... για την ανάκτηση απωλειών

... για την ανάκτηση απωλειών

«

Στόχος μας δεν είναι η επιστροφή στο 2009», «δεν έχουμε μαγικό ραβδί», «ο δρόμος θα είναι δύσκολος»... Τι θέλει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό με αναφορές όπως αυτές που όλο και πυκνώνουν στο δημόσιο λόγο του; Εμμέσως, πλην σαφώς, του λέει να ξεχάσει την ανάκτηση όσων έχασε τα τελευταία χρόνια. Να συμβιβαστεί με όσα του απέμειναν. Μέχρι που να γίνουν κι αυτά στόχος του επόμενου κύματος αντιλαϊκής επίθεσης που «καιροφυλακτεί» στο «δύσκολο», καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να διαχειριστεί, κοροϊδεύοντας το λαό ότι σε κάποια στροφή του θα ξεμυτίσει η ...ευημερία του.

Τα ψίχουλα που υπόσχεται δεν είναι το πρώτο βήμα σε μια κατεύθυνση ανάκτησης των απωλειών του λαού, όπως ίσως κάποιοι αφελώς πιστεύουν. Τέτοιο ισχυρισμό ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμά να διατυπώσει, παρά την ευκολία που έχει να αναιρεί υποσχέσεις του, όπως αναίρεσε, μία προς μία, όλες όσες είχε δώσει απ' το 2012 κι έπειτα. Το μόνο που επιτρέπεται από το στόχο ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου είναι η διαχείριση της ακραίας φτώχειας, μέτρα όπως αυτά που περιλαμβάνει το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», για «αυτούς που ζουν σήμερα χωρίς ρεύμα, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ακόμα και χωρίς φαγητό», όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας την Τρίτη στη Θεσσαλονίκη, για όσους ζουν με εισόδημα κάτω από 800 ευρώ όπως διαβεβαιώνουν στελέχη του. Στο κάτω κάτω της γραφής στη σημερινή «ζούγκλα» για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα που δεν αμφισβητείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και ένα αποσπασματικό φιλολαϊκό μέτρο θα φαγωθεί από τα «άγρια θηρία» της ανταγωνιστικότητας, των προνομίων στο κεφάλαιο που υπόσχεται στο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» στη διπλανή σελίδα από εκεί που απαριθμεί τα ψίχουλα για τους εργαζόμενους.

Οι δεσμεύσεις του στο κεφάλαιο για μέτρα ανάκαμψης της κερδοφορίας του, τόνωσης της ανταγωνιστικότητάς του, εντός του θεσμικού πλαισίου της ΕΕ, εγγυώνται τη συνέχιση του δρόμου που έφτασε το λαό στη χρεοκοπία. Σ' αυτό συνηγορούν τα τελευταία 24ωρα παρεμβάσεις στελεχών του όπως η Ν. Βαλαβάνη, ο Ν. Παππάς, ο Γ. Δραγασάκης, ο Π. Λαφαζάνης, που επιβεβαιώνουν ότι δεν προτίθενται να παρεκκλίνουν ούτε χιλιοστό απ' τη γραμμή που υπαγορεύουν τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου, ότι στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ θα προσέλθουν έχοντας ανά χείρας τα δικά τους αντιλαϊκά μνημόνια ως το αντίτιμο για μια διευθέτηση του χρέους.

Αλλωστε, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί στους οποίους ομνύει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «χωράνε» αύξηση δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Η τήρηση των δεσμεύσεων στην ΕΕ και στο κεφάλαιο δε συμβαδίζει με μέτρα ενίσχυσης μισθών και συντάξεων, αποκατάστασης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οι συνεχείς διαβεβαιώσεις στο κεφάλαιο ότι θα στηρίξει με κρατικό χρήμα τις επενδύσεις, ότι θα ρυθμίσει τα χρέη των επιχειρήσεων, θα διευκολύνει με φοροαπαλλαγές, φτηνό ρεύμα και άλλα προνόμια, δεν επιτρέπουν ούτε σκέψη για ανακούφιση του λαού, βάζουν ταφόπλακα στην προσδοκία για ανάκτηση των απωλειών του.
Τα όποια ψίχουλα εξαγγέλλονται προς την πιο ακραία φτώχεια θα εξανεμιστούν την ίδια στιγμή απ' τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική στη φορολογία, στο ασφαλιστικό, την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Το ζήτημα είναι, αν κι αυτοί που δεν έχουν να φάνε θα συμβιβαστούν με μια ζωή στα συσσίτια, κι αν και όλοι οι υπόλοιποι, όσοι έχουν ένα πιάτο φαΐ και ρεύμα, αλλά καμία δυνατότητα κάλυψης των σύγχρονων αναγκών τους, θα συμβιβαστούν με τη μονιμοποίηση της ανέχειας στη ζωή τους. 'Η θα κάνουν επιλογή αντίστοιχη των αναγκών τους και της δυνατότητας που υπάρχει σήμερα για κάλυψή τους.