ΗΦΑΙΣΤΟΣ : 12 Οκτώβρη 1944: Η μέρα που η λευτεριά φτερούγισε πάνω από την Αθήνα

11 Οκτ 2015

12 Οκτώβρη 1944: Η μέρα που η λευτεριά φτερούγισε πάνω από την Αθήνα

12 Οκτώβρη 1944: Η μέρα που η λευτεριά φτερούγισε πάνω από την Αθήνα

Σαν αύριο και εβδομήντα ένα χρόνια πίσω, η Αθήνα ήτανε στο πόδι. Ηταν Πέμπτη, 12 του Οκτώβρη 1944.

Ο κατακτητής δεν είχε προλάβει ακόμα να εκκενώσει την πόλη κι ο λαός από τις συνοικίες, τα εργοστάσια, τα σχολεία, τα υπουργεία, τα καταστήματα, ήταν ήδη στο δρόμο. Σύνταγμα, Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ακαδημίας, το Ζάππειο, η Ομόνοια, μια λαοθάλασσα τα 'χει πλημμυρίσει όλα. Πού βρέθηκαν τόσες σημαίες, γαλανόλευκες και κόκκινες... Πανό, τεράστια πανό, του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, υψωμένα και συνθήματα για μια νέα Ελλάδα, με το λαό να κάνει κουμάντο, ν' ακούγονται από παντού. Ψηλά στο βράχο της Ακρόπολης, οι μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν τη γερμανική σημαία για να υψώσουν στη θέση της την ελληνική.
Στο χάραμα της μέρας, η πρώτη έκδοση του «Ριζοσπάστη» δεν έχει ακόμα την είδηση, την προαναγγέλλει: «Ο "Ρίζος" στο Κέντρο», έγραφε ένα από τα θέματα της πρώτης του σελίδας και πληροφορούσε πως η εφημερίδα του ΚΚΕ είχε διακινηθεί την προηγούμενη μέρα, για πρώτη φορά, στο κέντρο της πρωτεύουσας και είχε γίνει ανάρπαστη.
Η δεύτερη έκδοση ήταν έκδοση της Απελευθέρωσης και κυκλοφόρησε λίγο μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων.
«Ωρα έντεκα π.μ. - Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ - Οι Γερμανοί εκκενώνουν οριστικά την πρωτεύουσα - Ο Γερμανός διοικητής και όλο το στρατηγείο του Λυκαβηττού ανεχώρησαν - Η Αθήνα κηρύχτηκε ανοχύρωτη», είναι οι τίτλοι της πρώτης σελίδας.

Και στις εσωτερικές σελίδες αναφέρει: «Πριν φύγουν και οι τελευταίοι Ούννοι, ο λαός ξεχύθηκε με σημαίες και ζητωκραυγές στους δρόμους. Απ' το Πανεπιστήμιο, απ' τις τράπεζες, απ' όλα τα κέντρα οι τηλεβόες του ΕΛΑΣ σαλπίζουν το χαρμόσυνο μήνυμα. Οι συνοικίες σε παραλήρημα ενθουσιασμού ετοιμάζονται για το μεγάλο γιορτασμό. Στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη αντιπροσωπείες του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ κατέθεσαν στεφάνι. Εξαλλος από τον ενθουσιασμό ο συγκεντρωμένος κατά χιλιάδες λαός ζητωκραύγαζε. Δακρύζοντας οι πολίτες αγκάλιαζε ο ένας τον άλλο.
Ο προδότης Ράλλης δημοσίευσε νόμο με την παραίτησή του. Θα δώσει - λέει - λόγο για τις πράξεις του. Ανυπόμονος ο λαός περιμένει να δικάσει τον εγκληματία.
Η γερμανική σημαία κατέβηκε απ' την Ακρόπολη και τα τελευταία γερμανικά τμήματα έφυγαν το πρωί απ' την Αθήνα».

Το ρεπορτάζ

Το αναλυτικό ρεπορτάζ εκείνης της μέρας δίνει τις λεπτομέρειες: «Σε κάθε γωνιά βουίζουν τα χωνιά. Κι η Αθήνα που έμαθε ν' ακούει στη φωνή τους το κάλεσμα στην αντίσταση και στον αγώνα, τρέχει τώρα ν' ακούσει την πρόσκληση στο γιορτασμό και στη χαρά. Ανεβασμένοι στ' αυτοκίνητα ρίχνουν οι ΕΑΜίτες τα συνθήματα που τ' αρπάζει με μια φωνή ο κόσμος και τα κάνει βουή και σάλπισμα για να φτάσουν απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας: Κανένα άσυλο στους προδότες! Λευτεριά - Λαοκρατία!

Απ' τον εξώστη του Μετοχικού ακούγεται η φωνή του ΚΚΕ. Χιλιάδες είναι ο κόσμος που κρέμεται απ' τα χείλια του ομιλητή. Ατέλειωτες ζητωκραυγές σκεπάζουν το λόγο του. Μα κανείς δε φεύγει. Ολοι περιμένουν να τους μιλήσει ακόμη το Κόμμα τους, το Κόμμα του λαού, που πρώτο σήκωσε τη σημαία της αντίστασης, της ενότητας και της λευτεριάς, που στάθηκε πάντα μπρος, έδωσε αμέτρητα τα θύματά του κι οδήγησε το λαό στη Νίκη.
Απ' το Σύνταγμα ξεπροβάλλουν οι τροχιοδρομικοί. Βαγόνια κατάφορτα, στολισμένα με συνθήματα, σημαίες και λουλούδια. Κι η θριαμβευτική κραυγή της Ελλάδας αντηχεί ατέλειωτη: ΕΑΜ - ΚΚΕ.
ΕΛΑΣίτες περνούν σ' αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες. Ακράτητος ο κόσμος τούς κυκλώνει: "Ζήτω ο Λαϊκός Στρατός! Ζήτω ο Στρατός της Λευτεριάς μας!". Το δίκοχο του ΕΛΑΣίτη, όπου εμφανιστεί, ξεσηκώνει θύελλα ενθουσιασμού.
Μπροστά στο Πανεπιστήμιο βουερή θάλασσα ο κόσμος. Οι φοιτητές μας, που πρώτοι στους πρώτους ακολούθησαν το σύνθημα της αντίστασης, μεταδίνουν τη φλόγα τους, την πίστη, τον ενθουσιασμό τους. Κι όταν ο ομιλητής θυμίζει τα θύματα που με το τίμιο αίμα τους πότισαν τη Λευτεριά, όλο το πλήθος γονατίζει. Επιβλητικό αντηχεί το πένθιμο εμβατήριο: Πέσατε θύματα, αδέρφια εσείς...».