Οπορτουνιστές και ευρώ
Η πολιτική γραμμή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη γίνεται καθημερινά ολοένα και πιο επίμονη. Δεν ξενίζει αυτή η γραμμή ούτε η επιμονή τους. Μια πολιτική δύναμη με στρατηγική αναδιανομής, δηλαδή παζαριού μεταξύ μονοπωλίων - λαού για τη μεταξύ τους μοιρασιά του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι, που θεωρεί τα μονοπώλια, δηλαδή τους καπιταλιστές ιδιοκτήτες ως ένα από τα θεμέλια της κοινωνικής παραγωγής, δεν μπορεί παρά αφενός να μην εκφράζει αντίθεση στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, αφετέρου να επιμένει στην παραμονή στην Ευρωζώνη, την ΕΕ και το ευρώ. Αλλά έτσι υπηρετούνται τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Το ευρώ, ως κοινό νόμισμα των κρατών της Ευρωζώνης, χρειαζόταν για να υπηρετήσει τις ελευθερίες κίνησης κεφαλαίων - εμπορευμάτων - υπηρεσιών κλπ, με βάση τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
***
Υπάρχει ένα τμήμα του οπορτουνιστικού χώρου που ανάγει τη φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, όλα τα βάσανα του λαού στο ευρώ. Βεβαίως υπήρξε επίδραση του ευρώ σε τέτοια φαινόμενα, αλλά δεν είναι το νόμισμα που φέρνει τη φτώχεια. Δε σημαίνει ότι εκτός Ευρωζώνης, εκτός ΕΕ, η κατάσταση για το λαό μπορεί να ήταν καλύτερη, ούτε ότι η καπιταλιστική κρίση δεν θα υπήρχε. Το πρόβλημα δεν είναι το νόμισμα, αλλά ο καπιταλισμός, η εκμετάλλευση και η συνεχής έντασή της, η οικονομική κρίση που είναι νομοτέλεια. Επομένως, όσοι ανάγουν την αιτία των δεινών του λαού στο ευρώ, καλλιεργούν προσδοκίες ότι με τη δραχμή ίσως να 'ναι καλύτερα, αλλά βασικά υπονομεύουν την πάλη ενάντια στα μονοπώλια, συσκοτίζοντας τις ταξικές αντιθέσεις, την εκμετάλλευση. Ωθούν το λαό σε συμμαχία με τμήματα της αστικής τάξης, που η επιστροφή στη δραχμή θα τους δώσει τη δυνατότητα μεταφέροντας κεφάλαια από το εξωτερικό, με δεδομένη τη μεγάλη ανισοτιμία (η δραχμή θα είναι πολλαπλάσια υποτιμημένη σε σχέση με το ευρώ), να εξαγοράσουν επιχειρήσεις, άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές για ένα κομμάτι ψωμί και να αναπαράγουν το κεφάλαιο και τις σχέσεις εκμετάλλευσης, με επίσης ακόμη χειρότερες συνθήκες για την εργατική τάξη, το λαό, αφού η τιμή της εργατικής δύναμης σε δραχμές θα είναι επίσης πολλαπλάσια υποτιμημένη.
***
Το «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΝ (Λαφαζάνης) μιλά επίσης για έξοδο από το ευρώ αλλά μέσα στην ΕΕ, ενώ άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ του Καζάκη κλπ) μιλούν για έξοδο από την ΕΕ «εδώ και τώρα», δηλαδή με μια αστική κυβέρνηση, χωρίς καν να θιγούν τα μονοπώλια. Η άγρια αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, ιδιαίτερα της συμμαχικής ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. για να μείνει το κεφάλαιο στην Ευρωζώνη, στο ευρώ, οφείλεται στο γεγονός ότι η έξοδος απ' αυτό καταστρέφει πολλαπλάσια το κεφάλαιο, λόγω υποτίμησης με το νέο νόμισμα. Οσοι μιλούν για επιστροφή στη δραχμή λένε ότι αφού η έξοδος από το ευρώ καταστρέφει το κεφάλαιο, ωφελεί το λαό. Αρα θα παλέψει από καλύτερες θέσεις. Επομένως προσανατολίζουν την πάλη του σ' αυτό το στόχο, στα πλαίσια του συστήματος, εντός ΕΕ. Λένε μάλιστα ότι η καταστροφή του κεφαλαίου και λόγω κρίσης διευκολύνει τη λαϊκή πάλη. Συγκαλύπτουν ότι εντός της ΕΕ αφενός την εξουσία του κεφαλαίου θα την στηρίξουν όλοι οι μηχανισμοί της, αφετέρου ότι αυτή η επιλογή διαπλέκεται με τους ανταγωνισμούς διαφορετικών μερίδων του κεφαλαίου στην Ελλάδα, σε σχέση με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, που αναδείχνουν δυνατότητες αλλαγής ιμπεριαλιστών συμμάχων. Βάζουν λοιπόν το λαό, σ' αυτό το ενδεχόμενο, να επιλέξει ιμπεριαλιστή σύμμαχο, συμμαχώντας με τμήμα των αστών στην Ελλάδα, που έχουν βλέψεις για συμμαχίες με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Αλλωστε οξύνονται οι ανταγωνισμοί μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ - Κίνας - Ρωσίας κλπ. Σ' αυτό το τελευταίο ωθούν και οι απόψεις για έξοδο από την ΕΕ από μια αστική κυβέρνηση. Σ' αυτά τα πλαίσια των ανταγωνισμών εντάσσεται η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, η μοιρασιά ενεργειακών πηγών της Ελλάδας με τις ιδιωτικοποιήσεις, άλλα πακέτα ιδιωτικοποιήσεων κλπ. Για παράδειγμα, οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τους υδρογονάνθρακες, η Γερμανία για τις ανανεώσιμες πηγές, η Ρωσία δεν είναι αδιάφορη για τους υδρογονάνθρακες και στην Ελλάδα. Η Κίνα διαχειρίζεται χρέη των ΗΠΑ, αλλά αναπτύσσει οικονομικές σχέσεις με Γερμανία, Ευρωζώνη και Ελλάδα, με στόχο λιμάνια αεροδρόμια. Για παράδειγμα, οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι στην Ενέργεια και τη μεταφορά της (π.χ. εφοπλιστές, αγωγοί), με ποιων κρατών τα μονοπώλια θέλουν συμμαχίες;
***
Για όλους τους πιο πάνω λόγους λέμε: Ο λαός να μην επιλέξει με ποιο αστικό στρατόπεδο θα συνταχτεί. Και με ευρώ και με δραχμή, και με δεδομένα τα σενάρια αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ανεξάρτητα από τα μέτρα σφαγής του λαού από τη «νέα» συμμαχική του κεφαλαίου κυβέρνηση, ο λαός χρεοκοπεί. Τώρα πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους. Μόνο η εργατική λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση σε όφελος του λαού, αποδεσμεύοντάς τον από την ΕΕ και τα δάνεια και τις δεσμεύσεις των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, και βάζοντας την παραγωγή στην υπηρεσία του λαού να οδηγήσει σε ανάπτυξη προς όφελός του.
Ι.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
17/11/2011
-- Να οξύνουμε τις αντιθέσεις
5/11/2011
-- Κρίση, ανταγωνισμοί, διέξοδος
4/11/2011
-- ΑΤΙΤΛΟ
3/11/2011
-- Ερωτήματα
14/7/2011
-- Για την «επιλεκτική χρεοκοπία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου