«είπαμε να πάρετε ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια δραχμές».

Να το χαίροντα
Θύμιος  Καλαμούκης ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ 



Χτες γιορτάστηκαν τα 38α γενέθλια του ΠΑΣΟΚ, όχι σε κάποιο νεκροταφείο όπως θα ταίριαζε καλύτερα, αλλά σε Μουσείο, από το γνήσιο ΠΑΣΟΚ και σε μια ιστορική πρώην αριστερή περιοχή, από το wannabe ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλήθεια ποια ακριβώς παρακαταθήκη προσπαθούν να διασώσουν και να συνεχίσουν οι δύο διεκδικητές του «ιστορικού κινήματος»; Ποιες αρχές, ποιες αξίες και ποιο έργο ανέδειξαν και τίμησαν; Τι διεκδικούν ως κληρονομιά τα δυο τέκνα, νόμιμα ή νόθα; Το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ δια του προέδρου του, χτες  τίμησαν:
Τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων, που με μοναδική μαεστρία κατάφερε το ιστορικό κίνημα, εκπαιδεύοντας εκατομμύρια πολίτες στην δουλοπρέπεια του ρουσφετιού. Την απονεύρωση νέων ανθρώπων που με τον διορισμό σε κάποια θέση του δημοσίου τους μετέτρεψαν από παραγωγικές μονάδες σε κηφήνες. Την ανάδειξη του ατομικού βολέματος σε ύψιστη αξία. Και την αποστέωση της αξίας της συμμετοχής σε εμπόριο, μέσω της εξαγοράς της ψήφου και κατ επέκταση της όποιας δράσης και συμμετοχής στα κοινά.
Με τις χτεσινές τους εκδηλώσεις τα δύο ΠΑΣΟΚ, απέδωσαν φόρο τιμής, στην ιστορική φράση του Ανδρέα Παπανδρέου, σε μια Κεντρική Επιτροπή του κόμματος: «είπαμε να πάρετε ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια δραχμές». Ήταν η φράση που όρισε το πλαίσιο της «χρηστής» διαχείρισης του δημόσιου χρήματος. Φράση που έκαναν πράξη, εκατοντάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στην 20ετή


διαχείριση των κρατικών υποθέσεων. Και δεν είναι μόνο ο Άκης Τσοχατζόπουλος, που τόσο κραυγαλέα, έδειξε τον ηθικό ξεπεσμό, αλλά και μια σειρά στελεχών μεγάλων αλλά και μικρών, που έκαναν την αρπαχτή πρώτιστη αξία και παράδειγμα προς μίμηση, σε μια κοινωνία ξεσαλωμένη.
Με τις χτεσινές παράτες, οι υποψήφιοι συνεχιστές του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, αναγνώρισαν την ευκολία σε όλους τους τομείς, ως ύψιστη αξία ζωής. Αποδέχτηκαν το κιτς, ως μέτρο πολιτικής αισθητικής και την άρπα κόλα, ως μέθοδο υλοποίησης των όποιων στόχων.
Με τις χτεσινές τελετές οι διεκδικητές της «βαριάς κληρονομιάς» του ΠΑΣΟΚ, υπέβαλαν τα σέβη τους στην πολιτική απάτη. Διότι πως αλλιώς λέγεται, αυτό που στην αρχή λες θα βγούμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ και μέσα σε έξι μήνες, όχι μόνο μένεις, αλλά κατηγορείς όσους επιμένουν στο αρχικό σύνθημα, ως αναχρονιστές! Οι χτεσινές εκδηλώσεις, τίμησαν, τις πολιτικές κωλοτούμπες, που τότε τις έλεγαν «πολιτική μαεστρία», του μεγάλου ηγέτη, Ανδρέα Παπανδρέου… Τίμησαν τα εξόφθαλμα σκάνδαλα τύπου Κοσκοτά, κλπ, τίμησαν τις μίζες και το λάδωμα σε ανώτατο επίπεδο (βλ. βίλα Εκάλης και το αίσχος των δανειστών), τίμησαν την ανάδειξη κολλητών επιχειρηματιών σε εθνικούς επιχειρηματίες, εθνικούς εργολάβους και εθνικούς προμηθευτές.
Αυτά άφησε το «ιστορικό κίνημα», ως παρακαταθήκη στην ελληνική κοινωνία. Αυτά και άλλα τόσα που είναι μερικές από τις αιτίες (και αυτά) για το σημερινό κατάντημα.
Αυτά δεν τα έχει καταγγείλει καθαρά ποτέ το σημερινό ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα κάνουν σα να μην υπήρχαν, ξερογλείφοντας τους τότε βολεμένους και σημερινούς στριμωγμένους για να τσιμπήσουν ψήφους. Και καλά το σημερινό ΠΑΣΟΚ, σάπιο κομμάτι ενός σάπιου οργανισμού, δεν προκαλεί καμία αμφιβολία. Αλλά ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ; Γλείφει εκεί που έφτυνε, επί χρόνια, κάνοντας τα στραβά μάτια σε  ότι σάπιο προσέφερε το «ιστορικό κίνημα», στην ελληνική κοινωνία, χωρίς ίχνος κριτικής!
Εκτός αν έχουν την ίδια ή παρόμοια ιδέα. Να πατήσουν πάνω στην αγωνία του κόσμου, την ιστορική ανάγκη και στην συνέχεια να κοροϊδέψουν, να εμπαίξουν, για άλλη μια φορά τον λαό, ξεπουλώντας αξίες και ανάγκες. Αν ισχύει το τελευταίο, οι δύο διεκδικητές το πάνε πολύ καλά. 

Τα ΠΑΣΟΚ είναι κοντά, ενωμένα δυνατά!

ΥΓ1. Γι αυτούς που θα πουν ότι δεν αναγνωρίζω τίποτε θετικό στην προσφορά του ΠΑΣΟΚ, όπως για παράδειγμα το ότι ήρθε στα πράγματα η «άλλη μισή», κοινωνία που ήταν αποκλεισμένη από την δεξιά, ή ότι «με τον Ανδρέα χορτάσαμε ψωμί», έχω να απαντήσω το εξής: Αυτά ισχύουν και τα δύο, το ΠΑΣΟΚ όμως, θα μπορούσε να τα είχε κάνει, πιο στέρεα, πιο τίμια και όχι αεριτζίδικα, με δανεικά και επιπόλαιο τρόπο. Πέρα όμως από τα όποια ελάχιστα θετικά, νομίζω ότι η ζημιά ήταν μεγαλύτερη, διότι το μεγάλο στοίχημα δεν είναι να «μοιράσεις» λεφτά στην κοινωνία,  αλλά γνώση, σύνεση, ήθος, πολιτισμό, αξιοπρέπεια, διαχρονικές δομές, θεσμούς δημοκρατίας, ισότητα, ισονομία. Αυτά δηλαδή που ευαγγελιζόταν πριν το 1981, το ΠΑΣΟΚ και κουρέλιασε μετά.

ΥΓ2. Από ένα αριστερό, σοβαρό κόμμα, μια και μόνη κίνηση έπρεπε να είχε γίνει χτες. Οριστική και αμετάκλητη καταδίκη, του σάπιου πτώματος και ενταφιασμός του στην πιο κοντινή χωματερή.

Θύμιος Κ.

 Από  redwave