Βαθιά ταξική αντιλαϊκή πολιτική

Βαθιά ταξική αντιλαϊκή πολιτική

Εδώ και μέρες, άνθρωποι με αναπηρίες και χρονίως πάσχοντες (σ.σ. μιλάμε για 183.270 ανθρώπους και τις οικογένειές τους) περίμεναν να πάρουν τα πενιχρά προνοιακά επιδόματα που αντιστοιχούν στους μήνες Μάη και Ιούνη και που σε πολλές περιπτώσεις είναι και το μοναδικό τους εισόδημα. Αυτό από μόνο του είναι ίσως ο ορισμός της βαρβαρότητας της πολιτικής τους, πολύ περισσότερο δε που κάθε μέρα η συγκυβέρνηση και τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης μοστράρουν τον πακτωλό των δισεκατομμυρίων που θα πάνε στις τσέπες των μεγαλοκατασκευαστών για να φτιάξουν οδικούς άξονες, στο όνομα της «ανάπτυξης». Ο νεφροπαθής λοιπόν δεν μπορεί να πάρει τα 100 ή 200 ευρώ επίδομα για να έχει να φάει. Ο ανάπηρος δεν έχει δεκάρα στην τσέπη. Τέτοιο αίσχος βιώνουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που έχουν άμεσες και ιδιαίτερα αυξημένες καθημερινές ανάγκες. Και γι' αυτό το αίσχος ακέραια την ευθύνη φέρει η συγκυβέρνηση.

Την περασμένη Τετάρτη η συγκυβέρνηση έκανε το εξής: Μείωσε κατά 30% την κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους για το μήνα Αύγουστο για να καταβληθούν τα προνοιακά επιδόματα. Το υπουργείο μάλιστα ανακοίνωσε ότι «η περικοπή ήταν επιβεβλημένη για να εξοικονομηθούν κονδύλια για τους πολίτες που δοκιμάζονται». Με απλά λόγια, η συγκυβέρνηση το «παίζει ευαίσθητη» στερώντας χρήματα από άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αφού έκανε το εξής:

• Στέρησε από εργαζόμενους σε δήμους - μόνιμους ή συμβασιούχους - το μισθό τους.
• Στέρησε από νέα ζευγάρια τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους σε παιδικό σταθμό, από ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρίες την πρόσβαση στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», αφού τα χρήματα που έκοψε σε μεγάλο ποσοστό θα πήγαιναν για τη συνέχιση τέτοιων δράσεων, για προσλήψεις προσωπικού για τη στελέχωση τέτοιων υπηρεσιών κ.ά.
• Στέρησε τη δυνατότητα σε μαθητές να μπορέσουν να μετακινηθούν από το σπίτι για να πάνε στα σχολειά τους, αλλά και από παιδιά με αναπηρίες να μετακινηθούν για να πάνε στα ειδικά σχολειά τους, αφού μέρος του ποσού που θα έπαιρναν οι δήμοι θα πήγαινε για την κάλυψη τέτοιων αναγκών.

Τα παραπάνω λοιπόν εμφανίστηκαν ούτε λίγο ούτε πολύ σαν θρίαμβος της συγκυβέρνησης που έλυσε το πρόβλημα των προνοιακών επιδομάτων. Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, αλλά άνοιξε το δρόμο για να εμπεδωθεί στη συνείδηση του κόσμου ότι για τέτοια ιδιαίτερα σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, θα πηγαινοφέρνει κονδύλια από εδώ και από κει για να καλύπτει ανάγκες κατά περίπτωση, στερώντας την ικανοποίηση αναγκών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Δηλαδή: 'Η τα άτομα με αναπηρίες θα έχουν επιδόματα ή τα βρέφη και τα νήπια θα πηγαίνουν σε παιδικό σταθμό. 'Η οι χρόνια πάσχοντες θα ζουν με τα ψίχουλα του επιδόματος ή οι ηλικιωμένοι θα δέχονται τις υποτυπώδεις υπηρεσίες του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι». Και τα δύο δεν μπορεί να γίνονται...

Αυτή είναι η πολιτική της συγκυβέρνησης! Πολιτική και αντιλαϊκή και επικίνδυνη. Σε αυτήν την κατεύθυνση χρειάζεται ενιαίος οργανωμένος αγώνας για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών του λαού που θα έχει σαν στόχο την οριστική ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, που αντιμετωπίζει τον ανάπηρο, τον χρόνια πάσχοντα, τα νέα ζευγάρια, τους μαθητές απλά σαν... λογιστικούς δείκτες.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ