26 Φεβ 2012

ΓΕΡΜΑΝΙΑ Αλλαγή φρουράς στην Προεδρία επιβεβλημένη από το κεφάλαιο



ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Αλλαγή φρουράς στην Προεδρία επιβεβλημένη από το κεφάλαιο
Η επιλογή του αντικομμουνιστή Γκάουκ φαίνεται ότι επιχειρεί να συγκεράσει τα συλλογικά συμφέροντα της πλουτοκρατίας
Ο εκλεκτός του κεφαλαίου νέος προτεινόμενος πρόεδρος, Γιόαχιμ Γκάουκ, με όλους τους πολιτικούς εταίρους (την Γερμανίδα καγκελάριο και τους ηγέτες Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων)
Με τρόπο «υποδειγματικό», όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα «ευνομούμενο κράτος», μέσα σε λιγότερο από 72 ώρες, το πολιτικό κατεστημένο της Γερμανίας έλυσε το «πρόβλημα» που ενέσκηψε με την παραίτηση του προέδρου Κρίστιαν Βουλφ, πριν δέκα ημέρες.
Μετά από δύο μήνες «μιντιακού πολέμου» με σωρεία αποκαλύψεων για υποθέσεις δωροδοκίας, παθητικής δωροδοκίας και διαπλοκής του Βουλφ με εκατομμυριούχους επιχειρηματίες, και το αίτημα άρσης ασυλίας του που κατέθεσε στο Γερμανικό Κοινοβούλιο η Εισαγγελία του Ανόβερου, ο Βουλφ παραιτήθηκε. Το πρόβλημα λύθηκε με την επιλογή του Γιόαχιμ Γκάουκ ως κοινού υποψήφιου όλων των αστικών κομμάτων - Χριστιανοδημοκράτες/Χριστιανοκοινωνιστές - CDU/CSU, Φιλελεύθεροι - FDP, Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα - SPD και Πράσινοι - για την Προεδρία, επιλογή που θα επισφραγιστεί και τυπικά με τις εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τις 18 Μάρτη.
Η πτώση του Βουλφ, όπως και η επιλογή του Γκάουκ δεν ήταν τυχαία. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι συμπρωταγωνιστής επίσης του σκανδάλου αλλά στο ρόλο του «εισαγγελέα» δεν είναι άλλος από το εκδοτικό συγκρότημα του Αξελ Σπρίγνκερ AG -- ο μεγαλύτερος εκδοτικός όμιλος στην Ευρώπη, εκδίδει περισσότερες από 230 εφημερίδες και περιοδικά σε 36 χώρες, μεταξύ άλλων στη Γερμανία τη λαϊκίστικη εφημερίδα «Bild» και τις «Die Welt» «Berliner Morgenpost» κ.ά. Διόλου τυχαία και η «ομοφωνία» των αστικών κομμάτων.
Συνυφασμένα τα σκάνδαλα με το σάπιο σύστημα
Το «σκάνδαλο» Βουλφ ξέσπασε τον περασμένο Δεκέμβρη με τις συνεχείς αποκαλύψεις της εφημερίδας «Bild» αλλά και του περιοδικού «Der Spiegel», αν και η υπόθεση ήταν γνωστή καθώς τα «σκάνδαλα» έλαβαν χώρα κατά το διάστημα της πρωθυπουργίας, στο κρατίδιο της Κάτω Σαξωνίας. Ενδεικτικό είναι ότι ακόμη σε αυτά τα σκάνδαλα, από τους ίδιους επιχειρηματίες, «δωράκια» επίσης είχαν λάβει και ο συμπρόεδρος των Πρασίνων Τζεμ Οζντεμίρ και ο πρώην επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών-SPD Koυρτ Μπεκ.
Κάτι που δεν ομολογείται ποτέ δημόσια, είναι ότι η συμπεριφορά του Βουλφ που σκιαγραφήθηκε και περιγράφηκε ως «μείζον θέμα διαφθοράς και χρηματισμού», αποτελεί μάλλον ένα κλασικό δείγμα του «μοντέλου άσκησης της πολιτικής» μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στη Δυτική Γερμανία και κατόπιν στην ενοποιημένη Γερμανία. Μοντέλο απόλυτα συνυφασμένο με το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης.
Τα τελευταία χρόνια ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθεί το όργιο χρηματισμού αξιωματούχων και κυβερνήσεων και των πλέον μικρών ή «υποανάπτυκτων» κρατών εκ μέρους των γερμανικών βιομηχανικών κολοσσών, όπως οι εταιρείες «Siemens», «Daimler Benz» («Mercedes»), «Man», «Ferrostaal» κ.ά.
Οι φωνές που δημαγωγούν κάνοντας λόγο ότι «η δικαιοσύνη λειτούργησε» στην «πειθαρχημένη» Γερμανία, απλώς συσκοτίζουν και παραπλανούν. Καμία δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε, καθώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι «υποθέσεις έκλεισαν» με την επιβολή προστίμων, τα δε σκάνδαλα προέκυψαν κατά κύριο λόγο από προσφυγές των αμερικανικών αρχών που επιτέθηκαν με δριμύτητα καθώς συνειδητοποίησαν ότι είχαν χάσει πολύτιμο ζωτικό χώρο από τη γερμανική διείσδυση και στις πιο απομακρυσμένες χώρες του πλανήτη και όχι εξαιτίας της «αρτιότητας» ή του «τεχνολογικού προβαδίσματός» τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: η αυτοκινητοβιομηχανία «Daimler Benz» αναγκάστηκε τον Απρίλη του 2010 από την αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να πληρώσει πρόστιμο ύψους 185 εκατ. ευρώ κατηγορούμενη για δωροδοκία και η «Siemens» 800 εκατ. ευρώ ώστε να τερματιστεί η έρευνα που ήταν σε εξέλιξη και αφορούσε κρούσματα χρηματισμού. Η Deutsche Bank πλήρωσε το Δεκέμβρη του 2010 στις αμερικανικές αρχές 554 εκατ. ευρώ επειδή βρέθηκε ένοχη για τη διευκόλυνση Αμερικανών επιχειρηματιών να φοροδιαφύγουν.
Αναλόγου ποιότητας και οι επιδόσεις των Γερμανών πολιτικών. Θρυλικές έχουν μείνει οι πολύ στενές σχέσεις του πρώτου καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ με τους τραπεζίτες Ρόμπερτ Πφερμένγκες και Γιόζεφ Αμπς, καθώς και με το βιομήχανο Χανς Μέρκλε (εταιρεία «Bosch»), που κατά τεκμήριο άσκησαν πολιτική «υψηλής ισχύος» αλλά πάντα από το παρασκήνιο. Θρυλική έχει μείνει και η υπόθεση των «μαύρων ταμείων» του κυβερνώντος κόμματος CDU στα χρόνια του «δεινόσαυρου» πρώην καγκελάριου Χέλμουτ Κολ. Επρόκειτο για τους πολυάριθμους σκοτεινούς λογαριασμούς όπου παρανόμως διοχετεύονταν χρηματικά ποσά από διάφορους επιχειρηματίες, μεταξύ αυτών και ο μεγαλέμπορος όπλων Καρλ Χάιντς Σράιμπερ. Για το σκάνδαλο κατηγορήθηκε ο Χέλμουτ Κολ, που παραιτήθηκε από επίτιμος πρόεδρος και αποσύρθηκε «ατιμασμένος», ενώ παραιτήθηκε και ο σημερινός «αδέκαστος» υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από ηγέτης του κόμματος, μαζί με την τότε ταμία Μπριγκίτε Μπαουμάιστερ.
Ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ φέρεται να έχει ως χρηματοδότες το βιομήχανο και «προστάτη» του Βουλφ Κάρστεν Μασμέγιερ και το διευθυντή του ενεργειακού κολοσσού «EnBW» Ουτς Κλάαεν, ενώ πάρτι γενεθλίων προς την καγκελάριο Αγγελα Μέρκελ προσφέρει αφειδώς ο πρόεδρος της Deutsche Bank, Τζόζεφ Ακερμαν.
Αντιθέσεις, ελιγμοί και συμβιβασμοί
Ανάλογα σκάνδαλα περί παθητικής δωροδοκίας ταλάνισαν και τον πρώην πρόεδρο Γιοχάνες Ράου... ο οποίος ζήτησε συγνώμη και συνέχισε απρόσκοπτα την προεδρία του. Αντιθέτως ο προκάτοχος του Βουλφ, πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ και τεχνοκράτης πρόεδρος Χόερστ Κέλερ εξαναγκάστηκε σε παραίτηση με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί σε συνέντευξή του με την επιστροφή του από το Αφγανιστάν είχε δηλώσει ότι η Γερμανία βρίσκεται εκεί απλά για την προάσπιση των ζωτικών της συμφερόντων ως «εξαγωγική χώρα»...
Το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι η παραίτηση Βουλφ εξυπηρετεί συμφέροντα και μόνο, καθώς αποτελεί εκδήλωση του αβυσσαλέου χαρακτήρα που έχουν λάβει πλέον οι αντιθέσεις εντός της γερμανικής ολιγαρχίας υπό το πρίσμα της καπιταλιστικής κρίσης, του αποπροσανατολισμού και της χειραγώγησης του γερμανικού λαού, που επίσης στενάζει από τα δεκαετή μέτρα λιτότητας.
Αντιθέσεις που εκδηλώνονται με τις «δύο γραμμές» όσον αφορά και τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρωζώνη, την ίδια την ύπαρξη του κοινού νομίσματος. Με τη μία να «σπρώχνει» προς την εκκαθάριση των λεγόμενων «απείθαρχων χωρών», που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις οδηγίες και τα κελεύσματα, και την άλλη γραμμή που επιδιώκει την «αντιμετώπιση των δομικών ασυμμετριών» εντός της Ευρωζώνης, με πιθανή λύση την έκδοση ευρωομολόγου και επιθετική πολιτική «αναπτυξιακών επενδύσεων».
Η σύγκλιση και των δύο γραμμών είναι απ' ό,τι φαίνεται η επιλογή της πολιτικής εξουσίας, όπου συνδυάζει τη συνέχιση της επιθετικής πολιτικής εσωτερικά και την επέκτασή της παγκοσμίως. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία, της μίας ή της άλλης πλευράς, η συνέχιση της πολιτικής ασφυξίας και βιασμού των εισοδημάτων των εργαζομένων με την πολιτική που μειώνει συνεχώς την τιμή της εργατικής δύναμης, της ευλυγισίας της αγοράς εργασίας και των «μίνι τζομπς», πολιτική που έχει επιβληθεί με την Ατζέντα 2010 και την κυβέρνηση του συνασπισμού SPD και Πρασίνων, υπό τον καγκελάριο Σρέντερ.
Μία πολιτική που παρουσιάστηκε ως ένα ακόμη θαύμα, το «γερμανικό θαύμα», που σήμανε όμως πάγωμα των μισθών και ορισμένες φορές τη συρρίκνωσή τους σε συνδυασμό με εκατομμύρια εργαζόμενους που δουλεύουν με ελάχιστες αποδοχές ή περιορισμένο ωράριο και 400 ευρώ το μήνα, αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και χτύπημα κοινωνικών υπηρεσίων.
Για την επιτυχία και την απρόσκοπτη συνέχιση του θαύματος κρίσιμο ρόλο διαδραματίζουν οι «θεσμοί» για τη χειραγώγηση των εργαζομένων. Ποιος καλύτερος από τον πρώην πάστορα της Ευαγγελικής - Λουθηρανικής Εκκλησίας στην πρώην Ανατολική Γερμανία Γιόαχιμ Γκάουκ;
Σανίδα σωτηρίας
Δεινός ρήτορας, με «ένδοξο παρελθόν» ως κορυφαίο στέλεχος του «αντικαθεστωτικού» κινήματος στην Ανατολική Γερμανία και ορκισμένος αντικομμουνιστής από μικρή ηλικία όταν οι αρχές της Ανατολικής Γερμανίας συνέλαβαν το 1951 τον πατέρα του - πρώην αξιωματικό του γερμανικού Ναυτικού - για κατασκοπεία.
Σημαντικές αρετές για την αντιδραστική και λαϊκιστική «Bild», που από την πρώτη στιγμή τον προέβαλε ως αντίπαλο δέος του διεφθαρμένου Βουλφ, καθώς είχε αποδείξει και την αξία του ως «κυνηγός κεφαλών» όταν διηύθυνε την υπηρεσία διαχείρισης και «μαγειρέματος» των αρχείων της «Στάζι» αποκαλύπτοντας... το ρόλο πολλών πρακτόρων του καθεστώτος, ατόμων υπεράνω πάσης υποψίας!
Ο θεσμός του προέδρου αντιμετωπίζεται και πάλι θετικά από τους Γερμανούς θα τονίσει το «Spiegel» συμβάλλοντας στην εκστρατεία «εξαγνισμού» και προδικάζοντας για ευνόητους λόγους την έκβαση της εκστρατείας που θα αναλάβει ο Γκάουκ, ο «άφθαρτος και αδέκαστος δημοκράτης». Τι δημοκρατία θα προωθήσει; Η αντίληψη περί δημοκρατίας πέραν του δεδηλωμένου αντικομμουνιστικού του μένους με δικά του λόγια:
«Οι άνθρωποι πρέπει να σηκωθούν από τα ζεστά τους κρεβάτια» θα δήλωνε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung», το 2010, αναφερόμενος στο νέο πακέτο μέτρων λιτότητας που είχε προωθήσει η κυβέρνηση Μέρκελ για την αντιμετώπιση της «κρίσης». Δεν ήταν αδύνατο δε να κρύψει τον ενθουσιασμό καθώς, όπως τόνισε, σε περιόδους κρίσης ή δικτατορίας η ζωή αντιμετωπίζεται σε άλλη βάση. «Υπάρχει πείνα για κάποιο λόγο», τόνισε, και γι' αυτό κατά την άποψή του «είναι αναγκαίες οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά»...
Με δηλώσεις έχει πολλάκις στηρίξει απολύτως την πολιτική των γερμανικών κυβερνήσεων για την επιστροφή στο ΝΑΤΟ, την εμπλοκή στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, ενώ σε ομιλία του στο «Deutsches Theater» επισήμανε ότι ελπίζει να δει περισσότερη δημόσια υποστήριξη για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, πόλεμος που είναι «σωστός και αναγκαίος»...

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ


ByΦιλιππος Ανθης στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

TOP READ