ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ

 

 Ο κρατούμενος Δημ. Κουφοντίνας, ηγετικό στέλεχος της «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη», από τις 8 Ιανουαρίου  πραγματοποιεί απεργία πείνας, που έγινε και δίψας από τις 22 Φεβρουαρίου, με αίτημα τη μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού. Πριν από τη μεταγωγή τους στις φυλακές Δομοκού, από τις αγροτικές φυλακές Βόλου,  σύμφωνα με το νόμο, που χαρακτηρίζεται φωτογραφικός για την περίπτωσή του, θα έπρεπε να υπάρξει αιτιολογημένη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών για τη μη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Αυτή η απόφαση, παρά τα αιτήματα του κρατουμένου να λάβει αντίγραφό της με δικαιολογίες δεν του χορηγείται. Όλη αυτή λοιπόν η μεθόδευση που ακολουθήθηκε  έχει ξεσηκώσει πλήθος αντιδράσεων και κινητοποιήσεων όχι μόνο από αλληλέγγυους αλλά και από τμήματα του νομικού κόσμου της χώρας.

        Νομικοί, όπως το μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Δ.Σ.Α  Θεμ. Σοφός, κάνουν λόγο περί της  «ορθής εφαρμογής των αρχών της σωφρονιστικής, που δεν εκδικείται τον κρατούμενο», κείμενο με υπογραφές 1.000 δικηγόρων και νομικών τονίζουν  ότι «το κράτος δικαίου ισχύει για όλους, δεν είναι a la carte» και σημειώνουν την πρωτοφανή έλλειψη διαφάνειας στην περίπτωσή του, ενώ στην έκκληση για αναθεώρηση της στάσης της Πολιτείας η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων επισημαίνουν ότι «Η Δικαιοσύνη είναι έννοια σύμφυτη με την επιείκεια και τον ουμανισμό».

           Και γίνεται συνεχώς επίκληση σε  έννοιες όπως κράτος δικαίου, νόμος, φιλελεύθερη δημοκρατία από νομικούς και πολιτικούς που υποστηρίζουν τον Κουφοντίνα στο αίτημά του, ανεξαρτήτως  των πράξεών του για τις οποίες καταδικάστηκε.

               Σήμερα,  όταν οι ακαδημαϊκοί, οι δικηγόροι και οι πολιτικοί μιλούν για νόμο,  σύνταγμα ή συνταγματικά δικαιώματα τείνουν να αναφέρονται σε ευρέως καθορισμένες φιλελεύθερες ιδέες και έννοιες, όπως η δικαιοσύνη, η ισότητα, η ελευθερία, που λένε ότι υπερασπίζονται με τους νομικούς μηχανισμούς. Αυτή η γενική αρχή που περιλαμβάνει φιλελεύθερες συνταγματικές ιδέες χαρακτηρίζεται συχνά ως κράτος δικαίου. Το οποίο πραγματοποιείται στις δυτικές αστικές δημοκρατίες με τη θεσμοθέτηση του περιορισμού της εξουσίας μέσω του νόμου και μπορεί να αποτελεί προστασία για τις ασθενέστερες τάξεις από τις αυθαίρετες καταχρήσεις των ισχυρών. 

              Κι έρχεται  η κριτική του Μαρξ για την ιδεολογική υπερδομή που κρύβει την ταξική δύναμη και την εκμετάλλευση στην οικονομική βάση των παραγωγικών δυνάμεων και αποκαλύπτει τη σχέση μεταξύ νόμου, κράτους και ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Η νομική μορφή είναι κεντρικό συστατικό  και έκφραση του τρόπου παραγωγής, και οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής εκφράζονται μέσω των νομικών μορφών της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Και κάθε νομική μορφή εκφράζει μια συγκεκριμένη σχέση ιδιοκτησίας που καθορίζει μια εποχή. Βέβαια, ακόμα και  αν ο νόμος είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την επίτευξη των σκοπών της άρχουσας τάξης, το γεγονός και μόνο ότι αυτοί οι στόχοι πρέπει να επιτευχθούν μέσω αναγνωρίσιμων νομικών μορφών και διαδικασιών μπορεί να αποτελεί από μόνο του περιορισμό της ταξικής εξουσίας. Γι’ αυτό  για τους αγωνιζόμενους εργαζομένους θεωρούνται σημαντικές κατακτήσεις οι νέες ελευθερίες που αποκτήθηκαν με την άνοδο των αστικών, φιλελεύθερων καθεστώτων, τα οποία βέβαια επιδιώκονται να ξεπεραστούν.  

               Γιατί το κράτος είναι ένα όπλο της άρχουσας τάξης που χρησιμοποιείται στην ταξική πάλη, ακόμα κι αν οι νόμοι και τα συντάγματα φαίνεται να ρυθμίζουν και να περιορίζουν την εξουσία του. Μπορεί αυτό να είναι μια κατάκτηση των αστικών επαναστάσεων ενάντια στην παλιά φεουδαρχική τάξη, οι νόμοι όμως αντλούν περιεχόμενο και μορφή απευθείας από ένα σύστημα βασισμένο στην ιδιοκτησία, στην ανταλλαγή εμπορευμάτων, γενικά στον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής. Αποτελεί μέρος των θεμελίων της καπιταλιστικής κοινωνίας η έννοια της ατομικής ιδιωτικής ιδιοκτησίας ως νομικού δικαιώματος. Όλοι οι νόμοι, συμπεριλαμβανομένου του συνταγματικού δικαίου, αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές ταξικές σχέσεις που παίζουν ρόλο στην κοινωνία, πράγμα που ο αστικός νόμος προσπαθεί να συγκαλύψει. 

          Γι’ αυτό και είναι ανάγκη να απομυθοποιηθούν εκείνα τα μέρη και λειτουργίες του αστικού κράτους που κρύβονται πίσω από τη νομικίστικη φρασεολογία και τις φιλελεύθερες ιδεολογίες. Για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις ότι μόνο οι συνταγματικές διασφαλίσεις μπορούν να βοηθήσουν την εργατική τάξη  να κερδίσει τον αγώνα ενάντια στην κυρίαρχη αστική τάξη. Για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε και την αντιμετώπιση  της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα από την εκτελεστική εξουσία, την κυβέρνηση. Οι αστοί νομικοί ή ακαδημαϊκοί που στο όνομα του φιλελευθερισμού υπερασπίζονται το αίτημα του Κουφοντίνα, στην πραγματικότητα περισσότερο από την ίδια την κυβέρνηση εξασφαλίζουν την πίστη στο αστικό κράτος, γιατί του προσδίδουν κύρος ότι οι κανόνες που το  διέπουν βασίζονται σε αμεροληψία και ότι η ισότητα ενώπιον του νόμου ισχύει για όλους.  Εξάλλου η προσφυγή σε νομικές στρατηγικές συνηθέστατα οδηγεί σε μια μορφή αποπολιτικοποίησης των ζητημάτων που επιβεβαιώνουν τις υπάρχουσες ιεραρχίες. Κι έτσι κερδίζεται η συναίνεση.

            Ο νόμος και το σύνταγμα θεωρούνται ως εγγυητές της ανεξαρτησίας και της ουδετερότητας του αστικού κράτους γι’ αυτό και ο εγκλωβισμός σε νομικές διαδικασίες μπορεί να είναι καταστροφικός για τους κοινωνικούς αγώνες. Γιατί η αστική δημοκρατία χτίζει τον καπιταλισμό στα θεμέλια του κράτους, στους ίδιους τους κανόνες εντός των οποίων λειτουργεί, γι’ αυτό  το κράτος δικαίου σωπαίνει στη συρρίκνωση των εργατικών κατακτήσεων, στην αστυνομική αυθαιρεσία κλπ. 

           Η προσπάθεια να ερμηνευτεί η αδιάλλακτη στάση της κυβέρνησης απέναντι στο αίτημα Κουφοντίνα ως πράξη ρεβανσισμού του ίδιου του πρωθυπουργού φαίνεται αρκετά απλή που αναζητά την αιτία πολιτικής επιλογής μόνο στο θυμικό. Αυτή όμως η επιλογή είναι συμπληρωματική όλων εκείνων των πολιτικών αποφάσεων που επιτρέπουν την αστυνομική αυθαιρεσία και ολιγωρούν για τις κοινωνικές ανάγκες, όπως αυτή της ιατρικής περίθαλψης. Με την επίδειξη πυγμής ελπίζει η κυβέρνηση πως  ενισχύεται η δύναμή της  και κυρίως οριοθετείται  απ’ αυτήν η χρήση του νόμου, εκφοβίζοντας με την αναλγησία της, για να μην υπάρχει ο ελάχιστος χώρος για οποιαδήποτε διαμαρτυρία.  

Η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί των εργοδοτών δεν θα περάσουν! – Σωματεία και φορείς της Λήμνου στηρίζουν το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων του νησιού

 

Κατιούσα

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΛΗΜΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΛΕΣΒΙΑΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΛΗΜΝΟΥ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΛΗΜΝΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΛΗΜΝΟΥ

ΕΛΜΕ ΛΗΜΝΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΑ ΛΗΜΝΟΥ

ΕΝΩΣΗ ΙΑΤΡΩΝ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΗΜΝΟΥ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΛΗΜΝΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ

Μην καρτεράτε να λυγίσουμε· 
μήτε για μια στιγμή

Φώτης Αγγουλές

  Με αφορμή την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς που άσκησε ιδιοκτήτης ενοικιαζομένων δωματίων σε εργαζόμενους, τα παραπάνω υπογράφοντα σωματεία, στηρίζουμε όλες τις δράσεις και τις ενέργειες του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΛΗΜΝΟΥ που κάνει για να προφυλάξει τα μέλη του από την όποια εργοδοτική αυθαιρεσία, εκμετάλλευση και αυταρχισμό.   Κάποιοι χτυπούν το σωματείο για να είναι ελεύθεροι να εκμεταλλεύονται στο έπακρο τους εργαζόμενους. Όμως να ξέρουν ότι δεν θα πετύχουν τους στόχους τους. Πάντα θα βρίσκουν την ενωμένη, αγωνιστική, συνδικαλιστική δράση απέναντί τους.

  Καλούμε όλους τους εργαζόμενους κάθε εθνικότητας, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να συσπειρωθούν στα σωματεία τους, ξεπερνώντας φόβους, μοιρολατρία και υποταγή στα κάθε είδους αφεντικά και να διεκδικήσουν μαζικά και δυναμικά καλύτερους όρους ζωής και δουλειάς για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, υιοθετώντας το πλαίσιο αιτημάτων που έχουν διατυπώσει πάνω από 530 Ομοσπονδίες και συνδικάτα, για : 

• ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – κατάργηση των κάθε είδους ελαστικών σχέσεων εργασίας (συμβασιούχοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, επικουρικοί, κλπ).
• ΥΠΟΓΡΑΦΗ Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και επαναφορά με νόμο στα 751 ευρώ για όσους αμείβονται με το βασικό μισθό, ως ελάχιστη βάση για αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς. Κατώτερο μεροκάματο στα 33,57 ευρώ.
• Επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων.
• Να καταργηθούν άμεσα όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που τσακίζουν τις Συλλογικές Συμβάσεις. Καθολική ισχύς και υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. 
• Όχι στις αντεργατικές αλλαγές που αλυσοδένουν την λειτουργία των συνδικάτων, που εμποδίζουν την προκήρυξη απεργιών και την ανάπτυξη αγώνων των εργαζόμενων,  τις εργατικές διεκδικήσεις.
• Αφορολόγητο ατομικό όριο 20.000 ευρώ, προσαυξανόμενο 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών.
• ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά.
• Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική – λαϊκή οικογένεια.
• Άμεση απόδοση των συντάξεων – κατώτερη σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού.
• Επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης, του 13ου και 14ου μισθού.
• ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Πρόεδρος Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων για Κουφοντίνα: Ο μεσαίωνας δεν ξεριζώθηκε ακόμα

 

Με ανακοίνωσή του ο πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ), Χριστόφορος Σεβαστίδης, απαντά στους επικριτές της πλειοψηφίας του Διοικητικού Συμβουλίου και όχι μόνο, σχετικά με την πρόσφατη ανακοίνωση (24/2), που εκδόθηκε από την ΕΔΕ για τον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Αρχικά, ο Χριστόφορος Σεβαστίδης, αναφέρει ότι η επίμαχη ανακοίνωση «επανέλαβε τον αυτονόητο για κάθε πολιτισμένο κράτος σεβασμό που οφείλει να δείχνει η Πολιτεία απέναντι σε οποιονδήποτε άνθρωπο» και «επικαλέστηκε τις αρχές του ουμανισμού, γέννημα του Διαφωτισμού, που έβγαλε την ανθρωπότητα από τον σκοτεινό Μεσαίωνα».

Στη συνέχεια αναφέρεται ονομαστικά και επικριτικά σε μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, κ.λπ.

Όπως είναι γνωστό χθες παραιτήθηκε με επιστολή του, από μέλος της ΕΔΕ ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος, ενώ ο πρόεδρος Εφετών Γιώργος Παπαγεωργίου με επιστολή του ζητεί την παραίτηση του Δ.Σ. της ΕΔΕ μετά την ανακοίνωση για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, επικαλούμενος ότι η επίμαχη ανακοίνωση δεν θεμελιώνεται σε καμία παράγραφο του καταστατικού της Ένωσης και εκθέτει τα μέλη της.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση του προέδρου της ΕΔΕ:

Το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων την 24η Φεβρουαρίου 2021 δεν διεκδίκησε δάφνες πρωτοτυπίας. Επανέλαβε τον αυτονόητο για κάθε πολιτισμένο κράτος σεβασμό που οφείλει να δείχνει η Πολιτεία απέναντι σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Επικαλέστηκε τις αρχές του ουμανισμού, γέννημα του Διαφωτισμού, που έβγαλε την ανθρωπότητα από τον σκοτεινό Μεσαίωνα.

Αν και προβλήθηκε από ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης ως κάτι καινοφανές δεν ήταν παρά άλλη μία έκκληση να μεριμνήσει το Κράτος για την ζωή και την υγεία ενός πολυισοβίτη κρατουμένου του οποίου η ζωή κινδυνεύει μετά από πολυήμερη απεργία πείνας και δίψας. Είχαν προηγηθεί ανάλογα αιτήματα χιλιάδων δικηγόρων, του Δικηγορικού Συλλόγου Πάτρας, καθηγητών πανεπιστημίου, καλλιτεχνών, διανοουμένων, πολιτικών όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων και τελευταία της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ανεξάρτητου συμβουλευτικού οργάνου της Ελληνικής Πολιτείας.

Δεν διαπίστωσα σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, σε κανένα επιστημονικό σωματείο, σε κανένα Πανεπιστήμιο να στρέφονται συνάδελφοι κατά συναδέλφων και να διατυπώνονται από αιρετά μέλη Διοικητικών Συμβουλίων και Διοικήσεων Δικαστηρίου τόσο χυδαίοι χαρακτηρισμοί, όπως αυτοί που διατυπώθηκαν σε μας.  

Ο Μεσαίωνας δεν ξεριζώθηκε ακόμα. Ζει σε εκείνους που ξερνώντας ασίγαστο μίσος και επενδύοντας στον διχασμό και στην διάσπαση χαρακτηρίζουν «αντιεξουσιαστή» όποιον τολμήσει να μιλήσει για ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι τα μέλη της μειοψηφίας του ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων! Επικεφαλής τους οι ίδιοι που χρησιμοποίησαν θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να καταλάβουν την Διοίκηση της μεγαλύτερης Δικαστικής Ένωσης.

Και από τότε που υπέστησαν μνημειώδη συντριβή στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου καταδικασμένοι από την συντριπτική πλειοψηφία των δικαστικών λειτουργών με το στίγμα του «πραξικοπηματία» έβαλαν και πάλι πλώρη να βρουν τρόπο να γδάρουν το μόνιμο θύμα τους: την ομαλότητα και το κύρος της Ένωσης.

Δοκιμάζουν άλλη μια φορά τα σκουριασμένα τους όπλα. Μαζί τους διαλεχτοί μαχητές όπως ο Χ. Νάστας (προϊστάμενος του Εφετείου Θεσσαλονίκης) και ο Σ. Βεργώνης (αποτυχών υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές). Πρώην αποσπασμένοι σύμβουλοι υπουργών (ακόμα και Αγροτικής Ανάπτυξης) και ορφανά τέκνα μιας άλλοτε κραταιάς ομάδας, πρώην μέλη ενός προεδρείου που συνήθιζε την χρηματοδότηση της Ένωσης από τραπεζικούς ομίλους ξεχνώντας να ενημερώνει το ΔΣ, φανατικοί υποστηρικτές φωτογραφικών νομοθετικών ρυθμίσεων, μοναδικά υβρεολογούν, υποκριτικά ηθικολογούν και κακόβουλα συκοφαντούν. Οι ανακοινώσεις στα χέρια τους μέσο συσκοτισμού, προσωπείο για τα πάθη τους και τα συμφέροντά τους. 

Το Προεδρείο της Ένωσης από την πρώτη ημέρα μετά τις αρχαιρεσίες άρχισε να παλεύει για να νικήσει την χρόνια εσωστρέφεια και τον κοινωνικό απομονωτισμό που βασάνιζε το Δικαστικό Σώμα. Παράλληλα με την επιδίωξη προώθησης των συμφερόντων των μελών μας και την βελτίωση των όρων απονομής της Δικαιοσύνης, συμμετέχουμε ενεργά και διατυπώνουμε τις θέσεις μας για κάθε ζήτημα που αγγίζει τη Δικαιοσύνη, το Σύνταγμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με τον ίδιο τρόπο που τα υπερασπίζεται ο καθένας από μας στην καθημερινή του εργασία κατά την έκδοση των δικαστικών αποφάσεων, ακολουθώντας πιστά τη νομολογία του ΕΔΔΑ, με τον ίδιο τρόπο οφείλει να τα προασπίζεται και η Δικαστική μας Ένωση στις παρεμβάσεις της προς την Πολιτεία.

Το επίπεδο του πολιτισμού μιας Χώρας βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τον σεβασμό στις μειονότητες, στους κοινωνικά αποκλεισμένους, την ανθρώπινη και αξιοπρεπή μεταχείριση των κρατουμένων ανεξάρτητα από την βαρύτητα των αδικημάτων που διέπραξαν. Οι Έλληνες Δικαστές και Εισαγγελείς, που περήφανα εκπροσωπούνται από την Ένωσή μας, δικαιούνται και οφείλουν να είναι πρωτοπόροι, να βελτιώνουν με τις επιστημονικές τους γνώσεις την υπάρχουσα νομοθεσία προς όφελος του Ελληνικού Λαού, να εντοπίζουν στρεβλώσεις και λάθη, να προάγουν τη νομική επιστήμη.  

Η μειοψηφία του ΔΣ δηλώνοντας τον απόλυτο σεβασμό στους καταστατικούς σκοπούς της Ένωσης διαμαρτύρεται διότι το Δελτίο Τύπου ξέφυγε από τους στενούς αυτούς σκοπούς. Τι υποκρισία αλήθεια! Αντιγράφω από την ανακοίνωση με αρ. πρωτ. 14/16-2-2015 όταν οι σημερινοί φρουροί των καταστατικών σκοπών, ασκούσαν την διοίκηση της Ένωσης: «Καταγγέλλαμε πάντοτε την εκάστοτε Κυβέρνηση ( οποιουδήποτε κόμματος) όταν θεωρούσαμε ότι, με βάση αντικειμενικά δεδομένα, παραβιάζει το Σύνταγμα ή τους Νόμους.

Θεωρούμε ότι αυτό επιβάλλει η Δικαστική μας ιδιότητα, αφού η Δικαιοσύνη είναι ο Θεσμός εκείνος, ο οποίος, με βάση τις συνταγματικές αρχές, οφείλει να παίρνει θέση, όταν οι άλλες δύο Συνταγματικές Λειτουργίες ( Νομοθετική και Εκτελεστική) παραβιάζουν το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα».

Μήπως όμως ήταν η πρώτη φορά που η Ένωση διατύπωνε δημόσιο λόγο για όσα θέματα θεωρούσε ιδιαίτερης σημασίας; Η Ανακοίνωση με αρ. 5/15-1-2011 για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η από 15-10-2012 επιστολή προς τον Πρόεδρο του Ε.Κ., το αίτημα για αλλαγή της συνταγματικής διάταξης που προβλέπει το ανώτατο όριο συνταξιοδότησης των δικαστικών λειτουργών, η από 15-1-2015 επιστολή για τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, η από 13-2-2015 «αντιμνημονιακή επιστολή» προς τον Πρόεδρο του ΕΚ, Γιούνκερ, σε ποιόν σκοπό του Καταστατικού ανήκουν; 

Στην καλόπιστη ερώτηση για το κατά πόσο μία έκκληση στην Πολιτεία –ακόμα και για ανθρώπινα δικαιώματα- συνιστά παραβίαση της αρχής της διάκρισης των λειτουργιών, θα απαντούσε εύκολα κανείς ότι ο κύριος ρόλος των Δικαστικών Ενώσεων είναι ακριβώς η υποβολή αιτημάτων προς την Κυβέρνηση και η επιδίωξη για την ικανοποίησή τους, χωρίς η φύση και το είδος του αιτήματος να ασκεί κάποια επιρροή στην απάντηση στο ερώτημα.

Στη ζωή ενός συλλογικού οργάνου υπάρχουν κρίσεις συνθετικές, αμφιβολίες που γεννούν την πίστη, διχασμοί που σπέρνουν αλήθειες, αντιθέσεις που δυναμώνουν τα ιδανικά, κρίσεις δημιουργικές. Σ’ αυτές, το τελευταίο στάδιο είναι το ξαναδυνάμωμα της πίστης, το άρπαγμα των σκοπών συνειδητότερα και ουσιαστικότερα, η νέα σύνθεση. Το Δελτίο Τύπου έδωσε αυτήν την ευκαιρία. 

Πηγή: Reader.gr

Ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» και η συζήτηση για τις ποινές

 

Eurokinissi

Μπροστά στον καταιγισμό καταγγελιών για σεξουαλική, λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση στους χώρους του Αθλητισμού και του Πολιτισμού το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, αλλά και σύσσωμος ο αστικός Τύπος, εμφανίζονται δήθεν εμβρόντητοι από τον όγκο και την έκταση των καταγγελιών.

Η ΝΔ προβάλλει ότι αρκούν τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και «θεσμικές παρεμβάσεις» και δεν χάνει ευκαιρία για αντικομμουνισμό αλλά και για καλέσματα σε κοινό μέτωπο όλων των κομμάτων απέναντι σε φαινόμενα κακοποίησης, τα οποία δήθεν δεν έχουν ιδεολογικό ή ταξικό πρόσημο¹. Εμφανίζεται ως υπέρμαχος της αποκάλυψης της αλήθειας, της ποιότητας του δημόσιου διαλόγου, και εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ για «κομματικοποίηση του προβλήματος», «δολοφονίες χαρακτήρων» κ.ο.κ., όπως ακριβώς έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση απέναντι στη ΝΔ όταν τύχαιναν «στραβές στη δική του βάρδια»².

Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει σε μοναδικό πεδίο της αντιπαράθεσης την παραίτηση της υπουργού Πολιτισμού, τις πολιτικές ευθύνες του πρωθυπουργού, ενώ αυτοχρίζεται «στυλοβάτης του αιτήματος εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών και ενίσχυσης της δημοκρατικής κουλτούρας» και «κληρονόμος όλης της παράδοσης του κοινωνικού φιλελευθερισμού», αναμασώντας τις γνωστές αυταπάτες περί «ίσων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων»³.

Συνυπεύθυνοι ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για τις προβλέψεις του νομοθετικού πλαισίου

Το ζήτημα του ύψους των ποινών μονοπωλεί τη δικομματική αντιπαράθεση και όχι τυχαία, προκειμένου να κρυφτεί η διαχρονική απουσία μιας ολοκληρωμένης αντεγκληματικής πολιτικής, την οποία ούτε θέλουν ούτε μπορούν να υλοποιήσουν το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις. Μιας πολιτικής που θα δίνει βάρος στην πρόληψη του εγκλήματος, στην ουσιαστική σωφρονιστική μεταχείριση του καταδικασθέντος και στην ομαλή επανένταξή του στην κοινωνία.

Εχει σημασία όμως να δούμε ειδικά πού μειώθηκαν και πού αυξήθηκαν οι ποινές στον νέο Ποινικό Κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατήρησε η ΝΔ, καθώς στα αδικήματα που έχουν να κάνουν με την προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας και την οικονομική εκμετάλλευση της γενετήσιας ζωής:

• Με τη γενική και αδιάκριτη οριζόντια μείωση των ποινών για τα κακουργήματα (από 20 σε 15 χρόνια) μειώθηκαν οι ανώτατες ποινές ακόμη και για ειδεχθή εγκλήματα όπως τα συγκεκριμένα. Αντίστοιχα, διατηρήθηκαν από τον παλιό ΠΚ οι προκλητικά χαμηλές ποινές για εγκλήματα όπως η εμπορία ανθρώπων και η προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας (337 ΠΚ) ακόμα και με ανήλικα θύματα.
• Στο σύνολο των συγκεκριμένων εγκλημάτων (βιασμός, προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας, κατάχρηση ανηλίκων κ.λπ.) περιλήφθηκαν μόνο οι γενετήσιες πράξεις και όχι γενικά οι ασέλγειες, όπως ίσχυε, δημιουργώντας επιπλέον ασάφειες και ουσιαστικά περιορίζοντας το είδος των πράξεων που διώκονται!
• Επιπλέον, στο νέο άρθρο για τον βιασμό (336 ΠΚ) εισήχθησαν αυστηρότερες προϋποθέσεις για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος, καθώς πλέον απαιτείται απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής και σωματικής ακεραιότητας (και όχι γενικά κινδύνου, όπως ίσχυε). Ακόμα, με νέα ειδική διάταξη στο ίδιο άρθρο, η έλλειψη συναίνεσης του θύματος διαχωρίστηκε και υποβαθμίστηκε σε μικρότερης σημασίας αδίκημα. Και παρόλο που διώκεται αυτεπάγγελτα, διατηρήθηκε η πρόβλεψη αν ο παθών δηλώσει ότι δεν επιθυμεί τη δίωξη ο εισαγγελέας να απέχει από αυτήν, στο όνομα της διαφύλαξης της προσωπικότητας του θύματος που φοβάται ότι η δημοσιότητα θα επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη στο πρόσωπό του, αντί να αναλάβει το κράτος να προστατεύσει και να στηρίξει το θύμα.
• Στον χώρο εργασίας ή εφόσον υπάρχει σχέση εργασιακής εξάρτησης, η σεξουαλική παρενόχληση (337 ΠΚ) θεωρείται ελαφρύ πλημμέλημα, ακόμα και η κατάχρηση σε γενετήσια πράξη θεωρείται πλημμέλημα, ενώ σε κάθε περίπτωση απαιτείται έγκληση του θύματος και δεν διώκεται αυτεπάγγελτα.
• Στο νέο άρθρο για τη μαστροπεία (που έτσι κι αλλιώς προέβλεπε εξαιρετικά χαμηλές ποινές, οι οποίες διατηρήθηκαν) απαλείφθηκε η πρόβλεψη για τις περιπτώσεις που κάποιος «κατ' επάγγελμα ή από κερδοσκοπία προάγει στην πορνεία γυναίκες». Ετσι, οι περιπτώσεις αυτές υπάγονται σε άλλο άρθρο (323Α), που απαιτεί την απόδειξη χρήσης βίας ή απειλής χρήσης βίας ή άλλων εξαναγκαστικών μέσων, ή της απόσπασης συναίνεσης με απατηλά μέσα, για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα και να διωχθεί.
• Προκλητικό είναι όμως και ότι στον νέο ΠΚ μειώθηκε το διάστημα παραγραφής των εγκληματικών πράξεων σε βάρος ανηλίκων θυμάτων, αφού απαλείφθηκε η διάταξη που υπήρχε πριν και όριζε ότι η προθεσμία παραγραφής των εγκλημάτων αυτών «αναστέλλεται μέχρι την ενηλικίωση του θύματος και για ένα έτος μετά, εφόσον πρόκειται για πλημμέλημα, και για τρία έτη μετά, εφόσον πρόκειται για κακούργημα». Πλέον μόνο για τα κακουργήματα αναστέλλεται η παραγραφή και μόνο μέχρι την ενηλικίωση (113 παρ. 4 ΠΚ)!

Την ίδια στιγμή, αυξήθηκαν οι ποινές για αδικήματα που αξιοποιούνται για την καταστολή εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων, διευρύνοντας σε ορισμένα και το περιεχόμενό τους (π.χ. διατάραξη λειτουργίας υπηρεσίας, παρακώλυση συγκοινωνιών κ.ά.), ενισχύθηκε το κατασταλτικό πλαίσιο του «τρομονόμου» τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τη ΝΔ, με την τελευταία να θωρακίζει ακόμα περισσότερο το κατασταλτικό νομοθετικό οπλοστάσιο ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με τον νόμο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων και τα σχετικά προεδρικά διατάγματα, την πανεπιστημιακή αστυνομία.

Δεν ξεπλένεται λοιπόν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί ότι χρεώνοντας αποκλειστικά στη ΝΔ την ένταση της καταστολής θα διαγραφούν οι βαρύτατες ευθύνες του για την υλοποίηση της ίδιας πολιτικής όταν ήταν κυβέρνηση, αλλά και για τις τωρινές θέσεις του, που με όλους τους τρόπους προσανατολίζονται στην ενίσχυση του κεφαλαίου, διατηρώντας άθικτη την πηγή από την οποία αναβλύζει όλη αυτή η σήψη και η δυσωδία.

Διαχρονική η προσπάθεια των αστικών κυβερνήσεων να κρύψουν τον πραγματικό ένοχο

Αρκεί όμως η ενίσχυση του νομικού και θεσμικού πλαισίου για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων, όπως διατείνονται η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα; Πού αποσκοπεί η συντονισμένη προσπάθειά τους και του αστικού Τύπου να περιοριστεί η συζήτηση μόνο ή κυρίως σε «ατομικές προβληματικές - αρρωστημένες συμπεριφορές», «αστοχίες του θεσμικού πλαισίου», στην αυστηροποίηση ή μη των ποινών;

Με κάθε τρόπο επιδιώκεται να κρυφτεί ο πραγματικός ένοχος, που δεν είναι άλλος από το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Γιατί ο κανόνας στην καπιταλιστική επιχείρηση είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ των εργαζομένων για την προαγωγή ή την αποφυγή της απόλυσης, ο οποίος οδηγεί στην υποταγή των εργαζομένων και χωρίς την άσκηση κάποιας σωματικής, λεκτικής ή ψυχολογικής βίας, ταυτόχρονα με την καλλιέργεια από την εργοδοσία αντιλήψεων του τύπου «όλη η επιχείρηση είναι μια οικογένεια, μια κοινή προσπάθεια για το καλό όλων». Βέβαια, όπου δεν πιάνονται οι στόχοι, που συνεχώς αυξάνονται, οι εργαζόμενοι υφίστανται εξευτελισμούς και βίαιες συμπεριφορές, πάντα χαμογελώντας γιατί «παίρνουν τριακόσια ευρώ». Ολα μαζί στο μύλο της εντατικοποίησης για την ενίσχυση της εκμετάλλευσης και της κερδοφορίας της καπιταλιστικής επιχείρησης.

Αυτήν την εκμετάλλευση φυλάσσουν ως ιερή αγελάδα το αστικό κράτος και οι νόμοι του, αναλαμβάνοντας και τον ιδιαίτερο ρόλο τους στην ενίσχυσή της. Και φυσικά η αστική δημοκρατία και το κράτος της, το «κράτος δικαίου», προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες τους, αφού κρύβουν πολύ αποτελεσματικά τη δικτατορία του κεφαλαίου, το οποίο «είναι πεθαμένη εργασία που ζωντανεύει μονάχα σαν το βρικόλακα, ρουφώντας ζωντανή εργασία, και ζει τόσο περισσότερο όσο περισσότερη ζωντανή εργασία ρουφά»⁴.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, είναι κοινή η προσπάθεια της κυβέρνησης ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων να καθαγιάσουν το «δημοκρατικό κεκτημένο», τις «ιδρυτικές αξίες» ιμπεριαλιστικών οργανισμών που στάζουν αίμα, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Ομως, στο πλαίσιο της υλοποίησης των «ιδρυτικών αξιών» και του «κράτους δικαίου» στην ΕΕ:

-- Ενισχύονται η εντατικοποίηση, η εργασιακή περιπλάνηση, οι στρατιές ανέργων και εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

-- Νομιμοποιείται με τη βούλα ευρωπαϊκών δικαστηρίων ο σφαγιασμός των δικαιωμάτων των εργαζομένων (ακόμα και η απόλυση εγκύου, όπως αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο). Και την ίδια στιγμή, ανώτατο δικαστήριο στην Ολλανδία επέτρεψε τη μόνιμη δράση οργάνωσης παιδεραστών, με την αιτιολογία ότι δεν αποτελεί άμεση απειλή για την ασφάλεια της κοινωνίας.

-- Δίνονται πακτωλοί εκατομμυρίων για να παραχαράσσεται η Ιστορία και απαγορεύονται Κομμουνιστικά Κόμματα και σύμβολα.

-- Στο όνομα της προστασίας της «δημόσιας ασφάλειας», με ιδιαίτερη ένταση την τελευταία εικοσαετία επιβάλλονται ευρύτατοι περιορισμοί στη συνδικαλιστική και πολιτική δράση (με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γαλλία και την κυβέρνηση Μακρόν, την οποία χειροκροτούσαν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ), ποινικοποιείται η ριζοσπαστικοποίηση, διώκεται η καλλιτεχνική δημιουργία.

Ο καπιταλισμός που σαπίζει και η μπόχα που δεν κρύβεται

Φυσικά υπάρχουν διαβαθμίσεις στην καταπίεση, στην άσκηση βίας. Υπάρχουν ακραία εγκληματικές συμπεριφορές, όπως η παιδεραστία, που πρέπει να τιμωρούνται με τις ανώτερες ποινές. Ομως το «δέντρο» των ακραίων φαινομένων και η ανάγκη παραδειγματικής καταδίκης τους δεν πρέπει να κρύψουν το «δάσος» που τα περιβάλλει.

Γιατί τα φαινόμενα σήψης που αναδίδονται σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας είναι απότοκο του καπιταλιστικού συστήματος, με την ένταση της ενδοοικογενειακής βίας, των κακοποιητικών συμπεριφορών στους χώρους δουλειάς (όσο κι αν «θάβονται» από τα αστικά ΜΜΕ, ιδιαίτερα αν αφορούν, για παράδειγμα, τη «βαριά βιομηχανία» του Τουρισμού)⁵: «Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα κτήματα δημιουργεί παντού βάρβαρες καταστάσεις, που ωστόσο είναι ελάχιστα αντιληπτές. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή ευθύς μόλις η προστασία του μονοπωλίου δεν μπορεί να εξασφαλιστεί πια παρά μονάχα με τη χρήση ανοιχτής βίας»⁶.

Ο καπιταλισμός είναι που γεννά τους πολέμους και τις καραβιές προσφύγων που γίνονται θύματα εκμετάλλευσης, γεννά τις οικονομικές κρίσεις, την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, καλλιεργεί τη ναρκω-κουλτούρα και τον «ατομικό δικαιωματισμό», για να κρατάει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα απομονωμένους, αιώνια θύματα στο σύστημα της εκμετάλλευσης, στο κεφάλαιο. Η σαπίλα αποτυπώνεται και στα αμύθητα κέρδη που αποφέρει η εμπορία ανθρώπων, ναρκωτικών, η πορνογραφία, που συνεχίζονται ακάθεκτα. Μόνο στην Ισπανία τα περιστατικά σεξουαλικής βίας σε βάρος ανηλίκων τετραπλασιάστηκαν σε διάστημα 10 και πλέον ετών, με ιδιαίτερο ρόλο να παίζει το διαδίκτυο.

Στο βωμό των κερδών θυσιάζεται η ανθρώπινη ζωή γιατί η προστασία της είναι κόστος για το κεφάλαιο, όπως απέδειξαν περίτρανα η διαχείριση της πανδημίας και οι εκατόμβες νεκρών σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Οπως αποτυπώνεται διαχρονικά και με κάθε απόχρωσης αστική κυβέρνηση, σοσιαλδημοκρατική ή φιλελεύθερη, και απέδειξαν η πρόσφατη κακοκαιρία, με τα δεκάδες χιλιάδες σπίτια χωρίς ρεύμα και νερό εν μέσω ψύχους, οι τραγωδίες στη Μάνδρα και στο Μάτι.

Αυτό το σύστημα λοιπόν δεν φτιασιδώνεται. Οι γενναίες και αναγκαίες καταγγελίες των θυμάτων για την τιμωρία των ενόχων πρέπει να συναντηθούν με το οργανωμένο, ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα, για να χτιστεί συλλογικά και διεκδικητικά η ασπίδα προστασίας, να αποκαλυφθεί και να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στη Λερναία Υδρα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και να κόψει όλα τα αποκρουστικά κεφάλια της. Για να ανοίξει ο δρόμος για την κοινωνία που θα απελευθερώσει την ανθρωπότητα από τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική!

***

Παραπομπές:

1. Εισηγητική ομιλία του Κυρ. Μητσοτάκη στη Βουλή, Πέμπτη 25/2/2021.

2. Συνέντευξη της Ρένας Δούρου, «Εφημερίδα των Συντακτών» 4/8/2018.

3. Σχέδιο Προγραμματικών Θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία.

4. Κ. Μαρξ «Το Κεφάλαιο», τόμ. 1, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 244.

5. «Η πολύμορφη βία κατά των γυναικών στη "βαριά βιομηχανία" του Τουρισμού», εφημερίδα «Ριζοσπάστης», 6-7/2/2021, σελ. 27.

6. Μπ. Μπρεχτ, «Πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας».

Της
Μαρίνας ΛΑΒΡΑΝΟΥ*
* Η Μαρίνα Λαβράνου είναι μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ

 

«Κάναν το λιμάνι στρατόπεδό τους και ο λαός μας γίνεται στόχος των εχθρών τους»

 

Συγκέντρωση στο δημαρχείο και πορεία στους δρόμους της πόλης χτες από την ΤΕ Εβρου του ΚΚΕ

 

Σε συμβολική συγκέντρωση, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, προχώρησε το απόγευμα της Πέμπτης η ΤΕ Εβρου του ΚΚΕ, στο δημαρχείο Αλεξανδρούπολης, συνεχίζοντας έτσι τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες ενάντια στη μετατροπή της πόλης σε ορμητήριο πολέμου μέσα και από την αξιοποίηση των υποδομών, όπως το λιμάνι, το αεροδρόμιο και το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο της περιοχής, στη γιγαντιαία «πρόβα πολέμου» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών.

Στη συγκέντρωση μίλησε ο Γραμματέας της ΤΕ Εβρου του ΚΚΕ, Σιδέρης Μιχαηλίδης, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε πως η συμμετοχή της πόλης στη ΝΑΤΟική άσκηση «DEFENDER 2021» και η εμπλοκή της χώρας συνολικά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δημιουργούν νέους μεγαλύτερους κινδύνους για τον λαό της περιοχής, καθώς τον μετατρέπουν σε στόχο αντιποίνων. Κάλεσε τον λαό και τη νεολαία μέσα από τους μαζικούς φορείς και τα σωματεία της περιοχής «να πάρουν θέση, να τοποθετηθούν, να κινητοποιηθούν και να εκφράσουν με κάθε τρόπο την αντίθεσή τους» στους επικίνδυνους αυτούς σχεδιασμούς που υλοποιούνται στην περιοχή και τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς.

Σε δηλώσεις του στα μέσα ενημέρωσης, ο Γραμματέας της ΕΠ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης του ΚΚΕ, Διονύσης Κλάδης, σημείωσε πως η απόβαση των χιλιάδων ΑμερικανοΝΑΤΟικών πραγματοποιείται με φόντο τα αντιτιθέμενα συμφέροντα μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που συγκρούονται και στην περιοχή, ενώ σχολίασε πως η πείρα διαψεύδει όσους προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι αυτή η άσκηση και η συμμετοχή της χώρα μας προσφέρουν τάχα «ασφάλεια» στον λαό. «Το ΝΑΤΟ δεν είναι δύναμη ασφάλειας και ειρήνης, αλλά όπου έχει βρεθεί φέρνει τον πόλεμο, την καταστροφή και τους διαμελισμούς κρατών», υπογράμμισε.

Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ συνέχισαν με μαχητική πορεία, που πέρασε από αρκετούς κεντρικούς δρόμους της πόλης, όπως και από τις πύλες του λιμανιού όπου βρίσκεται δεμένο το γιγαντιαίο μεταγωγικό «ARC ENDURANCE», στέλνοντας στον λαό της περιοχής μήνυμα με τα συνθήματα «κάναν το λιμάνι στρατόπεδό τους και ο λαός μας γίνεται στόχος των εχθρών τους» και «στους αγωγούς κυλάει το αίμα των λαών, αυτές είναι οι επενδύσεις των ιμπεριαλιστών».

• Αργότερα χτες βράδυ, πραγματοποιήθηκε η διαδικτυακή εκδήλωση - σύσκεψη της Επιτροπής Ειρήνης Αλεξανδρούπολης, με θέμα «ΝΑΤΟική άσκηση "Defender 2021". Πρόβα πολέμου με επίκεντρο την περιοχή μας - Η απάντηση του λαϊκού κινήματος», στην οποία κεντρικός ομιλητής ήταν ο οργανωτικός γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ειρήνης Ελλάδας, Γρηγόρης Αναγνώστου. Αναλυτικό ρεπορτάζ από τη συζήτηση και τις αποφάσεις της σύσκεψης, στην οποία συμμετείχε πλήθος σωματείων και φορέων της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη».

 Ριζοσπάστης

“Ο άγγελος του διαβόλου; Θα μας κάψει ο Θεός!” – Ο Βελόπουλος αντιδρά σαν παρατράγουδο στο τραγούδι της Κύπρου για τη Eurovision

 

Κι αν φέτος το κλασικό 12άρι της Ελλάδας δεν πάει στην Κύπρο; Αν οι δυνάμεις του σατανά βρίσκονται πίσω από τη Γιουροβίζιον; Αν έχουν καταλάβει καίρια πόστα στη μαρτυρική μεγαλόνησο και την οδηγούν ακόμα πιο κάτω, στον πάτο της ακολασίας και τα καζάνια της κόλασης; Είναι να παίζει κανείς με αυτά, συνέλληνες;

Μπορεί η Eurovision να είναι πανηγυράκι (μουσική εμπορο-πανήγυρη), αλλά βοηθάει ενίοτε να εκτεθούν πανηγυρτζήδες σαν τον Κυριάκο Βελόπουλο.

Η Κύπρος στέλνει στον φετινό διαγωνισμό το τραγούδι “El diablo (ο διάβολος)” και ο Κυριάκος Βελόπουλος αποδεικνύει πως είναι πολιτικό παρατράγουδο, αποκαλύπτοντας τους βέβηλους στίχους και την σκοτεινή συνωμοσία, με αυτό το μήνυμα στην ανάρτησή του.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πόσο πιο κάτω μπορεί να πάει η κοινωνία μας. Τραγούδι της Κύπρου στη Εurovision με στίχους εύχομαι να είμαι ο “άγγελος του διαβόλου’.

Θα μας “κάψει” ο Θεός!

Δεν ξέρουμε αν η Κύπρος χάσει το δικό μας 12άρι, αν θα πατώσει για να τιμωρηθεί ή αν θα την ανταμείψει ο διάβολος και οι σατανικά καλοί της σύμμαχοι, με το νέκταρ της επιτυχίας. Και πολύ περισσότερο, δε μας ενδιαφέρει. Δεν είναι καιρός, όμως, να φύγει το παρατράγουδο που λέγεται Βελόπουλος από το πολιτικό προσκήνιο και να του δώσουν μια θέση στο πάνελ της Πάνια, όπου ανήκει;

Αντικομμουνιστική γραμμή

 

 

 

Η ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα

Ζήλεψε μάλλον τον αντικομμουνιστικό βούρκο στα social media και είπε να βρει κι αυτή ένα στασίδι... 

Για την Έλενα Ακρίτα ο λόγος, η οποία φαίνεται ότι πήρε τη «γραμμή» του αντικομμουνισμού από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη και τερματίζοντας τον όρο «ρίχνω την μπάλα στην εξέδρα», επέλεξε να σχολιάσει την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα σήμερα στη Βουλή, λέγοντας ότι ...«έγιναν φρικαλέα σεξουαλικά σκάνδαλα που έγιναν επί Στάλιν στα μπαλέτα Μπολσόι» και «κακοποιήσεις, τους βιασμούς, τις αυτοκτονίες που συνεχίστηκαν πολλές δεκαετίες στο χώρο της Τέχνης στη Σοβιετική Ένωση»... 

Είχε προηγηθεί βέβαια τις προηγούμενες μέρες ο ανεκδιήγητος βουλευτής της ΝΔ Μακάριος Λαζαρίδης, με μια εμετική χρυσαυγίτικης κοπής ανάρτηση για τον Άρη Βελουχιώτη, που χαρακτήριζε «κίναιδο και παιδεραστή» το ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Mάλιστα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός επί της ουσίας κάλυψε τον βουλευτή του για τον αντικομμουνιστικό οχετό, ενώ και ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης επιστράτευσε τον ...Στάλιν (!) και τον αντικομμουνισμό δήθεν για να αντιπαρατεθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γνώριμη τακτική, από εκείνους που θέλουν να κρύψουν ότι η μπόχα αναδίνεται από ένα σύστημα που σαπίζει. 

Στρατηγική κίνηση, από εκείνους που θέλουν να κρύψουν ότι ο λαός μπορεί να φτάσει «σε μια κοινωνία που δεν θα χωράει ούτε το φόβο, ούτε το σεξισμό, ούτε το ρατσισμό, ούτε τη βία, μια κοινωνία πραγματικά απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και από κάθε κοινωνική ανισότητα». 

Εξάλλου, όλους αυτούς, ο αντικομμουνισμός τούς ενώνει. 

902gr

Η “ελπίδα” του Μπάιντεν έγινε λεπίδα – Αεροπορική επιδρομή των ΗΠΑ στην Ανατολική Συρία

 

26-02-2021

Σήμερα τα χαράματα, η αμερικανική πολεμική αεροπορία εξαπέλυσε αεροδρομική επιδρομή στην Ανατολική Συρία. Σύμφωνα με το Πεντάγωνο, στόχος ήταν “εγκαταστάσεις παραστρατιωτικών οργανώσεων που υποστηρίζονται από το Ιράν”.

Ο Τζον Κέρμπι, εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας, δήλωσε πως η επιχείρηση έγινε ως αντίποινα σε πρόσφατες επιθέσεις και απειλές -sic- εναντίον του αμερικανο-νατοϊού προσωπικού στο Ιράκ και ότι υπήρξε… διαβούλευση με τους συμμάχους των ΗΠΑ. Επίσης εκτίμησε πως “ενεργήσαμε με μετρημένο τρόπο, με σκοπό την αποκλιμάκωση της κατάστασης συνολικά”…

Σύμφωνα με τον διευθυντή, της αντικυβερνητικής ΜΚΟ “Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων”, ο απολογισμός της επιχείρησης ήταν τουλάχιστον 17 νεκροί -μέλη της προσκείμενης στο Ιράν Χασντ αλ Σάαμπι- και υλικές φθορές στις εγκαταστάσεις.

Σε κάθε περίπτωση, ο Μπάιντεν δίνει από την αρχή της διακυβέρνησής του το στίγμα του, αναβαθμίζοντας την επέμβαση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.

Η ελπίδα που έβλεπαν κάποιοι στον Μπάιντεν δείχνει πολύ γρήγορα τα δόντια της. Στην πραγματικότητα απλώς τα ακονίζει…

«Εκκρεμότητες» και αντιλαϊκές «ουρές»

«Η Ελλάδα δεν πρόκειται και δεν πρέπει να γίνει ένας επενδυτικός προορισμός χαμηλού κόστους», έλεγε τον περασμένο Δεκέμβρη ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας την «έκθεση Πισσαρίδη», όπου περιγράφεται ο βασικός «αναπτυξιακός» σχεδιασμός της κυβέρνησης για τα επόμενα χρόνια. Σήμερα, λίγους μήνες μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού, έρχεται η έκθεση του ΙΟΒΕ να διαπιστώσει ότι οι «μεταρρυθμίσεις» που εφαρμόστηκαν με τα τρία μνημόνια την περίοδο 2010 - 2018 «πέτυχαν σε σημαντικό βαθμό την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της αγοράς εργασίας, μέσω της μείωσης του κόστους, αλλά και της μεγαλύτερης ευελιξίας, χωρίς όμως να επιλύσουν ορισμένα βασικά δομικά προβλήματα και χρόνιες αδυναμίες της αγοράς εργασίας». Το ερευνητικό ίδρυμα του ΣΕΒ αναγνωρίζει και αποδίδει τα εύσημα στις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τις αντεργατικές τους «επιδόσεις» την οκταετία της προηγούμενης κρίσης, που μείωσαν ακόμα περισσότερο το λεγόμενο κόστος εργασίας και διέλυσαν παραπέρα τις εργασιακές σχέσεις, άφησαν όμως «ουρές», που η σημερινή κυβέρνηση και συνολικά τα αστικά κόμματα καλούνται να αντιμετωπίσουν.

* * *

Ποιες είναι αυτές; Στις «μακροχρόνιες αδυναμίες» που δεν αντιμετωπίστηκαν, ο ΙΟΒΕ περιλαμβάνει το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής στην αγορά εργασίας και την υψηλή ανεργία, ξεχωρίζοντας τις εξής «παθογένειες» στην ελληνική οικονομία: «Υψηλή φορολογική επιβάρυνση της εργασίας, χαμηλή παραγωγικότητα, χαμηλή χρήση ευέλικτων μορφών απασχόλησης και υψηλό ποσοστό αυτοαπασχολούμενων». Με τον τρόπο αυτό «φωτογραφίζει» το πλαίσιο της «επόμενης μέρας» και τα πεδία των νέων ανατροπών στα οποία ήδη προσανατολίζεται η αστική πολιτική. Μεταφράζοντας τα παραπάνω, στην ημερήσια διάταξη της αντεργατικής επίθεσης, που κλιμακώνεται και μέσα στην πανδημία, βρίσκονται η παραπέρα επέκταση των «ευέλικτων» μορφών απασχόλησης, η αύξηση της παραγωγικότητας, με τη γενικευμένη είσοδο νέων τεχνολογιών στην παραγωγή χωρίς παράλληλη αύξηση των μισθών, άρα η ένταση της εκμετάλλευσης, όπως και οι νέες απαλλαγές των επιχειρήσεων από το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος». Στο στόχαστρο βρίσκονται και οι αυτοαπασχολούμενοι, τους οποίους το ΙΟΒΕ θεωρεί «υπεράριθμους» και εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

* * *

Ειδικότερα όσον αφορά τις νέες παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας, η μελέτη του ΙΟΒΕ επικεντρώνει στην «αναντιστοιχία δεξιοτήτων» των εργαζομένων, στην «ανεπαρκή επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση» και στη «χαμηλή αποτελεσματικότητα των ενεργών πολιτικών για την αγορά εργασίας». Οι επισημάνσεις αυτές αναπαράγονται στις «αιτιολογικές εκθέσεις» των περισσότερων αντεργατικών νομοσχεδίων που ψήφισε η κυβέρνηση και μέσα στην πανδημία. Αποτελούν όμως και τον πυρήνα όσων σχεδιάζει να φέρει προς ψήφιση το επόμενο διάστημα, με πιο «εμβληματικό» το νομοσχέδιο για τη δεκάωρη δουλειά, στο πλαίσιο της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας. Το ζήτημα της κατάρτισης και επανακατάρτισης ενός φτηνού και ανά πάσα στιγμή διαθέσιμου εργατικού δυναμικού, που θα παρακολουθεί και θα προσαρμόζεται γρήγορα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των επιχειρήσεων, ειδικά στην εποχή του «ψηφιακού μετασχηματισμού», είναι ψηλά στην ατζέντα της κυβέρνησης και όλων των αστικών κομμάτων και περιγράφεται τόσο στα νομοσχέδια για την Επαγγελματική Εκπαίδευση, όσο και στο πιο πρόσφατο για τα ΑΕΙ.

* * *

Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να εμφανίζεται «καθησυχαστική» για την παραπέρα ονομαστική μείωση των μισθών και ο ΙΟΒΕ να αναγνωρίζει το έργο που έγινε ως προς αυτό την προηγούμενη δεκαετία, τα επόμενα «κεφάλαια» όμως που ανοίγει ο αναπτυξιακός σχεδιασμός των μονοπωλίων και των κομμάτων τους επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα ότι «προωθούνται διάφορες μορφές αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, για να διαμορφωθούν κίνητρα και δυνατότητες για νέες, κερδοφόρες καπιταλιστικές επενδύσεις με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή», όπως καταγράφεται στο δεύτερο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Οπως εξηγούν οι Θέσεις, «η διασφάλιση φθηνής εργατικής δύναμης και η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης αποτελούν την προϋπόθεση για την προσέλκυση των νέων μεγάλων επενδύσεων της λεγόμενης "ψηφιακής" και της "πράσινης" οικονομίας (...) με τη μετατροπή των συμβάσεων από πλήρους σε μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης, τη μείωση του χρόνου εργασίας με μείωση των αποδοχών και την παραπέρα ελαστικοποίησή του, που φέρνει εντατικοποίηση της εργασίας, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσής της (...) Μια πολιτική προσαρμογής στο νέο επίπεδο παραγωγικότητας χωρίς συνολική βελτίωση του εργατικού εισοδήματος και διαχείρισης της ακραίας φτώχειας (...) δεν αποτελεί προοδευτική πρόταση για τη διασφάλιση της "δίκαιης κατανομής του πλούτου", όπως ισχυρίζονται πολλοί σοσιαλδημοκράτες. Αποτελεί αναγκαίο όρο για τη διασφάλιση και ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας».

Ενα χρόνο μετά

Ενας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την ανακοίνωση του πρώτου κρούσματος κορονοϊού στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα έχουν καταγραφεί πάνω από 185.000 κρούσματα και σχεδόν 6.500 θύματα. Οι δώδεκα αυτοί μήνες προσφέρονται για συμπεράσματα από το λαό, που καθημερινά δίνει μάχη για την υγεία και τη ζωή του, μετράει όμως τις συνέπειες της κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας, που έχει ως βασικό κριτήριο τη θωράκιση του «ορατού εχθρού», δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Αυτό βρίσκει διαρκώς μπροστά του ο εργαζόμενος, σε κάθε του βήμα: Για να φτάσει στη δουλειά, στη διάρκεια του ωραρίου του, σε αποθήκες, μαγαζιά και γραφεία - εστίες υπερμετάδοσης. Στη ζοφερή κατάσταση που αντιμετωπίζει αν χρειαστεί νοσηλεία, ή στη θεραπεία που άφησε στη μέση. Στο μαρτύριο της τηλεκπαίδευσης, στην επιδείνωση του εισοδήματός του κ.ο.κ.

Είναι αυτή η δύσκολη καθημερινότητα, που διαρκώς υπενθυμίζει ότι ούτε στην πανδημία «είμαστε όλοι μαζί», όπως λένε η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα. Οι εργαζόμενοι πράγματι είναι όλοι μαζί, αντιμέτωποι με προβλήματα που γιγαντώνονται, αλλά απέναντί τους έχουν τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τους μεγαλομετόχους στον τουριστικό κλάδο, την αστική τάξη, τα κόμματά της.

Μέσα σε δώδεκα μήνες εκδηλώθηκαν με τη μεγαλύτερη σφοδρότητα οι συνέπειες από την εμπορευματοποίηση του πολυτιμότερου αγαθού. Σε όλο τον κόσμο αποδείχθηκε η γύμνια των δημόσιων συστημάτων Υγείας, ως αποτέλεσμα της λειτουργίας τους με βάση το ζύγι «κόστους - οφέλους», της αντιμετώπισης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ως πεδίου επενδύσεων.

Οι λαοί σε κάθε χώρα ζουν τις συνέπειες αυτού που παρουσιάζεται ως «νέο» και «καινοτόμο», αλλά είναι παλιό και θανατηφόρο: Τα ιδιωτικοποιημένα συστήματα, τις ΣΔΙΤ και τα business plan για τη λειτουργία των νοσοκομείων, τις αποψιλωμένες υπηρεσίες, τις απαρχαιωμένες υποδομές στο όνομα των δημοσιονομικών αντοχών, την άνθηση των ιδιωτικών κλινικών κ.ο.κ.

Το συμπέρασμα είναι, λοιπόν, ότι όσο η προστασία της ζωής και της υγείας παραμένει εγκλωβισμένη στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, τόσο οι τεράστιες δυνατότητες και τα επιτεύγματα της επιστήμης θα μένουν απροσπέλαστα για την κοινωνική πλειοψηφία. Τόσο οι «κανονικές» και «έκτακτες» καταστάσεις θα προκαλούν δυσβάσταχτες συνέπειες στους λαούς.

Το ίδιο διάστημα αποδείχθηκε ξανά πόσο αδίστακτες είναι οι αστικές κυβερνήσεις, οι διεθνείς ενώσεις τους, η εργοδοσία. Η αξιοποίηση της πανδημίας ως «ευκαιρίας» για νέα μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας επέφερε κι άλλα συντριπτικά πλήγματα στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Μόνο τη χρονιά που πέρασε, η κυβέρνηση ψήφιζε ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο κάθε τρεις μέρες, με στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας, δόθηκαν κάθε λογής «πακέτα» σε επιχειρηματικούς ομίλους, κλιμακώθηκαν η καταστολή, η επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα μαθητών και φοιτητών. Με νόμους καθιερώθηκαν νέες μορφές έντασης της εκμετάλλευσης, όπως με την τηλεργασία και την πλήρη αποδιάρθρωση του εργάσιμου χρόνου.

Κάθε πτυχή της διαχείρισης της πανδημίας επιβεβαίωσε τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος. Εκεί που οι εργαζόμενοι νόμιζαν ότι τα είδαν όλα με τους μαζικούς τάφους στις ΗΠΑ ή τα αβοήθητα θύματα στα γηροκομεία της ΕΕ, ήρθε το θρίλερ με την παραγωγή και τη διάθεση του εμβολίου.

Ακόμα κι αυτό το επίτευγμα της ακούραστης δουλειάς χιλιάδων επιστημόνων, οι φαρμακευτικοί μονοπωλιακοί κολοσσοί, τα καπιταλιστικά κράτη και οι λυκοσυμμαχίες τους το μετατρέπουν σε πεδίο κερδοφορίας και σφοδρών ανταγωνισμών, σύμφωνα με τον υπέρτατο νόμο τους: «Ο θάνατός σου η ζωή μου».

Εκτός όμως από όλα αυτά, η πανδημία επιβεβαίωσε και κάτι άλλο: Οτι η ελπίδα βρίσκεται μόνο στην πάλη των εργαζομένων. Αυτοί έχουν τη δύναμη στα χέρια τους. Οι εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις για μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων, οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν με καθοριστική συμβολή των κομμουνιστών, είναι παρακαταθήκη για τη συνέχεια, στην πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Μαζί με τα τεράστια αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του συστήματος, από την πανδημία αναδείχθηκαν η ανωτερότητα και η αναγκαιότητα της νέας κοινωνικής οργάνωσης, του σοσιαλισμού, της εργατικής εξουσίας, που θα ξηλώσει την πηγή του κακού: Το κυνήγι του κέρδους και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτό το συμπέρασμα βρίσκεται και στην «καρδιά» του μεγάλου αφιερώματος στον ένα χρόνο από το ξέσπασμα της πανδημίας, που θα φιλοξενήσει ο «Ριζοσπάστης του Σαββατοκύριακου» και δεν πρέπει να λείψει από κανένα λαϊκό σπίτι, από κανέναν χώρο δουλειάς!

“Δροσερή αύρα” δημοκρατίας χτυπά εν ψυχρώ διαδηλωτές

 

! (ΒΙΝΤΕΟ)

Μπορεί ο Μητσοτάκης να περιγράφει την αστυνομία ως “δροσερή πνοή της δημοκρατίας”, παρόλα αυτά η καταστολή στην πράξη είναι πολύ διαφορετική. Κι όσοι νομίζουν ότι οι αύρες που σημαδεύουν διαδηλωτές είναι κάτι σαν το μπουγέλο που παίζαμε μικροί, αγνοούν (;) ίσως ότι πρόκειται για ένα πολύ επικίνδυνο όπλο που χτυπά με μεγάλη ένταση και μπορεί να επιφέρει σοβαρά πλήγματα -πχ στα μάτια.

Σε κάθε περίπτωση, υποτίθεται πως οι αύρες επιστρατεύονται ως έσχατο μέσο, για να διαλύσουν μια διαδήλωση που είναι εκτός ελέγχου. Το παρακάτω βίντεο που έφερε στη δημοσιότητα η Ελληνοφρένεια, είναι αποκαλυπτικό. Δείχνει πως η αύρα στην Πανεπιστημίου σημαδεύει και χτυπά εν ψυχρώ τη συγκέντρωση για τον Κουφοντίνα και τους διαδηλωτές που υποχωρούν, χωρίς να έχει συμβεί το παραμικρό. Βασικά μας δείχνει τι σημαίνει εκδικητικό κράτος απέναντι στις φωνές που το ενοχλούν. Και δεν είναι απλώς ζήτημα κράτους και των οργάνων της τάξης, αλλά κυρίως ποια τάξη υπηρετούν.

Αγωνιζόμαστε για την υγεία του λαού

Και ενώ το τρίτο κύμα χτυπά ήδη δυνατά τους «κυματοθραύστες» του ΕΣΥ, που δεν είναι άλλοι από τους υγειονομικούς του, η πληρότητα στις ΜΕΘ Covid αγγίζει το 100%.

Στόχος της κυβέρνησης, ο ευρωπαϊκός μέσος όρος των 1.200 κλινών ΜΕΘ, ο οποίος όμως είναι κάτω από το 50% των κλινών ΜΕΘ που θα έπρεπε να έχει η χώρα μας με βάση τα στοιχεία του ΠΟΥ, δηλαδή 3.500 κλίνες ΜΕΘ!

Εν μέσω πανδημίας, ακόμα και στο «και πέντε», η κυβέρνηση μειώνει κατά 572 εκατομμύρια τη χρηματοδότηση για την Υγεία και μεταβιβάζει την κρατική ευθύνη για επαρκή χρηματοδότηση του ΕΣΥ ...στην ατομική ευθύνη του καθενός, αλλά και σε «φιλάνθρωπους» ιδιώτες, που υποκαθιστούν το κράτος (π.χ. σε προμήθεια βασικών μέσων προστασίας, σε εξοπλισμό και κλίνες) και διαφεντεύουν τα νοσοκομεία. Ο δρόμος για την κυριαρχία των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα είναι στρωμένος.

* * *

Η αναλογία στο νοσηλευτικό προσωπικό όσον αφορά τις κλίνες ΜΕΘ είναι λιγότερο από 2 νοσηλευτές ανά κλίνη, όταν η Παγκόσμια Εταιρεία Εντατικής Θεραπείας ορίζει 4 νοσηλευτές ανά κλίνη σε συνθήκες μη Covid. Φτάσαμε πλέον σε ΜΕΘ Covid να νοσηλεύουμε μη Covid περιστατικά, στην προσπάθεια αποδέσμευσης κρεβατιών Γενικής - ΜΕΘ, αντί για άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα. Οσο δε για τους γιατρούς, ένας για 20 διασωληνωμένους (!), γεγονός που κάνει αδύνατη ακόμα και μια απλή διακομιδή.

Στην αρχή μας χτύπησαν παλαμάκια, ύστερα μας είπαν ήρωες. Μετά μας έστειλαν δωροεπιταγές, πατατάκια που λήγουν, χάντρες και καθρεφτάκια. Εμείς όμως εδώ, καθημερινά να παλεύουμε αδιάλειπτα για τη ζωή του λαού, τη δική μας, τη δική τους.

Και στη συνέχεια να εισπράττουμε χλεύη και κοροϊδία, να μας περνούν ΕΔΕ που αρρωστήσαμε. Ομως εμείς δεν τους μοιάζουμε! Κι ούτε είμαστε συντεχνία. Συνεχίζουμε με αυταπάρνηση παρά τα κενά, την κόπωση, τις απαράδεκτες - πολλές φορές και επικίνδυνες - συνθήκες, να παλεύουμε για δημόσια και δωρεάν Υγεία.

Το τελευταίο διάστημα κάθε βδομάδα 60 - 80 υγειονομικοί σταθερά θετικοί, με τις στολές προστασίας να τελειώνουν, να αναγκαζόμαστε να παζαρεύουμε κάθε μέρα το υλικό (μάσκες υψηλής αναπνευστικής προστασίας, κεντρικούς φλεβικούς καθετήρες, γάντια), να μη φτάνουμε να καλύψουμε τις βάρδιες. Με τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις να ανεβαίνουν απειλητικά, φάρμακα να μην υπάρχουν.

Το 80% των ΜΕΘ να δουλεύει με επικουρικό προσωπικό και με μετακινήσεις συναδέλφων από άλλα νοσοκομεία, να είναι εξαντλημένο και θυμωμένο, χωρίς ξεκούραση και ρεπό, χωρίς άδειες, όμως με έναν «όρκο» δοσμένο: Να διαφυλάττει τη ζωή και την υγεία του λαού!

* * *

Συνάδελφε, συμπολίτη! Σου είπαν ότι για το χάλι του ΕΣΥ φταις εσύ! Πού είναι η δική τους ευθύνη; Της κυβέρνησης και όσων υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και στην Υγεία; Οι ΜΕΘ ανοίγουν και λειτουργούν με υγειονομικούς και όχι με δωρεές και χορηγούς. Ολα αυτά «αγιοποιούνται» από το αστικό κράτος, ώστε να καλλιεργείται και να εμπεδώνεται στην κοινή γνώμη η αντίληψη ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες που αφορούν ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες μας είναι «προσφορά» ευεργετών - ιδιωτών, αντί να είναι κρατική ευθύνη.

ΟΧΙ! Οι ΜΕΘ είναι λειψές, οι ΜΕΘ στενάζουν και η ευθύνη είναι ολοκληρωτικά δική τους. Οι υγειονομικοί παλεύουν για τα αυτονόητα και δεν θα σταματήσουν μέχρι η Υγεία να βρει «την υγειά της»! Είμαστε οι νοσηλευτές και οι γιατροί του λαού. Αυτή είναι η απόγνωσή τους! Οτι δεν θα μας φτάσουν ποτέ!

«Καραβιές» κινδύνων

Χιλιάδες Αμερικανοί και Βρετανοί στρατιώτες, δυνάμεις «μπαρουτοκαπνισμένες» σε όλα τα πεδία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων τα τελευταία χρόνια, εκατοντάδες οχήματα και ο μεγαλύτερος όγκος στρατιωτικού υλικού που έχει περάσει ποτέ από το λιμάνι, βρίσκονται από χτες στην Αλεξανδρούπολη.

Μαζί με χιλιάδες ακόμα που αναμένονται να φτάσουν εκεί με τουλάχιστον 6 διαδοχικές «καραβιές» τους επόμενους μήνες, οι δυνάμεις αυτές συμμετέχουν σε μια αλυσίδα ασκήσεων, μια πρωτόγνωρη «πρόβα πολέμου» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με το όνομα «Defender Europe 2021», που θα απλωθεί από τα Βαλκάνια μέχρι τη Βαλτική.

Οι πρόβες αυτές έχουν στραμμένη την κάννη στη Ρωσία, ενώ στέλνουν «μήνυμα» και στην Κίνα, η επιρροή της οποίας στην περιοχή αυξάνεται μέσα από διάφορα κανάλια. Βασικός κρίκος αυτών των σχεδιασμών σε Μαύρη Θάλασσα και Βαλκάνια γίνεται η Αλεξανδρούπολη και συνολικά ο Εβρος, βαθαίνοντας την εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα ευρωατλαντικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, που η «εκκωφαντική» αφωνία τους για όσα συμβαίνουν στην Αλεξανδρούπολη αποκαλύπτει την πλήρη ταύτισή τους στα επικίνδυνα σχέδια, αναλαμβάνουν πολύ βαριές ευθύνες απέναντι στον ελληνικό λαό, στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της περιοχής.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ άνοιξαν βήμα βήμα τον δρόμο για τις σημερινές εξελίξεις, μέσω του «Στρατηγικού Διαλόγου» με τις ΗΠΑ και την αναθεώρηση της Συμφωνίας για τις αμερικάνικες βάσεις, ώστε αυτή να συμπεριλάβει την Αλεξανδρούπολη και δεκάδες άλλα σημεία σε όλη την Ελλάδα, που χρησιμοποιούνται ως ορμητήριο για τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς.

Μαζί έχουν συνυπογράψει τα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά σχέδια, από κοινού στέλνουν τις Ενοπλες Δυνάμεις σε αποστολές εκτός συνόρων και σε συνεκπαιδεύσεις με τους φονιάδες ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που καμία σχέση δεν έχουν με την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων, της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.

Ολα αυτά χρειάζεται να προβληματίσουν κάθε άνθρωπο καλής θέλησης. Η προπαγάνδα που διακινείται από την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, αλλά και τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές, επιχειρηματικούς ομίλους και άλλους μηχανισμούς που δρουν στην περιοχή με την «υψηλή εποπτεία» της αμερικάνικης πρεσβείας, έχει καταρρεύσει ξανά και ξανά με πάταγο, είναι επικίνδυνη για τον λαό.

Τα περί «ασφάλειας και σταθερότητας» από την παρουσία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών είναι παραμύθι για μικρά παιδιά. Κανένα «προκεχωρημένο φυλάκιο» δεν ήταν ποτέ και πουθενά ασφαλές. Αντίθετα, ήταν πάντα στόχος αντιποίνων από τους αντιπάλους του.

Καμία ασφάλεια δεν μπορεί να νιώθει ο λαός, όταν στην περιοχή του «κονταροχτυπιούνται» τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα για την Ενέργεια, το εμπόριο, τους δρόμους μεταφοράς, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα.

Το ίδιο μεγάλο ψέμα είναι και τα περί «ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας», όταν είναι τα ίδια τα ΝΑΤΟικά σχέδια και ο στόχος της «διατλαντικής συνοχής» που δίνουν «αέρα» στις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης σε Αιγαίο, Θράκη, Μεσόγειο, στρώνουν το τραπέζι του ιμπεριαλιστικού παζαριού, με «μενού» τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Ενώ και η πρόσφατη πείρα, όταν η περιοχή βρέθηκε στο επίκεντρο των ευρωτουρκικών παζαριών με αφορμή την έξαρση του Προσφυγικού, δείχνει ότι η εμπλοκή της χώρας σε αυτά τα σχέδια είναι παράγοντας που δημιουργεί νέους κινδύνους, περιπλέκει παραπέρα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Οσο για την ύπουλη προπαγάνδα ότι τα «ματωμένα δολάρια», αλλά και συνολικά τα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή θα φέρουν οικονομική ανάπτυξη και οφέλη, αυτά μπορεί να αφορούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, που έχουν τα λιμάνια, τους οδικούς άξονες, τους αγωγούς Ενέργειας, αλλά σίγουρα όχι τον λαό της περιοχής.

Αυτός έχει άλλωστε πείρα από το τι σήμαναν τα προηγούμενα χρόνια τα «μεγάλα έργα», όπως ο αγωγός ΤΑΡ, οι οδικοί άξονες, η αναβάθμιση των λιμενικών και ενεργειακών υποδομών: Ελάχιστες, κακοπληρωμένες και με ημερομηνία λήξης θέσεις δουλειάς, ανεργία που σπάει κόκαλα, «ειδικές οικονομικές ζώνες» χωρίς εργασιακά δικαιώματα, την ώρα που επαγγελματίες και αγρότες συνεχίζουν να βουλιάζουν στα χρέη και να ξεκληρίζονται.

Για όλους αυτούς τους λόγους, τα συνθήματα που ακούστηκαν χτες, κατά την αγωνιστική «υποδοχή» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών φονιάδων, για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τα επικίνδυνα σχέδια, καμία διευκόλυνση, ακύρωση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις βάσεις, χρειάζεται να γίνουν υπόθεση κάθε εργαζόμενου, επαγγελματία, νέου.

 

Η μαύρη λίστα των Σούπερ Μάρκετ – Τριψήφιος αριθμός κρουσμάτων και ένας θάνατος σε 30 καταστήματα!

 

Την εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο των εργαζόμενων στα Σούπερ-Μάρκετ ανέδειξε η σημερινή συνέντευξη Τύπου του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Τα στοχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα είναι τραγικά και καταδεικνύουν τις εγκληματικές ευθύνες κράτους και εργοδοσίας, που επιχειρούν να κρυφτούν πίσω από την “ατομική ευθύνη”.

Η συνέντευξη Τύπου ξεκίνησε με τα συλλυπητήρια στην οικογένεια του συναδέλφου που εργαζόταν στον Πειραιά και έχασε τη ζωή του. Σημειώθηκε πως δεν ήταν τυχαίο γεγονός, ούτε οφειλόταν σε “ατομική ανευθυνότητα” του υπαλλήλου. Και το λιγότερο που μπορεί να γίνει είναι να χαρακτηριστεί εργατικό ατύχημα.

Στο ίδιο κατάστημα, υπήρχαν άλλα τέσσερα κρούσματα. Η εργοδοσία δεν έκρινε σκόπιμο να ενημερώσει τους εργαζόμενους για τον θάνατο του συναδέλφου τους ή τους πελάτες για τα κρούσματα και την επόμενη μέρα άνοιξε κανονικά το συγκεκριμένο κατάστημα, σα να μη συμβαίνει τίποτα!

Τα μέλη του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων σημείωσαν, συμπληρωματικά, μεταξύ άλλων, τα εξής.

Δε γίνεται οι εργαζόμενοι να είναι διαρκώς εκτεθειμένοι στον κίνδυνο και να μένουν ξεκρέμαστοι σε τέτοιες περιπτώσεις. Δουλεύουν ασταμάτητα, σε συνθήκες θανάτου, δε γνωρίζουν καν αν θα γυρίσουν υγιείς στο σπίτι τους. Τα κυβερνητικά λόγια περί ηρωισμού καίγονται καθημερινά. Δεν είναι ανεκτό εν έτει 2021 να πεθαίνουν εργαζόμενοι μόνοι στο σπίτι τους.

Μας προκαλούν οργή και θυμό, όταν λένε πως όλα γίνονται σύμφωνα με τα πρωτόκολλα. Τα υγειονομικά πρωτόκολλα αλλοιώνονται, μετατρέπονται σε πρωτόκολλα της εργοδοσίας, σε “πρωτόκολλα δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα τίποτα”. Μοναδική προτεραιότητα είναι η ομαλή λειτουργία των καταστημάτων.

Δε γίνεται να τραβάμε από το μανίκι τους ελεγκτικούς οργανισμούς, για να έρθουν στους χώρους δουλειάς. Η κυβέρνηση αφήνει αυτές τις υπηρεσίες γυμνές, χωρίς στελέχη. Από τον ΕΟΔΔΥ μας έστελναν στην Πολιτική Προστασία και με ένα ατελείωτο γαϊτανάκι καταλήξαμε σε ένα τηλέφωνο του Υπουργείου Πολιτισμού (!) και άλλα τηλέφωνα που δεν ισχύουν!

Δεν εμφανιζόμαστε ως μετά Χριστόν προφήτες, είχαμε προειδοποιήσει εγκαίρως για αυτή την κατάσταση και παραθέτουμε συγκεκριμένα στοιχεία. Έχουμε χάσει το μέτρημα πόσοι συνάδελφοί μας νοσούν, λόγω της άθλιας τακτικής της εργοδοσίας να κρύβει και να θάβει την κατάσταση. Τα κρούσματα βγαίνουν στο προσκήνιο μετά από πίεση. Η διασπορά του ιού στους εργασιακούς χώρους είναι εκτός ελέγχου Από τη Δευτέρα ως σήμερα, τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων.

Ακολουθεί το κείμενο με τα αποκαλυπτικά στοιχεία.

Από τη Δευτέρα ως σήμερα μπορούμε με ευθύνη να παρουσιάσουμε πως αυτή τη στιγμή και μόνο από καταγγελίες των εργαζομένων που φτάνουν σε εμάς έχουμε τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων σε πάνω από 30 καταστήματα, σε κεντρικά γραφεία και αποθήκες όλων ανεξαιρέτως των επιχειρηματικών ομίλων. Και αφήνουμε εκτός καταστήματα που υπάρχουν προληπτικές καραντίνες λόγω συμπτωμάτων σε εργαζόμενους.

Μπορούμε ενδεικτικά να δώσουμε κάποια στοιχεία αυτών των ημερών απ’ όλους τους επιχειρηματικούς ομίλους των super market αλλά και μεγάλων χώρων δουλειάς, χωρίς αυτό να δείχνει το συνολικό μέγεθος της κατάστασης:

• -Σκλαβενίτης: 54 κρούσματα σε 12 καταστήματα και ένας θάνατος
• -LIDL: σε 2 καταστήματα έχουμε 3 κρούσματα
• -ΑΒ Βασιλόπουλος: Σε 3 καταστήματα, 6 κρούσματα
• -ΜΥ ΜΑΡΚΕΤ–ΜΕΤΡΟ: 5 κρούσματα στις κεντρικές αποθήκες και επιπλέον 7 κρούσματα σε κατάστημα των Β. Προαστίων
• -Market in: 3 κρούσματα στα κεντρικά γραφεία
• -Γαλαξίας: 4 κρούσματα σε κατάστημα νοτίων προαστίων
• -Πρακτικερ: 7 κρούσματα που βρίσκονται και στα 4 καταστήματα στην Αττική
• -Leroy Merlin, 7 κρούσματα
• -Κρούσματα υπάρχουν και σε αποθήκες πχ ΑΝΕΔΗΚ ΚΡΗΤΙΚΟΣ, ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ

Είμαστε στη διάθεση των ελεγκτικών μηχανισμών να πάμε σε ένα προς ένα (καθώς γνωρίζουμε ακριβώς ποια καταστήματα και σε ποιες περιοχές υπάρχουν κρούσματα με βάση τις καταγγελίες) σε όλα τα καταστήματα που έχουμε εικόνα ότι υπάρχει συρροή κρουσμάτων για να δούμε τα μέτρα προστασίας και τις περίφημες πολιτικές ιχνηλάτησης, τι γίνεται με τη μετακίνηση εργαζομένων από κατάστημα σε κατάστημα, τι καθεστώς ισχύει με εργαζόμενους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.

Μαζί με όλα τα παραπάνω είμαστε σε θέση να πούμε πως δεν υπάρχει καμία προστασία και μέριμνα για τις ευπαθείς ομάδες εργαζομένων.

Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος από τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς με την εργοδοσία πραγματικά να κάνει ότι θέλει και να παίζει κορώνα–γράμματα με την υγεία εργαζομένων και καταναλωτών. Ακόμα και το μέτρο που αναφέρει για 1 άτομο ανά 25 τμ δεν τηρείται, χώρια που σε αυτό το μέτρο δεν υπολογίζονται οι εργαζόμενοι των super market.

Αυτά και πολλά άλλα τα έχουμε καταγγείλει, έχουμε απαιτήσει να παρθούν μέτρα, έχουμε ζητήσει ενημέρωση για το πόσοι συνάδελφοι μας νοσούν, πόσοι νοσηλεύονται, πόσοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Έχουμε προτείνει συγκεκριμένα μέτρα αλλά συγκεκριμένη απάντηση δεν πήραμε ποτέ ούτε από τους κρατικούς φορείς, πόσο περισσότερο από την εργοδοσία.

Πέρα από τις δεκάδες καταγγελίες που δεχόμαστε καθημερινά όλη αυτή την περίοδο και την αναγνώριση του σωματείων ως αποκούμπι για να βρίσκουν οι εργαζόμενοι το δίκιο τους και να καταγγέλλουν την εργοδοτική αυθαιρεσία, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πέρα από την απόκρυψη κρουσμάτων και τα ανεπαρκή μέτρα, υπάρχει εντατικοποίηση, υπάρχει πλήρης ασυδοσία και τα εργατικά δικαιώματα συντρίβονται καθημερινά στις μυλόπετρες του κέρδους.

Υπάρχει οργή και αγανάκτηση να βλέπουμε συναδέλφους να σέρνονται από την κούραση, να εργάζονται ενώ η υγεία τους είναι επιβαρυμένη, να τους στερείται το δικαίωμα να ξεκουράζονται έστω και μια ημέρα.

Σε πάρα πολλά καταστήματα και αποθήκες, μέλη μας, μας καταγγέλλουν το γεγονός ότι η εργοδοσία προχώρησε σε ανάκληση αδειών και ρεπό, επιβάλλει 10ωρη έως και 14ωρη απασχόληση, ασκεί πιέσεις για να πάνε οι συνάδελφοί για δουλειά στις αποθήκες τις Κυριακές και την Καθαρά Δευτέρα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ακόμα κι αν δε νοσήσουμε από τον κορωνοϊό ή την εποχική γρίπη, την υπερκόπωση και τη φυσική εξάντληση δεν την γλιτώνουμε. Η περαιτέρω εντατικοποίηση, που ούτως ή άλλως υπάρχει λόγω του μειωμένου προσωπικού, επιβαρύνει επιπλέον την υγεία μας. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε..Το έχουμε βιώσει στα capital control αλλά και σε περιόδους αυξημένης ζήτησης με πολλούς συναδέλφους να καταπονούν τον οργανισμό τους, με ανεπανόρθωτες συνέπειες για την υγεία τους, με τα εργατικά ατυχήματα και τις «επαγγελματικές» ασθένειες σε αυτές τις περιόδους να πολλαπλασιάζονται.

Δεν τα βάφουμε όλα μαύρα. Μέσα από τον αγώνα μας, μέσα από την αφοβία, βγαίνει φως. Όποια μέτρα έχουν παρθεί ως σήμερα είναι κάτω από την δική μας, διαρκή ανυποχώρητη παρέμβαση. Μας μετρούν και τους μετράμε καθημερινά. Κανένας εργαζόμενος να μην κάνει βήμα πίσω μπροστά στα ζητήματα της υγείας του, των εργατικών του δικαιωμάτων. Οργανωμένα, συλλογικά μπορούμε να απαντάμε, να διεκδικούμε.

Γι’ αυτό καλούμε τους συναδέλφους πιο θαρρετά να σπάσουν τη σιωπή. Να έρθουν σε επαφή με το κλαδικά τους σωματεία, τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, τα σωματεία ιδιωτικών υπαλλήλων και εμποροϋπαλλήλων στον Πειραιά και τη Δυτική Αττική αλλά και σε όλη τη χώρα, να μας ενημερώσουν για ζητήματα που χρήζουν άμεση παρέμβαση και λήψη επιπλέον μέτρων.

Να μην δεχτούν να δουλέψουν για δέκα, να απαιτήσουν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό. Μαζικά και οργανωμένα να διεκδικήσουμε να μην καταπατηθεί κανένα μας δικαίωμα, να διεκδικήσουμε την τήρηση των όρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Η πάλη για να μην πληρώσουμε οι εργαζόμενοι ακόμα και με την ίδια μας τη ζωή την πανδημία, είναι υπόθεση όλων και πρέπει να κλιμακωθεί, στοχεύοντας στον πραγματικό αντίπαλο και να κοντράρουμε στα ίσα αυτούς που βάζουν τη ζωή μας σε κίνδυνο.

Ψάχνοντας τον ουσιαστικό ένοχο

 

Τις τελευταίες ημέρες η ελληνική κοινωνία μοιάζει με καζάνι που βράζει και όχι άδικα. Οι αποκαλύψεις στον καλλιτεχνικό χώρο έχουν ταράξει συθέμελα την εικόνα ορισμένων “καθώς πρέπει” ηθοποιών και σκηνοθετών με τεράστια εμπειρία στο χώρο και έχουν προκαλέσει την οργή ακόμα και των πιο ψύχραιμων.

Μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή ευτυχώς ορισμένοι έγκριτοι δημοσιογράφοι έχουν αναλάβει το δύσκολο και ιερό έργο της έγκυρης και αποτελεσματικής μας ενημέρωσης. Είναι οι ίδιοι που τα τελευταία χρόνια έχουν αυτοανακηρυχθεί ως ειδικοί σε ζητήματα διεθνών σχέσεων, νομικής, πολιτικής, οικονομίας και ηθικής. Τώρα τελευταία μάλιστα ειδικεύονται και σε θέματα δημόσιας υγείας, υπενθυμίζοντάς αρκετά συχνά στο λαό το πόσο πολύ φταίει για την πανδημία, σε περίπτωση που το έχει ξεχάσει. Καλοντυμένοι και περιποιημένοι μετά περισσής σοβαρότητας με ύφος που θα ζήλευε ακόμα και ο Πλάτωνας, βγάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα περίφημους λόγους, που θα ζήλευε μέχρι και ο Δημοσθένης. Αν και μπορεί να διαφωνούν σε πολλά, το σίγουρο είναι ότι συμφωνούν και σε κάτι. Με ένα στόμα και με μία φωνή, καθώς νιώθουν να θίγεται η κατά τα άλλα ακλόνητη και απροσπέλαστη ηθική των νοικοκυραίων που κρύβουν μέσα τους, καλούν τους δικαστές και τους πολιτικούς να αυστηροποιήσουν τις ποινές. Εκτός από αυτό συμφωνούν και σε κάτι άλλο. Το ζήτημα του βιασμού δεν πρέπει επ’ ουδενί να πάρει πολιτικές διαστάσεις.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Έστω ότι αυξάνονται οι ποινές για τους βιαστές και τους παιδεραστές. Φυσικά αυτό είναι κάτι στο οποίο δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς. Είναι όμως αρκετό; Μήπως την επόμενη ημέρα θα εξαφανιστούν αμφότεροι με κάποιον μεταφυσικό τρόπο; Η απάντηση είναι όχι. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν μπορεί μία κοινωνία που νοσεί βαθιά, από τη μία μέρα στην άλλη να φορέσει ένα φωτοστέφανο και να αποβάλλει ως δια μαγείας με έναν νόμο όλα της τα κουσούρια. Η απάντηση είναι και πάλι όχι. Αφού λοιπόν οι νέοι και πιο αυστηροί νόμοι δεν πρόκειται να δώσουν μία οριστική λύση (αν και είναι αναγκαίοι), τότε τι πρέπει να γίνει;

Για να απαντήσει κανείς θα πρέπει να εντοπίσει τα αίτια του προβλήματος και όχι να ψάχνει εύκολες και επιφανειακές λύσεις. Γιατί κάποιοι άνθρωποι γίνονται βιαστές, δολοφόνοι και παιδεραστές; Μήπως φταίει η ανθρώπινη φύση; Αυτή η απάντηση φαίνεται εντελώς ανυπόστατη και δεν προκύπτει από καμία έρευνα στα τόσα χρόνια που έχει καταπιαστεί η επιστήμη με το ζήτημα. Πλέον αυτή η αναχρονιστική θέση επικρατεί μόνο στον τομέα της παραψυχολογίας, αλλά και σε γόνους γνωστών πολιτικών οικογενειών, σύμφωνα με τους οποίους η κοινωνική ισότητα είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση. Φαίνεται λοιπόν πως είναι το κοινωνικό περιβάλλον που φταίει. Όμως τι πάει λάθος με δαύτο;

Στην καπιταλιστική κοινωνία μία χούφτα καπιταλιστών κυριαρχεί πάνω στη μεγάλη πλειοψηφία. Από μικροί οι καπιταλιστές μαθαίνουν τόσο από τα ιδιωτικά κολλέγια, όσο και από τις οικογένειές τους, ότι είναι πανίσχυροι και μπορούν να έχουν τα πάντα, με όποιο κόστος. Η αίσθηση της δύναμης και της εξουσίας, τους τυφλώνει και αντιλαμβάνονται τους “κατωτέρους” τους (και ειδικά τους εργάτες) ως πιόνια και γιατί όχι και ως σκεύη ηδονής. Το πράγμα μπορεί να γίνει πολύ χειρότερο όταν ένας εργάτης ή ένας άνθρωπος που προέρχεται από τα φτωχά λαϊκά στρώματα αποκτά ξαφνικά κάποια θέση εξουσίας. Έτσι φαίνεται πως η εξουσία και η δυνατότητα για οικονομική και ηθική εκμετάλλευση που απορρέει από αυτήν, πολλές φορές μπορούν να δημιουργήσουν αληθινά τέρατα. Δεν είναι τυχαίο ότι καθημερινά λαμβάνουν χώρα υπεράριθμα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης από εργοδότες σε εργαζόμενους και κυρίως σε εργαζόμενες.

Στην κοινωνία όπου κυριαρχούν οι αγορές, οι άνθρωποι μετατρέπονται σε υποχείριά τους. Η προσωπικότητα των ατόμων αλλοτριώνεται. Στους εργάτες επικρατεί ο ανταγωνισμός για μία θέση στην αγορά εργασίας, η πείνα, η ανεργία και η καθημερινή μάχη για επιβίωση. Η μετατροπή της εργατικής δύναμης σε εμπόρευμα συμβάλλει στην εμπορευματοποίηση των σχέσεων των εργατών. Η οικονομική καταπίεση μπορεί να οδηγήσει ακόμα και τον πιο ευγενή άνθρωπο στις πιο αποτρόπαιες πράξεις. Όσον αφορά τους καπιταλιστές, υπάρχει ακόμα μεγαλύτερος ανταγωνισμός στις δικές τους αγορές, όπου το απρόσκοπτο κυνήγι του κέρδους δεν αφήνει τον παραμικρό χώρο για ευγενή αισθήματα. Αντιθέτως ευνοεί τον εγωισμό, την ανθρωποφαγία, τον σαδισμό, καθώς και κάθε μορφής ψυχική ασθένεια.

Σε επίπεδο εποικοδομήματος ο ανορθολογικός τρόπος σκέψης που διδάσκεται από τα πρώτα έτη των σχολείων μέχρι τα πανεπιστήμια μειώνει τις ηθικές και πνευματικές αντιστάσεις των παιδιών σε αυτά που συμβαίνουν γύρω τους. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το ίντερνετ συμβάλλουν στην αποβλάκωση και στην αναισθητοποίηση και αποτελούν εύφορο έδαφος για την ανάδυση του σεξισμού και της ομοφοβίας, που είναι βαθιά ριζωμένα σε πολλές συνειδήσεις. Παντού το σύστημα προωθεί το κυνήγι της ατομικής επιτυχίας και ευημερίας χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι κοινωνικές συνέπειες. Όλα αυτά δημιουργούν φόβο σε αυτούς που καταλαβαίνουν κάτι παραπάνω, αλλά και έναν φετιχισμό, δηλαδή μία κατάσταση όπου ο άνθρωπος βλέπει τον άνθρωπο ως πράγμα. Το δεύτερο αφορά κυρίως τους θύτες, ενώ το πρώτο αυτούς που μπορεί να ξέρουν, αλλά να μην μιλούν.

Ποιος είναι λοιπόν ο πραγματικός ένοχος σε τελευταία ανάλυση; Είναι το ίδιο το σύστημα που κάθε μέρα σαπίζει όλο και πιο πολύ. Σε αντίθεση λοιπόν με αυτά που ισχυρίζονται οι έγκριτοι δημοσιογράφοι, το ζήτημα είναι κυρίως πολιτικό. Όποιος το βλέπει αποκομμένα, δηλαδή εντοπίζει το πρόβλημα σε μία μεμονωμένη προβληματική συμπεριφορά ξέχωρα από το κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι, αφενός δεν το κατανοεί, αφετέρου βγάζει λάδι ένα ολόκληρο σύστημα που κρύβεται από πίσω του. Ευτυχώς σήμερα είναι πιο εύκολο να κατηγορηθεί και να μπει στη φυλακή ένας βιαστής σε σχέση με παλαιότερα έτη. Ωστόσο παραμένει δύσκολο να βρεθεί τι τον δημιούργησε. Σίγουρα δεν μπορούμε να απαιτήσουμε μία τέτοια αναζήτηση από καλοπληρωμένους υπαλλήλους που υπηρετούν συνειδητά το σύστημα και ζουν από αυτό. Για όλους τους άλλους όμως αυτό δεν είναι απλά κάτι αναγκαίο, αλλά είναι μία ηθική υποχρέωση απέναντι στα θύματα, που στο κάτω κάτω θα μπορούσαν  να είναι παιδιά μας, αδέρφια μας, φίλοι μας, δικοί μας άνθρωποι.

Η χαλέπιος πεύκη και ο χιονιάς

Ο τελευταίος χιονιάς, εκτός από τη διακοπή ρεύματος και νερού, είχε ως αποτέλεσμα και την πτώση τουλάχιστον 1.500 - 2.000 δέντρων μόνο στα όρια του δήμου Διονύσου. Τα σπασμένα κλαριά και οι κορμοί παρέσυραν καλώδια της ΔΕΔΔΗΕ μέσης και χαμηλής τάσης, βυθίζοντας την πόλη και τις γειτονιές της στο σκοτάδι για τουλάχιστον μια βδομάδα. Καταπλάκωσαν αυτοκίνητα, προκάλεσαν σοβαρότατες ζημιές σε σπίτια και υποδομές, έριξαν και ξερίζωσαν ολόκληρες μπετονένιες κολώνες της ΔΕΗ. Μέχρι και η νέα ηλεκτροκίνηση του ΟΣΕ χτυπήθηκε από σπασμένους κορμούς και διακόπηκε η ηλεκτρική κίνηση των συρμών. Η εικόνα ήταν τραγική.

Βασικό δασικό είδος στα φυσικά χερσαία οικοσυστήματα της Αττικής είναι η χαλέπιος πεύκη (ως δευτερογενής εγκατάσταση, μετά την Αριά). Είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα είδη δέντρων που συναντάμε στις περιοχές της Μεσογείου, της κεντρικής και νότιας Ελλάδας, καθώς είναι πολύ ανθεκτικό στην ξηρασία και στα θερμά αυτά κλίματα.

Η χαλέπιος πεύκη συγκρατεί τα κουκουνάρια της κλειστά και ανοίγουν αμέσως μετά από φωτιά, δημιουργώντας μια «βροχή» σπόρων, που βοηθούν στη φυσική αναγέννηση του πευκοδάσους μετά από δασική πυρκαγιά. Το είδος της έχει υποβαθμιστεί, ως αποτέλεσμα αρνητικής φυσικής επιλογής λόγω της ανθρωπογενούς δραστηριότητας στα αρχαία χρόνια. Φύεται σε φτωχά από θρεπτικά συστατικά ασβεστολιθικά και αβαθή εδάφη και είναι δέντρο ευάλωτο στις καιρικές συνθήκες. Γι' αυτό οι μεγάλες ποσότητες χιονιού οδηγούν συχνά σε σπασίματα κλαδιών ή του κορμού τους, ακόμα και σε ξερίζωμά του.

* * *

Ολα αυτά, που είναι από παλιά γνωστά, τα γνωρίζει και η Πολιτική Προστασία. Θα έπρεπε επομένως να οδηγούν σε συγκεκριμένο σχέδιο όλους τους αρμόδιους κρατικούς φορείς και πρώτα απ' όλα τις αστικές κυβερνήσεις, στο πλαίσιο της πρόληψης. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για ένα είδος το οποίο βρίσκεται κοντά και μέσα σε κατοικημένες περιοχές, άρα χρειάζεται φροντίδα για να μειωθούν οι πιθανότητες μετάδοσης της πυρκαγιάς το καλοκαίρι, να μη δημιουργούνται προβλήματα με σπασμένα κλαδιά ή και πεσμένα δέντρα το χειμώνα.

Υπάρχει επιστημονική γνώση και τεχνογνωσία για τη διαχείριση και αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, τη στιγμή μάλιστα που στον καπιταλισμό η μεικτή ζώνη κατοικίας και δάσους αποτελεί παράγοντα λειτουργίας της «αγοράς», πηγή κέρδους για τους εμπόρους της γης και το κατασκευαστικό κεφάλαιο.

Η «Μήδεια» πλούτισε τις εμπειρίες μας και επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις μας. Υπήρξαν ολόκληρες οικογένειες που έμειναν αβοήθητες για τέσσερις συνεχόμενες μέρες, εγκλωβισμένες σε περιοχές όπου οι δρόμοι ήταν αδιάβατοι ακόμα και για τα ειδικά οχήματα της ΕΜΑΚ και της Πυροσβεστικής. Οικογένειες έμειναν από νερό και ρεύμα για έξι μέρες, αναγκάστηκαν να λιώνουν χιόνι ώστε να έχουν νερό για τις βασικές ανάγκες. Αξιοποίησαν το χιόνι για να συντηρήσουν τρόφιμα και φάρμακα. Οι μαρτυρίες είναι συγκλονιστικές.

Κυβέρνηση, Περιφέρεια και δήμος ήταν για άλλη μια φορά απλοί θεατές του φαινομένου. Εφάρμοσαν την τακτική «η πυρκαγιά να φτάσει στη θάλασσα», περιμένοντας τη λήξη της κακοκαιρίας την Τετάρτη για να αναλάβουν δράση. Πραγματικά είναι θαύμα το ότι δεν θρηνήσαμε θύματα. Επαιξε ρόλο και η αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε στις γειτονιές, με ένα πιάτο ζεστό φαΐ, με τη φιλοξενία σε σπίτια με τζάκι και απόθεμα ξύλων, με τα πενιχρά μέσα που είχε ο κόσμος για τις δουλειές του κήπου να κόβει τα σπασμένα κλαριά και να απεγκλωβίζει οικογένειες από τα σπίτια τους.

* * *

Επιβεβαιώθηκαν οι θέσεις μας, αφού η τακτική είναι γνωστή από άλλες κυβερνήσεις και από άλλες καταστροφές: Κήρυξη έκτακτης ανάγκης, όλοι οι εργολάβοι μέσα και να βγάζουν κέρδη από τα προβλήματα που άφησε ο χιονιάς. Εφτασαν σε σημείο εργολάβοι που έκοβαν τα σπασμένα δέντρα να απαγορεύουν στον κόσμο να παίρνει τα ξύλα για το τζάκι, ενώ οι ίδιοι τα φόρτωναν σε φορτηγά για να μας τα πουλήσουν ξανά με το κυβικό ως καύσιμη ύλη!

Από τους προαναφερόμενους εργολάβους, μέχρι τα οχήματα της «Νέας Οδού», της εταιρείας που έχει αναλάβει τη λειτουργία της Εθνικής Οδού και θέλει να βάλει διόδια στον κόμβο της Εθνικής Οδού, για να χαρατσώνει τους κατοίκους και τους εργαζόμενους της περιοχής, όλοι δουλεύουν με γνώμονα το μέγιστο δυνατό κέρδος και όχι την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, μέρες μετά τον χιονιά, δεν είχε δοθεί οριστική λύση στην ύδρευση και την ηλεκτροδότηση των λαϊκών νοικοκυριών της περιοχής.

Εμπλουτίστηκε η πείρα μας, όπως και από τις δασικές πυρκαγιές που έχουν χτυπήσει πολλές φορές την περιοχή, με χαρακτηριστικότερη αυτή του 2008, που πέρασε μέσα στον οικισμό, καίγοντας σπίτια και αυτοκίνητα.

* * *

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της εμπορευματοποίησης της γης, που οδηγεί σε άναρχη συνύπαρξη πευκοδάσους και οικισμών και αναδεικνύει ότι το κράτος εξυπηρετεί και θωρακίζει την εξουσία και τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, ενώ αφήνει στο έλεος της πανδημίας, της περιβαλλοντικής καταστροφής τα λαϊκά στρώματα. Με το κριτήριο του «κόστους - οφέλους», δεν θέλει και δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη, όπως είναι το συστηματικό, οργανωμένο και επιστημονικό κλάδεμα των πεύκων, οι καθαρισμοί από ξερά κλαδιά, η απομάκρυνση των επικίνδυνων για πτώση δέντρων.

Η ευθύνη όλων των κρατικών υπηρεσιών (δήμου, Περιφέρειας, Δασικής Υπηρεσίας) και πρώτα απ' όλα της κυβέρνησης είναι τεράστια.

Στο δήμο Διονύσου αυτή η διαδικασία δεν υπήρξε ποτέ. Τα αιτήματα για απομάκρυνση δέντρων ξερών και επικίνδυνων προωθούνται αποσπασματικά σε εργολάβους, καθώς η ανταποδοτική λειτουργία των δήμων έχει οδηγήσει στη διάλυση των υποδομών σε έμψυχο δυναμικό, σε εργαλεία και μηχανήματα. Οι εργολάβοι παρέχουν με βάση το κέρδος τους, όπως πάντα, κακής ποιότητας ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες, με αποτέλεσμα όλες αυτές οι απαραίτητες φροντίδες να μετατρέπονται πάλι σε «ατομική υπόθεση». Ετσι, όσοι έχουν τη δυνατότητα και πληρώνουν υπέρογκα ποσά για γερανοφόρα και κλαδευτικά, προστατεύονται. Η πλειοψηφία όμως τα αφήνει όλα στη μοίρα τους, με αποτέλεσμα να βλέπουμε αυτές τις εικόνες που περιγράψαμε παραπάνω...

(Ολόκληρο το άρθρο στον «902.gr»)

Τεύκρος ΠΑΝΤΕΛΟΓΛΟΥ
Γεωπόνος - γεωτεχνικός, δημοτικός σύμβουλος Διονύσου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και μέλος του ΔΣ του ΓΕΩΤΕΕ