Κανένας θεατής στο έγκλημα, όλοι στον αγώνα

Κανένας θεατής στο έγκλημα, όλοι στον αγώνα

Ζεστή υποδοχή σε κάθε σημείο της διαδρομής

Αψογη η επιμελητεία της διαδήλωσης, φρόντισε να μη λείψει τίποτα

Διήνυσαν ήδη κοντά στα 100 χιλιόμετρα οι οδοιπόροι που μετέχουν στη μεγάλη πορεία αγώνα για την ανεργία που οργανώνει ο Δήμος της Πάτρας. Το χτεσινό απόγευμα τούς βρήκε στο Ξυλόκαστρο, απ' όπου σήμερα θα ξεκινήσουν για να φτάσουν στην Κόρινθο. Εχοντας ήδη αφήσει πίσω τους το πιο άγονο κομμάτι της διαδρομής, πορεύονται ήδη σε γόνιμα εδάφη και προς το απόγευμα θα πλησιάζουν στη βιομηχανική ζώνη, μέρη όπου οι επιπτώσεις τόσο από την καπιταλιστική κρίση όσο και από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές για το κεφάλαιο είναι εξαιρετικά εμφανείς. Δείγματα αυτών των επιπτώσεων έγιναν ορατά στη μέχρι τώρα πορεία.

Μιάμιση περίπου ώρα μετά την αναχώρησή της από την Ακράτα, η μεγάλη πορεία για την ανεργία έφτασε στο Δερβένι, κεφαλοχώρι της περιοχής.

Η υποδοχή στο κεφαλοχώρι αυτό ήταν πολύ ζεστή. Στα μικρομάγαζα, στα μίνι μάρκετ και τα μανάβικα, στα καφενεία, βγαίνει έξω ο κόσμος να δει την πορεία: «Οι άνεργοι, τα παιδιά απ' την Πάτρα, έρχονται!».

Δεν είναι τυχαίο: Πολύς κόσμος έχει φύγει τα τελευταία χρόνια για Πάτρα και Αθήνα, προς αναζήτηση δουλειάς. «Κάποτε από το δρόμο δεν μπορούσες να περάσεις το πρωί. Τώρα που φύγαν όλες οι υπηρεσίες από 'δω με τον "Καποδίστρια", μείναμε 700 - 800, μαζί με τους πεθαμένους», μας λένε οι κάτοικοι του μεγάλου αυτού χωριού. Οσοι αντέχουν ακόμα. «Κάνουμε όλοι δυο - τρεις δουλειές, από 'δω κι από 'κει, για να πληρώνουμε λογαριασμούς». Η πορεία τούς καλεί να μη συμβιβαστούν με τη μιζέρια: «Εδώ, εδώ, μ' αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δεν ζούμε με 400 ευρώ».

Μπαίνοντας στην Ακράτα

Την πορεία υποδέχτηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ευρωστίνης «Ευ ζην». Από το ΔΣ του Συλλόγου, ο Στέφανος Φιδάκος, καλωσορίζοντας την πορεία, σημείωσε ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην εργασία και πρόσθεσε: «Είναι άδικο το 1% του κόσμου να ελέγχει το 99% του κόσμου και του πλούτου. Εχουμε κάθε δικαίωμα να αγωνιστούμε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας».

Ο αντιδήμαρχος, Κωνσταντίνος Κουσουλός, στο σύντομο χαιρετισμό του έδωσε τα συγχαρητήριά του, τονίζοντας ότι είναι ένας μεγάλος αγώνας. «Μπράβο στο Δήμο Πατρέων που διοργάνωσε αυτήν την πορεία», σημείωσε.

«Σας ευχαριστούμε για την υποδοχή», τόνισε ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, προσθέτοντας ότι «έτσι αντλούμε κουράγιο». «Το μήνυμά μας είναι "δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα, μέτρα προστασίας των ανέργων". Αυτή η φωνή θα αγκαλιάσει όλη την Ελλάδα. Θα γίνουμε μια γροθιά». «Είμαστε οι άνεργοι, ο λαός που αγωνίζεται, που στηρίζεται στα χέρια του και με τα χέρια του χτίζει τα πάντα», πρόσθεσε.

Η μέρα ζεστή ...αλλά η πορεία ακάθεκτη

Νωρίτερα, η πορεία πέρασε από Αιγείρα, Οικονομαίικα, Μαύρα Λιθάρια, Πεταλού. Ο δρόμος έως το Ξυλόκαστρο είναι σπαρμένος με παραθαλάσσιους οικισμούς και χωριουδάκια πάνω στο κύμα. Η θάλασσα λάδι και σήμερα. Ακόμα μια πολύ ζεστή μέρα, που δυσκολεύει τους οδοιπόρους. Ομως, το κύριο σώμα της πορείας προχωράει με ρυθμό. Το πρωί τα πόδια είναι φρέσκα, ενώ καθημερινά προστίθεται κόσμος που φτάνει με πούλμαν που δρομολογούνται από Πάτρα και Αθήνα. Στην πορεία συμμετέχουν ήδη και φοιτητικοί σύλλογοι από την Αθήνα, από το Πανεπιστήμιο Πειραιά και αλλού. Αλλά οι «βετεράνοι» της πορείας τούς βάζουν τα γυαλιά και τους πειράζουν «πώς πάτε έτσι σαν κότες;». Ολοι γελάνε.

Το μήνυμα είναι «μετέχουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του» (το στιγμιότυπο από τα Μαύρα Λιθάρια)

Στο δρόμο, έκτακτα και επιτόπου δίνεται νερό από τα βανάκια του Δήμου. Μια γιαγιά στην αυλόπορτα προϋπαντά την πορεία: «Πού μας φτάσαν, να περπατάμε». Ενα αγροτικό γεμάτο ως πάνω με λεμόνια χαιρετίζει την πορεία με τη βραχνιασμένη κόρνα του. Ενας άλλος, νέος, μαύρος από τη δουλειά στα χωράφια, ρωτάει: «Γιατί το κάνουμε αυτό;». «Για την ανεργία», του λένε. «Καλό - καλό αυτό!». Η πορεία συνεχίζει.

Ενα βράδυ πριν, οι οδοιπόροι διανυκτέρευσαν στην Ακράτα, έχοντας συμπληρώσει τα πρώτα 70 περίπου χιλιόμετρα της διαδρομής.

Στην εκδήλωση υποδοχής που έγινε, ο αντιδήμαρχος Ανατολικής Αιγιάλειας, Θεοφάνης Σταυρόπουλος, τους καλωσόρισε εκ μέρους της δημοτικής αρχής και όλων των κατοίκων της πόλης, εκφράζοντας τις ευχαριστίες τους για το μεγάλο αγώνα κατά της ανεργίας που διεξάγουν και με αυτή την πορεία.

Ακολούθως, η Αλέκα Ζαμπάτη, εκ μέρους της Λαϊκής Επιτροπής Ανατολικής Αιγιάλειας, χαιρέτισε την απόφαση του Δήμου Πατρέων γι' αυτόν το δύσκολο, αλλά ωραίο αγώνα, όπως τον χαρακτήρισε, δηλώνοντας ότι η Λαϊκή Επιτροπή της περιοχής συμπαρατάσσεται σε αυτό τον αγώνα.

Από την πλευρά του, ο δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, υπογράμμισε ότι «από τις κατά τόπους εκδηλώσεις υποδοχής και ανταπόκρισης του κόσμου, παίρνουμε δύναμη και κουράγιο για το δύσκολο αγώνα που κάνουμε». «Χρειάζεται συσπείρωση και αποφασιστικότητα στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας», κατέληξε ο δήμαρχος Πατρέων.

«Εργατιά μπροστά!»

Τη δική τους συμμετοχή κατέγραψαν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιά, που μπήκαν στην πορεία από την Ακράτα

Στην τελική ευθεία προς το Ξυλόκαστρο, στο Καμάρι, οι οδοιπόροι έγιναν δεκτοί με τραγούδια του αγώνα, ενώ «απάντησαν» με αγωνιστικά συνθήματα όπως «Εργατιά μπροστά, τώρα μια γροθιά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά» και «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Λίγο η ισιάδα στο χτεσινό τμήμα της διαδρομής, λίγο η ζεστή υποδοχή του κόσμου στα χωριά, αλλά και το κέφι και η φρεσκάδα των νεοφερμένων, η μεγάλη πορεία του Δήμου Πατρέων για την ανεργία έφτασε στο Κάτω Λουτρό, σχεδόν δύο ώρες νωρίτερα απ' ό,τι είχε προγραμματιστεί! Κι έτσι αναγκαστικά τράβηξε «χειρόφρενο» για κάποια ώρα στο προαύλιο της εκκλησίας της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, πάνω στη θάλασσα. Ευκαιρία για αναπλήρωση δυνάμεων, για να βγουν παπούτσια, να αλλαχτούν φανελάκια, να πιουν οι οδοιπόροι νερό και να περιποιηθούν τις «πληγές» τους. Κι όμως, κάποιος ...παραπονιέται: «Πιάστηκα, γιατί ...δεν είχαμε ρυθμό!».

Και βέβαια, ευκαιρία για πολλή συζήτηση και κουβέντα ανάμεσα στους οδοιπόρους, αλλά και με τους ντόπιους. Ετσι κι αλλιώς, αυτή η μεγάλη πορεία μοιάζει με μαζική «εξόρμηση» απ' όπου περνάει. Σ' ένα πηγαδάκι λίγο πιο δίπλα, ένας ντόπιος, παλιός συνδικαλιστής, συζητάει με ένα ζευγάρι που περπατάει για τρίτη συνεχόμενη μέρα. «Είδα κόσμο που χειροκροτούσε που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ. Αυτοί, όταν πηγαίναμε στα καφενεία να ενημερώσουμε για καμιά κινητοποίηση, μας απόπαιρναν. Και τώρα χειροκροτάνε! Εκλεισαν τα πάντα εδώ στην περιοχή, τώρα τους πετάνε και από τα χωράφια, βλέπεις. Μ' αυτό που κάνετε προβληματίζετε...».

Από την άφιξη στο Δερβένι

Παραδίπλα, ένας άλλος λέει για εκείνους που περιμένει παρακάτω: «Με πήραν τηλέφωνο και μου 'παν "θέλαμε να 'μασταν εκεί, αλλά κωλώσαμε". Τους είπα "ελάτε την Κυριακή που 'ναι λίγα χιλιόμετρα" και θα 'ρθουν».

Μια γυναίκα από το χωριό δίνει «ανταπόκριση» σε κάποιον στο τηλέφωνο: «Εχουν πολύ καλή οργάνωση». Ο Γιώργος με τη γυναίκα του, δυο παιδιά γύρω στα 30, έχουν βγει στο κατώφλι του σπιτιού στην είσοδο του χωριού και περιμένουν την πορεία να φανεί. «Μπράβο στα παιδιά, είναι πολύ καλό αυτό που κάνουν», μας λέει. «Εδώ είμαστε ωραίος τόπος, αλλά χωρίς δουλειά. Οι περισσότεροι στα χωράφια, αλλά τώρα πια ούτε αυτό δεν έχει ψωμί».

Οταν η πορεία περνάει, κάποιος από μέσα τον πειράζει «άμα βρεις δουλειά, να μας δώσεις κι εμάς, ε;». Λίγο αργότερα τον συναντάμε στη στάση, αυτή τη φορά με μια παρέα συνομηλίκων του. Κάθονται λίγο παράμερα και συζητάνε για την πορεία. Δυο κυρίες που ξεκινάνε, για να μη χάσουν το ρυθμό πιάνουν κουβέντα. «Ελάτε κι εσείς, ρε παιδιά». «Εσάς περιμένουμε!», λένε και ξεκινάνε μαζί. Δεν έχει σημασία πόσο θα πάνε. Σημασία έχει να μη μένουν θεατές απέναντι στα εγκλήματα αυτής της πολιτικής, που τους αφήνει χωρίς δουλειά ή τους πετάει στα μούτρα δουλειές του ποδαριού και «προγράμματα πεντάμηνης απασχόλησης», με επιδόματα πτωχοκομείου, ίσα για να μην ξεσηκώνονται.

Η ανταπόκριση του λαϊκού κόσμου της περιοχής είναι παντού πολύ ζεστή. Σε κάθε στροφή του δρόμου κι ένα ξεχωριστό στιγμιότυπο. Λίγο μετά τη Λυκοποριά, μια κυρία βγαίνει στην αυλή με μια πιατέλα καραμέλες. Οταν η πορεία την ευχαριστεί από την ντουντούκα του Δήμου που πάει μπροστά, εκείνη βάζει τα κλάματα.

Στο Ξυλόκαστρο, πλέον, την πορεία υποδέχτηκαν, μαζί με τη δημοτική αρχή της πόλης, αντιπροσωπείες του ΕΚ Λαυρίου και του Συλλόγου Σπουδαστών της ΣΤΕΦ Πειραιά. Κι ο χαμός έγινε όταν η πορεία έφτασε στο θέατρο «Αγγελος Σικελιανός», όπου το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη» την υποδέχτηκε με το επικό «Εμείς είμαστε το αίμα, εμείς είμαστε φωτιά, εμείς είμαστε οι εργάτες, χτίζουμε εμείς τη λεφτεριά»!

Στη Λυκοποριά

Πήραν φωτιά τα πόδια, βάλσαμο η θάλασσα