιστα και σε διάφορες πολυδιαφημισμένες καινοτομίες (π.χ. ξένος επικεφαλής, ξένος αρχιδιαιτητής, ξένοι διαιτητές στα ντέρμπι) αλλά και σε άμεση απειλή για Grexit, χωρίς τελικά να αποφευχθούν οι ανεξέλεγκτες καταστάσεις και να εκδηλωθούν οι - ίδιες όπως πάντα - παθογένειες.
Πλέον, καταπώς φαίνεται μετά τη νέα συνεργασία της κυβέρνησης με FIFA και UEFA, χρειάζονται άλλοι τρεις μήνες στους ιθύνοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου προκειμένου να εκπονηθούν ...νέες λύσεις.

Το αυτοδιοίκητο πάνω απ' όλα για UEFA και FIFA

Αν βγήκε κάτι ουσιαστικό από τη συνάντηση - σίγουρα περισσότερο από τις «λύσεις» που εξαγγέλθηκαν - ήταν η, για μία ακόμα φορά, ανυποχώρητη στάση των FIFA και UEFA πάνω στο ζήτημα του αυτοδιοίκητου του ποδοσφαίρου. Κάτι που με τη σειρά του δείχνει τη λογική με γνώμονα την «προστασία του προϊόντος», στην οποία κινούνται οι δύο ποδοσφαιρικοί οργανισμοί, ακόμα κι όταν έχουν αναδειχθεί τα μελανά του σημεία. Και, φυσικά, χωρίς σ' αυτό να υπολογίζουν κυβερνήσεις και κράτη.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Τσέφεριν προς τον πρωθυπουργό: «Το ποδόσφαιρο λύνει μόνο του τα προβλήματά του». Ο πρόεδρος της UEFA δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι στη συμφωνία αναφέρεται ρητά πως οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες δεν θα θίξουν το αυτοδιοίκητο... UEFA και FIFA, άλλωστε, δεν εγγυήθηκαν καν στην κυβέρνηση ότι οι νομοθετικές πρωτοβουλίες για το ποδόσφαιρο θα περάσουν για εφαρμογή στο καταστατικό της ΕΠΟ...

“Σταματήστε τον πόλεμο τώρα!” – Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας για τις εξελίξεις στη Συρία

Κατιούσα

Ανακοίνωση για τις δραματικές εξελίξεις στη Συρία, μετά το θάνατο δεκάδων Τούρκων στρατιωτικών στο Ιντλίμπ από ρωσικό πλήγμα, εξέδωσε το Κομμουνιστικό Κόμματα Τουρκίας ζητώντας άμεση απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων από τη Συρία και τερματισμό του πολέμου.

Ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει:

Αφότου η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε τις απώλειες που προκάλεσε στο συριακό στρατό επί μια βδομάδα, ο κυβερνήτης του Χατάι ενημέρωσε πως “οι εννιά στρατιώτες μας έγιναν μάρτυρες”. Έκτοτε ο αριθμός έχει ανέβει ραγδαία. Ο ακριβής αριθμός δεν είναι σαφής. Δεκάδες από τα παιδιά μας έχασαν τις ζωές τους. Τα συλλυπητήριά μας στο λαό μας.

Η Δημοκρατία της Τουρκίας, που εγκαθιδρύθηκε μετά την πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική κατοχή το 1923, πολεμάει μαζί με άλλες ένοπλες δυνάμεις ενάντια σε μια χώρα μέσα στην επικράτεια αυτής της χώρας. Την προηγούμενη μέρα, το επίσημο ειδησεογραφικό πρακτορεία του κράτους πρόβαλε τις φωτογραφίες των μελών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων μαζί με μαχητές που φορούσαν διακριτικά του Ισλαμικού Κράτους και μετά κατέβασε τις φωτογραφίες. Το Ισλαμικό Κράτος είναι μια αιμοσταγής τρομοκρατική οργάνωση.

Η πολιτική εξουσία, που είχε κατηγορήσει κάθε αντίπαλο ως Αμερικανό κατάσκοπο ή μέλος του δικτύου Γκιουλέν μέχρι πρόσφατα, τώρα έχει ξεκινήσει εντατικές διπλωματικές προσπάθειες για να βρει στήριξη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και κάνει έκκληση σε δυτικές κυβερνήσεις. Καθώς οι συγκρούσεις στη Συρία εντάθηκαν χθες, το σιωνιστικό Ισραήλ, ο εκτελεστής του λαού της Παλαιστίνης, επιτέθηκε στη Δαμασκό. Όλα αυτά δεν είναι σύμπτωση. Όπως φαίνεται, το νέο στάδιο στην κυβερνητική πολιτική της Τουρκίας στη Συρία είναι να εκτείνει το σκοπό του πολέμου και ακόμα να εξασφαλίσει μια σαφή στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσία.
Ανεξάρτητα από το αν είναι πιθανό ή όχι, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι οι εντάσεις μέσα στον ιμπεριαλιστικό κόσμο έχουν οξυνθεί σε σημείο που και το παραμικρό λάθος μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτο. Το γεγονός πως η άρχουσα τάξη στην Τουρκία έχει χάσει πλήρως την ικανότητά της να κάνει σωστές εκτιμήσεις απλά αυξάνει το μέγεθος του δυνητικού κινδύνου.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως στη διάρκεια της ιστορίας, οι πόλεμοι χρησιμοποιούνταν ως προσχήματα από τις άρχουσες δυνάμεις για να κρύψουν τη δυσαρέσκεια εντός χώρας κι ακόμα και να την καταπνίξουν. Όλο το βάρος της προβληματικής τουρκικής οικονομίας πέφτει στους ώμους του λαού. Η ανεργία αυξάνεται, το κόστος ζωής έχει γίνει αβάσταχτο. Η προμήθεια αερίου ενός εκατομμυρίου σπιτιών περικόπηκε λόγω απλήρωτων λογαριασμών. Αυτός ο χωρίς νόημα πόλεμος που γίνεται στο έδαφος μιας άλλης χώρας, θα δημιουργήσει μόνο παραπάνω φτώχεια και μεγαλύτερους αριθμούς θανάτων για το λαό μας.
Η χώρα μας είναι πολύ πολύτιμη για να παραδοθεί σε νατοϊκούς αξιωματικούς, φιλοαμερικανούς ή τζιχαντιστές. Η συριακή πολιτική της κυβέρνησης, που αποδοκιμάζεται από την πλειοψηφία του λαού μας, πρέπει να εγκαταλειφθεί άμεσα και ο τουρκικός στρατός να αποσυρθεί από τη Συρία.
Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας

Είναι ταγΜΑΤαλήτες!

Τα ΜΑΤ, φορώντας πολιτικά ρούχα, πήραν κράνη και ρόπαλα, έριξαν χημικά, έσπασαν οποιοδήποτε αυτοκίνητο υπήρχε μπροστά τους κι έφυγαν από τη Χίο ως αυτό που είναι: ταγΜΑΤαλήτες. Και για μην ξεχνιόμαστε: Αυτοί οι ταγΜΑΤαλήτες έχουν πολιτικούς προϊσταμένους –  Ακολουθεί ρεπορτάζ, φωτογραφίες και βίντεο από το politischios.gr

***

Με χουλιγκάνικη μέθοδο αποχώρησαν από τη Χίο στη 1 το μεσημέρι της Πέμπτης οι δυνάμεις των ΜΑΤ που είχε στείλει η Κυβέρνηση τα ξημερώματα της Τρίτης, σε μία προσπάθεια επιβολής του σχεδιασμού της για τη δημιουργία υπερδομής στην περιοχή του «17» στο Αίπος.

Λίγο πριν την επιβίβασή τους στο πλοίο «Νήσος Ρόδος», οι δυνάμεις των ΜΑΤ έδωσαν την τελευταία τους παράσταση, κινούμενοι εναντίον ομάδας 15 ατόμων που είχαν συγκεντρωθεί έξω από τον λιμένα Μεστών και σε απόσταση ασφαλείας.

Τα ΜΑΤ, φορώντας πολιτικά ρούχα, πήραν κράνη και ρόπαλα και αφού έριξαν δεκάδες χημικά προς τους συγκεντρωμένους, πήδησαν την περίφραξη του λιμένα και έσπασαν οποιοδήποτε αυτοκίνητο υπήρχε μπροστά τους.

***

Δύο ακόμα βίντεο (από το facebook  και από το Alithia MME) πριν τη συνέχεια του ρεπορτάζ:

***

Μάλιστα έφθασαν στο αισχρό σημείο να αποκαλούν τους Χιώτες τουρκόσπορους και τα νησιά του Βορείου Αιγαίου Τουρκονήσια, χωρίς ο επικεφαλής τους να είναι σε θέση να τους ανακαλέσει στην τάξη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και την ώρα που ο καταπέλτης έκλεινε η κάμερα του «π» κατέγραψε τα ΜΑΤ να κάνουν χρήση χημικών. Από την πλευρά της κυβέρνησης πάντως η αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη εστιάστηκε στην υπεράσπιση των ΜΑΤ, λέγοντας ότι είναι άνανδρο να τους χτυπά κάποιος, χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα ως ανθρώπους της διπλανής πόρτας.

Πηγή: politischios.gr απο ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

 

"ΑΡΙΣΤΕΙΑ"

Συνέντευξη του Επ. Καθηγητή Βιοπληροφορικής Κώστα 

Μπουγιούκου στην Αλίκη Λασπίδου

Η κυβέρνηση της ΝΔ βαθαίνει την ολομέτωπη επίθεση στην εκπαίδευση ντύνοντάς την με τα ιδεολογήματα της αριστείας και της αξίας. Τη στιγμή, όμως, που προπαγανδίζει λ.χ. την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την επαναφορά της «βάσης του 10», νομοθετεί τη δυνατότητα αποφοίτων κολεγίων –των πιο αδιαφανών φορέων ιδιωτικής εκπαίδευσης- να διεκδικούν ισότιμα με τους αποφοίτους ΑΕΙ διορισμό ως εκπαιδευτικοί στο δημόσιο σχολείο. Πώς συνδυάζονται αυτά τα μέτρα; Πώς εξυπηρετεί το ιδεολόγημα της αριστείας την εκπαιδευτική πολιτική της ΝΔ;

Η σύνδεση της εφαρμογής νεοφιλελεύθερων και νεοσυντηρητικών πολιτικών με την ατομική ευθύνη αποτελεί κανόνα σε όλες τις καπιταλιστικές κοινωνίες διαχρονικά. Η στρατηγική που ακολουθείται σε όλα τα κοινωνικά ζητήματα, από την περιβαλλοντική καταστροφή μέχρι τα προβλήματα της εκπαίδευσης, είναι η απόκρυψη της μεγάλης εικόνας και η επίρριψη των ευθυνών στις ατομικές επιλογές και ικανότητες του καθενός και της καθεμιάς, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι αυτές είναι κοινωνικά καθορισμένες. Μ’ αυτόν τον τρόπο κάθε αστική κυβέρνηση –όπως η σημερινή και οι προηγούμενες– απαλλάσσεται «στα μάτια του κόσμου» από τις δικές της καθοριστικές και αναπόδραστες ευθύνες. Με άλλα λόγια, η αξιολόγηση π.χ. των εκπαιδευτικών θα στρέψει το βλέμμα και κατ’ επέκταση θα ενοχοποιήσει για το μορφωτικό πρόβλημα τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς αντί για την οικονομική απαξίωση της εκπαίδευσης και την οικονομική και κοινωνική φτώχεια της ελληνικής κοινωνικής πλειοψηφίας. Από εκεί και πέρα η –δυστυχώς αναμενόμενη– ιστορία με τα κολέγια είναι μια ακόμα απτή απόδειξη της σύνδεσης και εξάρτησης και της παρούσας κυβέρνησης από ιδιωτικά κεφάλαια και συμφέροντα σε βαθμό που να μη διστάζει να καταπατήσει ακόμη και το συνταγματικό δίκαιο προκειμένου να τα εξυπηρετήσει. Χαρακτηριστική προς αυτήν την κατεύθυνση είναι άλλωστε και η επιλογή συγκεκριμένων νέων στελεχών του ΙΕΠ.

Ποιες οι συνέπειες της εμμονής με την «αριστεία» στη ζωή των πανεπιστημίων και την επιστημονική έρευνα; Τι σημαίνουν όλα αυτά για το δικαίωμα στη μόρφωση στην εποχή μας;

Το λανσάρισμα της «αριστείας» και η προκλητική προσκόλληση σε αυτό δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως στη βελτίωση των συνθηκών στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Η «αριστεία» αποτελεί ένα ιδεολόγημα το οποίο δεν απαντάει στο παραμικρό στις σύγχρονες ανάγκες μόρφωσης και εκπαίδευσης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Το ίδιο το δικαίωμα αλλά και η ανάγκη κάθε ανθρώπου να έχει πρόσβαση στη γνώση, να μπορεί να ενημερώνεται και να μαθαίνει υπονομεύεται από την απαξίωση της γνώσης, της έρευνας και της διδασκαλίας. Αντ’αυτού, η κατάκτηση της γνώσης από ολοένα και μεγαλύτερες μερίδες της κοινωνίας έχει υποκατασταθεί από ένα κυνήγι δεξιοτήτων και «διακρίσεων» που μπερδεύουν και αποπροσανατολίζουν τους μαθητευόμενους. Έχει δημιουργηθεί ένα φαντασιακό ιδεολόγημα–κατασκευή του σύγχρονου καπιταλισμού της «αριστείας», που μετριέται μόνο στο φαίνεσθαι των τίτλων πτυχίων, βραβείων και δημόσιων σχέσεων και ελάχιστα ασχολείται με τη δουλειά, την κατάκτηση και διάχυση στην κοινωνία νέας γνώσης ή στην αντιμετώπιση των εκρηκτικών κοινωνικών προβλημάτων σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Ποιος θα μπορούσε να είναι ο αντίλογος, το αντίπαλο δέος από τη σκοπιά των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και από την απαίτηση για γνώση και έρευνα με βάση τις κοινωνικές ανάγκες;

Ο αντίλογος έρχεται από την πλευρά των κυβερνώντων και από τους πανίσχυρους διεθνείς οργανισμούς και συμφέροντα που καθορίζουν την πολιτική δημιουργίας και εμπέδωσης της γνώσης στην κοινωνία. Από εκεί έρχεται η απορρύθμιση και η απαξίωση της μόρφωσης και γι’ αυτό αποκαλώ αντίλογο το σύνολο αυτών. Ο λόγος λοιπόν είναι από τη δικιά μας πλευρά και όχι ο αντίλογος. Ο λόγος χρειάζεται να καθοδηγείται από τις ανάγκες που πηγάζουν από την πολυπλοκότητα, το βάθος και την καθολικότητα των προβλημάτων που δημιουργεί ο σύγχρονος καπιταλισμός από το τοπικό στο πλανητικό επίπεδο, από το ατομικό στο συλλογικό. Η γνώση και η πρόσβαση της κοινωνίας στην ανάπτυξή της είναι μια καθολική ανάγκη και κατάκτηση που πρέπει να συνεχίσει να επικαιροποιείται κάθε μέρα σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, από το δημοτικό σχολείο μέχρι τα μεταπτυχιακά και την έρευνα. Κάθε λειτουργός της εκπαίδευσης, τόσο από μόνος/η του/της, όσο και συλλογικά ή οργανωμένα, πρέπει όχι μόνο να διαφυλάσσει αυτήν την κατάκτηση αλλά να τη συσχετίζει και με τη σημερινή πραγματικότητα.

Επιπλέον, κάθε αναφορά στην έρευνα με βάση της τεράστιες ανάγκες και δυνατότητες της κοινωνίας δεν μπορεί να μένει έτσι απλά σε μια φαινομενικά πετυχημένη διακηρυκτική φράση. Η υποκείμενη ανάγκη είναι πραγματικά τεράστια, καθώς οι κοινωνίες μας μετασχηματίζονται με γρήγορους ρυθμούς σε κοινωνίες της γνώσης. Απαιτείται εμβάθυνση και διεύρυνση δράσεων και κινήσεων που θα στοχεύουν στην πίεση για αλλαγές όσον αφορά το τι σημαίνουν όλες οι καινούριες κατακτήσεις της γνώσης, τι και γιατί ερευνάται, με ποια κριτήρια αξιοποιείται και αξιολογείται αλλά και σε εδραίωση και επέκταση των δικαιωμάτων του συνόλου των εργαζομένων στην έρευνα. Γιατί στην πράξη η ίδια η ανθρώπινη εργασία σε κάθε της μορφή είναι η μόνη δύναμη που παράγει νέα γνώση. Έχουν πέσει στην αντίληψη μου, ακόμα και από εδώ, από τη Γαλλία, πρωτοβουλίες για κινήσεις και σχήματα που συγκεντρώνουν πολλές διαφορετικές βαθμίδες των κατακερματισμένων εργαζόμενων στην έρευνα στην Ελλάδα και μέσα από τη συλλογική αναζήτηση και διεκδίκηση έχουν καταφέρει μερικές επιμέρους νίκες. Χαρακτηριστική είναι η πρωτοβουλία LaBour (https://labour.gr/) που επιχειρεί να συντονίσει σε πανελλαδικό επίπεδο τις κινήσεις αυτές. Όσο προχωρούν και ωριμάζουν τέτοιες προσπάθειες, όσο εμπεδώνονται στις συνειδήσεις των εργαζόμενων στην έρευνα και όσο αυτοί αλληλεπιδρούν με άλλους κοινωνικούς χώρους και κινήσεις, τόσο η μάχη για τη διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων και την κατάκτηση της γνώσης σαν κοινωνικό αγαθό θα μετράει νίκες.

Υπάρχουν αντιστάσεις στον πανεπιστημιακό χώρο και τους φοιτητές; Τι γίνεται στη Γαλλία;

Ναι υπάρχουν, εντελώς ανοργάνωτες και αποσπασματικές, αλλά υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα. Από φοιτητές που ζητούν όλο και περισσότερο πρόσβαση στο σύνολο και το βάθος των γνωστικών τους αντικειμένων, όσο και από ερευνητές και πανεπιστημιακούς που αμφισβητούν στον πυρήνα του το σύστημα αξιολόγησης και χρηματοδότησης της έρευνας και των πανεπιστημίων, το σύστημα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην έρευνα, ακόμα και το σύστημα δημοσιεύσεων δηλαδή της δημιουργίας νέας γνώσης. Πολλά ζητήματα συζητιούνται σε κύκλους αλλά και σε επίσημες εκδηλώσεις, οι δράσεις όμως είναι αποσπασματικές και όχι συντεταγμένες, χρειάζεται ακόμα να τρέξει αρκετό νερό στο αυλάκι.

Στη Γαλλία, μετά το μεγάλο φοιτητικό κίνημα του 2017-18 για την «επιλογή» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα κινήματα των κίτρινων γιλέκων, τα μεγάλα ζητήματα που κυριαρχούν στους χώρους των πανεπιστημιακών είναι οι συγχωνεύσεις των ιδρυμάτων και η αξιολόγηση των μελών ΔΕΠ. Και τα δύο είναι συνυφασμένα με το ιδεολόγημα της «αριστείας». Οι συγχωνεύσεις θα μειώσουν και άλλο την ήδη μειωμένη δημόσια χρηματοδότηση και θα βάλουν τα πανεπιστήμια σε ανταγωνισμό μεταξύ τους για το κυνήγι επιπλέον πόρων που τις περισσότερες φορές μόλις θα καλύπτουν τη λειτουργία τους. Τέλος η νέα οδηγία αξιολόγησης συγκεκριμένα και μόνο των μελών ΔΕΠ (προστιθέμενη στις ήδη υπάρχουσες αξιολογήσεις που γίνονται με αμφισβητούμενη αποτελεσματικότητα) θα δημιουργήσει ερευνητές και πανεπιστημιακούς δάσκαλους πολλαπλών ταχυτήτων που θα διδάσκουν ή θα κάνουν έρευνα μόνο στις σχολές και τα τμήματα της «αριστείας».

Σήμερα, αυτές τις μέρες που μιλάμε, έχει ανοίξει μια πολύπλευρη συζήτηση, στον απόηχο του μεγάλου κινήματος των συνδικάτων ενάντια στην διάλυση του συνταξιοδοτικού από τον Μακρόν, για την επερχόμενη χάρτα στρατηγικού σχεδιασμού της ανώτατης εκπαίδευσης και της έρευνας στη Γαλλία (LRPP). Οι αντι-μεταρρυθμίσεις αυτές είναι συγχρονισμένες με το σύνολο των ιδεολογημάτων της αριστείας και της «παραγωγικότητας». Απομείωση της δημόσιας χρηματοδότησης της έρευνας, αποσύνδεση της δημιουργικής σχέσης έρευνας-διδασκαλίας στα πανεπιστήμια, δημιουργία ελάχιστων (6-7) κέντρων «αριστείας» που θα απορροφούν το σύνολο σχεδόν της ολοένα και μειούμενης χρηματοδότησης, αύξηση του αριθμού των συμβάσεων ορισμένου χρόνου –ο τομέας της εκπαίδευσης και της έρευνας έχει πάνω από 35% τέτοιες συμβάσεις– και τέλος εφαρμογή των παρωχημένων μυθευμάτων περί «φυσικής επιλογής των αρίστων» στην αξιολόγηση της έρευνας και της διδασκαλίας. Προτάσεις οι οποίες θα βαθύνουν την ήδη εγκατεστημένη απαξίωση της λειτουργίας των πανεπιστημίων και των λειτουργών τους αλλά και θα επιτείνουν τον αποπροσανατολισμό του ρόλου της ανώτατης εκπαίδευσης και της έρευνας στην κοινωνία. Με λίγα λόγια στην περαιτέρω απομάκρυνση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και έρευνας από την κοινωνία, της ανάγκες και τις δυνατότητες της.

Είναι προφανές ότι όλες αυτές οι αντι-μεταρρυθμίσεις έχουν προκαλέσει αναστάτωση και ερωτηματικά στον χώρο των πανεπιστημίων καθώς είναι πολλοί/ες οι συνάδελφοι που έχουν κατανοήσει ότι το ιδεολόγημα της «αριστείας» είναι κυριολεκτικά ξένο σώμα στην έρευνα και την πρόοδο της επιστήμης και της γνώσης, είναι υπεύθυνο για πολλές δυσλειτουργίες και απάτες και το σημαντικότερο, δεν προσφέρει το παραμικρό στην ανάπτυξη και τη δημιουργία νέας γνώσης. Αυτό που λείπει είναι η συγκρότηση της αγανάκτησης και των αποσπασματικών κινήσεων πολλών σε κάτι το οργανωμένο με πρόγραμμα και στοχευμένη δράση.

Τέλος, το σχόλιό σου σχετικά με τη βράβευση της Αντωνιάδου από την Κεραμέως πυροδότησε θύελλα δημοσιεύσεων και αντιδράσεων σε ΜΜΕ και ΜΚΔ. Τελικά τι ακριβώς συνέβη;

Η κα υπουργός εκλήθη να παραδώσει ένα βραβείο από μια νεοσύστατη εταιρία που διοργανώνει τα βραβεία «Θαλής» και είχε «επιλέξει» την κα Αντωνιάδου για βράβευση «εκτός συναγωνισμού» για ένα βραβείο επιχειρηματικότητας. Μετά τον σάλο που ακολούθησε, η επιτροπή των βραβείων «Θαλής» κάλυψε απόλυτα πολιτικά την κα Κεραμέως λέγοντας ότι η επιλογή του βραβείου ήταν αποκλειστικά θέμα της επιτροπής και η υπουργός απλά «παρίσταται εκεί και κλήθηκε να παραδώσει το βραβείο».

Εδώ να προσθέσω ένα μικρό σχόλιο που αφορά την έκταση αλλά και τη χρονική στιγμή που συνέβησαν όλες αυτές οι αποκαλύψεις. Πρώτον υπήρχε πληθώρα συναδέλφων πανεπιστημιακών που είχαν από καιρό επισημάνει επιμέρους ανακρίβειες στην αντιστοιχία λόγων (και βραβείων) και πράξεων της Αντωνιάδου. οι δικές μου αποκαλύψεις δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια ον-λάιν αναζήτηση, που διήρκησε όχι περισσότερο από 20 λεπτά. Έπειτα από αυτό, πολλοί και πολλές άλλοι προχώρησαν στην αποκάλυψη δικών τους στοιχείων που είχαν μαζέψει από τις δικές τους αναζητήσεις και έτσι αποκαλύφθηκε η έκταση της φενάκης και της απάτης. Δεύτερον εύλογα προκύπτει το ερώτημα γιατί τώρα και γιατί τόσο καιρό κανείς δεν μίλαγε. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, όπως επανέλαβα, ήταν αρκετοί συνάδελφοι, και μη, που εδώ και καιρό είχαν σχολιάσει και αποκαλύψει ορισμένες πτυχές των ψεμάτων της Αντωνιάδου, αλλά με μικρή απήχηση. Αυτό μας φέρνει στο πρώτο σκέλος του ερωτήματος, γιατί τώρα. Η απάντηση είναι απλή. Όταν έχεις μια υπουργό, μια κυβέρνηση, λοιπούς παράγοντες (θινκ τανκς κ.λπ.) αλλά και μια ολόκληρη πολιτική που έχει κυριολεκτικά μπουκώσει την κοινή γνώμη με τα φληναφήματα περί «αριστείας» και εμφανίζεσαι να βραβεύεις κάτι το πλαστό και κίβδηλο, ο θόρυβος που θα προκληθεί από μια αποκάλυψη είναι μάλλον αναμενόμενος. Αυτό που κατάφερε η ανάρτησή μου δεν ήταν τίποτε άλλο από το να πυροδοτήσει μια σειρά άλλων αποκαλύψεων από ανθρώπους που, είτε τα έλεγαν και δεν τους άκουγε κανείς, είτε –και ειλικρινά αυτό πρέπει να μας προβληματίσει– φοβόντουσαν να τα αποκαλύψουν. Τα παραπάνω, βέβαια, αποτελούν το ένα κομμάτι της αλήθειας που αφορά το τυπικό-πολιτικό σκέλος και την φλυαρία των τωρινών αλλά και των προηγούμενων κυβερνώντων περί «αριστείας» και λοιπών ιδεολογημάτων. Όσον αφορά το ηθικό και ουσιαστικό σκέλος η υπουργός δεν έχει απαντήσει το παραμικρό και εξακολουθεί να διατηρεί μέχρι και σήμερα την ανάρτηση στη σελίδα της στο facebook, στην οποία κάθε της λέξη είναι και ένα ψέμα. Δεν έχει σχολιάσει το παραμικρό, δεν έχει διαψεύσει το παραμικρό. Αναμένουμε, αλλά κάτι μου λέει ότι θα αναμένουμε ακόμα πιο πολύ.

Πάντως το συγκεκριμένο περιστατικό είναι απλά ένα από μια σειρά πολλών.

Ναι! Να θυμίσω ότι την κα Αντωνιάδου είχε βραβεύσει και η πρώην υπουργός παιδείας –και εξίσου «φανατική αμαζόνα» της «αριστείας»– κα Διαμαντοπούλου, με αντίστοιχες προκλητικές δηλώσεις. Ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει αναρτήσει πριν λίγα χρόνια τα ανύπαρκτα επιτεύγματα της Αντωνιάδου ονομάζοντάς την «κορίτσι–θαύμα της ΝΑΣΑ» www.facebook.com/kyriakosmitsotakis/photos/a.10151920309242725/10152827062337725

Σε παρόμοιο μήκος κύματος ήταν και η προηγούμενη κυβέρνηση που φιλοξενούσε στην εφημερίδα όργανο του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή» δήλωση της «επιστήμονα της ΝΑΣΑ Αντωνιάδου» ότι στηρίζει το εγχείρημα του κ. Παπά για τη δημιουργία «Διαστημικής Υπηρεσίας» της Ελλάδας.

Συνεπώς το ιδεολόγημα της «αριστείας» φουρνίζεται είτε με «αριστερό» είτε με δεξιό πρόσημο. Φοριέται είτε με «ταγάρι» είτε με «ταγιέρ» και δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά την πλήρη υποταγή των δύο πλευρών της αστικής πολιτικής σε ιδεολογήματα ψεύτικα, ξένα και εχθρικά τόσο με την επιστήμη και την ανάπτυξη της γνώσης όσο και με την κοινωνική πρόοδο. Ιδεολογήματα που έρχονται από έναν κόσμο που δεν μοιράζεται στο παραμικρό τις αρχές, τις αξίες και την προσφορά της έρευνας στην ανθρωπότητα, που προτάσσει την παραγωγικότητα αντί της κατάκτησης της γνώσης, το κέρδος αντί το κοινωνικό όφελος και την «αριστεία» και την ναρκισσιστική αυτοπροβολή αντί της ταπεινότητας μπροστά στο μεγαλείο της γνώσης (και του άγνωστου).

απο τον "Σελιδοδεικτη"