Η «μεγάλη εικόνα»

Η «μεγάλη εικόνα»

«Εμείς υπογράψαμε μια συμφωνία, την οποία και θα τηρήσουμε κατά γράμμα», διαβεβαίωσε για πολλοστή φορά ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας προχτές στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, για να διατυμπανίσει αμέσως μετά: «Δεν πρόκειται να δώσουμε έστω και ένα χιλιοστό παραπάνω από όσα προβλέπει η συμφωνία που υπογράψαμε».

Σύσσωμα τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβαν τη σκυτάλη, αναπαράγοντας συντονισμένα τη «νέα»... γραμμή «αντίστασης», την υπεράσπιση δηλαδή της «κατά γράμμα» εφαρμογής του τρίτου μνημονίου, που έρχεται να βαθύνει παραπέρα τη χρεοκοπία του λαού.

Επιβεβαιώνεται ότι η υπόθεση των «διαρροών» των συνομιλιών των στελεχών του ΔΝΤ - η οποία ουσιαστικά αποτυπώνει τους εντεινόμενους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την «επόμενη μέρα» σε ΕΕ και Ευρωζώνη - αξιοποιείται από την κυβέρνηση για να «νομιμοποιήσει» την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, να εξωραΐσει το μνημόνιο και να επιταχύνει το «κλείσιμο» της πρώτης «αξιολόγησης», προωθώντας τα αντιλαϊκά μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Ο «μπαμπούλας» που επιστρατεύουν ενάντια στο λαό είναι γνωστός: «Κάτσε στα αυγά σου, για να μην έρθουν τα χειρότερα»... Αλλες φορές «τα χειρότερα» ήταν η απειλή της χρεοκοπίας, η μη εκταμίευση της δόσης, το «grexit» κ.ο.κ., τώρα είναι οι «ακραίες απαιτήσεις» του ΔΝΤ.

Ενας διαρκής εκβιασμός στην πραγματικότητα, με στόχο να συμβιβαστεί ο λαός με μια αντιλαϊκή πολιτική που είναι βαρέλι δίχως πάτο...

Η προωθούμενη κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση δεν έχει να κάνει ούτε με τις... «ακραίες», ούτε με τις... «ήπιες» απαιτήσεις της ΕΕ ή του ΔΝΤ. Αφορά την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου, στην οποία και συγκλίνουν όλες οι λυκοσυμμαχίες του, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις.

Τον ταξικό χαρακτήρα των αντιλαϊκών μέτρων όλων των τελευταίων χρόνων ήρθε να επιβεβαιώσει ξανά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, μιλώντας χτες στο ελληνογερμανικό επιχειρηματικό φόρουμ του «Economist» στο Βερολίνο: «Παρά την επίπονη διαδικασία της συνεχούς προσαρμογής της χώρας μας», τόνισε, «οφείλουμε σήμερα να δούμε τη μεγάλη εικόνα: Η Ελλάδα μετασχηματίζεται σταδιακά σε μια οικονομία διαφορετική, γεμάτη με επενδυτικές ευκαιρίες»...

Αυτήν ακριβώς τη «μεγάλη εικόνα» του κεφαλαίου υπηρετούν τα αντιλαϊκά μέτρα του τρίτου μνημονίου, η νέα επίθεση στο Ασφαλιστικό, η παραπέρα περικοπή κρατικών δαπανών για λαϊκές ανάγκες και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, οι νέες ανατροπές στα Εργασιακά. Γι' αυτό και ο πρόεδρος των βιομηχάνων υπογράμμισε ότι «η γρήγορη και επιτυχής ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης είναι ζωτικής σημασίας».

Αναγνωρίζοντας, άλλωστε, τη «ζωτική σημασία» όλων των παραπάνω για το κεφάλαιο, η κυβέρνηση «καμαρώνει» ότι είναι δική της επιλογή να παρθούν τώρα τα «σημαντικότερα μέτρα», προκειμένου, όπως λέει, το πρόγραμμα να είναι «εμπροσθοβαρές»...

Από κει και πέρα, βέβαια, το αν θα παρθούν επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα, πέρα από όσα ήδη προβλέπει το τρίτο μνημόνιο (όπως αυτό ήρθε να προστεθεί στα δύο προηγούμενα), θα εξαρτηθεί ακριβώς από τις ανάγκες του κεφαλαίου. Θα εξαρτηθεί από την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ευρωζώνη και διεθνώς, εκεί δηλαδή που τα ίδια τα αστικά επιτελεία διαπιστώνουν όλο και περισσότερες «αβεβαιότητες», με τελευταίο «κρούσμα» τη χτεσινή προαναγγελία της Κρ. Λαγκάρντ ότι το ΔΝΤ θα αναθεωρήσει ξανά προς τα κάτω τις προβλέψεις του για την παγκόσμια οικονομία...

Εξελίξεις που επιβεβαιώνουν ότι όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούνται σήμερα δεν αποτελούν μόνο προϋπόθεση για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, αλλά θα παραμείνουν και στη φάση μιας πιθανής μικρής καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Κόντρα, λοιπόν, σε όλους τους εκβιασμούς για «τα χειρότερα», κόντρα σε όσους τον καλούν να διαλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, ο λαός πρέπει να χαράξει το δικό του δρόμο πάλης, να αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα για την επιτυχία της 48ωρης απεργίας, βάζοντας μπροστά τα δικά του αιτήματα και όχι τις «ζωτικές ανάγκες» του κεφαλαίου.