Το ΚΕΚΡ για τις εξελίξεις στην Ουκρανία
Ανακοίνωση της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας, σχετικά με τα γεγονότα στην Ουκρανία, αναφέρει:
«Μετά την άρνηση του Βίκτορ Γιανουκόβιτς για υπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ, οι υποστηρικτές της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης", κινητοποιώντας όλες τις δυνάμεις και όλα τα μέσα, κατέβασαν τον κόσμο στους δρόμους. Στην αρχή οι δραστηριότητες της αντιπολίτευσης παρουσιάζονταν ως μια "ειρηνική", "δημοκρατική" διαμαρτυρία. Ωστόσο, άρχισαν να δημιουργούνται γρήγορα σοβαρές αμφιβολίες. Από την αρχή, οι διαμαρτυρίες στην Ουκρανία (που έγιναν γνωστές με την ονομασία "Ευρωμαϊντάν" [Ευρώ-ανεξαρτησία]) ξεχώριζαν για τα έντονα εθνικιστικά στοιχεία, τα οποία σε μια ορισμένη στιγμή υπερίσχυσαν. Το αποκορύφωμα ήταν η κατεδάφιση του μνημείου του Β.Ι. Λένιν και ο ξυλοδαρμός των αγωνιστών της Συνομοσπονδίας Ελεύθερων Συνδικάτων της Ουκρανίας και της αριστερής οργάνωσης "Μπορότμπα" (Αγώνας). Είναι καιρός να αξιολογηθούν τα γεγονότα αυτά.
Η γεωπολιτική πτυχή των διαφωνιών
Από τους διαδηλωτές υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης λίγοι είναι αυτοί που διάβασαν το έγγραφο, που δεν υπέγραψε ο Γιανουκόβιτς, ενώ και από τους υποστηρικτές της εισόδου στην Τελωνειακή Ένωση λίγοι είναι αυτοί που είναι πρόθυμοι να εντρυφήσουν στην ταξική φύση αυτής της ένωσης. Εάν αναλογιστεί κανείς και καθαρίσει το μυαλό από τους μύθους και τις ψευδαισθήσεις, τότε θα δει ότι πρόκειται για μια συνηθισμένη διαίρεση της Ουκρανίας μεταξύ δύο ιμπεριαλιστικών ενώσεων: της ΕΕ και της Τελωνειακής Ένωσης. Έτσι, στην πραγματικότητα, πρόκειται ουσιαστικά για το κάτω από ποια ομπρέλα θα μπει η "ανεξάρτητη" Ουκρανία: υπό αυτή των Ρώσων ή των Ευρωπαίων ολιγαρχών. Η θέση μας σχετικά με αυτό το κομμάτι της ερώτησης είναι ξεκάθαρη: και οι δύο ιμπεριαλιστικές ενώσεις είναι αντιδραστικές και όλες οι ελπίδες για "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση" αφενός και για "επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία" αφετέρου, δε θα οδηγήσουν σε βελτίωση της θέσης των απλών εργαζομένων. Απλά θα λύσουν το ζήτημα ποιο τμήμα της αστικής τάξης θα λεηλατήσει τον ουκρανικό λαό και τον πλούτο της Ουκρανίας στο εγγύς μέλλον.
Εσωτερική πολιτική συνιστώσα του κινήματος του Ευρωμαϊντάν
Παρά το γεγονός ότι ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης επίσημα έχει πολλές αποχρώσεις: από το εθνοφασιστικό κόμμα "Σβομπόντα" (Ελευθερία) έως το πιο μετριοπαθές "Ουντάρ" (Χτύπημα) και το φιλελεύθερο "Μπατκόβσινα" (Γενέτειρα), η πραγματική πολιτική του Ευρωμαϊντάν έδειξε τον αληθινό της χαρακτήρα, που είναι ο λυσσαλέος αντικομμουνισμός και ο εθνοφασισμός. Η κατεδάφιση του μνημείου του Λένιν είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική, καθώς το μνημείο αυτό δεν είναι μόνο σύμβολο της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, αλλά και σύμβολο της νίκης επί της φασιστικής Γερμανίας. Εγέρθηκε στο απελευθερωμένο Κίεβο αμέσως μετά τον πόλεμο ως σύμβολο της νίκης του πρώτου στον κόσμο εργατικού κράτους και του Κόκκινου Στρατού του των εργατών-αγροτών, κατά του φασισμού. Επομένως η κατεδάφισή του δείχνει σαφώς ποιων ιστορικοί διάδοχοι είναι οι εκπρόσωποι του Ευρωμαϊντάν. Προφανώς, οι υποστηρικτές της "ένταξης στην Ευρώπη" δεν είναι διάδοχοι ό,τι καλύτερου έχει δώσει στον κόσμο η Ευρώπη, ούτε των καλύτερων εκπροσώπων της, αλλά ό,τι πιο χυδαίου και αντιδραστικού, σκοτεινού και σκληρού υπήρχε ποτέ στην Ευρώπη, και κατά του οποίου πολέμησαν με τα όπλα στα χέρια οι εργαζόμενοι της Ευρώπης. Η επίθεση στους συντρόφους της αριστερής οργάνωσης "Μπορότμπα" και στους αγωνιστές των συνδικάτων δείχνει επίσης την αδιαλλαξία του Ευρωμαϊντάν προς τις αριστερές, κομμουνιστικές πολιτικές γραμμές και τις απλώς ανεξάρτητες εργατικές οργανώσεις, κάτι το οποίο είναι χαρακτηριστικό για κάθε είδους φασισμό.
Όλα αυτά μας επιτρέπουν να χαρακτηρίσουμε το κόμμα "Σβομπόντα" (ενώ ακριβώς ο πυρήνας της οργάνωσης αυτής εμπλέκεται στους βανδαλισμούς στο μνημείο του Λένιν και στις επιθέσεις κατά των αριστερών αγωνιστών) ως εθνοφασιστική οργάνωση, και οι στρατευμένοι σε αυτή την οργάνωση θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως φασίστες. Η «"Σβομπόντα" δεν είναι απλά ένα κόμμα έτοιμο για φασιστικές μεθόδους διακυβέρνησης, αλλά πρεσβεύει την πιο αντιδραστική ναζιστική μορφή του φασισμού, που με τόσες θυσίες κατόρθωσαν να νικήσουν οι λαοί μας κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ουκρανία υποστηρίζουν τις επιδεικτικές εκφράσεις συμπάθειας στους συνεργάτες των χιτλερικών φασιστών, ακόμα και την ηρωοποίησή τους με ανέγερση μνημείων και με την ονομασία δρόμων. Οι υπόλοιπες, πιο "μετριοπαθείς" οργανώσεις της αντιπολίτευσης (όπως το κόμμα "Ουντάρ" και η "Μπατκόβσινα") είναι συνεργάτες των εθνοφασιστών, καθώς στην πράξη όχι μόνο δεν εμποδίζουν, αλλά καλύπτουν και παρακινούν τη δράση των φασιστών.
Η αντίδραση του "πολιτισμένου κόσμου".
Πολύ αποκαλυπτική είναι και η αντίδραση της "δημοκρατικής κοινωνίας" της Δύσης, η οποία, αγνοώντας τα κραυγαλέα γεγονότα των φασιστικών εγκληματικών πράξεων, στην πραγματικότητα τάσσεται υπέρ αυτών των φασιστών, κάτι που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ο φιλελευθερισμός και ο εθνοφασισμός είναι δίδυμα αδέλφια, καθώς βάση και των δύο αποτελεί η ιδέα της απεριόριστης ελευθερίας του κεφαλαίου, δηλαδή η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και όταν τους συμφέρει, θα είναι πάντα σε θέση να βρουν μια κοινή γλώσσα, παρά τις διαφορές προς τα έξω. Σήμερα, φαίνεται όλο και πιο συχνά ότι η λεγόμενη "ελεύθερη Ευρώπη" στην πραγματικότητα είναι ελεύθερη για την αναβίωση του φασισμού, την ίδια ώρα που τα δικαιώματα του ανθρώπου του μόχθου και των πολιτικών κομμάτων της εργατικής τάξης καταπατούνται. Παράδειγμα αποτελούν οι ασταμάτητες προσπάθειες για την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό που τον νίκησε, η απαγόρευση σε ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κομμουνιστικών συμβόλων και κομμουνιστικών οργανώσεων (χώρες της Βαλτικής, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, κλπ.).
Όλα αυτά, στα πλαίσια της υφέρπουσας φασιστικοποίησης της κυβέρνησης στη Ρωσική Ομοσπονδία αφενός, και της ανοχής της κυβέρνησης αυτής απέναντι στους νεοναζί αφετέρου, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την απειλή μιας πραγματικής αναγέννησης της ναζιστικής απειλής στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της χώρας που νίκησε το φασισμό.
Οι άνθρωποι του μόχθου μαζί με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, δεν πρέπει να το επιτρέψουν!
Η πάλη των εργαζομένων - η μόνη διέξοδος!
Καταγγέλλουμε το καθεστώς Γιανουκόβιτς, το οποίο έφερε τη χώρα σε αυτή την κατάσταση, και δηλώνουμε με αποφασιστικότητα ότι άλλη εναλλακτική, από την αυτοτελή οργανωμένη πάλη των Ουκρανών ανθρώπων του μόχθου σε συμμαχία με τους ανθρώπους του μόχθου όλων των χωρών, κατά της απειλής της εμφάνισης του φασισμού, δεν υπάρχει. Αν σήμερα οι άνθρωποι του μόχθου της Ουκρανίας και της Ρωσίας, καθώς και όλων των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δεν αντιληφθούν τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν οργανωθούν ως ανεξάρτητα πολιτικά υποκείμενα, αύριο ίσως να είναι πολύ αργά.
Σήμερα, η εργατική τάξη της Ουκρανίας σε συμμαχία με όλους τους ανθρώπους του μόχθου πρέπει να μιλήσει και να δραστηριοποιηθεί, και στους δρόμους. Δε γίνεται να δίνονται οι δρόμοι στους ευρωφασίστες! Χρειάζεται μια τρίτη δύναμη, η οποία θα διαμαρτύρεται ενάντια στην αντιλαϊκή αστική εξουσία, καθώς και ενάντια στη φασιστική αντιπολίτευση! Και το ρόλο αυτής της δύναμης μπορεί να παίξει μόνο ο οργανωμένος λαός, με επικεφαλής την εργατική τάξη. Οι άνθρωποι του μόχθου της Ουκρανίας πρέπει να αντιπαλέψουν τη φασιστική απειλή με την αυτοοργάνωση εργατικών πολιτοφυλακών, με την ενίσχυση του αντιφασιστικού εργατικού μετώπου, των ταξικών συνδικάτων, με την πύκνωση των γραμμών της Ένωσης Κομμουνιστών της Ουκρανίας.
Επιπλέον, απευθυνόμαστε στο ρωσικό και ουκρανικό λαό, στους λαούς-νικητές στη θανάσιμη μάχη κατά του φασισμού, να αναγκάσουν με κάθε τρόπο τις κυβερνήσεις τους να λάβουν ολοκληρωμένα μέτρα για την τιμωρία των φασιστικών καθαρμάτων, συμπεριλαμβανομένης της στέρησης σε αυτούς και τα μέλη των κομμάτων τους του δικαιώματος εισόδου στη Ρωσική Ομοσπονδία, και στους Ρώσους φασίστες αντικομμουνιστές του δικαιώματος εισόδου στην Ουκρανία. Είναι σημαντικό κάθε λαϊκός άνθρωπος της Ουκρανίας και της Ρωσίας να θυμάται καθαρά ότι οι κυβερνήσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας συμβάλλουν με τις πολιτικές τους στην άνθηση νεοναζιστικών φασιστικών οργανώσεων. Είναι απαραίτητο να αποκαλυφθεί πλατιά η υποκρισία των κυβερνήσεων, όταν στις 9 Μαΐου αυτοαναγορεύονται σε συνεχιστές του έργου της Μεγάλης Νίκης, και μετά την παρέλαση το "ξεχνάνε" βολικά, συνεχίζοντας στην πραγματικότητα το έργο των Βλάσοφ-Μπαντέρα. Αν σήμερα και τα δύο κράτη αυτοαποκαλούνται ως διάδοχοι της Μεγάλης Νίκης, και οι δύο κηρύσσουν την Ημέρα της Νίκης επί του φασισμού ως δημόσια γιορτή – ας αναλάβουν τις ευθύνες τους για αυτά που λένε.
Απευθυνόμαστε επίσης στον αφελή κόσμο που πιστεύει ειλικρινά στα "θαύματα" της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης" και συνεχίζει να παγώνει ανιδιοτελώς στο Μαϊντάν ["πλατεία ανεξαρτησίας"], πιστεύοντας ότι έτσι αγωνίζεται για το μέλλον του λαού του. Εμείς δεν είμαστε εναντίον αυτών των ανθρώπων ως τέτοιων, αλλά είμαστε ενάντια στις φασιστικές σκοτεινές συναθροίσεις. Πρέπει να πολεμήσουμε το σύστημα, όχι να πηγαίνουμε με τους φασίστες. Μην αφήσετε τον εαυτό σας για ακόμη μια φορά να εξαπατηθεί, μην ξεγελιέστε από την προπαγάνδα των διαδόχων του Χίτλερ!
Η ολοκληρωτική νίκη κατά του φασισμού δεν είναι δυνατή χωρίς τη νίκη κατά του καπιταλισμού, επομένως η πλήρης και ολοκληρωτική νίκη κατά του εθνοφασισμού είναι η σοσιαλιστική επανάσταση!
Όχι στις φασιστικές σκοτεινές συναθροίσεις!
Ναι σε ένα Νέο Οκτώβρη!
Είμαστε υπέρ της ένωσης των ανθρώπων του μόχθου της Ρωσίας και της Ουκρανίας στην πάλη κατά των παρασίτων και των εκμεταλλευτών, ενάντια στις αστικές κυβερνήσεις της Ουκρανίας και της Ρωσίας!
Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!».
Ανακοίνωση της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας, σχετικά με τα γεγονότα στην Ουκρανία, αναφέρει:
«Μετά την άρνηση του Βίκτορ Γιανουκόβιτς για υπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ, οι υποστηρικτές της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης", κινητοποιώντας όλες τις δυνάμεις και όλα τα μέσα, κατέβασαν τον κόσμο στους δρόμους. Στην αρχή οι δραστηριότητες της αντιπολίτευσης παρουσιάζονταν ως μια "ειρηνική", "δημοκρατική" διαμαρτυρία. Ωστόσο, άρχισαν να δημιουργούνται γρήγορα σοβαρές αμφιβολίες. Από την αρχή, οι διαμαρτυρίες στην Ουκρανία (που έγιναν γνωστές με την ονομασία "Ευρωμαϊντάν" [Ευρώ-ανεξαρτησία]) ξεχώριζαν για τα έντονα εθνικιστικά στοιχεία, τα οποία σε μια ορισμένη στιγμή υπερίσχυσαν. Το αποκορύφωμα ήταν η κατεδάφιση του μνημείου του Β.Ι. Λένιν και ο ξυλοδαρμός των αγωνιστών της Συνομοσπονδίας Ελεύθερων Συνδικάτων της Ουκρανίας και της αριστερής οργάνωσης "Μπορότμπα" (Αγώνας). Είναι καιρός να αξιολογηθούν τα γεγονότα αυτά.
Η γεωπολιτική πτυχή των διαφωνιών
Από τους διαδηλωτές υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης λίγοι είναι αυτοί που διάβασαν το έγγραφο, που δεν υπέγραψε ο Γιανουκόβιτς, ενώ και από τους υποστηρικτές της εισόδου στην Τελωνειακή Ένωση λίγοι είναι αυτοί που είναι πρόθυμοι να εντρυφήσουν στην ταξική φύση αυτής της ένωσης. Εάν αναλογιστεί κανείς και καθαρίσει το μυαλό από τους μύθους και τις ψευδαισθήσεις, τότε θα δει ότι πρόκειται για μια συνηθισμένη διαίρεση της Ουκρανίας μεταξύ δύο ιμπεριαλιστικών ενώσεων: της ΕΕ και της Τελωνειακής Ένωσης. Έτσι, στην πραγματικότητα, πρόκειται ουσιαστικά για το κάτω από ποια ομπρέλα θα μπει η "ανεξάρτητη" Ουκρανία: υπό αυτή των Ρώσων ή των Ευρωπαίων ολιγαρχών. Η θέση μας σχετικά με αυτό το κομμάτι της ερώτησης είναι ξεκάθαρη: και οι δύο ιμπεριαλιστικές ενώσεις είναι αντιδραστικές και όλες οι ελπίδες για "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση" αφενός και για "επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία" αφετέρου, δε θα οδηγήσουν σε βελτίωση της θέσης των απλών εργαζομένων. Απλά θα λύσουν το ζήτημα ποιο τμήμα της αστικής τάξης θα λεηλατήσει τον ουκρανικό λαό και τον πλούτο της Ουκρανίας στο εγγύς μέλλον.
Εσωτερική πολιτική συνιστώσα του κινήματος του Ευρωμαϊντάν
Παρά το γεγονός ότι ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης επίσημα έχει πολλές αποχρώσεις: από το εθνοφασιστικό κόμμα "Σβομπόντα" (Ελευθερία) έως το πιο μετριοπαθές "Ουντάρ" (Χτύπημα) και το φιλελεύθερο "Μπατκόβσινα" (Γενέτειρα), η πραγματική πολιτική του Ευρωμαϊντάν έδειξε τον αληθινό της χαρακτήρα, που είναι ο λυσσαλέος αντικομμουνισμός και ο εθνοφασισμός. Η κατεδάφιση του μνημείου του Λένιν είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική, καθώς το μνημείο αυτό δεν είναι μόνο σύμβολο της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, αλλά και σύμβολο της νίκης επί της φασιστικής Γερμανίας. Εγέρθηκε στο απελευθερωμένο Κίεβο αμέσως μετά τον πόλεμο ως σύμβολο της νίκης του πρώτου στον κόσμο εργατικού κράτους και του Κόκκινου Στρατού του των εργατών-αγροτών, κατά του φασισμού. Επομένως η κατεδάφισή του δείχνει σαφώς ποιων ιστορικοί διάδοχοι είναι οι εκπρόσωποι του Ευρωμαϊντάν. Προφανώς, οι υποστηρικτές της "ένταξης στην Ευρώπη" δεν είναι διάδοχοι ό,τι καλύτερου έχει δώσει στον κόσμο η Ευρώπη, ούτε των καλύτερων εκπροσώπων της, αλλά ό,τι πιο χυδαίου και αντιδραστικού, σκοτεινού και σκληρού υπήρχε ποτέ στην Ευρώπη, και κατά του οποίου πολέμησαν με τα όπλα στα χέρια οι εργαζόμενοι της Ευρώπης. Η επίθεση στους συντρόφους της αριστερής οργάνωσης "Μπορότμπα" και στους αγωνιστές των συνδικάτων δείχνει επίσης την αδιαλλαξία του Ευρωμαϊντάν προς τις αριστερές, κομμουνιστικές πολιτικές γραμμές και τις απλώς ανεξάρτητες εργατικές οργανώσεις, κάτι το οποίο είναι χαρακτηριστικό για κάθε είδους φασισμό.
Όλα αυτά μας επιτρέπουν να χαρακτηρίσουμε το κόμμα "Σβομπόντα" (ενώ ακριβώς ο πυρήνας της οργάνωσης αυτής εμπλέκεται στους βανδαλισμούς στο μνημείο του Λένιν και στις επιθέσεις κατά των αριστερών αγωνιστών) ως εθνοφασιστική οργάνωση, και οι στρατευμένοι σε αυτή την οργάνωση θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως φασίστες. Η «"Σβομπόντα" δεν είναι απλά ένα κόμμα έτοιμο για φασιστικές μεθόδους διακυβέρνησης, αλλά πρεσβεύει την πιο αντιδραστική ναζιστική μορφή του φασισμού, που με τόσες θυσίες κατόρθωσαν να νικήσουν οι λαοί μας κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ουκρανία υποστηρίζουν τις επιδεικτικές εκφράσεις συμπάθειας στους συνεργάτες των χιτλερικών φασιστών, ακόμα και την ηρωοποίησή τους με ανέγερση μνημείων και με την ονομασία δρόμων. Οι υπόλοιπες, πιο "μετριοπαθείς" οργανώσεις της αντιπολίτευσης (όπως το κόμμα "Ουντάρ" και η "Μπατκόβσινα") είναι συνεργάτες των εθνοφασιστών, καθώς στην πράξη όχι μόνο δεν εμποδίζουν, αλλά καλύπτουν και παρακινούν τη δράση των φασιστών.
Η αντίδραση του "πολιτισμένου κόσμου".
Πολύ αποκαλυπτική είναι και η αντίδραση της "δημοκρατικής κοινωνίας" της Δύσης, η οποία, αγνοώντας τα κραυγαλέα γεγονότα των φασιστικών εγκληματικών πράξεων, στην πραγματικότητα τάσσεται υπέρ αυτών των φασιστών, κάτι που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ο φιλελευθερισμός και ο εθνοφασισμός είναι δίδυμα αδέλφια, καθώς βάση και των δύο αποτελεί η ιδέα της απεριόριστης ελευθερίας του κεφαλαίου, δηλαδή η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και όταν τους συμφέρει, θα είναι πάντα σε θέση να βρουν μια κοινή γλώσσα, παρά τις διαφορές προς τα έξω. Σήμερα, φαίνεται όλο και πιο συχνά ότι η λεγόμενη "ελεύθερη Ευρώπη" στην πραγματικότητα είναι ελεύθερη για την αναβίωση του φασισμού, την ίδια ώρα που τα δικαιώματα του ανθρώπου του μόχθου και των πολιτικών κομμάτων της εργατικής τάξης καταπατούνται. Παράδειγμα αποτελούν οι ασταμάτητες προσπάθειες για την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό που τον νίκησε, η απαγόρευση σε ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κομμουνιστικών συμβόλων και κομμουνιστικών οργανώσεων (χώρες της Βαλτικής, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, κλπ.).
Όλα αυτά, στα πλαίσια της υφέρπουσας φασιστικοποίησης της κυβέρνησης στη Ρωσική Ομοσπονδία αφενός, και της ανοχής της κυβέρνησης αυτής απέναντι στους νεοναζί αφετέρου, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την απειλή μιας πραγματικής αναγέννησης της ναζιστικής απειλής στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, της χώρας που νίκησε το φασισμό.
Οι άνθρωποι του μόχθου μαζί με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, δεν πρέπει να το επιτρέψουν!
Η πάλη των εργαζομένων - η μόνη διέξοδος!
Καταγγέλλουμε το καθεστώς Γιανουκόβιτς, το οποίο έφερε τη χώρα σε αυτή την κατάσταση, και δηλώνουμε με αποφασιστικότητα ότι άλλη εναλλακτική, από την αυτοτελή οργανωμένη πάλη των Ουκρανών ανθρώπων του μόχθου σε συμμαχία με τους ανθρώπους του μόχθου όλων των χωρών, κατά της απειλής της εμφάνισης του φασισμού, δεν υπάρχει. Αν σήμερα οι άνθρωποι του μόχθου της Ουκρανίας και της Ρωσίας, καθώς και όλων των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δεν αντιληφθούν τη σοβαρότητα της κατάστασης και δεν οργανωθούν ως ανεξάρτητα πολιτικά υποκείμενα, αύριο ίσως να είναι πολύ αργά.
Σήμερα, η εργατική τάξη της Ουκρανίας σε συμμαχία με όλους τους ανθρώπους του μόχθου πρέπει να μιλήσει και να δραστηριοποιηθεί, και στους δρόμους. Δε γίνεται να δίνονται οι δρόμοι στους ευρωφασίστες! Χρειάζεται μια τρίτη δύναμη, η οποία θα διαμαρτύρεται ενάντια στην αντιλαϊκή αστική εξουσία, καθώς και ενάντια στη φασιστική αντιπολίτευση! Και το ρόλο αυτής της δύναμης μπορεί να παίξει μόνο ο οργανωμένος λαός, με επικεφαλής την εργατική τάξη. Οι άνθρωποι του μόχθου της Ουκρανίας πρέπει να αντιπαλέψουν τη φασιστική απειλή με την αυτοοργάνωση εργατικών πολιτοφυλακών, με την ενίσχυση του αντιφασιστικού εργατικού μετώπου, των ταξικών συνδικάτων, με την πύκνωση των γραμμών της Ένωσης Κομμουνιστών της Ουκρανίας.
Επιπλέον, απευθυνόμαστε στο ρωσικό και ουκρανικό λαό, στους λαούς-νικητές στη θανάσιμη μάχη κατά του φασισμού, να αναγκάσουν με κάθε τρόπο τις κυβερνήσεις τους να λάβουν ολοκληρωμένα μέτρα για την τιμωρία των φασιστικών καθαρμάτων, συμπεριλαμβανομένης της στέρησης σε αυτούς και τα μέλη των κομμάτων τους του δικαιώματος εισόδου στη Ρωσική Ομοσπονδία, και στους Ρώσους φασίστες αντικομμουνιστές του δικαιώματος εισόδου στην Ουκρανία. Είναι σημαντικό κάθε λαϊκός άνθρωπος της Ουκρανίας και της Ρωσίας να θυμάται καθαρά ότι οι κυβερνήσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας συμβάλλουν με τις πολιτικές τους στην άνθηση νεοναζιστικών φασιστικών οργανώσεων. Είναι απαραίτητο να αποκαλυφθεί πλατιά η υποκρισία των κυβερνήσεων, όταν στις 9 Μαΐου αυτοαναγορεύονται σε συνεχιστές του έργου της Μεγάλης Νίκης, και μετά την παρέλαση το "ξεχνάνε" βολικά, συνεχίζοντας στην πραγματικότητα το έργο των Βλάσοφ-Μπαντέρα. Αν σήμερα και τα δύο κράτη αυτοαποκαλούνται ως διάδοχοι της Μεγάλης Νίκης, και οι δύο κηρύσσουν την Ημέρα της Νίκης επί του φασισμού ως δημόσια γιορτή – ας αναλάβουν τις ευθύνες τους για αυτά που λένε.
Απευθυνόμαστε επίσης στον αφελή κόσμο που πιστεύει ειλικρινά στα "θαύματα" της "ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης" και συνεχίζει να παγώνει ανιδιοτελώς στο Μαϊντάν ["πλατεία ανεξαρτησίας"], πιστεύοντας ότι έτσι αγωνίζεται για το μέλλον του λαού του. Εμείς δεν είμαστε εναντίον αυτών των ανθρώπων ως τέτοιων, αλλά είμαστε ενάντια στις φασιστικές σκοτεινές συναθροίσεις. Πρέπει να πολεμήσουμε το σύστημα, όχι να πηγαίνουμε με τους φασίστες. Μην αφήσετε τον εαυτό σας για ακόμη μια φορά να εξαπατηθεί, μην ξεγελιέστε από την προπαγάνδα των διαδόχων του Χίτλερ!
Η ολοκληρωτική νίκη κατά του φασισμού δεν είναι δυνατή χωρίς τη νίκη κατά του καπιταλισμού, επομένως η πλήρης και ολοκληρωτική νίκη κατά του εθνοφασισμού είναι η σοσιαλιστική επανάσταση!
Όχι στις φασιστικές σκοτεινές συναθροίσεις!
Ναι σε ένα Νέο Οκτώβρη!
Είμαστε υπέρ της ένωσης των ανθρώπων του μόχθου της Ρωσίας και της Ουκρανίας στην πάλη κατά των παρασίτων και των εκμεταλλευτών, ενάντια στις αστικές κυβερνήσεις της Ουκρανίας και της Ρωσίας!
Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου