Για την κατάληψη του Καρπενησίου
"Το πρώτο είναι ότι δε γίνεται αναφορά στο Λόχο Δημοκρατικής Νεολαίας του ΔΣΕ που ήταν και αυτός από το βράδυ μέσα στο Καρπενήσι, μαζί με το τάγμα του Πρίκου.
Το δεύτερο είναι η προσφορά του Λόχου Δημοκρατικής Νεολαίας στη μάχη αυτή, καθώς και στο σημείο που αναφέρεται στο άρθρο για τη μη εφαρμογή της διαταγής του Πρίκου για σύμπτυξη.
Καταθέτω την προσωπική μου μαρτυρία, όχι από διάθεση αυτοπροβολής, αλλά από τη διάθεση να βοηθήσω την ιστορική έρευνα, κάτι που ο καθένας πρέπει και έχει υποχρέωση να καταθέσει.
Οταν ξεκίνησε η μάχη το τάγμα του Πρίκου μπήκε μέσα το πρώτο βράδυ, δηλαδή 20 προς 21 Γενάρη του 1949. Κατά τη 1η ώρα ο Πρίκος ζήτησε ενίσχυση γιατί δεν μπορούσε να καλύψει όλο το χώρο. Τότε ο Ταξίαρχος Μπαντέκος έστειλε το λόχο Νεολαίας. Στο λόχο Νεολαίας ήμουν κι εγώ ως Διμοιρίτης της 2ης Διμοιρίας. Αφού μπήκαμε βρήκαμε τον Ταγματάρχη Πρίκο μαζί με τον Πολιτικό Επίτροπο του Τάγματος (Στο σημείο αυτό να πω ότι δε θυμάμαι το όνομα του Επιτρόπου καθώς και την τύχη του μετά τη μάχη).
Οι δυο διμοιρίες (1η και 3η) πήραν εντολή να πάνε προς τη Δεξαμενή. Η δική μου διμοιρία (η 2η) πήρε εντολή να καθαρίσει την περιοχή προς τα δεξιά. Ο λοχαγός μου Θανάσης Φοκολόρος (Σιώκας) κράτησε 1 ομάδα από τις 3 που είχε η διμοιρία μου. Με τις άλλες δυο ομάδες ξεκαθάρισα το μέρος που μου είπαν, ξηλώνοντας ορισμένες εστίες από Μάυδες. Επίσης, από μια Διμοιρία του στρατού πήραμε λάφυρα 2 οπλοπολυβόλα "μπρεν" και πολλά πυρομαχικά. Αφού ξημέρωσε και προχώρησε η μέρα άλλαξε το σκηνικό της μάχης. Ο κυβερνητικός στρατός πέρασε στην αντεπίθεση. Εμείς αμυνόμασταν και αποκρούσαμε όλες τις επιθέσεις. Με το λοχαγό και την ομάδα που κράτησε κόπηκε κάθε επικοινωνία από τις 10 το πρωί. Επρεπε, αφού δεν είχαμε επαφή με κανέναν, να ενεργούμε μόνοι μας. Και αυτό κάναμε. Μαζεύουμε και τις δύο ομάδες και αμυνόμαστε συνέχεια. Πάντως το παρήγορο ήταν ότι είχαμε σφαίρες αρκετές και πολεμούσαμε άνετα.
Στις 11.30 ήρθε ο σύνδεσμος του Πρίκου και μας λέει να συμπτυχθούμε (εντολή του Ταγματάρχη Πρίκου). Εγώ του λέγω, εμείς θα καθίσουμε να αμυνθούμε ώσπου να νυχτώσει και μετά θα δώσουμε μάχη και θα φύγουμε. Εφυγε ο σύνδεσμος. Τότε έμασα όλους τους άνδρες και τους είπα την απόφασή μου να μείνουμε και να φύγουμε το βράδυ, γιατί κοιτάτε εκεί, όσοι φεύγουν σκοτώνονται (πού να περάσεις μέρα μεσημέρι ανά 100 μέτρα φυλάκιο). Συμφώνησαν όλοι να μείνουμε να αμυνθούμε και το βράδυ να κάνουμε ντου και να φύγουμε. Ετσι έγινε. Τώρα είμαστε μόνοι μας. Ο Στρατός επιτίθετο συνεχώς, εμείς τους αποκρούουμε. Κατά τις 3 η ώρα ετοιμαζόταν για επίθεση. Μας είχαν πλησιάσει στα 20 μέτρα. Τους λέω, παιδιά τώρα θα δείξουμε πραγματικά αν είμαστε ΔΣΕ. Τι θα κάνουμε; Αντί να τους περιμένουμε θα επιτεθούμε εμείς και θα τους αιφνιδιάσουμε. Ετσι και έγινε. Επιτεθήκαμε και πραγματικά αιφνιδιάστηκαν τόσο που πετούσαν ακόμα και τα όπλα τους και όπου φύγει - φύγει μπήκαν μέσα στα πολυβολεία τους. Εμείς όμως πιάσαμε καλύτερες θέσεις. Κατά τις 3.30 έρχεται ένας μαχητής της Διμοιρίας μας και μου είπε ότι πιο πέρα είναι 2 που βάζουν προς το Στρατό. Πήγα προς το μέρος τους και αφού έκανα αναγνώριση είδα πως ήταν αντάρτες. Τους ρώτησα τίνος τμήματος ήταν και μου είπαν του Πρίκου και ήταν η διμοιρία του Μπεγλένη. Του λέω πέστε του Μπεγλένη από δω να μη φοβάται, εδώ είναι η διμοιρία του Πίτσικου. Του το είπαν και ο Μπεγλένης ήρθε μόνος του και συνεννοηθήκαμε να πάω προς το σημείο που ήταν εκείνος, γιατί ήταν καλύτερο μέρος να αμυνθούμε και με την προοπτική να φύγουμε μόλις βραδιάσει.
Ετσι έγινε, μαζευτήκαμε και οι δυο διμοιρίες και αμυνθήκαμε. Κατά τις 5.30 μας κάνανε την τελευταία επίθεση και την αποκρούσαμε. Αφού πλησίαζε να νυχτώσει αρχίσαμε να φωνάζουμε αέρα για να τονώσουμε και το ηθικό. Τις φωνές άκουσαν και από την ομάδα που ήταν με το λοχαγό. Με φώναξαν και αφού πήρα κάποιες προφυλάξεις, φοβούμενος μήπως τους έχουν πιάσει και είναι παγίδα, πήγα εκεί. Είχε σκοτωθεί ο λοχαγός. Σκάψαμε και θάψαμε το λοχαγό, αφού δε θα μπορούσαμε να τον πάρουμε (την άλλη μέρα τον θάψαμε στο νεκροταφείο). Στο μεταξύ νύχτωσε και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε. Στη διάρκεια των μαχών ένα κορίτσι κατόρθωσε να φύγει και να φτάσει στην ταξιαρχία και να πει ότι μέσα υπάρχουν ξεκομμένοι. Τότε ο Ταξίαρχος έστειλε ένα λόχο του Φεγγάρα να φωνάξει με τα χωνιά να φύγουν οι ξεκομμένοι.
Πήγα να ελέγξω και συναντήθηκα με το Φεγγάρα που μου είπε την εντολή που είχε από τον Μπαντέκο. Του είπα ότι είμαστε οργανωμένοι και ότι είμαστε πάνω από το διοικητήριο. Ο Φεγγάρας πήρε τηλέφωνο τον Μπαντέκο και του είπε την κατάσταση. Μόλις άκουσε ο Μπαντέκος ότι είμαστε οργανωμένοι, κατέβηκε αμέσως μόνος του και μόλις ήρθε του εξήγησα την κατάσταση.
Τότε ο Μπαντέκος δίνει διαταγή να μπει όλη η Ταξιαρχία μέσα και αυτό έγινε και έτσι το πρωί έπεσε όλο το Καρπενήσι".
Ορισμένες παρατηρήσεις
Από έναν αναγνώστη του "Ρ", ΕΠΟΝίτη και μαχητή του ΔΣΕ, με το παρωνύμιο Ομηρος (δυστυχώς δε μας έγραψε το όνομά του), πήραμε το παρακάτω σημείωμα, με ορισμένες παρατηρήσεις, του οποίου και δημοσιεύουμε εκτενή αποσπάσματα, μαζί με μια δική μας απάντηση.
"Αγαπητέ σύντροφε, διευθυντή του "Ριζοσπάστη",
Παρακολουθώ συνεχώς και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το κατά πάντα αξιόλογο δημοσίευμα ομάδας συντακτών του "Ρ" για τα 50χρονα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Συγχαίρω τους συντάκτες του. Εχω όμως και μερικές παρατηρήσεις να κάνω, με την τακτική της ομάδας των συντακτών, αναφορικά με τα ντοκουμέντα των όσων παραθέτουν στο δημοσίευμα αυτό. Δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να παρατίθενται και τα τότε δημοσιευθέντα στοιχεία των αντιπάλων. Αντίθετα μάλιστα είναι απαραίτητο αυτό σε μια, κατά μία άποψη, ιστορική προσέγγιση. Ομως, δεν επιτρέπεται σε καμιά περίπτωση να αγνοούνται τα στοιχεία και οι απόψεις των στελεχών και μαχητών του ΔΣΕ.
Επισημαίνω ιδιαίτερα και αναφέρομαι στα με αριθμούς 57, 59 και 60 μέρη του δημοσιεύματος". (Σημείωση "Ρ": Τα μέρη αυτά αναφέρονται αντίστοιχα στη μάχη της Χαλανδρίτσας, στην κατάληψη του Καρπενησίου και στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού στην Πελοπόννησο).
Παρακάτω, ο αναγνώστης μας αναφέρεται συγκεκριμένα σε ποιους αγωνιστές του ΔΣΕ μπορούσαμε να είχαμε απευθυνθεί, ώστε να έχουμε περισσότερες πληροφορίες, για τα γεγονότα που συμπεριλαμβάνονταν στα μέρη αυτά. Κάνει επίσης κριτική, επειδή χρησιμοποιήσαμε πληροφορίες, για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο, μόνο από τα βιβλία των στελεχών τότε του κυβερνητικού στρατού, του υποστρατήγου Θ. Πετζόπουλου και του στρατηγού, Θ. Τσακαλώτου και κλείνει το σημείωμά του, με τα παρακάτω: "Αφήνω το ότι ενώ στις αρχές του Γενάρη του 1949 η Βόρεια Πελοπόννησος και συνακόλουθα η έδρα της Μεραρχίας μας είχε κυριολεκτικά διαλυθεί, στο δημοσίευμα εκτίθεται ότι ο μακαρίτης Μέραρχός μας Στέφανος Γκιουζέλης (σκοτώθηκε πολύ αργότερα) φέρεται συντάκτης άρθρου που έστειλε τάχα στο περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός", που εκδιδόταν στην έδρα του Γεν. Αρχηγείου του ΔΣΕ (κάπου στη Βόρεια Ελλάδα), με ημερομηνία 13/1/49, όταν δεν είχε στη διάθεσή του ούτε καν ομάδα ασφάλειάς του και πολύ περισσότερο ασύρματο για να το στείλει.
Υστερα απ' αυτά τα λίγα και τις ανεπίτρεπτες αναφορές στους αποστάτες Βλαντά και Γούσια, περιμένω επανόρθωση και αποκατάσταση της αλήθειας.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
ΟΜΗΡΟΣ
ΕΠΟΝίτης και Μαχητής του ΔΣΕ".
Η απάντηση του "Ρ"
Ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας για την καλοσύνη που είχε να μας γράψει και τα καλά του λόγια. Οσον αφορά τις παρατηρήσεις του θέλουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:
α. Το αφιέρωμα του "Ρ" - όπως, άλλωστε, είχε υπογραμμιστεί από την αρχή - κάθε άλλο παρά αποτελεί την ιστορία του ΔΣΕ και της περιόδου εκείνης. Οι στόχοι του είναι πολύ λιγότερο υψηλοί και φιλόδοξοι. Προσπαθούμε, όμως, να γράφουμε με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια σε όποια ιστορικά γεγονότα αναφερόμαστε.
β. Δεν έχουμε καμία πρόθεση αγνόησης των απόψεων των μαχητών του ΔΣΕ, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα, για να κάνουμε την έρευνα που προτείνει ο αναγνώστης μας. Αλλωστε, γι' αυτό το λόγο μια τέτοια έρευνα ήταν έξω από τους στόχους του αφιερώματος και καλέσαμε από το "Ρ" τους αγωνιστές να μας αποστείλουν σημειώματα, τα οποία και αξιοποιούμε.
γ. Η επανόρθωση και η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας είναι υποχρέωσή μας και την κάνουμε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όποτε συμβαίνει να γράψουμε κάτι λαθεμένο. Πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι για το μόνο στοιχείο του οποίου ο αναγνώστης μας αμφισβητεί την εγκυρότητά του, δεν έχει δίκιο. Το άρθρο του Στ. Γκιουζέλη, στο περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός", είναι υπαρκτό. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό, το μήνα Φλεβάρη του 1949 και φέρει ημερομηνία (πιθανότατα αποστολής του) 13/1/1949. (Βλέπε δίτομη έκδοση του "Ρ": Δημοκρατικός Στρατός, τόμος Β`, σελ. 85).
"Το πρώτο είναι ότι δε γίνεται αναφορά στο Λόχο Δημοκρατικής Νεολαίας του ΔΣΕ που ήταν και αυτός από το βράδυ μέσα στο Καρπενήσι, μαζί με το τάγμα του Πρίκου.
Το δεύτερο είναι η προσφορά του Λόχου Δημοκρατικής Νεολαίας στη μάχη αυτή, καθώς και στο σημείο που αναφέρεται στο άρθρο για τη μη εφαρμογή της διαταγής του Πρίκου για σύμπτυξη.
Καταθέτω την προσωπική μου μαρτυρία, όχι από διάθεση αυτοπροβολής, αλλά από τη διάθεση να βοηθήσω την ιστορική έρευνα, κάτι που ο καθένας πρέπει και έχει υποχρέωση να καταθέσει.
Οταν ξεκίνησε η μάχη το τάγμα του Πρίκου μπήκε μέσα το πρώτο βράδυ, δηλαδή 20 προς 21 Γενάρη του 1949. Κατά τη 1η ώρα ο Πρίκος ζήτησε ενίσχυση γιατί δεν μπορούσε να καλύψει όλο το χώρο. Τότε ο Ταξίαρχος Μπαντέκος έστειλε το λόχο Νεολαίας. Στο λόχο Νεολαίας ήμουν κι εγώ ως Διμοιρίτης της 2ης Διμοιρίας. Αφού μπήκαμε βρήκαμε τον Ταγματάρχη Πρίκο μαζί με τον Πολιτικό Επίτροπο του Τάγματος (Στο σημείο αυτό να πω ότι δε θυμάμαι το όνομα του Επιτρόπου καθώς και την τύχη του μετά τη μάχη).
Οι δυο διμοιρίες (1η και 3η) πήραν εντολή να πάνε προς τη Δεξαμενή. Η δική μου διμοιρία (η 2η) πήρε εντολή να καθαρίσει την περιοχή προς τα δεξιά. Ο λοχαγός μου Θανάσης Φοκολόρος (Σιώκας) κράτησε 1 ομάδα από τις 3 που είχε η διμοιρία μου. Με τις άλλες δυο ομάδες ξεκαθάρισα το μέρος που μου είπαν, ξηλώνοντας ορισμένες εστίες από Μάυδες. Επίσης, από μια Διμοιρία του στρατού πήραμε λάφυρα 2 οπλοπολυβόλα "μπρεν" και πολλά πυρομαχικά. Αφού ξημέρωσε και προχώρησε η μέρα άλλαξε το σκηνικό της μάχης. Ο κυβερνητικός στρατός πέρασε στην αντεπίθεση. Εμείς αμυνόμασταν και αποκρούσαμε όλες τις επιθέσεις. Με το λοχαγό και την ομάδα που κράτησε κόπηκε κάθε επικοινωνία από τις 10 το πρωί. Επρεπε, αφού δεν είχαμε επαφή με κανέναν, να ενεργούμε μόνοι μας. Και αυτό κάναμε. Μαζεύουμε και τις δύο ομάδες και αμυνόμαστε συνέχεια. Πάντως το παρήγορο ήταν ότι είχαμε σφαίρες αρκετές και πολεμούσαμε άνετα.
Στις 11.30 ήρθε ο σύνδεσμος του Πρίκου και μας λέει να συμπτυχθούμε (εντολή του Ταγματάρχη Πρίκου). Εγώ του λέγω, εμείς θα καθίσουμε να αμυνθούμε ώσπου να νυχτώσει και μετά θα δώσουμε μάχη και θα φύγουμε. Εφυγε ο σύνδεσμος. Τότε έμασα όλους τους άνδρες και τους είπα την απόφασή μου να μείνουμε και να φύγουμε το βράδυ, γιατί κοιτάτε εκεί, όσοι φεύγουν σκοτώνονται (πού να περάσεις μέρα μεσημέρι ανά 100 μέτρα φυλάκιο). Συμφώνησαν όλοι να μείνουμε να αμυνθούμε και το βράδυ να κάνουμε ντου και να φύγουμε. Ετσι έγινε. Τώρα είμαστε μόνοι μας. Ο Στρατός επιτίθετο συνεχώς, εμείς τους αποκρούουμε. Κατά τις 3 η ώρα ετοιμαζόταν για επίθεση. Μας είχαν πλησιάσει στα 20 μέτρα. Τους λέω, παιδιά τώρα θα δείξουμε πραγματικά αν είμαστε ΔΣΕ. Τι θα κάνουμε; Αντί να τους περιμένουμε θα επιτεθούμε εμείς και θα τους αιφνιδιάσουμε. Ετσι και έγινε. Επιτεθήκαμε και πραγματικά αιφνιδιάστηκαν τόσο που πετούσαν ακόμα και τα όπλα τους και όπου φύγει - φύγει μπήκαν μέσα στα πολυβολεία τους. Εμείς όμως πιάσαμε καλύτερες θέσεις. Κατά τις 3.30 έρχεται ένας μαχητής της Διμοιρίας μας και μου είπε ότι πιο πέρα είναι 2 που βάζουν προς το Στρατό. Πήγα προς το μέρος τους και αφού έκανα αναγνώριση είδα πως ήταν αντάρτες. Τους ρώτησα τίνος τμήματος ήταν και μου είπαν του Πρίκου και ήταν η διμοιρία του Μπεγλένη. Του λέω πέστε του Μπεγλένη από δω να μη φοβάται, εδώ είναι η διμοιρία του Πίτσικου. Του το είπαν και ο Μπεγλένης ήρθε μόνος του και συνεννοηθήκαμε να πάω προς το σημείο που ήταν εκείνος, γιατί ήταν καλύτερο μέρος να αμυνθούμε και με την προοπτική να φύγουμε μόλις βραδιάσει.
Ετσι έγινε, μαζευτήκαμε και οι δυο διμοιρίες και αμυνθήκαμε. Κατά τις 5.30 μας κάνανε την τελευταία επίθεση και την αποκρούσαμε. Αφού πλησίαζε να νυχτώσει αρχίσαμε να φωνάζουμε αέρα για να τονώσουμε και το ηθικό. Τις φωνές άκουσαν και από την ομάδα που ήταν με το λοχαγό. Με φώναξαν και αφού πήρα κάποιες προφυλάξεις, φοβούμενος μήπως τους έχουν πιάσει και είναι παγίδα, πήγα εκεί. Είχε σκοτωθεί ο λοχαγός. Σκάψαμε και θάψαμε το λοχαγό, αφού δε θα μπορούσαμε να τον πάρουμε (την άλλη μέρα τον θάψαμε στο νεκροταφείο). Στο μεταξύ νύχτωσε και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε. Στη διάρκεια των μαχών ένα κορίτσι κατόρθωσε να φύγει και να φτάσει στην ταξιαρχία και να πει ότι μέσα υπάρχουν ξεκομμένοι. Τότε ο Ταξίαρχος έστειλε ένα λόχο του Φεγγάρα να φωνάξει με τα χωνιά να φύγουν οι ξεκομμένοι.
Πήγα να ελέγξω και συναντήθηκα με το Φεγγάρα που μου είπε την εντολή που είχε από τον Μπαντέκο. Του είπα ότι είμαστε οργανωμένοι και ότι είμαστε πάνω από το διοικητήριο. Ο Φεγγάρας πήρε τηλέφωνο τον Μπαντέκο και του είπε την κατάσταση. Μόλις άκουσε ο Μπαντέκος ότι είμαστε οργανωμένοι, κατέβηκε αμέσως μόνος του και μόλις ήρθε του εξήγησα την κατάσταση.
Τότε ο Μπαντέκος δίνει διαταγή να μπει όλη η Ταξιαρχία μέσα και αυτό έγινε και έτσι το πρωί έπεσε όλο το Καρπενήσι".
Ορισμένες παρατηρήσεις
Από έναν αναγνώστη του "Ρ", ΕΠΟΝίτη και μαχητή του ΔΣΕ, με το παρωνύμιο Ομηρος (δυστυχώς δε μας έγραψε το όνομά του), πήραμε το παρακάτω σημείωμα, με ορισμένες παρατηρήσεις, του οποίου και δημοσιεύουμε εκτενή αποσπάσματα, μαζί με μια δική μας απάντηση.
"Αγαπητέ σύντροφε, διευθυντή του "Ριζοσπάστη",
Παρακολουθώ συνεχώς και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το κατά πάντα αξιόλογο δημοσίευμα ομάδας συντακτών του "Ρ" για τα 50χρονα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Συγχαίρω τους συντάκτες του. Εχω όμως και μερικές παρατηρήσεις να κάνω, με την τακτική της ομάδας των συντακτών, αναφορικά με τα ντοκουμέντα των όσων παραθέτουν στο δημοσίευμα αυτό. Δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να παρατίθενται και τα τότε δημοσιευθέντα στοιχεία των αντιπάλων. Αντίθετα μάλιστα είναι απαραίτητο αυτό σε μια, κατά μία άποψη, ιστορική προσέγγιση. Ομως, δεν επιτρέπεται σε καμιά περίπτωση να αγνοούνται τα στοιχεία και οι απόψεις των στελεχών και μαχητών του ΔΣΕ.
Επισημαίνω ιδιαίτερα και αναφέρομαι στα με αριθμούς 57, 59 και 60 μέρη του δημοσιεύματος". (Σημείωση "Ρ": Τα μέρη αυτά αναφέρονται αντίστοιχα στη μάχη της Χαλανδρίτσας, στην κατάληψη του Καρπενησίου και στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του κυβερνητικού στρατού στην Πελοπόννησο).
Παρακάτω, ο αναγνώστης μας αναφέρεται συγκεκριμένα σε ποιους αγωνιστές του ΔΣΕ μπορούσαμε να είχαμε απευθυνθεί, ώστε να έχουμε περισσότερες πληροφορίες, για τα γεγονότα που συμπεριλαμβάνονταν στα μέρη αυτά. Κάνει επίσης κριτική, επειδή χρησιμοποιήσαμε πληροφορίες, για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο, μόνο από τα βιβλία των στελεχών τότε του κυβερνητικού στρατού, του υποστρατήγου Θ. Πετζόπουλου και του στρατηγού, Θ. Τσακαλώτου και κλείνει το σημείωμά του, με τα παρακάτω: "Αφήνω το ότι ενώ στις αρχές του Γενάρη του 1949 η Βόρεια Πελοπόννησος και συνακόλουθα η έδρα της Μεραρχίας μας είχε κυριολεκτικά διαλυθεί, στο δημοσίευμα εκτίθεται ότι ο μακαρίτης Μέραρχός μας Στέφανος Γκιουζέλης (σκοτώθηκε πολύ αργότερα) φέρεται συντάκτης άρθρου που έστειλε τάχα στο περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός", που εκδιδόταν στην έδρα του Γεν. Αρχηγείου του ΔΣΕ (κάπου στη Βόρεια Ελλάδα), με ημερομηνία 13/1/49, όταν δεν είχε στη διάθεσή του ούτε καν ομάδα ασφάλειάς του και πολύ περισσότερο ασύρματο για να το στείλει.
Υστερα απ' αυτά τα λίγα και τις ανεπίτρεπτες αναφορές στους αποστάτες Βλαντά και Γούσια, περιμένω επανόρθωση και αποκατάσταση της αλήθειας.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
ΟΜΗΡΟΣ
ΕΠΟΝίτης και Μαχητής του ΔΣΕ".
Η απάντηση του "Ρ"
Ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας για την καλοσύνη που είχε να μας γράψει και τα καλά του λόγια. Οσον αφορά τις παρατηρήσεις του θέλουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:
α. Το αφιέρωμα του "Ρ" - όπως, άλλωστε, είχε υπογραμμιστεί από την αρχή - κάθε άλλο παρά αποτελεί την ιστορία του ΔΣΕ και της περιόδου εκείνης. Οι στόχοι του είναι πολύ λιγότερο υψηλοί και φιλόδοξοι. Προσπαθούμε, όμως, να γράφουμε με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια σε όποια ιστορικά γεγονότα αναφερόμαστε.
β. Δεν έχουμε καμία πρόθεση αγνόησης των απόψεων των μαχητών του ΔΣΕ, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα, για να κάνουμε την έρευνα που προτείνει ο αναγνώστης μας. Αλλωστε, γι' αυτό το λόγο μια τέτοια έρευνα ήταν έξω από τους στόχους του αφιερώματος και καλέσαμε από το "Ρ" τους αγωνιστές να μας αποστείλουν σημειώματα, τα οποία και αξιοποιούμε.
γ. Η επανόρθωση και η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας είναι υποχρέωσή μας και την κάνουμε χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όποτε συμβαίνει να γράψουμε κάτι λαθεμένο. Πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι για το μόνο στοιχείο του οποίου ο αναγνώστης μας αμφισβητεί την εγκυρότητά του, δεν έχει δίκιο. Το άρθρο του Στ. Γκιουζέλη, στο περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός", είναι υπαρκτό. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό, το μήνα Φλεβάρη του 1949 και φέρει ημερομηνία (πιθανότατα αποστολής του) 13/1/1949. (Βλέπε δίτομη έκδοση του "Ρ": Δημοκρατικός Στρατός, τόμος Β`, σελ. 85).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου